In de zomer van vorig jaar kwamen een groep skeptici en een een groep platte-aardegelovigen samen aan de Salton Sea voor een experiment dat onomstotelijk duidelijk zou moeten maken dat de aarde bolvormig is. National Geographic was er bij:
Het verslag van de skeptici van deze gebeurtenis verscheen in het november/december nummer van Skeptical Inquirer (online).
De prominente platte-aardegelovige Mark Sargent die bij het experiment was, deed het meteen af als een effect waarbij de hete lucht en de daarmee samenhangende breking van het licht een rol zou spelen. In een lange podcast legt Sargent nog meer uit wat er allemaal mis met de test zou zijn. Hieronder een andere platte-aardegelovige die ‘het uitlegt’:
https://www.youtube.com/watch?v=z0AyWu18PD0
Refractie is een van de standaardverklaringen die platte-aardegelovigen aandragen om te verklaren waarom schepen achter de horizon lijken te verdwijnen, maar heel precies leggen ze het nooit uit hoe dat zit. Het is natuurlijk wel zo dat atmosferische omstandigheden er voor kunnen zorgen dat de refractie verandert, maar meestal zorgt die er voor dat je juist meer van een object kunt zien dan wanneer de atmosfeer geen rol zou spelen. Onder heel bijzonder omstandigheden (het hangt allemaal af van luchtlagen) kun je misschien minder zien van een object, maar niet op zo’n manier dat je de bovenste helft van een schip nog kunt zien uitsteken boven een duidelijk afgetekende horizon.
Steun Kloptdatwel
Waardeer je dit artikel? Je kunt onze site steunen met een financiële bijdrage. Dat waarderen wij dan weer! Een donatie kun je doen via dit betaalverzoek (of klik op de afbeelding hiernaast).
NB de rekening staat op naam van Maarten Koller, formeel eigenaar van deze site.
De exact tijd van zonsop- en ondergang zoals wij die waarnemen zou anders zijn als er geen lucht was. In feite, als de zon of maan juist met de onderkant de horizon raakt is de ‘werkelijke’ positie dat die net is ondergegaan.
Een van de wonderlijke dingen van platteaardegelovigen is dat ze enerzijds beweren dat de zon zich voordurend boven de ‘aardschijf’ bevindt, terwijl iedereen kan zien dat de zon ‘s avonds echt verdwijnt. De fase van de maan klopt ook altijd met de richting waarin de zon zich bevindt. Met andere woorden, aan de maan (positie en vorm) kun je aflezen in welke richting de zon ongeveer is.
Aardig testje zat ooit in QI:
https://www.youtube.com/watch?v=vvmq66op0G8
Het maakt niet uit wat voor test of onderzoek je ook uitvoert om platte-aardegelovigen te overtuigen — ze verzinnen altijd wel een reden waarom een bepaalde weerlegging niet zou kloppen.
Zo herinner ik me een filmpje waarin een gelovige zijn gelijk trachtte te bewijzen aan de hand van vluchtschema’s van de luchtvaart, en dan met name op basis van bepaalde ‘omwegen’ die efficiënter zouden zijn op een platte aarde (en niet omdat er grote steden op die routes liggen).
Voor directe langeafstandsvluchten op het zuidelijke halfrond (bijvoorbeeld Sydney-Johannesburg) had hij de simpelste verklaring van allemaal: “Nah, those are not real. They’re just in the schedule to fool us.”
Tja…
Neem twee plaatsen op de evenaar. Twee plaatsen die zo’n 1000 km van elkaar liggen. Volgens jou en mij is de kortste route tussen die twee plaatsen de route over de evenaar, Maar volgens de platte-aardegelovigen is er een kortere route. Alleen is die kortere route nog nooit aangetoond. Integendeel. die kortere route is langer, altijd langer.
Onlangs hebben twee teams Antarctica doorkruist. Volgens de platte-aardegelovigen is dat onmogelijk. Ten eerste omdat niemand Antarctica in mag. En ten tweede omdat Antarctica hoe dan ook niet te doorkruisen valt. Dus die teams zullen wel jokken in opdracht van de illuminati. Of zoiets.
Het platte-aardegeloof is geen slechte wetenschap en zelfs geen pseudowetenschap maar een blind geloof.
Tja, er zijn talloze manieren om die onzin te ontkrachten. Kijk bijvoorbeeld naar de afmetingen van de zonneschijf: die blijft exact gelijk van zonsopgang tot zonsondergang, dus de afstand tot de zon verandert niet — althans dat is veruit de simpelste verklaring.
Maar ja, de gelovigen wringen zich dan in de raarste bochten om toch te kunnen volhouden dat de zon domweg boven een ander stuk van de platte aarde staat. Zulke rare bochten zelfs dat ik het niet eens kan volgen… (ik meen iets met een stuk of vier volkomen uit de duim gezogen ‘optische effecten’…)
Het is inderdaad een blind geloof, en net zoals bij iedere fundamentalistische religie neemt de waardering van je peers alleen maar toe naarmate je fanatieker wordt in het geloof, ongeacht hoe idioot je objectief gezien bezig bent…
Alle onderlinge hoekafstanden tussen de sterren blijven ook gelijk, wat het meten ervan danig vereenvoudigt.
Daardoor lijkt de hemelkoepel ook te roteren als een vaste bol. Dat betekent dat die sterrenhemmel (‘de sfeer van de vaste sterren’) flink ver weg moet zijn. Dat wisten de oude Grieken ook al.
De psychologische mechanismen aarmee dit groepje volhardt in hun geloof lijken op die van religies. Alleen religies hebben meer manieren.
Vermoedelijk zijn veel van die platteaardegelovigen religieus gemotiveerd. Gelukkig zijn ze nog niet zover dat ze beweren dat ze hebben bedacht hoe je een goed mens moet zijn. Of eigen scholen oprichten. Of eenmaal in de week een kerkdienst organiseren.
Op https://www.deaardsewaarheid.com/
lees ik dat Copernicus (1) een vrijmetselaar was en (2) een jezuitenpriester.
Het zou natuurlijk net kunnen. De jezuïetenorde is in 1540 goedgekeurd (maar mocht toen maximaal 60 leden hebben), en kanunnik Copernicus stierf in 1543 op de leeftijd van 70 jaar. Hij is nooit tot priester gewijd.
Aan JW
Prijs de dag niet voor het avond is. Een liedje ook van Daniël Lohues maar dan in het Drents of zoiets. Ik vrees dat we gauw een nieuwe loot aan de toch al rijke onderwijsboom krijgen, namelijk het plat-makkelijk-zatonderwijs. PMZO.
https://www.youtube.com/watch?v=FHIQ_O8E8j0
Vrijmetselarij bestond in de tijd van Copernicus nog niet.