Eerder schreef ik over waterstofgeneratoren die aangeboden worden om op miraculeuze wijze brandstof te besparen. Naast de professioneel ogende leveranciers als Automotive Ecology zijn er ook kleurrijker figuren die het ‘watergas‘ als nieuw wondermiddel aanprijzen. Ik stel u voor aan Ir. Caspar Pompe van de stichting watergas.nu:
Deze presentatie laat duidelijk zien dat meneer Pompe wel wat begeleiding kan gebruiken. Gelukkig bestaan daar welwillende innovatiepromotoren voor die Caspar op weg helpen met zijn via Google gevonden innovatie:
Caspar wordt direct gekoppeld aan de juiste contactpersoon bij o.a. TNO. Ook het aspect van financieringsmogelijkheden wordt besproken. De inzet van een kennisvoucher, maar ook wat minder bekende regelingen als de SBIR, borgstellingkrediet en de mogelijkheid van het opzetten van een cluster en deelname aan een Caspar wordt direct gekoppeld aan de juiste contactpersoon bij o.a. TNO. Ook het aspect van financieringsmogelijkheden wordt besproken. De inzet van een kennisvoucher, maar ook wat minder bekende regelingen als de SBIR, borgstellingkrediet en de mogelijkheid van het opzetten van een cluster en deelname aan een InnovatiePrestatieContract (IPC) komen ter sprake.
Tot slot is de huidige werkgever van Caspar Pompe (Rijkswaterstaat) ook geïnteresseerd in deze ontwikkeling en bereid hierin eventueel te investeren.
Vooralsnog is de ambitie te komen tot een prototype van de motor met een inspuitsysteem gebaseerd op watergas. De weg naar de uiteindelijke innovatie is lang, maar de eerste verkennende stap is gezet. Wordt vervolgd!
Hallo mensen van Syntens! Ik heb net mijn doctorandustitel weer eens opgepoetst. Die heb ik verkregen met het bestuderen van de Wiskunde, u weet wel, die eeuwenoude kennis die begonnen is met astrologie! En heb nu voor u een doorbraak: de kwadratuur van de cirkel is binnen handbereik! Biedt ongekende mogelijkheden, dat verzeker ik u! Doet u mij alleen even zo’n innovatieadviseur om me te helpen met de ‘juiste financieringsmogelijkheden‘, ‘kennisvouchers‘, ‘SBIR‘ en zo’n ‘InnovatiePrestatieContract‘, want daar begrijp ik als simpele ziel inderdaad helemaal niets van.
OK, en dan neem ik nu even een paar diepe teugen van het complexe mengsel OO(21%), NN(78%), COO (klein beetje, het gehalte schijnt toe te nemen) en nog wat andere gassen om weer op adem te komen …
Steun Kloptdatwel
Waardeer je dit artikel? Je kunt onze site steunen met een financiële bijdrage. Dat waarderen wij dan weer! Een donatie kun je doen via dit betaalverzoek (of klik op de afbeelding hiernaast).
NB de rekening staat op naam van Maarten Koller, formeel eigenaar van deze site.
Brandend zand kende ik wel, maar brandend water…?
De electrolyse vindt wel op errrug kleine schaal plaats!
En heb je daar een “bubbelaar” bij nodig?
Herman Poos van Syntens, eerst voetbalpromotor (nou ja, dat zegt al genoeg) en nu kwakzalver?
Genoeg gelachen, maar weer over tot de orde van de dag.
Een bubbelaar niet, maar een babbelaar wel. Die vindt ook zeker de kwakratuur van de circus.
Geweldig ! Satire is steeds nog een beetje beter als die onvrijwillig gemaakt wordt. Het is verbazend hoe mensen zonder enkel kennis zomaar zonder blikken of blozen hun verhaaltjes gaan presenteren.
Hoe is het toch mogelijk dat een afgestudeerde ingenieur niets lijkt te weten van de wet van behoud van energie. Er wordt met geen woord gerept over hoeveel energie je in die accu’s of wat het ook zijn moet stoppen. Ik heb overigens bij de presentatie wel iets opgevangen wat misschien in zijn voorstellingswereld de werking verklaart. Hij beweert dat ontbranding in knalgas zich met een heel hoge snelheid voortplant. 2000 meter per seconde meen ik me te herinneren. Dat is heel snel: 6 maal de geluidssnelheid. Dat betekent ook dat de straal knalgas die uit zijn brandertje komt met die snelheid moet worden uitgespoten, anders beweegt het vlamfront zich achterwaarts door de toevoerpijp. Ik geloof er niets van.
De grote snelheid kan in de verbeelding van deze knalgaspropagandisten misschien bijdragen tot een ‘betere’ (in de zin van efficiëntere verbranding) prestatie van explosiemotoren. Maar ook daar geloof ik niets van. Volledige verbranding van een brandstof-luchtmengsel levert gewoon een bepaalde hoeveelheid gas met een bepaalde hoeveelheid warmte op. De motor levert arbeid doordat die hoeveelheid heet gas expandeert (en daarbij afkoelt). Of de verbranding nou vlug of langzaam gaat, maakt vrij weinig uit. De totale hoeveelheid verbrandingsgas en de totale hoeveelheid calorieën blijft hetzelfde. Je zou bijna zeggen: als de verbranding vlug gaat, loopt de temperatuur in het begin (in het gecomprimeerde gasmengsel) veel sneller op, en gaat er dus iets meer warmte door geleiding via de cilinderwand verloren.
Ik ben geen ingenieur, maar ik heb me eens door een ingenieur laten vertellen dat de verbranding van het brandstof+lucht-mengsel in je cylinder niet instantaan is. Voor de meest efficient denkbare motor vindt de verbranding instantaan plaats precies als de zuiger op z’n hoogste punt is. Echter, rekening houdend met de eindige ontbrandingstijd, wordt het mengsel in de cylinder ontstoken heel kort VOORDAT de zuiger op z’n hoogste punt is. De bedoeling is dat de explosie dan ongeveer z’n climax heeft op het moment dat je zuiger op z’n hoogste punt is. Maar uiteindelijk gebruik je in wezen een klein deel van je energie om af te remmen. Als waterstofgas sneller verbrandt, dan zou de inefficientie t.g.v. de eindige verbrandingstijd met een waterstofmotor minder kunnen zijn.
Met HHO in de titel van Pepijns stukje en met de inleiding van Ir. Pompe dacht ik even dat het in de richting zou gaan van de theorieen van Ruggero Santilli (http://en.wikipedia.org/wiki/Ruggero_Santilli). Die was als wetenschapper verbonden aan Harvard en aan MIT. Maar omstreeks 1980 is ie de niburu-weg ingeslagen – hij claimt nu dat je met electrolyse een speciale vorm van water kunt maken.
Ik weet het niet hoor, … maar zou het niet kunnen dat ingenieur Pompe (de naam aleen al!) ons, zo’n 2&1/2 maand voor 1 april, een gigantische loer aan het draaien is? Dat filmpje met die scooterende patjepezers in die loods, dat kan toch niet serieus zijn!
Martin Bier
Ik zie dat Martin hetzelfde overkwam als mijzelf. Je schrijft een reactie, drukt op ‘Plaats als …’ waarna er verder niets aan het schermbeeld verandert, en je dan nog maar eens op ‘Plaats als …’ drukt. Gevolg: onbedoeld een dubbele post.
Ik vind het moeilijk om te geloven dat een hypothetische versnelling van het verbrandingsproces erg veel kan uitmaken.
Ik heb ook nogal geworsteld met dat beveiligingssysteem waarbij je een vervormd woord in een vakje moet overtypen voordat je kan voortgaan met posten. Heel vaak zijn die woorden zodanig vervormd dat ik niet kan uitmaken wat de letters zijn. Soms gaat het wel drie maal achter elkaar mis. Om het allemaal nog ingewikkelder te maken verschenen er gisteren zowaar Hebreeuwse letters die ik moest overtypen. Als ik de schaker Bobby Fisher was geweest (die ik in de draad over yoga ter sprake bracht), dan zou ik daar zeker een joodse samenzwering achter hebben vermoed.
Nou ja, kijken maar hoe het nu in de komende minuten afloopt.
Dat moet het toch zijn. Het filmpje is eenvoudigweg te gek om waar te kunnen zijn. Misschien heeft Pepijn het bijgeloof rond om 1 april en vrijdag de 13e verward.
1 april 2011 dan en we hebben de grap allemaal gemist. Deze video is van november 2010 😉
Grappig, Diederik Samsom wees ook meteen op Santilli toen ik hem via Twitter op de merkwaardige bemoeienis van Syntens met Pompe wees:
https://twitter.com/#!/diederiksamsom/status/157788856089968640
Ik ben geen ingenieur, maar ik heb me eens door een ingenieur laten vertellen dat de verbranding van het brandstof+lucht-mengsel in je cylinder niet instantaan is. Voor de meest efficient denkbare motor vindt de verbranding instantaan plaats precies als de zuiger op z’n hoogste punt is. Echter, rekening houdend met de eindige ontbrandingstijd, wordt het mengsel in de cylinder ontstoken heel kort VOORDAT de zuiger op z’n hoogste punt is. De bedoeling is dat de explosie dan ongeveer z’n climax heeft op het moment dat je zuiger op z’n hoogste punt is. Maar uiteindelijk gebruik je in wezen een klein deel van je energie om af te remmen. Indien waterstofgas sneller verbrandt, dan zou, met een waterstofmotor, de inefficientie t.g.v. de eindige verbrandingstijd minder kunnen zijn.Met HHO in de titel van Pepijns stukje en met de inleiding van Ir. Pompe dacht ik even dat het in de richting zou gaan van de theorieen van Ruggero Santilli (http://en.wikipedia.org/wiki/Ruggero_Santilli). Die was als wetenschapper verbonden aan Harvard en aan MIT. Maar omstreeks 1980 is ie de niburu-weg ingeslagen – hij claimt nu dat je met electrolyse een speciale vorm van water kunt maken.Ik weet het niet hoor, … maar zou het niet kunnen dat ingenieur Pompe (de naam aleen al!) ons, zo’n 2&1/2 voor 1 april, een gigantische loer aan het draaien is? Zeg nou zelf, dat filmpje met die scooterende patjepezers in die loods, dat kan toch niet serieus zijn!Martin Bier
Als een clubje als Niburu dit soort verhalen vertelt (http://www.niburu.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=1844:niburu-tv-update-watergas-motor&catid=51:niburutv&Itemid=67 ) trapt niemand erin, maar met een ingenieurstitel lijkt het opeens wel wat. Maar ik kan er echt niet bij dat zo iemand serieus genomen wordt door een club als Syntens. Hebben ze daar dan echt geen enkel idee, dat dit volkomen flauwekul is?
Hmm, op watergas.nu staat ook dat de NASA koude fusie erkent heeft. Heb ik ergens een nieuwsberichtje gemist?
Op watergas.nu staat ook dat de NASA koude kernfusie erkent heeft! Heb ik ergens een nieuwsberichtje gemist?
Ik vermoed wat verwarring over http://zaplog.nl/zaplog/article/nasa_koude_kernfusie_is_een_feit
En hier is ook nog het een en ander te lezen: http://pesn.com/2011/05/31/9501837_Cold-Fusion_Number-1_Claims_NASA_Chief/
12:08 Homofiele paartjes triootjes vormen potent goedje 🙂 ha haha ha wie had het ook al weer over satire
Ah, dat spaart me weer de hele video afkijken waar dat hilarische fragment zat! 😉
Caspar Pompe heeft zijn rare ideeën verzameld in een boekje met de titel ‘De Magische Ring is overal’. Staat ook watergas.nu , directe link: http://www.watergas.nu/inhoud/pdf/magische%20ring%20nl.pdf
Knap als je dat hele verhaal hebt uitgelezen ,ik heb er na de 1ste bladzijden snel doorheen gescrold zag Jules Verne en uiteraard Tesla nog voorbijkomen plus de nodige Oosterse termen, aliens heb ik gemist maar zoals gezegd heb er even snel doorheen gescrold 🙂
Beste Pepijn, dank je voor de aandacht die je aan watergas besteed.
Graag wil ik de verwarring die ik en jij kennelijk bij lezers en toeschouwers van de video opwekken iets vergroten met een berichtje van de NASA over koude fusie – familie van watergas. Het bericht is van 12 januari j.l. en bevat bevestiging van het koude-fusieverhaal.
http://theintelhub.com/2012/01/14/nasa-acknowledges-cold-fusion-low-energy-nuclear-reactions/
En je zou eens kunnen googlen op E-Cat van Rossi en anderen.
Tja, en het is natuurlijk wel
humor als je bij het doven van de watergasvlam een terugslag krijgt. Da’s
schrikken.
Tja, de wet van behoud van
energie….daar begint de verwarring. Het is een kwestie van waar je systeemgrenzen liggen.
Het is juist de wet van behoud van energie die doet concluderen dat er ook
andere energie moet zijn, die met het proces van het produceren van watergas
wordt geïmporteerd. Want, als je de meetbare elektrische energie, die je in het
proces toevoert vergelijkt met de theoretisch berekenbare calorische energie
van het watergas, dan is de vergelijking niet in balans. De
calorische waarde is groter dan de elektrische waarde. Dus……
Tja, je zou ook eens aan
Professor Gerrit Kroese/TUE kunnen vragen of hij kan verklaren wat hij ziet als
hij waarnemingen doet met ‘Black Light Power’ van Randell Mills. Overigens,
NASA doet ook research naar het werk van Mills. Schijnt een groot contract te
hebben afgesloten. Dus..
Dus, ja, het is soms Humor als
je een verhaal vertelt over de merkwaardige verschijnselen van watergas. Hoe
leg je dat nu uit aan niet-natuurkundigen? En over Pseudowetenschap gesproken,
wil ik je graag vragen of jezelf met praktijkproeven je hebt laten
informeren over watergas.
Het werk van Rossi, NASA en
anderen met koude fusie laat zien dat er apparatuur is waarmee er meer energie
kan worden geproduceerd, dan er aan elektrische energie in gaat. In het licht
van de bevindingen van CERN en andere natuurkundige instituten zal men
waarschijnlijk binnenkort komen met herziening van het natuurkundig ‘paradigma
van het vacuüm’. In het nieuwe paradigma zal men de ruimte meer zien als een
continuüm, waarbij ook andere energieën aanwezig zijn en te benutten zijn middels
processen als koude fusie. Men zal ‘nulpuntenergie’, omgevingsenergie of
‘radiant energy’ in dit kader kunnen verklaren, evenals het Higgsdeeltje. Want
die is familie van de nulpuntenergie. Kwantumfysica zal hierbij een rol spelen.
Bij een dergelijke paradigmashift zie je (in de historie) dat tal van
metafysische- en ‘pseudofysische’ verschijnselen verhuizen naar de mainstream
fysica. Waarschijnlijk zullen we dat dit jaar meemaken. Voordat die paradigmashift optreedt zullen er nog wel enkele Copernici worden verhangen. Veel plezier daarmee.
Met vriendelijke groet,
Caspar
Hallo Caspar,
Leuk dat je reageert. Ik zal een paar punten uit je reactie aangrijpen, denk dat anderen ook wel zullen reageren.
Ik ben dan wel benieuwd naar je meetresultaten en de berekening.
Over die E-cat: zie de laatste Skepter:http://www.skepsis.nl/cover.html
Kroesen heb ik gemaild. Ik laat het wel weten als hij antwoordt. Ik kon niet zo snel resultaten vinden van zijn onderzoek, alleen van een afstudeerproject, maar daar kwam weinig uit blijkbaar: http://web.tue.nl/cursor/internet/jaargang51/_pdf/cursor15.pdf (blz 7)
Dat van die koude kernfusie zou mooi zijn, maar het probleem zit daar niet zozeer dat het niet mogelijk zou volgens de theorie. In de praktijk blijkt het alleen erg moeilijk om kernreacties op kamertemperatuur voor elkaar te krijgen op een manier dat je er wat aan hebt.Nog steun gekregen van Syntens trouwens?
Hallo Caspar,
Leuk dat je reageert. Ik zal een paar punten uit je reactie aangrijpen, denk dat anderen ook wel zullen reageren.
Ik ben dan wel benieuwd naar je meetresultaten en de berekening.
Over die E-cat: zie de laatste Skepter:http://www.skepsis.nl/cover.html
Kroesen heb ik gemaild. Ik laat het wel weten als hij antwoordt. Ik kon niet zo snel resultaten vinden van zijn onderzoek, alleen van een afstudeerproject, maar daar kwam weinig uit blijkbaar: http://web.tue.nl/cursor/internet/jaargang51/_pdf/cursor15.pdf (blz 7)
Dat van die koude kernfusie zou mooi zijn, maar het probleem zit daar niet zozeer dat het niet mogelijk zou volgens de theorie. In de praktijk blijkt het alleen erg moeilijk om kernreacties op kamertemperatuur voor elkaar te krijgen op een manier dat je er wat aan hebt.Nog steun gekregen van Syntens trouwens?
hmm, ik heb ook last van het dubbele posten en als ik een dubbele reactie verwijder via Disqus.com blijft die zo te zien staan alleen onder ‘Guest’, vreemd …
Zie je wel: er komt meer uit dan je erin hebt getypt!
Ook ik vind het erg aardig dat je hier met ons de dialoog wilt aangaan.
Suggereer je in je eerste alinea dat er koude kernfusie plaatsvindt in je apparaat? Fuseren je protonen of ben je iets chemisch aan het doen? Dat lijkt me een belangrijk onderscheid.
Je ziet het vrij vaak in de pseudowetenschappelijke hoek dat mensen “koude kernfusie, “nulpuntsenergie,” en het breken van de Wet van Energiebehoud over e’e’n kam scheren. Laten we dat eerst even recht zetten.
Ten eerste is het zo dat energiebehoud een logische implicatie is van de herhaalbaarheid van experimenten en fenomenen – de translatieinvariantie in de tijd impliceert een behouden grootheid. Jouw apparaat gedraagt zich op reproduceerbare wijze en dus heb je een behoudswet. Daar kun je niet onderuit. Energie kan zich op verschillende manieren manifesteren, maar je kunt het niet uit het niets maken of in het niets doen verdwijnen.
“Nulpuntsenergie” is een begrip uit de kwantumveldentheorie. Vacuum blijkt in z’n grondtoestand een zekere hoeveelheid energie te hebben. Hoe je een systeem naar een niveau onder de grondtoestand brengt en hoe je die energie dan kunt oppikken, daar heb ik eigenlijk nooit een goed antwoord op gezien van de NulpuntsEnergieEnthousiasten.
Je kunt veel energie verkrijgen uit de versmelting van protonen tot een heliumkern. Dat is wat er in de zon gebeurt. Maar ik geloof er dus niets van dat jij “koude kernfusie” in jouw scootermotoren bewerkstelligt.
Er is nog altijd een groep academici en onderzoekers die aan koude kernfusie werkt. Ze doen hun uiterste best weer respectabel te worden. Het is juist deze groep die zich het felst tegen de door jou genoemde Rossi keert. Lees de “newenergytimes”-blog van Steven Krivit (een vooraanstaand koude-kernfusie-enthousiast) er maar op na. Rossi’s verleden, z’n gesjoemel met het geld en met apparatuur & data – alles riekt naar beunhazerij en bedrog. Krivit en z’n consorten zien met lede ogen toe hoe Rossi het “vakgebied” weer een hele slechte reputatie aan het geven is.
Je brengt Randall Mills naar voren. Maar je kunt niet tegelijkertijd aan “koude kernfusie” EN aan de theorieen van Randall Mills geloven. Mills gelooft dat Pons & Fleischmann juist geen koude kernfusie hebben gezien. Volgens Mills bestaan er kwantumtoestanden met kwantumgetallen als bijvoorbeeld 1/2 (i.t.t. de positieve gehele getallen die je normaliter hebt voor kwantumniveaus). Zo zou het waterstofatoom een toestand hebben met een energie onder de welbekende grondtoestand. Mills gelooft dat die vermeende koude-kernfusie-apparaten weinig anders doen dan het katalyseren van overgangen naar die exotische kwantumtoestanden. Niks geen kernfusie dus! Mills en z’n “Black Light Power” bedrijf bestaan al zo’n 20 jaar. Al 20 jaar weet Mills blijkbaar geld los te krijgen van investeerders, maar al-met-al heeft hij nog nooit een kilowattuur aan energie geproduceerd.
Je kijkt blijkbaar erg op tegen NASA. Als iemand van NASA zich ergens mee bezig houdt, dan zie je dat als bewijs voor de legitimiteit. Ik deel die deferentie niet. Ik heb met NASA van doen gehad. Geloof me, ze hebben daar veels te veel geld en het zijn managers, bureaucraten, beleidsmedewerkers en MBAs die er de lakens uitdelen en een deprimerend atmosfeertje domineren.
Je moet het me maar niet euvel duiden dat ik nog steeds een beetje een gevoel heb dat je ons misschien ongenadig in het ootje zit te nemen. Vanavond zit je weer met die scooterhelden uit dat prachtfilmpje in de kroeg en lach je je weer te pletter bij je pilsje over hoe je die skeptici op de kast hebt gekregen…
Ik heb van professor Kroesen inmiddels begrepen, dat er al een tijdje geen onderzoek meer gedaan wordt naar dat fenomeen waarmee hij in 2006 in ‘het nieuws’ was: http://www.delta.tudelft.nl/artikel/energie-uit-het-niets/16255
Ik had eigenlijk gehoopt dat Caspar Pompe nog op de opmerkingen van Martin Bier en mijzelf zou komen reageren, misschien komt dat nog. Ik heb intussen wel via Twitter contact gehad met de innovatiepromotor Herman Poos, die Pompe bij Syntens heeft geïntroduceerd. Ik vroeg ‘m wat Syntens nou ziet in deze materie, maar de antwoorden zijn nogal vaag.
Hij geeft toe er zelf niet echt iets van te begrijpen, maar noemt wel dat er experts zijn die er wel wat in zien. Ik ben natuurlijk heel benieuwd wie die experts zijn, waar Syntens dan op af gaat. Als ik het lijstje deelnemers aan de werkconferenties van watergas.nu bekijk, zie ik daar geen wetenschappers tussen staan.Volgende week komt ie terug op de materie en anders herinner ik ‘m wel daaraan ;-).
Even linkjes naar de tweets:
https://twitter.com/#!/pjvanerp/status/159356205897224192
https://twitter.com/#!/pjvanerp/status/159373765908758528
https://twitter.com/#!/pjvanerp/status/159380076469813248
https://twitter.com/#!/pjvanerp/status/159382455344828417
https://twitter.com/#!/pjvanerp/status/159395336706723840
Pepijn,
graag zal ik reageren op de opmerkingen van jou en Martin, maar dat komt ws in of na het weekend.
Voor de goede orde: mijn huidige werkgever is niet Rijkswaterstaat. Ik trek momenteel Watergas.NU. Er zijn steeds professionelere producten in de markt. Maar er is helaas te weinig basaal wetenschappelijk onderzoek naar het fenomeen Watergas. Dat zou de verwarring die er kennelijk is een stuk ophelderen.
Het moet me van het hart dat ik me er over verbaas dat het in de pseudo-meta en mainstream-wetenschap kennelijk gebruikelijk is om elkaar bij de sokken af te branden. Soms is het wel humor. Ook in de watergas sector zie ik dat de ene WG-maker het werk van de ander maar soms maar niks vind. Hetgeen overigens wel te begrijpen is, want er is nog veel kaf onder het koren. Daarom is het van belang dat we als sector momenteel aandacht gaan geven aan aspecten als materiaalgebruik en veiligheid. Want, vergeet even al dat geneuzel over over-unity en kijk naar de resultaten die worden bereikt met Watergas als kataliserende toevoeging in interne-verbrandingsmotoren. Dat geeft bijzonder interessante besparingen en emissiereducties.
Voor vanavond sluit ik graag af met een historische notie. De eerste interne verbrandingsmotor op een karretje (‘auto’) is rond 1805 gebouwd door de Zwitser de Rivaz, naar een ontwerp van onze eigen Huygens (eind 1700). Die eerste motor van de Rivaz reed op ……watergas. Zie de afbeelding hieronder. Daarna is hij overgestapt op (kool)watergas, evenals Lenoir, van wiens ‘Hippomobile’ er zo’n 350 rondreden circa 1860 in Parijs. Dat waren meer paardekarren zonder paard.
met vriendelijke groet, Caspar Pompe/Watergas.NU
“Die eerste motor van de Rivaz reed op ……watergas.” Waar is het bewijs van deze stelling? Alle historische informatie die ik kan vinden over deze “motor” vermeldt waterstof. Dus graag gedegen documentatie.
de grap is juist dat Pompe en andere HHO-gelovigen denken dat ‘hun’ electrolyse iets anders oplevert dan het normale knalgas. Als ik het goed heb, denkt Caspar Pompe dat ie mono-atomair waterstof en zuurstof maakt: H en O en dus niet H2 en O2. Waarom hij dat denkt ontgaat me vooralsnog, hoewel ik wel een paar hele rare denkkronkels in zijn boekwerkje zie.
Monoatomaire waterstof bestaat normaal gesproken alleen bij zeer hoge temperaturen. Bij lagere temperaturen wordt ogenblikkelijk H2 gevormd, met een aanzienlijke energieopbrengst (ca. 200 kilojoule per gram). Monoatomisch zuurstof is ook uiterst reactief, en een denkbeeldig mengsel van H en O zou instantaan ontploffen. Denkbeeldig, want voor je nog de H en de O bij elkaar gebracht zou hebben, zou zich al H2 en O2 hebben gevormd.
Ik vermoed dat deze processen ook maken dat de opbrengst van elektrolyse ongunstig is. Er vormen zich H en O bij de polen, die meteen combineren tot H2 en O2, en de reactiewarmte daarvan moet als verloren energie worden beschouwd.
Monoatomaire zuurstof ontstaat ook (denk ik) bij de ontleding van bleekmiddelen zoals natriumhypochloriet en waterstofperoxide en ook bij de ontleding van ozon. Monoatomaire zuurstof plus zuurstof geeft ozon. Maar monoatomaire zuurstof is zo reactief dat het eigenlijk niet lang (milliseconden of minder, vermoed ik) kan bestaan.
Heren, (waar zijn de dames overigens?),
vanwaar mijn verbazing over watergas. Er zijn een aantal verbazingwekkende verschijnselen. Maar ik zal beginnen met een verbazingwekkend verschijnsel dat aansluit op de laatste post van Jan Willem Nienhuys over mono-atomair waterstof. Bij de productie van watergas ontstaat een mengsel van waterstof en zuurstof. Het waterstof wordt normaliter in watergas niet gescheiden van de zuurstof. Er zijn vlakke-plaat generatoren en buisgeneratoren. De eerste wordt veelal voor in de auto gebruikt, terwijl de laatste veelal voor lasdoeleinden gebruikt. Het verbazingwekkende bij de productie van watergas is dat er tussen de 933 en 1866 liter watergas wordt geproduceerd. En dat is raar. Want normaliter ontstaat er uit één liter water 933 liter H2/O2. Maar dat gebeurt dus niet. De onderzoeker George Wiseman (Eagle Research uit Canada) denkt derhalve dat watergas een mengsel is van H2 O2 HHO (mono-atomair waterstof/zuurstofmengsel) en mogelijk waterdamp. In ieder geval is het denkbaar dat er zich mono-atomair H en O in het gasmengsle bevindt. Hoe dat zou kunnen, daar kom ik zo op.
De tweede merkwaardige waarneming is die met de zgn Joe-cell. Deze cel staat beschreven op de eerste pagina’s van mijn boekje. De cel bestaat uit 3 of 4 concentrische buizen, die met 12 Volt op spanning worden gezet. Er ontstaat dus een electrolyseproces, het water begint te bruisen. Maar nu komt het. Als je de spanning loskoppelt, dan blijft het bruisen doorgaan. Na verloop van tijd kan dat ophouden. Zou het kunnen zijn dat er een andere soort energie wordt ingevangen, die in de omgeving aanwezig is? Er zijn verschillende onderzoekers, die hier met andere apparatuur onderzoek naar hebben gedaan. Zij denken dat dit de zgn Nulpunts-energie is.
De nulpunt-energie is aangetoond door de Nederlander Henk Casimir met zijn Casimir-effect. Twee kleine plaatjes op zeer geringe afstand van elkaar ondervinden toch nog aantrekkingskracht bij een conditie van – 273 graden Kelvin (het absolute nulpunt). Men kan dit ook uitleggen aan een ‘leek’ met het voorbeeld van twee rijnaken die op een meter afstand van elkaar liggen. Die zullen uiteindelijk naar elkaar toe bewegen, omdat de golfenergie aan de buitenzijde het sterkste is. Immers, tussen de beide rijnaken heerst een golfschaduw.
Nu zijn dat mooie praatjes, maar….als iemand een apparaat maakt zonder stekker. En hij kan daarmee vocht in de muur ‘ompolen’, zodat de muur droger wordt…..tja, dan lijkt dat eigenlijk wel een broodje aap. Alleen,…….hij heeft er wel al meer dan 30.000 verkocht. En dat lukt je niet als het een broodje aap is. Toch? en hij heeft natuurlijk wel metingen gedaan (en die laten certificeren).
Dus, waarschijnlijk mag je concluderen dat er iets is als ‘omgevingsenergie’ dat een relatie heeft met water. Dat zou dan wellicht een soort energie zijn dat zich tussen het foton en het higgsdeeltje zou moeten bevinden. Je komt dan in de sfeer van de quantumfysica. En de regels daarvan. Heeft Einstein ook wel over geschreven.
Een van de regels van de QF is dat energie-deeltjes elkaar aantrekken. Energie-deeltjes zouden met een even ritme trillen, terwijl de materiedeeltjes met een on-even ritme trillen.
Vervolgens zegt de QF dat twee met elkaar verbonden deeltjes, met een on-even ritme zich gedragen als een even ritmisch deeltje. Met andere woorden; twee materiedeeltjes bijelkaar gedragen zich als energiedeeltjes. En die trekken elkaar aan.
De denklijn gaat als volgt verder: Een H-atoom bestaat uit een Proton en een Electron. Dit zijn beide materie-deeltjes (fermionen). Het atomaire waterstof gedraagt zich dus als een energiedeeltje (boson). Dus het is logisch dat zij elkaar aantrekken, om zodoende H2 te vormen. Stel je nu voor dat bij het ontstaan van het vrije waterstof er ook die nulpuntsenergiedeeltjes of omgevingsenergie aanwezig zijn. En dat de omstandigheden gunstig zijn voor een samengaan van de (eventjes) vrije waterstofatomen met de omgevingsenergiedeeltjes. Dat is m.i. logisch als je uitgaat van a) wet van behoud van energie en b) de spelregels van de QF. Het mono-atomaire H is dus eigenlijk niet echt mono-atomair, maar is een verbinding tussen H en een Energiedeeltje (ik heb dat H – ad E genoemd voluit genoemd ‘Hydradeon’). Dat verklaart dat er meer gasvolume wordt geproduceerd dan het geval zou zijn bij een mengsel van H2 en O2.
Interessant is ook dat bij de productie van ‘zuiver HHO’ (1 –> 1966) de cellen niet warm worden. Maar als je te veel spanning geeft (>1,54 en een beetje Volt), dan wordt de cel warm en produceer je ook H2 en het geleverde volume is minder dan 1966 liter gas / liter water.
Tja, en dan wordt het interessant natuurlijk. Maar dat komt een volgende keer. Ik moet nu naar mijn schoonzus, die jarig is.
met vriendelijke groet,
Caspar
PS == reactie op input van Martin en Pepijn komt nog.
Casimir leidde zijn “Casimir effect” in de 40er jaren af. Het was theorie: op grond van kwantummechanica verwacht je dat twee metalen platen elkaar gaan aantrekken wanneer ze zich op korte afstand van elkaar bevinden. Het gaat hier echter om heel kleine krachten in heel unieke omstandigheden en in Casimirs dagen had men de mogelijkheden nog niet om het te checken. Pas in de laatste jaren is er technologie waarmee je het effect net boven de meetfout kunt laten uitsteken – het gaat om micronewton krachten als metalen platen zich op een micrometer (een duizendste millimeter) van elkaar bevinden. Maar hoe wil je het Casimir effect als energiebron gebruiken? Het is gewoon een conservatieve kracht – net als gravitatie. Als je die metalen platen naar elkaar toebrengt, dan kun je een heel klein beetje energie winnen, maar als je ze van elkaar vandaan haalt, dan moet je diezelfde energie er weer in steken. Het Casimir effect is geen basis voor wat voor perpetuum mobile dan ook!
In tegenstelling tot Jan-Willem, herken ik wel waar jouw even en oneven “ritmes” vandaan komen. Maar ik moest het wel drie keer aandachtig lezen voor ik jouw begrippenapparaat enigszins kon associeren met wat er op de universiteit onderricht wordt. Als twee identieke fermionen van plaats verwisselen, dan krijgt de kwantummechanische golffunctie (“state vector” is eigenlijk een beter woord) van dat tweetal een minnetje. Bij het verwisselen van identieke bosonen gebeurt dat niet. Die fermionen-golffunctie worden daarom soms antisymmetrisch of oneven genoemd. En de bosonen-golffunctie, op zijn beurt, wordt dan symmetrisch of even genoemd. Door in dit verband over even en oneven “ritmes” te gaan praten, maak je vage mystieke woordenbrij van een heel praktisch wiskundig formalisme. Tevens is het niet terecht om fermionen “materiedeeltjes” en bosonen “energiedeeltjes” te noemen. Eigenlijk is er in de kwantumveldentheorie geen wezenlijk onderscheid tussen mass en energie, maar deze aanduidingen zijn waarschijnlijk ingegeven door het feit dat fotonen (lichtdeeltjes) bosonen zijn en dat elektronen, protonen & neutronen alledrie fermionen zijn. Echter, een deuteriumkern (een verbinding van een proton en een deuteron, twee “materie-deeltjes” dus in jouw terminologie) is bijvoorbeeld al een boson. En deuteriumkernen trekken elkaar niet aan – ze stoten elkaar juist heel sterk af. Met die wederzijdse aantrekking van bosonen doel je op een aardig kwantumeffect: meerdere bosonen kunnen samen e’e’n kwantumtoestand vormen – een zogenaamd condensaat. Hoe groter het condensaat, hoe harder andere bosonen erin “gezogen” worden. Maar dit is een effect dat je met huis-, tuin-, en keukenmoleculen bij kamertemperatuur nooit te zien krijgt. Door de Brownse beweging komen die condensaten dan nooit van de grond. Ook heb ik nog eens een kwantumfysische berekening gezien die aantoonde dat twee trillende dipolen elkaar kunnen aantrekken. Maar hoe dit op jouw systeem van toepassing kan zijn is me onduidelijk.
Wat er gebeurt in cylinders van verbrandingsmotoren is gewone traditionele chemie: een reactie met een activatiebarriere.
Uit een eerder bericht van je blijkt dat je toch inziet dat die “over-unity”-NiburuToverTrucs verlakkerij zijn. Wat dat betreft zitten we op dezelfde golflengte (of in hetzelfde “ritme”). Uiteindelijk is het natuurlijk helemaal geen slecht idee om waterstof (H_2) te gebruiken als brandstof voor motorrijtuigen. Het kan in ieder geval leiden tot minder smog in de steden. Ook als toevoeging in brandstof kan waterstof zinvol zijn. Wat je met “watergas” begrijp ik nog steeds niet goed. Waterstof & zuurstof met een vonkje erbij geven gewoon water & energie. En als de verhouding niet 2:1 is, dan blijft er H_2 of O_2 over.
Met waterstof als brandstof zul je toch eerst die waterstof voor al die auto’s moeten maken. Daarvoor zijn energiecentrales nodig om op grote schaal water te elektrolyseren. Voor het maken van die waterstof zullen die energiecentrales meer energie moeten leveren dan de energie die dat WaterstofWagenPark uiteindelijk uit de waterstof haalt. Dat is elementair en daar kun je niet omheen. Als ingenieur moet je dat weten.
Je had het eerder ook over die waterstof als “katalysator.” Hoe die waterstof kan katalyseren is me onduidelijk. Een katalysator is aan het einde van de reactie hetzelfde als aan het begin. Ik kan me niet voorstellen dat waterstof een eindproduct kan zijn van een nogal explosieve reactie met zuurstof erbij.
Voor dat blijven bruisen van die elektrode heb ik een goede verklaring – noem het de BierTheorie. Een metalen kathode kan protonen absorberen. Dat was voor WO2 al bekend. Palladium (dat door Pons & Fleischmann werd gebruikt) is de kampioen: dat kan een liter waterstofgas in iets meer dan 1 cc concentreren en is daarom ook voorgesteld als een een soort van voorraadtank bij gebruik van waterstof als brandstof. Bij elektrolyse krijg je dus zo een protonopname. Wanneer je nu de negatieve spanning van die kathode afhaalt (i.e. de elektrolyse uitzet), dan verplaatst het chemisch evenwicht zich en gaan er weer protonen de waterplossing in. In het water wordt het waterstof en borrelt het op. Zo’n relaxatie kan even duren.
Ik hoop dat het draaglijk was op verjaardagsfeestje bij de schoonzus. Als ik teveel gegeten heb, dan heb ik nog wel eens nare dromen over die oudHollandse verjaardagsfeestjes. Allemaal op kleine keukenstoelen in een cirkel in een veels te kleine huiskamer die vergeven is van de sigarettenrook…
Caspar Pompe schrijft:
Dit is onzin. 1 mol H2O produceert 1 mol H2 en een halve mol O2, samen 3/2 mol gas = 1,5 x 22,4 liter (bij 0 graden Celsius). Aangezien 1 mol H2O 18 gram weegt, geeft 1 liter (= 1000 gram) water dus 1000/18 x 1,5 x 22,4 liter gas = 1866,7 liter gas bij 0 graden. Misschien een beetje iets minder omdat een deel van het water als waterdamp meekomt, en misschien een beetje meer omdat bij kamertemperatuur het volume 293/273 maal zo groot is, dan wordt het ongeveer 2000 liter.
Deze berekening is zoals ik ze in 1957 (derde klas, denk ik) op de middelbare school leerde doen.
Het is wel fantastisch dat uit deze rekenfout wordt afgeleid dat er nog een hele zwik andere natuur- en scheikunde niet klopt. Het doet enigszins denken aan Larry Arnold die bij de berekening van de hoeveelheid verdampingswarmte van water (bij mensen die in brand vliegen) kilocalorieën (ook wel genoteerd Cal.) verwart met calorieën (cal. ) en dus denkt dat alleen een door hem bedacht elementair deeltje (het pyrotron) het verschijnsel van ‘spontane menselijke ontbranding’ kan verklaren. Arnold doet dat door de ‘calorieën’ van de verdampingswarmte te vertalen in aantallen Marsrepen (waar het aantal Calorieën per Marsreep op de wikkel staat vermeld).
Dit is onzin. Ik kan zelfs niet raden wat er bedoeld is. Mogelijk wordt bedoeld dat protonen, neutronen en elektronen halftallige spin hebben, en fotonen (en samengestelde deeltjes met een even aantal kleinere deeltjes) een heeltallige spin hebben. Maar twee elektronen trekken elkaar beslist niet aan, en fotonen ook niet.
Ik ga op de rest niet in, maar wat Pompe zegt over het Casimireffect is ook onzin, in zoverre dat je dat effect niet kunt gebruiken om ‘gratis’ energie te krijgen.
Pompe neemt die verkeerde cijfers rechtstreeks over van George Wiseman:
http://www.eagle-research.com/browngas/whatisbg/whatis2.php
Martin Bier schrijft
Klopt. Fermionen zijn deeltjes met halftallige spin, en bosonen deeltjes met heeltallige spin. Even of symmetrisch betekent: gaat over in zichzelf als je iets verwisselt. Bijvoorbeeld ‘x-kwadraat’ is een even functie want die verandert niet als je x van teken wisselt. Net zo is de cosinus een even functie van de hoek. Daarentegen zijn x en x tot de macht drie oneven functies, want die veranderen van teken als je x vervangt door -x. Ook de sinus is een oneven functie. Meetkundig: bij een even functie is de grafiek symmetrisch ten opzichte van de verticale coördinaatas, en bij een oneven functie zal ‘spiegelen ten opzichte van de oorsprong’ de grafiek onveranderd laten.
Permutaties zijn ook even of oneven. Vanzelfsprekend is een permuaties waarbij maar twee dingen worden verwisseld een oneven permutatie. Je kunt elke permuaties zien als een combinatie van een kleiner of groot aantal paarsverwisselingen.
Het wonderlijke is dat het niet uitmaakt hoe je het doet: het aantal paarsverwisselingen om een gegeven permutatie op te bouwen ligt niet vast (je kunt de identieke permutatie uiteraard zien als tweemaal dezelfde paarsverwisseling achter elkaar), maar of dat aantal even of oneven is, ligt wel vast. Met andere woorden, na een oneven aantal paarsverwisselingen kun je nooit de identieke permutatie krijgen. (Om dat te beredeneren is nog niet eens zo eenvoudig, maar wie wiskunde studeert, leert dat in het eerste of tweede jaar.)
Dat is ook de reden waarom je zo’n schuifspelletje met een 4×4 vierkant en een open gat niet kunt ‘oplossen’ als bijvoorbeeld in de uitgangspositie 14 met 15 verwisseld is. Elke zet is immers een paarsverwisseling van het open gat met een naburig vakje, en bij een oplossing moet het open vakje weer terug op de uitgangspositie zijn en dus even vaak naar boven als naar beneden en even vaak naar links als naar rechts gaan, dus elke oplossing correspondeert met een even permutatie.
In de kwantummechanica kun je ook de golffunctie van meerdere deeltjes samen opschrijven. Je kent dan een complex getal toe aan elke combinatie van posities van die deeltjes. De betekenis van dat getal is dat de absolute waarde ervan een maat is voor de waarschijnlijkheid om het systeem (in dit geval het stelsel deeltjes) in die toestand (die combinatie van posities) aan te treffen. Bij twee deeltjes is dus | f(x,y) | (eigenlijk het kwadraat ervan) een maat voor de waarschijnlijkheid om het ‘eerste’ deeltje op positie x en het ‘tweede’ deeltje op positie y aan te treffen. De ‘fase’ (ruwweg de hoek die het complexe getal maakt met het getal 1) heeft niet zo’n duidelijke interpretatie. De interpretatie daarvan volgt pas uit de resultaten van interferentieproeven.
Het ‘blijkt’ dat als je meerdere (dat kunnen er ook miljoenen zijn) fermionen hebt met posities a, b, c, … , dan kloppen de berekeningen alleen maar als je aanneemt dat de gezamenlijke golffunctie f(a, b, c, …) van teken verandert als je de a, b, c … onderling oneven permuteert.
Een heel speciaal geval is dat van twee volstrekt identieke elektronen (niet alleen maar met dezelfde lading en massa, maar ook in precies dezelfde kwantummechanische toestand. Voor hun gezamelijke golffunctie f(a,b) geldt dan f(a,b) = f(b,a) voor alle a en b, ze zijn immers identiek, maar ook f(a,b) = -f(b,a) voor alle a en b, en beide identiteiten kunnen alleen waar zijn als f(a,b) = 0 voor alle a en b, met andere woorden: zoiets bestaat niet, je hebt kans nul om ze aan te treffen. Dit is het zogeheten Pauliverbod. Dat het Pauliverbod er is, is maar goed ook, want anders zouden elekronen om een atoomkern allemaal in dezelfde grondtoestand zitten, en zouden atomen er op zijn minst heel anders uitzien, en zouden chemische verbindingen niet mogelijk zijn. Het veroorzaakt ook dat geleidingselektronen in metalen allemaal in iets andere toestanden moeten zitten en dat veroorzaakt weer allerlei verschijnselen bij geleiding. Bosonen kunnen wel allemaal samen in de grondtoestand zitten, dat heet een bose-einsteincondensaat.
Ik moet zeggen dat ik nooit heb begrepen waarom fermionen deze eigenschap hebben, en wat fysici eigenlijk bedoelen met ‘verwisseling’ van deeltjes. Hoe doen ze dat verwisselen? Hoe stellen ze de gevolgen vast? (Dat ze complexe getallen als amplitude in golffuncties gebruiken heb ik leren accepteren en ik zou ook niet weten welke meetgegevens je daartoe dwingen; in de theorie van wisselstromen en in de elektriciteitsleer snap ik het beter.) Ik heb in bovenstaande uiteenzetting alleen maar gesuggereerd dat met de aanname ‘gezamenlijke golffuncties van fermionen zijn oneven’ allerlei berekeningen de goede antwoorden geven, maar of deze eigenschap van deeltjes met halftallige spin is af te leiden uit de eigenschappen van spin (welke dan?) of dat het gewoon een geconstateerde natuurwet is, dat weet ik niet.
Voor veel toepassingen heeft dat fermionen-minnetje bij die golffuncties weinig consequenties. Die golffuncties zijn abstracties. Voor de berekening van een waarde van iets dat je kunt waarnemen vermenigvuldig je zo’n golffunctie met z’n geconjugeerde. Of er een + of – voor die golffunctie staat, dat doet er dan niet toe.
Ik zal eens gaan nazoeken of die fermionen vs. bosonen-toestand louter empiricistische beschrijving is of dat het afleidbaar is uit grondprincipes. Die spins van -1/2 en +1/2 waren eerst door Pauli als beschrijving gelanceerd. Later echter, loste Dirac de relativistische versie van de Schroedingervergelijking op (de zogenaamde Diracvergelijking). Die Pauli spinmatrices rollen er dan zo uit. Men was zich er voor Dirac al van bewust dat de Schroedingervergelijking niet relativistisch correct kon zijn. In de Schroedingervergelijking is er een eerste afgeleide naar de tijd en een tweede afgeleide naar de ruimtecoordinaat. Relavistisch gezien zouden “t” en “x” equivalent moeten zijn. Schroedinger had de Diracvergelijking eigenlijk al opgesteld voor ie de bekende Schroedingervergelijking opstelde, maar Schroedinger kon er niets mee en wist niet hoe het te interpreteren.
Er is een boek van de Amsterdammer Abraham Pais, “Inward Bound,” waarin de ontwikkeling van de kwantummechanica chronologisch verteld wordt. Het prettige van het boek is dat het geschreven is voor mensen met het niveau van beta wetenschappers, maar die geen specialist in het kwantumvakgebied zijn. Ook ingenieur Pompe moet het wellicht kunnen apprecieren. Ik raak vaak geirriteerd als populair wetenschappelijke boeken heel geforceerd woordenbrij gaan brouwen van wat veel helderder is met de wiskunde en de formules. Pais doet dat niet.
Heren,
ik was even afwezig – moest de BTW aangifte doen en ook het gewone werk gaat door.
Ik heb de dicussie nog eens doorgelopen en wil graag nog wat opmerkingen maken.
1) Inderdaad heeft George Wiseman in zijn HHO-boek nr 1 een fout gemaakt in de berekening. Ik kreeg snel een reactie van hem. Ik zal in mijn documentje deze hinderlijke omissie moeten rechtzetten. Echter, er is wel waargenomen dat er meer gas wordt geproduceerd dan wanneer alleen H2/O2 wordt gemaakt. Wiseman denkt nu dat er sprake is van ‘elecrisch geëxpandeerd water’ (dat zich in gastoestand bevindt). In het HHO zouden H1, O1, H2, O2, eHHO, en H2Odamp zitten. Dat vraagt om basaal onderzoek, want niemand weet het nu precies. Santili heeft onderzoek gedaan met een gaschromatograaf oid.. Maar zijn resultaten worden aangevochten, omdat hij wiskundige is.
2) Daarenboven heeft Watergas (HHO) verschillende eigenschappen, die merkwaardig zijn. Zoals het verschijnsel dat de vlamtoorts een temperatuur van 127 graden C heeft. Maar….elk materiaal op een eigen smeltpunt kan smelten. Zelfs tungsten. Je kan je hand overigens gewoon door de vlam heen halen. Wat mij betreft duidt dat op een implosieve vlam. Maar hoor graag een alternatieve verklaring.
3) H1 bestaat uit een proton en een electron; twee fermionen –> bosonisch gedrag. Deuterion bestaat niet uit twee fermionen, maar – als ik mij niet vergis – uit een neutron, een proton en een electron. Een neutron is op zijn beurt weer een samengesteld ‘deeltje’: proton + electron + electroneutrino. Waarschijnlijk gedraagt het zich dus fermionisch. Zo is mogelijk die sterke afstoting die Martin noemt te verklaren.
4) van het werk van Randell Mills (de hydrino) kan ik niet veel natuurkundigs zeggen. Echter, ik heb vanuit systeemperspectief er moeite mee; systemen die een grotere energieinhoud hebben zijn meestal groter (Prigogine). Dus….wellicht hebben zijn criticasters daar een punt; RM zou een foutje hebben gemaakt in zijn theorie (ook van 2). Ik ben overigens geen ‘gelovige’. Ik ben een systeemdenker, die probeert van verschijnselen te begrijpen hoe ze in een groter geheel passen. Daarbij zie ik bij watergas verschijnselen, die niet binnen de kaders van het systeem van de normale natuurkunde passen; Maar water op zich is al raar. Het heeft volgens Martin Chaplin zo’n 66 afwijkende eigenschappen. En misschien nog wel meer als HHO electrisch geëxpandeerd water zou zijn.
5) Ik haal Casimir niet aan om aan te geven dat je met zijn proef energie kan opwekken. Ik heb alleen aangegeven dat de nulpuntenergie is aangetoond met dit experiment. Die proef geeft aan dat er meer soorten energie zijn dan die welke volgens normale natuurkunde bij -273 graden C ‘stil’ zouden staan.
6) Die vermaledijde wet van behoud van energie: als je mijn verhaal goed leest – dus niet diagonaal scant – dan is mijn uitgangspunt de wet van behoud van energie. Graag niet meer aankomen dat kwakzalvers als ik de wet van behoud van energie ontkennen …..Want dat klopt niet.
7) Er zijn kennelijk ook andere energiesoorten (bosonen). De bekendste die men zoekt is het Higgsdeeltje. Maar tussen de fotonen en het Higgsdeeltje zal toch wel een heel spectrum van energiedeeltjes zitten. Bijvoorbeeld de mesonen. Kroese zegt dat daar maar heel weinig van zijn. Is dat zo? Hoe zit het met antiprotonen? Was daar ook niet een heftige discussie over? In ieder geval las ik onlangs in een tijdschrift dat er een grote band van antiprotonen was gecontstateerd rond de aarde. Zijn dat bosonen of fermionen? Ik begreep dat aan die AP’en veel energie kleeft die men zou kunnen benutten voor de ruimtevaart……??? Zouden er ook andere ‘intermediaire bosonen’ kunnen bestaan, die zich graag verbinden met waterstof (en zuurstof)? En die zo-doende een belangrijke rol kunnen spelen in het leven hier op aarde?
8) Misschien heb ik de onjuiste woorden gebruikt als ik zeg dat watergas (of waterstof) een katalisator is van de verbranding van koolwaterstoffen. Ik bedoel natuurlijk dat de verbranding efficienter verloopt van HxCyOz naar H2O en CO2. Je ziet in het bijgevoegde beeldmateriaal een gasoven zonder en met watergastoevoeging.
9) Martin suggereerde dat ik het boek van Pais wellicht interessant zal vinden. Kan ik me wat bij voorstellen. Ik heb er geen bezwaar tegen als je me wilt verrassen. Op de website staat mijn adres.
Heren tot slot – ik waardeer zeer jullie kritische noten. Ga het boekje aanpassen. Maar ik kan helaas niet de merkwaardige eigenschappen van watergas wegtoveren.
Kennelijk zijn jullie natuur- of scheikundigen? En met toegang tot echt wetenschappelijke onderzoeksfaaciliteiten? Dan nodig ik jullie graag uit om watergas niet vanachter het bureau te onderzoeken, maar er in een goed geoutilleerd lab mee aan de slag te gaan. Wellicht een goed basaal onderzoekproject – met AIO’s en afstudeerstudenten – aan een universiteit?
Met vriendelijke groet, Caspar Pompe
Over die Santilli moet je mijn recente artikel maar eens lezen http://www.kloptdatwel.nl/2012/01/30/de-fantastische-wetenschap-van-ruggero-santilli/. Ik zie niet wat er mis is met het vernietigende commentaar van Calo op Santilli’s HHO verhaal.
Gerrit Kroesen is gestopt met dat onderzoek naar verschijnselen die in verband werden gebracht met het hydrino verhaal van Mills. Ik heb ‘m erover gemaild, hij gaf in een kort mailtje aan dat er geen mankracht voor was bij zijn groep. Op mijn reactie of ik dat mocht opvatten in de zin dat er dus geen verrassende wendingen te voorzien waren, heb ik niets meer vernomen 😉
Ik kan het streven van watergas NU wel warderen. Elke verandering in wetenschap en techniek brengt nu eenmaal tegen- en mede standers op de been. Wij rijden rond in antieke stoommachines met een max. efficiëntie van 50% !!! een ongelofelijke verspilling van brandstof, en we weten dat daar een eind aan komt. Las zaterdag in de telegraaf dat onze vissersvloot ten dode is opgeschreven door……en dan komt er een urker viser met een plan op 3 A4tjes waardoor er opeens 70%minder brandstof nodig is!!! Hydrogen technology is nog niet zaligmakend en er zal best de nodige innovatie nodig zijn voor we zover zijn, maar ik weet wel dat deze techniek voor de toekomst belangrijk zal zijn. Alleen de ons bekende verbrandingsmotor is absoluut niet geschikt voor waterstof als brandstof om diverse redenen. Ook daar is momenteel een technische revolutie bezig (Angel Labs). Verder hebben wij ook nog geen zicht wat hydrogen allemaal in zich heeft en is er veel mogelijk. Ik kan een bedrijf dat al 30 jaar werkzaam is met deze techniek, op het gebied van mobilieteit, civiel en utiliteit en industrie. HB Waterstoftechniek BV in Dalen (koken en verwarming op alleen maar waterstof bijv) Nee ik neem mijn petje af voor mensen die werken volgens het Grass Roots princiepe en zich niet gek laten maken door een lobby apparaat en beleidsmakers.
Groetjes Aquarius
Hetgebruik van een 2:1 mengsel van waterstof en zuurstof lijkt me bijzonder onveilig. Het kan exploderen. Het gebruik van waterstof in plaats van bijvoorbeeld aardgas, benzine, LPG ern dergelijke zal vast wat technische problemen hebeb, maar geen onoverkomelijke wat betreft de motor. Er rijden al bussen op waterstofgas.
Het hoofdprobleem is dat de energie die een kilo waterstofgas vertegenwoordigt ergens vandaan moet komen. Als je het door elektrolyse maakt, heb je meer elektrische energie nodig dan je er aan chemische energie uitkrijgt. Bovendien, als je waterstof gebruikt in een verbrandingsmotor is de efficiëntie net als bij andere vormen van energieopwekking door verbranding ook laag. Je kunt wel met waterstof direct elektrische energie opwekken, maar dan kun je eigenlijk net zo goed de elektriciteit direct in een batterij stoppen in plaats van er eerst met flinke verliezen waterstof van te maken. Als je waterstof nou op eenvoudige manier kon opslaan of voor mijn part omzetten in methaan dan zouden een hoop problemen zijn opgelost. Dan zou je in wezen ook een methode hebben om elektrische energie op te slaan. Dan zouden windmolens een serieuze optie worden.
Op het ogenblik zijn windmolens eigenlijk onzin, omdat ze zo variabel zijn. Dat houdt in dat je voor elke zoveel windmolens een ‘klassieke’ centrale op verdomd onzuinige standby moet hebben staan voor als de wind opeens wegvalt.
Waterstof kan nog zoveel in zich hebben, maar je kunt het niet goed opslaan en de energie om het te maken moet ergens vandaan komen. Het is een illusie te denken dat je er de efficiëntie van warmtemachines gebaseerd op andere brandstoffen drastisch mee kunt verhogen.
Sorry mensen. De wet van behoud van energy gaat nog steeds op. Maar ik rij nu toch al anderhalf jaar op deels brandstof, deels waterstof. Maar het is heel simpel. Door de toevoeging van waterstof, verbrand de benzine of diesel beter. Dus meer energie. http://m.youtube.com/my_videos#/watch?v=PH7IriaGNlE
Ik neem even aan dat je zo’n waterstofgenerator gebruikt, die ik beschreven heb in
http://www.kloptdatwel.nl/2011/12/30/waterstof-niet-altijd-een-belofte-voor-de-toekomst/
Hoe weet je zo zeker dat je netto beter uit bent?
Op het blog Aardvark staat een simpel testje om te kijken of het echt zo goed werkt als de leveranciers van die systemen suggereren: http://www.aardvark.co.nz/hho_scam2.shtml
Komt er op neer dat je als je op een rustige weg rijdt, je voet in dezelfde stand op het gaspedaal houdend, het systeem inschakelt dan wel uitschakelt. Met dezelfde gastoevoer zou je met ingeschakeld systeem een veel hoger vermogen moeten krijgen en dus harder gaan rijden. En andersom, als het systeem uitschakelt, zou je meteen langzamer gaan rijden.
Het is geen perfecte test, maar gezien de fantastische claims tot wel 30% besparing, moet dit wel een merkbaar resultaat geven.
Ik kan hem in de wagen aan en uit zetten. Ook de hoeveelheid gas kan ik veranderen. Maar om echt te besparen moet je de MAP censor bijpassen. Want doordat extra zuurstof wordt gemeten door de O2 censor, “denkt” de boord computer dat er te weinig brandstof wordt ingespoten. En zal dan juist nog meer brandstof inspuiten. Die kan ik nu met de hand instellen binnen in de auto. Als deze is ingesteld kan je goed merken als je het waterstof gas in of uit schakelt. (plus de zuurstof) ik kan nu zo’n 800 kilometer op één tank rijden. (Toyota Yaris uit 2001) bijkomend is nog dat ik de stroom betrek van twee extra accu’s achter in de auto. Deze laad ik via het lichtnet op. Kost dertig cent, en kan er zo’n zes uur mee rijden. De uitstoot van CO2 en andere kwalijke gassen is omlaag gegaan. Gemeten in de garage. Dus ik ben tot zover tevreden. Ik ben nu bezig aan een grotere cell, misschien kan ik er nog meer uit halen. Nu produceer ik 2,5 liter per minuut. Lijkt niet veel, maar als je beseft dat 4 procent in lucht al explosief is. Dan wordt het een ander plaatje.
Met vriendelijke groet,
Martin
Het ‘geklooi’ met die sensors kom ik vaker tegen in al deze HHO-verhalen. Ik ben geen echte expert op het gebied van motoren, maar ik snap wel dat als je gaat rommelen met die toevoer, je je zelf snel kan foppen. Door het aanpassen van die sensor wordt er dus minder brandstof ingespoten, maar raak je wel enigszins de precieze controle kwijt over het brandstof/zuurstofmengsel.
Dat knalgas kun je uit de vergelijking halen, dat verbrandt compleet omdat het in precies de juiste verhoudingen bijgemengd wordt. Maar als je te weinig benzine gaat inspuiten krijg je een ‘arm’ brandstofmengsel. Daarmee kun je inderdaad zuiniger rijden, maar het levert wel hogere NOx uitstoot op, minder kracht, hogere temperatuur van je uitlaatgassen en eerder slijtage aan de motor.
De vraag is dus een beetje of je nu echt besparing meet door het bijmengen van knalgas of door het rijden op een ‘arm’ mengsel.
En zelfs met die paar accu’s extra kun je niet gedurende langere tijd de hoeveelheden knalgas elektrolyseren die nodig zouden zijn om de verbranding echt efficiënter te laten verlopen. Waarschijnlijk kun je dat opgeslagen vermogen nuttiger inzetten op een andere manier, ook al kost het maar 30 eurocent per laadbeurt.
Beste Martin,
de link naar uw video werkt niet (hij leidt naar het ingelogde gedeelte van de website –> ik kom dus bij mijn eigen video’s uit). Heeft u de algemene ‘deel’-link ook?
2012/4/9 Disqus
Sorry, soms wil het niet zoals je wilt. Hier is de link. http://www.youtube.com/watch?v=PH7IriaGNlE&feature=plcp&context=C443fd6eVDvjVQa1PpcFPOVpgqQepuLzygbjLrQVb1Q_VKEpzxuzM%3D
Met vriendelijke groet, Martin van Gijn
water brandt wel degelijk http://www.hho-heating-systems.nl
Wat een hoop onzin wordt er op die site verkocht: een vlamtemperatuur van 8000°C? Dat zou me wat zijn! De hoogste vlamtemperatuur is die van cyanogeen (ook wel dicyaan genoemd) en dat brandt in ozon met 6000 K (zie http://en.wikipedia.org/wiki/Flame#Hottest_flame_temperature). Nou ja, je kan zelf wel even omrekenen dat dat bij lange na geen 8000°C is.
En dan van die mooie verhaaltjes verkopen dat het systeem ‘uitsluitend gebruikt maar van leidingwater als brandstof’ terwijl het natuurlijk electriciteit slurpt. Dat het 75% minder energie zou kosten dan een gewone (aardgas gestookte) CV lijkt me een uitspraak die niet hard gemaakt kan worden. En die benodigde electriciteit is (tenzij je het uit groene bron betrekt) natuurlijk helemaal niet CO2neutraal.
ik vermoed dat deze materie iets te hoog gegrepen is voor u, of u moet eens andere glazen in uw bril proberen
Dat zijn nou niet bepaald overtuigende argumenten, als u zo doorgaat, voorzie ik geen lange toekomst voor u op dit blog.
Het is heel simpel: als je de energie die gebruikt om het water de elektrolyseren tot een knalgasmengsel, nu direct gebruikt om het water in je CV-systeem te verwarmen (met een verwarmingselement), ben je al veel efficiënter bezig. Die elektrolysator+verbrandingskamer is alleen maar een energieverspillende schakel in de keten.
Het is niet mijn bedoeling om u te overtuigen. Ik wil alleen uw bloggers laten weten dat u hun reeds maanden voorziet van onzin en onjuistheden. Als reactie op uw voorlaatste wijsheid; Een plasma kan zelfs temperaturen van 20.000°C bereiken. 8000°C is dus zeer aannemelijk. U schrijft vervolgens over stroom slurpen, op de bewuste site wordt gesproken van maximaal 1,4KW/U bij vol vermogen. Hierdoor wordt een besparing van 75% (in euro’s) bereikt buiten de winst voor het milieu.
Heer van Erp, Dit is een geweldige ontdekking en zeker geen onzin. Er is er maar een die onzin verkondigd en dat bent u, reeds maanden lang. Ik begrijp dat het moeilijk is toe te geven dat u de plank volledig heeft misgeslagen. Wees een vent en ga wat zinnigs doen.
een plasma is geen vlam en je kunt er misschien wel max 1,4 kW/h instoppen, maar het gaat er natuurlijk om hoeveel er uit komt.
Als het apparaat zou werken op de manier die gesuggereerd wordt, maken alle natuurkundigen een diepe buiging. Ik heb geen enkele schroom mijn ongelijk toe te geven, als dat overtuigend aangetoond wordt, maar ik zie alleen maar loze claims.
Op deze mensen hun site staat een link naar youtube. Daar is toch echt een behoorlijke vlam te zien.
Ik ken deze mensen en garandeer u dat er een diepe buiging gemaakt gaat worden.
Ja, dat is dus een vlam die je gewoon kunt verwachten met knalgas, het is zeker geen plasma. De temperatuur van zo’n vlam meten is niet zo simpel, vraag ze maar eens naar de metingen.