Deze voordracht gaf Harriet Hall tijdens het World Skeptics Congress 2012 in Berlijn.
Complementary and Alternative Medicine (CAM): Fairy Tale Science and Placebo Medicine
Steun Kloptdatwel
Waardeer je dit artikel? Je kunt onze site steunen met een financiële bijdrage. Dat waarderen wij dan weer! Een donatie kun je doen via dit betaalverzoek (of klik op de afbeelding hiernaast).
NB de rekening staat op naam van Maarten Koller, formeel eigenaar van deze site.
: Fairy Tale Science and Placebo Medicine){kind=link}
Ik vind dit weer een typisch voorbeeld van het soort scepsis waar we weinig mee opschieten. Ook al heeft dr. Hall 100% gelijk in wat ze zegt, preekt ze voor eigen parochie en draagt ze weinig oplossingen aan om onbegrip, pseudo-wetenschap en kwakzalverij aan te pakken. Ik ben ook niet erg onder de indruk vaan de manier waarop ze de vragen van toeschouwers probeert te beantwoorden. Ze luistert vaak niet goed en voegt heel weinig toe aan de opmerkingen.
Ik heb 2 opmerkingen voor wat verder betreft een inhoudelijke aangename presentatie, maar vormelijk gesproken regelrechte aanfluiting.
1
is de geluidskwaliteit over een PA-systeem van een heleboel munten, en
geen mens die zich daar over opwind. Het is bijna niet te volgen.
Terwijl er bendes bevlogen technici te vinden zijn om met zo goed als
gratis middelen dat recht te trekken. Ik heb veel van dit soort
problemen gratis rechtgetrokken in het verleden, maar heb het opgegeven
om de nog verder aan dit dooie paard te trekken. De geluids- en
beeldkwaliteit is meer dan genoeg om na een minuut al af te haken. En
dat terwijl het in Berlijn is opgenomen, met alle middelen onder
handbereik. Temidden van een grote groep van mensen met een riant
inkomen. En niemand die daar tegen in verzet komt.
2 is de monotonie
van de spreker. Alsof geen moeite gespaard is om een autopsie te plegen
zonder te kijken of het subject al reeds was overleden. En wederom geen
woord van protest, dus bij deze: Ik protesteer tegen een dergelijk
mateloze levenloze presentatie, waar waarschijnlijk ook nog eens geld
voor is gegeven. Het onderwerp is daar te belangrijk voor.
Ik hoop
dat een dergelijke gebrekkige presentatie mij in de toekomst bespaard
zal blijven, en deze kritiek ter harte wordt genomen, want woorden
schieten mij tekort – tenzij ik 40 minuten mag uitrazen – waar ik dan
weer niet de aanvechting toe heb.
Goed dat Hall hier ook nog eens uitlegt wat ‘requires further investigation’ ook al weer is.
http://youtu.be/XHkHB1i0Ss0?t=18m18s
De bloedeloze slaapverwekkende presentatie van Hall “also requires further investigation”, dit hadden ze in feite beter JW kunnen laten doen op zijn bekende humoristische wijze, hadden we tenminste nog eens kunnen lachen.
We is ook fairy tale science….
Natuurlijk, dat bestaat ook, maar een levendige presentatie omtrent dit onderwerp (niet overdrijven natuurlijk), hoeft toch geen afbreuk aan de inhoud te doen en houd ook de aandacht vast.
Het beluisteren van een monotoon stemgeluid zou zelfs bij sommige toehoorders een lichte trance kunnen veroorzaken en ze in slaap sussen of in het gunstigste geval ietwat minder alert maken.
Jullie hebben die inhoud niet begrepen dan wordt het lastig.
Wij snappen alles, onderschat ons niet.
Ik vond de geluidskwaliteit alleen bij de vragen onder de maat. Bij Skepsis-congressen doe ik altijd mijn best om vragenstellers op het hart te drukken om luid en duidelijk in de microfoon te spreken. Veel vragenstellers hebben het gevoel dat als ze zichzelf goed kunnen horen, dit ook voor iedereen anders geldt.
De toehoorders waren voor het grootste deel personen die er veel geld (overnachting in Berlijn…) en moeite voor over hadden om collega-sceptici te ontmoeten en misschien wel bekende sceptici in levende lijve te zien. Zo te zien had dokter Hall geen enkele moeite om hun aandacht erbij te houden. Die sceptici verkeren vaak zelf in de positie dat zij iets dergelijks moeten uitleggen aan anderen. Voor hen zaten er genoeg dingen in de voordracht die nieuw waren of die elegant waren samengevat. Hoeveel zouden bijvoorbeeld dat astma-onderzoekje van Kaptchuk ( http://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa1103319 ) kennen?
De opmerking van Hall dat onbehandelde astma fataal kan zijn, vind ik trouwens niet helemaal terecht. De proefpersonen hadden ‘mild to moderate’ astma en het doel van de proef was na te gaan wat het veffect van placeboibehandelingen nou eigenlijk was. Misschien is Halls opmerking (die ze ook meteen na publicatie van het artikel gemaakt heeft) vooral ingegeven door zinnetjes zoals ‘other outcomes such as emergency room visits and quality-of-life metrics may be more clinically relevant to patients and physicians’ aan het eind van het artikel.
De conclusie had natuurlijk net zo goed kunnen zijn dat je bij onderzoek van behandelmethoden niet moet vertrouwen op subjectieve uitkomstmaten (‘wilt u op deze lijn van 0 tot 10 (= geen klachten tot onverdraaglijk erg) een kruisje zetten bij hoe u zich voelt?’), maar op objectieve maten.
Als je van je lezing een ‘vuurwerk’ maakt, hou je minder tijd over voor het doen van inhoudelijke mededelingen, en ik weet niet of je dan je gehoor gewoon achterlaat met een prettig gevoel, zonder dat ze er ook maar iets feitelijks van onthouden hebben.
Nog een opmerking: Hall schrijft de quote over Extraordinary claims toe aan Carl Sagan. Maar die gaat eigenlijk terug op de wiskundige en astronoom Laplace. In zijn boek over waarschijnlijkheidstheorie (1814) schreef hij op p. 50:
‘Nous sommes si eloignés de connaître tous les agens de la nature et leurs divers modes d’action; que le serait pas philosophique de nier les phénomènes uniquement parce qu’ils sont inexplicables dans l’état actuel de nos connaisances. Seulement, nous devons les examiner avec une attentions d’autant plus scrupuleuse qu’il paraît plus difficile de les admettre; et c’est ici que le calcul des probabilités devient indispensable pour déterminer jusqu’à quel point il faut multiplier les observations ou les expériences, afin d’obtenir en faveur des agens quelles indiquent, une probabilté supérieure aux raisons que l’on peut avoir d’ailleurs de ne pas les admettre.’ (vet van mij; ik hoop dat ik alles netjes heb overgetikt).
Dat is een hele mondvol en men herkent er het principe van Hume in die ongeveer zei dat als je een verhaal over een wonder hoort, je altijd moet afwegen wat waarschijnlijker is: de getuigen zijn betrouwbaar en het wonder is echt gebeurd, of de getuigen liegen of vergissen zich (broodjeaapverhalen die bij het telkens doorvertellen steeds sterker worden of die gewoon begonnen als pure fictie en daarna voor feitelijk aangezien, dat verschijnsel was toen nog niet zo goed bestudeerd), en die ook schreef (1748): ‘A wise man … proportions his belief to the evidence.’ Laplace heeft het niet meer over wonderen maar over rare verschijnselen die men zelf moet proberen vaker waar te nemen.
In 1899 vatte Flournoy dit (in zijn boek Des Indes à la Planete Mars samen als het principe van Lapace. Hij citeert Laplace (bijna zo uitvoerig als ik) en vatte het daarna samen als: ‘Le poids des preuves doit être proportionné à l’étrangeté des faits.’
In de allereerste aflevering van The Zetetic (de oude naam van de Skeptical Inquirer) schreef Marcello Truzzi ‘An extraordinary claim requires extraordinary proof’. In 1987 formuleerde hij het in Zetetic Scholar nog eens aldus: ‘In science, the burden of proof falls upon the claimant; and the more extraordinary a claim, the heavier is the burden of proof demanded’. Pas daarna citeerde Carl Sagan het in de tv-serie Cosmos (1990). Dit alles staat ook kort uitgelegd in de wikibio van Sagan.
http://en.wikipedia.org/wiki/Carl_Sagan