Onderstaande video is de promofilm van Niburu over hun onderzoeksruimte naar vrije energie. De ruimte is bedoeld om openheid te geven over vrije energie in plaats van de gebruikelijke achterkamertjes. Ik neem aan dat de eeuwige “we zijn op het punt van doorbraak, alleen hebben we nog wat extra geld nodig” dan ook verleden tijd is.
http://www.youtube.com/watch?v=Z_N7o_y8DDg
Staat mij toe om enigszins skeptisch te zijn over de toekomstige ontdekkingen die in deze ruimte gedaan zullen gaan worden. Dat skeptische komt ten eerste voort uit mijn ervaringen met Niburu, zie bijvoorbeeld 1, 2 en bekijk vooral ook even 3.
En misschien komt het ook wel een beetje doordat er al lange tijd naar vrije energie gezocht wordt en er nooit iets is gevonden. Niet door amateurs, niet door professionals. Door enkele lastige natuurwetten zou het idee van vrije energie ook helemaal niet kunnen. Maar daar laat men zich bij Niburu niet door tegenhouden (of als je wilt: beperken). Ze gaan in elk geval hun uiterste best doen om die wetten te breken.
Voor het gemak de betreffende wetten nog even op een rijtje, uit de wikipedia:
1: De eerste wet van de thermodynamica, ook wel Eerste Hoofdwet genoemd, stelt dat energie niet verloren kan gaan of uit het niets kan ontstaan. De wet staat algemeen bekend als de “Wet van behoud van energie”. Er kunnen alleen omzettingen van energie plaatsvinden.
2: De tweede wet van de thermodynamica, ook wel Tweede Hoofdwet genoemd, is een fundamentele wetmatigheid betreffende de omzetting van warmte in arbeid, die tot nu toe door alle empirische gegevens bevestigd is. [De wet stelt (in mijn (leken) termen) dat er ergens altijd energie verloren gaat wanneer je het gebruikt om iets te doen. De energie die bijvoorbeeld wordt verbruikt door een lamp, wordt niet alleen gebruikt voor licht; een gedeelte gaat op aan warmtestraling.]
Ik wens Niburu in elk geval veel succes.
Mocht ik in al mijn leekheid iets verkeerd beschreven hebben, verbeter me dan aub. De wetten van de thermodynamica zijn helaas nooit aan mij onderwezen, dus begrijp ik ze wellicht niet helemaal.
Steun Kloptdatwel
Waardeer je dit artikel? Je kunt onze site steunen met een financiële bijdrage. Dat waarderen wij dan weer! Een donatie kun je doen via dit betaalverzoek (of klik op de afbeelding hiernaast).
NB de rekening staat op naam van Maarten Koller, formeel eigenaar van deze site.
Een soort schuur waarin wat gereedschap, echt een plaats (pardon: goed geoutilleerd laboratorium) om door enkele wartaal uitslaande lieden de thermodynamica onderuit te halen, lijkt me.
Lijken mij goede omschrijvingen. Er zijn er in feite 4 wetten. Maar deze zijn het belangrijkste met betrekking tot de luchtfietserij omtrent “vrije energie.”
In het voorbeeld van de lamp wordt warmte geproduceerd en warmte is een vorm van energie dat niet volledig weer kan worden omgezet in ‘nuttige’ vormen van energie. Er gaat in die zin dus energie in een bruikbare vorm verloren aan energie in een niet bruikbare vorm. Wat daar gebeurt is dat de entropie van het systeem toeneemt. Je zou dat misschien kunnen voorstellen als energie die in een “geconcentreerde,” lokaal geordende vorm, zoals bijv. een geordend oscillerende stroom elektronen in een koperdraad, via de lamp wordt verdeeld over de ruimte en moleculen en atomen rond de lamp harder doet trillen en met elkaar botsen. Temperatuur is een maat voor de gemiddelde bewegingsenergie van deeltjes. De lokaal geordende aanwendbare energie is zo via de lamp overgegaan naar een vorm die zich met de tijd over de hele ruimte heeft verspreid. Bij een ouderwetse gloeilamp wordt trouwens ongeveer 90 tot 95% van de toegevoerde elektrische energie omgezet in warmte. Spaarlampen zetten zo’n 60% om in warmte en LEDs spenderen slechts de helft aan de competitie met de ketel.
Als de lichten bij Niburu een rendement halen die het haalt bij de ouderwetse gloeilamp ben ik onder de indruk. Maar ik ben bang dat ze meer energie zullen spenderen aan het bakken van lucht dan aan het werpen van licht op nieuw horizonten in de thermodynamica.
De inzichten in de thermodynamica verander je m.i. niet fundamenteel met een cirkelzaag (die prominent in beeld kwam).
En de andere uitingen van deze groep geven er ook niet veel uitzicht op.
Was het maar waar, tenminste v.w.b. de energievoorziening!
Mag ik die Tweede Hoofdwet anders formuleren? Het is wat ingewikkeld om het goed uit te leggen in ‘lekentermen’. In elk geval is het wat vreemd om eerst te zeggen dat energie behouden blijft, en daarna dat er wat verloren kan gaan.
Een deel van de energie om ons heen bestaat uit een soort van bewegingsenergie van chaotisch bewegende deeltjes. Als de natuur haar gang gaat wordt die bewegingsenergie zo gelijkmatig mogelijk verdeeld.
Dat moet ik even uitleggen. In de eerste plaats is het niet zo dat alle deeltjes (ongeveer) evenveel energie energie krijgen. Het is trouwens niet eens zo duidelijk wat we hier onder deeltje moeten verstaan. Het gaat om ‘vrijheidsgraden’. Een min of meer puntvormig deeltje kan in drie richtingen bewegen, dat zijn drie vrijheidsgraden. Maar een molecuul bestaande uit twee deeltjes heeft daarenboven nog de mogelijkheid verschillende richtingen aan te nemen (dat zijn er nog eens twee) en bovendien kunnen de atomen nog langs de as van het molecuul naar elkaar toe of van elkaar af bewegen, maar vaak zitten de atomen in een molecuul zo stevig aan elkaar dat die mogelijkheid als het ware niet zo erg meedoet.
In de tweede plaats is ‘zo gelijkmatig mogelijk’ niet dat ze allemaal exact dezelfde energie hebben. Sommigen hebben meer en andere weinig, je krijgt dus een statistische verdeling. Doordat de deeltjes alsmaar tegen elkaar botsen zijn er voortdurend ‘andere’ deeltjes die veel of weinig energie hebben.
In de derde plaats heb je op kwantumniveau eigenlijk te maken met kwantumtoestanden. De verschillende kwantumtoestanden die horen bij een rechtlijnig voortvliegend deeltje, dat zijn er ontzaglijk veel, maar als het om trillingen gaat (van het elektromagnetische veld bijvoorbeeld) dan kun je wel te maken krijgen met de relatieve schaarste van energierijke kwantumtoestanden.
De gemiddelde ‘chaotische’ bewegingsenergie per vrijheidsgraad is 0,5 maal T maal k, waarbij T de absolute temperatuur is. k heet de constante van Boltzmann.
Je kunt die ‘chaotische bewegingsenergie’ wel omzetten in nuttige energie (bijvoorbeeld om een gewicht op te heffen of een object te laten bewegen, namelijk alle delen dezelfde kant uit laten bewegen). Dat kan echter alleen door als het ware de warmte-energie van een warm object (met temperatuur W) naar een koud object met temperatuur K) te laten gaan. Als bij een dergelijk proces een portie warmte-energie E aan het warme object wordt onttrokken, zal dat resulteren in het deponeren van minstens E maal K/W aan warmte-energie in het koele object. (Het verschil is dan de ‘nuttige energie’.) In het ideale en eigenlijk onbereikbare geval geldt dus voor de hoeveelheid D aan warmte-energie die in het koude object arriveert: D/K = E/W
Dat heeft natuurkundigen op het idee gebracht op een naam voor ‘hoeveelheid getransporteerde energie gedeeld door temperatuur’. Die naam is entropie. Dus bij een ideaal proces is de hoeveelheid ‘entropie’ die het warme object verlaat precies gelijk aan de hoeveelheid ‘entropie’ die aan het koude object wordt toegevoerd. De totale hoeveelheid entropie (van warme en koude object samen) blijft dus gelijk. Alleen, we hebben alleen maar gesproken over veranderingen van entropie. Daar hebben natuurkundigen ook wat op gevonden, en ze vatten de totale entropie dan ook op als een maat voor de wanordelijkheid van de totale verdeling van de energie, ruwweg de hoeveelheid informatie die een toestand vertegenwoordigt.
Als je afdaalt naar de microscopische beschrijving, moet je eerst het aantal mogelijkheden tellen die het systeem heeft om in de gegeven toestand te verkeren (een ontzaglijk aantal), en dan de logaritme nemen en vermenigvuldigen met diezelfde k van zonet. Het vergt heel wat studie om in te zien dat bij zo’n proces om met een ideale machine nuttige energie te krijgen uit een warmteverschil de entropiestroom precies is wat deze microcopische beschrijving zegt.
Ik zei al dat zulke machines ideaal zijn. Ze bestaan niet echt. Je kunt ze benaderen door de delen ervan heel langzaam te laten bewegen. Warmte-overdracht vindt vrijwel alleen plaats van warm naar koud, maar als je de temperatuurverschillen ontzaglijk klein houdt, heb je bijna het ideale geval.
In zo’n machine wordt bijvoorbeeld een gas samengeperst. Daar wordt het warm van, maar als je het heeeel langzaam doet terwijl het in thermisch contact is met een groot ‘bad’ van een bepaalde temperatuur dan geschiedt de warmtestroom van iets dat maar een heeeel klein beetje warmer is naar het bad. Zo’n warmtestroom gaat natuurlijk heel langzaam, vandaar dat je dat samenpersen ook zo langzaam moet doen.
Een echte motor gaat natuurlijk niet zo langzaam.
Het aardige van zulke machines is trouwens dat je ze ook omgekeerd kunt laten lopen. Je kunt ook warmte-energie van koud naar warm overbrengen (dat is wat een koelkast, air-conditioner of warmtepomp doet), maar dan moet er ‘nuttige’ energie bij.
In de praktijk zijn processen niet ideaal. De totale hoeveelheid entropie neemt ‘altijd’ toe. Met andere woorden, warmte-energie (dat is dus de energie van chaotische beweging van kleine deeltjes) gaat nooit zomaar van koud naar warm. Immers als dat kon, kon je er een warmtemachine achter schakelen, zodat er je uiteindelijk netto warmte aan iets warms zou kunnen onttrekken zonder dat er netto warmte aan iets kouds zou worden toegevoerd.
Ik schreef ‘altijd’ omdat je op kosmische schaal te maken hebt met zwaartekracht. Die kleine deeltjes botsen voortdurend: als ze te dicht bij elkaar komen stoten ze elkaar af. Maar zwaartekracht is alleen maar aantrekkend en dat betekent – voor zover ik begrepen heb – dat deeltjes willekeurig dicht bij elkaar kunnen komen en dat het aantal toestanden dat een groep deeltjes kan hebben oneindig is.
In een groep ‘koele’ deeltjes die onder invloed van de zwaartekracht ten opzichte van elkaar bewegen kunnen spontaan klonters (‘sterren’) ontstaan die warm zijn. En dat is ook gebeurd. Het is meen ik een onopgelost probleem hoe je met de zwaartekracht erbij op kosmische schaal ‘entropie’ zou moeten definiëren.
Maar gewoon hier op aarde hebben we daar niets mee te maken. Je kunt ‘nuttige’ energie wel omzetten in chaotische warmte-energie (dat doe je in elke elektrische waterkoker), maar eenmaal aangerichte chaos kun je niet ongedaan maken: de zo verkregen hoeveelheid warmte is niet meer helemaal om te zetten in ‘nuttige’ energie.
Als je het verband met de microscopische toestanden legt is dat ook begrijpelijk. Als je een pak rode kaarten en een pak blauwe kaarten samen gaat schudden, krijg je wanorde, en welke schudmethode je ook gebruikt: de oorspronkelijke toestand wordt nooit meer hersteld (wel als je bijv. 4 kaarten hebt, maar met tien tot de macht 25 kaarten is er geen natuurlijk schudproces dat binnen afzienbare tijd de oorspronkelijke toestand gegarandeerd herstelt).
Ik hoop dat ik de natuurkundige waarheid niet al te veel geweld heb aangedaan, en als iemand het beter kan uitleggen, moet hij of zij dat maar doen.
Op fysisch niveau leg ik de Tweede Hoofdwet altijd uit met de volgende illustratie. Het zou niet tegen de Eerste Hoofdwet (energiebehoud) ingaan als je kopje koffie plots een paarhonderd graden kouder zou worden en de daarbij beschikbaar komende energie zou gebruiken om zichzelf de ruimte in te lanceren. Echter, het is de Tweede Hoofdwet die dat verbiedt!
Jan-Willem… Het zou echt een ramp zijn en de Thermodynamica onderuit halen als de gravitationele instorting van een gaswolk tot een ster of melkwegstelsel niet in overeenstemming met de Tweede Hoofdwet was. Met die instorting gaat het niet eens om een kwantumfenomeen. En er is, thermodynamisch gezien, ook geen fundamenteel verschil tussen die gravitationele instorting en de overgang “gas -> vloeistof” of “vloeistof -> vaste stof” in een afgesloten ruimte. Waarom zou het tenslotte uitmaken of er gravitatie of elektrostatische krachten aan de basis van die clustering liggen? De gravitationele instorting van een gaswolk is subtiel, maar uiteindelijk niet in overtreding van de Tweede Hoofdwet (zie bijv. http://math.ucr.edu/home/baez/entropy.html en http://arxiv.org/pdf/0907.0659v1).
Dat energiebehoud is trouwens geen wet van het type “We hebben het 1000 maal gezien, dus moet het in geval 1001 ook opgaan.” Energiebehoud is impliciet in een uitgangspunt van de natuurkunde. Voor een experiment moet het niet uitmaken of je het nu doet of over 20 minuten of wanneer dan ook. De uitkomst dient niet anders te worden bij een translatie in de tijd van je gehele systeem. Herhaalbaarheid van experimenten en reproduceerbaarheid van resultaten is essentieel. Wiskundig kun je dit zien als een translatiesymmetrie van je systeem. Emmy Noether heeft zo’n honderd jaar geleden bewezen dat je elke symmetrie altijd kunt herformuleren als een behouden grootheid. Welnu, voor die tijdstranslatiesymmetrie is de corresponderende behouden grootheid de energie. Het enige wat er over blijft om over te discussieren is hoe die energie zich kan manifesteren. Zo is het ook pas een jaar of honderd geleden duidelijk geworden dat massa eigenlijk een vorm van energie is.
Een apparaat dat op voorspelbare en herhaalbare wijze de wet van energiebehoud breekt is derhalve een contradictio in terminis. Wat die NiburuJongens in wezen aan het doen zijn is zoeken naar een getrouwde vrijgezel, een dichte gaatjespan of een vierkante cirkel.
Ik vond het trouwens erg leuk om Casper Pompe weer te zien in dat filmpje. Een paar maanden geleden was Caspers watermotor het onderwerp van een aardig stukje alhier van Pepijn van Erp. Casper zelf heeft toen nog deelgenomen aan de discussie die er onder dat stukje losbarstte.
Ik had het eigenlijk al veel eerder willen doen maar nu is het basta. Ik ga me onmiddellijk een Emmy Noether t-shirt aanschaffen.
Jammer voor de Niburu-jongens…
Hun bedoeling t.a.v. het energievraagstuk komt me voor als een te prijzen zaak.
Maar als hun inspanningen alleen maar energie gaan kosten zonder resultaat, is dat een beetje dom.
Ze hadden ook eerst deskundigen kunnen raadplegen over mogelijk- en vooral onmogelijkheden.
Daar zijn ze kennelijk te eigenwijs voor.
Je kunt bovendien veronderstellen dat wanneer dit initiatief tot mislukken gedoemd is, hun andere opvattingen van hetzelfde illusoire gehalte zijn.
In het gelinkte stuk van Baez staat een hoop in detail berekend, en helemaal aan het eind signaleert hij dat er ergens iets niet klopt.
Maar dat probleem zag ik meteen al in het begin. Een gaswolk kan zich niet ‘zomaar’ samentrekken. Stel je een ijle wolk van atomen voor waarin de vrije weglengte die van de diameter van de wolk benadert. De atomen beschrijven dan allerlei banen om het middelpunt van de wolk. Af en toe botsen er atomen waardoor de botsende atomen impuls en energie uitwisselen. Maar de wolk trekt zich pas samen als de gemiddelde baandiameter van omlaag gaat.
Voor één enkel deeltje (denk aan een satelliet om de aarde of een planeet om een ster) kan de baandiameter alleen maar krimpen als er energie wordt afgegeven. Dat kun je in een eenvoudige geval zo zien. We gaan uit van een berekening waarbij een satelliet op ontzaglijke grote afstand een snelheid vrijwel nul heeft en we kennen daaraan een energie nul toe. Dus daar is de potentiële energie nul en de kinetische energie nul. Als de sateliet dichterbij is, is de potentiële energie -C/R (C = product van de massa van het deeltje en de totale centrale massa en de zwaartekrachtconstante) en de kinetische energie is C/2R. R is de afstand van het deeltje tot de centrale massa. Dus als het deeltje in het lagere baan zit daalt de potentiële energie en stijgt de kinetische energie, maar de som daarvan (-C/2R) daalt. Dat kan alleen als er dus energie wordt afgegeven.
Bij echte gaswolken die zich verdichten tot sterren gebeurt dat doordat bij botsingen energie wordt afgegeven in de vorm van straling. Dat gaat makkelijker als er moleculen in de wolken zitten. Wanneer er alleen maar gravitationele interactie is, kan er ook energie ‘uit de wolk’ ontsnappen, namelijk als bij bepaalde bijna-botsingen deeltjes met hoge snelheid de wolk uit worden geslingerd. Als twee deeltjes elkaar in een verder leeg universum passeren is dat van grote afstand een elastische botsing: het ‘ene’ deeltje heeft voor en na dezelfde snelheid, en het andere deeltjes ook. Ten opzichte van elkaars gemeenschappelijke zwaartepunt beschrijven ze hyperboolbanen. Maar als er meerdere deeltjes bij betrokken zijn, kan het anders gaan.
Hoe dan ook, als er alleen maar gravitationele interactie is kan de wolk nog steeds samentrekken, maar dan wordt de energie afgevoerd uit het systeem doordat er snel bewegende deeltjes ontsnappen. Een gedeelte van het systeem verdampt als het ware.
Maar net zo min als je bij isotherme compressie van een gas in een cilinder alleen moet kijken wat er met het gas in de cilinder gebeurt, moet je bij een samentrekkende deeltjeswolk met gravitationele interactie kijken wat er met de wolk gebeurt (dus alleen lokaal). Ik schreef al: bij lokale processen kun je prima rekenen met entropie. Maar bij de samentrekkende wolk moet je voor de ‘totale’ entropie niet alleen naar de wolk kijken (waarin deeltjes willekeurig dicht bij elkaar kunnen komen, wat maakt dat deeltjes onbeperkt hoge snelheden kunnen krijgen) maar ook naar de onbegrensde ruimte erom heen.
Voor iets met een bekend volume is de entropie te berekenen, maar als je te maken hebt met een onbegrensde ruimte en de impulsruimte in feite ook onbegrensd is (althans: deeltjes met extreem hoge energie een niet verwaarloosbare rol spelen) dan wordt de berekening voor mij onoverzichtelijk. Dus: lokaal kun je rekenen met entropie, maar als het gaat over de entropie van het universum als geheel, dus gaswolken plus de totaliteit van de omgeving (i.e. de rest van het universum) waaraan die hun energie afgeven bij contractie, dan weet ik het nog zo net niet.
In dit verband snap ik ook eigenlijk niet hoe deeltjes die met helemaal niks interactie hebben (behalve gravitationeel) toch samengetrokken wolken hebben kunnen vormen. Dat zou gebeurd moeten zijn met de ‘donkere materie’, als die tenminste uit nog onbekende elementaire deeltjes bestaat. Gaswolken van ‘gewone’ materie raken hun contractie-energie door voornamelijk door straling kwijt. Of zou de donkere materie via gravitationele interactie energie uitwisselen met gewone materie die dan op de gewone manier (straling) warmte loost?
Voor zover ik weet wordt donkere materie verondersteld te bestaan uit WIMPs die naast zwaartekracht ook interactie door zwakke kernkracht hebben.
Bij een van de directe detectiemethoden wordt (geprobeerd) de botsingsenergie met gewone materie te meten in de vorm van een lichte temperatuurstijging in de tot dicht bij het absoluut nulpunt gekoelde detector. In dat geval dus toch straling.
Zo als ik het altijd heb opgevat is de wet van de behouding van energie wel een empirisch gevonden wet. Niet 1000 maar miljoen keer, en geen enkel keer kon het tegendeel worden aangetoond. En als het soms wel leek dat de wet werd gebroken bleek bij nader onderzoek dat er een paar foutjes in zaten. De behoudings-wet strookt ook zo ontzettend mooi met ons dagelijkse ervaring. Als ik 5 appels in mijn tas heb komt er niet zomaar een 6de appel bij, en er verdwijnt ook geen enkel.
Een interessante zienswijze toen ze de kernenergie hadden ontdekt (of andere nieuwe ‘vormen’ van energie). Ze hadden ook kunnen zeggen: “Nou, wij hebben ons vergist, de behoudings-wet klopt toch niet, want we hebben uit een stilstaand en (bijna) koud stuk massa energie kunnen halen”. Maar ze hebben voor een andere uitdrukking gekozen: “We hebben een nieuwe vorm voor energie gevonden, de massa, waarin de energie ook kan worden omgevormd”. Klinkt ook eigenlijk wat logischer, temeer omdat het equivalent zo precies kan worden berekend. In dat opzicht kan men natuurlijk aan de slag gaan om nieuwe vormen van energie te ontdecken zonder de wet te breken, bijvoorbeeld de lege ruimte.
Misschien moet ik uw 3de alinea nog een keertje herlezen om die goed te kunnen begrijpen. Het lijkt dat het weer een strijd om woorden is.
De vrije-energie-enthousiasten die de klok hebben horen luiden claimen inderdaad dat het om “energie uit het vacuum” gaat. Als je de slingerbeweging kwantummechanisch analyseert, dan blijkt de toestand met de laagste energie, de nulpuntsenergie, toch nog een klein beetje energie te bevatten. De slinger staat dus nooit helemaal stil. Wanneer je elektromagnetische velden vervolgens kwantummechanisch beschrijft, dan is de onvermijdelijke consequentie dat een vacuum zulke nulpuntsenergie bevat.
Rondom websites als http://nulpuntenergie.net/index.php is er een hele subcultuur van lieden die energie uit het vacuum willen gaan aftappen en daar opstellingen voor ontwerpen en bouwen. Er is goede grond voor scepsis jegens deze onderneming. Ten eerste vertegenwoordigt die nulpuntsenergie reeds de toestand met de laagst mogelijke energie. Hoe kun je daar nog verder energie uit gaan halen? Geregeld wordt een patent of apparaat gepresenteerd waarin iemand met een magneetjes, draaiende wieltjes en elektrische stroompjes pretendeert nulpuntsenergie te exploiteren. Dit kan niet anders zijn dan klinkklare onzin. De wereld van het elektromagnetisme wordt beschreven door de 4 wetten van Maxwell. Deze wetten en de wetten van de gewone mechanica IMPLICEREN energiebehoud en laten geen ruimte voor de exploitatie van nulpuntsenergie. Nulpuntsenergie komt niet voor in Maxwells elektromagnetisme. Nulpuntsenergie in een vacuum komt voor in de heel geavanceerde kwantumveldentheorie. Zo’n patent zou een uitleg in termen van die theorie moeten bevatten.
Je moet er inderdaad rekening mee houden dat zo’n instortende gaswolk ook zogenaamde “zwarte lichaam straling” (black body radiation) uitzendt. En als de instortende wolk verder opwarmt worden er tevens meer fotonen uitgezonden. Die fotonen snellen weg van je gaswolk en maken het effectieve volume van je systeem snel groter. Voor die wegsnellende fotonen neemt de entropie uiteraard snel toe.
Voor een gas dat homogeen verspreid is heb je een soort “condensatiekern” nodig om de gravitationele instorting op gang te krijgen. Doorgaans is het zo dat er door de Brownse beweging lokale concentratiefluctuaties zijn – het is gewoon een kwestie van afwachten totdat er een “kritische fluctuatie” is die voldoende groot is om klontering in gang te zetten.
In eerste paarhonderdduizend jaar na de Big Bang was het heelal een homogene gaswolk die zo heet was dat elektronen en atoomkernen niet aan elkaar gebonden waren. Elektromagnetische krachten domineerden toen. Met z’n uitdijing koelde het heelal af. Toen elektronen en atoomkernen eenmaal gebonden waren en het heelal koud was en uit elektrisch neutrale deeltjes bestond, toen kon de gravitatie de dominerende kracht worden. Toen het ging klonteren was het met de homogeniteit gedaan.
Iemand nog zin om te investeren?
http://www.share2start.com/goededoelen/project/onderzoek-naar-brandend-water
Niburu Free Energy staat samen met watergas.nu op de bedrijfs AutoRAI. Ben eigenlijk wel benieuwd wie dat allemaal betaalt. Het binnenhalen van geld voor de stand liep via eenzelfde share2start-project niet heel goed: http://www.share2start.com/goededoelen/project/watergas-bedrijfsautorai/sharers allemaal kleine bijdragen en dan twee anonieme bijdragen van 1.000 euro … probeert hier iemand misschien anderen het idee te geven dat er wel mensen zijn die er serieus wat in zien en ze zo over de streep te trekken?
jullie begrijpen er niets van. liefde wordt omgezet in electriciteit. tenminste volgens hun eigen website.
We zijn wel verplicht je te waarschuwen voor het volgende als je aan de slag gaat met deze techniek:
Op het moment dat je op deze manier heilige geometrie gaat gebruiken creëer je een vortex die een directe poort openzet naar de hogere trillingsniveaus. Door deze poort kunnen diverse vormen van energieën reizen. Om ervoor te zorgen dat je de juiste, liefdevolle, vorm van energie aantrekt is het van essentieel belang om het systeem met de juiste intentie te creëren. Een zeer goed hulpmiddel is het als je een blaadje papier onder de ster legt en daarop een hartje tekent. Hierbij is het wel heel belangrijk dat het gevoel van liefde of bijvoorbeeld dankbaarheid meegegeven wordt aan dit getekende hartje. Woorden blijken ook goed te werken. Alles is energie.
Ik studeer en werk al een poosje aan mogelijke theorieen en oplossingen voor ZPE energy, zie:
http://bigbang-entanglement.blogspot.nl/
Naar mijn bescheiden mening is de zoektocht naar ZPE alleen mogelijk zonder dollartekens in je ogen en met groepen van deel-deskundigen.
Dus historici zoeken naar free energy generatoren z.g. Vajra / Dorje afbeeldingen uit vroeger tijd. en techneuten proberen die dingen uit op enegetisch gebied. met of zonder magnetron effecten
goed idee?.