• Skip to primary navigation
  • Skip to main content
  • Skip to primary sidebar

Kloptdatwel?

  • Home
  • Onderwerpen
    • (Bij)Geloof
    • Columns
    • Complottheorieën
    • Factchecking
    • Gezondheid
    • Hoax
    • Humor
    • K-d-Weetjes
    • New Age
    • Paranormaal
    • Pseudowetenschap
    • Reclame Code Commissie
    • Skepticisme
    • Skeptics in the Pub
    • Skeptische TV
    • UFO
    • Wetenschap
    • Overig
  • Skeptisch Chatten
  • Werkstuk?
  • Contact
  • Over Kloptdatwel.nl
    • Activiteiten agenda
    • Colofon – (copyright info)
    • Gedragsregels van Kloptdatwel
    • Kloptdatwel in de media
    • Interessante Links
    • Over het Bol.com Partnerprogramma en andere affiliate programma’s.
    • Social media & Twitter
    • Nieuwsbrief
    • Privacybeleid
    • Skeptisch Chatten
      • Skeptisch Chatten (archief 1)
      • Skeptisch Chatten (archief 2)
      • Skeptisch Chatten (archief 3)
      • Skeptisch Chatten (archief 4)
You are here: Home / Algemeen / Het Nocebo-effect: hoe we onszelf ziek piekeren.

Het Nocebo-effect: hoe we onszelf ziek piekeren.

14 October 2013 by Thomas de Boer 9 Comments

Dit is een met toestemming van de auteur (Gareth Cook) vertaald artikel. Het oorspronkelijke artikel is gepubliceerd op de website van The New Yorker.

 

noceboVelen van ons hopen Wifi te vinden, waar we ook gaan, bij voorkeur gratis. Maar sommigen wijden hun leven aan het volledig vermijden van Wifi. Lijders aan het Wifi-syndroom zeggen dat de radiogolven die worden gebruikt in mobiele communicatie oorzaak zijn van hoofdpijn, misselijkheid, uitputting, tintelingen, moeilijkheden met concentratie, en buik- en darmklachten, om maar een paar te noemen. Sommigen van de meest gekwelden nemen drastische maatregelen. Volgens Agence France-Presse heeft een vrouw haar boerderij in Zuid-Frankrijk verlaten na de komst van mobieletelefoniemasten (die, zoals Wifi, radiogolven gebruiken) en is gevlucht naar een grot in de Alpen. Een handvol anderen zijn verhuisd naar huizen in de United States National Radio Quiet Zone, een uitgestrekt, bergachtig gebied op de grens tussen Virginia en West-Virginia, waar het gebruik van Wifi, mobiele telefoons en andere technologieën sterk beperkt is om een nabijgelegen radiotelescoop niet te storen. Wetenschappers hebben het syndroom een naam gegeven: “Idiopatische omgevingsintolerantie toegeschreven aan electro-magnetische velden”. Een hele mondvol, afgekort tot I.O.I.-E.M.V. In het Engels afgekort tot I.E.I.-E.M.F. Maar niemand heeft goede aanwijzingen gevonden dat we ook maar enig risico lopen.

Het Wifi-syndroom speelt een rol in de context van een uitgebreider fenomeen: het nocebo-effect, de slechte tegenhanger van het placebo-effect. Bij placebo’s (“Ik ga goed doen” in het Latijn) brengt alleen al de verwachting dat behandeling zal helpen een vermindering van de symptomen te weeg, zelfs al krijgt de patiënt suikertabletjes. Bij nocebo’s (“Ik ga kwaad doen”), veroorzaken donkere verwachtingen duistere werkelijkheden. In klinische medicijntesten rapporteren mensen vaak de neveneffecten waar ze voor gewaarschuwd worden, ook al nemen ze een placebo. Bij onderzoek naar de behandeling van fibromyalgie kreeg elf procent van degenen die het equivalent van suikertabletten ontvingen, zodanig last van verzwakking en vermoeidheid, dat ze stopten met het onderzoek.

Het nocebo-effect is niet beperkt tot klinische onderzoeken. Bijvoorbeeld, nadat Aum Shinrikyo in 1995 een aanslag had gepleegd met Sarin-zenuwgas in Tokio, werden de ziekenhuizen overstroomd met patiënten die last hadden van de ruim gepubliceerde symptomen, zoals misselijkheid en duizeligheid, maar die, zoals later bleek, niet aan het zenuwgas waren blootgesteld. Dit is een bekend verschijnsel bij rampen waar oorzaken of middelen niet zichtbaar zijn, zoals bij chemische middelen of straling. Extreme voorbeelden hiervan zijn het massaal vóórkomen van symptomen zonder waarneembare fysieke oorzaak. Bijvoorbeeld het beroemde geval aan een High School in Tennessee die werd geëvacueerd nadat een docent een “benzine-achtige” lucht en duizeligheid had gerapporteerd. Ongeveer honderd studenten en stafmedewerkers werden naar de Eerste Hulp gebracht, van wie 38 een nacht moesten blijven. Uitgebreid onderzoek vond geen enkele aanwijzing voor de aanwezigheid van welke chemicalie dan ook en onderzoekers hebben geconcludeerd dat het ging om een “massale psychogene ziekte”.

Wat het Wifi-syndroom betreft, een recente analyse van 46 studies die in totaal bijna 1200 vrijwilligers omvatten, had als conclusie dat de signalen niet de oorzaak zijn van de symptomen. In één experiment lieten onderzoekers in Australië de proefpersonen meerdere nachten slapen in een bed waaromheen een cocon van een speciaal vervaardigd netwerk was aangebracht, maar ontdekten dat het geen verschil maakte of het netwerk wel of niet elektromagnetische straling tegenhield. Een zorgvuldig onderzoek naar straling van mobiele telefoons vond wel een significant patroon van hoofdpijn, maar het bleek dat de hoofdpijn alleen voorkwam bij de controlegroep, dus bij degenen die niet waren blootgesteld aan signalen. (Er is evenzo geen overtuigend bewijs van een verband tussen mobiele telefoons en hersenkanker, een andere verbreide angst).

Ik sprak onlangs met Michael Witthöft, een Duitse wetenschapper die al meer dan tien jaar onderzoek doet naar medisch onverklaarbare syndromen. De resultaten van zijn laatste onderzoek, uitgevoerd met een collega aan het Kings College London, zouden elke journalist de kriebels moeten geven. Witthöft bracht een groep vrijwilligers bij elkaar, gaf hen een stel psychologische testen en verdeelde ze in twee groepen. Hij toonde één groep een BBC uitzending over de “gevaren” van Wifi, waar al de gebruikelijke rimram van angst-TV was gebruikt: onheilspellende muziek, onkritische interviews, alarmerende verhalen en schokkende beelden van torens voor mobiele telefonie. Witthöft toonde de tweede groep een programma over de veiligheid van mobiele telefonie. Daarna werd elke vrijwilliger naar een kleine kamer gebracht, moest gaan zitten voor een computer en kreeg een lompe hoofdband om waarin een zilveren antenne was aangebracht die werd bestempeld als “Wifi versterker”.  Ze moesten een knop indrukken – waarna een rood Wifi-symbool verscheen op het beeldscherm – en vijftien minuten wachten.

Er was in feite geen Wifi aanwezig, maar toch nam Witthöft dramatische effecten waar. Zitten in de kamer met de (nep) Wifi veroorzaakte tintelingen in vingers, handen en voeten, druk op en tintelingen in het hoofd, maagklachten en concentratiestoornissen. Twee van de proefpersonen vonden de ervaring zo onprettig, dat ze moesten stoppen voordat de tijd om was. (Alleen de meer verontruste proefpersonen die de angstaanjagende TV-uitzending zagen, reageerden negatief.) Witthöfts werk en een soortgelijk experiment met betrekking tot klachten over windturbines dat kortgeleden is gepubliceerd, legt een directe relatie tussen onverantwoorde journalistiek en gezondheidsproblemen. Sommige mensen, zo vertelde Witthöft me, raken na een eerste schrik verstrikt in een spiraal van negatieve bekrachtigingen. Ze ervaren fysieke symptomen die hen er toe leiden nauwkeuriger aandacht te besteden hoe hun lichaam aanvoelt. Overdreven oplettendheid leidt ertoe dat ze meer symptomen waarnemen – is dat een nieuwe tinteling? – en meer gealarmeerd raken. Ze trekken zich dan terug in een poging hun klachten kwijt te raken, wat kan leiden tot een depressie, die op zijn beurt de symptomen weer verergert. In het ergste geval kunnen ze richting dichtstbijzijnde grot gaan.

“Placebo” is “nep” gaan betekenen, maar, zoals Michael Specter vorig jaar uitlegde in een artikel, dat is niet helemaal juist. De effecten zijn werkelijk aanwezig – zo werkelijk, dat in feite sommige wetenschappers er voor pleiten dat artsen meer training moeten krijgen in het gebruik van placebo’s en ze een regulier onderdeel moeten laten zijn van hun praktijk. Patiënten die placebo’s toegediend krijgen, ervaren biochemische veranderingen die hun toestand verbeteren. Placebopijnstillers activeren de natuurlijke gevoelloosheid voor pijn. Placebo’s voor de ziekte van Parkinson activeren het brein om dopamine vrij te maken; placebo’s voor angsten en depressies roepen veranderingen op in de gebieden in de hersenen die emoties reguleren. Bij een bijzonder opmerkelijk onderzoek onder patiënten met het prikkelbaredarmsyndroom (Irritable Bowl Syndrome) werd hun verteld dat ze een behandeling zouden krijgen met “pillen die een inerte substantie bevatten, zoals suikerpillen, waarvan in klinische studies is aangetoond dat ze een significante verbetering geven in de symptomen van I.B.S. (Irritable Bowl Syndrome) door zelfhelende geest-lichaam processen”. Hoewel de behandeling een placebo was, en sterker nog, hoewel de patiënten wisten dat het een placebo was, vertoonden ze significante verbetering.

Met de erkenning van het nocebo-effect echter, spreken artsen nu van een raar ethisch dilemma: de eed van Hippocrates schrijft voor: “Doe geen kwaad”, maar als je eerlijk bent tegenover een patiënt over potentiële neveneffecten dan neemt de kans toe dat ze er last van zullen krijgen. Een suggestie is een onwetendheidsprotocol aan te nemen: vraag patiënten toestemming om hen niet te vertellen over kleine neveneffecten van medicijnen. Een minder beladen alternatief is een arts voorzichtiger te laten uitleggen en de negatieve aspecten beter in hun context te plaatsen. Als artsen zeggen: “de grote meerderheid van patiënten heeft geen last van deze behandeling”, voordat ze een griepprik geven, dan ervaren patiënten minder vaak “ongunstige gebeurtenissen”. Het grotere probleem ligt buiten de kliniek: het internet is een krachtige – en voor sommigen, onweerstaanbare – nocebo doserende machine geworden. In vroeger dagen kostte het iemand weken of zelfs maanden om genoeg leesstof te verzamelen om heel erg bang te worden. Tegenwoordig kan iemand in een paar uurtjes in een toestand van angst belanden, in de eigen omgeving.

 

Dit is een met toestemming van de auteur (Gareth Cook) vertaald artikel. Het oorspronkelijke artikel is gepubliceerd op de website van The New Yorker.

Steun Kloptdatwel

Het Nocebo-effect: hoe we onszelf ziek piekeren. 1Waardeer je dit artikel? Je kunt onze site steunen met een financiële bijdrage. Dat waarderen wij dan weer! Een donatie kun je doen via dit betaalverzoek (of klik op de afbeelding hiernaast).

NB de rekening staat op naam van Maarten Koller, formeel eigenaar van deze site.

« Previous Entry
Theorie over Jezus als Romeins propagandamiddel rammelt aan alle kanten
Next Entry »
XKCD stuurt open brief naar alle schaduwregeringen

Filed Under: Algemeen, Gezondheid Tagged With: nocebo, placebo

Reader Interactions

Comments

  1. FrankGeweten says

    14 October 2013 at 11:41

    Een zorgvuldig onderzoek naar straling van mobiele telefoons vond wel een significant patroon van hoofdpijn, maar het bleek dat de hoofdpijn alleen voorkwam bij de controlegroep, dus bij degenen die niet waren blootgesteld aan signalen.

    In die samenvatting staat dat de groep die zei geen last van straling van een mobieltje te hebben (non-symptom) nu toch hoofdpijn rapporteerden. Beide groepen, non-symptom en symptom, konden niet beter dan kans aangeven wanneer het mobieltje aanstond. Beide groepen werden dus wél blootgesteld aan een werkend mobieltje!

    Een uitstekend voorbeeld van nocebo dus, mensen die zeiden geen last te hebben kregen door de test en alles er omheen nu soms wel last van hoofdpijn, ook als het mobieltje niet aanstond.

    Log in to Reply
    • regenworm says

      21 October 2013 at 09:27

      maar het bleek dat de hoofdpijn alleen voorkwam bij de controlegroep, dus bij degenen die niet waren blootgesteld aan signalen.

      De mobieltje-straling heeft dus wel een bijwerking. Ze werkt als peinstiller oftewel als verdovend middel. Vreesde ik allang (-;

      Log in to Reply
      • FrankVerweren says

        21 October 2013 at 15:27

        Het is wel raar dat tegenwoordig alle nieuwigheid gelijk van schadelijke effecten wordt verdacht.
        Vroeger werden er bij ontdekkingen en uitvindingen juist (onterecht) goede eigenschappen aan bv. electriciteit, magnetisme of röntgenstraling toegekend.

        Log in to Reply
  2. FrankGeweten says

    14 October 2013 at 12:03

    Het “irriteerbare-darm-syndroom” heet in NL het “prikkelbare darm syndroom”.

    Ik zou willen bestrijden dat dat bij mij zou verbeteren als een arts tegen mij zei dat de pilletjes werken door “zelfhelende geest-lichaam processen”. Ik zou als skepticus onmiddelijk steigeren en vragen of hij soms alterneut is geworden en een andere arts opzoeken.

    In het onderzoek naar straling van mobiele telefoons werd een non-symptom en symptom groep gebruikt. Wat als er een “skeptics” groep werd toegevoegd? Mensen die ervan overtuigd zijn dat een mobieltje géén voelbaar effect op hun hersenen heeft, met hetzelfde fanatisme als de symptom groep zegt dat er wél effect voelbaar is. Wat zou dan de uitkomst zijn binnen de groep “skeptics”? 100% het mobieltje stond nooit aan? En 100% geen last van hoofdpijn?

    Interessant zou het dan zijn om een test te doen waarbij alle drie de groepen stiekem een middeltje krijgen waarvan je hoofdpijn krijgt (ja, ethische commissie enzo). Wordt de uitkomst dan symptom groep 100% hoofdpijn, non-symptom groep 100% hoofdpijn en skeptics groep 10% hoofdpijn? Ofwel het skeptic-zijn is op zich een soort placebo?

    Log in to Reply
    • Jan Willem Nienhuys says

      16 October 2013 at 12:36

      ik heb het stuk hier en daar wat gecorrigeerd, …

      Log in to Reply
      • FrankVerweren says

        16 October 2013 at 18:41

        Dank, maar bij ” Een zorgvuldig onderzoek naar straling van mobiele telefoons” staat nog steeds dat de controlegroep niet aan straling werd blootgesteld. Dat is niet verkeerd vertaald, maar stond al fout in het origineel.
        De controlegroep is wèl aan straling blootgesteld.

        Log in to Reply
  3. FrankVerweren says

    14 October 2013 at 15:48

    Boevenvanger Teeven wil het medisch geheim opheffen voor verdachten die een TBS onderzoek in het Pieter Baan Centrum weigeren.

    Ik heb wel eens gelezen hoe dat gaat.

    Justitie zegt: hier heeft u Pietje de Graas uit Schuddeveen en hij heeft de keel van zijn moeder doorgesneden (mogelijk heeft de psychiater alles al in de krant gelezen).
    Kunt u onderzoeken of deze meneer niet helemaal goed is? Hier heeft u nog wat foto’s van de crime scene.

    Het zou moeten zijn:
    Wij hebben hier een meneer X, kunt u onderzoeken of hij geestelijk gezond is en was op het tijdstip van de verder onbenoemde misdaad?

    Volgens mij krijg je nu vaak een “nocebo” omdat psychiaters op zoek naar tekortkomingen gaan (die we allemaal ergens wel een pietsie hebben). Wie zoekt die zal vinden.
    Net als in het verhaal van Rosenhan die gezonde studenten naar klinieken stuurde omdat ze zogenaamd stemmen hoorden en allemaal opgenomen werden en ziek werden verklaard.

    http://www.skepsis.nl/dsm-diagnoses.html

    Log in to Reply
  4. Jan Willem Nienhuys says

    16 October 2013 at 12:56

    De oorsprong van ‘placebo’ toegepast op medische behandelingen is echter niet ‘om te behagen’. Het is het eerste woord van een psalm (116, Placebo Domino in regione vivorum…) die bij begrafenissen werd gezongen. Personen die bij begrafenissen geld of eten probeerden te krijgen van de nabestaanden werden placebo-zangers genoemd, het eerste wat ze namelijk deden was deze psalm meezingen. Dus de oerbetekenis van placebo is wel degelijk nep of simulatie. Bij Chaucer betekent het al ‘parasiet’ of ‘vleier’ – ook een ongunstige betekenis. Meer details bij:

    http://en.wikipedia.org/wiki/Placebo_%28at_funeral%29

    Een ander voorbeeld van het nocebo-effect is de angst voor vaccinaties die door antivaccinatiegroepen wordt verspreid.

    Log in to Reply

Trackbacks

  1. 1presentable says:
    12 January 2022 at 23:14

    1cadence

    Log in to Reply

Leave a Reply Cancel reply

You must be logged in to post a comment.

Primary Sidebar

Steun ons via:
Een aankoopbol.com Partner (meer info)
Of een donatie

Schrijf je in voor de nieuwsbrief!

Skeptic RSS feed

  • Skepsis
  • SKEPP
  • SBM
European Skeptics Congress 2022 vindt plaats in september te Wenen
15 May 2022 - Pepijn van Erp

  Het tweejaarlijks georganiseerde congres van de koepel van Europese skeptische organisaties ECSO zal komende keer plaatvinden in Wenen, van 8 t/m 11 september. Een uitgelezen moment om actieve skeptici te onmoeten en te horen waar die zich zoal mee bezighouden in hun landen. Zeker nu het het weer het eerste congres is na het ... Meer lezen Het bericht European Skeptics Congress 2022 vindt plaats in september te Wenen verscheen eerst op Skepsis Blog. [...]

Gauquelin’s Mars Effect
9 March 2022 - Jan Willem Nienhuys
Gauquelin’s Mars Effect

For Dutch version click on flag.   The Mars Effect kept skeptics quite busy for quite some time. One of the amazing things is how easily all kinds of skeptics were fooled and how quickly they launched themselves into investigations without examining properly the source of this effect. Rereading the original articles doesn’t lessen this ... Meer lezen Het bericht Gauquelin’s Mars Effect verscheen eerst op Skepsis Blog. [...]

Skepter 35.1 – themanummer over reuk
26 February 2022 - Pepijn van Erp
Skepter 35.1 – themanummer over reuk

Ruikt de mens wel echt zo slecht als wordt beweerd? Wat is er voor bewijs voor de werkzaamheid van aromatherapie? Welke rol spelen feromonen in ons liefdesleven? Maar we keken ook de documentaires over Jomanda en verdiepten ons in het verband tussen complotdenken en populisme. Het bericht Skepter 35.1 – themanummer over reuk verscheen eerst op Skepsis Blog. [...]

De onzin in HR is nog lang niet dood - Het artikel dat u drie jaar lang niet mocht lezen...
9 May 2022 - Paul De Belder
De onzin in HR is nog lang niet dood - Het artikel dat u drie jaar lang niet mocht lezen...

Twee jaar geleden (maart 2016) gaf Patrick een TED talk over de onzin in human resources. Ondanks het duidelijke succes bij een Human Resources (HR) publiek is daarmee de onzin duidelijk de wereld nog niet uit.  We bespreken in dit artikel één recent én een langlopend voorbeeld van wat je allemaal kunt aantreffen in de HR-wereld, of zakenwereld tout court. Enkele jaren geleden schreef Patrick een kritisch artikel over het Carl Van De Velde Instituut (CVI). Carl Van de Velde (52) leidt het instituut dat naar hem is vernoemd en is naar eigen zeggen een self-made man die zonder hogere studies zich opwerpt als coach of goeroe van mensen die – tsja, snel rijk willen worden… [...]

Sapiens – Een beeldverhaal – Een misleidende verweving van wetenschappelijke feiten en fantasierijke interpretaties
17 May 2022 - Paul De Belder

Fictieve wetenschappers Harari brengt enkele (relatief) nieuwe wetenschappelijke inzichten. We waren niet uniek. Nog niet zo lang geleden leefden we samen met andere moderne mensensoorten, zoals de Neanderthalers en de Denisovamens. De Neanderthaler werd in het verleden schromelijk onderschat, maar blijkt nu erg slim te zijn geweest, met grote survivalskills. Enkel Sapiens overleefde en veroverde de hele wereld. Dat hebben we te danken aan onze taal en het vermogen om mythen en verhalen te creëren die collectieve intelligentie, sociale samenhang en grote samenlevingen mogelijk maakten. Het leidde ook tot grote variëteit in gezins- en samenlevingsvormen en culturele gewoonten. Maar Sapiens ontpopte zich ook tot een intercontinentale seriemoordenaar van andere diersoorten. Harari brengt die inzichten door vier personages als wetenschapper op… [...]

‘Dokter Google is een kwakzalver’
11 May 2022 - tayson

De voorbije twee jaar werden we overspoeld met desinformatie over corona en covid. Nu we in de staart van de pandemie lijken te zitten, is het hopelijk voor iedereen duidelijk dat het virus niet mee surft met de elektromagnetische stralen uit onze smartphone, covid niet onvruchtbaar maakt (tijdens de pandemie werden meer kinderen geboren) en de coronavaccins geen microchips bevatten die onze handel en wandel in kaart brengen. [...]

Should We Fear the Monkeypox?
25 May 2022 - Steven Novella

A recent outbreak of monkeypox is likely containable, but people are understandably concerned. The post Should We Fear the Monkeypox? first appeared on Science-Based Medicine. [...]

Big Success for Anti-obesity Drug
24 May 2022 - Harriet Hall

Will an expensive, new, injectable, untested medication help people lose weight? Maybe! But right now, we don't know if it's safety and efficacy profiles make it worth the price. The post Big Success for Anti-obesity Drug first appeared on Science-Based Medicine. [...]

The ABIM vs. medical misinformation: Better late than never?
23 May 2022 - David Gorski

Last week, the New England Journal of Medicine published an editorial by the President of ABIM discussing how the board certification can be taken away from diplomates who spread medical misinformation. Is this too little, too late? The post The ABIM vs. medical misinformation: Better late than never? first appeared on Science-Based Medicine. [...]

Recente reacties

  • Renate1 on De linke weekendbijlage (21-2022)En dan krijgen we weer de nodige maffe reacties van warhoofden, bijvoorbeeld over het feit dat de dader een verward
  • Wilma S. on De linke weekendbijlage (21-2022)@Renate1 Ach ja, ik word wel eens doodmoe van dit soort kromme redenaties. Cynische reactie van Chris Klomp n.a.v. een
  • Renate1 on De linke weekendbijlage (21-2022)Ach ja, ik word wel eens doodmoe van dit soort kromme redenaties. En dan wordt er weer geroepen dat een
  • Wilma S. on De linke weekendbijlage (21-2022)@Renate1 Veranderen zal er ook nu niets, want volgens de Republikeinen is het beste middel tegen wapengeweld meer wapens, want
  • Renate1 on De linke weekendbijlage (21-2022)Het gaat mijn verstand ook te boven. Veranderen zal er ook nu niets, want volgens de Republikeinen is het beste

Archief Kloptdatwel.nl

Copyright © 2022 · Metro Pro on Genesis Framework · WordPress · Log in