Als ik voor mijzelf of voor een van mijn naasten een dokter zoek, dan neem ik er het liefst een die al ruime ervaring heeft, maar tegelijkertijd niet al te oud is. Ik zou zeggen, begin vijftig, dan zijn de meeste artsen ongeveer op de top van hun kunnen. Het vak is zo ingewikkeld en veranderlijk dat het bijhouden ervan na je zestigste lastig wordt en voor de meeste artsen geldt dat 65 een mooie leeftijd is om te stoppen. Dat is in CAO’s e.d. thans ook zo geregeld en de grote meerderheid van de artsen heeft er vrede mee, dat dan de contracten ontbonden worden. Een enkele workaholic en een aantal types zonder zelfkritiek, die niet merken dat hun prestaties te wensen beginnen over te laten, spreekt van leeftijdsdiscriminatie en roept dat ze nog gemakkelijk kunnen doorgaan. Telegraaf-columnist Smalhout is een voorbeeld van die categorie en hij liet zich bij interviews nog altijd fotograferen in operatietenue, zelfs toen hij de 75 al was gepasseerd.
Deze bespiegeling kwam bij mij op toen ik deze week vernam dat de 85-jarige huisarts Cor H. uit Utrecht zijn praktijk op vrijdagmiddag 10 augustus 2012 per direct had gesloten. Ook liet hij zich ‘vrijwillig’ uitschrijven uit het BIG-register. H. deed dit naar aanleiding van de uitkomsten van de inspectiebezoeken die de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) in de afgelopen weken aan zijn praktijk heeft gebracht. De arts was voor ontucht veroordeeld, maar kon gewoon doorwerken. Het tuchtcollege hield het bij een waarschuwing. Eerder had de arts van de rechter reeds een maand voorwaardelijke gevangenisstraf gekregen, ook wegens de ontucht en het stiekem maken van foto’s tijdens gynaecologisch onderzoek. Ten slotte besloot IGZ ook onderzoek te doen en toen bleek – o, verrassing! – dat de arts verschillende zaken niet op orde had. De arts heeft toen maar besloten zijn activiteiten per direct te beëindigen en de procedure voor uitschrijving uit het BIG-register in gang te zetten.
Hoogbejaarde maar doorwerkende artsen staan natuurlijk met enige regelmaat voor de medische tuchtrechter en zoiets biedt uitgelezen kansen om aan het praktiseren van deze figuren met hun evidente gebrek aan zelfkritiek een einde te maken. De wet staat onbeperkt doorwerken toe, zelfs met een beroep op de artsentitel (niet van de huisartsentitel overigens, dat vereist periodieke herregistratie) die status geeft, maar gelukkig ook tuchtrechtelijke beoordeling mogelijk maakt. Ik vind het in dit verband uiterst merkwaardig dat Cor H. door het tuchtcollege niet meteen uit zijn ambt werd gezet en dat zulks pas geschiedde na bemoeienis van IGZ. Hetzelfde kan gezegd worden van twee artsen, die door Smalhout in De Telegraaf regelmatig in bescherming worden genomen en die nog dit en vorig jaar voor de tuchtraad stonden. De Haagse arts Sickesz (1923) kreeg slechts een voorwaardelijke schorsing en bedrijft nog steeds vrolijk haar ‘orthomanuele geneeskunde’, voor rugpijn maar ook goed voor autisme en depressie, terwijl Van der Schaar (1928) sinds jaar en dag in Leende kwakzalft met zijn chelatietherapie en eerst wel werd geschorst, maar in hoger beroep wegkwam met een berisping. De tuchtcolleges moeten bij deze drie tachtigers toch ook gezien hebben wat voor vlees zij in de kuip hadden, maar beperkten zich formalistisch tot een beoordeling van de ingediende klachten en keken verder de andere kant uit. Je vraagt je af of zij hun familieleden wel naar dergelijke disfunctionerende gekken zouden laten gaan. Ik denk het niet.
Steun Kloptdatwel
Waardeer je dit artikel? Je kunt onze site steunen met een financiële bijdrage. Dat waarderen wij dan weer! Een donatie kun je doen via dit betaalverzoek (of klik op de afbeelding hiernaast).
NB de rekening staat op naam van Maarten Koller, formeel eigenaar van deze site.
Van afgelopen donderdag dateert het bericht op de website van IGZ
http://www.igz.nl/actueel/nieuws/igz_beveelt_huisarts_hak_zijn_werkzaamheden_als_arts_neer_te_leggen.aspx
Aldaar ook de gepeperde brief van vier kantjes die IGZ hem schreef.
GZ beveelt huisarts Hak zijn werkzaamheden als arts neer te leggen
Nieuwsbericht | 16-08-2012
De Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) geeft
huisarts C.H. Hak uit Utrecht het bevel om zijn werkzaamheden als arts
neer te leggen. Het bevel geldt totdat de inspectie zijn handelen heeft
laten toetsen door de rechter. De inspectie legt deze kwestie zo snel
mogelijk voor aan de rechter.
Op 10 augustus heeft de heer Hak aan de
inspectie verklaard zijn activiteiten als arts per direct te beëindigen,
zijn praktijk te sluiten en de procedure in gang te zetten voor
uitschrijving uit de officiële registers zoals het BIG-register. Hak
heeft nu echter te kennen gegeven dat hij zich niet zal uitschrijven uit
het BIG-register en dus de titel arts blijft voeren. Omdat ook in het
verleden is gebleken dat Hak toezeggingen niet nakomt, heeft de
inspectie nu besloten hem een bevel te geven op grond van de wet BIG.
Het bevel gaat in op 16 augustus om 17:00 uur en moet voorkomen dat de
heer Hak nog als arts aan het werk gaat.
De inspectie heeft bezoeken gebracht aan de heer Hak die toch weer
aan het werk was gegaan als huisarts. Tijdens de inspectiebezoeken bleek
dat de arts verschillende zaken niet op orde had. Zo voldeed de
huisarts op meerdere onderdelen niet aan de richtlijn infectiepreventie
en was de medicatiebewaking niet voldoende gewaarborgd. De
bereikbaarheid en beschikbaarheid van Hak tijdens kantooruren was niet
voorspelbaar. Ook was het voor patiënten onvoldoende duidelijk waar zij
buiten kantooruren terechtkonden. Verder had de huisarts geen dokterstas
met inhoud volgens de richtlijnen.
—
De betrokkene is overigens nog steeds als arts (niet als huisarts) ingeschreven zoals ik heden constateerde. Zijn BIG-nummer 69021317101 is nog steeds actief.
NB. Met ANW wordt bedoeld avond, nacht en weekend. Deze afkorting staat in de brief van IGZ.
PS. ‘Stoppen’ in het stukje van Renckens houdt natuurlijk in: stoppen met levende patiënten behandelen. Artikelen schrijven en zelfs onderzoek doen, daar is toch niks tegen? En is een arts die na zijn 65ste bijvoorbeeld nog af en toe meedraait als gemeentelijk lijkschouwer ook iemand die maar beter kan stoppen?
Wie zou zo’n disfunctionerende oude man, die er blijkens deze reactie een flink rommeltje van maakt, nu eigenlijk nog als behandelend arts willen hebben? Dat rommeltje zie je toch als je niet al te oncritisch bent? Ik neem zo langzamerhand mensen die zeggen dat gezondheid hun grootste goed is, niet meer zo serieus.
Zo te zien is de reactie van de Inspectie weer eens te weinig en te laat.
Het kan best dat sommige patiënten met hem weglopen en hem heel erg aardig vinden.
Dit doet m.i. afbreuk aan uw eigen waardigheid. Ik krijg hier toch een beetje een onaangename indruk van.
Hier in Amerika bijvoorbeeld heerst een heel andere mentaliteit wat betreft leeftijd. Mensen beginnen als het zo uitkomt en ze het leuk lijkt, nog op hun 90ste een universitaire studie. Men werkt hier vaak door na het 65e jaar, mede wegens de noodzaak. De noodzaak is niet altijd verkeerd, want veel mensen die na hun pensioen stoppen met werken vallen in een diep en nutteloos gat. De geraniums in Nederland bloeien na het 65e levensjaar als nooit tevoor!
Niet alle oudere mensen worden onbekwaam of onvermogend. Mijn oude veganistische vriend Hans Stöpler sr. (die vroeger werkte in de artificiële ledematen sector, medisch) ging tot een paar maanden voor zijn overgaan nog wekelijks joggen in het Pan bos in Zeist. Hij was tot het aardse einde (bijna 90 jaar) geheel vitaal, zowel geestelijk als lichamelijk.
Het is onaangenaam en niet altijd terecht mensen af te schrijven als ze de 65 bereiken, dokters in dit geval. Mijn eigen (geleerde, Mr.) grootmoeder werd bijna 100 en was tot het einde geheel bij de pinken en op de been. Mijn grootvader die wat minder oud werd, 86 jaar, was tot het einde actief (schrijven, adviseren…) in de bio-medische wereld (arts en bioloog Prof. Dr. H.A.P.C. Oomen). Mijn vader die chemicus is, is nu bijna 80, maar werd na zijn pensioen erg actief en kon zelfs nog met Shell een overeenkomst sluiten wat betreft een goede chemische bijdrage, hij heeft na zijn pensioen juist erg veel activiteiten ontplooid op werkgebied.
50, top van kunnen? Nou nee, dit is niet algemeen te stellen.
Ik denk niet dat al mijn familieleden en al mijn niet-familieleden het geheel met u eens zijn, dat mensen na hun 65ste toch eerder dreigen ‘onbekwaam’ te worden.
Jan Willem bijvoorbeeld zou zo maar eens de Riemannsche Vermutung kunnen gaan oplossen, hè JW? ☺
PS: hoe zit het met het schrijven van blogs als deze? Zit daar ook een leeftijdsgrens op? Ik begrijp dat uzelf immers ook de 65 gepasseerd bent?
Het gaat om zieke mensen behandelen, niet om onderzoek doen (zoals Piet Borst, 78) of een studie beginnen of joggen. Het is best denkbaar dat sommige mensen helder genoeg zijn om lang door te gaan, maar als iemand door ouderdom vergeetachtig wordt, of geleidelijkaan nalaat z’n literatuur bij te houden kan dat in een beroep als arts mensenlevens kosten. En dat ontdekt men pas als het te laat is. KLM-piloten gaan volgens hun CAO al met 57 met pensioen (Duitsland 60). Bij sommige vliegtuigmaatschappijen is 65 de limiet, en een limiet voor piloten van passagiersvliegtuigen is redelijk.
Een alternatief zou natuurlijk zijn dat artsen die patiëmten willen blijven behandelen élk jaar gekeurd moeten worden, inclusief een examen om na te gaan of ze nog op de hoogte van hun vak zijn, niet louter punten halen door bij congressen aanwezig te zijn.
Nou, daar heb je de oplossing toch meteen al? Een jaarlijkse keuring voor iedereen (alle doktoren), ook onder de 65. En wedden dat er heel veel mensen van voor de 50, of ván 50 (de door Renckens bejubelde leeftijd) (of van 50 tot 65) de test niet halen! En die oude ‘knarren’ die de test wel halen, maar in hun vuistje lachen. Want zij zijn vaak juist echt gedreven.
PS: zoiets zou je stevig moeten onderbouwen, alvorens het te gaan verkondigen. Bij voorkeur met beslagen internationaal onderzoek.
Jaarlijkse keuring kost wel een heleboel geld! En eigenlijk zou het zo moeten zijn dat artsen zelf verstandig genoeg zijn. In elk geval heeft Renckens het goede voorbeeld gegeven dat op zijn 65ste prompt helemaal te stoppen met patiënten behandelen.
Overigens, als je ziet wat IGZ allemaal aan ongerechtigheden aantrof bij de persoon waarom het gaat, dan zie je ook de zwakte van het tuchtrecht. De tuchtrechters oordelen meestal alleen en uitsluitend over de klacht van de patiënt. En dan gaat het vaak over de bejegening van de patiënt en in uitzonderlijke gevallen om iets dat de dokter in medisch-technische zin al dan niet gedaan heeft met ernstige gevolgen. De patiënt kan niet aankomen met ‘zijn dokterstas bevatte medicijnen die over de datum waren’ of ‘de dokter wist niet hoe de glucosemeter werkt’ als dat niets met de klacht van de patiënt te maken heeft – gesteld al dat de patiënt zoiets weet.
De tuchtrechters zijn dan ook vaak in de eerste plaats juristen en geen artsen.
En toch JW, vind ik Renckens zoals bijna altijd erg kort door de bocht. Dit lijkt op leeftijdsdiscriminatie, in alle beroepen zijn verantwoordelijkheden, niet alleen in het beroep van dokter.
Zei Shell tegen mijn vader die de 70 toen al zeer ruim gepasseerd was?: “Nee, meneer Oomen, u mag niet meer meedoen, u bent waarschijnlijk seniel.” (hihi) Nee, ze keken naar zijn offer en gingen er op in, betaalden hem ervoor.
Ook in andere beroepen kunnen fouten gemaakt worden, die levens kunnen kosten, vul zelf maar in.
Om nu een paar extreme voorbeelden als hėt voorbeeld te gebruiken dat mensen na hun 50e nota bene al over hun top zijn, is het soort flauwigheid dat je bij Antikwak aan de lopende band aantreft. Wat een onzin dat mensen na hun 50e minder worden. Dat geldt zeker niet voor de juist hoog opgeleide/geestelijk actieve mensen en als Renckens meent dat dit wel zo is, zou ik graag een zeer grootschalig en internationaal én recent onderzoek willen zien dat dat staaft.
“De arts was voor ontucht veroordeeld, maar kon gewoon doorwerken.
Het tuchtcollege hield het bij een waarschuwing. Eerder had de arts van
de rechter reeds een maand voorwaardelijke gevangenisstraf gekregen, ook
wegens de ontucht en het stiekem maken van foto’s tijdens
gynaecologisch onderzoek.”
Daar krijg ik ook wel een beetje een onaangename indruk van! Ik kan me bijna niet voorstellen dat men in Amerika wat betreft leeftijd veel coulance zal hebben.
En dat ‘beslagen internationale onderzoek’ zouden die oude knarren toch niet vergeten zijn te doen hè? (ergens in de afgelopen eeuw)
Er zijn ook ‘vieze’ mannen van 30 of 40 of 50. Ik schat in: een stuk meer dan van 85.
Recent, breedschalig onderzoek: waar dan?
Ik kan me prima in de visie van de heer Renckens vinden.
Het beschrijven van het nog uitstekend functioneren van enkele hoogbejaarde artsen onderkent nu juist het gezegde dat de uitzondering de regel bevestigt.
In de regel begint in grote lijnen na het zestigste levensjaar toch de aftakeling, dat kan inzake het functioneren van deze beroepsgroep ernstige medische conseqenties opleveren.
Als artsen zelf de praktijk neerleggen op de leeftijd van 65 jaar geeft dat juist blijk van gezond verstand en dit komt ook de veiligheid en gezondheid van de patient ten goede en bovendien kan er op deze manier ook nog eens plaats gemaakt worden voor nieuw aanstormend medisch talent.
De heer Renckens lijkt uit te gaan van het bekende plaatje met een soort van olympisch podium waar links een onnozele baby staat, in het midden een man in de volle kracht van zijn leven (40 of zo) en rechts een ingekrompen, ongetwijfeld seniele grijsaard met een stok.
De regering en praktisch alle politieke partijen zien de mens tegenwoordig anders : die stoomt vanaf pakweg 25 jaar zonder enige fysieke of psychische aftakeling door tot zijn statistische 80 jaar of daaromtrent, en is bovendien zo beleefd om zijn medische kwalen op te sparen tot zijn laatste een of twee levensjaren.
Op beide visies is wel het een en ander af te dingen.
In de jaren 90 had de OU een cursus “Arbeid, levensloop en gezondheid”. Mijn werkboek valt open op een pagina waar een verheugende mededeling staat : “Leeftijd op zichzelf blijkt weinig betekenis te hebben als het gaat om intellectuele vaardigheden. De mogelijke achteruitgang in intellectuele prestaties boven de 60 jaar heeft eerder te maken met eventuele cardiovasculaire problemen of met de sociaal-economische status en levensstijl in de middelbare-leeftijdsperiode.” Enz. enz.
Dit komt vermoedelijk uit een onderzoek van ene Bailey uit 1956. Sommige intellectuele vaardigheden verbeterden volgens hem met het ouder worden.
Er zal ondertussen toch wel recenter onderzoek op dit gebied beschikbaar zijn ?
Van mij had de heer Renckens nog wel even door mogen gaan als arts. Dat wil zeggen, ik weet niet welke psychische vaardigheden (zonder welke men het artsenberoep niet kan uitoefenen) nu precies minder worden met de leeftijd. Ik kan mij daarbij van alles voorstellen, maar vanaf 60 jaar al moeite hebben met het bijhouden van vakliteratuur is het laatste waar ik aan denk. Een gebrek aan zelfkritiek lijkt mij ook niet typisch iets dat leeftijdafhankelijk is.
Overigens zou het ook wel eens zo kunnen zijn dat soms onheil wordt voorkomen doordat artsen bij voorbeeld op grond van hun ervaring niet meteen meegaan met de allernieuwste in de vakliteratuur gepresenteerde ontwikkelingen.
Ondanks deze kritische noten, als de heer Renckens de a.s. regering ervan zou weten te overtuigen dat de psychische aftakeling van de mens al redelijk ver gevorderd is op 65-jarige leeftijd, dan zou mij dat zeer goed uit komen. Dan kan ik namelijk ook met AOW op mijn 65e, en niet op mijn 67e, of, waarom ook niet, mijn 78e.
Renckens schreef
Dat is toch heel wat minder apodictisch dan de beweringen die hem in de schoenen geschoven worden. Ik stelde het iets scherper, en laat me dat nog wat extra toelichten.
Harder rijden dan de toegestane snelheidslimieten is verboden. Nogal wat mensen die haast hebben of die een auto hebben die veel harder kan betreuren dat. Ik vermoed dat er heel wat zijn die vinden dat ze zelf wel kunnen beoordelen wat een veilige snelheid is.
En 1 persoon die gedurende 1 minuut een snelheidslimiet fors overschrijdt, brengt niet bepaald mensenlevens in gevaar. De kans op een onvoorziene omstandigheid waarop vanwege de snelheid niet adequaat gereageerd kan worden in die ene minuut is heel erg klein.
Zo is het met allerlei andere dingen die niet mogen van het wegenverkeersreglement, en waarvoor ook forse boetes en straffen worden uitgedeeld bij schending. De bedoeling van die reglementen is dat daardoor op een eenvoudige manier de verkeersveiligheid wordt verbeterd. Bij een overtredeing hoeft de politie-agent niet met de betrokkene in discussie te gaan hoe gevaarlijk het nou eigenlijk was en het persoonlijke inzicht van de betrokkene in dezen is ook niet ter zake. Het gaat erom dat er in Nederland ondanks de files en de intensieve controles nog steeds doden vallen, namelijk circa 1 per 150.000.000 autokilometers. Het gevoel is dat dat nog beter kan, en dat dit dodencijfer nog onacceptabel hoog is. Als je uitgaat van personen die in hun hele leven 500.000 kilometer rijden, is dit 1 per 300 chauffeurs!
Bij beslissingen over wel en niet vaccineren of inclusie in het Rijksvaccinatieprogramma gaat het ook over het terugdringen van kansen die eigenlijk al heel klein zijn. Maar in onze maatschappij is een kans van 1 op 1000 dat een kind sterft of levenslang invalide wordt ten gevolge van een makkelijk vermijdbare ziekte onacceptabel hoog.
De regeling van de gezondheidszorg probeert de aantallen fouten natuurlijk te verkleinen. Ook daar gaat het om relatief kleine kansen. Maar is die kans eigenlijk wel zo klein? Ik bedoel de kans dat een arts gewoon na zijn 65ste doorwerkt en dan na een tijdje fouten maakt door beginnende dementie, of gewoon de ontwikkelingen niet meer bijhouden? Is die kans minder dan 1 op 1000?
Daar ging het stukje eigenlijk over: een aantal schrijnende gevallen van leeftijdsincompetentie veroorzaakt door de situatie dat de betrokkene zelfs niet in de gaten hoever hij of zij al heen is.
Als je zulke kleine kansen verder wilt verkleinen, dan moet je dat doen door makkelijk te controleren algemene maatregelen, niet aan elke chauffeur zelf overlaten zelf te beoordelen wat wel en niet kan. Keer op keer blijkt namelijk dat mensen zichzelf schromelijk overschatten. Dat 80% of 90% van de mensen denkt dat ze veel beter dan hun gemiddelde collega’s zijn, komt in alle rangen en standen voor.
JW, ik vind het grappig dat jij en Renckens jullie eigen leeftijdsgroep, en dus in feite jullie zelf, aan het diskwalificeren zijn. Van mij mogen jullie hoor, dan krijg ik vrij baan met mijn 44 jaar en heb ik een streepje voor. 😉
Het gaat alleen om de bescheidenheid dat je stopt (al dan niet uit eigen beweging) ruim voor je fouten begint te maken die fataal kunnen aflopen. Ik heb nooit een beroep gehad waar mensenlevens op het spel konden staan als je je vergist.
OK, JW, maar heeft Renckens heeft het alleen over de dokter als hij refereert aan de ‘aftakeling’ van de mens? Hij wil toch niet zeggen dat alleen de ‘doktermens’ piekt op zijn 50e? Wat een vooraanname nog steeds, waar is het beslagen ijs hieronder?
Ik kan je vertellen wat voor rottige huisarts ik had in Utrecht, de man was echt onbenullig.* En nee, die was niet 65, not even close. Hij was een jonge veertiger. Die hielp me meestal alleen van de regen in de drup, door niet met een zinvolle bijdrage te komen. Ik ben in de ziektewet beland (letterlijk), door het slikken van de pil. Met de jaren werd de hoofdpijn erger, tot een slopende migraine die zich op het eind zelfs meerdere dagen per week voordeed. En maar naar de huisarts gaan, maar nee, meneer zei niets. Ik moest er zelf achterkomen, door na zeven jaar te stoppen, toeval gecombineerd met een ingeving, en opeens, wég was de migraine, die mij op het einde meerdere malen per week boven de wc pot deed belanden, overgevend van de migraine, gebroken op de grond. Gesloopt, gekraakt. Ik was vele kilo’s afgevallen en stevende af op een totale afbreuk van mijn lichaam, maar nee, meneer de huisarts zei nog steeds niets.
Och god, wat heeft leeftijd daar níet mee te maken, totaal niet. Je hebt dokter-onbenullen die gevaar veroorzaken, van alle leeftijden. Door niets te doen, door niets te zeggen, door de verkeerde medicijnen voor te schrijven, door verkeerde dingen te zeggen, en ga zo maar door.
Renckens gaat zoals ook Atsou Pier zegt totaal niet mee met de tijd (ja, hij zelf dus inderdaad), want de mensen worden ouder en er is sprake van langer doorwerken, niet korter. En nogmaals: hier in Amerika doet men niet zo spastisch over leeftijden. Iedereen telt mee, als je iets kunt, dan mag je mee doen, ongeacht geslacht, leeftijd, ras, enzovoort.
* Trouwens, in Den Haag hadden we er nog zo een. Jeroen kwam met een gebroken teen aanzetten, maar de beste man zag dat niet in en zond Jeroen weer heen met een pleistertje.
Ging Jeroen daarna zélf naar het ziekenhuis, bleek het een meervoudige breuk.
Daar refereert hij niet aan. Het woord aftakeling komt niet voor in zijn artikel. Hij zegt alleen dat het vak van arts zo veeleisend is dat het ‘voor de meeste artsen’ in het algemeen verstandig is om met 65 te stoppen.
Het is overigens natuurlijk ook mogelijk dat iemand voor de pensioengerechtigde leeftijd al niet meer geschikt is, bijv. op de automatische piloot dingen beoordeelt en noodzakelijke controles achterwege laat en meer in het algemeen de dingen niet zo aanpakt als het op de universiteit en daarna onderwezen is. Dat is niet in strijd met het advies om na 65 te stoppen met patiënten behandelen.
Op individuele ervaringen met artsen ga ik niet in.
Wat betreft het niet goed onthouden van dingen die onderwezen zijn, ik denk dat elke docent ervan kan meepraten dat zaken die zeer regelmatig in de lessen aan de orde zijn gekomen bij het eerste het beste proefwerk blijken te zijn weggezakt. Dat zal helaas ook wel in de geneeskunde zo zijn.
There you go. Je ziet wat ik bedoel. Ik denk dat de echte, grote problemen heel ergens anders liggen en dit ‘probleem’ dat Renckens schildert slechts marginaal is. Het percentage matig tot slecht functionerende artsen van alle leeftijden kan niet anders dan schrikbarend hoog zijn.
En zo kunnen we wel doorgaan, want de hele maatschappij rammelt aan alle kanten. Hopeloos, de hele mensheid, geef mij maar vogels.
Dit is het patroon van het achterlichtjes-argument.
Het zal wel een bekende drogreden zijn, om in een discussie opeens te gaan zeggen dat een criticus niet moet zeuren omdat er veel belangrijker dingen zijn, maar ik kan hem niet vinden. Verwant (maar niet identiek) is dat men aanvoert dat actie voeren tegen homeopathie onzin is, want actie tegen misstanden in de reguliere geneeskunde is véél belangrijker, of zelfs een verdediging van alternatieve methoden op basis van zulke misstanden.
Ik hou het gewoon op ‘achterlichtjes-argument’
Beste JW,
je voelt een grote behoefte om Renckens te ‘verdedigen’, maar hij kan voor zichzelf spreken. Hij zal zich echter niet verwaardigen tegen een ‘kwakzalver’ als mijzelve te spreken, immers: ik ben die verwerpelijke die boeken over uittredingen schrijft.
Als je denkt dat ik dit ter plekke verzine: nope.
Ik kreeg een tijdje terug van de Vereniging tegen de Kwakzalverij een e-mail dat ze mijn voorgestelde logo voor hun Twitter (ofschoon leuk) niet zouden gebruiken omdat ik behoorde tot de partij die zij bestrijden. Zie aldaar de simpelheid in hun wereldbeeld, het niet eens straight hebben van hun eigen lijn. Want immers: ik doe niets medisch, dus je kunt mij nauwelijks onder de kwakzalverij wereld scharen. Alleen een heel zielige mind doet dat, iemand die overal vijanden ziet, in een zwart en wit en sterk versimpeld wereldbeeld.
Ik vind jou een grote JW (letterlijk en figuurlijk), maar ik heb geen hoge pet op van een deel van de anti kwakzalvers. Ze leven in een sterk verouderd wereldbeeld, en gaan niet mee met de tijd, in een wereld waarin de mogelijkheden van de geest serieus onderzocht worden, ja, op universiteiten. ( http://blogs.vancouversun.com/2012/07/31/5-million-grant-to-research-life-after-death-taking-on-the-cynics/ ).
Er zijn wat uitzonderingen, maar de anti kwakzalvers wentelen zich in zelfgenoegzaamheid, als ook hier de heer Renckens, want oh: wat is hij wijs dat hij na zijn 65e gestopt is en wat is iedereen dom die er anders over denkt.
Sorry JW, maar de wereld is niet over één kam te scheren, en ik hoop dat jij de wijsheid bezit om dat te beamen. Er zijn prima uitzonderingen van boven de 65, en er zijn waardeloze artsen van 50 of jonger. Call it whatever you like, achterlichtenargument?, maar het doet niets af aan mijn terechte bezwaren tegen de hakbijl van Renckens.
[gewist door Moderator(PvE): Smit komt weer met een claim van genezing van ernstige ziektes, die niet onderbouwd worden met controleerbare gegevens. Hij zegt zelf dat er geen wetenschappelijk bewijs voor zijn idee is en dan mag het van mij achterwege blijven]
Mw Atsou-Pier,
Dat ik benoemde dat de aftakeling zo ong boven het zestigste levensjaar begint was wat te grofmazig gesteld, eigenlijk bedoelde ik te zeggen dat men op gevorderde leeftijd ietwat aan scherpte begint te verliezen.
Net wat u terecht stelt, de achteruitgang van intellectuele prestaties heeft dikwijls ook te maken met een problematische of verminderde cardiovasculaire functie, toch inherent aan de middelbare leeftijd.
Voor bijv een leraar geschiedenis of wiskunde is dat niet echt een gigantisch probleem, die zou vermoedelijk veronderstellen de leerling juist niet goed alert was, maar voor een praktizerend medicus die even niet goed bij de les is, kan dit wel cruxiale gevolgen hebben voor de veiligheid van de patient.
Je kan natuurlijk ook al die oude krasse knarren fijn door laten ploeteren op de automatische piloot, met als gunstig neveneffect, dat de vergrijzing op die manier wel weer enigszins wat verder wordt ingedamd.
Alle kleine beetjes helpen tenslotte.
@ Jan Willem Nienhuys
Ragnar kwam met het woord aftakeling, en mijns inziens terecht, want ik begreep het stuk van Renckens ook op die manier. Nu takelt er met de jaren wel van alles af, maar het schijnt dat er dan ook sprake is van mechanismen die dat compenseren. Bovendien hebben we hier over het gemiddelde van een heel grote groep, op individueel niveau kan de zaak wel eens heel anders liggen. Gezien de hoge sociaal-economische status van artsen en bijbehorende lange levensduur kan het juist bij artsen nog wel eens meevallen met de aftakeling.
Akkoord voor wat betreft risicobeheersing in de gezondheidszorg. Dat is verplicht sinds de Arbowet 1984 (gezien de recente rampen in de chemische industrie zal die wet òf niet goed worden uitgevoerd, òf in het kader van de liberalisering zijn afgeschaft). Ik herinner mij nog dat het een heel gedoe was om die wet in de gezondheidszorg ingevoerd te krijgen ; de laatste drie sectoren waren gevangeniswezen, gezondheidszorg en prostitutie, zo rond 1995.
In hoeverre er daarbij naar de gezondheid van artsen wordt gekeken is mij onbekend. Ergens in de jaren 90 heeft de wetgever werkgevers verboden om medische aanstellingskeuringen te houden, vermoedelijk vanwege de neiging van werkgevers om vooral geen mensen aan te nemen met een vlekje. Alleen waar de functie specifieke eisen op medische gebied stelt mag er gekeurd worden, bij aanstelling en periodiek. Piloten moeten aan medische eisen voldoen ; van artsen weet ik het zoals gezegd niet. Bij chirurgen zou ik mij medische eisen kunnen voorstellen (geopereerd worden door trillende handen lijkt mij niet aan te bevelen).
Mijn punt is hier : als men een beroep uitoefent waaraan geen specifieke medische eisen worden gesteld c.q. mogen worden gesteld, en men begint daar opeens wel mee op een bepaalde leeftijd, dan ligt leeftijdsdiscriminatie wel op de loer. Tenzij er dus ruime onderzoeksgegevens beschikbaar zijn dat de gemiddelde fysieke en psychische gezondheid significant achteruit gaat vanaf een bepaalde leeftijd en wel zodanig dat er onbeheersbare risico’s voor de veiligheid en gezondheid van anderen ontstaan. Dat moet dan zorgvuldig worden afgewogen tegenover het recht van iemand om met een bepaald beroep in zijn levensonderhoud te voorzien.
Het staat Renckens uiteraard te prijzen dat hij het zekere voor het onzekere neemt. Hij stelt hier echter wel een strenge moraal ; hij doet mij denken aan de raadsheer die zijn lidmaatschap van de PvdA opzegde.
“Daar ging het stukje eigenlijk over: een aantal schrijnende gevallen van leeftijdsincompetentie veroorzaakt door de situatie dat de betrokkene zelfs niet in de gaten hoever hij of zij al heen is.”
Zo sterk zei Renckens het niet, maar ik heb ook gedacht dat hij het zo bedoelde. Ik heb niet alle gevallen van de door hem genoemde bejaarde kwakzalvende artsen in detail gevolgd, het zou kunnen dat hun geestelijke vermogens een rol spelen. Maar is er niet een veel simpeler verklaring dan leeftijd, namelijk dat ze altijd al alternatieve neigingen hadden, maar voor hun 65e geremd werden door het risico hun broodwinning kwijt te raken ? Immers, met een gestage stroom aan AOW en pensioen is schrapping uit het BIG-register wel vervelend, maar toch niet echt een ramp ; op die leeftijd kan men wel een gokje wagen.
“Er zijn ook ‘vieze’ mannen van 30 of 40 of 50. Ik schat in: een stuk meer dan van 85.
Recent, breedschalig onderzoek: waar dan?”
Het is niet zo dat we overlijden aan blakende gezondheid en dat speelt zeker een rol op hogere leeftijd. Veiligheid en risico’s zijn zo’n beetje de kernpunten van de arbowet inderdaad. Dan mag je ook van die hoger geschoolden en in het geval dat mensenlevens in het geding zijn verwachten dat men tenminste het idee achter die wet duidelijk heeft. Desnoods in een jaarlijks functioneringsgesprek.
Jaarlijks functioneringsgesprek; het is iets, maar it won’t do. Artsen moeten steekproefgewijze getest worden door ‘patiënten’ die in feite inspecteurs zijn. Alleen op deze manier krijg je een betrouwbaar beeld. En dat minimaal 1 (voor artsen die onder ‘verdacht’ staan-2-3) keer per jaar. Veel werk? Ja. Er zal ook een preventieve werking van uitgaan.* De artsen zullen een waarschuwingslichtje in hun hoofd hebben: “Er kán iemand van de inspectie bij zitten. Laat ik niet inzakken met mijn kennis en gedrag.” Toegegeven: dit is niet de ideale motivatie, maar het gaat in de eerste plaats om het welzijn van de patiënt. En dat welzijn wordt hiermee gediend. Artsen zullen op deze manier wellicht eerder de behoefte voelen zich bij te scholen, wat vaker actief kennis te vernieuwen, zich wat alerter te gedragen…
Natuurlijk dient het ‘probleem’ waarmee de inspecteur-‘patiënt’ komt, niet al te gemakkelijk, eenduidig te zijn. Dus niet een verkoudheidje, maar eerder een complexere klacht.. De inspecteur kan desgewenst een ‘gewoon’ iemand aanwijzen en kort trainen (misschien medische studenten, dan leren die ook nog wat), zodat de arts niet ziet dat het in feite een inspectie is.
* Dus je dient in het algemeen bekend te maken dát je één keer per jaar langskomt, alleen niet wanneer.
Een “mystery guest” dus. Dat lijkt me meer iets voor de Consumentenbond of voor TV-programma’s.
Waarom niet liever intercollegiale toetsing? Dat werkt bij verschillende beroepen al prima.
Nee Hans, trek het maar in het belachelijke. Geen Mystery Guest, een reguliere inspectie, maar dan wél effectief. Je wijst simpel een zeer goed idee af omdat er mijn naam boven staat. En dat zegt iets over jou, iets over starheid en vooroordelen.
Een ‘intercollegiale’ toetsing? Je zult bedoelen: een hand boven het hoofd en vriendjespolitiek? Nee hoor, dat garandeert te weinig objectiviteit.
Ik trek het allerminst in het belachelijke, mw. Oomen.
U schrijft zelf: “Artsen moeten steekproefgewijze getest worden door ‘patiënten’ die in feite inspecteurs zijn.”
Dat noemt men in het algemeen “mystery guests”.
Nog nooit van die term gehoord?
Intercollegiale toetsing werkt uitstekend als je er voldoende waarborgen omheen maakt. Ik heb dat meermalen in de praktijk gezien. Dat heeft niets met vriendjespolitiek te maken, nogmaals: mits je het goed uitvoert.
Mystery guests: zie maar aan voldoende (en goede vakbekwame) onbekende controleurs te komen, want anders zijn ze al heel gauw bekend.
Maar OK, als u het op starheid en vooroordeel van mijn kant wil gooien, prima, dan is deze discussie hiermee van mijn kant meteen geeindigd. Veel plezier verder in de USA hoor!
Daarom zei ik ook: medische studenten of andere ‘gewone’ personen. De bron is schier onuitputtelijk. De meeste mensen weten vast wel een kwaal uit eigen kring. Het gaat om wat de arts doet, de persoon kan terugrapporteren aan de inspecteur. Zo moeilijk zal het niet zijn om met een verhaal te komen bij een huisarts.
En jij ook: veel plezier verder in Nederland hoor! Deze zin is eigenaardig. Of zeg je dat ook tegen JW: Veel plezier verder in Nederland, JW!
Maar voor de record: ik heb hier veel plezier en meer dan plezier. Het is hier het beste wat me ooit is overkomen. Precies wat ik van te voren al dacht.
Mw Verhagen: Er zijn ook ‘vieze’ mannen van 30 of 40 of 50. Ik schat in: een stuk meer dan van 85.
Dat lijkt mij ook, een testosteronbom van al 85?, in de regel vind je als man op die leeftijd misschien vrouwen eigenlijk best nog wel wel leuk, maar ben je vergeten waar em dat nu precies alweer in zat.
Een jaarlijks functioneringsgesprek vind ik trouwens ook wel wat magertjes.
@ Jan Willem Nienhuys
Als ik heel eerlijk ben vond ik de reactie van Constantia Oomen niet een typisch achterlichtargument. Zij vergeleek immers medische problemen die er na 65 jaar zouden kunnen zijn met die ervoor (wat dhr Renckens ook deed). Dat lijkt mij in het kader van het stuk van dhr Renckens een legitieme gedachtengang.
@ Mopje
U wilt een jaarlijks functioneringsgesprek voor het voorkómen (kan even geen beter woord vinden) van medische problemen bij artsen ouder dan 65. Functioneringsgesprekken worden door de superieur gehouden en gaan over het uitvoeren van taken, niet over of de werknemer fysiek of psychisch nog wel bij de tijd is. Lekenkeuringen zijn bij wet verboden.
In dit verband is het wellicht nuttig op te merken dat het recht op arbeid een grondrecht is dat is vastgelegd in diverse verdragen en zo. Wil men daarvan afwijken, dan zal er een wettelijk basis voor moeten zijn.
@ To whom it may concern
For the record : ik deel de kritiek van mevr. Oomen op dhr Renckens in het geheel niet. Ik heb de grootste bewondering voor zijn inzet, temeer daar hij dat al deed voor zijn 65e, en ben bijgevolg al jaren lid van de VtdK.
Betreffende de medische keuringen van artsen
Na een aantal telefoongesprekken in de medische sector kreeg ik de indruk dat ik op een staatsgeheim was gestoten, maar zo erg zal het wel niet zijn. Het laatste telefoonnummer was met vakantie.
Inmiddels wel op internet uitgevonden dat aanstellingskeuringen (en vml ook periodieke keuringen) gerechtvaardigd zijn, op voorwaarde dat er bijzondere medische eisen aan de functie mogen worden gesteld (ter bescherming van de a.s. werknemer en van de a.s. derden, ter beoordeling van de bedrijfsarts) èn als er geschikte medische onderzoeksmethoden beschikbaar zijn.
Duikers, brandweermannen, piloten, beroepschauffeurs en glazenwassers vallen daaronder, maar geen vermelding gevonden van beroepen in de gezondheidszorg.
Aanstellingskeuringen moeten in personeelsadvertenties worden vermeld. Ik heb dus wat vacatures voor artsen en chirurgen (in loondienst) bekeken. Mijn steekproef was niet geweldig groot, maar nergens gezien dat de sollicitant gekeurd moest worden.
Ik concludeer voorlopig dus dat er in het algemeen in de medische sector niet wordt gekeurd.
En nu zoek ik dus nog naar literatuur over de aftakeling van de mens rond zijn 65e.
Ik denk niet dat leeftijd er iets mee te maken heeft. Na je 65e ben je nog lang niet af geschreven. Ik ken artsen die tot op hoge leeftijd nog haarscherp waren en jonge artsen die nog te slecht zijn om ze in de arbo te dumpen.
Harry: Je zou niet naar individuele gevallen moeten kijken, maar het een beetje langs de grote lijnen beoordelen, natuurlijk is de ene 65 er de ander niet, de verschillen kunnen zo divers zijn, maar er moet toch een grens gesteld worden.
Bovendien vind ik, dat er ook bijtijds plaats gemaakt moet worden voor jongeren.
Aftakeling heeft vele gezichten.
Misschien ben je je zelf niet eens zo bewust van omdat het een langzaam sluipend voortschrijdend proces kan zijn, of het gaat sneller, maar je blijft in de ontkenningsmodus steken, dat gaat pijnlijk worden als de buitenwacht het wel registreert en je erop begint te attenderen, over de arme patienten die hierdoor geslachtofferd worden, nog maar niet te nagesproken.
Om dit alles voor te zijn, is het niet verkeerd om een bepaalde leeftijdsgrens te hanteren, ben je dan alsnog fit en scherp dan zoek je maar een andere bezigheidstherapie.
Als ik echt ziek zou worden, wil ik wel graag jong vers bloed aan mijn bed.
Zoals in het artikel vermeld gedraagt die Smalhout zich ook inderdaad erg irritant om op vergevorderde leeftijd nog in het operatie tenue te blijven rondflaneren en zich te laten fotograferen, of zou dat soms ook al met een begin van een vorm van aftakeling te maken hebben.
Natuurlijk is mijn stelling vatbaar voor nuances maar een geneeskundige moet niet alleen beschikken over kennis maar ook over fingerspitzengefuhl. Dat leer je niet op de universiteit maar in de praktijk en dan nog moet je aanleg hebben anders wordt het nog niets.
Daarnaast vind ik wel dat Cees een veel te grote broek aantrekt temeer daar een direkte collega van hem onder vuur ligt. Deze man is in het mes gevallen van zijn eigen arrogantie en hem wordt nu dood door schuld ten laste gelegd. Volkomen terecht overigens, deze man had allang uit de mediche wereld gegooid moeten worden. Maar ja, het medisch tuchtcollege is nooit zo snel.
Maar dat kun je Cees toch niet verwijten.
En het is en blijft mensenwerk.
Laatst vertelde iemand mij dat iedere huisarts zijn eigen prive-kerkhofje heeft, dat geloof ik best wel.
Ik heb ooit eens een somatische klacht gehad, die m.i. toch wel even door een specialist moest worden bekeken, maar mijn huisarts van destijds verdomde het mij door te sturen, omdat ik mij niet zo snel laat afschepen, want dat schiet ook niet op, deed hij het uiteindelijk dan toch maar, wel zichtbare met tegenzin. Dat kon hij nauwelijks verhullen.
En uiteindelijk was het wel terecht, gaf hij later zelf ook toe. Goed afgelopen overigens.
Maar had ik minder weerwerk geleverd, was ik waarschijnlijk gerustgesteld met een schouderkopje weer vertrokken.
Misschien refereert dat wel aan het door jou benoemde fingerspitzengefuhl, sommige artsen hebben er als het ware een neus voor, als er echt iets aan de hand is.
Nee, het gaat ook juist over het uitvoeren van taken en dat men beseft dat daar belemmeringen kunnen zitten als je niet helemaal bij de tijd bent. En dat de risico’s een beetje in kaart zijn of gebracht worden. Voor sommige taken zal controle wat meer bij of op tijd moeten zijn.
Medische problemen voorkom je daarmee niet, dat snap ik. Inhoudelijk hoeft de fysiek en de psyche ook niet besproken te worden. (Dat kan eventueel weer met een arboarts) Het gaat er dan alleen om of je je taken nog wel aankan of beter iets anders kan gaan doen. Daar is volgens mij niets vreemds aan.
Hans: Een intercollegiale toetsing?, wat haal je je nu in je hoofd, dan kun je zeer zeker een objectieve zienswijze wel op je buik schrijven.
Heb je wat gedronken of zo?
Ik bedacht opeens: je kunt natuurlijk ook iemand met een echte kwaal bij de inspecteur laten rapporteren. Dan krijg je een nog beter beeld, omdat vervolggedrag van de arts in beeld komt. De arts moet gewoon niet weten dat deze persoon de persoon is die rapporteert aan de inspectie.