In de afgelopen twee dagen las ik berichten over Rusland en Amerika die ik interessant vond. Beide gaan over het idee ‘kennis is macht’ of eigenlijk vooral over ‘gebrek aan kennis is macht’.
Fraudejager Andrej Rostovtsev raakte zijn baan kwijt (foto: dissernet.org)
Hubert Smeets schreef afgelopen dinsdag in de krant NRC een stuk over wetenschapsfraude in Rusland. Wie daar een beetje wil meetellen als parlementslid, gouverneur of directeur van een groot bedrijf moet een promotie op zijn naam hebben staan. De doctorstitel geeft toegang tot hogere salarissen en betere banen. Deze ‘promotiedruk’ leidt niet tot kwaliteit. De Russische fysicus Andrej Rostovtsev laat zien dat plagiaat aan de orde van dag is. Met zijn netwerk ‘Dissernet’ brengt hij de promotiefraude in beeld. Dit is een link naar dissernet (vertalen met google translate), in de Wikipedia kun je ook meer te weten komen. De parlementariër Igor Igosjin maakte het wel heel erg bont. Smeets:
‘Rostovtsev … [kwam er] achter dat de parlementariër Igor Igosjin zijn proefschrift over concurrentie in de vleesproductie grotendeels had overgeschreven uit andermans dissertatie over de chocoladesector. De grootste moeite die Igosjin (Doema-lid uit Kirov voor regeringspartij Verenigd Rusland) zich had getroost, was de knop‘zoek&ver vang’ op zijn computer. Daar waar de eigenlijke promovendus schreef over zwarte chocola, vulde Igosjin ‘rundvlees’ in. Het woord witte chocola verving hij door ‘import rundvlees’ en notenchocola door ‘rundvlees met bot’.
‘Lach maar eens niet om zoveel brutaliteit’ schrijft Smeets. Het artikel van Smeets geeft nog veel meer voorbeelden, je kunt het voor 10 cent lezen via deze link. Gratis, en ook erg smakelijk, is dit interview met Rostovtsev in Der Spiegel Online (klik op de foto’s voor een aantal interessante fraudegevallen). Het werk voor Dissernet kostte Rostovtsev zijn baan bij het Instituut voor Theoretische en Experimentele Fysica (ITEF) in Moskou. Ontslag volgde nadat hij kritiek had geuit op een iemand uit de inner circle van de Russische president Poetin. Het meest zorgelijk is dat de wetenschappelijke wereld in Rusland helemaal niet blij is met het werk van Andrej Rostovtsev. De Russische minister van onderwijs is zelfs van mening dat Rostovtsev de wetenschap schaadt. Alle plagiaat ouder dan drie jaar is daarom officieel verjaard. Toch wordt hier en daar enig tegengas gegeven. Hubert Smeets: ‘Dissertatieraden op universiteiten en instituten hebben soms de reglementen zo aangepast, dat de raadsleden moeten aftreden als er twee plagiaatgevallen of meer worden opgespoord’.
2.066 Amerikanen wijzen Oekraïne aan op de wereldkaart (illustratie: Washington Post).
Uit de Verenigde Staten kwam een ander bericht over kennis en politiek. Uit een onderzoek blijkt dat veel Amerikanen niet weten waar Oekraïne ligt: slechts 16% van ruim 2.000 onderzochte Amerikanen kon Oekraïne op de kaart aanwijzen. Daarover schreven drie politicologen een stuk in de krant Washington Post. De mediane afwijking van de missers was 2.900 km (een gebied dat begrensd wordt door Finland in het Noorden, Soedan in het zuiden en Kazachstan en Portugal in het oosten en westen). Merkwaardig was dat uit het onderzoek bleek dat hoe minder goed iemand op de hoogte was van de ligging van Oekraïne hoe vaker die persoon van mening was dat Amerika in Oekraïne militaire middelen zou moeten inzetten tegen de agressie van de Russische president Poetin. Volgens de auteurs:
‘However, the further our respondents thought that Ukraine was from its actual location, the more they wanted the U.S. to intervene militarily. Even controlling for a series of demographic characteristics and participants’ general foreign policy attitudes, we found that the less accurate our participants were, the more they wanted the U.S. to use force, the greater the threat they saw Russia as posing to U.S. interests, and the more they thought that using force would advance U.S. national security interests; all of these effects are statistically significant at a 95 percent confidence level. Our results are clear, but also somewhat disconcerting: The less people know about where Ukraine is located on a map, the more they want the U.S. to intervene militarily’.
Is dit zorgelijk? Dat maakt het artikel niet duidelijk. Gaat weinig kennis samen met actiebereidheid? Of is het wellicht zo dat wie weet waar Oekraïne ligt al snel denkt ‘dat is ver van mijn bed’? Het artikel wekt de suggestie dat ‘a little knowledge is a dangerous thing’.
In ieder geval lijkt in zowel het Russische als het Amerikaanse voorbeeld de Nederlandse volkswijsheid van toepassing dat ‘wie weinig weet vaak de grootste mond heeft’.
De rol die wetenschap en wetenschappers hebben in de samenleving is complex. Als wetenschapper heb je de status van geloofwaardigheid. “De” wetenschap heeft ondertussen ook een indrukwekkende staat van dienst. Maar dan denken de meeste mensen aan Bètawetenschappen. Naar die status wordt in pseudowetenschappelijke hoek vaak verwezen: als op het internet weer eens iets idioots wordt beweerd, begint het vaak met “wetenschappers hebben ontdekt dat …”, of denk aan die 30.000 wetenschappers die hun handtekening hadden gezet onder een pamflet waarin de conclusie van het IPCC in twijfel werd getrokken. Daar zaten 3 klimaatwetenschappers tussen, de rest kon alles zijn van psycholoog tot cardioloog of bouwkundig ingenieur. Maar ja: wetenschappers, dus geloofwaardig.
Aan de andere kant worden wetenschappers (dan vaak “mainstream” genoemd) gewantrouwd. Ze nemen maar wat aan, staan niet open voor nieuwe ideeën, frauderen er maar wat op los, voor eigen gewin, of in opdracht van kwade machten als big pharma of de NWO.
Het doet me soms denken aan de rol die prelaten een paar eeuwen geleden hadden. Ook daar werd met wantrouwen tegenop gekeken. Die Russen beginnen zich nu kennelijk ook een beetje als kerkelijke autoriteiten te gedragen.
Zodra kerk (in de ruimste zin van het woord) autoriteit wordt (en dat geldt ook voor leger), gaat het fout.
Alles komt daar wat later. 😀
Dat kaartje waar de Amerikanen de Oekraïne aanwijzen valt mij eigenlijk reuze mee, ik had veel erger verwacht.
Ik herinner me een kwis waarbij Rob Geus van De Smaakpolitie plekken op aarde moest aanwijzen, Amersfoort in dit geval. Van iemand die het hele land doorreist mag je toch verwachten dat hij zo’n bekende stad enigszins weet te plaatsen. Maar nee, hij komt op Delft uit als locatie voor Amersfoort. Met hetzelfde gemak plaatste hij Japan nabij het Suezkanaal. Dus het zijn niet alleen de Amerikanen die slecht zijn in aardrijkskunde.
Voor diegene die zijn landenkennis wil testen: http://lizardpoint.com/geography/
Een hele leuke is Geoguessr, waar je streetview locaties ziet en je bv. aan de hand van borden en teksten of de weginrichting een locatie op de wereldkaart moet raden. De afstand tot de werkelijke plaats bepaalt het aantal punten. Ooi kreeg ik een foto met een Nederlands bord “Zurich 3 km”, dat werd mijn highscore 🙂 http://www.geoguessr.com/
P.S. Ik vind het niet handig om twee zo verschillende items in één artikel te stoppen.
Eerlijk gezegd kon ik de Oekraïne ook niet aanwijzen. 😀
Zal die landenkennistest maar niet gaan doen.
Inzake geoguesser : Look at the area and figure out where you are?, ja hallo, hoe zou je dat nu ooit kunnen weten. Je hebt slechts als indicatie de vegetatie, hey, ik vind het toch wel leuk, bij de tweede poging had ik wel een idee, volgens mij duidelijk ergens in Afrika, bedankt voor de link overigens. Ik ga er ook eens even mee aan de gang.
Aangezien het Streetview is kunt u gewoon een stukje vooruit/achteruit bewegen en rondkijken tot u bv. een verkeersbord tegenkomt.
Dat had ik al door, maar desalniettemin, maar ik kan me hier wel mee vermaken, Noorwegen had ik wel goed, elk bordje even checken, maar het had het noorden i.p.v. het zuiden moeten zijn. Make quess moet je ook niet te snel mee zijn, (Afrika bleek trouwens Australië te zijn), Leuke link.
Als je zomaar ‘chocola’ door ‘rundvlees’ en ‘notenchocola’ door ‘rundvlees met bot’ kunt vervangen zegt dat ook veel over het originele schrift, blijkbaar evenmin van hoge kwaliteit. Het lijkt als of de plagiator wil spotten met het originele schrift.
Ik wil zeggen, het lijkt erop, maar ik denk niet dat het hier het geval is en ik ken ook niet het originele schrift.