Homeopathische middelen worden meestal weggelachen door wetenschappers en andere critici, omdat de kans dat je ook maar één molecuul van de oorspronkelijke stof terug kunt vinden in de druppeltjes of suikerbolletjes zo absurd laag is. Vergelijkingen als ‘één druppel in de oceaan’ doen het goed, zeker als je er nog bij vertelt dat die oceaan ook een bal water met een doorsnede van meerdere lichtjaren mag zijn. Hoe kan zo’n verdunning werken?
Maar lang niet alle homeopathische middelen zijn zo extreem verdund. En wat te denken van de suggestie van sommige homeopaten dat de wetenschap gewoon nog niet ver genoeg is om het werkingsmechanisme te ontdekken? Homeopaten menen op gefundeerde wijze informatie te kunnen vinden over welk middel zou kunnen werken voor welke kwaal. Ze zuigen die middel-symptoomcombinaties niet zomaar uit hun duim, ze doen geneesmiddelproeven. Hieronder volgt een beschrijving van zo’n geneesmiddelproef die uitgevoerd werd in het kader van de opleiding tot klassiek homeopaat aan de School voor Homeopathie.
Vuurkoraal
Ik trof de scriptie over de geneesmiddelproef aan op de site van Corrie Regelink, [site is offline, scriptie nog wel elders te vinden] die een administratiekantoor heeft, maar daarnaast een opleiding tot klassiek homeopaat volgde. In 2012 schreef zij een scriptie over een geneesmiddelproef met vuurkoraal (link). De keuze viel op vuurkoraal, omdat zij tijdens een duikvakantie in Egypte met dit organisme in aanraking kwam. Geen pretje, want dit neteldier (het lijkt sterk op koraal, maar is het niet) kan branderige ontstekingen op de huid veroorzaken. Dat verklaart meteen de naam (eigenlijk brandkoraal).
Vuurkoraal was nog niet beschreven in de Materia Medica en daarom een interessant stofje om te onderzoek wat voor mogelijkheden het zou kunnen hebben. Regelink schrijft: “Wat zou het dan fijn zijn als er een homeopathische remedie bestaat, die de genezing van dit soort wonden kan bevorderen”, waaruit we zouden kunnen concluderen dat ze in feite wilde toetsen of ze er een isopathisch middel van zou kunnen maken.
Verschillende soorten provings
In de scriptie worden verschillende methoden beschreven voor zo’n geneesmiddelproef of ‘proving’, die ik hier letterlijk overneem:
- Toxicologische proving (of Heroïsche proving) – Dit is de basisvorm waarbij een stof op zijn (giftige) ziekmakende effect wordt getest. Een toxicologische ervaring is vaak de manier waarop een dergelijk middel onder de aandacht komt van de homeopathische gemeenschap (Hering’s eerste ervaring met Lachesis was een eigen vergiftiging door een slangenbeet).
- Hahnemann proving – De standaard en meest belangrijke proving. Deze omvat een groep van 5-25 mensen, van zowel mannen als vrouwen, die het middel in een bepaalde potentie innemen en de symptomen registreren gedurende enkele weken tot maanden. Idealiter heeft iedere deelnemer een “supervisor” om hem te helpen de symptomen te analyseren en te registreren. De proving kan blind of dubbelblind gebeuren, in één of meerdere potenties, al of niet met een placebo ertussen. De voordelen van deze provings liggen in het feit dat ze tijd en ruimte bieden voor de symptomen om zichzelf te ontwikkelen en te manifesteren, iets wat met name lijkt te gelden voor de fysieke symptomen.
- Trituratieproving – Een proving waarbij de bereiding van het middel door trituratie* (verwrijving) gepaard gaat met het bewust worden van het effect, de werking van het middel. Deze proving is enigszins vergelijkbaar met een meditatieproving. Fraser stelt in zijn boek dat de fysieke aanwezigheid van het middel echter het verschil maakt en meer gefundeerde (dieper emotionele) gegevens verschaft die gemakkelijker te interpreteren en te gebruiken zijn dan bij een meditatieproving. In het algemeen omvat deze proving een groep van ongeveer 6 mensen.
- Meditatieproving – Bij deze proving concentreert de groep zich op een bepaald middel om vervolgens in een meditatieve staat alle ervaringen te registreren. Het is de meest controversiële methode, omdat deze het ‘verst’ weg ligt van het fysieke middel en de meest uiteenlopende resultaten geeft. Maar als er een samenhangende groep van ervaren provers aan zo’n proving meedoet, dan kan het ook een snelle manier zijn om een uitgebreid beeld van het middel te krijgen. Fraser zegt in zijn analyse van het boek Meditatieve Provings van Madeline Evans dat deze provings wel degelijk de ware (subtiele) aard van een middel openbaren, beter dan een droomproving. Maar vaak ontbreekt volgens hem de informatie over de herkomst van het gebruikte middel en de wijze van prepareren, iets wat hij van belang acht voor de juiste interpretatie van de resultaten.
- Droomproving – Bij deze proving wordt doorgaans met het middel in de nabijheid geslapen, waarna de daaropvolgende droom als het resultaat van het middel wordt gezien. Dit betekent (volgens Fraser) dat er met name emotionele en weinig fysieke informatie wordt gegenereerd. Bovendien ziet Fraser het gevaar bij deze proving dat de eigen thema’s en bekommernis van de prover hier het minst makkelijk te scheiden zijn van de thema’s van het geprovede middel.
Voor haar onderzoek naar het vuurkoraal koos Regelink voor de trituratieproving.
De trituratieproving
Het basismateriaal voor de trituratie was een stuk vuurkoraal dat Regelink in 2011 had opgedoken in de Rode Zee. Dat werd stuk geslagen met een hamer en er werden een aantal porties van o,1 gram van het fijnere gruis verzameld. Dit gruis werd nu in verschillende stappen ‘verwreven’ met melksuiker.
Je begint met zo’n portie van o,1 gram vuurkoraal waaraan 1/3 van 10 gram melksuiker wordt toegevoegd. In een vijzel verwrijf je dit met enige kracht gedurende zes minuten, dan schraap je vier minuten het verwrevene van de bodem van de vijzel en stamper. Dan weer zes minuten wrijven en vier minuten schrapen. Dan voeg je een volgend derde deel van de melksuiker toe en herhaal het wrijf- en schraapgebeuren. In de volgende stap, u raadt het al, wordt het laatste beetje van de 10 gram melksuiker toevoegd en weer wrijven, schrapen, wrijven, schrapen. Dan heb je na ruim een uur werken Vuurkoraal C1 gekregen, de eerste stap in de trituratie.
Als je hetzelfde procedé toepast met als basismateriaal Vuurkoraal C1, krijg je (na weer een uur werken) Vuurkoraal C2. En zo gaat het verder. Bij de trituratie die Regelink op 18 augustus 2012 uitvoerde, waren zeven mensen betrokken. Zij gebruikten vijf vijzels en aan het einde van de sessie hadden ze Vuurkoraal C3 gemaakt. Dit is dus een verdunning van één deel op miljoen, wat voor homeopathisch middelen nog vrij bescheiden is. Onder het verwrijven werden opmerkingen en observaties genoteerd door de wrijvers zelf of door diegenen, die even geen vijzel in de hand hadden. “Daarna hebben we een gesloten kring gevormd door de hand vast te houden van degene die naast je zat en gezamenlijk een woord van dank naar elkaar en naar “de geest van het Vuurkoraal” uitgesproken.”
Symptomen
De observaties tijdens de trituratie werden verdeeld in globale categorieën: mentale en fysieke symptomen, en ‘generaliteiten en modaliteiten’. Bijgehouden werd hoeveel van de deelnemers dezelfde symptomen signaleerden of opmerkingen maakten. Zo werd bij mentale symptomen door vijf ‘provers’ een ‘ontspannen gevoel’ genoteerd (en dat zeven keer) en tien keer ‘irritatie door anderen’. Twee provers maakten grapjes (vier keer) en één prover liet optekenen dat hij of zij steeds in de war was.
Bij de fysieke symptomen zien we bijvoorbeeld een aantal keer een ‘branderig gevoel in wijsvinger’, ‘voetschimmel, linkervoet’, ‘kriebel op het hoofd’ en één man meldde ‘jeuk in de schaamstreek’. Bij de ‘generaliteiten en modaliteiten’ komen zaken als ‘heel warm’, ‘opvliegers’ en ‘behoefte aan sterke koffie’ naar boven. Ik heb er geen aselecte steekproef uit getrokken, dus als je een completer beeld wilt hebben, kun je het beste de scriptie er zelf op na slaan.
Deze symptomen worden nu bij de rubrieken van het Reportorium gezet die er het beste bij passen en dan ingedeeld op hoe vaak zo’n rubriek dan opduikt. Ik geef er een aantal in verschillende hoofdrubrieken die het belangrijkst lijken te zijn:
- Mind – Wearisome (9)
- Mind – Irritability – trifles, from (9)
- Mind – Concentration – active (7)
- Mind – Tranquillity – serenity, calmness (7)
- Head – Formication (7)
- Head – Pain (7)
- Mouth – Heat (6)
- Extremities – Heaviness – Upper limbs (4)
- Extremities – Tingling – Fingers – tips (4)
- Sleep – Bad (2)
- Dreams – Many (5)
- Perspiration – Perspiration in general (5)
- Generals – Heat – flushes of (3)
- Generals – Food and Drinks – sweets – desire (3)
In de discussie bespreekt Regelink een aantal zaken. Zo verbaasde het haar dat ze geen protocol had kunnen vinden voor de provings. Pas zeven weken na de proving kwam ze achter het bestaan van de Guidelines for Homeopathic Provings van de European Council for Classical Homeopathy (pdf). Een beetje jammer dat haar begeleiders van de School voor Homeopathie haar daar niet op hadden gewezen, want nu bleken bepaalde aspecten van proving niet helemaal in overeenstemming met die guidelines. Ze vraagt zich door de beperkingen die ze daaruit afleidt af of zo’n proving als afstudeerscriptie überhaupt zou kunnen doorgaan voor een echte proving. De hoofdonderzoeker moet namelijk een ervaren homeopaat zijn en mag eigenlijk niet weten welk middel getest wordt. Ook moeten de deelnemers gezond zijn en zij vraagt zich daarover af: “Wie bepaalt dat eigenlijk? Wat nou als een van de provers een ziekte onder de leden heeft die zich nog niet heeft geopenbaard?”
Regelink stelt voor om het onderzoek te herhalen, omdat ze geïnteresseerd is tot welke bevindingen een anders samengestelde groep (jonger bijvoorbeeld) zou komen. Of onder andere omstandigheden; op de dag van de trituratie was het bijvoorbeeld nogal warm geweest (35°C buiten, 27°C binnen). Ook een Hahnemannproving oppert ze en toepassing van het middel ter plekke bij duikers die zich verwond hebben aan vuurkoraal. Opmerkelijk genoeg beschouwt zij die laatste toepassing niet als isopathie, omdat het middel, het door haar getritureerde Vuurkoraal C3, niet van de zelfde vuurkoraal is gemaakt als dat waaraan zo’n onfortuinlijke duiker zich geblesseerd zal hebben.
Nabeschouwing
Je zou verwachten dat homeopaten de kern van hun kennis, al die middel-symptoomcombinaties, regelmatig kritisch tegen het licht zouden houden. Alleen al om de resultaten van provings van hun collega’s te controleren. Skeptici stellen dat het niet om robuuste relaties gaat. Als je de provings herhaalt zonder dat de deelnemers weten wat het middel is, zullen er andere symptomen in het lijstje voorkomen en andere eerder waargenomen symptomen niet optreden. Met een dubbelblind gecontroleerde proef kan je dat ook makkelijk vaststellen. Geef een aantal proefpersonen het echte middel en anderen een placebo (of een heel andere homeopathisch middel) en kijk of er significante verschillen gevonden kunnen worden. Zo’n proef is al vele malen voorgesteld, onder andere door Skepsis, maar telkens haken homeopathische organisaties of individuele homeopaten af.
De in de scriptie geopperde herhalingsproeven lijken eerder bedoeld om te kijken of in andere omstandigheden andere symptomen optreden om zo de toepassing van het middel specifieker op de situatie van een persoon toe te kunnen spitsen. Dat je een herhalingsproef zou doen onder zo gelijk mogelijke omstandigheden om de gevonden middel-symptoomcombinaties aan falsificatie te onderwerpen, lijkt niet aan de orde te komen.
Maar maken homeopaten zich dan geen zorgen over de wankele basis voor het voorschrijven van hun middelen? Ik kan niet in hun koppies kijken, maar in de praktijk zeggen ze dat als een middel niet blijkt aan te slaan, er gewoon naar een ander middel gekeken wordt. Het ‘niet aanslaan’ wordt dus niet terugvertaald in twijfel over de middel-symptoomcombinatie in kwestie. Met wat trial-and-error kan zo een aandoening genoeg tijd krijgen om vanzelf over te gaan en zo leiden tot een ‘homeopathisch succes’ … of de patiënt zoekt zijn heil elders, of het loopt nog anders.
Lees ook:
- ‘Homeopathische proeven‘, Rob Nanninga op het Skepsisblog (2008)
- ‘De achilleshiel van de homeopathie‘, Jan Willem Nienhuys op de site van Skepp (2010)
- ‘Op zoek naar het similiaprincipe‘, Rob Nanninga, Skepter 26.1 (2013)
Steun Kloptdatwel
Waardeer je dit artikel? Je kunt onze site steunen met een financiële bijdrage. Dat waarderen wij dan weer! Een donatie kun je doen via dit betaalverzoek (of klik op de afbeelding hiernaast).
NB de rekening staat op naam van Maarten Koller, formeel eigenaar van deze site.
Dank voor dit uitstekende stuk.
Hoe meer je leert, hoe gekker homeopathie blijkt te zijn. Gewoon intuïtie al tijdens het vermalen van een stof met een vijzel, zonder ooit de stof zelf binnen te krijgen. En dan als verschijnsel noteren een lamme arm en schouder. Ja, vind je het gek als je voor het eerst een hele dag met een vijzel in de weer bent.
Ik heb de scriptie deels gelezen en snap nu ook dat je inderdaad niet meer dan MBO nodig hebt voor een opleiding tot homeo. Wat een ontstellend laag niveau.
Het onderzoek rammelt maar deze dame heeft nog een beetje intelligentie om wat kritische vragen te stellen. Het begint stiekem zelfs een beetje op wetenschap te lijken 😉
Maar daarmee haalt ze eigenlijk haar hele project onderuit en toch is ze geslaagd? Misschien moest ze wel slagen want als haar kritiek serieus genomen zou worden dan moeten waarschijnlijk talloze gelijksoortige afstudeerprojecten of provings ongeldig verklaard worden. Geeft ook een goed beeld van de deskundigheid van de studiebegeleiders.
Overigens mis ik een eenduidige conclusie waar Vuurkoraal nu het beste tegen ingezet kan worden, of is het geschikt bij alle 90(!) bevindingen? Sommige provers hebben een ongezond lange lijst met klachten.
Hilarisch vind ik inderdaad de redenering waarmee ze in één klap Hahnemann’s similaprincipe onderuit haalt: het is gelijkend en niet gelijk want de gepotenteerde stof kwam niet van dezelfde vuurkoraal als die vuurkoraal waar een duiker zich in de toekomst aan zal bezeren 🙂
Het koraalrif zal er gelukkig niet ernstig onder te lijden hebben als het oneindig verdunde “geneesmiddel” populair wordt, dit in tegenstelling tot de neushoornpopulatie die helaas t.g.v. volstrekt obsoleet geloof in de heilzame werking van de “hoorn” in rap tempo ten onder gaat. Zou mw. Regelink het stukje koraal het land hebben binnengesmokkeld? Alles voor de wetenschap, nietwaar? Maar ja, ze heeft op deze manier wel grondstof voor eeuwen homeopathie verkregen.
Verder is dit natuurlijk het enige dat hier nog over dit aandoenlijke proefje t.a.v. homeopathisch toegepast vuurkoraal te zeggen valt. Je krijgt er plaatsvervangende jeuk in de schaamstreek van. De homeopaten zullen als reactie op dit artikeltje wel weer schermen met hun zogenaamd enorme hoeveelheden research.
Ik vermoed dat het inderdaad illegaal is ingevoerd. Ze schrijft in de scriptie dat ze in 2009 met het vuurkoraal in aanraking kwam en in 2011 speciaal is teruggekeerd om een stukje op te halen. Nobel als ze is, wilde ze beslist geen stukje afbreken, dus ze heeft gezocht naar een stukje dat al op de zeebodem lag. En daar lag zowaar een stukje, nog gemarkeerd door een zonnestraal ook! Ondanks het feit dat het geen echt koraal is en ze niets heeft afgebroken, denk ik toch dat ze het stukje niet mocht meenemen. Op reissites wordt vaak expliciet vermeld dat je geen producten uit de zee (koraal, vissen, schelpen) mee mag nemen en dat de douane daar streng op controleert (http://www.ontdekegypte.nl/vakanties/duiken ). Ze had nog wel eens lastige vragen kunnen krijgen als haar koffer was opengemaakt.
Het was een afgebroken stukje? Allang dood dus, neem ik aan?
En dat zou dan nog steeds een homeopathische werking kunnen hebben? De wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Ik citeer even uit de scriptie:
“Bij elke duik was ik alert op het Vuurkoraal, ik wilde het beslist niet zelf afbreken van het rif en het moest een mooi “levend” stukje zijn. En ja hoor, op de voorlaatste dag van ons verblijf lag het daar, op de zeebodem, letterlijk gemarkeerd door een zonnestraal! Een prachtig stukje, dat helemaal aan mijn wens voldeed.”
en:
“Het Vuurkoraal heb ik zelf opgedoken in de Rode Zee in Egypte.
Op 17 augustus 2011 om 11:10 uur ten zuiden van Marsa Alam bij het duikerstentenkamp van Marsa Shagra.
De exacte vindplaats ligt op Breedtegraad 25.254322 (25°25’N) en op Lengtegraad 34.796913 (34°80’E). Het stuk lag op de bodem van de zee, ongeveer 15 meter diep op een door een zonnestraal gemarkeerde plek. Het had nog de originele kleur. Ik heb het stuk uit het water vandaan in de zon te drogen gelegd en later tussen handdoeken verpakt mee naar huis genomen. Daar heb ik het een jaar lang op een droge plek bewaard en laten rusten; tussen keukenpapier en op kamertemperatuur.”
Het is mij niet duidelijk waarom ze een ‘levend’ stukje wilde hebben, maar na een jaar tussen het keukenpapier zal het toch echt morsdood zijn. Daar wil ik mijn handen wel voor in het vuurkoraal steken.
Ik heb de scriptie nog niet gelezen, maar nu al constateer ik dat het buitengewoon komische literatuur is.
Ze wilde misschien wel een “levend” stukje hebben om meer spanning te voelen bij de douane op Schiphol? Hoewel… of het daar aangekomen nog leefde, valt natuurlijk zeer te betwijfelen…Of zou ze verondersteld hebben dat het DNA plus wat verdroogd materiaal wel voldoende zou zijn voor haar naïeve experimentje?
Inmiddels gelezen.
Komisch!
Als iemand bij ‘de homeopaat’ komt dan moet bij het geheel van alle klachten een middel gezocht worden dat daar juist het beste bij past, en dan niet bij de vergiftigingsverschijnselen van het onverdunde (levende) middel, maar bij de waslijst symptomen die met het schudverdunde (gepotentieerde) middel zijn opgewekt.
De voorkeur heeft daarbij het resutaat van proeven met C30 (paragraaf 128 van de Organon; na verwrijven tot C3 mag men trouwens met druppels alcohol en schudden (maar wel 100 maal stoten op een in leer gebonden boek, paragraaf 270) verder gaan.
Daarbij moet vooral gelet worden op de opmerkelijke symptomen. Een man met opvliegers én jeuk in de schaamstreek komt dus in aanmerking voor dit middel, ook als hij zich gemeld heeft met longkanker, schizofrenie, een verstuikte enkel of ludduvuddu.
Alleen als de ludduvuddu is veroorzaakt door een dear-john-briefje, is Pulsatilla aangewezen (meestal een middel voor huilerige blonde meisjes die van slappe thee houden) vanwege het volgende Pulsatilla-symptroom:
Von einer unangenehmen Nachricht verfällt er in tiefe Traurigkeit und
Verzagtheit (nach 20 Stunden)
Overigens beschouwt Hahnemann behandelen met hetzelfde (maar wel verdund) als wat de ziekte veroorzaakt heeft nuet als isopathie, omdat bij het verdunnen allerlei extra eigenschappen tevoorschijn komen, en het verdunde middel dus eigenlijk als totaal anders beschouwd moet worden…
Als je longkanker hebt, maak je je denk ik niet meer zo druk over een beetje jeuk in de schaamstreek. Dat laatste is toch wel eenvoudig te verhelpen met een homeopathisch middeltje? 🙂
Vooral die meditatieproving en die droomproving lijken me fascinerend! Jammer dat Regelink daar niet voor gekozen heeft. Als je met deze proeven kunt vaststellen bij welke aandoeningen een homeopathisch middel ‘werkt’, kun je dan ook met homeopathische meditatie en domen van die aandoeningen afkomen? Met andere woorden, kun je dan een flesje Absurdium C30 op je nachtkastje zetten en daar ad infinitum over dromen om zo van je hartkloppingen af te komen? Dat zou de geneeskunde pas goedkoop maken, want je neemt het middel nooit in, dus je hoeft maar één flesje in je hele leven te kopen. Of je gaat met je verkoudheid naar de drogist om – met een groep? – dagelijks te mediteren voor het schap met alle homeo-middelen. Dat kost al helemaal niets, dus of de drogist er zo blij mee is…
“Absurd”, dat lijkt me inderdaad het juiste woord voor deze zweefkezerij om door middel van meditatie en dromen de werking van een “geneesmiddel” vast te stellen. “Ridicuul” past er ook wel bij. En de homeopaten zich in hun gebruikelijke verweer maar druk maken over big pharma en de grote misstanden die zich daar bij het onderzoek voordoen! Ik heb vandaag weer genoeg gelachen.
Het is nauwelijks verbazingwekkend dat dromen over een C30 middeltje dezelfde resultaten oplevert als het daadwerkelijk te gebruiken. 🙂
De drogist zou entreegeld kunnen vragen.
De klant kan natuurlijk even goed in zee gaan baden, dan wordt hij ook aan alle uiterst krachtige homeopathische “geneesmiddelen”, op natuurlijke wijze krachtig geschud nog wel, blootgesteld.
Voor de echte “klassiekers” moeten we dan wel een zooi lederen kaften in zee gooien, anders werkt het niet.
Laten we Harry Smit niet in de war maken. Die krijgt toch al slapeloze nachten van onze domheid.
Nee, dat is slappe hap. Voor een beetje Middellium c30 moet je daar zeker 30 miljard Aardes met zeeën en oceanen bijgooien.
Ik ga straks wel even rekenen of het wel zoveel aardes moeten zijn. Bovendien moet ik bij mijn bank even nagaan of mijn financiële situatie het toelaat 30 miljard aardes te kopen.
Misschien heeft bijna failliet Polare nog wat lederen kaften voor een zacht prijsje voor me.
Dit is echt de werking van de werking van placebo over the top.
Wel op de houdbaarheidsdatum van het middel blijven letten.
Eindeloos wat er allemaal energetisch kan worden ingeschud:
http://www.hominf.org/rubber/rubintr.htm
Roeland
Dag Roeland,
Condomium C-hoeveelium! Ik heb nooit geweten dat homeopathie zo geestig kon zijn!
Het meest boeiend vond ik dat die homeopaten na het gezamenlijk vergruizen en verdunnen van dat koraal in een kring elkaars handen gingen vasthouden en “de Geest van het Vuurkoraal” gingen danken.
Dit is eigenlijk niet echt in de geest van Hahnemann, de uitvinder van de homeopathie. Hahnemann was arts omstreeks 1800. Hij was een man van de Verlichting en de homeopathie was bedoeld als wetenschappelijke theorie. Voor die tijd was het eigenlijk helemaal niet zo een gek idee. Newtons gravitatie had tenslotte een raadselachtige “action at a distance” en Hahnemann had wellicht iets soortgelijks in gedachten met z’n verdunningentheorie.
Maar homeopaten die in een kring samen gaan chanten om een geest te bedanken, dat is een stap terug: terug van de Verlichting & de Poging tot Wetenschap naar het Occultisme & de Animistische Rituelen.
Het is opvallend dat mensen nooit e’e’n enkele vorm van pseudowetenschap of alterneuterij aanhangen. Het lijkt echt alles of niets. Wie homeopaat die gaat zich blijkbaar ook maar meteen kritiekloos te buiten aan New Age mystiek. Men lijkt blind voor de intellectuele inconsistentie. Eigenlijk zou iemand eens een scriptie moeten schrijven over de psychologie daarachter.
Martin,
In mijn Rare Apparaten Database kan je zien hoe de kwakslijters allang snappen wat jij vermoedt:
De aangesproken klanten, hun doelgroep, hopen dat wat ze niet snappen precies om die reden over betrouwbare kennis gaat.
http://skepp.be/nl/apparatuur/qxci-quantum-xrroid-consciousness-interface
Aan de andere kant hebben de slijters geen enkele behoefte aan onderlinge concurrentie.
Tot het moment dat ze elkaar echt in de weg zitten met teveel op elkaar lijkende producten, zoals bv magneetmatrassen.
En anders krijgt een bestaand apparaat een nieuwe naam en een nieuw frontje en een nieuwe website.
Met onderstaande link vast een aanzetje voor de scriptie:
http://crispian-jago.blogspot.co.uk/2013/03/the-venn-diagram-of-irrational-nonsense.html
Roeland
Het verbaast me helemaal niet. Als je in homeopathie gelooft, ben je ver genoeg heen om ook allerlei andere onzin voor zoete koek te slikken. Ik heb al verschillende malen hier naar voren gebracht dat m.i. geloof in de zin van religie en geloof in alterneuterij in essentie hetzelfde zijn. Inderdaad zou ik daarover wel eens de psychologie daarachter willen lezen.
Queet beweerde 8 maanden geleden nog dat alle provings inmiddels dubbelblind werden uitgevoerd. Blijkbaar was dat een paar maanden daarvoor nog niet tot de opleiders doorgedrongen.
Kun je je voorstellen, dubbelblind dromen over een mogelijke werking van een jou onbekende stof en een placebo?
Dit is naar ik aanneem een retorische vraag?
Het antwoord is vanzelfsprekend een hartgrondig “NEE”.
Ik ben natuurlijk wel bevooroordeeld 🙂
Martin Bier heeft volstrekt gelijk met wat hij noemt “intellectuele inconsistentie”. Kennelijk kunnen de gelovers daarmee leven of… zouden ze het zelf niet zien?
Ik verbaas me er ook al tijden over dat alterneuten vrijwel altijd volledig doorslaan, niets is te gek.
Volgens mij wil Harry Smit daarom ook nooit discussiëren omdat je al snel op dit soort ridicule verschijnselen stuit waarvan zelfs een homeo op zijn klompen aanvoelt dat dat niet goed ontvangen zal worden.
Zo besloten de bijbelsamenstellers 300 jaar na zijn dato dat dat verhaal over Jezus die de draken verjoeg maar beter niet in de bijbel opgenomen kon worden.
http://www.cracked.com/article_18948_5-real-deleted-bible-scenes-in-which-jesus-kicks-some-ass.html
Voor dat laatste moest je toch jarenlang dracologie hebben gestudeerd om er iets zinvols over te mogen opmerken? 🙂
Beste Pepijn en reageerders,
Er zal wel een onoverbrugbare kloof blijven bestaan tussen de reguliere en additieve/alternatieve behandelaars en adepten.
De homeopaten groep kan alleen onderzoeksresultaten met casus (n1)
overleggen , zonder reproduceerbaar resultaat in een casus. Aan de andere kant puilen hun client-dossiers uit van veelal opmerkelijke verbeteringen die in de reguliere
praktijk niet behaald kunnen worden.Reden waarom deze beroepsgroep weinig behoefte heeft voortdurend te reageren op Skepsis en aanverwante discussie groepen.
Een homeopaat vertelde mij dat zij van de oncologie-afdeling ter plaatse, soms uitbehandelde casussen kreeg doorverweze, in een stadium van de ziekte waar helaas slechts palliatief kan worden behandeld, maar waar zij toch heel wat comfort in de laatste levensfase kon brengen met een homeopatische behandeling.
Overigens zie ik nog geen reguliere arts een proving doen met z’n zelf uitgeschreven medicatie, om bi-j en andere werkingen zelf te ervaren.
Op het moment dat de reguliere geneeskunde in staat is iedere patient te behandelen op zo’n manier dat genezing en/of comfort terug gebracht kan worden, zal iedere reden om de alternatieve/additieve behandelaar te bezoeken verwenen zijn, en kunnen de Skepsis groepen zichzelf opheffen.
De homeopaten zijn als groep niet eens in staat behoorlijke statistieken bij te houden, en nu ‘puilen’ hun administraties uit? Er is geen enkele reden te veronderstellen dat een regulier praktijk niet ook dat soort gevallen rijkelijk in de dossiers heeft waarbij onverwacht opmerkelijk herstel is opgetreden.
De echte reden is dat de homeopaten geen bewijs voor werking hebben en als ze dat hier toch flutonderzoeken proberen te verkopen dan krijgen ze een lawine van echte onderzoeken over zich heen die ze dan ontwijken door snel ergens anders over te beginnen. Allemaal te lezen in de reacties hier op KDW.
Was het de langdurige aandacht voor de patiënt of het watertje? Gebruikte de patiënt nog steeds pijnstillers en andere reguliere medicijnen (50% van de alternatieve patiënten doet dat)?
U doet precies waar alle homeopaten goed in zijn: anecdotes verspreiden als bewijs, zodra het op echt degelijk testen aankomt valt het telkens als placebo door de mand.
Wanneer is uw eerstvolgende proving met pollonium? Met een beetje kalk, pardon eh vuurkoraal, durf ik het ook.
Beste F
Statistieken bijhouden doen de homeopaten (nog)niet . Wel houden zij notities van hun anamnese gesprekken in administratie. Zoals iedere hulpverlener hebben homeopaten succes verhalen van patienten die werkelijk geholpen zijn en van patienten die met de homeopathie niet die verbetering en zelfs verslechtering van hun fysieke en mentale situatie hebben ervaren. Het principe “primum non nocere” wat voor elke geneesmethode geldt is met homeopathie het dichts te benaderen, omdat de voorgeschreven middelen als zeer mild omschreven kunnen worden.
Medicijn intoxicatie ivm overmedicatie, bijwerkingen die met extra medicatie gecoupeerd moeten worden, zijn binnen de homeopatische medicatie niet te verwachten nog afgezien van de zeer lage kosten van de homeopatische middelen. Overigens worden de meeste middelen al jaren bereid volgens het duitse Homoepatisch Arzneimittel Buch (HAB) een paragraaf van het algemeen gebruikte Arzneimittel Buch voor reguliere medicatie(zo doen die duitsers dat).Onderzoeken die homeopaten verrichten betreffen meestal nieuwe middelen aan de moderne tijd gerelateerde . bijv de Lanthaniden een deel van de zeldzame aardmetalen van het periodiek systeem , nog niet bekend in de tijd van Hahnemann.
Overigens gaat het bij homeopaten, net als bij de reguliere genezers, er enkel om, de patient te helpen en alleen de bevinding van de behandelde patient is voor de homeopaat van belang.
U gedraagt zich als een echte homeopaat; niet ingaan op mijn argumenten en in plaats daarvan pure reclamepraat dumpen.
Denkt u echt dat we dat allemaal niet eerder gelezen hebben? U bent echt niet de eerste homeopaat hier op KDW. U kunt elders op KDW lezen hoe de kletspraat over lage kosten van homeomiddelen en dergelijke allang weerlegd zijn. Ik heb nu even geen zin in eindeloze herhalingen.
Gebruiken de Duitsers niet evenals wij de Europese Farmacopee?
Waarom niet?
U kent misschien het principe: geen werking zonder bijwerking; dat wil zeggen: als een medicijn werkt, zal het ook bij een aantal gebruikers die gevoelig zijn voor bepaalde stoffen, bijwerkingen hebben. Van een medicijn dat bij bij niemand ooit een bijwerking – hoe gering ook – teweeg brengt, kun je gevoeglijk aannemen dat het niks doet. Dat dit geldt voor homeopathie is ook al ontelbare keren aangetoond, omdat de aanwezigheid van moleculen van de uitgangsstof nog nooit is aangetoond, zelfs niet met de meest vooruitstrevende technieken. Hoe beoordeelt u dan eigenlijk het voorschrijven van bewezen onwerkzame middelen, óók voor zeer ernstige ziektes, in relatie tot het principe “primum non nocere”?
Maar door niets doen, kun je geen schade aanrichten. Dat argument wordt ook wel door anti-vaccinanten gebruikt.
Door niets doen kun je zieke mensen de dood injagen.
En het Jomandaverhaal: de geestelijke marteling als er teveel beloofd is aan opgegeven patiënten en het moment komt dat de patiënt realiseert dat hij/zij toch doodgaat.
En dan de partners en familie die met lede ogen moeten aanzien hoe iemand de dood wordt ingedreven.
Precies. Daar hoor je de homeo’s nooit over. Als het even tegenzit krijgt de familie nog de schuld van het overijden van de zieke, want hebben hem of haar niet genoeg gesteund. Ik vond net dit op het internet: http://www.homeopathiegeneest.nl/de-homeopathische-behandeling-van-borstkanker/ Vaccinaties worden gepresenteerd als een oorzaak van borstkanker. Want beschadigingen in de celkern gaan aan kanker vooraf, het “dan ook” logisch dat je vaccinaties borstkanker kunt krijgen. De rest van het artikel is al even griezelig-dom.
Helemaal mee eens. Het was ook niet bedoeld als echt argument. Ik hoop dat dat toch wel duidelijk was door de tweede zin.
Ik dacht: ik zal het even uitleggen t.b.v. de homeopaten. 😉
“Door nietsdoen kun je geen schade aanrichten.”
Ik hoef toch, hoop ik, geen voorbeelden te noemen waarbij de onjuistheid van dit principe er dik bovenop ligt?
Die discussie hebben we hier toch allang gehad? Dat gaan we toch niet allemaal steeds weer herhalen?
Paul56 is zo’n typische reageerder die zijn giftig ei legt en er dan snel tussenuit knijpt.
Homeopathie: uitspraken zonder inzicht. sprookjes, gedraai en gelieg, bedrog en oplichting.
Nee hoor, ik weet dat ook wel. Ik volg alleen even de redenering die men in anti-vaccinatiekringen nog wel eens wenst te gebruiken.
Dat veronderstelde ik al…
Ik wilde het alleen nog maar even extra duidelijk maken voor de o zo goed opgeleide maar zeer goedgelovige lezertjes.
‘Primum non nocere’, hartstikke goed!
Maar ik ben nog nooit een homeopaat tegengekomen die zoveel vertrouwen in het zelfgenezend vermogen van het lichaam had dat ‘ie tegen een patiënt zei: ik ga u niets voorschrijven, dit gaat vanzelf wel over… Zoals een goede huisarts dat met grote regelmaat doet.
Niets doen, in plaats van doktertje spelen en water met gewichtige namen en getallen voorschrijven, dat wordt ook bedoeld met ‘primum non nocere’.
Moet je eens nagaan hoeveel wondergenezingen de gemiddelde huisarts bewerkstelligt met ‘niets doen’.
@hskep:disqus
Homeopaten schermen dan ook zo graag met het onzinwoord “integratief”. Zij prutsen wat aan met onwerkzame watertjes en korreltjes en dan mag de regulier werkende arts de rest doen. Lukt het onverhoopt niet, dan mag u raden wie de schuld krijgt. Juist! Het kan ook aan de patiënt liggen, die dan niet goedgelovig genoeg is.
Waarrom zouden reguliere artsen “provings” moeten doen voor de medicatie die zij toedienen? Wel eens van registratie van geneesmiddelen gehoord? Als de fabrikanten van homeopathica dat nu ook eens deden, vanzelfsprekend na écht onderzoek in plaats van de domme pro forma-“registratie” die nu is toegestaan?
Homeopaten hoeven niet te reageren op artikelen van Skepsis. Tot op heden leidt reactie van die kant slechts tot leugenachtige en bedrieglijke praatjes, verdraaiing van feiten en erg veel fantasie.
Comfort door middel van homeopathie is slechts een van die praatjes.
Beste Hans,
Je hebt gelijk, betreffende de reguliere medicatie ontwikkeling . Daar kennen we de Trial 1-2-3-4 fasen van onderzoek naar de werkzaamheid, dosering en bijwerkingen van nieuw ontwikkelde medicijnen. Echter wat zou het goed zijn al die voorschrijvers van mn psychopharmaca eens zouden ondervinden wat hun patienten als bijwerkingen ervaren van hun prescripties. Overigens zou geen homeopaat een financieel gezonde praktijk erop na kunnen houden als de toegepaste methodiek geen effect zou sorteren. Nogmaals een oproep aan de reguliere geneeskunde: genees de mens, breng geen schade aan door overmedicatie of overbehandeling(“snijdende disciplines”), en de alternatieve hulpverleners
zijn uitgespeeld.
Waarom blijft u niet bij het onderwerp van het artikel?
U gebruikte zelf het woord “proving”. Zou het niet van gezond verstand getuigen de homeopathische provings nu eindelijk eens op een wetenschappelijke manier uit te voeren? Daar is nog nooit ook maar een begin van bewijs uit gekomen! Overigens valt dat bewijs ook niet te verwachten, zo rommelig en rammelend en buitengewoon onwaarschijnlijk is de basis van homeopathie. Maar ja, u gelooft er kennelijk in en dus ligt de bewijslast bij u resp. bij homeopaten resp. homeopathische bedrijven.
Als dat gebeurd is, het leveren van bewijs dus, en zelfs een eerste beginnetje van het bewijs van de achtergronden van homeopathie vind ik al prachtig, mag u weer meepraten over het onderzoek op en de registratie van geneesmiddelen.
Tot dan beschouw ik uw inbreng als loze homeopatenpraatjes en eindeloze herhalingen, zoals FVerweven volstrekt terecht ook al opmerkte.