Deze voordracht gaf Gerd Antes tijdens het World Skeptics Congress 2012 in Berlijn.
Interventions in Science-based Medicine – Requirements on Transparency and Standardized Methods
Gerd Antes – Interventions in Science-based Medicine – Requirements on Transparency and Standardized Methods
About Author Maarten Koller
Maarten Koller (1982) is bestuurslid van Stichting Skepsis & voorzitter van de Utrechtse Skepsis werkgroep. Daarnaast is hij afgestudeerd in de klinische & gezondheidspsychologie aan de Universiteit Utrecht.
Comments
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.
Kan iemand in 3 zinnen te beschrijven waar deze video over gaat, waarom ik zou moeten kijken? De titel zegt mij te weinig.
Het gaat erom dat je als onderzoeker en beoordelaar van behandelingen te maken hebt met een enorme bias in publicaties.
1. ruwweg de helft van alle trials in de geneeskunde wordt nooit gepubliceerd
2. wat gepubliceerd wordt, is vaak verdraaid (bijv. vervelende bijwerkingen worden weggemoffeld).
Van af 25:30 zie je een lijst van schuldigen aan deze situatie. Hij noemt er 11 (dus niet alleen de farmaceutische industrie) maar ook bijvoorbeeld degenen die verantwoordelijk zijn voor het maken van wetten en het afdwingen daarvan.
Hij geeft dan ook 5 redenen voor deze situatie.
Vanaf 35:56 zie je een samenvatting.
Mijn dank is groot.
Met enige moeite kon ik het meeste verstaan. Aan het eind laat professor Antes een diagram zien dat het probleem met anekdotes illustreert. Maar hij had volgens mij 8 vakjes (dus eigenlijk in een kubus) moeten laten zien.
Te weten:
men onderzoekt de een of andere behandeling
A. men past de behandeling toe OF niet
B. de patiënt wordt beter OF niet
C. het resultaat wordt bekend gemaakt OF niet.
In het ideale geval zou je hopen dat alle resultaten bekend gemaakt worden, maar dat is niet zo. Daar gaat een groot deel van deze voordracht over. Vele details zijn ook in Bad Pharma van Ben Goldacre na te lezen. Maar bij een anekdote gaat het slechts om 1 geval waarbij telkens het stuk ‘OF niet’ is weggelaten.
Iets anders is waar de spreker niet op inging is ‘concealed randomisatie’. Dat is een eufemisme voor ‘randomisatie waarbij fraude onmogelijk is gemaakt’. Er zijn allerlei methoden van randomisatie bij klinisch onderzoek. Vaak is de de rij A B B A A B A B A A A B of iets dergelijks (A = behandeling A, B = behandeling B) op de een of andere manier al van tevoren geprepareerd. De uitslagen zitten dan in ‘ondoorzichtige’ enveloppen, die worden geopend nadat de patiënt geschikt is bevonden en toestemming heeft gegeven. Maar de behandelaar kan stiekem kijken wat er in de envelop zit en dan patiënten omwisselen. Patiënten met meer kans op genezing kunnen dan het ‘echte’ middel krijgen. Of andersom, patiënten die het meer nodig hebben krijgen het ‘echte’ middel. Op die manier is de feitelijke toewijzing niet meer ‘random’. Het is simpelweg fraude. Als de randomisatie zo is ingericht dat dit soort fraude niet mogelijk is, spreken we van concealed randomisatie.
Als men een artikel leest over een of ander geblindeerd en gerandomiseerd onderzoek, moet uit de beschrijving van de randomisatie zijn op te maken of die wel of niet ‘concealed’ was. Als een onderzoeker zijn of haar best heeft gedaan om te zorgen dat de randomisatie ‘concealed’ was, zal die dat zeker opschrijven. Dus als het er niet staat moet je er wel bijna van uitgaan dat er een mogelijkheid tot fraude was en als de behandelaars sterk gemotiveerd zijn om maar één uitkomst te krijgen (bijvoorbeeld omdat hun geldschieter dat verlangt of omdat ze een of ander geloof aanhangen), zullen ze ook van die mogelijkheid tot fraude gebruik gemaakt hebben.
Er kan nog wel meer misgaan met randomisatie. Bekend is de zogeheten Wageningse methode. Men geeft de behandelaar twee potten (spuitbussen o.i.d.) gemerkt A en B. De toediening van het middel geschiedt door hetzij pot A hetzij pot B te gebruiken. De behandelaar weet dan wie er A en wie er B gekregen heeft. Als om de een of andere reden de behandelaar denkt dat A het verum is kan dat diens oordeelsvermogen zo beïnvloeden dat A ‘beter’ lijkt. Het gaat dan in essentie om een proef met N=2.
Als erop staat dat het onderzoek ‘geblindeerd en gerandomiseerd’ is, dan ga je er toch van uit dat de uitvoerende arts niet weet en ook niet kan weten wie het placebo en wie het verum krijgt. Wat anders betekent geblindeerd dan? Warom moet er nog ‘concealed’ bij? En als het er wel staat weet je uiteindelijk nog steeds niet of het misschien gelogen is.
Trouwens, de video heb ik niet bekeken, die kon ik helaas niet verstaan.