Hoe absoluut is het medisch beroepsgeheim?
De minister van VWS overweegt aanpassing van de wet om het artsen gemakkelijker te maken hun beroepsgeheim te doorbreken. Dat zou noodzakelijk zijn om over criminelen, die steeds vaker weigeren een observatie in een tbs-kliniek te ondergaan, van eerdere behandelaars toch gegevens te verkrijgen over hun geestelijke gezondheid. Een tweede categorie waaraan de minister denkt betreft verzekeringsfraude door het simuleren van arbeidsongeschiktheid, in welk geval de UWV-arts gegevens aan justitie zou moeten verstrekken. De KNMG is tegen een aanpassing van de wet en meent dat de beroepsgroep zelf criteria kan formuleren waaraan moet worden voldaan, zodat doorbreking van de geheimhoudingsplicht de arts niet meer in contact met de tuchtrechter hoeft te brengen. De artseneed noemt de geheimhoudingsplicht expliciet, maar de KNMG billijkt reeds lang uitzonderingen als er sprake is van kindermishandeling, geweld of fraude. De geheimhoudingsplicht dient om de toegankelijkheid van de individuele zorg niet te belemmeren, maar de arts heeft ook een maatschappelijke verantwoordelijkheid tegenover derden of het collectief.
Deze discussie brengt bij mij herinneringen boven aan de populariteit van dr. Houtsmuller, een gepensioneerd internist, die in het laatste decennium van de vorige eeuw grote bekendheid genoot als kankerdokter en in die hoedanigheid werd gerespecteerd door het KWF en een boek kreeg uitgegeven bij de wetenschappelijke uitgeverij Bohn Stafleu Van Loghum. Met zijn Houtsmullerdieet, zijn medicamenteuze ‘kankerremmers’ en haaienkraakbeen zou hij verrassende resultaten hebben geboekt bij opgegeven kankerpatiënten en hijzelf zou het levende bewijs zijn. In alle interviews en in al zijn boeken kwam hij met het verhaal dat hij in 1981 was opgegeven als gevolg van een uitgezaaide vorm van huidkanker, maar zichzelf vervolgens had genezen met een zelf ontdekte methode. Zijn behandelend artsen uit 1980/1981 wisten dat het verhaal niet klopte en moesten knarsetandend toezien hoe Houtsmullers ster rees en hoe steeds meer kankerpatiënten de onsmakelijke en kostbare Houtsmullertherapie gingen volgen. Toen Houtsmuller door het KWF als feestredenaar werd gevraagd op hun 50-jarig jubileum, toen hielden zij het niet langer en besloten zij te gaan lekken en zo kwam mij ter ore dat Houtsmuller loog over zijn ziektegeschiedenis en nooit aan uitzaaiingen van zijn huidtumortje had geleden. Ik lichtte het KWF in, zocht de publiciteit, daagde hem uit zijn medisch dossier door een onafhankelijk oncoloog te laten beoordelen en in een rechtstreekse confrontatie met hem in Barend & Witteman op 22 maart 1999 moest hij stamelend toegeven dat ik gelijk had en dat e.e.a. op een ‘misverstand’ had berust. Hij wist dat ‘al enige tijd’, maar had ook daarna zijn flutboeken steeds laten bijdrukken zonder het leugenachtige verhaal over zijn ziektegeschiedenis te corrigeren.
In een door hem aangespannen rechtszaak met een ontgoochelende afloop werd Houtsmuller eerst in het ongelijk gesteld, maar later gesauveerd en werd mij in oktober 2000 vervolgens verboden hem leugenaar of kwakzalver te noemen. De dwangsom in geval van overtreding bedroeg 10.000 gulden. Heel treurig, maar mijn tevredenheid overheerste. Doorbreking van het beroepsgeheim door enkele medici, dat hen ongetwijfeld zwaar is gevallen, had er in elk geval voor gezorgd dat steeds minder kankerpatiënten hun toch al zware leven ook nog eens lieten vergallen door een vies dieet en het slikken van wel 20 pillen per dag tegen niet geringe kosten. Het medisch beroepsgeheim is een groot goed, maar absoluut is het beslist niet.
Steun Kloptdatwel
Waardeer je dit artikel? Je kunt onze site steunen met een financiële bijdrage. Dat waarderen wij dan weer! Een donatie kun je doen via dit betaalverzoek (of klik op de afbeelding hiernaast).
NB de rekening staat op naam van Maarten Koller, formeel eigenaar van deze site.
Frustrerend als je een leugenaar en kwakzalver geen leugenaar of kwakzalver mag noemen. Zeker als je dat zo goed hebt weten te onderbouwen.
Ik las iets dergelijks over de z.g. Moerman therapie, grondlegger hiervan was de Nederlandse huisarts C. Moerman, die beschikte blijkbaar ook over zijn eigen specifieke methodieken om kanker te bestrijden.
Er komt hier iets naar voren wat sterk lijkt op enerzijds het beroepsgeheim, wat soms in conflict komt met de vrijheid van meningsuiting, en een clausule die standaard wordt opgenomen in ieder contract, de clausule dat je niet komt te spreken over ‘bedrijfsgeheimen’.
In sommige gevallen kan het billijk zijn om ‘bedrijfsgeheimen’ te waarborgen. Maar wanneer kom je te spreken over ‘bedrijfsgeheimen’? Als het gaat over ‘lijken in de kast’ lijkt het mij dat er sprake is van iets anders, overtreding van de wet, maar dat is gemakkelijk te onderdrukken middels de clausule over het ‘beroepsgeheim’. ‘Uit de school klappen’ is ook strafbaar: je komt nooit meer aan het het werk. Dat lijkt mij in direct conflict met de ‘vrijheid van meningsuiting’, wat ik hier maar vrijelijk tussen aanhalingstekens zet, want die is er in dit geval niet. Is je baas een klootzak, deugt de bedrijfsvoering niet, betaald hij zwart uit, is de veiligheid in het geding? Hou je bek dicht, want je komt niet meer aan het werk. Vanwege de clausule. Heb je een ‘grote mond’ omdat procedures niet worden nageleeft ten behoeve van de veiligheid van het product? Daar is de deur. Je hebt de ‘target’ niet gehaald voor een onbeduidend project? Bek dicht en oprotten. We hebben geen interesse in jou ‘input’, en die ‘vrijheid van meningsuiting’ mag je met je advocaat gaan bespreken. Als en wanneer je daar het geld voor hebt. En zin. En tijd.
Er is inderdaad een goeie reden te verzinnen voor vertrouwelijkheid, onder andere tussen arts en patient, ook en zeker als de patient te kampen heeft met sociaal onaanvaardbaar gedrag. Het lijkt mij ook zinvol om aan een uitbouw te denken waarbij beide kampen ‘er mee weg kunnen komen’, met acceptabele schade. Zonder dat er sprake is van een ‘Mutual Assured Destruction’, een principe wat – indeed – stamt uit de jaren ’60.
Als schrijver zie ik mij in het dagelijks leven beperkt om publiekelijk te delen wat mij frustreerd. En dan gaat het niet om kleine details als het stelen van een dropje. Dan gaat het om een ‘clausule’, en de mogelijke gevolgen daarvan. Het gaat ook om de rest van het verhaal wat ik niet mag mededelen. Want als ik dat wel doe, dan kan ik opgesloten worden, omdat ik als mens het spel zo graag wil meespelen. En uiteindelijk is er een grens van wat nog acceptabel is. Of wat ‘rationeel’ genoemd word, maar wat het zo niet is, omdat rationalitiet als begrip zo onbekend is bij diegenen die er vaak vèr strekkende besluiten over moeten nemen – of ander over doen nemen.
Je kunt het wel ‘legaal’ noemen over wat de legale besluiten zijn, maar legaliteit heeft vaak weinig betrekking meer op de onderhavige zaak als ook rationaliteit er betrekking op zou moeten hebben. ‘Legaal’ heeft slechts te maken met een afspraak, ‘rationeel’ daarentegen bevind zich vaak in een ander kamp, wat vaak is losgezongen en O zo vaak geen telefoonnummer heeft met het andere kamp, en er maar wat op los knalt.
Een hernieuwt gesprekt over wat ‘vrijheid van meningsuiting’ en ‘legaliteit’ mag zijn is bijzonder gewenst, zeker in het legale kamp. Want het lijkt er sterk op dat het zeker daar is waar de ijberen de dekens uitdelen. En met de zomer sinds een jaar of 30 aan de gang, lijkt een zekere verfrissing welkom.
…
Bij de revisie van mij reactie hier zie ik dat ik wat dingen achterwege heb gelaten. Onbewust. Omdat ik daar schade mee zou kunnen oplopen. Vanwege mijn kennis van de huidige maatschappij. Omdat ik dingen zou willen zeggen die ik niet zo 1-2-3 kan verdedigen, en wellicht dat dat beter is. Ik moet er nog over nadenken. Maar ook omdat mijn naam eronder staat. Ik blijf gerede twijfel houden over de vrijheid van meningsvrijheid, ook hier in nederland. Het zou mijn baan kunnen kosten. Als ik die ooit nog krijg.
Niets in het leven is absoluut, toch ?
Het is niet zo eenvoudig om op deze -goede- colmn te reageren omdat het vele pagina’s overwegingen op medisch, ethisch, filosofisch en maatschappelijk zal opleveren.
De overweging van de minister van VWS om de wet aan te passen is gestoeld op “enkele” drama’s in de samenleving, zoals een dodelijke schietpartij in een winkelcentrum.
Natuurlijk moet zoiets nooit meer gebeuren, maar het zal niet lukken want zelfs ik weet datje aan een wapen kan komen met een uitgevijld serienummer.
De minister moet de wet NIET aanpassen.
Al is het maar om de duizenden echt lijdende psychiatrische patienten met hun angsten, paranoia, psychosen, die niet meer naar dokter gaan en het aantal suicide zal toenemen.
Ja,Ja, ik hoor nu eenieder brommen; maar dat zijn nou toch juist die….
De KNMG is tegen een aanpassing van de wet en meent dat de beroepsgroep zelf criteria kan formuleren. Mee eens.
Een arts mag nooit onderdeel zijn van het opsporingsapparaat.
Vertrouwen tussen arts en patient moet bovenaan staan.
Een kind is niet mondig en zal door arts geholpen worden., maar er is geen meldingsplicht.
En over verzekerings fraude; Calculerende burgers zullen blijven bestaan.
Het is Cees Renkens toch ook mooi gelukt, Houtsmuller te ontmaskeren, zonder aanpassing van de wet !!! HULDE !
Jammer dat deze wijsneus helemaal voorbij gaat aan het feit dat voeding weldegelijk heel belangrijk is bij de genezing van kanker. In mijn praktijk zie ik dat kankerpatiënten die er alternatieve geneeswijzen naast doen veel en veel beter terecht komen dan kanker patiënten die alleen maar de chemo en de bestraling doen.
Dan krijg je al gauw zo’n Adriaan en Sabine verhaal. Trouwens mocht ik kanker krijgen zou ik (net als Silvia M.) ook geen chemo en bestraling nemen.
Bedenk wel je dan waarschijnlijk net zoveel overlevingskans hebt als Silvia M.
2013/3/27 Disqus
Geen enkele therapie kan 100% garantie geven maar van chemo en bestraling zie ik teveel ellende.
Dus u ontkent niet dat “je dan waarschijnlijk net zoveel overlevingskans hebt als Silvia M”?
Er zijn wel meer dan honderd kankersoorten en die hebben lang niet allemaal een dodelijk verloop.
Maar chemo en bestraling en indien mogelijk nog in combinatie met een operatie zijn al de opties waarover we momenteel beschikken.
Toch zie je maar al te vaak ondanks deze reguliere behandelingen dat er bij bepaalde kankersoorten binnen vijf jaar of eerder recidief optreedt en de patïent alsnog sneuvelt.
Je leest vaak dat het recidief van kanker te maken heeft met het feit dat de chemo het immuunsysteem dermate ernstig aantast en verzwakt zodat de kanker een tweede kans krijgt, ook dat oncologen zelf niet voor de chemo zouden gaan mochten ze ook ziek worden, maar ik ben maar een leek, dus kan daar verder geen zinnig woord over zeggen.
Misschien is het ook wel een medisch sprookje, ik weet het niet.
Behalve dan waar ik ook in mijn eigen omgeving ook mee geconfronteerd werd, dat zelfs betrekkelijke jonge mensen (veertigers) met wie ik nog wel heb getennist, kanker kregen en na chemotherapie eerst weer enigszins opknapten, zelfs weer konden sporten, maar een paar jaar later alsnog bezweken.
Dat geeft je wel te denken. Misschien is het uiteindelijk allemaal toch wel genetisch bepaald.
En net wat je stelt, Harry, 100% garantie heb je nooit. Met welke therapie dan ook.
Het probleem van symptoombestrijding is altijd dat het vaak maar een korte termijn oplossing is. Met het uitroeien van foute celletjes is de kanker nog niet genezen. Als iemand met de reguliere methode opknapt zijn de aaaaaah’s en oooooh’s niet van de lucht maar als binnen twee jaar de kanker weer terug komt, maar dan door het hele lichaam hoor je ineens niemand meer. In de homeopathie weet men dat een onderdrukte ziekte vaak erger terug komt dan voorheen en dat zie je heel vaak met kanker optreden. Meestal is dat fataal maar het komt ook voor dat met nog lang bezig is om gaten te dichten in een lekke dijk. Goed voor de omzet, lange lijdensweg voor de patiënt.
Het genezen van kanker vereist een multi-diciplinaire aanpak en dat hebben ze in Duitsland al veel beter begrepen.
Maar een slecht genetisch paspoort is geen kruid tegen gewassen.
En wat doen uw oneindig verdunde homeopathische watertjes dan wel tegen “foute celletjes”? Helemaal niets! Kan ook niet, want er zit niets in. In Duitsland weten “ze” (wie bedoelt u eigenlijk?) echt niet meer dan hier hoor. Daar wordt vanouds meer gekwakzalfd weliswaar maar kankerpatiënten overleven daar echt niet langer dan hier. Als u over getallen beschikt die het tegendeel zouden kunnen bewijzen, lever die dan in plaats van loze beweringen te doen. Zoals gebruikelijk, zult u echter wel weer met andere zweefbeweringen komen zonder enige achtergrondinformatie.
Vooral niet doen dan! U mag het in dit land zelf beslissen (voor uzelf dan) om op een onnodig gruwelijke manier te sterven. Denk er wel aan dat – mocht u een ander dat kwalijke advies geven – u een flinke kans loopt om vervolgd te gaan worden. De Vereniging tegen de Kwakzalverij ziet uw strapatsen alvast met belangstelling tegemoet.
Desondanks zie ik patiënten die op twee sporen gaan zitten veel en veel beter terecht komen dan mensen die alleen maar regulier bezig zijn. Bedenk wel dat Moerman indertijd de houtrusthallen vol kreeg met opgegeven kankerpatiënten die dankzij zijn dieet nog in leven waren. Daarnaast zie ik steeds meer kankerpatiënten richting Duitsland gaan voor behandeling. Je kunt zeggen wat je wilt maar die Duitsers zijn wel 100 jaar verder dan wij.
Ook de Moerman therapie is wel veel beter geworden en met de Banerji protocollen wordt meer bereikt dan met de beste chemo-kuur die momenteel op de markt is.
Op voeding kan men geen patenten verkrijgen en op homeopathie ook niet dus daar verdient de industrie niets aan en dat is heel jammer anders waren we al veel verder geweest.
Het bij u gebruikelijke zalfgekwak!
Wat bedoelt u? Ze overleven dus niet? Ze gaan dus gewoon dood, maar iets armer door de dure H? U vermijd “genezen”?
Want ongepatenteerde ingredientloze H-waterjes kosten tussen de 400 en 800 euro per liter. Als de industrie daar niets aan kan verdienen zijn het sukkels. Bij Weleda en VSM leven ze zeker op water en brood? U kletst aantoonbaar.
U heeft na al die tijd ondertussen toch wel een link naar de bewijzen voor uw ridicule beweringen gevonden die u met ons wilt delen, …of toch niet?
Beschikt u over vergelijkend warenonderzoek of is het – zoals ik veronderstel – een loze bewering?
Het onderwerp was: Hoe absoluut is het medisch beroepsgeheim .
Harry Smit2012 is het WEER gelukt de aandacht naar zich toe te trekken.
GAAP en zonde van de energie.
Of we beantwoorden de voortdurende kwakzalfpraatjes van dhr. Smit – zoveel energie kost dat echt niet hoor, zo doorzichtig is de onzin – of hij wordt geweerd van deze site. Zo simpel is het m.i. Onweersproken laten van zijn schadelijke praatjes, en lezers mogelijk in de veronderstelling laten dat er misschien wel iets in zijn beweringen zit, vind ik uit den boze. Het is aan de moderatoren, lijkt me Ik zou graag hun opstelling in deze vernemen.
De heer Smit doet niet mee met het discussie onderwerp.
Zodra hij ergens het woord kankerpatient leest begint hij weer van voren af aan.Ik vind het “jammer”
Ik bespreek het met mijn mede-redacteuren. Dacht eigenlijk dat HS had aangegeven helemaal geen tijd te hebben om hier langer te komen reageren: https://kloptdatwel.nl/2013/03/18/skepticism-the-new-miracle-life-cure/#comment-835062921
Volgens mij zegt HS daar alleen dat hij niet inhoudelijk gaat reageren, geen tijd en wij zijn te dom.
Mijns inziens ben je hier om, in alle redelijkheid, te reageren op/discussiëren met.
Maar niet om bij elk mogelijk onderwerp als een domme papagaai eenzijdig dezelfde niet-onderbouwde off-topic reclamepraatjes te droppen en vervolgens nooit meer thuis te geven als je daarvoor ter verantwoording wordt geroepen.
Het aantal rechtstreekse en redelijke vragen aan HS, en door HS genegeerd, is zo hoog dat je er een aparte site voor kunt beginnen.
Dat gedrag heet bij mij Trollen => wegwezen.
Zo is het. Ik wil echt wel aan de heer Smit uit den treure steeds dezelfde antwoorden geven, maar opschieten doet het natuurlijk niet echt. Hij is nu eenmaal iets van mening en negeert daarbij alle logica en wetenschap. Hij discussieert dan ook niet maar beschouwt iedereen die zijn gemakkelijk te weerleggen (maar schadelijke!) mening niet deelt als onwetend en debiteert flagrante onzin als zogenaamde feiten. Kortom: graag de mening van de moderatoren.
Nu eens een heel ander soort doorbrekeing van het medisch beroepsgeheim. De arts van Mao Zedong, schreef een boek met zijn persoonlijke herinneringen aan Mao.
http://en.wikipedia.org/wiki/The_Private_Life_of_Chairman_Mao
Dat was naturulijk ook een schending van het medisch beroepsgeheim – nog even ervan afgezien of het allemaal waar was wat er in het boek stond.
Rond het medisch beroepsgeheidm in Nederland speelde in de tijd van het onderzoek naar het zogenaamde satanisch ritueel misbruik ook een kwestie. De aantijgingen kwamen deels uit de psychiatrische behandelsfeer (mogelijk door de therapie veroorzaakt), en toen was de vraag hoe het zat met dat geheim.
Ten slotte, toen Jomanda allerlei genezingen claimde, mochten, konden en wilden de artsen die de wondergevallen behandeld hadden of kenden natuurlijk ook niks zeggen.
In een geval van een wondergenezing kan de patiënt natuurlijk altijd vragen om zijn of haar dossier.
In het voorbeeld van de UWV-arts in het artikel zie ik het probleem eigenlijk niet. DE UWV-arts kan toch gewoon weigeren te verklaren dat iemand ziek is? Of gaat het om vermoedelijke gevallen van personen die zichzelf schade toebrengen?
PS dat een zekere nar die hier elke keer onzin uitkraamt ‘de aandacht naar zich toetrekt’, komt natuurlijk omdat anderen daar dan elke keer weer op ingaan. Zo laag kan iedereen wel schieten.
Laat de nar maar naar Duitsland gaan, want hier worden de duimschroeven nog steeds aangedraaid.
IGZ onderzoekt homeopathische autisme-artsenhttp://www.kwakzalverij.nl/1558/IGZ_onderzoekt_homeopathische_autisme_artsen
Zie mijn antwoord van zojuist als reactie op Marianne dO. Ik zie uw mening daarover graag tegemoet.