Happinez nummer 4 2011
Vandaag alweer nummer vier in onze rubriek de Happinez-recensie. Het thema van dit nummer is ‘durven’. In de inleiding staat,‘ je kunt je leven nog zo goed hebben uitgestippeld, maar vroeg of later krijgt iedereen te maken met blokkades en tegenwind in dit nummer kijken we hoe je daar mee om kan gaan.’
Op de cover staan zes artikelen aangekondigd die dit onderwerp nader willen belichten: ‘Inspirerend Istanbul’,’Omgaan met tegenwind’, ‘Troosten is een kunst’,’Maak tijd voor wat echt belangrijk is’ ,’Alles begint met ademhalen’, ‘Al je excuses op z’n kop’ en ‘Zijde zomers licht’. Ik heb ze alle zes gelezen en er wat achtergrondinformatie bij gezocht en/ of wat opmerkelijke of typerende zaken uitgelicht.
Inspirerend Istanbul (p. 30)
Een aantal Happinez-medewerkers bracht een bezoek aan de stad, ze kozen niet voor de gebaande paden, maar lieten zich, heel gedurfd, verrassen door hun gids. Dit was een goed Engels sprekende Turkse dame die in Istanbul is opgegroeid. Het artikel is zo oppervlakkig dat het in een reisgids niet zou misstaan. Het gaat alleen maar over leuke winkeltjes en trendy restaurantjes en om het nog wat toe te spitsen op de Happinez-lezer, een yogastudio en een kruidenzaakje annex massagesalon: ‘Jayda heeft een bijzondere gave. Je vertelt haar met welke kwaal je tobt, ze kijkt je aan, peilt je energy en komt met een verrassende analyse van de oorzaak van je klachten’. En natuurlijk komt ze ook voor de dag met een van haar kruidenmiddelen. Ik krijg nu toch wel heel sterk de associatie met de film ‘Gooise vrouwen’.
Omgaan met tegenwind (p. 44)
Dit artikel is geschreven door Lisette Thooft die we al eerder tegenkwamen in de eerste recensie. Het leven gaat niet altijd zoals je je had voorgesteld, hoe ga je daar dan mee om? Dat is kortweg waar het over gaat. Er worden eigenlijk vooral twee boekjes besproken van schrijfsters over dit onderwerp, aangevuld met de ideeën van Lisette Thooft. Het kan best inspirerend zijn om te lezen hoe anderen met tegenslag zijn omgegaan, het accepteren van de situatie kan een verandering op gang brengen die tot nieuwe inzichten kan leiden bijvoorbeeld. Wat mij stoort aan dit artikel is dat er weer allerlei allang achterhaalde of anderszins zweverige theorieën uit de kast worden getrokken. Een voorbeeld is het idee van de Zwitserse psychiater C.G. Jung dat er ‘iets groters’ aan het werk is, dat het allemaal een bedoeling heeft. Of in de woorden van Lisette Thooft: ‘Je onbewuste wilde je een lesje leren omdat je diep van binnen wilde groeien en een nieuw stadium van ontwikkeling moest verkennen.’ Dit wordt gebracht als gewone psychologie, maar is in feite religieus gedachtegoed van new-agereligies.
De kunst van het troosten (p. 50)
Ook dit artikel is eigenlijk gewoon een boekbespreking (ofwel reclame – want kritiek komt er niet in voor). Het boek ‘Troost vragen, geven en ontvangen’ van Riekje Boswijk-Hummel is het onderwerp van dit stuk. Door het lezen van het stuk zelf kom je eigenlijk niet veel te weten over deze schrijfster. Dus typ ik haar naam eerst maar eens in bij Google. Riekje Boswijk-Hummel is psychotherapeute en runt samen met haar man het Boswijk Instituut waar je o.a. de door hen zelf ontwikkelde opleiding ‘Transpersoonlijke psychotherapie’ kan volgen. Het echtpaar heeft zich laten inspireren door allerlei alternatieve en pseudowetenschappelijke therapieën zoals Gestalttherapie, Psychosynthese, Bio energetica, Somato Emotional release en familieopstellingen. Klik hier, hier en hier als je er meer over wilt lezen.
In het Happinez-artikel worden vier praktische tips gegeven om troost te bieden, waar op zich volgens mij niets mis mee is. Wel een beetje hilarisch vindt ik deze op p. 52 : ‘Je kunt je medeleven betuigen door praktische hulp te bieden. Oppassen op de kinderen, of een pan soep voor de deur zetten (…)’. De tekst wordt geïllustreerd met een foto van een kom groentesoep die tweederde van de pagina in beslag neemt en heeft als bijschrift: kijk voor het recept op www.happinez.nl/soep!
Maak tijd voor wat echt belangrijk is (p. 58)
Het wordt een beetje flauw maar ook dit artikel is weer een (kritiekloze) boekbespreking, namelijk van het boek ‘Timemanagement volgens Covey’ geschreven door managementgoeroe Stephen R. Covey. Ik besluit eerst maar eens te gaan kijken wat een googlesearch op zijn naam oplevert. Covey werd in 1932 geboren in Salt Lake City, de heilige stad van de Mormonen waar hij nog steeds woont. Hij is een actief aanhanger van het (bizarre) mormoonse geloof. Als ‘doctor of religious education’ gaf hij een tijdje les aan een universiteit tot hij succes kreeg met boeken schrijven over onderwerpen als management en leiderschap. Verder is hij de grondlegger van het Franklin Covey instituut dat wereldwijd trainingen en organisatieadvies geeft en ook in Nederland een vestiging heeft (met veel grote bedrijven en overheden als klant). Hij zegt politiek en religie gescheiden te houden van het zijn managementadvies.
In het artikel wordt uitgelegd hoe je volgens Covey je tijd waardevol kunt maken in vijf stappen. Eerlijk gezegd begrijp ik niet hoe die man zo populair heeft kunnen worden. De adviezen die hij geeft vind ik nogal alledaags, niet bepaald spectaculair. Een paar voorbeelden: ‘Door vooruit te plannen kom je bijvoorbeeld op het idee om een nieuwe fiets te kopen, zodat je niet steeds naar de fietsenmaker hoeft’. Of ‘Voorkom tijdverspilling door overmatig tv-kijken en internetten’, en als laatste deze leuke tip: ‘Ga meer vanuit ‘en-en’ denken inplaats van ‘of-of’. Zo kun je bijvoorbeeld meer aan lichaamsbeweging doen en meer aandacht aan je partner besteden door samen op dansles te gaan.’
Alles begint met ademhalen (p. 76)
In dit artikel komen we yogaleraar Johan Noorloos weer tegen (zie recensie 1). Hij gaat ons uitleggen waarom goed ademhalen zo belangrijk is en hoe we dat het beste kunnen doen. Volgens J.N. ademen de meeste mensen veel te snel en te oppervlakkig. ‘Hoe meer zuurstof de longen kunnen leveren hoe beter het is voor onze lichamelijke en geestelijke gezondheid. Ideaal gezien is de inname van lucht gelijk aan de capaciteit van je longen’. Ik zie het al voor me dat je voortdurend de maximale capaciteit van je longen gebruikt, het lijkt me een erg geforceerde manier van ademen, niet bepaald gezond!
De bewering ‘hoe meer zuurstof de longen kunnen leveren hoe beter het is’: dat is onzin. Bij een normale ademhaling wordt ons bloed al voor 98 procent verzadigd met zuurstof meer kan er bijna niet bij. Een kunstmatig diepe ademhaling zorgt er voor dat de pH (of zuurtegraad) van het bloed verandert. Het bloed wordt alkalischer (of minder zuur), een toestand die ook optreed bij hyperventilatie. Een gevolg hiervan is dat de bloedvaten zich vernauwen waardoor de hersenen juist minder zuurstof krijgen. In een artikel dat Rob Nanninga enkele jaren geleden schreef over ademtherapie, wordt dit goed uitgelegd.
De rest van het artikel gaat vooral over de eigen ervaringen van Johan met ademhalen en over die van zijn yogaleerlingen. Op mij komt het over als oeverloos geklets, ik wilde er verder maar niet teveel aandacht aan besteden. Opvallend, er wordt aan het eind van het artikel geen boek aanbevolen.
Al je excuses op z’n kop (p. 92)
Dit artikel gaat wel weer over een boek, namelijk: ‘Stop!-geen excuses meer’ van Dr. Wayne Dyer. Volgens Dyer houden berperkende gedachten ons vaak af van het realiseren van onze dromen. Hij geeft tips om beperkende gedachten om te buigen, zoals ‘ik kan het niet, ik ben te oud, heb geen tijd, geen geld, geen energie’ enz. Op zich heb ik niets tegen een beetje positief denken, het kan best een opbeurend effect hebben, maar als skepticus ben ik ook geïnteresseerd in de vraag of het ook echt werkt.
Onlangs las ik een interessant artikel in de wetenschapsbijlage van NRC Handelsblad (‘het menselijk brein, m/v’, 28 mei 2011) waarin onderzoek werd aangehaald waaruit bleek dat er inderdaad een werking uitgaat van beperkende gedachten. ‘Een veelvoud aan onderzoeken laat zien dat de scores van vrouwen (of zwarten) achteruithollen als hen vooraf verteld is dat vrouwen (of zwarten) meestal slechtere resultaten halen.’
Of het omgekeerde ook geldt kom ik in het artikel niet echt tegen, wel dat bemoediging voorafgaand aan een test het (onterechte) gevoel geeft ergens beter in te zijn. Zo werd bijvoorbeeld aan een deel van een groep mannen die meedeed aan een neptest die zogenaamd ging over contrastgevoeligheid verteld dat de contrastgevoeligheid van mannen superieur was aan die van vrouwen. Onthullend genoeg dachten de mannen die dit hadden gehoord na afloop werkelijk van zichzelf dat zij de test bovengemiddeld goed hadden gemaakt.
Wayne Dyer is natuurlijk geen ‘reguliere’ psycholoog, als ik zijn naam google zie ik dat hij kan worden gerekend tot de aanhangers van de ‘New Thought movement’ (zeg maar new age religie) met gedachtegoed-kronkels als: ‘ziekte is van oorsprong mentaal, en het juiste denken heeft een genezend effect’. De ideeën van deze beweging, die al eind negentiende eeuw ontstond, kun je volgens mij wel een sleutelrol toedichten in zowat alle Happinez-artikelen. Vooral voor mensen met een chronische of ernstige ziekte kan het erg belastend zijn als ze met dit soort theorieën worden lastiggevallen. Ze zijn ziek – en dan zouden ook nog zelf de schuld er van zijn!
Zijde zomers licht (p 98)
Dit is het laatste artikel met als thema ‘durven’. Het gaat over de stoffen en kleding van ontwerpster Antje Paul-Kessel. Zoals de titel al doet vermoeden gebruikt Antje voor haar ontwerpen vooral zijde die ze laat bedrukken met kleurige prints. Antje volgt wetenschappelijk onderzoek rondom haar werk: ‘Wist je dat in zijde proteïnen zitten die door de huid worden opgenomen? Dus niet alleen de kleuren doen iets met je, maar ook de stof zelf. Die voedt je cellen.’ Een opmerkelijke claim, ik besluit tot een zoekactie maar vind er nergens wat over. Het enige wat ik kan vinden wat misschien een beetje in de richting komt is een onderzoek op pubmed over de inzet van zijdeproteïnefilm bij wondheling.
Antje doet ook aan duurzaam ondernemen. Haar filosofie is: ‘wat mooi is, blijft mensen langer boeien en is daarom per definitie ook duurzamer’. Wel een beetje tegenstrijdig is dat ze daarnaast veel gebruik maakt van ‘forecast’ kleuren, kleuren die trendwatchers al ver vooruit ‘spotten’. Vorig jaar was turkoois de trendkleur, en ook al is onze turkooise kleding van vorig jaar nog goed – we moeten toch weer iets nieuws aanschaffen want dit jaar is het warm rozerood, dat past beter bij het huidige tijdsbeeld waarin we meer gaan letten op idealistische waarden en meer begrip voor elkaar krijgen, aldus Antje.
Wat het verband met durven is was me tot nu toe ontgaan maar aan het eind van het artikel lees ik ergens dat Antje graag zou willen dat we meer durven op het gebied van kleur. Natuurlijk wordt het stuk afgesloten met een verwijzing naar haar webshop.
Illustratie voorzijde: happinez.nl
Oplettende lezers van Kloptdatwel zullen gezien hebben dat er vandaag twee stukken online werden geplaatst. Dat komt wel vaker voor maar dit keer was het niet de bedoeling. Het tweede artikel daarom offline gehaald en naar morgen doorgeschoven.
Steun Kloptdatwel
Waardeer je dit artikel? Je kunt onze site steunen met een financiële bijdrage. Dat waarderen wij dan weer! Een donatie kun je doen via dit betaalverzoek (of klik op de afbeelding hiernaast).
NB de rekening staat op naam van Maarten Koller, formeel eigenaar van deze site.
Valt het anderen ook op hoe deze mensen zich blijkbaar graag presenteren met hun foto? Ze kijken allemaal op een soort indringende, zelfovertuigde manier. Zou dat iets specifieks zijn voor mensen die er van overtuigd zijn dat ze met hun wijzheden anderen kunnen helpen?
Ik denk het wel, ze lijken allemaal indringend overtuigd van hun eigen helpkundigheid. En als je helpen kán, dan wil je ‘t natuurlijk ook heel graag, dus ga je indringend kijken, zo van: kom bij mij! Ik help u! Ik kánnet!
Ja daar zeg je wat , (leuk trouwens dat je die foto’s er bij geplaatst hebt) het doet me denken aan de opleiding natuurgeneeskunde die ik ooit eens volgde (vroeger had ik een romantisch idee bij natuurgeneeskunde). Er werd daar heel erg de nadruk gelegd op overtuigend overkomen, het was nog belangrijker dan wat je voorschreef of wat je diagnose was, als je het maar overtuigend kon uitleggen dat was het belangrijkste.Verder waren inlevingsvermogen(anamnase gesprek) en aanraking(massage) de middelen om het vertrouwen van mensen te winnen. Dit werd gewoon letterlijk zo aan de studenten uitgelegd , ik dacht waar ben ik hier beland, is dit een acteeropleiding?! Echt ongelovelijk!
Ga vooral niet nadenken als je de Happinez leest, want dat heeft de redactie al gedaan. (Als de tekst onder het bovenste plaatje tenminste het motto van Happinez is.) Als je wel na gaat denken tijdens het lezen van de Happinez, kom je misschien tot de ontdekking dat het blad papierverspilling is. En van timemanagementverhalen heb ik m’n buikje al lang vol. Het spaart heel wat tijd als je de onzin niet leest.
Maar als je er leuk over weet te schrijven, is het lezen van Happinez misschien toch nog in zekere zin zinvol.
Het plaatje komt van de parodie website http://www.happywoman.com . Ik vond het wel humor en aan de ene kant wel toepasselijk hoewel aan de andere kant ook weer niet helemaal want zulke grote denkers zijn ze bij de redactie van Happinez niet volgens mij.
Nee, nadenken lijkt men bij Happinez inderdaad niet te kunnen. Waarom is er toch zo’n grote markt voor dit soort flauwekul en waarom lijkt het er wel eens op dat vooral vrouwen hier gevoelig voor zijn? Want naast Happinez bestaan er nog allerlei andere bladen waarin dit soort onderwerpen aan bod komen.
Dat vrouwen bevattelijker zouden zijn voor onzin dan mannen lijkt mij onjuist. Er zijn inderdaad veel damesbladen die er vol mee staan maar meer man gerichte bladen kunnen er toch ook wat van denk bijvoorbeeld aan ‘Ode’, ‘Arts en auto’ of ‘Weet’ In het stukje over ‘al je excuses op z’n kop’ haal ik een artikel aan uit het NRC (het menselijk brein m/v, op het artikel rust helaas copyright en is alleen toegankelijk voor leden) dit gaat grotendeels over onderzoek van Cordelia Fine. Zij schreef het boek ‘Delusions of gender’ (in nl-vertaling ‘Waarom we allemaal van mars komen’), waarin zij zich afvraagt of stellingen als ‘Mannen zijn conceptueel sterk en vrouwen sociaal. Dat zit in hun brein.’ eigenlijk wel bewezen zijn. Het NRC prijst het aan als,’Een scherpzinnig, erudiet en geestig verwoord pleidooi tegen seksisme dat vermomd gaat als neurobiogie of psychologie’. Lijkt me erg interessant, ik ga het binnenkort zeker lezen. Voor meer info zie deze links: http://www.cordeliafine.com/delusions_of_gender.html en http://vorige.nrc.nl/wetenschap/article2636593.ece/Hersenen_zijn_niet_blauw_of_roze
“Ideaal gezien is de inname van lucht gelijk aan de capaciteit van je longen”
Ik denk dat meneer Noorloos een beetje spoorloos is…
Ik moest er zo hard om lachen dat het voelde alsof de inname van lucht gelijk was aan de capaciteit van mijn longen.
Zal ik jullie uit de droom helpen?
Het gaat niet om de capaciteit van de longen.
Het gaat om de capaciteit van de portemonnee van de uitgever.
Met de foto’s lijkt me niet veel mis. Laten we niet teveel hineininterpretieren. Er wordt gewoon een fotograaf op pad gestuurd en die probeert volgens opdracht een plaatje te maken dat een beetje in stijl is met het blad. Alleen viel me bij de foto van mw. Thooft op dat haar onbewuste haar absoluut een lesje heeft geleerd en dat ze diep van binnen is gegroeid. Hieris echt iets groters aan het werk!
Daar heb je wel gelijk in. Overigens doen ze zelf niet anders, ik heb sterk de indruk dat in die kringen hineininterpretieren zo ongeveer gelijk staat aan “wijsheid”.
Ik schreef dat juist over hineininterpretieren omdat m.i. sceptici niet dezelfde fouten moeten maken als de zwevers. In dat geval zou ons dat nl. als tegenargument verweten kunnen worden.
Ja, dat snap ik. 🙂
@ Agnes
Het was ook alleen maar de indruk die ik had, dat vrouwen gevoeliger zijn voor het geloof in allerlei flauwekul. Ik kan het niet bewijzen en wil dat ook niet. Natuurlijk zijn er ook algemene bladen met een tamelijk zweverige invalshoek, zoals het door jou genoemde Ode. De enige bij wie ik dat blad ooit gezien heb was trouwens ook weer een vrouw. En over het algemeen zijn de mensen die ik tegenkom en die in allerlei merkwaardige theorieën geloven vrouwen. Zo ken ik dus een dame die alleen maar rauw, veganistisch voedsel consumeert en dat ook aan anderen adviseert. Natuurlijk doet deze dame ook regelmatig een vastenkuurtje.
Misschien lees ik te weinig algemene tijdschriften. De Libelle zag ik wel eens bij iemand waarvan ik de katten verzorgde en daar bladerde ik dan wel in.
Tja, rauw eten, bij de opleiding natuurgeneeskunde die ik ooit deed werd dit ook gepropageerd. Een Belgische Skepp lezer schreef er een stuk over waarin hij uitlegt wat er zoal niet aan klopt: http://skepp.be/artikels/artikel-van-skepp-uit-wonder/bio-energetische-voedingIk heb trouwens wel een keer erg lekker gegeten bij een raw food restaurant in Amsterdam, (als vegetarier ga ik graag naar ‘alternatieve ‘restaurants) ook vindt ik het eten daar vaak veel origineler en creatiever. Ik heb toen wat folders meegenomen die ik net even zat door te bladeren, onder andere van ‘De Groene Dag’ dat is wel een heel vreemde club, ze hebben ook een website en daarop las ik hun laatste nieuws: de ehec bacterie is een complot ! http://www.groenedag.org/R1/NL/Extr/News/fmNews.html
De eerste link werkt niet, althans ik krijg de mededeling dat de pagina niet gevonden kan worden. Ja, in complotten zijn ze erg goed in de alternatieve wereld.
Ik vind lekker en afwisselend vegetarisch koken heel lastig. Als je een goed kookboek weet hou ik me aanbevolen!
Het verhaal dat de EHEC-bacterie een complot is had ik al ergens gelezen en ik heb het dit weekend weer in geuren en kleuren mogen vernemen van de “alternatieve” schoonfamilie van mijn zus. Virussen en bacteriën zijn in die kringen overigens vrijwel altijd complotten en als je daar probeert daar iets tegenin te brengen zeggen ze tot vervelens toe dat jij dan maar moet bewijzen dat het niet zo is. Tevens ben ik uitgebreid doorgezaagd over het “complot” Elenin, die helemaal geen komeet is maar een levensgevaarlijke bruine dwerg dan wel een komeet die levensgevaarlijke bruine dwerg in zijn staart verbergt, maar het zou ook nog een neutronenster kunnen zijn. NASA houdt dit allemaal voor ons geheim. Toen moest ik erg lachen maar ik heb me beheerst en daarvan niets laten merken. Wel heb ik geprobeerd uit te leggen waarom de invloed van Elenin op wat dan ook volstrekt verwaarloosbaar is, maar toen zeiden ze hetzelfde wat ze altijd zeggen, namelijk dat dat “ook maar een theorie” is.
Ach, het is allemaal hetzelfde ongefundeerde, deprimerende gezwets, niet bedoeld om mensen te informeren maar enkel en alleen om de eigen vooroordelen er in te rammen.
Stiekem hoopte ik dat ze zouden denken dat het écht om een levensgevaarlijke
bruine dwerg zou gaan (de niet-ster variant) ;).
Maar vragen stellen en je verwonderen over tegenstrijdige verhalen die je
hoort, (het is écht, het is een complot) en je hardop afvragen hoe je er nou
achter kan komen of iets wel of niet zo is (en in het midden laten wat je
zelf erover denkt/weet) is vaak het prettigste. Het blijft familie.
Tja. Schoonfamilie dan weliswaar. Je hebt wel gelijk, maar mij lukt dat niet, dus daarom kan ik maar beter helemaal niks meer zeggen.
Waar ik grote moeite mee heb is dat zijzelf die houding helemaal niet hanteren. Ze zijn zeer stellig in alles wat ze zeggen en hebben me meerere keren aan het huilen gekregen toen ik nog aan de chemo was, door me telkens weer ongevraagd indringend mee te delen dat ik daar nooit aan had moeten beginnen omdat de kans dat kanker terugkomt na chemo wel 100 keer groter is dan wanneer je geen chemo doet, dat de meeste mensen doodgaan als gevolg van chemo, dat artsen het alleen maar voorschrijven omdat ze er geld voor krijgen en niet omdat het helpt en dat de farmacie helemaal niet wil dat mensen beter worden maar alleen maar dat ze nog meer medicijnen nodig hebben. Ook vonden zij het onbegrijpelijk dat ik ervoor “gekozen” had om me zo te laten “verminken” (ik heb een borstamputatie ondergaan). Enfin, de bekende verhalen, maar die zijn moeilijk te verteren in zo’n situatie. Hun reactie op mijn tranen was dat de waarheid nu eenmaal hard is en dat ik er maar beter mijn voordeel mee kon doen.
De mensen die ik heb meegemaakt die dergelijke opvattingen aanhangen, blinken niet uit in empathie. Dat geldt ook voor de macrobioten die iemand uit mijn vriendenkring “behandelden” tegen goed-behandelbare kanker. Dankzij hen is zij uiteindelijk daaraan overleden.
Wat mij ook opvalt is dat wanneer mensen eenmaal overgaan naar het wereldbeeld waarin wetenschap niet meer is dan “ook maar een theorie”, alles mogelijk wordt. Dat zie ik ook bij die schoonfamilie: er geen reality check meer, om het zo maar te zeggen en dat leidt tot de omarming van allerlei onzin op alle mogelijke terreinen en het zien van complotten in alles wat zich maar voordoet in de wereld. De noodzaak om de eigen veronderstellingen te toetsen is helemaal uit zicht verdwenen.
Ik heb heel lang gedacht dat zulk denken in wezen onschuldig is, gewoon een beetje mallig maar verder niet zo erg. Maar daar ben ik van teruggekomen, waarbij ik niet uitsluit dat ik het te somber inzie. Maar grappig vind ik het niet meer, dat lukt me gewoon niet.
Dat kan ik me goed voorstellen. Vaak zijn dat soort mensen behoorlijk sterk van hun eigen gelijk overtuigd en geven ze allerlei adviezen, die in mijn ogen nergens op slaan. Als mensen voor hun eigen gezondheid voor kwakzalverij kiezen, kan ik daar tot op zekere hoogte nog vrede mee hebben, als ze het echter aan anderen op gaan lopen dringen en verwijten gaan maken als je niet in hun zekerheden meegaat, dan zou ik ze ook wel wat kunnen doen.
En reken maar dat ze geen excuses maken als iemand dankzij hun ‘behandelingen’ overlijdt. Dan heeft het zo moeten zijn, of men heeft zich niet genoeg ingezet, of de omgeving heeft het tegengewerkt. Kijk maar naar de ervaringen van Roel van Duijn met zijn vrouw.
De stelligheid waarmee onzin wordt omhelst is inderdaad in grote tegenspraak met de twijfels aan de wetenschap. Dat is dan ineens ook maar een theorie, in hun ogen natuurlijk een gevaarlijke theorie, maar door het maar een theorie te noemen, kunnen ze het gemakkelijker afwijzen.
Ik erger me vaak wilt aan alle onzin die verkondigd wordt. Momenteel hoor ik regelmatig reclames voor ‘gezond’ dierenvoer, waarin wordt verkondigd dat het reguliere dierenvoer helemaal niet gezond is voor dieren, natuurlijk door alle chemische toevoegingen en zo. Dit wordt dan natuurlijk op een alarmerende toon gebracht, waardoor je bijna het gevoel zou krijgen dat je bezig bent om je huisdier te vergiftigen als je het dier gewoon voer geeft. Dat is niet gezond, volgens deskundigen van de fabrikant van het ‘gezonde’ dierenvoer.
Dat men reclame maakt vind ik niet zo erg, maar dat men suggereert dat je met ander voer je kat of hond langzaam aan het vergiftigen bent, gaat me echt te ver. Dat er dan vaak nog een tweede reclame met dezelfde stem en de zelfde alarmerende toon achteraan komt van een bedrijf dat dit voer en vers vlees voor dieren verkoopt, maakt het dan nog wat irritanter.
O ja, dat alternatieve dierenvoer, weer een heel nieuw gat in de markt voor de alterneuterij. Nou, onze kat is van een vreselijke voedselallergie afgekomen door 100% regulier voer dat ons aanbeden katertje met smaak wegwerkt, dus daar gaan wij gewoon lekker mee door!
regulier dieetvoer, bedoelde ik te zeggen.
Ik ben het helemaal met JennyJ0 eens. De enorme zelfovertuiging en zendingsdrang van de onzinverkopers is me meerdere keren opgevallen, evenals het gebrek aan inlevingsvermogen dat JennyJ0 noemt. Twee voorbeelden. Ik vond de onzin nog in de categorie ‘mild grappig’ toen één van de crackpotdenkers in mijn omgeving me vertelde dat het mijn eigen schuld was dat ik een bril voorgeschreven kreeg. De theorie was dat ik blijkbaar de wereld niet scherp wilde zien en dat ik net zo makkelijk kon kiezen om de bril weer weg te leggen als ik eindelijk bereid was om de wereld weer scherp onder ogen te zien in plaats van me te verschuilen achter mijn bril. Helemaal niet grappig vond ik het toen een familielid dat aan MS lijdt keer op keer werd lastiggevallen dat deze ziekte een eigen keuze is en dat je er ook zelf voor kunt kiezen om niet ziek te zijn. De leutertheorie werd met flinke zendingsdrang en ongevoeligheid over het voetlicht gebracht (in de trant van ‘iemand moet tenslotte de waarheid op tafel durven leggen’) en leidde tot het nodige leed. Gelukkig kon mijn familielid na een tijdje worden beschermd tegen de onzin.
Dat is toch werkelijk verschrikkelijk, zulk gedrag! Ik vind het onbegrijpelijk dat ze totaal niet lijken te beseffen hoe kwetsend en hardvochtig ze overkomen. Die “briltheorie” is ook werkelijk van god los, hoe durven ze! Het doet me denken aan de eerste zwangerschap van een van de schoonzusjes; zij had heel erg last van misselijkheid (dat komt voor regelmatig voor en is heel naar), waarop haar werd meegedeeld dat ze dan waarschijnlijk het kindje “onbewust” niet wilde. De misselijkheid en het braken zouden daar de uitingen van zijn. Moet je je voorstellen hoe dat overkomt, dat is toch om te janken? Die opvatting over MS heb ik ook te horen gekregen van een vroegere collega m.b.t. mijn reuma. Elke ziekte wordt gepsychologiseerd in negatieve zin, je doet het allemaal zelf door verkeerd denken en hebt dus het allemaal aan jezelf te wijten, heel akelig. Nee, in de loop der jaren heb ik echt elke sympathie voor het alternatieve denken verloren.
Het gekke is natuurlijk dat de ideeën over ziekte van veel alterneuten (dat je ze zelf gewild hebt en dat je er van af komt door ze niet te willen, positief te denken, of een andere vorm van gedachtenkracht) allemaal terug te voeren zijn op de ideeën van Christian Science.
Ik kan me herinneren dat ik in Onkruid (ook zo’n zweefblad) wel eens een stukje heeft gestaan over het feit dat kinderen zelf bepalen waar ze geboren worden en dat ze er dus zelf voor hebben gekozen om in een gezin geboren te worden, dat ze mishandelt of misbruikt.
Ik heb altijd met veel plezier de stukjes over het kwakdenken en de orenmaffia gelezen.
En probeer niet in discussie te gaan met de boomknuffelaars, want ze zijn zo op hun teentjes getrapt.
Het enge/erge is dat toen een familielid ooit ernstig ziek was ik precies
dat soort dingen ook deed… *schaam schaam*
Het was in mijn vage periode, toen ik praktisch alles geloofde wat men me
maar vertelde, ik was overigens nog geen 18, dus zullen we het in mijn geval
jeudige domheid noemen?
Ik weet in elk geval hoe het bij mij kwam dat ik het allemaal geloofde: ik
ben een beetje een computernerd en wanneer ik iets in een algemeen blad of
krant las klopte er bijna nooit iets van. Het artikel sloeg altijd net de
plank mis of overdreef een risico. Vervolgens las ik niets meer wat in
kranten of bladen stond, ‘want dat is toch nooit waar’. Ik generaliseerde
dus dat als de onderwerpen waar ik wél iets vanaf wist fout waren, de
onderwerpen waar ik niets vanaf wist waarschijnlijk ook wel fout zouden
zijn.
Dus ik probeerde voornamelijk vakbladen te lezen. Of in elk geval kennis op
te doen uit bronnen die pretendeerden dat zij het beter wisten dan de
‘mainstream media’. Gezondheid hield me ook altijd wel bezig vooral omdat er
vaak tegenstrijdige berichten over verteld worden: alcohol is slecht, maar
wijn kan toch wel goed zijn. Ik wilde de inside information weten en niet
wat de massa verteld wordt. Dan kom je al snel uit bij wat alternatieve
bladen en ik kwam in aanraking met Ode en via Ode weer met Medisch Dossier
(wat een vertaling is van het Engelse “What Doctors don’t tell you”… een
meer aansprekende titel bestond er in mijn beleefwereld niet).
Ook ik heb tegen mijn familielid gezegd dat het misschien wel een emotioneel
obstakel was waardoor ze ziek was. In mijn arrogantie ging ik zelfs zo ver
te zeggen dat ikzelf nooooit kanker zou krijgen, omdat ik mijzelf volledig
accepteerde. Wat een totale onzin, maar ik heb het wel uitgekraamd. Mijn
geluk was denk ik dat mijn familie me direct totaal uitkotste en dat ik
dacht ‘er klopt hier iets niet, want hoe kan zoiets moois nu zo’n negatieve
reactie oproepen?’ en ik zocht de oplossing bij mezelf: de boodschap was wel
correct, zo bedacht ik, maar de manier die ik gebruikte om hem te
communiceren was bagger. (De NLP invloeden kwamen hier duidelijk naar
voren).
Uiteindelijk heb ik een heel erg goede band met het familielid gelukkig,
maar niet dankzij de ‘kennis’ die ik meende opgedaan te hebben. Als de
informatie hoe het echt zit makkelijker beschikbaar was geweest, dan had ik
mijn familie(lid) misschien niet zo’n pijn hoeven doen. Dat is dan ook mijn
grootste motivatie om voor Kloptdatwel te schrijven en actief te zijn bij
Skepsis.
2011/7/4 Disqus
Dat je nog jong was vind ik wel zeker een excuus hoor, dat hoort er ook een beetje bij vind ik. Als ik denk aan de opvattingen die ik debiteerde toen ik 18 was (waarbij ik me verbeeldde dat ik het allemaal perfect op een rijtje had) krijg ik ook het schaamrood nog op de kaken. Ik vind het ook niet erg als mensen oprecht denken dat iets het geval is, maar ik vind het wel erg als ze daar stug en stijf aan vasthouden in weerwil van bergen aanwijzingen dat ze het mis hebben en het vertikken om er zelfs maar kennis van te nemen.
Het valt me op dat jullie nog tamelijk vriendelijk omgaan met familie en andere onzinverkondigers. Als ik het fout heb, hoor ik dat wel. Ik kreeg althans die indruk.
Wat heb je echter aan die mensen die je alleen maar de put in praten op een moment dat je echt wat anders nodig hebt? Alsof ziekte je eigen schuld is (vooropgesteld dat je niet zwaar rookt en ongezond leeft; en dan nog!!). Ik vind dat een argument dat getuigt van een volstrekte liefdeloosheid.
Daarom ga ik er tegenwoordig keihard tegenin als mensen met onzin beginnen. Ik begin natuurlijk niet zelf want dan heb ik 95% van de mensen snel in de gordijnen. “Ja, dat is jouw waarheid” als dooddoener pareer ik met “Nee, dat is DE waarheid” (als het om natuurwetten gaat, kan ik dat rustig beweren; gelukkig heb ik een degelijke beta-opleiding gevolgd en mijn tegenstanders gewoonlijk niet. Vervolgens zeg ik dat ZIJ een theorie verkondigen en die DUS moeten bewijzen. Het is niet aan mij om alle onzin te moeten weerleggen. Het gesprek verzandt dan snel en verder heb ik er nauwelijks behoefte aan om die mensen nog verder te spreken, ook als het familie is. Familie kies je helaas niet zelf…
Mijn ervaring is dat mensen die onzin verkondigen het niet leuk vinden om daarop aangevallen te worden. Om wille van de lieve vrede ben ik tegenwoordig maar geneigd m’n mond te houden. Ik wil ook nog wel een sociaal leven houden. Ik ga ook niet tegen iemand die dol is op Jan Smit of Gerard Joling, roepen dat ik braakneigingen van hun muziek krijg.
Ik val hen niet zelf aan natuurlijk. De aanleiding zijn zijzelf met hun eigen denkbeelden die ze beginnen uit te kramen. Dan reageer ik daarop met de mededeling dat het bewijsbaar onzin is. Een sociaal leven instandhouden met dergelijke lieden vind ik niet boeiend en is niet vol te houden. Dan maar geen sociaal leven, of minder sociaal leven. Jan Smit of Joling zijn mijn smaak ook niet, maar ja, over smaak valt nu eenmaal wel te twisten. Overigens hebben mensen met die smaak mij ook bitter weinig te melden (en omgekeerd).
Ik heb me een keer op een forum negatief uitgelaten over mensen die met bomen menen te praten en zo en vervolgens kreeg ik van een ander te horen dat ze wist dat ik bij haar in de buurt woonde. Kennelijk had ze dus de moeite genomen om in het telefoonboek te kijken en daar het adres van m’n vader gevonden, omdat ik er niet in sta. Ik vond dat eerlijk gezegd toch niet echt prettig. Bovendien probeerde men me onmiddellijk van het forum te laten verbannen, overigens zonder succes.
Ik ben niet altijd vriendelijk hoor, ik word regelmatig heel erg boos, als mensen onzin verkondigen kan ik heel moeilijk mijn mond houden. Maar zoals Renate ook al zegt, hoe diplomatiek je ook bent, uiteindelijk is de kern van de boodschap toch dat zij onzin verkopen. En dat willen ze niet horen, dus worden ze boos.
Nou, ik was op dat moment allesbehalve diplomatiek, dat moet dan wel ten nadele van mij gezegd worden.
Even dreigen met aangifte doen wegens bedreiging…
In de Happinez/ Durven/ iDress staat dat zijde proteine een dermatologisch effect heeft en in de recensie staat dat de auteur van de recensie hievoor geen bewijs kon vinden via Google. Dit heeft ermee te maken dat de voertaal van wetschappelijk onderzoek vooral Engels is en niet Nederlands.Er zijn maar weinig wetenschappelijke bronnen vertaald in het Nederlands. Waarom dat zo is is een boeiende discussie voor een andere tijdstip en gelegenheid. In consequentie betekent dit niets minder dan dat de openbare discussie gaat achterlopen op de wetenschappelijke forefront. Wie de moeite neemt om op silk proteine dermatology research te googelen zul op tal van herkende bronnen komen. Wij van iDress vinden het belangrijk om deze aspect op te helderen en willen daarom graag de links met jullie delen. Allen vooruit de Wikipedia artikel met een aanzienlijke lijst van onderzoeken:
http://en.wikipedia.org/wiki/Spider_silk
http://www.silkkiss.co.uk/Scientific_Research.html
http://www.silkperfect.com/scientific_research.php
Zijde proteine kan dus een belangrijk bijdrag aan de gezondheid van je huid leveren.
Het maakt voor deze werking niets uit of het als crème, shampoo of kleding of hoofdkussen op je huid terecht komt…
Met vriendelijke groeten,
Antje Paul- Kessel
Beste Antje Paul-Kessel,
U heeft misschien gezien dat de link naar het onderzoek dat de auteur vond naar een Engels artikel/onderzoek gaat. De opmerking mbt de Engelse taal e.d. begrijp ik daarom niet goed.
De eerste link die u geeft gaat naar de wikipedia pagina over spinnen-zijde. Een interessante pagina. Ik kan daar echter geen tekst in ontdekken waaruit zou blijken dat zijde waarvan kleding gemaakt kan worden iets bevat wat opgenomen kan worden door de huid. Mocht ik eroverheen lezen, wijst u mij er dan aub op.
De tweede link die u geeft gaat naar een commerciele website van SilkKiss waar zijde-kussens aan de man worden gebracht. De onpartijdigheid valt daarom te betwisten. Desalniettemin heb ik de pagina bekeken.
Het eerste onderzoek gaat over slaaprimpels.
Het tweede onderzoek bespreekt allerlei toepassingen van zijde. Dat de zijde gebruikt als kleding de huid iets kan laten opnemen wordt niet genoemd.
De derde link is een link naar een blogartikel van SilkKiss zelf en gaat over schoonheidstips voor moeders.
De vierde link is een link naar een blogartikel en gaat over haar.
De vijfde link is een link naar een blogartikel van SilkKiss zelf en gaat over de hypoallergene eigenschappen van de zijde-kussens.
De zesde link is een link naar een blogartikel en gaat over slaaprimpels.
De zevende link is een link naar een blogartikel van SilkKiss zelf, hierin
staan enkele anecdotes over wat zijde zou doen met de huid.
De achtste link is een blogartikel en gaat over haar.
De negende link is een blogartikel en gaat over haar.
De tiende link is een link naar een blogartikel van SilkKiss zelf en gaat
over haar.
Geen van de blogartikelen linken overigens naar wetenschappelijk onderzoek.
De derde en laatste link die u geeft gaat naar een commerciele website van
Silk Perfect waar wederom zijde-kussens aan de man worden gebracht. De
onpartijdigheid valt daarom te betwisten. Desalniettemin heb ik de pagina
bekeken.
De pagina is ingedeeld in 5 onderdelen:
1. A major cause of ageing is from sleeping on cotton, linen, or polyester
pillowcases
2. Silk is made up from strings of amino acids, the same ph as your skin.
These proteins can help to prevent “bed hair”, frizz and split ends
3. SilkPerfect’s luxury silk pillowcases deter house mites and their faeces
from coming into contact with your skin and respiratory system;
4. Silk’s hypoallergenic properties may also ease conditions such as eczema
and asthma.
5. Research suggests that Silk helps to retain moisture and minimise
wrinkling.
1: Gaat dus wederom over zijde-kussens.
3: Gaat over huismijten en zijde-kussens.
4: Gaat over de hypoallergene eigenschappen van zijde-kussens.
2 en 5 heb ik daarom beter bekeken. Per onderdeel wordt er gelinkt naar
verscheidene bronnen, van blogs tot serieuze wetenschappelijke
tijdschriften. De bronnen worden op de pagina kort samengevat.
Onderdeel 2: Van de 10 genoemde bronnen wordt er slechts gelinkt naar 5.
1. Gaat naar een Chinese foutmeldingspagina.
2. Gaat naar een website over schoonheidstips. De link gaat specifiek naar
het haarverzorgingsgedeelte van de website waar allerlei artikelen staan
over haarverzorging.
3. Een artikel dat een bepaald protein dat tijdens de productie van zijde
wordt geproduceerd bespreekt. De conclusie is dat het waarschijnlijk goed
gebruikt kan worden in de voedingsmiddelen en cosmetica industrie.
4. Een link naar een artikel getiteld: “Role of protein in cosmetics”.
5. Een dode link.
Onderdeel 5 dan maar:
16 bronnen, 11 gelinkt.
Helaas heb ik nu weinig tijd meer om op elk artikel in te gaan, daarom heel
kort: De links gaan volgens hun samenvatting geen van allen over kleding
van zijde waarvan iets door de huid wordt opgenomen.
Ik begrijp uw reactie dus totaal niet. Eerst begint u over wetenschappelijk
onderzoek alsof u daar veel van weet, vervolgens geeft u links ter
onderbouwing die, gezien uw opmerking over wetenschap, onbegrijpelijk zijn,
en eigenlijk creert u daarmee een enigszins lachwekkende situatie.
Ten tweede de opmerking dat het “niet uitmaakt of zijde proteine als crème,
shampoo of kleding of hoofdkussen op je huid terecht komt”. In uw eigen
links wordt alleen maar een onderbouwing gegeven voor de werking in creme-
en shampoo-achtige middelen. Over kleding wordt, mbt de zijde proteine,
niet gesproken. En zelfs de zijde hoofdkussen fabrikanten claimen niet dat
de positieve effecten komen door de proteine.
Mocht u daadwerkelijk bronnen kunnen geven die uw claim ondersteunen dan
ben ik daar zeer benieuwd naar.
ps, de silk proteine dermatology research google-zoektocht leverde niet
veel op. En wat het opleverde ging niet over kleding.