Jonathan Goldstein kreeg als een kleine jongen een interessant boek van zijn vader: Ultra-Psychonics: How to Work Miracles with the Limitless Power of Psycho-Atomic Energy. Het boek leert je hoe je mentale laserstralen kunt afvuren, objecten kunt laten bewegen met de kracht van je geest, anderen je orders kunt laten opvolgen als waren ze willoze robots, je hersenvermogens duizendvoudig vergroten én hoe je jezelf kunt beschermen tegen demonische aanvallen. Het boek was onlangs onderwerp van een aflevering van het radioprogramma This American Life.
This American Life is een radioprogramma van Ira Glass gemaakt voor public radio, waarin journalistieke non-fictie uitgebreid de ruimte krijgt. In een uur komen een aantal onderwerpen aan bod, vaak gemaakt door free-lance journalisten. Goldstein, die ook een eigen radioshow heeft, maakte het item over Ultra-Psychonics.
Walter Delaney – Joseph Schaumberger
Het boek bestaat uit veertien hoofdstukken, die telkens bestaan uit theoretische verhandelingen en praktijkvoorbeelden. De titels van de hoofdstukken lopen uiteen van Ultra Psychonics: How to Release the Surging Power of Your “Psychic Atoms” tot Ultra Egonics: How to Have Better Health, More Vitality and a Longer Life. Die succesverhalen zijn in de trant van How Elmer W. Controlls the Fall of Dice en How Lila B. became a Social Leader in Her Community. Het is één grote verzameling onzin, maar voor de jonge Goldstein klonk het best plausibel.
Goldstein kwam het boek onlangs bij een verhuizing weer tegen en vroeg zich af of de schrijver het nu allemaal zelf geloofd had. Hij kwam erachter deze ‘Walter Delaney’ een pseudoniem was van ene Joseph Schaumberger, die in 2011 overleden is. Goldstein spoorde zijn dochter op en kwam zo achter de oorsprong van het boek. Schaumberger werkte als editor bij een uitgeverij die gespecialiseerd was in occulte zelfhulpboeken met titels als Secrets From Beyond The Pyramids en The Magic Of Chantomatics. Hij verbaasde zich erover dat de schrijvers van dat soort boeken behoorlijke goed verdienden. Zijn vrouw vroeg hem waarom hij het zelf niet eens zou proberen. Dat leek niet eens zo’n slecht idee.
Schaumberger ging aan de gang, las kranten, tijdschriften, wetenschappelijke literatuur en plukte overal wat vandaan, wat hij vervolgens combineerde tot iets dat wel lekker klonk. Geschreven stukken testte hij vaak uit op zijn gezin, dat zo meegenoot van de grap in wording. Het pseudoniem Delaney werd tenslotte gevonden op het toilet: Schaumbergers oog viel op de naam van het doortrekmechanisme boven de pisbak, de Delany Flushboy.
Rijk worden!
Het boek legde Schaumberger geen windeieren. Volgens zijn dochter kon hij van de opbrengsten een mooi, groot huis kopen en met zijn vrouw verschillende malen op vakantie in Europa. Ook kreeg Schaumberger dozen vol brieven van tevreden lezers, die soms ook om nadere adviezen vroegen. Het programma kun je als podcast terugluisteren en er is ook een transcript beschikbaar. Het boek zelf trof ik ook nog online aan. Uit het hoofdstuk Ultra-Pictronics: How to Materialize the Riches You Desire, waaraan het gezin Schaumberger het meeste lol beleefd had, een voorbeeldje:
Doe er uw voordeel mee!
via The Skeptic’s Dictionary Newsletter (en JW Nienhuys)
Steun Kloptdatwel
Waardeer je dit artikel? Je kunt onze site steunen met een financiële bijdrage. Dat waarderen wij dan weer! Een donatie kun je doen via dit betaalverzoek (of klik op de afbeelding hiernaast).
NB de rekening staat op naam van Maarten Koller, formeel eigenaar van deze site.
Leuk stukje. Mijn complimenten ook voor de opfrissing. Maar hoe zit het nou met die advertenties? Dat ik reclame zie voor zanglessen en zonnepanelen en Zwitserse en andere vakanties, ach. In de krant staan ook massa’s advertenties die niet aan mij besteed zijn. Maar hoe komt reclame voor mesologie, acupunctuur en homeopathie nou bij mij terecht? Zouden die adverteerders veel moeten betalen om hun religietje op die manier uit te dragen?
Maarten heeft er ooit al eens iets over geschreven: https://kloptdatwel.nl/2011/01/03/google-ads/
Ik heb op mijn eigen site ook wel gekeken of je de advertenties kunt filteren zodat je de ergste kwakzalverij eruit haalt. Met pornografische en gok-sites gaat dat uitstekend, maar met kwakzalverij en pseudowetenschap lukt dat niet. Je hebt bijvoorbeeld wel een vinkje ‘health’ dat je in staat zou moeten stellen om verschoond te blijven van reclames met gezondheidsclaims, maar die bedrijven identificeren zich waarschijnlijk zelf niet als zodanig richting Google, wat natuurlijk ergens ook wel weer terecht is, ze hebben met ‘health’ heel weinig te maken 😉
Het enige dat je rest om per aanbieder een uitsluitingsregel op te nemen en dat is bijna niet te doen.
Mij interesseert vooral hoe de adverteerders het voor elkaar krijgen met zulke hoge frequenties (ook zonnepanelen en zangles) op een site als deze (of op andere sites) terecht te komen.
Het is niet zozeer de adverteerder maar Google die bepaalt welke advertentie jij te zien krijgt.
Google wil dat er geklikt wordt want daar krijgen ze geld voor. Dus als je recent gegoogeld hebt op zonnepanelen dan kan Google je op KDW een advertentie daarvan laten zien. Ook als je dat zoeken deed in het kader van een Skepsis artikel en geen koopintentie hebt, dat weet Google dan weer niet.
Google kiest de hoogste kans dat je klikt op een advertentie aan de hand van inhoud van de webpagina/website, zoekgedrag op Google, inhoud van Gmail, filmpjes gekeken op Youtube etcetera.
Dus een advertentie voor acupunctuur is zeer logisch gezien de inhoud van KDW en bovendien heeft menig bezoeker naar aanleiding van een artikel over acupunctuur daar iets over gezocht. Dat er door KDW-bezoekers (uiteraard) zeer weinig op dat soort advertenties geklikt wordt en Google ze toch laat zien, betekent dat op andere advertenties nog minder geklikt wordt.
Interessant is om eens op Zalando een specifiek paar schoenen te bekijken. Ga vervolgens naar Nu.nl of Telegraaf e.d. en zie diezelfde schoenen daar in advertenties verschijnen…
Ik krijg nu bovenaan een advertentie te zien over een veiling van religieuze artikelen! Geweldig! Fantastisch hoe men er in slaagt zo’n advertentie precies bij de verkeerde persoon te krijgen. Hoe noem je zoiets ook alweer? Juist: contraproductief!
Tja, misschien weet Google iets van jou dat wij niet weten 😉
Vroeger was de spreuk dat “de helft van de reclamebestedingen weggegooid geld is. Men weet alleen niet welke helft!”
Ik denk dat het op internet veel efficiënter toegaat, maar er blijven altijd missers vooral als info ontbreekt.
Als je op Faceboek geen profiel invult krijg je eerst advertentie voor oosterse bruidjes. Als je vrienden invoert gaan ze bij hen kijken wat zij uitspoken, dat zal jij dan ook wel leuk vinden.
Ik mijd de “social media” als de pest.
Ik doe dat over het algemeen ook. Ik zit op Facebook, maar doe daar niets mee. Ik deed het indertijd, omdat iemand langs die weg contact met me wilde onderhouden. Nou, wat mij betreft is dat geen contact meer. Ik wil het nog niet hebben over het feit dat je ontdekt dat sommige kennissen in de meest waanzinnige onzin geloven, zoals de vriendin van een muzikant waar ik mee samen heb gewerkt, die in chemtrails gelooft.
Wat voegt dat domme gekwetter via “social media” (het woord alleen al…) eigenlijk aan het dagelijks leven toe? Ik zie mensen voortdurend op hun schermpje turen in plaats van eens om zich heen te kijken naar de echte wereld. Als ik iemand iets wil laten weten, doe ik dat wel via e-mail. En waarom zou je continu bereikbaar moeten zijn? Kortgeleden zag ik twee mensen met elkaar bellen, de een bovenaan en de ander onderaan dezelfde roltrap.
Ach, ik denk dat er ergens wel een kentering zal komen. Zie berichten dat werkgevers hun werknemers verbieden in vrije tijd hun e-mail te lezen.
http://www.joop.nl/leven/detail/artikel/28547_sociale_media_maken_meer_kapot_dan_je_lief_is/
Ik ben ook van mening dat het toch eens gaat vervelen. Overigens vind ik het best als men zijn tijd turend op zijn schermpje wil doorbrengen. Iedereen zijn eigen hobby.
Ik besteed helaas te veel tijd op skeptische sites.
Te veel?
Bij de social media gaat het er om dat mensen met elkaar praten.
En dus is KDW ook een stukje van de social media.
Doe er je voordeel mee 🙂
Tja, als ik soms nauwelijks aan andere dingen toe kom, lijkt het er misschien wel op dat ik te veel tijd doorbreng. Voor echt sociaal contact zijn ‘gesprekken’ op social media toch niet zo handig.
Niet veel, maar in het dagelijks leven heb ik niet veel contacten. Helaas komt het gedoe op sociale media niet verder dan een kletspraatje in de buurt en dat vind ik in het dagelijks leven al.
Het leggen van echt diepgaande sociale contacten is inderdaad heel wat anders. Dat kost meer moeite en bovendien kun je je ook daarbij pijnlijk vergissen. Hoe dan ook is het beslist de moeite waard en ontdek je vanzelf wie je echte vrienden zijn.
Helaas zijn sociale vaardigheden niet mijn sterkste kant. Ik heb een persoon die ik min of meer als een soort vriendin beschouw, hoewel dat nu ook geen al te diepgaand contact meer is.
Dat is een kwestie van actief om je heen kijken en contacten leggen. Probeer het maar en bedenk daarbij dat anderen dat ook lastig vinden. Kwestie van spontaniteit, dus: gewoon doen en niet teveel erbij nadenken. Het kan alleen maar meevallen. Een geinteresseerd praatje kan wonderen doen.
Tja, dat is nu juist mijn probleem. Het praatje maken lukt nog wel, maar verder dan dat gaat het nooit.
Je moet natuurlijk wel blijven proberen, tenminste als je iemand interessant of aardig vindt; iemand uitnodigen op de koffie, een bloemetje geven, meevragen naar de bioscoop of een concert, enzovoort, enzovoort; het is een kwestie van echt belangstelling in iemand tonen. Niet overdrijven, simpele dingen volstaan. En ook niet alles wat ik hierboven schreef tegelijkertijd. Kwestie van even durven.
P.S.
“People understand that the Disqus widget is a commenting system, but it’s also a tracking system. It follows a user’s activities across sites that use Disqus, even if the user is logged out”
http://www.digitaltrends.com/web/top-100-websites-how-are-they-tracking-you/
Wat voor advertenties je te zien krijgt wordt mede bepaald door je zoekhistorie en je geografische locatie. Een computerprogramma brengt dan de juiste advertentie naar de juiste doelgroep. Maar soms faalt die kunstmatige intelligentie. Zo volg ik wielrenwedstrijden via het internet en word ik dientengevolge doodgegooid met “Meet Single Cyclists”-advertenties ondanks dat ik braaf getrouwd & monogaam ben. Als je geregeld grasduint in homeopathische sites, dan krijg je waarschijnlijk veel advertenties voor homeopathische korreltjes te zien. Blijkbaar is het computerprogramma vooralsnog ook niet intelligent genoeg om door te hebben dat het met dat sitebezoek om skeptische research gaat.
Zoals geloof ik in het andere topic al beschreven is Google erg alert op advertentie-inhoud voor bijvoorbeeld geneesmiddelen, alcohol, erotiek, kinderen, gokken.
Maar kwakzalverij ….
Ze denken blijkbaar bij Google dat dat geen kwaad kan.
Net zoals je tegen beelden van liefde/sex beschermd moet/kunt worden maar niet tegen beelden van geweld.
“Blijkbaar is het computerprogramma vooralsnog ook niet intelligent genoeg om door te hebben dat het met dat sitebezoek om skeptische research gaat”.
Maar strekt het niet een beetje te ver om dat van een computerprogramma te kunnen verwachten.
Adblock Plus installeren en je hebt nergens last van. Heerlijk!
Wellicht dat KDW gezien wordt als een betrouwbare plek waar men interesse toont voor het vermaak elders – met als ironisch bijgevolg dat de homeopaten cs een nog dieper onderzoek ondergaan. – Zie het als een organische filterfunctie: de skeptische gemeenschap word op zijn wenken bedient, en komt zo nog meer rommel tegen om op te ruimen. (Overigens heb ik adblock en ghoserty aanstaan, dus ik zie dat allemaal niet – heerlijk, zo’n bubbel…)
haha, de claims van wat je allemaal kon leren klonk me al in de oren als iets wat in een Harry Potter boek thuishoort, maar dat het bewuste fake was maakt het nog mooier. kers op de taart is natuurlijk: de Delany Flushboy
Is het eigenlijk niet een soort van “The Secret” voor gevorderden.
Het is wel een grappig verhaal natuurlijk, maar het blijft oplichterij.
Die man heeft gewoon goed geld verdiend door van andere oplichters te leren.
Er zijn natuurlijk mensen geweest die zeer teleurgesteld waren in de uitkomsten, misschien zijn ze wel ontslagen omdat ze te ver doordreven met die salarisverhoging.
We leren hieruit dat je op die manier kunt oplichten, maar hoeveel dwalenden zul je er mee overtuigen dat alles in die hoek onzin is?
Een beetje bekend persoon zou eens een website moeten beginnen met een onzintherapie en dan na succes op Niburu, Wanttoknow en RTL4, de boel eens lekker laten klappen.
“Een beetje bekend persoon zou eens een website moeten beginnen met een onzintherapie en dan na succes op Niburu, Wanttoknow en RTL4, de boel eens lekker laten klappen.”
Als vermaak lijkt me dit wel leuk.
Ik vrees echter dat oplichters oplichters zullen blijven en goedgelovigen goedgelovig.
Als voorbeeld: als ik het wel heb, is iriscopie definitief ontmaskerd (door een eenvoudig proefje waaraan iriscopisten hebben meegewerkt en dat tot hun schrik een voor hen ontluisterend resultaat had), maar bestaat die onzin”diagnostiek” toch nog steeds.
Tja, de “genverbrander” heeft Robbie en zijn aanhangers niet gestopt, alleen de televisie heeft hem afgeserveerd.
Dus dat is toch wel een beetje resultaat richting Robbie, maar zijn aanhangers zullen daar wel niet van teruggeschrokken zijn.
Dat zijn we eens. Ondanks het beperkte resultaat toch maar blijven vechten, tegen de bierkaai dus. Waarom? Omdat anders de bedriegers de vrije hand krijgen. De politie schaffen we toch ook niet af?
Ja, da’s een hele goeie, “de politie schaffen we toch ook niet af”?
En natuurlijk de wetgeving t.a.v. allerlei vormen van bedriegerij wat aanscherpen, plus de wet nu eindelijk eens handhaven…
Geweldig Pepijn, zonder meer geweldig! Met name dat kleine detail van de naam die van de stortbak afkwam maakt het verhaal er een naar mijn hart. Ik heb zelf wel eens stiekem zitten dromen over het schrijven van een dergelijk onzinboek… ik denk dat ik er zeker veel inspiratie uit kan halen als het aankomt op de productie van ramp-zalige onzin waar je niks mee kan. (Ik wíst dat het nog veel beter én leuker kan.) Ik ga het boek dan ook subiet ophalen bij een bekend adres – scribd – waar, als ik schaamteloos reklame mag maken, ik ook ooit eens wat heb achtergelaten, – een (fraai vormgegeven) onzindagboek over de avonturen van niemand minder dan (een ietwat rampzalige) God. (Diary From God)
Nogmaals, dank!
Albert, ik zit me eigenlijk af te vragen waarom je nu zo geïntrigeerd raakt door de gedachte aan het schrijven van een onzinboek, zoals jij het noemt en denkt daar zoveel inspiratie uit te kunnen halen, heeft dit gegeven op de één of andere manier van doen met je geestelijke welbevinden o.i.d.
Het is maar een vraagje hoor.
Tsja, daar heb je me een beetje, Ragnar. In het kort is het heel banaal: om stinkend rijk te worden zonder er al te veel voor te willen doen – door simpelweg een beetje de clown uit te hangen. Iets wat ik ook in praktijk breng door het schrijven van SF, en dat ook nog eens te publiceren. … En, toegegeven, dat lukt niet heel erg, ik ben wat sarcastisch af en toe over mensen die iets met kristallen doen, iets wat ik heb uitgewerkt in ‘The Rebel Gardener’, wat je op amazon kunt vinden. (hoofdstuk 4, A Hole in the Roof, voorzien van noten.*)
Schrijven is sinds een jaar of 30 een hobbie van mij, en door mij bewonderde auteurs van de meest prachtige onzin zijn Douglas Adams met diens Transgalactische Liftershandboeken waarvan ik de verzamelde werken in het nederlands, engels en frans heb, en Terry Pratchett (deels ook in het frans en nederlands), met noten.
Mijn geestelijk welbevinden is uitstekend en smaakt aangenaam naar een verse citroen op een warme zomerdag in de mond van een nog niet geslaagde (want arme) goeroe.
Het is een antwoord.
*voor de eekhoorns onder de lezers.
Stinkend rijk worden zonder er al te veel voor hoeven te doen is in mijn optiek helemaal niets mis mee :), ontleen je veel voldoening aan je hobby als schrijver, heeft dat toch al meerwaarde op zich, je kunt je ei kwijt in een voor jouw inspirerende bezigheidstherapie, zoals een ieder dat wat op zijn eigen manier toch probeert te doen, trouwens wat is nu uiteindelijk arm of rijk en geslaagd of niet geslaagd.
Ik ga eens kijken op Amazon wat je nu precies schrijft over mensen die iets met kristallen doen.