Vaak komen we zaken op internet tegen die niet groot genoeg zijn om een heel stuk over te schrijven of soms hebben we daar de tijd niet voor. Daarom willen wij in deze nieuwe rubriek een verzameling interessante of gewoon vermakelijke berichtjes van de afgelopen week met de lezers van Kloptdatwel delen. Leesvoer voor in het weekend!
- De Volkskrant: Bert kocht het ‘levenselixer’ FOXO4-DRI via internet, ook al is dat levensgevaarlijk
- Respectful Insolence: Some final thoughts (for now) on right-to-try, the Stanislaw Burzynski of drug regulation laws
- The Guardian: Fake news: Teaching children the difference between Trump and truth
- The New York Tmes: Why We Are So Vulnerable to Charlatans Like Trump
- Vereniging tegen de Kwakzalverij: Ref. Dagblad faciliteert orthomoleculaire reclame van Van Klinken
- Buzzfeed: A Marketing Site Deleted Almost 6,000 Articles After It Was Caught Stealing Fact-Checks And Plagiarizing
- Skeptical Inquirer: In Defense of Debunkers
- NRC: Voor genezing moet je echt niet bij kristallen zijn
- BBC: Kat Von D: The make-up mogul who has reignited ‘anti-vax’ row
- De Volkskrant: Het geheim van Basel: de waarheid achter een van ’s werelds hardnekkigste complottheorieën – mooi verhaal over de Bank for International Settlements (BIS), die ook een grote rol speelt in de complottheorieën van Ronald Bernard en Willem Middelkoop.
Tips zijn welkom! Mail gerust de redactie.
){kind=link}
Tja, een tatoeage-artiest die zich druk maakt over chemicaliën in vaccins. En wat zit er allemaal in tatoeage-inkt?
A separate study issued earlier this month by the Australian government reveals that 22% of the inks tested contained chemical compounds known to cause cancer.
Ach, een beetje kwik of aluminium onder de huid, dat kan toch geen kwaad?
https://www.theguardian.com/sustainable-business/2016/sep/28/tattoo-ink-cancer-regulation
Behalve natuurlijk als ze in vaccinaties zitten.
Maar ja, daar zal Cat von D ook vast wel eer een antwoord op hebben.
Het verhaal over het “levenselixer”. Waarin de Volkskrant een totale gek onbekommerd aan het woord laat komen.
Alle ziekten 100% te genezen. Men moet alleen even op zoek naar het juiste middel.
Wat een gevaarlijke en onzinnige mening. Zei ik onzinnig? Ik bedoel natuurlijk stompzinnig. Dat geldt ook voor de krant die zoiets zonder scherp afkeurend commentaar laat passeren.
“Verslaggeverscolumn” staat er boven.
Columnisten hebben volgens mij meestal een nogal onafhankelijke rol waarin niet of zelden door de redactie wordt ingegrepen. Het lijkt er op dat Margriet Oostveen kritiekloos mag berichten over een medicijn zonder dat de “klopt dit wel” afdeling van de Volkskrant wordt gevraagd mee te lezen.
De benaming column lijkt mij volkomen misplaatst, er wordt niets aan de kaak gesteld, er word geen stevige onafhankelijke mening van Oostveen geplaatst. Het is slechts een bericht over wat een ALS patiënt allemaal uitspookt met medicijnen van het internet.
De stukken die onder het kopje ‘Verslaggeverscolumn’ worden geschreven zijn eerder een soort reportages, dan echte columns. Meer kleine dingen, die normaal gesproken de krant niet halen. Erg kritisch zijn deze stukjes volgens mij over het algemeen niet, hoewel er wat uitzonderingen zijn. Maar ook dan schetsen de columns vooral een beeld door de ogen van de betrokkenen.
Volgens wikipedia kan zo’n beetje alles in een column,maar ik heb toch echt dit in mijn hoofd:
Een column is een vaste rubriek, een kort stukje proza in een krant, tijdschrift, een bepaald medium op internet of uitgesproken op televisie en radio waarin de auteur zijn of haar mening puntig en uitdagend uiteenzet.
In het geval van de ‘Verslaggeverscolumn’ zijn het eerder de geportretteerden die hun mening uiteenzetten. De column is dus als het ware van de geportretteerden en de verslaggever schrijft het een en ander alleen maar op.
Ik heb dat artikel indertijd ook met stijgende verbazing zitten lezen. Daarom besloot ik het in de weekendbijlage van vorige week onder de aandacht te brengen, in combinatie met het Right to try artikel van Orac.
Dit vond ik ergens ook wel interessant. Is hier nu werkelijk sprake van gras dat aan de andere kant van de oceaan groener is? Ik weet gewoon te weinig over de regels aangaande nieuwe medicijnen om daar een oordeel over te geven.
Wat me wel opvalt is dat Orac schrijft dat de Right to try wetgeving de bescherming van de patiënt uitholt.
Men had inderdaad wel wat meer weerwoord mogen geven. Nu is het vooral een emotioneel verhaal over 2 betrokkenen, namelijk de man die alles wil proberen om langer te leven en daarvoor het liefst al z’n geld en nog meer kwijtraakt en een vrouw die dit alles met lede ogen aanziet en het liefst nog wat leuke dingen met haar man wil doen, voor dit helemaal niet meer mogelijk is.
En daar tussendoor zweeft dan de idioot die roept dat elke ziekte te genezen is.
Dat je voorzichtig omgaat met de gevoelens van de betrokkenen in een interview kan ik me nog voorstellen, maar de idioot, die zichzelf futurist noemt en denkt dat alles ziektes 100% te genezen zijn, als de patiënten zelf maar op zoek gaan naar het juiste middel, die mag toch wel zeer stevig aan de tand worden gevoeld. Het eerste wat me bij de uitspraken van deze meneer opkomt is de combinatie van het mannelijk geslachtsdeel en een lekkernij.
Wat stelt onze futurist voor? Dat mensen gewoon maar met allerlei chemicaliën, of natuurlijke producten gaan experimenteren, in de hoop dat ze in deze Russische roulette ineens het wondermiddel vinden? Als ze tenminste niet voor die tijd op een middel zijn gestuit dat het einde alleen maar dichterbij brengt, op een manier die niemand zou wensen.
Een moleculair bioloog die dit soort merkwaardige teksten debiteert, heeft duidelijk de verkeerde studie gevolgd. Wie weet wat voor geniale geneesmiddelen hij anders in een mum van tijd had kunnen uitvinden (en… registreren) na allerlei trials in een vloek en een zucht te hebben geregeld!
Jammer, nu moeten we het met dit soort flutartikeltjes in een flutkrant doen.
Is er dan eigenlijk nog een goede krant?
Ik betreur het ook wel eens dat mijn krant ruimte geeft aan figuren, wier mening wat mij betreft niet onweersproken zou mogen blijven, maar helemaal geen krant lezen gaat me ook wat ver. Misschien kan iemand een ingezonden stuk schrijven om de uitspraken van de heren in de ‘Verslaggeverscolumn’ te weerspreken.
NRC is overigens ook niet bepaald zo kritisch als ik wel zou willen, in het artikeltje over kristallen.
“Ik voel de kracht. Er hoeft niets bewezen te worden.”
Zoiets moet krachtig weersproken worden, NRC! In plaats van zo’n kakelaarster de ruimte te geven, een plaats te geven náást meer kritische opmerkingen! Alsof deze flutpraat van zo’n zweefster evenveel waarde zou hebben! Zo schieten we nooit een millimeter op bij het verdelgen van goedgelovige flauwekul.