Ik ben normaal gesproken een groot voorstander van de website Avaaz.org: een site waar je snel handtekeningenacties tegen kwaadaardige overheden of bedrijven kunt opstarten. Helaas hebben ze voor één keer de plank misgeslagen: ik kreeg een uitnodiging om te protesteren tegen de banden die de EU wil opleggen aan natuurgeneeskunde.
Op het moment van schrijven van dit stukje hebben er al zo’n 800.000 mensen hun handtekening gezet tegen de zogenaamde THMPD-directive die de ondergang zou betekenen van alle natuurgeneesmiddelen in de EU. Wat me alleen opvalt is dat ze nergens een link hebben geplaatst naar extra informatie over de richtlijn. Het enige dat er staat is:
“The EU has just blocked our access to many herbal medicines, and already some household remedies are being taken off the shelves.
A new EU Directive came into force this week that erects high barriers to any herbal remedy that hasn’t been on the market for 30 years — including virtually all Chinese, Ayurvedic, and African traditional medicine. The EU Commission itself has recognised this is an over-regulation that will needlessly restrict consumer choice, but has done nothing to change it. “
Ik ben eens gaan rondneuzen op de THMPD-site om uit te zoeken waar de commotie over gaat.
The European legislation regarding herbal medicines has undergone significant changes over the last few years. As of 2011, herbal medicines will require full licensing throughout the European Union. In any European country after this date it will be illegal to sell or supply any herbal medicine that has not been licensed.”
Oftewel: natuurgeneesmiddelen worden helemaal niet verboden, ze moeten alleen gelicenseerd worden. Dat betekent dat de werking van de geneesmiddelen moet worden aangetoond en dat getest moet worden op de schadelijkheid van mogelijke bijwerkingen. En dat lijkt me niet meer dan terecht.
Ter vergelijking: hoeveel kritiek mensen ook kunnen hebben op Big Pharma, het kost gemiddeld zo’n 10-12 jaar en tussen 500 miljoen en twee miljard dollar om een nieuw medicijn te ontwikkelen. In deze tijd worden de stoffen getest op dieren, gezonde mensen en patiënten. Er wordt getoetst of de werking van het geneesmiddel wel significant is aan te tonen. Er wordt gekeken naar hoeveel bijwerkingen er bij mensen optreden. Er wordt gekeken naar de giftigheid van de werkzame stoffen. Kortom: alles wordt zeer grondig onderzocht voor het product op de markt mag komen.
Daarentegen is er nauwelijks tot geen regulatie op natuurgeneesmiddelen. Het maakt niet uit wat ik in mijn pillen en poedertjes stop, zolang er natuurlijk geneesmiddel op staat mag het op de markt komen. En dat biedt wel heel veel ruimte aan charlatans. Volgens mij is het allemaal helemaal niet moeilijk: als jij kunt aantonen dat je geneesmiddel werkt, dan mag je dat mét licensie, gewoon verkopen. Een licensie wil niet anders zeggen dan dat je middel effectief en veilig is, precies zoals ik van een geneesmiddel verwacht.
Overigens blijkt het allemaal lang niet zo’n donderslag bij heldere hemel te zijn als de paniek impliceert: het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen meldt fijntjes op hun website dat de bedrijven die hun kruidengeneesmiddelen al langere tijd aan de man brengen al in 2004 al een bericht gehad hebben dat deze richtlijn er aan kwam en wat er nodig is voor licensie.
Bovendien is één van de eisen dat een product al meer dan 30 jaar gebruikt is ten eerste niet nieuw (dat was in de richtlijn van 2005 ook al het geval), maar zou dat toch moeten lukken, aangezien die Chinese, Afrikaanse en ayurvedische middeltjes al eeuwenoud en bijzonder heilzaam zijn. Als de middelen zo goed werken als de achterban gelooft is dit een duidelijk geval van een storm in een glas kruidendrank…