Als kattenliefhebber ben ik geabonneerd op ‘It’s Coontime’. Normaal gesproken een leuk blad met foto’s en verhalen, gewijd aan het kattenras ‘Maine Coon’. Maar deze keer is het anders. De editie zomer 2011 van de Coontime staat onder het motto ‘Alternatief? Gewoon anders!’ van kaft tot kaft vol met alternatieve onzin waaraan de kat kan worden onderworpen. Ik ben blij dat onze katten niet kunnen lezen.
De Coontime beschrijft nauwkeurig de ziektegeschiedenissen van Bowow (artrose) en Ayara (tandvleesontsteking). De verhalen laten volgens mij maar één conclusie toe: de alternatieve behandelingen hebben niet geholpen om de zieke katten beter te maken. Lees mee.
Het blad opent met een artikel over de kat Bowow die met acupunctuur wordt behandeld tegen zijn spondylose. Dit is een degeneratieve vorm van artrose (ook wel gewrichtsslijtage genoemd) van de ruggenwervels. Net als bij mensen is er bij katten geen kruid tegen gewassen. De kat begon moeilijk te lopen, de dierenarts stelde vast dat pijnbestrijding de enige oplossing was. Gelukkig kende het kattenbaasje een acupuncturist ‘die ook gedeeltelijk de opleiding gedaan heeft met dieren’. Het artikel roemt vooral de kalmte waarmee Bowow de naalden in zijn rug ondergaat (‘hij ligt gewoon een halfuur heerlijk relaxed te slapen’) maar uit de beschrijving wordt duidelijk dat de klachten niet echt afnemen. Wel ‘ziet hij er gelukkig uit’ en is het baasje ervan overtuigd dat ‘hij geen pijn meer heeft en dat hij nu met deze behandeling nog een poosje bij me kan blijven omdat het proces wat vertraagd wordt’. Ik vermoed dat de werkelijkheid is dat Bowow last heeft gehouden van artrosepijn waarvoor hij niet wordt behandeld. Katten tonen pijn nu eenmaal niet zo snel.
Op deze pagina ook de advertentie van Annemieke Muis, die met behandeling op afstand (‘een foto is voldoende’) en bach bloesems gedragsproblemen van katten te lijf gaat. Haar column is verderop in het blad te vinden. We schreven er eerder over op Kloptdatwel.
De boekbespreking over Therapeutic Touch bij katten sla ik maar over (lees ons artikel over Emily Rosa maar na) en ik ga naar het artikel over chiropractie. Ook katten kunnen daaraan worden onderworpen.
Dierenarts/chiropractor Leida Visée vertelt hoe ze problemen op het spoor komt, terwijl de patiënt zelf weinig houvast biedt: ‘als gewrichtjes tussen de wervels niet goed bewegen, kan een zenuw in de knel komen. […] de informatie-overdracht van en naar de rest van het lichaam verloopt niet meer goed, en er treedt pijn en spierspanning op. Katten zijn er overigens erg goed in om deze problemen niet duidelijk te laten zien! […] Een gedegen chiropractisch onderzoek kan meestal de problemen boven water krijgen en door het corrigeren van de vastzittende wervels de neerwaartse spiraal doorbreken ’. Naarmate haar artikel vordert, brengt Visée steeds gekkere claims naar voren: ‘door de behandeling zullen de spieren rond de gewrichten anders belast worden en toxinen vrijkomen, waardoor het dier de eerste dagen wat spierpijn kan hebben. […] Chiropractie is niet alleen een effectieve geneeswijze bij een grote verscheidenheid aan klachten, maar kan ook afwijkingen ontdekken voordat het tot klinische problemen komt …’. De werkelijkheid is natuurlijk dat er geen enkel bewijs is voor de werkzaamheid van chiropractie.
Verderop lezen we het treurige verhaal van de kat Ayara die tobt met tandvleesontsteking. Haar tanden moesten getrokken worden, maar dat ging niet goed. De dierentandarts moest er aan te pas komen: ‘we moesten twee keer terugkomen om alles eruit te laten halen. Mijn meisje, weer twee keer onder narcose. Wat ik in die tijd allemaal gevoeld heb is niet uit te leggen, woede, haat, verdriet, wanhoop, er was mijn kindje zoveel onrecht aangedaan’. Ook na de operatie bleef Ayara veel last houden van ontstoken tandvlees. Hiervoor schreef de dierenarts een ontstekingsremmer (Metacam) en antibiotica voor. Het baasje vertrouwt het toch niet helemaal en gaat te rade bij de homeopathisch dierenarts. Na een bio–energetische meting bleek dat de antibiotica niets meer deed voor Ayara, die ook direct van de Metacam werd gehaald. Metingen wezen ook uit dat prednison (een andere ontstekingsremmer) geen zin zou hebben. Wel kreeg de kat zeven (!) verschillende soorten homeopathie over zich uitgestort ‘tegen de pijn en wat al niet meer’. Het kattenbaasje moest een heel boekwerk maken om greep te houden op alle korrels en druppels die Ayara moest krijgen. Het hielp allemaal niets en het leed van Ayara is door het ontbreken van de normale therapie enorm. Maar dit wordt anders uitgelegd: ‘in het begin verergerden haar klachten weer ontzettend door de homeopathie, het speeksel liep uit haar mond, er lagen letterlijk plassen slijm op de grond […] soms zat er zelfs bloed bij. Ayara’s slokdarm was erg verdikt en door alle zwellingen kon ze amper nog slikken’.
Gelukkig gingen daarna langzaam beter met de zielige Ayara, wel met ups en downs. De schrijfster stelt vast: ‘homeopathie werkt! Het kost tijd en veel doorzettingsvermogen’. Ik vind het een sneu verhaal. De kans is natuurlijk groot dat Ayara veel onnodig leed heeft meegemaakt doordat ze geen pijnstillers, ontstekingsremmers en antibiotica heeft gekregen. Gelukkig dat ze er zelf weer bovenop is gekomen.
Katten zijn sterk!
De foto’s van Ayara die eerder bij dit stuk stonden zijn van het maine coon forum verdwenen en daarom zijn ze ook uit dit stukje verdwenen (ik had links geplaatst naar de foto’s). Ik heb twee andere foto’s toegevoegd die niets met Ayara te maken hebben. Verder wil ik naar aanleiding van de uitvoerige discussie hieronder aangeven dat ik er van overtuigd ben dat de kattenbaasjes die in dit stuk zijn besproken enorm begaan zijn met hun kat en het beste met de kat voor hebben. Dit stuk gaat er over dat er geen enkel bewijs is voor de werkzaamheid van de besproken alternatieve behandelwijzen. Ik hoop persoonlijk dat iedere katteneigenaar haar of zijn zieke huisdier de beste bewezen werkzame behandeling geeft (toevoeging: 18 juli 2011).