Onderzoeken van de Amerikaanse wetenschappers Joseph Mangano and Janette Sherman over de gezondheidseffecten van radioactieve neerslag die vrijkwam bij de ramp in Fukushima veroorzaakten nogal wat onrust in de Verenigde Staten. In 2011 lieten ze zien dat er in de maanden na de ramp al 14.000 extra doden zouden zijn gevallen. En in een recentere studie dat er veel meer kinderen werden geboren met een aangeboren schildklierafwijking.
Hier zijn wetenschappers aan het woord en dan lijkt het snel serieuzere koek dan andere alarmistische verhalen over de gevolgen van de ramp bij Fukushima die meestal uit uiterst vage hoek blijken te komen. Andere onderzoekers probeerden de bevindingen echter na te rekenen en kwamen snel tot de conclusie dat er niets van deugt.
Het artikel met de 14.000 extra doden in de Verenigde staten werd als volgt in een persbericht aangekondigd:
An estimated 14,000 excess deaths in the United States are linked to the radioactive fallout from the disaster at the Fukushima nuclear reactors in Japan, according to a major new article in the December 2011 edition of the International Journal of Health Services. This is the first peer-reviewed study published in a medical journal documenting the health hazards of Fukushima.
Het is gepubliceerd als: An unexpected mortality increase in the United States follows arrival of the radioactive plume from Fukushima: is there a correlation? Wat recenter (2013) is het artikel waarin ze laten zien dat er veel meer aangeboren schildklierafwijkingen zouden zijn voorgekomen in de maanden na de ramp: Changes in confirmed plus borderline cases of congenital hypothyroidism in California as a function of environmental fallout from the Fukushima nuclear meltdown (Open Journal of Pediatrics).
Dat klinkt allemaal niet best, nietwaar? Beide artikelen deugen echter van geen kanten. In de volgende video wordt de hele gedachtegang van Mangano en Sherman gefileerd, er blijft niets van over. Het is een en al verdraaien van cijfers, wat in mijn ogen haast niet anders dan opzettelijk kan zijn gebeurd. De onderbouwing van de verklaring hoe een lage dosis radioactieve straling in zo’n korte tijd tot zoveel doden zou kunnen leiden, blijkt ook niet meer te zijn dan een e-mailtje van een andere wetenschapper.
‘Hoe kan dit soort prutswetenschap toch gepubliceerd worden in peer reviewed tijdschriften?’ vraag je je misschien af. Het eerste artikel werd gepubliceerd in een tijdschrift dat helemaal niet over epidemiologie gaat, maar over de beleidsmatige kanten van gezondheidszorg. Het is maar de vraag of de uitgezochte reviewers überhaupt verstand hadden van dit soort rekenwerk. Bij het tweede artikel is het nog veel duidelijker, dat werd gepubliceerd in een open access tijdschrift dat op het beruchte lijstje van Jeffrey Beall [mirror] voorkomt. Dat tijdschrift weigerde ook zonder opgaaf van reden een ingezonden commentaar.
In Popular Mechanics verscheen een artikel over de vervelende gevolgen van publicatie van dit soort nonsens wetenschap: What Can We Do About Junk Science? Dat stuk besluit met:
It’s easy to blame the impact of junk science on sloppy experiments, irresponsible reporters, or a failure of peer review. But even after it’s debunked, junk science sticks because it preys on the public’s fear and distrust. Ultimately, junk science can be dispelled only if individuals think like scientists: Evaluate all the evidence and try to disprove your own preconceptions.
Dat laatste kan wel waar zijn, maar daarvoor is wel inspanning van wetenschappers voor nodig. Je moet wel weten waar je moet zoeken naar dat bewijs en enigszins weten hoe je het moet beoordelen. Een academische ‘debunk’ in de vorm van een reactie in het tijdschrift bereikt het reeds misleide publiek waarschijnlijk ook niet zo snel. Daarom waardeer ik het zeer dat sommige wetenschappers de moeite nemen om middels zo’n YouTube video duidelijk uiteen te zetten wat er allemaal mis is met deze artikelen.
Weer een van de pakweg 150 journals (geldmachientjes) van SCIRP (eigendom van meneer Zhou uit Wuhan) . Je betaalt om iets gepubliceerd te krijgen en de artikelen zijn dan gratis te lezen. In naam is er peer review, maar dat stelt nooit wat voor (goede peer reviewers zijn duur). Pseudowetenschappers KOPEN zo hun geloofwaardigheid. Zo zhoutjes aan kun je als vuistregel aannemen: als een artikel in een journal van SCIRP staat, ga er dan maar vanuit dat het onzin is, totdat het tegendeel is bewezen; en we krijgen het nog druk.
Het vervelende is inderdaad dat het foute onderzoek vaak de serieuze media haalt die wel wat sensatie kunnen gebruiken. Alleen al de de headline kan behoorlijke schade veroorzaken. En die headline wordt vaak nog overdreven om lezers te trekken.
De rectificatie of debunk, zo die al plaatsvindt, haalt denk ik nog geen 10% van het publiek dat het foute artikel heeft gelezen. Of denk ik nu teveel aan de oude media?
Waarom zou iemand opzettelijk leugens verkopen en angst zaaien? Een mogelijkheid:
“snow over this past winter as well as rain across the USA and Canada are now constantly being contaminated with radioactive fallout from the Fukushima Nuclear plant … the rain forms from pacific storms and brings loads of fresh radiation to the entire USA and Canada on a daily basis and will continue to do so for decades to come … radiation is cumulative so IT IS ONLY GOING TO GROW AND GET WORSE … my unique product called the Universal Chem/Rad/Oil Pre-Filter is designed to take radiation out of water BEFORE it goes into your gravity feed water filter … you have to start filtering your kitchen water for radiation and continue as part of your ongoing health plan”
Quizvraag: wie slaat er munt uit de angst met bovenstaande “advertentie”?
Met Google is het snel gevonden. Ik had zelf nooit van de man gehoord, maar ik zie dat ie al jaren in de weer is met ‘crank physics’ en dat Phil Plait er nogal wat aandacht heeft besteed 😉
Van Uw California Correspondente
Zoals sommigen van u weten, woon ik hier nu sinds 2011, het jaar waarin Fukushima de wereld op zijn kop zette. Inderdaad heb ik vreemde verschijnselen en gedrag waargenomen. Kijk bijvoorbeeld eens naar de clip die ik pas schoot op de QUAD van UC Davis. (HD aanzetten)
http://youtu.be/kr52adc4NNI
(nota bene: mijn excuses voor de ads van Google, ik heb daar geen invloed op, ik heb nergens op mijn YouTube kanaal monetazation aanstaan).
De mensen hier gedragen zich uitermate…uh vreemd. Ze lachen en groeten je als je op straat fietst, ze dragen elkaar op de schouders en maken vreemde sprongen in de lucht:
http://daviswiki.org/Picnic_Day_2014?action=Files&do=view&target=PicnicDay2014-37.jpg
ABC News besteedde er onlangs (begin 2014) aandacht aan, ik kreeg er wat van mee. Ik had er niet eens bij stilgestaan dat Japan als relatief dichtbij California wordt gezien.
Tja… In deze ( http://youtu.be/h-rMIrOAHBU iets oudere clip zegt iemand op het eind dat de hele Westkust van de US geëvacueerd dient te worden. No kidding huh?
Dit vond ik een goede observatie van een mede-Californiër: – bold door mij
)
Volgens mij zouden skeptici hun aandacht vooral op de schooljeugd moeten richten.
12 jarigen zouden al moeten leren dat de wereld en internet vol oplichters zitten en dat je kritisch moet leren denken en op zoek moet gaan naar tegenargumenten, hoe “aangenaam” een bericht ook is.
Kinderen kun je nog wat leren, volwassenen zijn vaak al snel vastgeroest in hun “geloof”.
Wel, ik hoop dat jij dat ook doet met je kleine meid. Maar maak haar niet al te cynisch/wantrouwend, da’s ook weer niet zo fraai.
Wantrouwend word je vanzelf wel door ervaring.
Tja. Eén van de vakken waar dit standaard aan de orde kwam was ANW. Onder de vraag “hoe weet je dat iets waar is?” werd aandacht besteed aan dubbelblind onderzoek, risico’s van de derde geldstroom, publicatiedruk, peer review, publication bias. Bij andere vakken waar informatie van het internet moet worden gehaald wordt al vroeg gewaarschuwd voor de enorme berg onzin die het internet is geworden, waar alleen onder geleide van kennis vooraf het kaf van het koren kan worden gescheiden. Of het veel indruk maakt op leerlingen betwijfel ik. En ANW is na volgend jaar feitelijk afgeschaft.