Sinds een paar maanden staat de Unacknowledged op Netflix. In deze documentaire van ufoloog Steven Greer wordt uit de doeken gedaan dat een elite binnen geheime programma’s van de Amerikaanse overheid informatie achterhoudt over contacten met buitenaardsen, neergestorte ruimtevaartuigen veiligstelde en zich de technologie daarin eigen maakte. En niet om daarmee de problemen op onze planeet constructief op te lossen, maar om ze aan te wenden om uiteindelijk de totale controle over onze samenlevingen te verkrijgen. Hoewel Greer het allemaal heel serieus brengt, is het allemaal dezelfde evidente flauwekul waarmee hij al jaren komt.
Greer loopt al heel wat jaartjes mee in het ufowereldje. In 1990 richtte hij het Center for the Study of Extraterrestrial Intelligence (CSETI) op. Oorspronkelijk was dat een non-profit organisatie, maar sinds 2013 is het een commercieel instituut waarmee Greer een goed belegde boterham verdient. Unacknowledged is het laatste product, maar het biedt voor de nieuwsgierige kijker die al een beetje weet wat er binnen de ufologie naar voren wordt gebracht, niets nieuws. Het is het uitmelken van oud materiaal waarmee Greer al jaren rondloopt.
Bewijs genoeg
Na de introductie volgen de aankondigingstitels met allerlei bekenden beelden van misstanden op onze planeet. Van de moord op Kennedy tot het aangespoelde Syrische jongetje op een strand in Turkije. Dit alles onder begeleiding van Louis Armstrong’s ‘What a wonderful world’. De boodschap van de documentaire wordt al stiekem doorgegeven: wij leven op een verziekte planeet en de buitenaardsen kunnen ons helpen om uit onze ellende te geraken. Als we ze maar willen zien natuurlijk. De documentaire begint dan met Act I: An embarressment of riches waarin de kijker overtuigd moet worden dat er al lang genoeg bewijs is voor die vermeende buitenaardse bezoekjes.
Dat zogenaamde bewijs van Greer is niet veel meer dan waarmee hij in 2001 al zijn fameuze Disclosure presentatie in 2001 vulde: en 20-tal getuigen deden toen hun verhaal. Marcel Hulspas schreef er over in Skepter. Maar eerst doet Greer nog zijn best om ons in de stemming te brengen met het overbekende Roswell-verhaal. Dat daar veel mythes over zijn, erkent Greer, maar hij wijst op het zogenaamde Guy Hottel memo, een FBI document waarin gesproken wordt over vliegende schotels die neergestort zijn in New Mexico en waar buitenaardsen geborgen zouden zijn. Greer vergeet te vertellen dat dit memo (uit 1950) weinig tot niets te maken heeft met Roswell (1947) en dat de FBI het ook maar ziet als iets dat een ongeïdentificeerde persoon vertelde aan een agent: “It related a story told to one of our agents by a third party who said an Air Force investigator had reported that three “flying saucers” were recovered in New Mexico.” Een verslag van een opgevangen gerucht, dus.
Opgevoerde expert Richard Doty mag in beeld ook vertellen dat deze aliens zijn getransporteerd naar de bekende geheime luchtmachtbasis Area 51. Maar hij vergeet jammer genoeg uit te leggen hoe dat precies zit met de tijdsvolgorde. Area 51 werd immers pas geheim in 1955 toen het als thuisbasis voor de U2-spionagevliegtuigen in gebruikt genomen werd.
Veel van de andere opgevoerde verhalen zijn besproken door Hulspas of komen langs in de besprekingen van Rob Nanninga [1,2] van de schrijfsels van Coen Vermeeren (waar het om het opvoeren van getuigen gaat, blijft het immers vissen uit een beperkte vijver). Het gaat dan om volstrekt ongeloofwaardige types als Clifford Stone, Philip Corso, Robert Salas en Carl Wolf. De kwestie rond testen van intercontinentale raketten die afgevuurd werden van de Vandenberg airbase en die door ufo’s zouden zijn beïnvloed, was nog enigszins nieuw voor mij, maar ook dat is reeds lang geleden afdoende verklaard. Telkens weer ‘ooggetuigen’ met teveel fantasie, daar beschermt een uniform je niet tegen.
De enige beetje interessante casus is mijns inziens die van vlucht JAL 1682 in 1986, die nooit helemaal goed opgehelderd is. Maar zoals met de meeste onopgeloste waarnemingen van ufo’s betekent ‘onverklaard’ nog lang niet ‘onverklaarbaar’. Meestal is er gewoon een gebrek aan essentiële informatie, dat een bevredigende oplossing in de weg staat.
Aan het einde van dit deel zien we Greer weer aan het woord. Hij vertelt dat de bekende skepticus en ufo-criticus Carl Sagan in begin van zijn carriere best positief zou hebben geschreven over ufo’s en aliens, maar dat hij na druk van de inlichtingendiensten (middels chantage) aan het debunken is geslagen. Bewijs voor zijn stelling ontbreekt. Greer noemt ook nog even zijn vorige project dat draaide om een kleine mummie die gevonden is in de Atacama-woestijn. Volgens Greer nog steeds “most likely not of human origin”, maar de wat nuchterdere mens zal zich goed kunnen vinden in het oordeel dat het wel een interessant mummie is, maar 100% zeker menselijk.
De doofpot
Na een half uurtje deze oude meuk te hebben moeten aankijken, wordt de kijker vergast op Act II: Down the Rabbit Hole. Nu gaat het om de vermeende doofpot. Volgens Greer was het Roswell-incident een keerpunt. De luchtmacht werd binnen een aantal weken daarna een zelfstandig legeronderdeel en ook de CIA werd in die maanden opgericht. Achter de schermen zou er een splitsing ontstaan tussen legitieme militaire en inlichtingenoperaties en ‘deep, black programmes that are unacknowledged’ die tegenwoordig wel 100 tot 200 miljard dollar per jaar zouden opslokken via een black budget.
Een beetje indirect wijst Greer ook op een geheime commissie, Majestic-12 genoemd, die door president Truman zou zijn ingesteld. Dit hele verhaal berust echter op een vervalst document. Dat is vrij algemeen bekend en ook geaccepteerd door de meeste ufo-enthousiastelingen. Er zijn er natuurlijk ook bij die denken dat deze vervalsing onderdeel is van de verwarringsstrategie van CIA en andere diensten …
Kennedy wordt vervolgens vermoord omdat hij info over ufo’s wilde vrijgeven. En ook Marilyn Monroe. Zij had namelijk het een en ander gehoord van de Kennedy-broers. En de CIA heeft allerlei mannetjes zitten op strategische plekken bij de media om het nieuws dat ons voorgeschoteld wordt helemaal te kunnen sturen. Ze krijgen er flinke bedragen voor, in cash betaald om een paper trail te voorkomen. In de roddelbladen lees je ‘per ongeluk’ wel eens verhalen over ufo’s en aliens die waar zijn, maar het is allemaal zo ingeklemd tussen misinformatie dat het makkelijk wordt om alles als onzin af te doen. Ook het officiële ufo-onderzoeksproject Blue Book komt langs en de wijze waarop dat gedwarsboomd is. Wat Greer hierover naar voren brengt, klopt ook niet helemaal, maar die geschiedenis is misschien iets voor een andere keer.
Regelmatig heeft Greer het erover dat hij met allerlei hooggeplaatste officials over al deze zaken heeft gesproken en dat die dan ofwel ten kennen gaven dat het zou kloppen, ofwel dat ze er iets mee zouden gaan doen. Maar dat komt er dan nooit van. Natuurlijk omdat ze tegengehouden worden door die ultrageheime projecten. Zo beweert hij in 1993 uitvoerig met toenmalig directeur van de CIA, James Woolsey, te hebben gesproken. Greer noemt het een briefing waarin hij allerlei documenten overhandigde, maar Woolsey zelf heeft een iets andere herinnering aan hun ontmoeting.
Achtergehouden technologie
Wie nog niet afgehaakt is, komt na ruim een uur bij Act III: The Lost Century. Hierin vertelt Greer dat het allemaal om technologie draait. De veelbelovende ideeën van Tesla zouden als ze opgevolgd waren allang hebben geleid tot gratis, vrije energie voor iedereen. Maar dat is natuurlijk tegengehouden door de bestaande industriële elite die nog steeds vooral in fossiele brandstoffen zit. Maar ook de lieden met belangen in kernenergie en duurzame energiebronnen als zonnepanelen zitten niet te wachten op deze technologie die de machtsverhoudingen in onze samenleving compleet op zijn kop zou zetten.
Volgens Greer is de term ufo een bewuste afleiding van waar het eigenlijk om draait, namelijk het bestaan van alternatieve vormen van energie en alternatieve aandrijvingsmogelijkheden. Maar ook uitvinders die geen kennis hebben van de geavanceerde buitenaardse snufjes lopen tegen problemen aan. Stan Meyer ontwikkelde een auto die op water kon rijden en hij had ook een over unity-apparaat, een torusvormige spiraal waarmee je nulpuntsenergie uit het vacuüm zou kunnen trekken. Op zijn werk werd beslag gelegd, volgens Greer. Eugene Mallove, een andere bekende uit het ‘alternatieve energie’-wereldje komt ook langs. Greer vertelt dat dit soort uitvinders naief denken dat de wereld in de rij zal staan om hun vindingen te verwelkomen, maar dat ze vergeten dat Murder inc. in die rij vooraan staat. Dat Meyer en Mallove om zeep zijn gebracht vanwege hun uitvindingen, is een van de mythes die bij complotdenkers heeft postgevat, maar Greer zegt dat er vreemd genoeg niet bij en noemt überhaupt hun lot niet. Dat is zeker huiswerk voor de kijker.
En dan gaat het door over anti-zwaartekracht. Geheime afdelingen van high-tech bedrijven zouden er al sinds de tweede wereldoorlog mee bezig zijn, voortbordurend op werk van geleerden in het Duitse Rijk. Alien Reproduction Vehicles zouden zijn gebouwd door organisaties als Skunk Works van Lockheed, met capaciteiten die 50 jaar vooruitlopen op wat je technologisch voor mogelijk houdt.
Nog niet vaag genoeg? Volgens Greer gaat de geheime elite ons uiteindelijk voorhouden dat er een gevaar schuilt in de buitenaardse bezoekers en dat gebruiken als excuus om een totalitaire controle over onze samenlevingen te bemachtigen. Wernher von Braun zou op zijn sterfbed (1977) voor de ultieme false flag hebben gewaarschuwd, een zogenaamde aanval van buitenaardsen op aarde met nagebouwde buitenaardse ruimtevaartuigen. Maar eerst gaan ze andere gevaren aanwijzen, sattelietaanvallen van de Russen, dan terroristen, asteroïden op ramkoers met aarde, en ontspoorde dictators in derde wereldlanden. Allemaal ingezet om ons warm te maken voor het ontwikkelen van ruimtewapens. Natuurlijk hebben we hier ook alleen maar het woord voor van één persoon, Carol Rosin, een dame die ook al weer heel wat jaartjes in het complotdenkerscircuit meedraait.
Maar als je dit grotere plaatje eenmaal ziet, begint alles op zijn plaats te vallen. De merkwaardige verminkingen van vee die wereldwijd plaatsvinden, dienen bijvoorbeeld om ons psychologisch te bewerken zodat we een aanval van buitenaardsen steeds plausibeler gaan vinden. Ook de ontvoeringsverhalen door buitenaardsen komen stiekem van programma’s die door mede-aardbewoners opgezet zijn. Daarvoor werden dan vaak mensen (als acteurs) ingezet die aangeboren afwijkingen hadden en er daardoor sowieso al wat buitenaards uitzien. Details kan de zegspersoon, de eerder genoemde Doty, aan Greer niet geven, want het is allemaal hartstikke geheim en het programma loopt waarschijnlijk nog. Al die sciencefiction-films en -series streven natuurlijk hetzelfde doel na.
Disclosure als panacee
Het grootste gevaar op aarde is niet IS, Irak, Rusland of China, maar een groep die, ongecontroleerd door de president van de VS of het Congres, deze technologie gebruikt om buitenaardse toestellen te volgen en aan te vallen. Om weer controle te krijgen over deze psychopaten hebben we niet minder dan een revolutie nodig, volgens Greer. Maar in Frankrijk zijn er ook hoopvolle initiatieven. Onder Sarkozy zouden er protocollen ontwikkeld zijn om op vreedzame wijze met de buitenaardsen contact te zoeken. Tussen neus en lippen door vertelt Greer dat dat ook al in samenwerking met hem gelukt zou zijn. En ook het Vaticaan zou zich al voorbereiden op dergelijke contacten, een geruststellende gedachte.
Denk eens even na over wat voor mooie vooruitzichten onze samenlevingen zouden hebben als die verborgen gehouden technologieën eindelijk allemaal vrijgegeven zouden worden? Daarom moeten we allemaal om disclosure vragen, de Amerikaanse overheid dwingen om eindelijk openheid van zaken te geven. Maar hoe dat precies in zijn werk moet gaan, is me een raadsel. Want heeft Greer net niet uitgelegd dat alle officiële organen helemaal geen weet hebben van al die geheime projecten? Hoe kunnen ze er dan openheid over geven?
Tot zover de sprookjes van Steven Greer. Over zijn eigen buitenlichamelijke ervaringen, telepathische contacten met buitenaardsen en experimenten met remote viewing heeft hij het niet in de documentaire. Misschien werd het dan allemaal wat te ongeloofwaardig voor de gemiddelde Netflixkijker. Die moet misschien eerst psychologisch rijp worden gemaakt voor wat Greer nog meer in petto heeft. Geen complot, maar een goed doordacht business model.
Relevante artikelen uit Skepter
- Eeman, W. Ufonauten in de doofpot – De ontmaskering van de MJ-12 documenten. Skepter 3.3 (1990)
- Hulspas, M. De UFO-fascisten – UFO’s en de grote samenzwering. Skepter 8.1 (1995)
- Korff, K. Het échte Roswell-incident – De kleine leugens rond een groot mysterie. Skepter 10.3 (1997)
- Hulspas, M. Antigravitatie voor iedereen – De onthullingen van Steven Greer. Skepter 14.3 (2001)
- Nanninga, R. Ufo’s op de maan – Complottheorieën van dr. Coen Vermeeren. Skepter 24.2 (2011)
- Nanninga, R. UFO’s bestaan gewoon – De wetenschappelijke visie van Coen Vermeeren. Skepter 25.2 (2012)