Als je tegen een groep mensen zegt dat de ene helft een stimulant krijgt en de andere helft een slaapmiddel, terwijl je ze in werkelijkheid allemaal een placebo (niet-werkzaam middel) geeft, en ze vraagt om erop te letten wat het effect van het middel is op hun slaappatroon, dan denkt in dit geval ongeveer 75% van de mensen een echt effect te ervaren:
http://www.youtube.com/watch?v=xXiz44h_VZI
Deze simpele demonstratie toont aan dat het fenomeen nu eenmaal bestaat, we zullen er dus rekening mee moeten houden in alles wat we doen en bovenal: mensen die het ervaren zijn niet gek, het zijn gewoon mensen zoals jij en ik.
Maar ook al zeggen mensen zich (subjectief) beter te voelen, dat betekent dus niet dat er (objectief) echt iets veranderd is. Je kan je dus het gevaar voorstellen wanneer iemand met een ernstige ziekte zich beter voelt, na een alternatieve behandeling te hebben ondergaan die niet beter werkt dan een placebo. Het zou zomaar kunnen dat zo iemand later (te laat) naar de dokter gaat: “ja ik voelde me eerst wat beter, maar later ging het weer slechter”. Dokter: “was u maar eerder gekomen”…
Zulke situaties zijn zonde wanneer je bedenkt dat een normale, werkzame (reguliere) therapie ook gewoon een placebo-effect met zich meebrengt… bovenop de echte werkzaamheid.