In een onlangs verschenen studie getiteld: What to Wear When Practicing Oriental Medicine: Patients’ Preferences for Doctors’ Attire, is het duidelijk geworden dat ook wanneer je aan oosterse geneeskunde doet, je het beste een witte jas kan aantrekken. Het dragen van dit kledingstuk geeft een competente en betrouwbare uitstraling volgens patiënten. Mocht je juist traditionele kleding aantrekken dan zullen patiënten zich wel het meeste op hun gemak voelen.
De algemene conclusie is echter dat patiënten hun geneeskundigen (oosters of regulier (westers)) gewoon graag zien in een witte jas.
Aangezien vertrouwen in de genezer een belangrijke factor is in het placebo-effect, is het dus aan te raden om een witte jas aan te trekken.
Ik wil daar twee opmerkingen bij plaatsen:
1: Je kunt als patiënt die de beste behandeling wil krijgen dus het beste naar een reguliere genezer gaan: behalve dat je een bewezen behandeling krijgt, zijn witte jassen daar namelijk zo ongeveer de standaard.
2: Als (oosters) alternatieve genezers voortaan allemaal een witte jas gaan aantrekken, dan zou het beeld/gevoel wat een witte jas oproept weleens kunnen gaan veranderen waardoor de conclusies in dit onderzoek niet meer geldig zijn. Behandelingen van alternatieve genezers zijn over het algemeen namelijk niet effectief (als de behandeling wel aangetoond effectief is wordt het namelijk regulier genoemd). De associatie ‘een witte jas-drager maakt me beter’ vermindert dan wellicht.
Eigenlijk heb ik nog wel een derde opmerking: hadden de onderzoekers echt niets beters te doen? Onderzoek naar effectieve behandelingen bijvoorbeeld?
Steun Kloptdatwel
Waardeer je dit artikel? Je kunt onze site steunen met een financiële bijdrage. Dat waarderen wij dan weer! Een donatie kun je doen via dit betaalverzoek (of klik op de afbeelding hiernaast).
NB de rekening staat op naam van Maarten Koller, formeel eigenaar van deze site.
Witte jassen suggereren dat er bij de behandeling wel eens iets gebeurt dat vlekken op de kleding veroorzaakt. Tandartsen zullen daarom meestal wel witte jassen dragen. Witte jassen stralen ook uit ‘hier wordt hygiënisch gewerkt’. Koks dragen dan ook vaak witte werkkleding. Maar bij mijn weten hebben huisartsen zelden een witte jas aan. In het ziekenhuis zie je wel meer witte jassen, maar of je bij poliklinische consulten altijd specialisten met witte jas aantreft, kan ik me tot mijn schande niet goed herinneren.
Ik bekijk vaak websites van alto-genezers en het valt me op dat bijv. chiropractoren afgebeeld worden met witte jas. Maar als op de website van een huisartspraktijk de leden van ‘het team’ worden afgebeeld, dan ziet men daar geen witte jassen. En homeopaten met een witte jas heb ik toch eigenlijk ook nooit gezien.
Uit mijn jeugd en vroege volwassenheid weet ik alleen maar van huisartsen met witte jassen. Dat hoorde er toen gewoon bij. Is later verdwenen, blijkbaar om op die wijze de afstand tussen arts en patient te verminderen.
De patiënt wil het liefst een ‘semi-formeel’ gekleed arts. Vergeet er dan vooral ook niet bij te lachen.
http://www.bmj.com/content/331/7531/1524.long
Grappig, volgens mij ben ik een beetje in de ‘toupet dwaling’ (toupee fallacy, http://skepticsplay.blogspot.com/2010/01/toupees-and-stereotypes.html) getrapt.
In ziekenhuizen ben ik voor zover ik me kan herinneren alleen behandeld door artsen/zusters in witte jassen/kleding. Als iemand geen witte jas droeg dan nam ik aan dat het geen arts was. Zo kon ik mooi blijven geloven dat artsen altijd een witte jas droegen.
Mijn huisarts droeg altijd een witte jas. Mijn Huisarts In Opleiding droeg gewone kleding. Ik dacht ‘die witte jas komt vast wel wanneer hij afgestudeerd is’.
Artsen en apothekers dragen zelden meer witte jassen, behalve misschien in ziekenhuizen.
Dat werd op een gegeven moment enigszins elitair gevonden. Jammer, want er gaat m.i. toch wel enig “placebo-effect” van uit naar de omgeving. Ook als drager van een kraakheldere vers gestreken witte jas (weet ik uit eigen ondervinding) voel je je gewoon prettig bij je werk, op een bepaalde manier draagt die jas bij aan je gevoel voor verantwoordelijkheid.
En wat droeg de de dokter dan als hij op huisbezoek kwam?
Gewoon, zijn dagelijkse kleding: kostuum (met de stethoscoop bungelend uit de zak van het colbertje), wit overhemd, das.
Het was – voorzover ik weet – vroeger etiquette dat je na het huisbezoek de arts aanbood dat hij zijn handen kon wassen. Mijn moeder reikte hem dan altijd plechtig een schone witte (!)handdoek aan, speciaal voor dat doel klaargelegd. Ik herinner me dat de huisarts dat handenwassen meestal eerst afwimpelde, maar er dan toch aan toegaf (waarschijnlijk om mijn moeder in haar huishoudelijke eer te laten…).
Kraakhelder en versgestreken is altijd heel fijn en als het wit is, is het nog fijner. Maakt niet uit wat het is, doktersjassen, overhemdbloezen, beddengoed, tafellaken, allemaal heerlijk!
In de tijd van Semmelweis droegen de dokters ook witte jassen, maar het stond toen juist deskundig als die vol met bloedspatten e.d. zat. Dat was de tijd dat de studenten direct van het verplichte anatomisch practicum (snijzaal, oefenen met autopsies en dergelijke) zonder hun handen te wassen doorliepen naar de obstetrische kliniek.
Een van de statistische problemen waar Semmelweis mee te maken had was dat zijn tegenstanders opmerkten dat er een duidelijke seizoensinvloed op de sterfte van de kraamvrouwen was, dus dat het kennelijk niet of niet alleen vieze handen waren. Maar de studenten spijbelden vaker naarmate het studiejaar vorderde.
Toen Semmelweis vertrokken was uit Wenen werd het afschuwelijke handenwassen (vijf minuten in geconcentreerd bleekwater) daar afgeschaft, maar de sterfte ging niet terug naar het oude niveau, omdat de opvolger van Semmelweis de regel instelde dat wie naar lijkenlucht (!) rook de obstetrische kliniek niet in mocht.
Oh bah!
Zie voor een overzicht van het gebruik van diverse soorten kleding bij artsen en verplegenden: Arts en Auto augustus 2011. Ik kreeg het nummer vanmiddag in de bus.
Milgram toonde ook verband aan tussen de autoriteit die iemand uitstraalt (en dus mensen dingen kan laten doen die ze in andere omstandigheden niet zouden doen) en de fysieke afstand, door het effect van nabijheid en afstand te testen in zijn ‘autoriteitstesten’ (milgram-experiment). Ook toonde hij aan dat de ‘gehoorzaamheid’ steeg als de ‘autoriteit’ een witte jas droeg.
Het prettigst draagt een jas met een klein halsboordje en zonder revers. En iedere week een schone gesteven jas aan. Zelfs als je alleen maar kantoorwerk doet en laboranten aanwijzingen geeft en dus geen last hebt van vieze spetters. Laboranten dragen (althans droegen toen ik laboratoriumwerk deed) jassen met revers. Een van mijn hoogleraren droeg continu zo’n jas met halsboordje, ook net een randje zichtbaar onder zijn overjas, ook op de fiets. Ook als hij college gaf. En of dat status gaf! Ik heb het ook jaren gedaan, gewoon om dingen gedaan te krijgen. En afgezien daarvan doordringt het dragen van een witte jas je continu van je verantwoordelijkheid (en dus dat die verantwoordelijkheid soms aan een dun draadje bengelt…).
dat doet me toch wel heel erg denken aan het witte boordje van meneer pastoor.
ook zo’n autoriteitssymbool.