Op 15 maart schreef ik hier op Kloptdatwel over de nieuwe ontwikkelingen rond de magneetmotor van Yildiz en kondigde aan erop terug te komen na een gesprek met dr. Jorge Duarte. Duarte is universitair docent aan de Technische Universiteit Eindhoven en was nauw betrokken bij de presentaties van de motor op de TU/e in 2009 en in 2010 op de TU Delft. Al eerder onderzocht hij een ander apparaat van Yildiz, een soort koffer die energie zou opleveren.
Het geplande gesprek in persoon of telefonisch kwam niet tot stand, maar Duarte was bereid om een aantal vragen te beantwoorden die ik hem per e-mail stelde. Hieronder heb ik die met zijn toestemming integraal overgenomen: ‘aan de sceptici’.
1. Hoe kwam je in contact met Yildiz?
In 2005 probeerde Yildiz in contact te komen met een Philips dochter-bedrijf waarvoor ik toen een dag per week als adviseur werkte. Zijn voorstel was om iets met de beroemde “koffer” te doen. Ik was in eerste instantie verbijsterd door de waardeloze octrooiaanvraag die hij meestuurde en gaf hem het advies verder geen geld meer te stoppen in die onzin. Na enig heen en weer werd duidelijk dat hij op zijn minst iets zeer opmerkelijks in handen had (de exacte toedracht is een te lang verhaal om hier te vertellen).
Ondanks een schriftelijk verzoek van het Philips bedrijf kreeg Yildiz geen visum van het Nederlandse Consulaat in Ankara om in Eindhoven gedurende twee weken gecontroleerde experimenten uit te voeren. Nee, geen MIB complot, gewoon vreemdelingenbeleid. (Ik kan je in contact brengen met twee betrokken Philips medewerkers die dit zullen bevestigen.)
2. Je onderzocht ook een eerder apparaat van Yildiz (die ‘koffer’). Wat is er van dat apparaat geworden en waarom horen we daar niets meer van? Heb je indertijd een conclusie getrokken over de werking?
Na de mislukte poging van Yildiz naar Nederland te komen is de “koffer” uiteindelijk in Dortmund aan een groep belangstellenden getoond (voor Duitsland kon Yildiz wel een visum krijgen). Toentertijd heb ik op Yildiz’ verzoek die presentatie gegeven. Het doel was een erkend laboratorium bereid te vinden dat het apparaat kon certificeren. Gewoon: één week laten werken zonder stoppen, uitgangsvermogen meten, verslag schrijven met handtekening en stempel, met alle kosten voor het gebruik van de faciliteiten door de uitvinder zelf te betalen. Een (jonge) medewerker van een gerenommeerd instituut die de presentatie gezien had was bereid dat werk uit te voeren. Een paar dagen voor het afgesproken begin van de test ontving Yildiz een fax van de directeur van het instituut die er op neer kwam dat alleen niet-controversiële zaken gemeten en gecertificeerd konden worden. (Op verzoek breng ik u in contact met de betreffende medewerker, en de uitvinder heeft wel een kopie van de fax). Waarschijnlijk was de directeur bang voor de reputatie van zijn instituut, mocht de test positief uitvallen. Naar mijn mening demonstreert dit waarom het niet simpel is om een laboratorium een experiment te laten doen waarmee een eenduidig antwoord kan worden gegeven — zeker niet als er indicatie is (de enthousiaste reactie van de jonge medewerker) dat de claims niet direct ontkracht zullen worden.
De “koffer” had een groot nadeel: er was een externe stroompuls uit een accu nodig om het proces op gang te brengen. Omdat dit maakte dat het apparaat altijd kon worden afgeschreven door sceptici, vroeg ik aan de uitvinder of het niet anders kon. Yildiz ontwierp daarop een prototype dat zonder accu werkte, alleen maar met magneten. Vandaar dat u niet meer hoort over de “koffer”, zonder accu zijn de demonstraties eenvoudiger te geven en overtuigender.
3. Mijn kernvraag die ik in mijn eerste mail al stelde: waarom zou je gaan speculeren over ingewikkelde verklaringen (kwantumveldentheorie ed. ) als het goed mogelijk is dat het allemaal een scam is. Is het niet verstandiger om te wachten tot er een meer overtuigende test is gedaan? Wat is je motivatie om er zo in mee te gaan?
U moet begrijpen dat ik ondertussen veel experimenten met de machine heb mogen doen en alle onderdelen heb geïnspecteerd. Met die kennis vallen de eenvoudige verklaringen weg. Mijn inzicht na al deze jaren dat het geen oplichting kan zijn is uiteraard niet zomaar de uwe, want uitzonderlijke resultaten vragen om uitzonderlijke controles waarbij geloof of overtuiging absoluut geen rol spelen. Het doet wel een beetje pijn dat een mede-academicus mij speculatie verwijt, want “In questions of science the authority of a thousand is not worth the humble reasoning of a single individual”(Galilei). Mag ik in academisch gezelschap geen hypothese (een beschaafde gok) meer wagen? Nogmaals, ik wil niet op mijn woord geloofd worden.“Bewijsmateriaal van horen zeggen”gaat tegen het wetenschappelijk protocol in en alleen meetresultaten tellen hier.
Overigens, zelfs zonder de machines volledig te openen zijn bevreemdende waarnemingen gedaan en door derden bevestigd: geen warmteontwikkeling, aluminium onderdelen die draaien in de buurt van magneten zonder dat remkoppel ontwikkeld wordt, het ontbreken van borstels, een abnormaal grote luchtspleet, geen deskundigheid van de uitvinder met elektronische schakelingen (zodat truukjes op dat gebied uit te sluiten zijn).
4. Krijg je reacties van collega’s op je bemoeienis met Yildiz’ motor? En van welke aard zijn die? Ward van der Houwen vertelde me dat hij van verschillende kanten bijna boze reacties kreeg en de waarschuwing dat hij zo zijn academische carrière wel eens zou kunnen schaden. Heb je soortgelijke ervaringen?
Aangezien ik geen academische carrière ambieer (ik ben en blijf een gewone UD in hart en nieren, gelukkig wel met een vast aanstelling), zijn waarschuwingen op dat gebied geen probleem. Academisch vrijheid om over hypothesen te praten en schrijven heb ik zeker. Boze reacties komen vooral via internet, maar na een paar e-mails over en weer bereiken we uiteindelijk altijd het stadium van een constructieve discussie. Het is een prachtig spel om beargumenteerd over waarnemingen en resultaten te discussiëren met oprecht geïnteresseerde mensen. En wanneer ik de mogelijkheid heb om met collega’s (ook de cynische, het blijft toch een soort humor) hierover te praten, is – meestal — het vooroordeel snel verdwenen (wat niet wil zeggen dat ik zomaar een budget krijg om onderzoek met de machines te mogen doen).
5. Heb je een idee hoeveel er al geïnvesteerd is in al die prototypes die Yildiz gemaakt heeft? En door wie is dat geld opgebracht?
Dat zijn zaken van de heer Yildiz.
6. Vraagt Yildiz je wel eens om advies? Bijvoorbeeld hoe zijn demonstraties (die in Genève?) zo in te richten dat ze overtuigend kunnen zijn voor de sceptici, maar toch zonder zijn geheim prijs te geven. Ik kan me voorstellen dat zou kunnen door mee te denken over de belasting van de motor, die duidelijker zou kunnen zijn dan die draaiende ventilator.
Ja, wij zijn goede vrienden geworden. Genève is een enerverende situatie omdat het eerst de bedoeling was om een universiteit de testen met de machines te laten uitvoeren en bevestigen. Dat is niet doorgegaan om waarschijnlijk dezelfde soort reden als ik hierboven onder 2 al noemde. Daarom moet er nu in Genève van alles tegelijkertijd gebeuren. De Expo Hall is niet geschikt om wetenschappelijke experimenten uit te voeren, en onvermijdelijk blijft er voldoende reden tot twijfel over voor de sceptici die niet van ventilatoren houden. (Overigens, de ventilator methode is volledig draadloos en er zijn geen (elektronische) instrumenten bij nodig. Knoeien met de luchstroom is direct waarneembaar en dat er echt mechanische energie opgewekt wordt is visueel en auditief zelfs voor leken duidelijk. Het enige minpunt is dat voor sommigen de kwantitatieve hoeveelheid opgewekte energie niet intuïtief duidelijk zal zijn, en dat dat moet worden uitgelegd.)
7. Als we even van het scenario uitgaan dat het om een scam gaat: kan je betrokkenheid dan niet zo uitgelegd worden dat je geloofwaardigheid hebt gegeven aan het hele verhaal? Vind je dat je voldoende een neutrale houding aanneemt? Houdt je rekening met mogelijke schadeclaims in jouw richting van investeerders als alles een (technisch knappe) truc blijkt te zijn?
Tegen kandidaat-investeerders die met mij contact opnemen vertel ik altijd met klem dat ze een gekwalificeerde deskundige (en dan bedoel ik een techneut, niet een advocaat) mee moeten nemen, en eerst een werkende machine in een afgesloten kamer minstens één week moeten laten draaien. In mijn ervaring zijn rijke investeerders niet zo onnozel als ze zich proberen voor te doen en uitzonderlijk goed op de hoogte van alles wat op oplichtingsgebied mogelijk is.
Tot zover voor nu. Er zijn nog veel meer vragen te stellen, dat komt wellicht later nog een keer. Ik denk dat er tot de demonstratie in Genève niet zoveel nieuws te melden is. Hier nog wel de trailer van de documentaire die Ward van der Houwen met René van der Woude aan het maken is:
Verder lezen:
- Op de site Pure Energy Systems News (PESN) staat veel over Yildiz. Het is wel een handige verzameling van filmpjes en nieuwtjes omtrent de motor. Duarte gaf ook een interview aan Sterling Allen. En hier staat ook het in mijn ogen speculatieve stuk waarin Duarte een mogelijke verklaring zoekt voor de werking van de motor: Modeling the Yildiz Motor.
- Informatie over de “koffer” van Yildiz.
- Een interessant draadje uit een forum, waarin een geluidsanalyse van de demonstratie in Delft aan de orde komt. Uit die analyse zou je kunnen opmaken dat de motor gedurende de demonstratie al iets langzamer ging draaien, wat zou kunnen wijzen op de aanwezigheid van een batterij, die langzaam minder vermogen levert. Misschien kan iemand die analyse overdoen.