Een amateurwetenschapper stelde 30 jaar geleden een alternatieve hypothese over de zwaartekracht op en vond dat de Koninklijke Nederlandse Akademie der Wetenschappen (KNAW) deze moest onderzoeken. De KNAW vond van niet. De amateur spande een rechtszaak aan om de KNAW te dwingen zijn ideeën te bekijken en bij de professionele wetenschappers onder de aandacht te brengen. Een verloren zaak.
De rechtbank was vermoedelijk snel klaar met haar oordeel, de eiser had een idee over de taken van de KNAW dat niet overeenkomt met zoals die in de wet staan. De uitspraak is na te lezen op uitspraken.rechtspraak.nl. De inhoud van de theorie kwam vermoedelijk helemaal niet ter sprake, maar die is wel opgenomen in de uitspraak, in het originele handschrift van deze miskende wetenschapsenthousiasteling. De KNAW had in de afwijzing gewezen op andere manieren om de theorie aan andere voor te leggen voor de nodige kritische feedback:
We raden u aan om uw vragen te poneren via bijvoorbeeld discussiefora op internet of via studieverenigingen/universiteiten. Dit geeft u de mogelijkheid om feedback te krijgen en interactie met andere wetenschappers aan te gaan.
Goed idee! Misschien dat iemand in de reacties zijn of haar licht kan laten schijnen op dit revolutionaire idee:
Die 1500 euro gerechtskosten van de KNAW plus eigen kosten had hij beter aan een minicongres met een paar wetenschappers kunnen besteden om zijn hypothese te toetsen.
“de eiser had een idee over de taken van de KNAW dat niet overeenkomt met zoals die in de wet staan”
Het is in dat verband vreemd dat er dan sowieso nog een zitting aan is gewijd. De hele zaak had natuurlijk niet eens moeten voorkomen. Deze nijvere amateurwetenschapper lijkt me trouwens bij uitstek geschikt voor een voordracht bij het Studium Generale in Delft.
Er zijn wel pogingen om zwaartekracht te verklaren door deeltjes (gravitonen), enigszins analoog op de manier waarop elektrische krachten kunnen worden verklaard door uitwisseling van virtuele fotonen.
Maar deze poging is niet overtuigend. De deeltjes van de auteur botsen vaak met elkaar, althans als we de opmerking over gas serieus nemen. De kracht die ze op dingen uitoefenen is een soort gasdruk. Toch gaan ze overal dwars doorheen, ongeveer als neutrino’s. Dus ze oefenen een druk uit (= interactie met) de geringste materiedeeltjes en tegelijkertijd gaan ze overal dwars doorheen (= geen interactie).
Van de zwaartekracht is de belangrijkste eigenschap dat die alleen van de massa afhangt en omgekeerd evenredig met de afstand.
In dit verhaal is helemaal niet duidelijk hoe twee massa’s (zon en aarde bijvoorbeeld, of aan gasmolecuul en de aarde) elkaar kunnen beïnvloeden en waarom die invloed afneemt met de afstand. De auteur lijkt alleen maar te kunnen verklaren wat de indruk van gewicht op aarde veroorzaakt.
Als die deeltjes worden afgeremd, waar bijft dan hun energie?
De theorie van de eiser (minus het gedeelte over zwarte gaten) is volgens Richard Feynman al in 1750 geponeerd en wordt besproken en verworpen in deel I van de Feynman lectures on physics, Vol I, paragraaf 7-7, “What is gravity?” ( http://www.feynmanlectures.caltech.edu/I_07.html )
Ik herinner me ook nog dat zo’n halve eeuw geleden prof. Kooy, een raketgeleerde, een dergelijke zwaartekrachttheorie opperde. In “Hemel en Dampkring” stond toen een weerlegging onder de wat sarcastisch aandoende kop “een raketspecialist over de zwaartekracht”. Zo van: “schoenmaker, hou je bij je leest”!
Die kende ik nog niet. Inderdaad, in de Nieuwe Leidsche Courant van 1967 een hele pagina over “De Nederlandse Einstein”. http://leiden.courant.nu/issue/NLC/1967-11-18/edition/0/page/11
“Zulke theorieën komen hier wel vaker langs”, zegt woordvoerder Irene van Houten van de KNAW. “Vooral de ‘theorie van alles’ is heel populair. Het is wel voor het eerst dat het tot een rechtszaak komt.”
http://www.dub.uu.nl/artikel/amateurwetenschapper-sleept-knaw-voor-rechter.html