Kloptdatwel?

hho

Water zien branden bij Niburu

by 17 Comments

Op 7 juli was het eindelijk zover, Niburu Free Energy (NFE) zou de motor presenteren op 100% water. Een vervolg bovendien op de demo te Zwolle van 26 mei dit jaar die voor NFE eindigde in een daverende klap.

Stelt u zich eens voor dat u niet meer benzine, gas of diesel hoeft te tanken. Gewoon ‘s ochtends even controleren of er nog water in de tank zit. Desnoods vult u bij met water uit de meest nabije sloot. Vrije energie rechtstreeks uit de natuur, duurzaam en gemakkelijk. En mocht de motor onverhoopt vlamvatten, bedenk dan dat u rondrijdt met een vat bluswater! Veiliger kan niet. Het klinkt u wellicht als een spannend jongensboek in de oren, maar wanneer u er net zo goed over nadenkt als NFE, is de conclusie onontkomelijk: Het is een schande dat deze schone duurzame technologie nog niet beschikbaar is voor het volk. Om de mensheid te redden van de ondergang, volgens sommigen al eind dit jaar (dat wordt opschieten), gaat NFE nu orde op zaken stellen. De technologie is namelijk allang beschikbaar. Die wordt ons onthouden door kwade machten gevormd door banken, oliemaatschapppijen en andere exponenten van de gevestigde orde. En vergeet dat hele gedoe met patenten, die zitten alleen maar in de weg. Het is eigenlijk een beetje zoals in Harry Potter, toveren kan natuurlijk allang, maar het wordt gewone dreuzels zoals u en ik moedwillig onthouden. Welkom in de wereld van NFE waar pseudowetenschap schaamteloos inhaakt op milieubewustzijn en de behoefte aan duurzame energievormen om kwakapparaten aan de man te brengen.

Uw reporters van Skepsis, tovenaarsleerlingen in de dop, waren voor u ter plaatse om het wonder van de vrije energie te aanschouwen. Naar schatting 100 personen, voornamelijk mannen, waren afgekomen op de aankondiging van een motor op 100% water. Om u maar niet langer in spanning te houden: dat was niet wat we te zien kregen. Uiteindelijk zagen we hoe een benzineverbrandingsmotor kort op knalgas kon draaien. Niet echt spannend natuurlijk, maar de verhalen eromheen suggereerden veel meer. De meeste energie die bij Niburu Free Energy vrijkomt lijkt gespendeerd aan het verhaal. Dat belicht een interessante mix van techniek, anekdote en mystiek uit het genre New Age. Denk aan zaken als het “terug naar de natuur”-idee dat het nog altijd goed doet bij onstuitbare wereldverbeteraars, duurzame energieopwekking, milieubewustzijn, het complot van de gevestigde orde, verwondering over mooie natuurplaatjes, de magische oerkracht van waterstof, het “raadsel” van plus en min. Er is altijd wel iets waarbij u spontaan uitroept “maar natuurlijk!”.

Deze avond, die stilzwijgend leek opgedragen aan alle onbegrepen genieën, werd geopend met een praatje door de politieke partij in oprichting SOPN. Die afkorting staat voor Soeverein Onafhankelijke Pioniers Nederland. SOPN is op een of andere wijze (nee, ik wil het niet weten) voortgekomen uit Niburu. Deze partij wil onder andere openheid van zaken over UFO’s en pleit voor natuurzuivere energieopwekking (sic). Johan Oldenkamp, oude bekende van Skepsis (zie onder andere hier) en gedoodverfd lijsttrekker van SOPN, deed een beroep op de zaal om SOPN te steunen met handtekeningen en geldelijke bijdragen. Dan zal SOPN vervolgens pleiten voor meer ruimte voor baanbrekende innovaties zoals de motor op 100% water van Niburu. Ons advies is om wel eerst het partijprogramma te lezen. SOPN is onder andere van plan alle percelen te onteigenen, banken te nationaliseren, financiering van onderzoeksinstellingen stop te zetten, penioenfondsen op te heffen en niet te vergeten om alle bestaande patenten en octrooien te laten vervallen.

Namens Niburu namen Jeroen Arents en Frank Collaris het woord. Jeroen Arents praatte de avond aan elkaar en Frank Collaris trad op als technisch specialist en voerde de demo uit. De demo leek mede bedoeld als een verkoopverhaal voor hun Motion 1.1, een apparaat om het rendement van de verbrandingsmotor in uw auto aanzienlijk te verbeteren. Maar gek genoeg werd de Motion 1.1 niet gedemonstreerd. En daar beginnen de claims dus flink door elkaar te lopen. We kwamen voor een motor op water, we zagen een motor op knalgas en u kon een apparaat kopen dat het rendement van een motor zou verbeteren door knalgasinspuiting.

Wat de eerste claim betreft (de auto op water), wie een huishoudboekje kan bijhouden, kan ook bijhouden welke energie het systeem in gaat en welke er geleverd wordt. De meest slimme vraag uit de zaal die avond was dan ook over het vermogen dat nodig is om het knalgas te maken. Daarvoor werd door onze Niburu-vrienden een accu gebruikt die naar verluidt 80 Ampere bij 12 Volt leverde voor de elektrolyse van water. Dit betekent dat er zo’n slordige 1000 Watt aan vermogen in gaat. En daarmee kan je best wat knalgas maken, met of zonder resonantietechniek.

Op de een of andere manier was deze observatie voor NFE van ondergeschikt belang voor de lijn van het betoog. Sowieso staat NFE op het punt van grote doorbraken met dit onderzoek. Binnenkort gaan ze elektrolyse met magneten tot stand brengen, dan heb je die accu helemaal niet meer nodig, volgens NFE. Dat elektrische lading wat anders is dan magnetische polariteit deert dan even niet als je van Niburu bent. En wat Niburu betreft mogen we niet van knalgas (een mengsel van H2 en O2) spreken, het gaat hier volgens hen om een nieuwe toestand van water. Jammer alleen dat die nieuwe toestand nog nooit experimenteel is aangetoond, laat staan op papier aannemelijk is gemaakt. Het is een bedenksel van een handvol lieden zoals Ruggero Santilli, die de weg naar de wetenschap zijn kwijtgeraakt of nooit hebben gevonden.

Wanneer je eenmaal knalgas hebt geproduceerd met een flinke stroom is het niet moeilijk dat te laten ontbranden, zoals iedere brugklasser wel eens heeft mogen uitproberen. We kregen een uitgebreide demo door het NFE-team van de “spectaculaire” verbrandingseigenschappen van knalgas, pardon HHO. We zagen letterlijk water branden. Tenminste dat was de uitleg van de wannabee Nobel-laureaten van NFE. Volgens NFE gaat HHO een tot nu toe onbegrepen interactie aan met het materiaal waarmee de vlam in contact komt. Zo liet Frank Collaris met deze bijzondere vlam glas smelten en staal gloeien. Dat knalgas een hete vlam produceert is echter al langer bekend. Niet voor niets is lassen met knalgas een van de oudste lastechnieken. De vlam van een stoichiometrisch mengsel van H2 en O2 (en knalgas is zo’n mengsel) kan een temperatuur bereiken van 2800 graden Celsius, 700 graden hoger dan wanneer H2 in lucht wordt verbrand. Frank Collaris liet zien dat je je hand door de vlam kunt halen. Een vlam bestaat echter niet uit een enkelvoudig chemisch proces. Op verschillende plaatsen in de vlam vinden verschillende reacties plaats, onder andere door menging met de lucht eromheen. De temperatuur in de vlam is hierdoor sterk afhankelijk van de plaats in de vlam. En zo kan het dat op het spruitstuk van de lastoorts (dus buiten de vlam) een temperatuur van 34 graden Celsius wordt gemeten terwijl er op het materiaal in de punt van de vlam een veel hogere temperatuur wordt bereikt. Ook toevoegingen zoals natriumrestanten uit het gebruikte elektrolyt hebben invloed op de vlamtemperatuur. En inderdaad is er een interactie met het materiaal die afhankelijk is van het materiaal zelf. Het gaat hier om chemische processen met stoffen uit het materiaal die door warmte eruit vrij komen. Al met al was de demo een aardige demonstratie van de eigenschappen van knalgas maar volstrekt onvoldoende om aan te tonen dat met dit gas meer energie vrijkomt dan met reguliere scheikunde kan worden verklaard.

Een eerste poging om een motor op knalgas te laten lopen, mislukte helaas…doordat er water in het systeem kwam! De opstelling begon water te spuwen en knallen te produceren. Of iemand even een doekje bij de bar wilde halen. In de pauze konden we ons in de Soestse pioniersenclave vergapen aan de indrukwekkende verzameling esoterische boeken (waaronder die van Johan Oldenkamp), de verzameling geometrische vormen met vermeende transcendente eigenschappen, fair trade t-shirts en hennepchocolade. Dit alles in een geur van rijkelijk walmende wierook.

Een motor kan inderdaad op knalgas draaien. Het is een zeer schone brandstof met als enig afvalproduct water. Kort lukte dat Frank Collaris met een andere knalgascel na de pauze. Je kan knalgas ook bijspuiten in een benzinemotor. De claim dat hierdoor het totale rendement van de motor sterk wordt verbeterd, is tot nog toe echter niet experimenteel hard gemaakt door NFE. Bovendien is dit geknutsel aan uw motor mogelijk schadelijk. NFE beweert hierover dat de verbrandingstemperatuur door de HHO-toevoeging wordt verlaagd waardoor er juist minder slijtage optreedt. Maar ook dat konden we niet zelf verifiëren. Er waren veel doorverwijzingen naar het “lab in Maastricht” waar het allemaal al zou zijn aangetoond. Het grootste obstakel is volgens NFE toch wel de chip die het motormanagement regelt. Eh ja, onder andere regelt zo’n chip dat de motor niet onherstelbaar beschadigt…

Water zien branden bij Niburu 1
De Motion 1.1

Het wonderinspuitingsapparaat van NFE (de Motion 1.1) is te koop voor 650 euro en door het hele land heen zijn er bedrijven die het voor u kunnen inbouwen. Ja mensen, het mag wat kosten, maar dan heeft u een door NFE gegarandeerde inspuiting met HHO, die het rendement van de reguliere brandstof met minimaal 25% verbetert. Dit alles uiteraard volgens NFE. Natuurlijk niet vlak voor de APK doen, want dan heeft u kans dat uw auto de weg niet meer op mag, hetgeen uiteraard alles te maken heeft met het complot van overheid, banken en oliemaatschappijen om creatieve geesten met patenten en certificering het leven zuur te maken.

De avond werd afgesloten met een spirituele bezinning bestaande uit een op video gezette indrukwekkende serie esthetisch verantwoorde wallpapers. De zaal keek ademloos toe hoe de plaatjes vergezeld van een passend aanzwellend muziekje elkaar afwisselden terwijl Jeroen Arents achter de monitor een spirituele pose aannam. Uw reporters waren niet onder de indruk, waarschijnlijk omdat ze zich onderwijl natuuronzuivere gedachtes permitteerden, zoals de vraag hoe onzin en piëteit samen optellen tot een onderbouwing van de claims.

Nog enkele opmerkelijke quotes die we optekenden: “ieder mens maakt per dag 10 gram water aan en daarom is er nu veel meer water dan miljoenen jaren geleden”, “vrije energie techniek is er al maar het komt pas wanneer het volk erom roept”, “watergas of HHO is water in gasvorm”, “als je het laatste schroefje niet aandraait omzeil je het patent” en “de wereld wordt in feite bestuurd door banken en olieproducenten”. Kortom, we zijn er dit keer zonder kleurscheren vanaf gekomen en we hebben ons uitstekend vermaakt tijdens dit bijzondere spektakel in het schemergebied tussen wetenschap en waanzin, maar van een doorbraak op het gebied van vrije energie is helaas nog geen sprake. Niets van hetgeen getoond werd ontsteeg het niveau van het middelbare schoolproefje met knalgas of kan doorgaan voor een onderbouwing van de rendementsclaim voor de Motion 1.1.

———————————————————————————-

De lezing is opgenomen door een van de aanwezigen:
Download deel 1 of beluister hier:
[audio:https://s3-eu-west-1.amazonaws.com/kloptdatwel.nl/Niburu+-+Onthulling+verbrandingsmotor+op+100+procent+water%2C+6+juli+2012+deel+1.mp3]
Download deel 2 of beluister hier:
[audio:https://s3-eu-west-1.amazonaws.com/kloptdatwel.nl/Niburu+-+Onthulling+verbrandingsmotor+op+100+procent+water%2C+6+juli+2012+deel+2.mp3]

De fantastische wetenschap van Ruggero Santilli

by 11 Comments

De fantastische wetenschap van Ruggero Santilli 2
Ruggero Santilli

Bij het schrijven van twee eerdere artikelen over watergas (over het Save Fuel System en over Caspar Pompe van watergas.nu) kwam ik diverse ‘grootheden’ tegen uit het watergaswereldje. Tussen malle uitvinders als Stanley Meyer , Yull Brown en William Rhodes springt Ruggero Santilli in mijn ogen er echter uit als de meest intrigerende persoon. Deze van oorsprong Italiaanse wetenschapper lijkt eind jaren 70 van de vorige eeuw de weg te zijn kwijtgeraakt en voert sindsdien een verbeten strijd tegen de gevestigde wetenschappelijke orde. Deze strijd wordt gestreden vanuit zijn eigen Institute for Basic Research, een tweetal tijdschriften en een paar schimmige stichtingen die zijn werk aanprijzen en verdedigen. Hebben we hier te maken met een enorm miskend wetenschappelijk genie of is hij een fantast van een bijzonder kaliber?

Ontstaan van het Institute for Basic Research
Santilli (geb. 1935) begint zijn wetenschappelijk carriere in geboorteland Italië. In 1967 komt hij naar de Verenigde Staten en werkt achtereenvolgens voor de University of Miami, Boston University en was midden jaren zeventig verbonden aan het Center for Theoretical Physics van MIT. In 1977 wordt hij visiting scholar aan het Department of Mathematics van Harvard University en dan lijkt het mis te gaan. Santilli houdt zich in die tijd voornamelijk bezig met Hadronic Mechanics een alternatieve Theory of Everything. Probleem met die theorie is dat bijna geen fysicus er wat in ziet en dat die strijdig is met de relativiteitstheorie van Einstein.
In ieder geval houdt zijn aanstelling op in 1981 en begint Santilli voor zichzelf. Hij start het Institute for Basic Research (IBR). Dat zit eerst nog op de campus van Harvard, maar verhuist later naar Palm Harbor, Florida. Het instituut geeft twee tijdschriften uit: Hadronic Journal  en  Algebras, Groups and Geometries. Het IBR ontwikkelt zich klaarblijkelijk aardig in de loop der jaren en heeft naast een aantal departementen inmiddels ook dependances in Italië en Kazachstan. Mocht je het geduld kunnen opbrengen, dan kun je een video van een recente presentatie van Santilli bekijken.

Magnecules – MagneGas
Maar Santilli beperkt zich niet alleen tot theoretische bespiegelingen, hij is ook uitvinder. Zijn belangrijkste uitvinding lijkt het MagneGas te zijn. Een nieuw soort gas, waarmee je fantastisch kunt lassen en autorijden. En dat ook nog eens veel milieuvriendelijker is; je wint het namelijk uit afval. De technologie die dit mogelijk maakt is nogal geheimzinnig en natuurlijk beschermd met allerlei patenten. Santilli claimt dat er uiteindelijk een gas onstaat dat niet goed is te begrijpen met normale scheikunde, het zou bestaan uit zogenaamde ‘magneculen’. Voor de geïnteresseerde is hier de patentbeschrijving te lezen.

“A new gaseous and combustible form of water”
Eindelijk komen we dan aan bij de aanleiding om eens in de persoon Santilli te duiken: zijn ‘uitvinding’ van het HHO-gas! In het artikel “A new gaseous and combustible form of water”, dat verscheen in het tijdschrift International Journal of Hydrogen Energy (2006), doet Santilli zijn ontdekking uit de doeken.

De fantastische wetenschap van Ruggero Santilli 3
Santilli’s model voor zijn HH)-magnecuul

Met een nieuw electrolyse apparaat (dat niet beschreven kan worden, omdat er natuurlijk nog een patentaanvraag over loopt) heeft hij een nieuw soort gas gemaakt. Geen normaal knalgas (H2 en O2), maar HHO. Dit is echt wat anders: de waterstofatomen zijn met elkaar via een ‘magneculaire’ binding verbonden. En met deze combinatie is het zuurstofatoom weer op normale wijze verbonden.

Santilli schrijft het ‘magnecuul’ als (H x H) – O. Om aan te tonen dat er echt iets anders aan de hand is, komt hij met een gaschromatogram, infrarood scans en anekdotes aanzetten.
Één van de redenen dat Santilli dit zo’n belangrijke ontdekking vindt, ligt in het feit dat in het HHO-gas zélf alle benodigde zuurstof zit voor verbranding. Dit in tegenstelling tot brandstoffen op basis van koolwaterstoffen. Er is dus geen aanvoer van zuurstof uit de lucht nodig voor de verbranding. En met HHO-gas kun je dus het gevaar van het opraken van atmosferische zuurstof mooi vermijden. Het staat er echt! Voor de reputatie van het tijdschrift is het misschien wel goed op te merken dat het artikel geplaatst werd in een gedeelte zonder peer review.

In hetzelfde tijdschrift schrijft J.M. Calo (hoogleraar Chemical Engineering), eind 2006, een vernietigende kritiek  op Santilli’s stuk: Santilli snapt er werkelijk niets van. De introductie is nog aardig van toon:

Anyone seriously attempting to establish the existence of any new form of matter, such as “HHO gas” is claimed to be, especially in a mixture of such common gases as hydrogen, oxygen, and water vapor, would have to be extremely meticulous and detailed in the appropriate selection and application of analytical techniques, and in the interpretation of the resultant data, in order to have any hope of convincing the scientific community. However, as presented, the author demonstrates that he does not have an elementary grasp of the analytical techniques that were used, and/or the proper interpretation of the resultant data. Indeed, crucial experimental details are omitted so that it is not possible for anyone to reproduce the data (which is a basic tenet of the “scientific method”), and/or to accurately interpret what amounts to the cursory data that are presented.

In het vervolg haalt Calo zowat per regel alles wat Santilli beweert compleet onderuit. Zijn conclusie:

The author provides absolutely no scientific evidence that supports the existence of a new form of matter called “HHO gas.” From the data presented, the gaseous product from the electrolyzer behaves in the same manner as would be expected of a mixture of hydrogen, oxygen, and watervapor.

Het HHO-gas van Santilli is niets anders dan knalgas met daarin wat waterdamp. Natuurlijk kon een reactie uit het Santilli-kamp niet uitblijven. Twee artikelen werden als verdediging gepubliceerd.
Het hoofd van het wiskundedepartement van het IBR, J.V.Kadeisvili, houdt een merkwaardig betoog, dat er op neer komt dat de kritiek van Calo nergens op slaat zo lang niemand heeft geprobeerd Santillis proeven na te doen. Ook schermt hij met verklaringen onder ede van de directeuren van de instituten die de metingen hebben gedaan. Verder voert hij de geweldige prestaties van Santilli op heel andere gebieden aan als argument om zijn voorstellen voor die magneculaire binding toch serieus te nemen.
Eind 2007 gaat Martin O. Cloonan veel concreter in op de kritiek van Calo. Maar het enige wat hij feitelijk probeert te doen, is aantonen dat de theorie van Santilli wel degelijk consistent is met de waarnemingen. Dit is natuurlijk nog steeds geen bewijs dat HHO-gas echt bestaat. De eenvoudiger verklaring van Calo, dat het gewoon knalgas is met waterdamp, is immers ook consistent met de waarnemingen. Die Cloonan lijkt tot 2001 nog samen met reguliere wetenschappers gepubliceerd te hebben, maar daarna alleen nog maar in het Hadronic Journal van Santilli.

De wetenschappelijke werkwijze van Santilli
Om te zien hoe Santilli te werk gaat, is het aardig om het verhaal van de Braziliaanse professor Waldyr A. Rodrigues Jr. te lezen: “A sad story”. Hierin beschrijft Rodrigues hoe hij in contact kwam met Santilli en lid werd van de editorial board van diens tijdschrift  ‘Algebras, Groups and Geometries’. Langzamerhand wordt het Rodrigues duidelijk met wat voor rare wetenschappers Santilli en zijn IBR zich ophouden. Met name de verbintenis met Myron W. Evans zit ‘m zo dwars dat hij uiteindelijk ervoor kiest om helemaal met Santilli te breken. Hij wijst eerst nog wel even op een aantal fundamentele denkfouten in het laatste boekwerk van Santilli (Isodual Theory of Antimatter, 2006). Die reageert met het ‘ontslaan’ van Rodrigues als lid van editorial board vanwege ‘wetenschappelijk wangedrag’.

De fantastische wetenschap van Ruggero Santilli 4
Ondanks alle tegenwerkingen krijgt Santilli de ene onderscheiding na de andere. Hier ontvangt hij een ridderorde van San Marino.

Deze werkwijze van Santilli is karakteristiek voor zijn hele loopbaan na 1980. Hij heeft daarvoor het International Committee on Scientific Ethics and Accountability opgericht, dat zich eigenlijk alleen maar bezig houdt met het aanklagen en beschimpen van alles en iedereen die Santilli niet serieus wil nemen.
Een mooi voorbeeld is het akkefietje met het Astrophysical Journal. Santilli stuurt een artikel in waarin hij onder andere beweert dat het roodkleuren van de hemel als de zon opkomt en ondergaat, veroorzaakt wordt door roodverschuiving. En omdat we ‘s ochtends naar de zon toedraaien en in de avond ervan af, klopt dat verhaal niet; de hemel zou dan immers ‘s ochtends donkerblauw moeten zijn en ‘s avonds donkerrood. Ergo: de relativiteitstheorie deugt niet! (lees verder over Santilli’s IsoRedShift theorie) Maar natuurlijk is er verder geen zinnig persoon die beweert dat de atmosferische verstrooiing van het zonlicht iets te maken heeft met waarneembare effecten van roodverschuiving. Die is eigenlijk alleen waarneembaar bij de enorme snelheden waarmee sterrenstelsels zich van ons af bewegen. Het artikel wordt natuurlijk afgewezen door het tijdschrift en Santilli’s organisatie veroordeelt, in de persoon van voorzitter William Pound, dit wetenschappelijk wangedrag. In een  krantenartikel uit 2007 kun je meer lezen over hoe Santilli rechtzaken gebruikt om critici te intimideren: deel 1, deel 2.

Sockpuppets en alter ego’s
De Wikipedia-pagina over Santilli is ook een slagveld. Als je kijkt naar de geschiedenis (en ook die van de Overleg-pagina), kun je zien dat er veel gebruikers zijn geweest die het artikel ten gunste van Santilli hebben proberen om te buigen. Veel van die gebruikers zijn inmiddels ‘geband’ omdat het allemaal zogenaamde sockpuppets bleken te zijn van één gebruiker.
Rodrigues beschrijft in zijn verhaal, dat hij het idee had dat Dr. George F. Weiss, editorial manager van het IBR, eigenlijk een alter ego was van Santilli. Ikzelf had bij het lezen van het eerder genoemde stuk van Kadeisvili ook het gevoel, dat ik eigenlijk een artikel van Santilli zat te lezen. In eerste instantie leek me dat ook niet zo gek, omdat Kadeisvili verbonden is aan het IBR en in het naschrift Santilli zelfs nadrukkelijk bedankt voor de suggesties en nalezen van het stuk.
Toen ik echter probeerde te achterhalen wie die Kadeisvili nou eigenlijk is, viel het het me op dat hij alleen voorkomt als auteur van stukken. Nergens is ook maar iets te vinden dat erop wijst dat we met een persoon te maken die hebben, die onafhankelijk bestaat van Santilli. Hij bezoekt blijkbaar nooit congressen en buiten de tijdschrijften van Santilli, publiceert hij slechts een enkele keer in een onbeduidende tijdschrift zonder peer review (bijvoorbeeld in een uitgave van een Venuzuelaanse universiteit).
In 1991 noemt Santilli  Kadeisvili al ergens professor  en dan is het toch merkwaardig dat er geen wetenschappelijke artikelen zijn te vinden van Kadeisvili van vóór die tijd. Hetzelfde gebrek aan biografische gegevens met betrekking tot andere ‘personen’ verbonden aan IBR doet mij vermoeden dat het inderdaad allemaal een één-mans aangelegenheid is.

Een (anti)Joods complot?
In de nieuwste aantijgingen (van februari 2011) op de website van het International Committee on Scientific Ethics and Accountability maakt Santilli het wel erg bont. Een lid van het commitee, Richard Cox (=Santilli?), heeft op Wikipedia zogenaamd een schokkende tekst aangetroffen op de overleg-pagina van Nobelpijswinnaar Steven Weinberg. Deze alom gelauwerde natuurkundige wordt door Santilli mede verantwoordelijk gehouden voor zijn verwijdering van Harvard.

De fantastische wetenschap van Ruggero Santilli 5
Arabische vertaling van lasterlijk stuk over Nobelprijswinnaar Steven Weinberg

In het ‘gevonden’ stuk wordt Weinbergs gedrag omschreven als ‘Scientific Gangsterism‘. Onder andere wordt hem verweten dat hij bij zijn talloze pogingen om Santilli te dwarsbomen zou hebben beweerd dat Santilli anti-semitisch is. En dat is natuurlijk erg schadelijk voor alle Joodse wetenschappers die wél op een ethische manier de wetenschap bedrijven en misschien wél met Santilli zouden willen samenwerken. Ook zou Weinbergdoor een aantal Arabische fysici de ‘Joodse Satan’ genoemd worden.
In een reactie schrijft Santilli zelf (of wederom zelf, dus) dat hij natuurlijk helemaal niets tegen Joden heeft, goed heeft samengewerkt met Israëli’s en dat hij afstand neemt van het wegzetten van Weinberg als een soort verrader van zijn eigen Joodse vakgenoten. Hij zegt er echter wel bij dat het verhaal verder inhoudelijk klopt, wat de tegenwerkingen van Weinberg betreft. Het comité biedt het hele lasterlijke stuk voor het gemak ook in een Arabische vertaling aan op de site, met de vermelding dat die vertaling in het Oosten rondgaat. Mij doet dit verhaal toch erg denken aan een ingewikkelde variant op de ‘Protocollen van de wijzen van Sion’.

Francesco Fucilla -filmmaker, wetenschapper, financier en … satireschrijver

De fantastische wetenschap van Ruggero Santilli 6
Francesco Fucilla, een veelzijdig man

Een van de stichtingen die in het leven zijn geroepen om Santilli te nomineren voor een Nobelprijs is de Santilli-Galilei Foundation. De website van deze stichting staat niet meer onder eigen domeinnaam online, maar kopieën zijn nog wel te vinden. De oprichter is Franceso Fucilla die nu nog actief is met de Telesio – Galilei Academy of Science. Dat lijkt vooral een club van ‘wetenschappers’ die elkaar bij toerbeurt mooie medailles geven voor hun bijzondere prestaties. Er zijn filmpjes te vinden op die site van de ceremonies waarbij de medailles worden uitgereikt.
Die Fucilla heeft wat met film, hij maakte al een documentaire over Myron Evans (hoewel ik daarvan alleen een trailer van kon terugvinden). Die Myrons Evans was in 2008 bezig een universiteit in Wales op te richten, waarvoor Fucilla als grote financier zou optreden. De overheid stak er echter snel een stokje voor.
Blijkens de volgende trailer zit er ook een documentaire aan te komen over Ruggero Santilli:

De website van Fucilla geeft echter te denken: hij schrijft o.a. satires over natuurkundige onderwerpen! Zou het hele bouwwerk van stichtingen en alter-ego’s rond Santilli misschien mede bedacht zijn door deze satiricus? Is het intussen allemaal één lang uitgesponnen grap als wraakneming op de wetenschappelijke wereld die Santilli niet meer serieus wilde nemen sinds hij van Harvard werd gestuurd?

Water brandt!? HHO?! Hoho, hahaha, proest en … zucht

by 60 Comments

Eerder schreef ik over waterstofgeneratoren die aangeboden worden om op miraculeuze wijze brandstof te besparen. Naast de professioneel ogende leveranciers als Automotive Ecology zijn er ook kleurrijker figuren die het ‘watergas‘ als nieuw wondermiddel aanprijzen. Ik stel u voor aan Ir. Caspar Pompe van de stichting watergas.nu:

Deze presentatie laat duidelijk zien dat meneer Pompe wel wat begeleiding kan gebruiken. Gelukkig bestaan daar welwillende innovatiepromotoren voor die Caspar op weg helpen met zijn via Google gevonden innovatie:

Caspar wordt direct gekoppeld aan de juiste contactpersoon bij o.a. TNO. Ook het aspect van financieringsmogelijkheden wordt besproken. De inzet van een kennisvoucher, maar ook wat minder bekende regelingen als de SBIR, borgstellingkrediet en de mogelijkheid van het opzetten van een cluster en deelname aan een Caspar wordt direct gekoppeld aan de juiste contactpersoon bij o.a. TNO. Ook het aspect van financieringsmogelijkheden wordt besproken. De inzet van een kennisvoucher, maar ook wat minder bekende regelingen als de SBIR, borgstellingkrediet en de mogelijkheid van het opzetten van een cluster en deelname aan een InnovatiePrestatieContract (IPC) komen ter sprake.
Tot slot is de huidige werkgever van Caspar Pompe (Rijkswaterstaat) ook geïnteresseerd in deze ontwikkeling en bereid hierin eventueel te investeren.
Vooralsnog is de ambitie te komen tot een prototype van de motor met een inspuitsysteem gebaseerd op watergas. De weg naar de uiteindelijke innovatie is lang, maar de eerste verkennende stap is gezet. Wordt vervolgd!

Hallo mensen van Syntens! Ik heb net mijn doctorandustitel weer eens opgepoetst. Die heb ik verkregen met het bestuderen van de Wiskunde, u weet wel, die eeuwenoude kennis die begonnen is met astrologie! En heb nu voor u een doorbraak: de kwadratuur van de cirkel is binnen handbereik! Biedt ongekende mogelijkheden, dat verzeker ik u! Doet u mij alleen even zo’n innovatieadviseur om me te helpen met de ‘juiste financieringsmogelijkheden‘, ‘kennisvouchers‘, ‘SBIR‘ en zo’n ‘InnovatiePrestatieContract‘, want daar begrijp ik als simpele ziel inderdaad helemaal niets van.

OK, en dan neem ik nu even een paar diepe teugen van het complexe mengsel OO(21%), NN(78%), COO (klein beetje, het gehalte schijnt toe te nemen) en nog wat andere gassen om weer op adem te komen …