Kloptdatwel?

santilli

Pseudowetenschap als dekmantel?

by 18 Comments

Aan de Université Paul Sabatier in Toulouse werd van 20 tot en met 22 maart een symposium georganiseerd in samenwerking met de Telesio-Galilei Academy of Science. Bij deze gelegenheid kreeg een aantal gerenommeerde wetenschappers een mooie medaille uitgereikt namens de stichting die is opgericht om openheid in wetenschap te bevorderen. Met die openheid zou het namelijk niet zo best gesteld zijn in reguliere wetenschappelijke kringen; de Telesio-Galilei Academy of Science geeft daarom ruimte aan tal van wetenschappers die zich bezighouden met theorieën aan de randen van wat algemeen als wetenschappelijk aanvaardbaar wordt gezien. Het is opmerkelijk dat de stichting bij het eerste lustrum van de uitreiking van haar prijzen een platform gevonden lijkt te hebben bij een respectabele universiteit. Maar deze stap richting bredere erkenning zou wel eens het begin van het einde kunnen zijn van deze wat geheimzinnige stichting. Ik neem je mee in een netwerk van stichtingen, prijzen, medailles, spookbedrijven en fantastische claims…. Er is zelfs een Nederlandse connectie.

Pseudowetenschap als dekmantel? 1
Francesco Fucilla

De ene vage club onderzoekt de andere

De Telesio-Galilei Academy of Science (TGA) is in 2007 opgericht door Francesco Fucilla, in eerste instantie onder de naam Santilli-Galilei Foundation, waaraan ik al eerder kort aandacht heb gegeven in het artikel de fantastische wetenschap van Ruggero Santilli. Toen heb ik de stichting beschreven als een club wat aparte wetenschappers die er plezier aan beleven om elkaar bij toerbeurt mooie medailles uit te reiken. Ik had me al voorgenomen om het eens wat verder uit te zoeken, maar nu komt er opeens een heleboel naar boven over de achtergrond van Francesco Fucilla. Vreemd genoeg vanuit een bron die door skeptici in eerste instantie niet serieus genomen zou worden, maar even fools are right sometimes.

Een van de beoogde laureaten bedankte voor een onderscheiding van de TGA. Het gaat om Arkadiusz Jadczyk, een mathematisch fysicus, verbonden aan de Universiteit in Toulouse. Maar hij leidt samen met zijn vrouw, Laura Knight-Jadczyk, ook de Quantum Future Group. De website (www.sott.net) die door deze organisatie wordt bijgehouden, oogt in eerste instantie als een soort ‘Niburu light’ en besteedt aandacht aan allerlei ‘alternatief’ nieuws. In het bijbehorende forum ontspon zich de afgelopen weken een interessante zoektocht naar de achtergronden van de TGA en die zijn nu samengevat in een artikel getiteld Corruption in Science: Francesco Fucilla and the Telesio-Galilei Academy of Science. Ik kwam toevallig uit op het bewuste draadje in het forum, omdat er ergens een stukje uit mijn artikel hier op kloptdatwel wordt aangehaald.

Ik begon te lezen en volgde het met steeds groter wordende verbazing.

Het zakelijke netwerk van Fucilla cs.

Het bestuur van de TGA bestond tot voor kort uit de volgende personen:

  • Francesco Fucilla, Founding Father (Scientist)
  • Waldyr Alves Rodrigues Jr., Chairman (Physicist – Mathematician)
  • Franco Selleri, Deputy Chairman (Physicist – Mathematician)
  • Jeremy Dunning-Davies, President (Physicist – Mathematician)
  • Terrance Clifford Amos, Vice President (Scientist)
  • Christian Corda, (Physicist – Mathematician)
  • Jacques S. Boedels, Legal Advisor To The Board
  • William A. Fucilla, Legal Advisor To The Board

Deze namen kom je in verschillende samenstellingen ook tegen in de directies van enkele tientallen bedrijven die ingeschreven zijn op hetzelfde adres in Londen. Francesco Fucilla staat meestal te boek als eigenaar of directeur van deze firma’s die zich voor een groot deel bezighouden met (alternatieve) energie of grondstoffen. Opmerkelijk is dat al een heel stel van deze bedrijven inmiddels failliet zijn en dat een aantal financiële dienstverleners die nauw verbonden zijn met dit netwerk boetes hebben gekregen van Financial Services Authority (FSA), een financiële toezichthouder in het Verenigd Koninkrijk. Een aantal bedrijven houdt zich bezig met de verkoop van producten die skeptici wel bekend zullen voorkomen. Global Energy Technology richt zich bijvoorbeeld op de ontwikkeling van de H-Booster, een waterstofgenerator voor in je auto, (onzintechnologie waar ik eerder over schreef). En Steriwave Quantum Computer Plc levert allerlei apparaatjes die met vage filmpjes worden aangeprezen voor een hele berg aandoeningen:

“Steriwave QC Plc–AltiMed” offers a wide spectrum of innovative ground breaking medical equipment. These devices are based on a pioneering, quantum chemistry approach to diagnosing and treating a wide range of medical conditions.

Ik kon deze apparaten overigens nog niet zo snel terugvinden op de lijst met ‘rare apparaten’ op de website van de Belgische sceptici (Skepp).

Penny stocks en vermeende  ‘pump-and-dump’ praktijken

De schrijvers van het artikel op Sott.net, Joe Quinn en Niall Bradley, zijn er redelijk zeker van dat het hier gaat om een netwerk dat er op gericht is om onder valse voorwendselen geld van investeerders aan te trekken. De bedrijven schrijven zogenaamde ‘Penny Stocks‘ uit, aandelen die heel laag geprijsd zijn, vaak minder dan één euro per stuk. Het totale bedrag dat met de aandelenuitgifte opgehaald moet worden, bedraagt echter dikwijls enkele miljoenen. Dit soort aandelen wordt meestal niet via de beurs verhandeld, maar via tussenhandelaren (brokers).

Een veel voorkomende fraude met dit soort aandelen heet pump-and-dump: via een misleidende marketing campagne worden de aandelen aangeprezen als zeer interessant, waarna de prijs omhoog gaat. Dat kan via allerlei trucjes, één ervan is de aankoop van een grote hoeveelheid aandelen door een bevriende partij, waardoor het voor de niet-ingewijde lijkt alsof er grote belangstelling bestaat voor het aandeel. Ook zijn er voorbeelden van agressieve telefooncampagnes om mogelijke klanten over te halen.

Pseudowetenschap als dekmantel? 2
Een gedeelte uit de aanbieding van aandelen in Global Energy Technology. Opmerkelijk is dat er meteen 40% van de inleg verdwijnt naar twee firma’s die al boetes hebben gekregen van de FSA. (klik voor vergroting)

Na verloop van tijd blijkt dat het bedrijf eigenlijk helemaal geen economische activiteiten ontplooit en bijvoorbeeld alleen salarissen betaalt aan directieleden en consultants van buiten af. Op die manier kan redelijk snel het opgehaalde vermogen weggesluisd worden en blijft er een lege huls over. De investeerders kunnen dan fluiten naar hun geld.

Twee bedrijven die optraden als brokers voor de uitzet van de aandelen van bedrijven van Fucilla, blijken door één van zijn zoons geleid te zijn. Op zich is daar niets crimineels aan, maar het geeft toch wel te denken dat die twee bedrijven flinke boetes hebben gekregen van de FSA en werden opgedoekt vanwege overtreding van de regels. De voorbeelden die genoemd worden in het artikel wekken de suggestie dat de zaken van Fucilla niet helemaal koosjer zijn. De geïnteresseerde kan het allemaal nalezen op sott.net. De beschuldiging is natuurlijk fors te noemen, in de woorden van de auteurs:

If this was just a case of wealthy philanthropists throwing money at scientists in hopes of realising life-long dreams (and maybe making a buck or two along the way), then there would be nothing to see here. It would just be business as usual, as much as it would just be ‘science as usual’. Where there is cause for concern, however, is the fact that many of these companies operated or directed by Fucilla et al also appear to raise public funding for their ventures through the persistent use of high pressure sales tactics and misleading information to sell customers shares they do not want or cannot afford. There is also evidence that the companies themselves fit the profile of ‘shell companies’ that engage in little if any actual work.

Het stuk op sott.net ziet er op zich goed onderbouwd uit en de gebruikte bronnen zijn voor iedereen te vinden op het Internet. Het zal financiële experts echter nog best veel tijd en moeite kosten om het helemaal uit te pluizen, denk ik. Aangezien ik die expertise niet in huis heb, zal ik me van een definitief oordeel onthouden.

De auteurs van het artikel hebben inmiddels naar eigen zeggen al hun gevonden informatie over het zakelijke netwerk van Fucilla aan Interpol doorgegeven. Fucilla is er niet zo blij mee natuurlijk, maar de manier waarop hij sott.net onder druk probeert te zetten, komt hilarisch over op een buitenstaander. De liefhebbers raad ik aan het volgende draadje op het Cassiopaea-forum te lezen: Francesco Fucilla & Co. Steriwave Stock Scam. Hierbij moet wel opgemerkt worden dat ik de authenticiteit van de e-mails van Fucilla niet kon checken, maar het taalgebruik is wel in lijn met wat hij elders bezigt. Intussen verschijnen op de website van TGA en die van Global Energy Technology verklaringen waarin Fucilla juist de mensen achter sott.net beschuldigt (link1, link2).

Wat zou Fucilla dan eigenlijk aan de TGA hebben?

Waarom doen Fucilla en zijn zakenpartners zoveel moeite om de schijn te wekken dat ze ook een wetenschappelijke organisatie runnen. Is dat dan echt zo’n aanbeveling voor de activiteiten die ze ernaast ontplooien? Misschien wel. Bij de oprichting in 2007 was de belangrijkste ‘wetenschappelijke coryfee’ in de organisatie Ruggero Santilli en was de stichting zelfs naar hem genoemd. Kort na de eerste uitreiking van prijzen is er blijkbaar een breuk ontstaan met Santilli. Dat is volgens mij gekomen door het binnenhalen van Professor Waldyr A. Rodrigues Jr.

Pseudowetenschap als dekmantel? 3
Professor Waldyr A. Rodrigues Jr. ontvangt de eremedaille van de Université Paul Sabatier

In zijn relaas ‘A sad story‘ rekent hij af met Santilli en je kunt er duidelijk uit opmaken dat hij alleen door wilde gaan met de TGA van Fucilla als die de relaties met een aantal vage wetenschappers verbrak (met name Santilli en Myron Evans). Aangezien Rodrigues nog steeds te boek staat als een serieus wetenschapper, heeft Fucilla blijkbaar gedacht dat het verstandiger was alleen met hem door te gaan. Rodrigues lijkt inderdaad een vettere vis dan Santilli. Intussen zit hij zelf ook  in flink wat van de directies van de bedrijven van Fucilla, maar ik houd het nog wel voor mogelijk dat hij (de omvang van) de mogelijk dubieuze zaakjes tot nu toe niet doorzien heeft.

De Franse Université Paul Sabatier belegde van 20-22 maart een symposium dat werd georganiseerd door het wiskundig instituut  C.A.I.R.O.S (Clifford Algebras International Research Open Studies), waar Rodrigues assistent-coördinator van is, niet geheel toevallig waarschijnlijk. De universiteit heeft waarschijnlijk nooit onderzoek gedaan naar de achtergronden van de TGA en beloonde Rodrigues en Fucilla bij dezelfde gelegenheid in Toulouse met een eigen eremedaille.

Dat gedoe met die medailles werkt bij mij nogal op de lachspieren, maar blijkbaar streelt het de ego’s van alle betrokkenen nogal. Voormalig minister van onderwijs in Frankrijk, Luc Ferry, hield op het symposium bijvoorbeeld ook een lezing en werd alvast een Telesio-Galilei award voor 2013 aangeboden. En die heeft hij ook geaccepteerd volgens de TGA.

De ledenlijst van de TGA is momenteel nogal aan verandering onderhevig: opeens is nu ook Pierre Anglès, de baas van C.A.I.R.O.S., toegetreden tot het bestuur. Maar er zijn ook wat gewone en ere-leden die zich hebben laten schrappen van de lijst. Het rommelt dus nogal, waarschijnlijk naar aanleiding van de berichtgeving op sott.net. Ik denk overigens dat de TGA iedereen die ooit iets met ze maken heeft gemaakt ‘lid’ noemt, in de zin dat je op hun mailinglist staat, of zo. Luc Ferry staat er inmiddels ook bij.

Een Nederlandse connectie?

Een belangrijke Nederlandse connectie met de Telesio-Galilei Academy of Science vond  ik tot dusver niet. Zakelijk gezien zijn er wel relaties. Ik heb inmiddels contact gehad met een Nederlander die in een rol speelt in één van de bedrijven van Fucilla. Later deze week meer daarover.

Wordt vervolgd!

 

 

De fantastische wetenschap van Ruggero Santilli

by 11 Comments

De fantastische wetenschap van Ruggero Santilli 4
Ruggero Santilli

Bij het schrijven van twee eerdere artikelen over watergas (over het Save Fuel System en over Caspar Pompe van watergas.nu) kwam ik diverse ‘grootheden’ tegen uit het watergaswereldje. Tussen malle uitvinders als Stanley Meyer , Yull Brown en William Rhodes springt Ruggero Santilli in mijn ogen er echter uit als de meest intrigerende persoon. Deze van oorsprong Italiaanse wetenschapper lijkt eind jaren 70 van de vorige eeuw de weg te zijn kwijtgeraakt en voert sindsdien een verbeten strijd tegen de gevestigde wetenschappelijke orde. Deze strijd wordt gestreden vanuit zijn eigen Institute for Basic Research, een tweetal tijdschriften en een paar schimmige stichtingen die zijn werk aanprijzen en verdedigen. Hebben we hier te maken met een enorm miskend wetenschappelijk genie of is hij een fantast van een bijzonder kaliber?

Ontstaan van het Institute for Basic Research
Santilli (geb. 1935) begint zijn wetenschappelijk carriere in geboorteland Italië. In 1967 komt hij naar de Verenigde Staten en werkt achtereenvolgens voor de University of Miami, Boston University en was midden jaren zeventig verbonden aan het Center for Theoretical Physics van MIT. In 1977 wordt hij visiting scholar aan het Department of Mathematics van Harvard University en dan lijkt het mis te gaan. Santilli houdt zich in die tijd voornamelijk bezig met Hadronic Mechanics een alternatieve Theory of Everything. Probleem met die theorie is dat bijna geen fysicus er wat in ziet en dat die strijdig is met de relativiteitstheorie van Einstein.
In ieder geval houdt zijn aanstelling op in 1981 en begint Santilli voor zichzelf. Hij start het Institute for Basic Research (IBR). Dat zit eerst nog op de campus van Harvard, maar verhuist later naar Palm Harbor, Florida. Het instituut geeft twee tijdschriften uit: Hadronic Journal  en  Algebras, Groups and Geometries. Het IBR ontwikkelt zich klaarblijkelijk aardig in de loop der jaren en heeft naast een aantal departementen inmiddels ook dependances in Italië en Kazachstan. Mocht je het geduld kunnen opbrengen, dan kun je een video van een recente presentatie van Santilli bekijken.

Magnecules – MagneGas
Maar Santilli beperkt zich niet alleen tot theoretische bespiegelingen, hij is ook uitvinder. Zijn belangrijkste uitvinding lijkt het MagneGas te zijn. Een nieuw soort gas, waarmee je fantastisch kunt lassen en autorijden. En dat ook nog eens veel milieuvriendelijker is; je wint het namelijk uit afval. De technologie die dit mogelijk maakt is nogal geheimzinnig en natuurlijk beschermd met allerlei patenten. Santilli claimt dat er uiteindelijk een gas onstaat dat niet goed is te begrijpen met normale scheikunde, het zou bestaan uit zogenaamde ‘magneculen’. Voor de geïnteresseerde is hier de patentbeschrijving te lezen.

“A new gaseous and combustible form of water”
Eindelijk komen we dan aan bij de aanleiding om eens in de persoon Santilli te duiken: zijn ‘uitvinding’ van het HHO-gas! In het artikel “A new gaseous and combustible form of water”, dat verscheen in het tijdschrift International Journal of Hydrogen Energy (2006), doet Santilli zijn ontdekking uit de doeken.

De fantastische wetenschap van Ruggero Santilli 5
Santilli’s model voor zijn HH)-magnecuul

Met een nieuw electrolyse apparaat (dat niet beschreven kan worden, omdat er natuurlijk nog een patentaanvraag over loopt) heeft hij een nieuw soort gas gemaakt. Geen normaal knalgas (H2 en O2), maar HHO. Dit is echt wat anders: de waterstofatomen zijn met elkaar via een ‘magneculaire’ binding verbonden. En met deze combinatie is het zuurstofatoom weer op normale wijze verbonden.

Santilli schrijft het ‘magnecuul’ als (H x H) – O. Om aan te tonen dat er echt iets anders aan de hand is, komt hij met een gaschromatogram, infrarood scans en anekdotes aanzetten.
Één van de redenen dat Santilli dit zo’n belangrijke ontdekking vindt, ligt in het feit dat in het HHO-gas zélf alle benodigde zuurstof zit voor verbranding. Dit in tegenstelling tot brandstoffen op basis van koolwaterstoffen. Er is dus geen aanvoer van zuurstof uit de lucht nodig voor de verbranding. En met HHO-gas kun je dus het gevaar van het opraken van atmosferische zuurstof mooi vermijden. Het staat er echt! Voor de reputatie van het tijdschrift is het misschien wel goed op te merken dat het artikel geplaatst werd in een gedeelte zonder peer review.

In hetzelfde tijdschrift schrijft J.M. Calo (hoogleraar Chemical Engineering), eind 2006, een vernietigende kritiek  op Santilli’s stuk: Santilli snapt er werkelijk niets van. De introductie is nog aardig van toon:

Anyone seriously attempting to establish the existence of any new form of matter, such as “HHO gas” is claimed to be, especially in a mixture of such common gases as hydrogen, oxygen, and water vapor, would have to be extremely meticulous and detailed in the appropriate selection and application of analytical techniques, and in the interpretation of the resultant data, in order to have any hope of convincing the scientific community. However, as presented, the author demonstrates that he does not have an elementary grasp of the analytical techniques that were used, and/or the proper interpretation of the resultant data. Indeed, crucial experimental details are omitted so that it is not possible for anyone to reproduce the data (which is a basic tenet of the “scientific method”), and/or to accurately interpret what amounts to the cursory data that are presented.

In het vervolg haalt Calo zowat per regel alles wat Santilli beweert compleet onderuit. Zijn conclusie:

The author provides absolutely no scientific evidence that supports the existence of a new form of matter called “HHO gas.” From the data presented, the gaseous product from the electrolyzer behaves in the same manner as would be expected of a mixture of hydrogen, oxygen, and watervapor.

Het HHO-gas van Santilli is niets anders dan knalgas met daarin wat waterdamp. Natuurlijk kon een reactie uit het Santilli-kamp niet uitblijven. Twee artikelen werden als verdediging gepubliceerd.
Het hoofd van het wiskundedepartement van het IBR, J.V.Kadeisvili, houdt een merkwaardig betoog, dat er op neer komt dat de kritiek van Calo nergens op slaat zo lang niemand heeft geprobeerd Santillis proeven na te doen. Ook schermt hij met verklaringen onder ede van de directeuren van de instituten die de metingen hebben gedaan. Verder voert hij de geweldige prestaties van Santilli op heel andere gebieden aan als argument om zijn voorstellen voor die magneculaire binding toch serieus te nemen.
Eind 2007 gaat Martin O. Cloonan veel concreter in op de kritiek van Calo. Maar het enige wat hij feitelijk probeert te doen, is aantonen dat de theorie van Santilli wel degelijk consistent is met de waarnemingen. Dit is natuurlijk nog steeds geen bewijs dat HHO-gas echt bestaat. De eenvoudiger verklaring van Calo, dat het gewoon knalgas is met waterdamp, is immers ook consistent met de waarnemingen. Die Cloonan lijkt tot 2001 nog samen met reguliere wetenschappers gepubliceerd te hebben, maar daarna alleen nog maar in het Hadronic Journal van Santilli.

De wetenschappelijke werkwijze van Santilli
Om te zien hoe Santilli te werk gaat, is het aardig om het verhaal van de Braziliaanse professor Waldyr A. Rodrigues Jr. te lezen: “A sad story”. Hierin beschrijft Rodrigues hoe hij in contact kwam met Santilli en lid werd van de editorial board van diens tijdschrift  ‘Algebras, Groups and Geometries’. Langzamerhand wordt het Rodrigues duidelijk met wat voor rare wetenschappers Santilli en zijn IBR zich ophouden. Met name de verbintenis met Myron W. Evans zit ‘m zo dwars dat hij uiteindelijk ervoor kiest om helemaal met Santilli te breken. Hij wijst eerst nog wel even op een aantal fundamentele denkfouten in het laatste boekwerk van Santilli (Isodual Theory of Antimatter, 2006). Die reageert met het ‘ontslaan’ van Rodrigues als lid van editorial board vanwege ‘wetenschappelijk wangedrag’.

De fantastische wetenschap van Ruggero Santilli 6
Ondanks alle tegenwerkingen krijgt Santilli de ene onderscheiding na de andere. Hier ontvangt hij een ridderorde van San Marino.

Deze werkwijze van Santilli is karakteristiek voor zijn hele loopbaan na 1980. Hij heeft daarvoor het International Committee on Scientific Ethics and Accountability opgericht, dat zich eigenlijk alleen maar bezig houdt met het aanklagen en beschimpen van alles en iedereen die Santilli niet serieus wil nemen.
Een mooi voorbeeld is het akkefietje met het Astrophysical Journal. Santilli stuurt een artikel in waarin hij onder andere beweert dat het roodkleuren van de hemel als de zon opkomt en ondergaat, veroorzaakt wordt door roodverschuiving. En omdat we ‘s ochtends naar de zon toedraaien en in de avond ervan af, klopt dat verhaal niet; de hemel zou dan immers ‘s ochtends donkerblauw moeten zijn en ‘s avonds donkerrood. Ergo: de relativiteitstheorie deugt niet! (lees verder over Santilli’s IsoRedShift theorie) Maar natuurlijk is er verder geen zinnig persoon die beweert dat de atmosferische verstrooiing van het zonlicht iets te maken heeft met waarneembare effecten van roodverschuiving. Die is eigenlijk alleen waarneembaar bij de enorme snelheden waarmee sterrenstelsels zich van ons af bewegen. Het artikel wordt natuurlijk afgewezen door het tijdschrift en Santilli’s organisatie veroordeelt, in de persoon van voorzitter William Pound, dit wetenschappelijk wangedrag. In een  krantenartikel uit 2007 kun je meer lezen over hoe Santilli rechtzaken gebruikt om critici te intimideren: deel 1, deel 2.

Sockpuppets en alter ego’s
De Wikipedia-pagina over Santilli is ook een slagveld. Als je kijkt naar de geschiedenis (en ook die van de Overleg-pagina), kun je zien dat er veel gebruikers zijn geweest die het artikel ten gunste van Santilli hebben proberen om te buigen. Veel van die gebruikers zijn inmiddels ‘geband’ omdat het allemaal zogenaamde sockpuppets bleken te zijn van één gebruiker.
Rodrigues beschrijft in zijn verhaal, dat hij het idee had dat Dr. George F. Weiss, editorial manager van het IBR, eigenlijk een alter ego was van Santilli. Ikzelf had bij het lezen van het eerder genoemde stuk van Kadeisvili ook het gevoel, dat ik eigenlijk een artikel van Santilli zat te lezen. In eerste instantie leek me dat ook niet zo gek, omdat Kadeisvili verbonden is aan het IBR en in het naschrift Santilli zelfs nadrukkelijk bedankt voor de suggesties en nalezen van het stuk.
Toen ik echter probeerde te achterhalen wie die Kadeisvili nou eigenlijk is, viel het het me op dat hij alleen voorkomt als auteur van stukken. Nergens is ook maar iets te vinden dat erop wijst dat we met een persoon te maken die hebben, die onafhankelijk bestaat van Santilli. Hij bezoekt blijkbaar nooit congressen en buiten de tijdschrijften van Santilli, publiceert hij slechts een enkele keer in een onbeduidende tijdschrift zonder peer review (bijvoorbeeld in een uitgave van een Venuzuelaanse universiteit).
In 1991 noemt Santilli  Kadeisvili al ergens professor  en dan is het toch merkwaardig dat er geen wetenschappelijke artikelen zijn te vinden van Kadeisvili van vóór die tijd. Hetzelfde gebrek aan biografische gegevens met betrekking tot andere ‘personen’ verbonden aan IBR doet mij vermoeden dat het inderdaad allemaal een één-mans aangelegenheid is.

Een (anti)Joods complot?
In de nieuwste aantijgingen (van februari 2011) op de website van het International Committee on Scientific Ethics and Accountability maakt Santilli het wel erg bont. Een lid van het commitee, Richard Cox (=Santilli?), heeft op Wikipedia zogenaamd een schokkende tekst aangetroffen op de overleg-pagina van Nobelpijswinnaar Steven Weinberg. Deze alom gelauwerde natuurkundige wordt door Santilli mede verantwoordelijk gehouden voor zijn verwijdering van Harvard.

De fantastische wetenschap van Ruggero Santilli 7
Arabische vertaling van lasterlijk stuk over Nobelprijswinnaar Steven Weinberg

In het ‘gevonden’ stuk wordt Weinbergs gedrag omschreven als ‘Scientific Gangsterism‘. Onder andere wordt hem verweten dat hij bij zijn talloze pogingen om Santilli te dwarsbomen zou hebben beweerd dat Santilli anti-semitisch is. En dat is natuurlijk erg schadelijk voor alle Joodse wetenschappers die wél op een ethische manier de wetenschap bedrijven en misschien wél met Santilli zouden willen samenwerken. Ook zou Weinbergdoor een aantal Arabische fysici de ‘Joodse Satan’ genoemd worden.
In een reactie schrijft Santilli zelf (of wederom zelf, dus) dat hij natuurlijk helemaal niets tegen Joden heeft, goed heeft samengewerkt met Israëli’s en dat hij afstand neemt van het wegzetten van Weinberg als een soort verrader van zijn eigen Joodse vakgenoten. Hij zegt er echter wel bij dat het verhaal verder inhoudelijk klopt, wat de tegenwerkingen van Weinberg betreft. Het comité biedt het hele lasterlijke stuk voor het gemak ook in een Arabische vertaling aan op de site, met de vermelding dat die vertaling in het Oosten rondgaat. Mij doet dit verhaal toch erg denken aan een ingewikkelde variant op de ‘Protocollen van de wijzen van Sion’.

Francesco Fucilla -filmmaker, wetenschapper, financier en … satireschrijver

De fantastische wetenschap van Ruggero Santilli 8
Francesco Fucilla, een veelzijdig man

Een van de stichtingen die in het leven zijn geroepen om Santilli te nomineren voor een Nobelprijs is de Santilli-Galilei Foundation. De website van deze stichting staat niet meer onder eigen domeinnaam online, maar kopieën zijn nog wel te vinden. De oprichter is Franceso Fucilla die nu nog actief is met de Telesio – Galilei Academy of Science. Dat lijkt vooral een club van ‘wetenschappers’ die elkaar bij toerbeurt mooie medailles geven voor hun bijzondere prestaties. Er zijn filmpjes te vinden op die site van de ceremonies waarbij de medailles worden uitgereikt.
Die Fucilla heeft wat met film, hij maakte al een documentaire over Myron Evans (hoewel ik daarvan alleen een trailer van kon terugvinden). Die Myrons Evans was in 2008 bezig een universiteit in Wales op te richten, waarvoor Fucilla als grote financier zou optreden. De overheid stak er echter snel een stokje voor.
Blijkens de volgende trailer zit er ook een documentaire aan te komen over Ruggero Santilli:

De website van Fucilla geeft echter te denken: hij schrijft o.a. satires over natuurkundige onderwerpen! Zou het hele bouwwerk van stichtingen en alter-ego’s rond Santilli misschien mede bedacht zijn door deze satiricus? Is het intussen allemaal één lang uitgesponnen grap als wraakneming op de wetenschappelijke wereld die Santilli niet meer serieus wilde nemen sinds hij van Harvard werd gestuurd?