Malafide gebruik van procedures voor wetenschappelijke integriteit, of een volhardende poging de wetenschappelijke literatuur te ontdoen van een frauduleuze studie?
In januari 2019 schreef Harald Merckelbach in zijn maandelijkse NRC-column over pogingen van lobbyisten om wetenschappers te muilkorven door ze lastig te vallen met klachten bij hun universiteit. Het inspireerde de KNAW een symposium te organiseren over misbruik van de procedures voor wetenschappelijke integriteit die elke universiteit heeft ingesteld, en hoe daar mee om te gaan.
Wat opvalt in het verslag van het symposium, dat plaatsvond op 25 november, is dat de aanwezigen maar één concreet voorbeeld lijken te kennen: een bioloog die jan en alleman zou stalken met een ‘onsamenhangend verhaal’ over een studie naar de basrakarekiet die moet worden ingetrokken. Sommigen spreken zelfs hun vermoeden uit dat hij kampt met psychiatrische problemen.
Dat deze klager erop uit is onwelgevallig onderzoek te frustreren, waar het in de column van Merckelbach om draaide, blijkt nergens uit. En ook nergens vraagt de verslaggever voor Observant zich af of deze persoon misschien toch ergens een punt heeft. Aan wederhoor was blijkbaar niet gedacht.
Die omissie maken we goed hier op Kloptdatwel. Ik interviewde de klager, Klaas van Dijk geheten, telefonisch op 3 januari.
Bruin vogeltje
Als ik het goed begrijp, gaat het in deze kwestie eigenlijk om één artikel uit 2013 over een vogeltje dat voorkomt in Irak. Waar gaat die studie precies over en wat is het belang ervan binnen het vakgebied?
Het gaat om een studie naar het broedgedrag van de basrakarekiet en een korte reactie van de auteurs op een commentaar daarop, twee jaar later. In Nederland heb je soorten als de merel, de koolmees en de wilde eend, waar veel studies naar alle mogelijke aspecten van de broedbiologie zijn uitgevoerd. Wanneer beginnen ze te broeden? Hoeveel eieren leggen ze? Zijn ze monogaam of polygaam? In Nederland werden er al honderd jaar geleden uitgebreide studies gedaan naar koolmezen, in nestkastjes. Daar kun je gewoon met de fiets langs.
Elders is zulk onderzoek vaak veel beperkter. Bij deze soort, die alleen maar in Irak broedt, was er eigenlijk helemaal niets over bekend. Alleen wat losse mededelingen en een paar foto’s.
En dan verschijnt er plotseling een studie die gebaseerd is op duizend nesten, en een paar honderd gevallen die gaan over polygamie. Dan kun je best zeggen dat het een groundbreaking study is. Niet dat die soort niet bekend was, maar van heel veel basale details van de broedbiologie wist men niets.
Als we het vertalen naar een Nederlands context moeten we dan inderdaad aan een koolmeesje denken, een alom bekende vogel?
Nee, ook in Irak is het een onbekende vogel, maar het uitzonderlijke is dat hij bijna uitsluitend in rietmoerassen in het zuiden van Irak broedt. Omdat het een soort is die maar op één plek broedt en waar er niet veel van zijn, kan zo’n soort uitsterven. Er zijn internationale afspraken die bepalen dat je de schaarse onderzoektijd inzet voor soorten die bedreigd zijn. En dat is deze basrakarekiet, want die komt op maar een heel beperkt aantal plekken voor. Hij heeft een speciale status, eigenlijk al vanaf het moment dat hij goed beschreven werd.
Bij ons broeden vergelijkbare vogels in grote rietgebieden als de Oostvaardersplassen of de Biesbosch. Denk aan de kleine en grote karekiet, de rietzanger en de bosrietzanger. Dat zijn gewoon hele vage bruine vogeltjes, die je moeilijk uit elkaar kan houden.
Die studie, waarvan de Irakees Omar Al-Sheikhly de eerste auteur is, is frauduleus volgens jou en flink wat medestanders. Wat zijn de aanwijzingen daarvoor?
De belangrijkste aanwijzing is dat de ruwe data er niet zijn. Op verzoeken om inzage wordt ofwel niet gereageerd, of er komen dreigingen. Nou, dan weet je al bijna zeker dat er wat mis is.
Het tweede is dat als we het hebben over polygamie, dan staat daar de volgende zin in het artikel “Males are often polygynous (42.9%, n=317 observed males)”. Het is maar een zinnetje, maar in de wetenschap gaat het altijd om nuances en om precisie. Zo’n percentage moet je kunnen onderbouwen.
Als je iets wilt zeggen over polygamie, dan moet je natuurlijk wel weten wie man is, en wie vrouw. Klinkt heel simpel. Bij mensen kun je het zo zien, maar hoe zit dat bij vogels? Bij de wilde eend is het makkelijk, want hun verenkleed verschilt. Dat is niet het geval bij rietzangerachtigen. Je hebt ook soorten waarbij je ze op grootte uit elkaar kunt houden. Kan hier ook niet. Dus hoe wil jij het bepalen bij de basrakarekiet, zo’n bruin vogeltje?
Dan moet je ze bijna vangen.
Precies. Dan moet je de vogels vangen en geef je ze verschillende kleurringen om de poten, een individuele kleurencode. Dan weet je dit is er eentje met rood-wit-blauw en daarmee kun je ‘m volgen in het veld, en op grond van het gedrag de mannetjes en vrouwtjes uit elkaar houden. Tegenwoordig kun je het geslacht na het vangen overigens ook heel makkelijk met DNA bepalen, maar dan moet daar materiaal van zijn en dat is er ook niet.
Het volgen kost heel veel tijd, maar het is te doen. Dan zie je bijvoorbeeld: ‘hé, deze man zit nu bij deze vrouw, maar eerder zat hij bij een vrouwtje met andere kleuren.’ Van dat soort veldonderzoek moeten ruwe gegevens zijn. Die zijn er dus niet.
Foute boel
Bij het verschijnen van het artikel dachten een aantal mensen dat deze studie te mooi was om waar te zijn, ze vroegen om de data en die werden niet gegeven. Ging het zo?
Dat beestje broedt in de grote moerassen van Irak. Sadam Hoessein heeft geprobeerd om een groot deel daarvan droog te leggen. Dat is bijna vergelijkbaar met het pogen om de Waddenzee droog te leggen, een desastreuze activiteit.
Goed, op een gegeven moment is Hoessein verdreven en werd Irak weer wat toegankelijker. Toen zijn er herstelprojecten op gang gekomen. De eerste stap is dan om vast te stellen wat er allemaal zit aan soorten. Vanuit Westerse landen zijn er samenwerkingsprojecten geweest om dat vast te stellen. De Britse ornitholoog Richard Porter was daar vanuit Birdlife International bij betrokken. Omar Al-Sheikhly was een van de veldmedewerkers die hij had getraind.
Die samenwerking duurde een aantal jaar, ongeveer tot 2008, en dan verschijnt in 2013 plotseling die studie in een wetenschappelijk tijdschrift. Porter had meteen door dat er iets niet klopte.
Terwijl hij misschien eerder had gedacht dat als er een studie verschijnt van de mensen die hij heeft opgeleid ‘hé wat leuk, ben benieuwd wat ze gedaan hebben.’
Porter heeft er ook heel veel moeite ingestoken om die mensen te bewegen hun waarnemingen op papier te zetten. Hij wist ook precies wat deze Al-Sheikhly in huis had, een uitstekende fotograaf. Indertijd heeft hij ook een klein artikeltje gepubliceerd, met het idee dat er bijna niets over deze soort bekend was en dat hij nu in ieder geval mooie foto’s had. Maar dan verschijnt er jaren later ins Blaue hinein die nieuwe studie van hem.
Porter heeft vrij snel een brief gestuurd naar de redactie van het tijdschrift met de redenen waarom het niet kon kloppen. En toen ontstonden de problemen eigenlijk, want de hoofdredacteur van het tijdschrift heeft nooit en te nimmer willen toegeven dat hij een enorme blunder heeft gemaakt.
Na enorm veel vijven en zessen, zo’n anderhalf jaar later, is er uiteindelijk een reactie geplaatst van Richard Porter, die hiervoor een hele zwik medeauteurs om zich heen had verzameld waarvan je kunt zeggen dat het om de crème de la crème gaat van iedereen die iets weet van de basrakarekiet.
Het is duidelijk niet zomaar een clubje ornithologen dat achter de kritiek staat, maar zijn er ook wetenschappers die deze studie wél de voorkeur van de twijfel zouden geven?
Nul.
Waarom is er wel die discussie in het tijdschrift over geweest, is er een Expression of Concern bij het artikel geplaatst, maar is het daarbij gebleven? Waarom is het artikel toen niet ingetrokken?
Die Expression of Concern is pas gekomen nadat ik in 2016 een rapport heb gepubliceerd.
O, die is dus van later? Dus van ná die reactie van Porter, het weerwoord van Al-Sheikhly en een rejoinder weer van Porter? Dat staat er helemaal niet in uitgelegd.
Eerst is er anderhalf jaar lang in stilte geprobeerd de kwestie op te lossen. Dat ging buitengewoon moeizaam. Het was een heel geworstel om uiteindelijk die drie stukken gepubliceerd te krijgen. In het voorjaar van 2015 is het daarna in brede kring in de ornithologische gemeenschap bekend geworden. En toen ben ik erbij betrokken geraakt.
Ik vond dat we ons moesten concentreren om de ruwe data boven tafel te krijgen. Daar draait het altijd om. Tot dan toe hadden ze zich daar nog niet zo in vastgebeten. Op basis van andere dingen wij wel boven tafel hebben gekregen, is dat rapport geschreven dat op 1 juli 2016 is uitgekomen, en die Expression of Concern is daarop gebaseerd. De uitgever wil die link alleen niet leggen.
Die Expression of Concern is uiteindelijk wel geplaatst door de Editor in Chief?
Dat weet ik niet. Het probleem is dat vrij vlot de uitgever, Taylor & Francis, heeft gezegd: wij communiceren niet. En de hoofdredacteur heeft nog veel eerder gezegd dat hij niet meer communiceert hierover: ‘ik sta op het standpunt dat we een nette wetenschappelijke discussie hebben gevoerd, via dat comment en die rejoinder, en die is wat mij betreft nu afgesloten. Punt.’ En op het verzoek om de ruwe data reageert hij gewoon niet.
Voor dat rapport ben ik behoorlijk tot de bodem gegaan bij de uitgever met mijn verzoek om de ruwe data. Ik heb behoorlijk stevig aan de bel moeten trekken. Maar ik heb een antwoord gekregen, essentieel voor dat rapport.
En dat antwoord was?
Nou, dat ze de data niet hoeven te geven, want dat staat niet in de regels van het tijdschrift. En verder ‘We reageren nooit meer op je. En de manier waarop jij ons benaderd hebt, dat slaat helemaal nergens op.’ Terwijl ik dus iets minder dan een jaar nodig heb gehad om dat simpele antwoord te krijgen op mijn vraag die gewoon luidde – en dat is de essentie van wetenschap – ‘Show me the data’. Zodra er twijfels zijn over studies, in welk vakgebied dan ook, dan moet je terug naar de gegevens.
Het probleem had op dat moment makkelijk opgelost kunnen zijn als die data waren getoond. Dan kan er nog wel iets mis zijn met de gegevens, maar dat hoeft nog niet te wijzen op kwade opzet.
Nee, natuurlijk niet.
Goed, dus Taylor & Francis, een van de grootste uitgevers, weigert jouw verzoek nogal bot en stelt eigenlijk ook dat het onderzoek wel in orde is. Of we ze maar op hun blauwe ogen willen geloven.
Hogerop
Daarna hebben jullie bij het Committee on Publication Ethics, COPE, aangeklopt. Of stond jij vanaf nu alleen hierin?
Toen het allemaal naar buiten kwam in 2015 zijn we gaan samenwerken en hebben verschillende wegen bewandeld om die data los te krijgen. O.a. bij de universiteit van een van de auteurs, bij de uitgever en bij de hoofdredacteur. Vrij vlot werd duidelijk dat de uitgever niet wenste samen te werken en toen hebben wij COPE benaderd. Zo van ’Beste COPE, dit zijn volgens ons de argumenten dat het allemaal niet klopt. En de uitgever, lid van jullie club, weigert met ons samen te werken. Daarom dienen wij een klacht bij jullie in.’
Dat is toen vrij snel in de soep gelopen, omdat COPE weigerde op een inhoudelijke manier naar onze kritiek te kijken en weigerde iets te doen met ons verzoek om inzage te krijgen in de data. Ze gingen mij wel dreigbrieven sturen.
Tot zover kan ik me jullie stappen nog goed indenken. Eigenlijk zou je willen dat die hoofdredacteur adequaat optreedt, die weigert om een of andere reden. Dan ga je een trapje hoger en klop je aan bij de uitgever. Die blijkt ook lastig te doen, en dan is er nog zoiets als COPE. Maar als COPE dan ook niets wil, zouden veel mensen het er maar bij laten zitten, denk ik. Waarom nu toch doorgegaan?
Wij zijn toen een hele tijd wat gescheiden bezig geweest. Ik heb me gefocust op het verkrijgen van die ruwe data, terwijl Richard Porter en anderen achter de schermen alsnog in gesprek probeerden te komen met die uitgever. Dat liep voor geen meter. Achter de schermen zijn er ook gesprekken gevoerd met Al-Sheikhly.
Tot zover krijg ik nog niet de indruk van iemand die op een kruistocht is en daarbij alle perken te buiten gaat. Het is al uitzonderlijk dat iemand zoveel moeite neemt, maar het valt nog binnen wat je de normale procedure zou kunnen noemen.
Ik denk dat het corrigeren van fouten een van de cruciale dingen is van wetenschapsbeoefening. Je kunt wel eindeloos doorgaan met het publiceren van nieuwe dingen, die stapel steeds maar hoger maken. Maar je moet ook altijd zorgen dat dat bouwwerk, waar al die nieuwe blokjes bovenop komen, stevig is. En als daar een rot stuk tussen zit, dan moet dat gewoon weg. Kun je wel zeggen dat dat allemaal niet zo vervelend is, niet belangrijk is, maar uiteindelijk stort je bouwwerk dan in elkaar.
Die motivatie komt niet duidelijk uit de berichtgeving naar voren. Ook niet dat je je niet als eenling druk maakt over deze studie. Je maakt dus sterk voor het opschonen van de wetenschap. Die moet ontdaan worden van duidelijk foute studies.
Daar zijn wel meer mensen mee bezig. Kijk naar de kwestie rond voedselwetenschapper Brian Wansink. Hoeveel tijd hebben mensen daar niet ingestoken? En je hebt in Frankrijk Nicolas Guéguen. Ik ben nu via een achterdeurtje bezig met het gedoe rond Ad van Liempt. Hoeveel tijd denk je wel dat Bart FM Droog er wel niet in gestopt heeft? Dat kost gewoon heel veel tijd. En die hebben de meeste mensen niet, of die stellen andere prioriteiten.
Lastigvallen
Even terug naar waarom dit zo’n beladen kwestie is geworden. Zelf ontving ik een aantal van je mails als cc, heb ook een enkel verontwaardigd antwoord van een geadresseerde gezien. Zonder in de details te treden, lijkt me die verontwaardiging er vooral in te liggen dat jij personen aanspreekt op hun verantwoordelijkheden die ze hebben op grond van hun functie, bijvoorbeeld een bestuurslidmaatschap van COPE. Wanneer ze dan niet of nauwelijks reageren, werp je ze voor de voeten dat ze in feite instemmen met wat die organisatie doet of, vooral, nalaat te doen.
Dat klopt. Ik kan veel doen, omdat ik van niemand afhankelijk ben. Waar dit mee te maken heeft is machtsmisbruik. Ik wijs alleen op de Nederlandse gedragscode wetenschapsbeoefening. Daar staat gewoon zwart op wit in dat jij een zorgplicht hebt ten aanzien van de wetenschap in zijn algemeen en de onderzoekers in je omgeving. Wangedrag van collega’s toelaten en verheimelijken is een van de acht voorbeelden van schending van de wetenschappelijke integriteit. Dat kun je leuk vinden of niet leuk vinden, maar dat staat er gewoon in.
In de preambule van die gedragscode staat dat die ook bedoeld is om er elkaar op aan te spreken. Als een of andere pipo, een mister nobody, dat doet, vinden ze dat niet leuk. Dat is het hele eiereneten.
COPE heeft een probleem om door te pakken tegen Taylor & Francis. Je kunt gewoon nazoeken dat die uitgever zo’n 50.000 pond per jaar moet betalen om lid te zijn. Hoe meer tijdschriften een uitgever uitgeeft, hoe meer geld die moet betalen. Dus als COPE zou zeggen tegen Taylor & Francis ‘we gaan jullie bestraffen’ dan stoppen die gewoon met betalen.
Ik kan niet bewijzen dat het zo werkt, maar het is wel zo dat er veel meer voorbeelden zijn van mensen die bij COPE hebben aangeklopt en gewoon met een kluitje in het riet worden gestuurd.
Dat ‘met een kluitje het riet insturen’ zou je kunnen zien als ‘wegkijken’ voor het echte probleem.
Sneeuwbaleffect
Het Landelijk Orgaan Wetenschappelijke Integriteit (LOWI) schrijft over een van jouw klachten: “Klager toont een gedragspatroon met een sneeuwbaleffect: Klager dient een klacht in over persoon of instantie X, waarna de behandeling van die klacht door persoon of instantie Y regelmatig leidt tot een nieuwe klacht van Verzoeker, maar dan over persoon of instantie Y, enzovoort.”
Waar ze het hier over hebben is een oude kwestie, die overigens helemaal opgelost is via bemiddeling. Maar daar gebeurde exact hetzelfde wat nu ook gebeurt, namelijk het in grote mate verwijzen naar elkaar of niet reageren. En daar neem ik geen genoegen mee.
Zo’n gedragspatroon is misschien hinderlijk, maar je doet daarmee nog geen uitspraak of de klacht, en de opvolgende klachten, een grond hebben of niet. LOWI doet voorkomen alsof zo’n sneeuwbal aan klachten op zichzelf al bewijst dat de klager fout zit, ongeacht waar de klacht om draait.
Dat is dus wegkijken. En dat is een heel groot probleem. Niet voor mij, maar voor hen. Zodra ze hiermee één op één geconfronteerd worden, zullen ze bakzeil moeten halen als je ze precies aanspreekt op wat ze verplicht zijn te doen volgens die gedragscodes. Daar kun je niet mee wegkomen.
Ik kan me voorstellen dat het lastig is dat je aangesproken wordt op een verantwoordelijkheid die je zelf misschien meer als een abstractie ziet. Als ik nu een directe collega heb waarvan ik zie dat die de boel flest, OK, daar moet ik wat mee. Maar als ik lid ben van een bestuur van een hoog orgaan dat een beetje kletst over wetenschappelijke integriteit en er komt iemand klagen over een studie waar al een Expression of Concern bij staat … tja, daar kun je me toch niet op aanspreken?
Zorgvuldig wordt vermeden in al die stukken om het over de inhoud te hebben, en over ons simpele verzoek om een uitspraak te doen over die ruwe data. En zorgvuldig vermijden ze zelfs maar te verwijzen naar het uitvoerige rapport dat ik verspreid heb. Dat is niet voor niks.
Los daarvan heb ik ook wel gesprekken gevoerd of e-mailcontact gehad met vertrouwenspersonen die wel weten hoe het moet werken. Echt integere mensen. Dat is helaas lang niet altijd zo. Dat komt omdat er in die hele wetenschappelijke integriteit weinig tegenspraak aanwezig is.
Als je bijvoorbeeld kijkt naar een gemeente. Zodra die besluit om een boom om te hakken, zijn er wel boze inwoners waar je rekening mee moet houden, die zijn mondig en weten de pers te vinden. Dat systeem werkt nog niet goed bij wetenschappelijke integriteit, daar is men dat nog niet gewend. Daar zie je nog veel machtsmisbruik: ‘Ik ben de grote baas, en wie ben jij wel niet? Weg met die klacht!’
Intrekken
Hoe zou deze kwestie nu nog op enigszins bevredigende manier kunnen worden afgesloten? Is intrekking de enige mogelijkheid? Zoiets lijkt alleen te gebeuren als het stuk zelf overduidelijk fout is, of als de instelling waar de frauderende auteur aan verbonden is, dat verzoekt.
Er zijn drie manieren. Er zijn goede redacties, die van de Journal of Biological Chemistry is misschien wel het beste voorbeeld. Zodra ze merken dat er iets niet klopt, dan is het ‘Beste auteurs kom op met een steekhoudende verklaring of de data.’ En als het dan vaag blijft, is het hop, weg met het artikel, retraction.
Auteurs en coauteurs kunnen zelf het initiatief nemen. Het kan goed zijn dat een coauteur niet wist dat het onderzoek deels op fraude is gebaseerd. Maar dan verwacht je dat zo iemand aan de gang gaat om zijn fouten te verbeteren zo gauw hij daarvan op de hoogte is.
Een voorbeeld daarvan is net in het nieuws gekomen. Nobelprijswinnaar Frances Arnold heeft een studie uit 2019 ingetrokken, omdat de resultaten niet reproduceerbaar bleken en de experimenten niet netjes waren vastgelegd. Arnold heeft exact gedaan wat je in zo’n kwestie moet doen. Het onderzoek moet in een labboek staan, als dat er niet is of er ontbreken data, dan heb je maar één optie.
De Saoedische tweede auteur van Al-Sheikhly(2013) is inmiddels overleden. Het is maar de vraag of hij heeft geweten wat er allemaal gebeurd is. Opvallend is ook dat de exacte naam van zijn universiteit zoals die in het artikel staat, helemaal niet bestaat in Saoedi-Arabië. Richard Porter en anderen hadden Omar Al-Sheikhly al zover gekregen om hem het artikel te laten terugtrekken. Toen stak echter de Italiaanse coauteur een stok tussen de deur, die wil dat niet.
Ook een universiteit kan om intrekking verzoeken. In de Nederlandse situatie geldt dat als er een affiliatie van een universiteit staat bij een artikel, dat die universiteit daarvoor verantwoordelijk is en dat blijft in principe voor altijd zo. Wij hebben die weg proberen te bewandelen bij de universiteit van Pisa, waar die Italiaanse onderzoeker aan verbonden is. Maar zelfs met collega’s als tussenpersoon wilde hij niet reageren. Ik heb in 2017 een klacht ingediend, heel netjes, mooi formeel. Geen reactie.
Recht op klagen
De aanleiding voor dit gesprek is het verslag van dat symposium. Daaruit haal je als lezer uit dat jouw strijd een voorbeeld is van hoe je het klachtrecht niet zou moeten gebruiken, dat het een malafide klacht zou zijn.
Dat is machtsmisbruik. Je kunt niet zomaar eenzijdig besluiten iemand het recht ontnemen om dit soort dingen aan de kaak te stellen. Dat hebben ze gedaan. Ik zit daar niet zo erg mee. Het laatste woord is er nog niet over gezegd.
Het enige voorbeeld dat de deelnemers van de workshop naar voren weten te brengen, is jouw casus. Alsof die zou draaien om het belemmeren van onderzoek.
Al die dingen zouden opgelost zijn als al die mensen eens rustig dat rapport hadden doorgelezen en hadden gereageerd met ‘ja inderdaad, ik weet er weliswaar niet veel van, ben geen ornitholoog, maar die ruwe data is een probleem en het ziet er toch wel heel erg naar uit dat dit op fraude is gebaseerd.’ Dan was er niets aan de hand geweest, maar dat doen ze niet.
Dat COPE, zegt u, blijkt toch een wassen neus. Het is natuurlijk prima als uitgevers samen een orgaan opstarten om over integriteitskwesties te overleggen, maar er is geen onafhankelijke instantie daarnaast waar je echt kunt aankloppen?
Het is prima dat ze richtlijnen maken. Ze hebben principes, maar ze worden boos als je ze op die principes wijst. Dat komt toch weer voort uit het grote machtsverschil.
In Nederland hebben we het voorbeeld van het stikstofdossier. Daar werden op politiek niveau enorme machtspelletjes gespeeld. Het moest en zou op een bepaalde manier erdoor gedrukt worden. Dat lukte. Maar er was één persoon, die gewoon gebruik maakt van zijn wettelijke mogelijkheden binnen het klachtrecht. Die beste man heeft niets meer gezegd dan ‘In de wet staat A en volgens mij doen jullie B. Meneer de rechter, kunt u er even naar kijken?’
Dat lijkt wel enigszins vergelijkbaar. Alleen is er in die stikstofkwestie een onafhankelijke rechter die een bindende uitspraak kon doen. In de wetenschap is die er niet.
Ik heb er lang over nagedacht en weet inmiddels ook wel waarom dat niet zo is. Kijk eens naar het medisch tuchtrecht. Als een arts een ernstige fout maakt, dan wordt dat niet onder het tafel gemoffeld. Dat staat meteen in de krant. Dan komt er een klacht en als het ziekenhuis dat niet goed oppakt, dan ga je naar het medisch tuchtcollege en daar is dan een openbare hoorzitting. Daar mag iedereen heen.
Een probleem van het klachtensysteem rondom wetenschappelijke integriteit is, dat het allemaal geheim is. Geheimhouding. Ik heb mails gekregen waar de honden geen brood van lusten. ‘Als jij dit doet, gaan we de zaak onmiddellijk stopzetten!’ Dat slaat helemaal nergens op. Je kunt er alleen uitkomen door het openbaar te doen.
En daar zijn goede argumenten voor, want in bijna alle gevallen gaat het om wetenschappers die volledig door de overheid betaald worden. Dan heeft toch iedereen het recht om te zien hoe ze zich verdedigen tegen redelijke argumenten dat ze zich niet netjes aan de regels hebben gehouden?
Het tegenargument is altijd dat zo iemands carrière beschadigd zou worden. Maar dat geldt precies hetzelfde voor artsen. En je hebt altijd nog de wetgeving op smaad en laster. Als jij echt een kwaadaardige klacht indient, dan valt dat onder smaad en laster. Toch?
In het symposiumverslag wordt gesproken over ‘diep door het slijk halen’ en zelfs stalking, maar volgens mij hebben ze je daarvoor niet daadwerkelijk aangeklaagd. Is er sprake van overdrijving? Want zo lijkt dít haast op laster.
De journalist heeft niets bij mij gecheckt! Er staat in dat artikel bijvoorbeeld een hele concrete uitspraak van Yvonne Erkens, de voorzitter van Leidse commissie voor wetenschappelijke integriteit, dat ik wel vijftig e-mails op een dag gestuurd zou hebben. Ik heb de journalist gevraagd om dat te bewijzen, kom maar op met die mails. Geen reactie.
Steun Kloptdatwel
Waardeer je dit artikel? Je kunt onze site steunen met een financiële bijdrage. Dat waarderen wij dan weer! Een donatie kun je doen via dit betaalverzoek (of klik op de afbeelding hiernaast).
NB de rekening staat op naam van Maarten Koller, formeel eigenaar van deze site.
In totaal vijf universitaire bladen, Observant, Ad Valvas, Delta, U-Today en het Erasmus Magazine, hebben het artikel van Maurice Timmermans (in meervoud) gepubliceerd. Tegen alle vijf bladen en tegen auteur Maurice Timmermans heb ik een klacht ingediend. Vier van de vijf bladen hebben niet gereageerd (de vijfde met een niet-inhoudelijk weerwoord). Maurice Timmermans heeft tot op de dag van vandaag niet gereageerd.
Daarom vervolgens de zaak voorgelegd aan de Raad voor de Journalistiek https://www.rvdj.nl Daar is deze kwestie ondertussen hoog opgelopen. Zo weigert de RvdJ zonder (deugdelijke) argumentatie mij stukken te geven die bij deze procedure horen, te weten hun correspondentie over mijn klachten met deze media en met derden (stukken die dus verband houden met mijn 5 klachten die ik bij de RvdJ heb ingediend). Vanzelfsprekend ben ik dus razend benieuwd naar de inhoud van deze geheime stukken. Daarnaast kreeg ik op 18 maart jl. een e-mail van Frits van Exter, de huidige voorzitter van de RvdJ. Hierin stond: “Het is niet aan mij om te treden in de wijze waarop de betrokken hoofdredacteuren met u communiceren.”
Frits van Exter vindt het dus geen enkel probleem dat 4 van de 5 hoofdredacteuren van deze universitaire bladen weigeren mijn klachten te behandelen en Frits van Exter vindt het kennelijk ook geen enkel probleem dat wetenschapsjournalist Maurice Timmermans niet op mijn e-mails reageert.
Marieke Schilp, de hoofdredacteur van Ad Valvas, reageerde in eerste instantie niet op mijn klacht. Daarna weigerde ze inhoudelijk met mij van gedachten te wisselen, bijvoorbeeld over alle inhoudelijk punten in het rapport op https://osf.io/j69ue/ (‘Ad Valvas doet geen uitspraak over de wetenschappelijke juistheid van uw claim’). Vervolgens weigerde Marieke Schilp te erkennen dat er op de VU precies 0 deskundigen zijn die stellen dat de ruwe data van Al-Sheikhly et al. (2013) wel bestaan (en dat er dus niets mis is met het artikel over de broedbiologie van de Basrakarekiet). Uiteindelijk blokkeerde Marieke Schilp mijn e-mail account (“#554 5.1.0 Sender denied ##”) toen ik had gesteld dat ik uit haar weigering had geconcludeerd dat het inderdaad klopt dat alle wetenschappers op de VU het met ons eens zijn dat de ruwe data van Al-Sheikhly et al. (2013) niet bestaan en dat daardoor het Basrakarekietartikel een op fraude gebaseerde studie is. Vanzelfsprekend is dit dus een (erg) indirecte conclusie, maar helaas zit er niet meer in als betrokkenen weigeren om namen van deskundigen op tafel te leggen cq. niet-inhoudelijke argumenten gebruiken om niet met mij hierover in discussie te gaan (“Het was ook meteen het laatste dat ik erover te zeggen heb.”, aldus Marieke Schilp).
Frits van Exter, zie hierboven, vind dit dus allemaal kennelijk geen enkel probleem.
Ik kan me de irritatie, zoals beschreven in het artikel van Pepijn, bij sommige ontvangers van uw ‘correspondentie’ volledig voorstellen.
Beste unbanmagic,
Veel dank voor je reactie. Het gaat niet over de toon en de omvang van mijn correspondentie maar om het door Pepijn aangeroerde punt van (grootschalig) “wegkijken”. Een voorbeeld is de reactie van Marieke Schilp (“Ad Valvas doet geen uitspraak over de wetenschappelijke juistheid van uw claim”). Deze reactie is van 16 maart 2020.
Een ander voorbeeld is een reactie van Saskia Bonger, hoofdredacteur van Delta (“Ik heb geen mening over de inhoud van de PDF die u mij zojuist toestuurde, waaruit u niet kunt afleiden dat ik het ermee eens ben.”). Deze reactie is van 3 februari 2020. De RvdJ heeft eveneens geen mening (“Ten slotte merken de voorzitter en de secretaris op dat de Raad niet oordeelt over (de inhoud van) wetenschappelijke onderzoeken, aangezien die niet kunnen worden aangemerkt als ‘journalistieke gedraging'”). Dit citaat is van 16 maart 2020.
De PDF is een ongepubliceerd manuscript over de belangrijkste bevindingen uit de rapporten op https://osf.io/ajsvw/ en op https://osf.io/j69ue/ Het manuscript bevat aanvullende informatie. In de versie van 16 maart 2020 staat bijvoorbeeld:
“Contacts about an earlier version of this manuscript with Franz Bairlein, EiC of the Journal of Ornithology https://www.springer.com/journal/10336 , yielded the following statement: ‘We agree with you that the Basra Reed-warbler paper by Al-Sheikhly et al. is a case of scientific misconduct.’ This statement is dated 21 December 2018. Kees (C.S.) Roselaar, one of the compilers of The Birds of the Western Palearctic (Cramp et al. 1977-1994), told me on 1 February 2020 that he agrees with us that Al-Sheikhly et al. (2013a, 2015) is based on fraud.”
“A new request for access to the raw research data was sent to publisher Taylor & Francis (TF) on 20 May 2019. A response was received on 13 September 2019. This response does not contain (parts of) the raw research data. Motives about its unavailability are not mentioned. (…). The long-term refusal of EiC Max Kasparek and publisher TF to provide us answers about the whereabouts of the raw research data of Al-Sheikhly et al. (2013a) is in strong contrast with the quick acting of the journal The American Naturalist and its EiC Daniel Bolnick in regard to irregularities in datasets generated by Jonathan Pruitt (Bolnick 2020, http://ecoevoevoeco.blogspot.com/2020/01/the-pruitt-retraction-storm-part-2.html ).
Efforts in 2017-2020 through other channels to get access to the raw research data were unsuccessful as well. Correspondence in April-May 2019 about an earlier version of this manuscript with Alan Lee, EiC of the TF journal Ostrich https://www.tandfonline.com/loi/tost20 , ended with a statement in which Alan Lee declared that he had no scientific opinion about any of the topics in the manuscript because, (a) he had never visited Iraq, (b) he had never visited Iran, (c) he had, towards the best of his knowledge, never observed a Basra Reed-warbler, and, (d) he did not know anyone connected to or associated with the journal ZME and with the Basra Reed-warbler study. This statement is dated 31 May 2019 and it does not refer to our repeated requests to get access to the raw research data of Al-Sheihkly et al. (2013a).
Extensive correspondence between October 2019 and March 2020 about an earlier version of this manuscript with Pippa Smart, EiC of the Wiley journal Learned Publishing https://onlinelibrary.wiley.com/journal/17414857 , ended on 4 March 2020 with a 995 times repeated decline to communicate about the existence of the raw research data of Al-Sheikhly et al. (2013a). It needs to be underlined that no response on queries for access to the raw research data, even if they are repeated 995 times, does not automatically imply that it has been proven that the data do not exist.”
Javier Seoane, de hoofdredacteur van Ardeola https://www.ardeola.org/en/ , schreef op 17 maart 2020 over de versie van 16 maart 2020 van het manuscript: “The manuscript is a compelling report of a worrying case of scientific misconduct”.
Reviewer 1 van Learned Publishing, zie hierboven, had onder andere het volgende op te merken over de versie uit november 2019: “Strength is that it is an intriguing case, particularly as to why it has run on for 6 years without being concluded.”
Alan Lee, zie hierboven, reageerde op 17 april 2019 als volgt op het aanbieden van het manuscript voor Ostrich:
“Thank you for this very interesting article. I guess you are aware that Ostrich is co published by TnF so obviously a straightforward publication is going to have to be vetted by quite a few people. The background to this story would be best formatted as a commentary for Ostrich. Is your primary intention to work on the retraction of the BRW study, or the publication of this article you have submitted? If the former, I can send this to various TnF people to see what action can be taken and if no retraction is forthcoming then we can publish a modified version as a commentary”.
Tot slot reageerde Riki Janssen, hoofdredacteur van Observant, als volgt op mijn verzoek te controleren of er geen fouten en/of onzorgvuldigheden in de versie van 16 maart 2020 van het manuscript stonden. Ook deze reactie is van 16 maart 2020.
“Ik wens geen correspondentie met u te voeren.”
Wordt het nu wat duidelijker?
Het gaat duidelijk allang niet om meer om de inhoud maar de manier waarop. Dat u dat niet inziet is een van uw problemen. [Verwijderd door Mod(PvE)]. Voor de rest, TLDR.
Beste unbanmagic, opnieuw veel dank voor je vlotte reactie. Is het correct om te stellen dat ik uit “[Verwijderd door Mod(PvE)]. Voor de rest, TLDR.” kan concluderen dat je het met ons eens bent dat de ruwe data van Al-Sheikhly et al. (2013) niet bestaan en dat op grond daarvan Al-Sheikhly et al. (2013, 2015) een op fraude gebaseerde studie over de broedbiologie van de Basrakarekiet is?
Nee. Totaal geen mening over. Enkel verbaast over dat u niet inziet dat uw gedrag het probleem is dat NU speelt ipv die studie.
Ik constateer dat je dus zo als totale buitenstaander in een “discussie” wordt gerommeld. Er bestaan tal van interessante historische parallellen.
Meneer vertoont klassiek gedrag dat ik in mijn vorige post kwalificeerde, wat door Pepijn terecht verwijdert is volgens de hier geldende regels. Het is echter nog steeds mijn mening, aangezien het alle klassieke eigenschappen daarvan aanvinkt tot en met het denken te mogen bepalen hoe anderen ergens over zouden mogen denken of voelen, het doordraven zonder zelfreflectie en blindheid voor de situatie.
Zulke mensen maakt men vaker mee op vergaderingen of cursussen. Negeren is niet eens mogelijk in veel gevallen.
Hans1263, het gaat over het langdurig wegkijken bij een duidelijk geval van wetenschapsfraude. Vanzelfsprekend zijn er mensen die ontkennen dat er sprake is van wetenschapsfraude. Dan zullen die allereerst de ruwe data op tafel moeten leggen. Dat is de kern van de discussie alhier.
Verder schreef je: “Er bestaan tal van interessante historische parallellen.” Ook tegenwoordig zijn er veel voorbeelden waarbij niet anders wordt gereageerd. Zie bv
https://twitter.com/MicrobiomDigest/status/1237454558512611328 (gepost op 10 maart 2020).
Elisabeth Bik schrijft in deze tweet: “The unwillingness of institutes, journals, and publishers to address #ScienceMisconduct is frustrating and disgusting. Most misconduct cases are being swept under the rug. This needs to change.” De tweet is het begin van een draad over dit onderwerp.
Ja en dan is de manier waarop men welke studie dan ook ter discussie wil stellen van uiterst vitaal belang voor de wetenschap als geheel.
Communicatie voor dummies: les 1, hoofdstuk 1, alinea 1.
Aha, nu maak ik dus ook al deel uit van deze “discussie”? Ik reageerde slechts even instemmend op een post van urbanmagic, en niet op uw argumentatie, meneer van Dijk. Dat ga ik hierna ook niet doen, meneer van Dijk, dus bespaar me uw evt. verdere reacties. Mogelijk hebt u gelijk in wetenschappelijke zin maar ik wil absoluut niet betrokken worden in uw vruchteloze en monomane “discussie” over een al dan niet bestaand vogeltje dat me absoluut niet interesseert.
Beste unbanmagic,
wetenschap wordt vaak omschreven als een zoektocht naar de waarheid. En daarbij is er bijna nooit een absolute zekerheid dat die waarheid klopt. Voortschrijdend inzicht en/of nieuwe gegevens/waarnemingen kunnen ervoor zorgen dat -min of meer- vaststaande feiten op losse schroeven komen te staan etc. Het gaat bovendien bij wetenschap niet om het persoon en/of om zijn/haar opleidingsniveau, maar om de argumenten. Dus het maakt niet uit of iemand een groene ,een gele of een blauwe trui draagt (of helemaal geen trui).
De wetenschapsinhoudelijke discussie gaat hier over de ruwe data van Al-Sheikhly et al. (2013) en over jouw teksten waaruit opgemaakt kan worden dat jij niet ontkent, en daarmee met zoveel woorden bevestigt, dat deze ruwe data niet bestaan en dat op grond daarvan Al-Sheikhly et al. (2013, 2015) een op fraude gebaseerde studie is.
Ik ben dus erg blij met deze discussie. Dus kom maar op met de complete set van de ruwe data van Al-Sheikhly et al. (2013) als je van mening bent dat er niets mis is met deze studie.
Ik zal het laten bij het verwijzen naar mijn eerste reactie.
Geachte heer Van Dijk
Ik ben sterk geneigd om u gelijk te geven. Er zouden ruwe data moeten zijn maar die zijn er niet. En er zijn ook geen goede verhalen waarom ze er niet zijn. Maar hoe mensen en instituties die er beide toe doen, te overtuigen? Tja, op den duur krijg je wel gelijk als je gelijk hebt. Maar we leven nu en niet over tien, twintig jaar.
Unbanmagic schrijft: “Ja en dan is de manier waarop men welke studie dan ook ter discussie wil stellen van uiterst vitaal belang voor de wetenschap als geheel. Communicatie voor dummies: les 1, hoofdstuk 1, alinea 1.” Zie https://osf.io/6m3cq/ voor de allereerste reactie (van begin septembr 2013) naar de redactie van het tijdschrift waarin de frauduleuze studie is gepubliceerd. Opmerkingen over de toon?
Zie verder https://www.osme.org/2015/05/basra-reed-warbler-some-concluding-remarks/
Hierin staat: “The other losers, although in many ways potential winners, are the Iraqi ornithologists and conservationists who too expressed their considerable concerns, and wanted to see high scientific standards upheld in their country. Indeed a most laudable aim that OSME shares, but feel that on this occasion we have been let down by those who should aspire to better standards.”. Opmerkingen over de toon?
Ik zal het laten bij het verwijzen naar mijn eerste reactie.
Ook zo nieuwsgierig naar de continuing story van de baskroket, urbanmagic? 😅
Hans1263 schreef op 4 juni 2020: “Ook zo nieuwsgierig naar de continuing story van de baskroket, urbanmagic?”
Communicatie over de inhoud is nog steeds erg moeizaam. Wel zijn er een aantal ontwikkelingen. Zo heb ik recentelijk contact gehad met Esther de Rooij, de plaatsvervangend voorzitter van de Rechtbank Amsterdam.
Uit deze contacten is naar voren gekomen dat Esther de Rooij via stilzwijgende instemming aan mij heeft verklaard dat alle deskundigen die de rechtbank Amsterdam heeft weten te vinden het allemaal met mij eens zijn dat de ruwe data van Al-Sheikhly et al. (2013) niet bestaan en dat daardoor Al-Sheikhly et al. (2013, 2015) een op fraude gebaseerde studie is die zo snel mogelijk moet worden teruggetrokken.
Eveneens via stilzwijgende instemming heb ik van dezelfde Esther de Rooij toestemming om aan de hele wereld te vertellen dat deze Esther de Rooij, de plaatsvervangend voorzitter van de Rechtbank Amsterdam, het volkomen met me eens is dat de ruwe data van Al-Sheikhly et al. (2013) niet bestaan en dat daardoor Al-Sheikhly et al. (2013, 2015) een op fraude gebaseerde studie is die zo snel mogelijk moet worden teruggetrokken.
Het bewijs is dus (erg) indirect. Vooralsnog is dit, gezien de omstandigheden, het maximaal haalbare. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Blijf ons op de hoogte houden. Ik weet niet goed wat ik van uw kwestie moet denken. Maar interessant is uw kwestie zeker. Wellicht mis ik zin, tijd en vooral expertise om een eigen mening te vormen. Sorry.
Stilzwijgende instemming … Kijk uit met dat begrip. Ik raad u aan om voorzichtig te zijn, het overzicht goed te behouden en om u niet teveel op te winden.
Zou Van Dijk niet eens hebben gezien dat ik “baskroket” schreef? En niet hebben begrepen waarom ik dat deed? 😅
Ondertussen heb ik op grond van artikel 4.5 van het Reglement van de RvdJ (de Raad voor de Journalistiek) een gemotiveerd beroep aangetekend tegen het oordeel (‘conclusie’) van de RvdJ over mijn stapel klachten over Nederlandstalige en Engelstalige artikelen over mij door wetenschapsjournalist Maurice Timmermans die in ieder geval zijn verschenen in de universiteitsbladen Observant, Erasmus Magazine, U-Today, Delta en Ad Valvas. Het beroep is binnen de termijnen in goede orde ontvangen en zal worden behandeld op een zitting van de RvdJ op 5 juni a.s. Ik schrijf onder andere in mijn beroep:
“Niet ter discussie staat dat al deze 5 universiteitsbladen zich bezig houden met journalistieke activiteiten, niet ter discussie staat dat Riki Janssen cq. Wieneke Gunneweg cq. Maaike Platvoet cq. Saskia Bonger cq. Marieke Schilp als hoofdredacteur eindverantwoordelijkheid dragen voor het plaatsen van deze artikelen, niet ter discussie staat dat alle artikelen in het journalistieke deel van de 5 universiteitsbladen zijn opgenomen (en dus vallen onder journalistieke activiteiten), niet ter discussie staat dat wetenschapsjournalist Maurice Timmermans auteur is van alle artikelen, niet ter discussie staat dat in alle artikelen in sterk negatieve zin wordt gesproken over mij en over onze activiteiten om ervoor te zorgen dat een frauduleuze studie over de broedbiologie van de Basrakarekiet wordt teruggetrokken, niet ter discussie staat dat ik belanghebbende ben en uit niets is gebleken dat de 5 media niet zouden wensen mee te werken aan procedures van de RvdJ.”
Daarnaast geef ik een heel stel gemotiveerde gronden. Hieronder twee voorbeelden:
“4. de meest opvallende zin in de conclusie is: “Verder wijst klager erop dat bij (een aantal van) de artikelen geen foto van een basrakarekiet maar van de kleine karekiet is geplaatst.”. Rechter mw. mr. J.W. Bockwinkel heeft dus geoordeeld dat ik deskundig genoeg ben om te kunnen vaststellen dat er meerdere malen nepfoto’s (dus nepnieuws) van een Basrakarekiet zijn gepubliceerd cq. dat mijn argumenten dat het gaat om een foto van een Kleine Karekiet voldoende overtuigend zijn. Dat is enerzijds buitengewoon goed nieuws, want het betekent dat de RvdJ wel degelijk inhoudelijk naar mijn klachten heeft gekeken en dat het dus volkomen terecht is om te stellen dat de RvdJ pas daarna een gemene truc heeft bedacht om alle vijf klachten ‘evident ongegrond’ te verklaren. Anderzijds ontbreekt in de conclusie het oordeel dat meerdere media nepfoto’s hebben geplaatst en dat er daardoor sprake is van onzorgvuldig werken. Deze werkwijze van de RvdJ is onzorgvuldig.
5. rechter mw. mr. J.W. Bockwinkel heeft bovendien in haar conclusie verzuimd vast te stellen dat de betrokken hoofdredacteuren wordt verzocht een rectificatie te plaatsen over deze gepubliceerde nepfoto. Deze werkwijze van de RvdJ is onzorgvuldig.”
Morgen, 5 juni 2020, zal op een zitting van de Raad voor de Journalistiek mijn beroep over deze kwestie worden beoordeeld. De beoordeling vindt plaats op basis van schriftelijke stukken. De Kamer van de RvdJ die dit zal beoordelen is als volgt samengesteld:
prof. mr. B.E.P. Myjer – voorzitter – oud-rechter Europees Hof voor de Rechten van de Mens, emeritus bijzonder hoogleraar rechten van de mens VU
L.C. Hauben – hoofdredacteur L1
mw. mr. N.A.M. van Herten – senior legal counsel/data protection officer RTL Nederland
mw. L.M. van de Langenberg MSc – docent Verpleegkunde Hogeschool Leiden
S. Kuijper – hoofdredacteur/directeur Nederlands Dagblad
Daarnaast staat tegenwoordig op de website van de RvdJ te lezen: “Om het gemis van een mondelinge behandeling op te vangen, is daartoe een extra schriftelijke ronde ingesteld: partijen krijgen ieder een nadere gelegenheid om (beknopt) te reageren op het laatste stuk van de andere partij. Indien partijen tegen deze gang van zaken bezwaar hebben, wordt de mondelinge behandeling voor onbepaalde tijd uitgesteld.” Ik heb niet laten weten bezwaar te hebben tegen deze gang van zaken en de RvdJ heeft mij niet laten weten dat de tegenpartij (journalist Maurice Timmermans en de vijf bladen / hoofdredacteuren) bezwaar heeft tegen deze gang van zaken.
Stukken van de tegenpartij heb ik niet ontvangen en de tegenpartij heeft niet gereageerd op mijn verzoeken voor een reactie op (aanvullende) stukken. De tegenpartij heeft dus binnen de deadline (die was afgelopen vrijdag) niet gebruik heeft gemaakt van haar recht voor het geven van een (inhoudelijk) weerwoord op mijn (aanvullende) stukken. Er kan dus op grond van recente correspondentie van mij met de tegenpartij worden geconcludeerd:
(1): de tegenpartij heeft niet weersproken dat in de artikelen van Maurice Timmermans nepnieuws (over mij) staat. Met zoveel woorden is de tegenpartij het dus met mij eens dat in de artikelen van Maurice Timmermans nepnieuws (over mij) staat.
(2): de tegenpartij heeft niet weersproken dat bij sommige artikelen een nepfoto van een Basrakarekiet is geplaatst. Met zoveel woorden is de tegenpartij het dus met mij eens dat bij sommige artikelen een nepfoto van een Basrakarekiet is geplaatst.
(3): de tegenpartij heeft niet weersproken dat de journalist Maurice Timmermans een journalistieke doodzonde heeft begaan door mij niet voor wederhoor te benaderen. Met zoveel woorden is de tegenpartij het dus met mij eens dat Maurice Timmermans een journalistieke doodzonde heeft begaan door mij niet voor wederhoor te benaderen.
(4): de tegenpartij heeft niet weersproken dat het lariekoek is dat ik niet voor wederhoor hoefde te worden benaderd omdat ik niet bij naam wordt genoemd. Met zoveel woorden is de tegenpartij het dus met mij eens dat het lariekoek is dat ik niet voor wederhoor hoefde te worden benaderd omdat ik niet bij naam wordt genoemd.
(5): de tegenpartij heeft niet weersproken dat alle deskundigen die ze hebben weten te vinden het allemaal met mij eens zijn dat de ruwe data van Al-Sheikhly et al. (2013) niet bestaan en dat daardoor Al-Sheikhly et al. (2013, 2015) een op fraude gebaseerde studie is die zo snel mogelijk moet worden teruggetrokken. Met zoveel woorden is de tegenpartij het dus met mij eens alle deskundigen die ze hebben weten te vinden het allemaal met mij eens zijn dat de ruwe data van Al-Sheikhly et al. (2013) niet bestaan en dat daardoor Al-Sheikhly et al. (2013, 2015) een op fraude gebaseerde studie is die zo snel mogelijk moet worden teruggetrokken.
(6): de tegenpartij heeft niet weersproken dat er gerede vemoedens zijn dat auteur Maurice Timmermans zich voor deze publicaties als tekstschrijver / voorlichter heeft laten inhuren en dat auteur Maurice Timmermans dit niet heeft verteld aan de betrokken hoofdredacteuren / bladen. Met zoveel woorden is de tegenpartij het dus met mij eens dat de lezers van de artikelen van Maurice Timmermans op het verkeerde been worden gezet, omdat de artikelen zijn geplaatst in het journalistieke deel van de bladen.
Vanzelfsprekend zijn het suboptimale / indirecte bewijsvoeringen. De tegenpartij reageert echter niet cq. voert geen verweer en daarom is dit het maximaal haalbare. Het is zoals het is.
RV, dank voor de reactie.
Vooralsnog halen bijna alle betrokkenen alles uit de kast om het niet over de inhoud te hebben. Illustratief daarvoor is onderstaand citaat uit een dreigbrief van 22 april 2020 van een Nederlandse advocaat aan mij:
“Onze cliënte betwist al hetgeen u stelt en verklaart, maar gaat niet in op uw inhoudelijke stellingen”
Met andere woorden: als ik A beweer, betwist deze partij dat het A is, maar als ik B beweer, betwist deze partij dat het B is. Tegelijkertijd wenst deze partij hier niet met mij over te communiceren. Dat schiet dus niet op.
Noodgedwongen moet ik dus al mijn communicatieve vaardigheden uit de kast halen om de communicatie wel over de inhoud te laten gaan. Gelukkig leiden er vele wegen naar Rome. Wel moet ik er dus behoorlijk zeker van zijn dat mijn voorstellen de tegenpartij bereikt. Ook daar heb ik mijn methoden voor.
Vanzelfsprekend zou dit allemaal niet nodig zijn als de journalist Maurice Timmermans, de auteur van de artikelen over mij, met mij zou communiceren.
Die communicatie met de journalist Maurice Timmermans is er niet, want Maurice Timmermans reageert niet. Wel heb ik van de e-mail accounts van Maurice Timmermans geen berichten ontvangen dat mijn e-mails aan hem niet bezorgd konden worden.
We leven in een vrije wereld. Daarom heeft de journalist Maurice Timmermans het volste recht (zonder opgave van redenen) niet met mij te communiceren cq. (zonder mij daarover te informeren) zijn e-mail programma’s zodanig in te stellen dat mijn e-mails automatisch worden weggegooid etc.
Ondertussen ben ik bezig het vele inhoudelijke commentaar te verwerken van twee anonieme peer-reviewers op het manuscript ‘Publisher Taylor & Francis refuses to retract a fraudulent study on the endangered Basra Reed-Warbler Acrocephalus griseldis’.
Ik wens u veel succes maar ook een kalm gemoed, hoe moeilijk dat ook is.
Hans1263 schreef op 11 juni 2020: “Zou Van Dijk niet eens hebben gezien dat ik “baskroket” schreef? En niet hebben begrepen waarom ik dat deed?”
Beste Hans1263,
Aan de linkerkant van mijn grote bureau ligt een meer dan een meter hoge stapel met dreigbrieven. Gister is die stapel verhoogd met een e-mail aan mij waarin stond: “(…) and if you attempt to use my name, or that of [my organisation], on that basis then we will have no alternative but to take legal advice, with a view to taking legal action against you.”
De complete rechterkant van dit bureau is ingeruimd voor de complete set van ruwe data van Al-Sheikhly et al. (2013). Die rechterkant is helemaal leeg. En die rechterkant blijft de komende 100 jaar helemaal leeg, want deze ruwe data bestaan helemaal niet.
Ik heb dus gister meteen mijn standaardreactie op bovenstaande dreigmail gestuurd: “Please ensure that, in order to substantiate the statements about me by the [organisation] in the below listed e-mail to me, your colleague [X].provides me within the shortest period of time with the full set of raw research data of Al-Sheikhly et al. (2013)”. Tot heden is hier niet op gereageerd. Zoals eerder gememoreerd bestaan deze ruwe data helemaal niet. De rechterkant van mijn bureau zal dus leegblijven.
De dreigende tekst was het gevolg van een poging tot een gedachtenwisseling met [X] over een citaat uit een e-mail uit juli 2015 (inderdaad dus bijna vijf jaar geleden) van Dick Newell aan Omar Al-Sheikhly: “There is now a considerable body of opinion that your paper is fraudulent and based upon fabricated data. I do not know of anyone who does not believe this.” Dit citaat kwam kortgeleden weer eens bovendrijven. Dick Newell is één van de vele co-auteurs van Porter et al. (2015).
Verder leven we niet in landen als China of Turkmenistan. Het staat je dus volkomen vrij om wat voor naam dan ook te gebruiken voor de vogelsoort met de wetenschappelijke naam Acrocephalus griseldis.
Vriendelijke groeten, Klaas van Dijk
Laten we maar hopen dat die meter dreigbrieven u niet boven het hoofd groeit, of… omdondert.
Een gereviseerde versie van het manuscript ‘Publisher Taylor & Francis refuses to retract a fraudulent study on the endangered Basra Reed-Warbler Acrocephalus griseldis’ staat sedert een paar dagen als preprint op https://www.authorea.com/doi/full/10.22541/au.160227182.23124117/v1
Opmerkingen hierover zijn van harte welkom.
Bovenstaande url naar mijn preprint ‘Publisher Taylor & Francis refuses to retract a fraudulent study on the endangered Basra Reed-Warbler Acrocephalus griseldis’ is niet langer actief. Zie
https://web.archive.org/web/20201011084242/https://www.authorea.com/doi/full/10.22541/au.160227182.23124117/v1 voor een (hopelijk) meer permanente url naar deze preprint.
Zonet een half uur per telefoon gesproken met Irene de Bel, voorzitter van de Redactieraad van Delta. Het gesprek was een uitvloeisel van een beroep wat ik op grond van artikel 10.1 van het redactiestatuut van Delta op 22 september jl. had ingediend zie https://www.delta.tudelft.nl/redactiestatuut
Het gesprek was op initiatief van Irene de Bel. Het ging over onder andere de volgende punten (deze punten stonden in een e-mail aan haar):
(1): helder krijgen waarom hoofdredacteur Bonger tot op de dag van vandaag weigert te erkennen dat Delta tweemaal, in de Engelstalige versie en in de Nederlandstalige versie, een nepfoto van een Basrakarekiet heeft gepubliceerd (zie mijn klacht dd. 1 januari 2020, in het bezit van Bonger);
(2): helder krijgen waarom hoofdredacteur Bonger tot op de dag van vandaag weigert te erkennen dat Delta een nepwoord heeft gepubliceerd (namelijk het woord “basrakarekite”, zie mijn klacht dd. 1 januari 2020, in het bezit van Bonger);
(3): helder krijgen waarom hoofdredacteur Bonger tot op de dag van vandaag weigert te erkennen dat Delta tweemaal, in de Engelstalige versie en in de Nederlandstalige versie, nepnieuws (over mij) heeft gepubliceerd (“met soms wel vijftig e-mails per dag”, zie hieronder);
(4): helder krijgen waarom hoofdredacteur Bonger tot op de dag van vandaag weigert te erkennen dat Delta tweemaal, in de Engelstalige versie en in de Nederlandstalige versie, nepnieuws (over mij) heeft gepubliceerd (“een onsamenhangend verhaal”, zie hieronder);
(5): helder krijgen waarom hoofdredacteur Bonger tot op de dag van vandaag weigert te erkennen dat Delta tweemaal, in de Engelstalige versie en in de Nederlandstalige versie, nepnieuws (over mij) heeft gepubliceerd (“een bioloog trok de deugdelijkheid van een broedstudie van de basrakarekiet in twijfel”, zie hieronder);
(6): helder krijgen waarom hoofdredacteur Bonger tot op de dag van vandaag weigert te erkennen dat Delta tweemaal, in de Engelstalige versie en in de Nederlandstalige versie, in strijd heeft gehandeld met het journalistieke principe van hoor en wederhoor door mij niet eerst voor een weerwoord te benaderen, onder andere voor de uitspraken “diep door het slijk gehaald” // “gestalkt” // “terroriseerde” /// “een onsamenhangend verhaal” etc.
(7): helder krijgen waarom hoofdredacteur Bonger tot op de dag van vandaag weigert te erkennen dat alle deskundigen (van de TU Delft) die zij en auteur Maurice Timmermans, lid van VWN, hebben weten te vinden, het allemaal met mij eens zijn dat de ruwe data van Al-Sheikhly et al. (2013) niet bestaan en dat daardoor Al-Sheikhly et al. (2013, 2015) een op fraude gebaseerde studie is.
Het gesprek liep al vast bij punt 1, want Irene de Bel weigerde te erkennen dat Delta tweemaal een nepfoto van een Basrakarekiet had gepubliceerd. Verder stond Irene de Bel op het standpunt dat hoor en wederhoor niet nodig waren omdat ik niet bij naam werd genoemd.
Irene de Bel ging ook niet in op mijn voorstel voor “een minnelijke schikking in de vorm van een uitgebreid interview van mij in de Nederlandstalige en in de Engelstalige versie van Delta (ongeveer tweemaal zoveel woorden als de artikelen van Maurice Timmermans) waarin uitgebreid wordt ingegaan op onze pogingen om, voor en achter de schermen, ervoor te zorgen dat de op fraude gebaseerde studie over de broedbiologie van de Basrakarekiet wordt teruggetrokken, en over de tegenwerking die we daarbij ondervinden.” [eveneens uit een e-mail aan haar]
Het bleef daarnaast buitengewoon onduidelijk waarom auteur Maurice Timmermans tot op de dag van vandaag nooit contact met me heeft opgenomen.
Op een gegeven moment bleek Irene de Bel de hoorn op de haak gegooid te hebben (en had ik dus een tijdlang tegen een dode lijn gesproken).
Ik sta aan de zijlijn en overzie de kwestie waarschijnlijk niet goed. Maar me dunkt dat men gewoon zou moeten erkennen dat die zogeheten ruwe data er niet zijn. En dat zonder zulke data de gepresenteerde conclusies in het luchtledige hangen. Waarom de hakken in het zand zetten als dat zand drijfzand is?
Even wat anders. Maar ook een klein vogeltje. In mijn tuin zit soms op een stok boven de vijver een ijsvogel. Van onder roodbruin, van boven blauw. Onmiskenbaar een ijsvogel. Ook in zijn gedrag. Loerend naar de vijver maar ook loerend naar de omgeving. Hij hoeft mij maar te zien en hij vliegt als de blauwe bliksem weg. Ik heb begrepen dat hij in de Roemeense volksmond ook wel de blauwe bliksem wordt genoemd. Een vogeltje om verliefd op te worden en om nader te bestuderen. Goed, dat laatste doe ik niet. Maar ik kan me voorstellen dat anderen dat wel doen. En als je het ijsvogeltje bestudeert, dan verzamel je eerst doelgerichte gegevens, de ruwe data, die je dan later bewerkt tot een overzichtelijk en inzichtelijk verhaal. Maar als je dat verhaal aan anderen presenteert en als die dan vragen naar je ruwe data, je oorspronkelijke empirische gegevens, dan moet je ze wel kunnen overleggen. Althans dat meen ik. Kortom, ik heb enig begrip voor uw kwestie. 🙂
Mooi beestje, de ijsvogel.
Hier zie ik vooral halsbandparkieten, meeuwen, duiven en reigers. Zo nu en dan een ooievaar, maar dat is maar heel weinig. In de zomer heb ik er een gefotografeerd met een rat in z’n snavel. Helaas stelde de camera scherp op de boom waar hij bijna achter liep.
Elke vogel, elk dier, is interessant. Neem de eksters, het plebs onder de vogels. Met zijn allen bijvoorbeeld tegen een torenvalk. Het schijnen een soort jeugdbendes te zijn. Zelf vind ik kauwtjes mooie vogels. Maar nu weer onze ijsvogel. Op een gegeven ogenblik hoorde mijn vrouw een harde klap. Ze keek en ze zag onze kater met een ijsvogel in zijn bek. De ijsvogel was blijkbaar tegen het glas gevlogen. En hap, zei de kater, en had de ijsvogel in zijn bek. Normaliter jaagt de kater slechts op insecten zoals libellen zonder ze te vangen. Mijn vrouw ontzette uiteraard de ijsvogel en de ijsvogel fladderde op en vloog vrolijk verder. Of “vrolijk”. In elk geval, we raakten zo verknocht aan onze schuwe maar niet altijd nozele ijsvogel, die overigens slecht bestand is tegen strenge winters. Ik weet niets van vogels eigenlijk maar ik vind ze wel uitermate boeiend en juich het aldus toe dat iemand als de heer Van Dijk vermeend onderzoek naar een vogeltje zeer streng onder de loupe neemt.
Dat ben ik met je eens, maar een mens mag een voorkeur hebben voor vogels die je niet zo veel ziet.
Beste RV,
Dank voor je reactie en voor het voorbeeld van een IJsvogel.
Daarvoor geldt natuurlijk precies hetzelfde, want iemand die een artikel publiceert naar polygamie bij IJsvogels zal zijn conclusies ergens op moeten baseren. Hetzelfde geldt voor iemand die een artikel publiceert over het broedsucces van IJsvogels. Ook dat moet ergens op zijn gebaseerd.
Tijdens het gesprek met Irene de Bel kwam ook naar voren dat Irene de Bel dit stuk op Kloptdatwel goed had doorgelezen, en ook alle commentaren goed had doorgelezen.
Irene de Bel liet mij tijdens dat gesprek in zoveel woorden weten dat ze er moeite mee had dat ik in een commentaar alhier ongevraagd een citaat van Saskia Bonger had vermeld.
Het gaat om het volgende citaat in een commentaar van mij van 21 maart 2020. “Een ander voorbeeld is een reactie van Saskia Bonger, hoofdredacteur van Delta (“Ik heb geen mening over de inhoud van de PDF die u mij zojuist toestuurde, waaruit u niet kunt afleiden dat ik het ermee eens ben.”).”
Er rijzen verschillende vragen. Waarbij als eerste komt bovendrijven waarom Saskia Bonger herself, een journalist en de hoofdredacteur van Delta, dit nooit aan mij heeft laten weten.
Het is namelijk ondertussen 28 oktober 2020 en we zijn dus al ruim zeven maanden verder. Ik heb hier tijdens het gesprek verder niet op gereageerd, maar wat is het probleem dan precies?
Groetjes, Klaas
PS: IJsvogels zijn inderdaad hele mooie vogels. Zitten momenteel best veel op allerlei plekken in Nederland. Broeden tegenwoordig ook op rustige plekken in de stedelijke omgeving. Zijn wel erg onopvallend (tenzij je het geluid kent). De IJsvogels die nu in Nederland zitten zijn deels trekvogels uit het oosten (oa oostelijk deel van Duitsland en Polen).
Bedankt voor je commentaar op de ijsvogels. Ik heb geen flauw idee of ik steeds hetzelfde ijsvogeltje zie. En of het een mannetje dan wel een vrouwtje is. En ik weet ook niet op welke vissen hij loert. Op grotere of kleinere? Voor zo ver ik mijn grotere vissen ken, zijn ze er nog allemaal. Ik heb goudwindes, oranje, zwart en van alles daartussen in. Dus hen ken ik wel een beetje, althans dus de grotere. Ik heb niet de indruk dat ze erg onder de indruk zijn van het ijsvogeltje, dat zich soms op de vijver stort. Af en toe is er ook een reiger maar als die er is, zie ik mijn vissen niet. Wat ik maar wil zeggen, alle dieren hebben zo hun eigen gedrag. Ik snap er weinig van maar vind wel dat dierengedrag gedegen moet worden bestudeerd en dan niet door luie amateurtjes als ik maar door echte, gedreven dierdeskundigen. Kortom, onderzoek naar die moeraskarekiet is zeer relevant, net als onderzoek naar virussen. 🙂 .
RV en anderen,
Mannetjes en vrouwtjes IJsvogels lijken erg veel op elkaar. Het mannetje heeft een donkere ondersnavel en het vrouwtje heeft een deels rode ondersnavel. Dit is een lastig kenmerk en ik let er zelf nooit op. Ik ken ook geen enkele andere vogelaar die bij IJsvogels kijkt of het een mannetje of een vrouwtje is. Op hele goede foto’s met goed zicht op de ondersnavel is dit wel te zien.
Buiten het broedseizoen leven IJsvogels solitair en zulke solitaire IJsvogels hebben dan vaak tijdenlang een vaste plek als voedselgebied die ze verdedigen tegen anderen. Zo’n plek wordt een voedselterritorium genoemd. Vaak zal het dus op zo’n plek om dezelfde IJsvogel gaan. De IJsvogels proberen vooral hele kleine visjes te vangen. Zo’n IJsvogel in een vijver zit vaak erg lang stil, is erg klein, en vliegt heel snel. Ik kan me dus goed voorstellen dat grote(re) vissen niet onder de indruk zijn van een IJsvogel dan wel niet geïnteresseerd zijn in een IJsvogel.
Inderdaad is alle onderzoek relevant, maar altijd moet het onderzoek op empirische gegevens zijn gebaseerd. En die empirische gegevens over het broedbiologisch onderzoek aan de Basrakarekiet bestaan niet.
Uit het gesprek met Irene de Bel, zie hierboven, is duidelijk geworden dat ook Irene de Bel behoort tot de personen die alles, maar dan ook alles uit de kast trekken, waaronder dus stilzwijgend de hoorn op de haak gooien, om niet met mij inhoudelijk van gedachten te wisselen over de op fraude gebaseerde studie over de broedbiologie van de Basrakarekiet.
Ik ga dan natuurlijk meteen denken aan programma’s als Radar, Kassa en Zembla. Daar is de situatie omgekeerd, want daar zijn het juist de journalisten die indringende vragen stellen. Hier was ik degene die een journalist een aantal indringende vragen stelde. Irene de Bel, de voorzitter van de redactieraad van Delta, is momenteel hoofdredacteur van Linda. Ze heeft in Delft gestudeerd en is ook een tijdlang wetenschapsjournalist geweest.
Het lukte me niet om haar te overtuigen dat Delta tweemaal een nepfoto van een Basrakarekiet heeft gepubliceerd. Op een gegeven moment heb ik een voorbeeld bedacht over artikel in Delta over (technisch) onderzoek op de Maan met daarbij een foto van Mars met het onderschrift ‘Maan’. Zelfs toen viel het kwartje nog niet echt. Wel begon ze erover dat ik dan maar een nieuwe rechtenvrije foto moest aanleveren, maar dat lijkt me nu niet echt mijn taak. Met andere woorden: Irene de Bel vindt het geen probleem dat in Delta nepfoto’s staan van een Basrakarekiet en Irene de Bel vindt het geen enkel probleem dat in Delta nepnieuws staat (over mij). Dat is namelijk de enig mogelijke conclusie uit het gesprek van vanmiddag.
Ik heb ook meerdere malen geprobeerd aan Irene de Bel duidelijk te maken dat stalken een stafbaar feit is en dat je als journalist de plicht hebt om deugdelijk bewijs op tafel te leggen als je iemand beschuldigt van stalken. Ook dat ging dat er niet in. Vanzelfsprekend was het dus een erg onaangenaam gesprek. Dat was niet in de laatste plaats zo omdat in het redactiestatuut van Delta gewoon zwart op wit staat dat de redactie zich bedient van “verificatie van bronnen en feiten”. Uiteindelijk heeft Irene de Bel dus stilletjes de hoorn op de haak gegooid.
Irene de Bel is trouwens net toegetreden tot het bestuur van het “Genootschap van Hoofdredacteuren”. Dat kan daar dus nog gezellig worden.
Triest hoor,
Groetjes, Klaas
Gister is op de TU Delft geruime tijd op hoog niveau koortsachtig overleg gevoerd over onder andere de ontwikkelingen die staan beschreven in mijn drie bijdragen alhier van 28 oktober jl. Als onderdeel van deze besprekingen heeft de TU Delft gister tweemaal uitvoerig overleg met mij gevoerd. Ik verkondig geen aperte onwaarheden als ik concludeer dat de gemoederen ondertussen hoog zijn opgelopen. Uit het overleg is onder andere het volgende naar voren gekomen:
(1): de TU Delft is het met mij eens dat ik minimaal recht heb op een nawoord van minimaal enkele alinea’s bij beide artikelen in Delta;
(2): hoofdredacteur Saskia Bonger weigert aan bovenstaand voorstel mee te werken en vindt het geen enkel probleem dat in Delta nepnieuws blijft staan en dat in Delta nepfoto’s van een Basrakarekiet blijven staan.
Vanochtend heb ik over de gang van zaken contact opgenomen met professor Stephen Picken, een lid van de Redactieraad van Delta (Bron: https://www.delta.tudelft.nl/colofon ).
Professor Picken reageerde vlot. Hij mailde aan mij: “Ik heb geen recht van spreken namens de redactieraad” en “U mag derhalve mij niet opvoeren (….) dat ik een standpunt op welke wijze dan ook inneem van/of namens de redactieraad.”
Professor Picken refereert in deze citaten aan een e-mail aan mij van de Redactieraad van Delta van 2 november 2020. Deze e-mail is geschreven door Irene de Bel. In deze e-mail staat onder andere:
“Ik heb u klacht aangehoord en u uitgelegd dat ik daar inhoudelijk niets van kan vinden want ik ga niet over de inhoud van Delta.”
Dit is een opmerkelijke zin.
In artikel 5.1 van het Redactiestatuut van Delta staat namelijk: “Er is een Redactieraad die (…) de bladen en de websites inhoudelijk toetst aan de in artikel 2 en 3 geformuleerde uitgangspunten en het gevoerde redactionele en journalistieke beleid controleert.”
Met andere woorden, de Redactieraad van Delta kan wel degelijk (achteraf) “toetsen” dan wel “controleren” of in Delta (al dan niet) nepnieuws (over mij) staat en/of Delta (al dan niet) nepfoto’s van een Basrakarekiet heeft gepubliceerd. De Redactieraad van Delta heeft dus bovendien de mogelijkheid om (achteraf) te “toetsen” dan wel te “controleren” of hoofdredacteur Saskia Bonger al dan niet heeft gewerkt volgens “de beginselen van (…) verificatie van bronnen en feiten” (een citaat uit artikel 3.2 van het Redactiestatuut van Delta). Daarnaast kan de Redactieraad van Delta dus wel degelijk (achteraf) “toetsen” dan wel “controleren” of het in Delta gepubliceerde nepnieuws (over mij) dan wel de in Delta gepubliceerde nepfoto’s van een Basrakarekiet al dan niet in overeenstemming zijn met artikel 3.3. van het Redactiestatuut (“De redactie (…) beseft dat haar journalistieke onafhankelijkheid niet los gezien kan worden van het belang van de universiteit als geheel.”).
Met andere woorden, is het wel in het belang van de TU Delft dat Delta nepnieuws blijft verkondigen en dat hoofdredacteur Saskia Bonger weigert nepfoto’s te verwijderen?
In artikel 5.5. van dit Redactiestatuut staat verder: “De Redactieraad komt tenminste vier maal per jaar bijeen.”.
Het kan bijna niet anders dat de eerstkomende bijeenkomst erg boeiend zal zijn.
Zie https://www.delta.tudelft.nl/redactiestatuut voor het Redactiestatuut van Delta.
Is het nou zo moeilijk om als redactie van Delta het boetekleed aan te trekken en het één en ander te corrigeren? Een tijdschrift dat toch pretendeert iets met wetenschap te hebben, behoort te beseffen dat men fouten kan maken en dat erkennen van fouten gewoon een blijk van integriteit is. Men kan denken: het gaat maar om een klein kutvogeltje. Maar nee, er zijn geen kutvogeltjes. Elk diertje en elk plantje, hoe onaanzienlijk ook op het eerste gezicht, is uiterst relevant. In de wetenschap gaat het juist om kleine “details”. Daarnaast gaat het ook om de wijze van wetenschappelijk onderzoek. Een onderzoek dat alleen bestaat uit een conclusie en waarbij dus het hele voortraject ontbreekt, is al met al geen wetenschappelijk onderzoek. De heer Van Dijk zal door zijn vasthoudendheid best wel irritant overkomen maar dat lijkt mij nu juist een pro in plaats van een contra. Vasthoudendheid is een zeer goede eigenschap voor een wetenschapper.
Beste RV en anderen,
Uit een uitvoerige correspondentie over deze kwestie met de Raad voor de Journalistiek https://www.rvdj.nl/ is naar voren gekomen dat de RvdJ niet mijn opinie heeft weten te ontkrachten dat auteur Maurice Timmermans https://www.maurice-timmermans.nl/ heeft verzuimd aan alle betrokkenen te vertellen dat hij zijn tekst over mij niet heeft geschreven als journalist, maar als voorlichter.
Met andere woorden: de RvdJ heeft niet weten te ontkrachten dat het artikel over mij van Maurice Timmermans geen journalistiek product was, maar een tekst die valt onder de categorie ‘Dienstmededelingen’.
Journalistieke producten vallen onder (bijvoorbeeld) de richtlijnen in de Leidraad van de RvdJ op https://www.rvdj.nl/leidraad , maar dat geldt niet voor Dienstmededelingen in een journalistiek medium (waaronder dus bijvoorbeeld Delta). Auteur Maurice Timmermans zwijgt en heeft dus tot heden niet ontkend dat zijn tekst over mij in feite een Dienstmededeling is. Zie oa https://www.rvdj.nl/2010/39 voor achtergronden over Dienstmededelingen in journalistieke media. Verder weten goede journalisten dat er wat aan de hand is als een politicus weigert (een duidelijk) antwoord te geven op een concrete vraag.
Voor bijvoorbeeld U-Today https://www.utoday.nl/ is dit een probleem, want in artikel 3.5 van het Redactiestatuut van U-Today staat “The editorial team does not act as a mouthpiece for third parties.” Communicatie hierover met U-Today verloopt buitengewoon moeizaam.
Gelukkig is U-Today een onderdeel van de Universiteit Twente. Ik ben ondertussen via een vlot doorlopen WOB procedure in het bezit van wat correspondentie van Maaike Platvoet, de hoofdredacteur van U-Today. Zo schreef Maaike Platvoet op maandag 13 januari 2020 om 08:44 in een e-mail aan twee anderen (weggelakt):
“Goedemorgen! Meneer Van Dijk komt opnieuw ook bij mij door…. Denk dat het verstandig is om even overleg te hebben met een juridisch adviseur, dat ga ik vandaag doen. Heb geen zin in mail-bombardementen. Deze Van Dijk gaat niet opgeven.”
Inderdaad ben ik erg vasthoudend en volgens mij is dat een buitengewoon goede eigenschap. Het gaat mij om het op tafel leggen van de feiten en van een discussie over deze feiten.
Deze e-mail van 13 januari 2020 vat ik gemakshalve op als een antwoord op mijn vraag of het artikel over mij in U-Today al dan niet een Dienstmededeling is. Zoals iedereen kan lezen ontkent Maaike Platvoet dit niet in deze e-mail (en dat doet ze ook niet in een tweede mail die ik via deze WOB procedure boven tafel heb gekregen).
Zou het een idee zijn dat iemand anders Maurice Timmermans gaat benaderen en hem gaat vragen hier op kloptdatwel op bovenstaande bijdrage te reageren?
Het artikel over mij is via / door het ‘Hoger Onderwijs Persbureau’ (HOP) http://www.hogeronderwijspersbureau.nl/ in minimaal vier andere media geplaatst (Ad Valvas, Delta, Erasmus Magazine en U-Today).
Afgelopen vrijdag heb ik (weer) even contact met HOP hierover opgenomen, dit maal over de nieuwe ontwikkelingen (zie hierboven). HOP ging stilzwijgend akkoord met mijn voorstel om met mij te communiceren via stilzwijgende instemming binnen een bepaald aantal dagen (in dit geval 3 dagen). Deze termijn is ondertussen verstreken. HOP heeft niet gereageerd en ik heb geen informatie waaruit blijkt dat mijn e-mail hierover niet in goede orde ontvangen zou zijn. Met andere woorden, HOP is stilzwijgend akkoord met mijn voorstel. Ik heb HOP dus zonet het volgende meegedeeld:
(1): HOP is het met me eens dat via/door HOP journalistieke teksten zijn verspreid met daarin nepnieuws;
(2): HOP is het met me eens dat via/door HOP journalistieke teksten zijn verspreid met daarin zware beschuldigingen over mij zonder dat ik eerst voor wederhoor ben benaderd;
(3) HOP is het eens met de TU Delft, zie hierboven, dat ik minimaal recht heb op een nawoord van minimaal enkele alinea’s.
Blijft staan dat het bizar is om met een partij als HOP te communiceren via het stilzwijgend aanvaarden van een voorstel om met elkaar te communiceren via ‘stilzwijgende instemming binnen een bepaald aantal dagen’. Het is helaas niet anders.
Heel iets anders, nog een vogeltje.
https://www.nu.nl/dieren/6089718/fraude-ten-gunste-van-grijze-kiwi-ontdekt-bij-vogel-van-het-jaar-verkiezing.html
Word ik nou in de maling genomen? Het is wel de elfde van de elfde , de gekkendag. En om 11.11 is vanochtend het carnavalsseizoen begonnen. Afijn, wie het kleine vogeltje niet eert, is een vliegtuig niet weerd. 🙂
RV, dank voor deze leuke reactie. Even nagekeken (want ik weet ook niet alles), maar het is echt nieuws, ergo daadwerkelijke verkiezingsfraude. Zie https://en.wikipedia.org/wiki/Little_spotted_kiwi voor goede achtergrondinformatie over de bewuste vogel.
Via wat zoekopdrachten aan G. kan iedereen lezen dat het nieuws over deze verkiezingsfraude breed is opgepikt. Inderdaad gaat het over niet heel belangrijke zaken (voor Nederland). Dat is dus anders in Nieuw-Zeeland, want daar is het een hele happening. Maar goed, ieder land heeft zijn eigen gebruiken en gewoonten. Nederland had bijvoorbeeld nooit een nationale vogel. Daar zijn ook ooit verkiezingen over geweest, zie bijvoorbeeld https://www.vogelbescherming.nl/actueel/bericht/grutto-gekozen-tot-nationale-vogel Zou heel goed kunnen dat ik toen hier ook aan heb meegedaan.
Kiwi’s vind ik grappige vogeltjes. Ik heb m’n moeder indertijd een kiwi van Swarovski gegeven en m’n ouders hebben ook nog een keer een kiwi van aardewerk van me gekregen.
Met betrekking tot de (uitkomst van de) recente communicatie met de TU Delft zijn er bij mij momenteel twee prangende vragen:
(1): hoe kan het dat professor Stephen Picken van de TU Delft, lid van de Redactieraad van Delta, niets te maken wil hebben met de inhoud van een e-mail van dezelfde Redactieraad aan mij en gedateerd 2 november 2020? Deze e-mail was geschreven door Irene de Bel, de voorzitter ervan. En hoe kan het dat professor Picken binnen een kwartier reageerde op een e-mail van mij hierover, terwijl betrokkenen in bijna alle andere gevallen nooit reageren?
(2): hoe kan het dat Saskia Bonger, hoofdredacteur van Delta, er moeite mee heeft dat ik hier op dit forum een citaat van haar heb neergezet? Het gaat om het volgende citaat in een e-mail van haar aan mij dd. 21 maart 2020: “Ik heb geen mening over de inhoud van de PDF die u mij zojuist toestuurde, waaruit u niet kunt afleiden dat ik het ermee eens ben.”
Een herziene versie van deze PDF is een dikke maand geleden als preprint gepubliceerd en valt te lezen via https://www.researchgate.net/publication/344770291
Wat is dat nou dat Saskia Bonger (a) “geen mening” over mijn preprint heeft, en (b) er niet over is te spreken dat ik dit hier op dit forum heb neergezet? Of is het iets wat men leert op de School voor de Journalistiek?
Mijn gedachten dwalen in ieder geval snel in de richting van een disclaimer die tegenwoordig bij veel wetenschappelijke publicaties van uitgever Springer staan. Zie bijvoorbeeld een recente publicatie over Bruine Kiekendieven op https://link.springer.com/article/10.1007/s10336-020-01785-6
“Publisher’s Note. Springer Nature remains neutral with regard to jurisdictional claims in published maps and institutional affiliations.”
Hier staat dus met zoveel woorden te lezen dat Springer “geen mening” heeft over de status van Taiwan dan wel de status van Israëlische onderzoeksinstituten in bezet gebied, etc.
In heldere taal: China wordt boos op Springer en zal voor haar inwoners de toegang tot de website van Springer blokkeren, als Springer gaat verkondigen dat Taiwan defacto een onafhankelijk land is. Etc.
Ik kan me wel goed voorstellen dat veel Europeanen moeite hebben zich een mening te vormen over een rapport over deze kwestie wat via https://osf.io/ajsvw/ kan worden gedownload.
Daar staat wel tegenover dat ik nog niemand heb horen klagen dat dit rapport niet/moeilijk leesbaar is en/of hoe het kan dat ik in mijn preprint op https://www.researchgate.net/publication/344770291 (en ook in de PDF waar Saskia Bonger “geen mening” over had) uitgebreid inga op de conclusies in dit rapport.
Erg raadselachtig allemaal………
Bedankt dat u mijn vermoeden dat het om een grapje ging, weerlegde.
(Zelf hou ik niet van instellingen zoals dichter des vaderlands, de denker des vaderlands en de theoloog des vaderlands. Ook de laatste bestaat echt en is geen grapje mijnerzijds. En ik hou ook niet van vogels des vaderlands. Ook niet van de vogels des stedes zoals één of andere roofvogel die in Lelystad o zo geinig, hahaha, onze huismus wordt genoemd.
https://www.omroepflevoland.nl/nieuws/84245/huismus-wordt-verlicht-kunstwerk
Maar van mij mag de grutto dé vogel van Nederland zijn, al vind ik het discriminerend tegenover al die andere vogels in Nederland, die mij even lief zijn. Derhalve zou ik willen eindigen met een variatie op een oude Nederlandse zegswijze: ende discrimineert niet. )
Ach, bij vogels is het gewoon een soort populairiteitspol, niets meer en niets minder. Weinig discriminatie. Dat kun je dan ook van de sportman en sportvrouw van het jaar zeggen. Componist des Vaderlands is toch een soort erebaantje, waarvan je mag hopen dat er opdrachten uit voortvloeien en daarmee wat extra inkomsten. Datzelfde geldt vermoedelijk voor dichter des vaderlands, denker des vaderlands en theoloog des vaderlands. Gun de mensen ook eens iets.
Inderdaad zou je het kunnen vergelijken met verkiezingen voor sportman / sportvrouw van het jaar, etc. Een ander voorbeeld is de jaarlijkse uitreiking van de Meester Kackadorisprijs.
Na een nieuwe verkiezing (of hertelling zonder de frauduleuze stemmen?) kwam de kakapo als winnaar uit de bus.
https://www.nu.nl/buitenland/6090723/kakapo-wint-door-fraude-geteisterde-vogelverkiezing-in-nieuw-zeeland.html
Aandacht voor vogels is meer dan alleen maar aandacht voor die en die vogel. Het gaat ook om hun leefgebied en hun voortbestaan. En dus voor de ecologie in het algemeen.
Bij de Kackadorisprijs gaat het om wel heel rare vogels.
Ja, Hans, om heel rare vogels. Met zeer rare ideeën. Maar wat mij bezig houdt, is: hoe komen ze op hun nonsense, wat beweegt hen? Het is me nogal wat om als je toch aan de wetenschap hebt geroken, tegen de wetenschap in te gaan. De winnaars van de Kackadorisprijs zijn niet zomaar onderontwikkelde, in een achterlijk stadium gebleven kruidenvrouwtjes uit oud-Krakelingen maar betreffen toch personen en instellingen die beter hadden kunnen weten en tegen beter weten in tamelijk bewust tegen goed onderbouwde kennis in gaan. Een grote cognitieve discrepantie. Hoe kan het dat zoiets toch bestaat? Zo’n Klazien uit Zalk of Balk, het zal wel. In zekere zin ook wel vertederend. Maar artsen bijvoorbeeld die toch aan homeopathie doen? Of zelfs farmaceuten die aan hokuspokus doen? Ik zou toch haast zeggen: ergens sporen ze niet.
@RV: misschien maar een deel van het probleem, maar ik zou zeggen: follow the money…
Vanavond in Radar een kwakzalversapparaatje, de Healy, ongeveer werkzaam tegen iedere kwaal. Niet dus. Ook iets met quantum, nou dan weet je het wel als dat woord opduikt. Verbonden aan een pyramide-organisatie voor de verkoop. Ook duidelijk een gevalletje van follow the money. De haai bovenin wordt rijk, de rest betaalt de schade.
Ik heb het met stijgende verbazing bekeken. Men mag kennelijk wel claimen dat het tegen migraine werkt, maar niet dat het tegen kanker en covid-19 werkt, iets wat de verkopers wel doen, maar kennelijk niet op de website van de fabrikant staat. Bij het woord quantum krijg ik al kromme tenen, maar als men dan over de dure versie van het apparaat gaat beweren dat er geen plakkertjes meer nodig zijn en dat het ook via foto’s kan werken, dan begint m’n broek toch echt af te zakken.
https://radar.avrotros.nl/uitzendingen/gemist/item/valse-medische-claims-achter-de-healy/
Op de website van het apparaat staat een verklaring, met onder andere de volgende tekst:
https://radar.avrotros.nl/uitzendingen/reacties/item/de-waarheid-achter-healy-reactie-healy-world/
RV schreef: “De winnaars van de Kackadorisprijs zijn niet zomaar onderontwikkelde, in een achterlijk stadium gebleven kruidenvrouwtjes uit oud-Krakelingen maar betreffen toch personen en instellingen die beter hadden kunnen weten en tegen beter weten in tamelijk bewust tegen goed onderbouwde kennis in gaan. Een grote cognitieve discrepantie.”
Zelfs een nonimatie voor de Meester Kackadorisprijs leidt soms al tot veel ophef. Een bekend voorbeeld is de gang van zaken rond de nominatie van Lex Bouter, destijds rector van de VU in Amsterdam. Zie bijvoorbeeld https://www.dub.uu.nl/nl/content/vu-rector-geen-kwakzalver en https://www.nhnieuws.nl/nieuws/32190/vu-woedend-over-kwakzalvernominatie
Lex Bouter is allang niet meer rector van de VU, zie https://research.vu.nl/en/persons/lex-bouter voor een overzicht van zijn recente activiteiten. Wel zijn er ooit kamervragen gesteld over Lex Bouter, zie oa https://www.parool.nl/nieuws/minister-geen-juridische-stappen-tegen-gouden-handdruk-oud-vu-bestuurders~b9d381af/
Een vervolgonderzoek echter haalde de conclusie van het eerdere onderzoek onderuit:
https://www.kwakzalverij.nl/nieuws/acupunctuur-werkt-niet-bij-ivf-nu-geen-persbericht-van-de-vu/
Die ophef is nu juist de bedoeling meneer van Dijk. Er wordt dan ook altijd een lijst genomineerden bekendgemaakt, dan bereik je nog meer ophef. Sommigen, zoals Ivo Niehe reageren zeer geprikkeld als ze alleen maar op de lijst staan en niet eens de prijs winnen.
Hoe meer ophef hoe beter!
In een preprint op https://www.researchgate.net/publication/344770291 ga ik uitgebreid in op reacties van derden naar mijn vraag over het bestaan van ruwe onderzoeksdata van Basrakarekietstudie. Regelmatig lukte het me niet een (bevredigend) antwoord op deze vraag te krijgen. Een aantal voorbeelden staan in de preprint. Zo staat er bijvoorbeeld:
“Extensive correspondence between October 2019 and March 2020 about an earlier version of this manuscript with Pippa Smart, EiC of Learned Publishing, ended on 4 March 2020 with a 995 times repeated decline to communicate about the existence of the raw research data. It needs to be underlined that no response on queries for access to the raw research data, even if they are repeated 995 times, does not automatically imply that it has been proven that the data do not exist.”
Pippa Smart https://www.pspconsulting.org/home/about-pippa-smart/ is hoofdredacteur (EiC) van het tijdschrift Learned Publishing https://onlinelibrary.wiley.com/journal/17414857 De correspondentie kwam op gang omdat ik een eerdere versie van deze preprint ter publicatie aan dit tijdschift had aangeboden.
Op 29 april 2020 publiceerde Pippa Smart in een ander tijdschrift, European Science Editing, een peer-reviewed artikel met daarin haar visie over de gang van zaken, zie https://ese.arphahub.com/article/52201/
Puur toevallig ontdekte ik begin juli dit artikel. Ik heb vlot een mail met wat vragen naar Pippa gestuurd. Tot heden heeft Pippa niet gereageerd. Op 2 augustus heb ik een weerwoord ingediend bij het tijdschrift European Science Editing. Een afwijzing ontving ik op 22 augustus.
In deze afwijzing stond: “we cannot independently verify that you were the subject of her article, so we have no way of evaluating these claims.”
Op 24 augustus 2020 heb ik de redactie van European Science Editing een mail gestuurd met daarin een verzoek voor “an anonymous version of the full set of the raw research data to substantiate the claim that I was not the topic of Smart (2020)”.
Er is tot heden, 19 november 2020, niet gereageerd op dit verzoek, ook niet op een reminder.
Het artikel van Pippa Smart op https://ese.arphahub.com/article/52201/ is open access en iedereen kan het dus lezen. Er staat onder andere “a recent experience with an author” en “the recent months”. Het gaat dus over 1 auteur en over een recente gebeurtenis.
Ër staat verder dat (1) Pippa Smart, (2) “two reviewers”, (3) “another member of our editorial team / the North American Editor”, (4) “the entire editorial board” (dus de complete redactie van Learned Publishing), (5) “our publisher (Wiley)”, en (6) “our parent organisation (the Association of Learned and Professional Publishers, ALPSP)” allemaal waren betrokken bij de gang van zaken.
Dus hoe groot is de kans dat al deze correspondentie met al deze personen en organisaties op geen enkele manier is koppelen aan de correspondentie die ik met Pippa Smart over een eerdere versie van de preprint op https://www.researchgate.net/publication/344770291 heb gevoerd?
Of probeert de redactie van European Science Editing met haar standpunt “we cannot independently verify that you were the subject of her article, so we have no way of evaluating these claims.” te betogen dat al deze correspondentie met al deze (minimaal) 6 entiteiten allemaal is verdwenen / onvindbaar is (of wat dan ook)?
Met andere woorden: ik acht het uitgesloten dat het onmogelijk is voor de redactie van European Science Editing dat ze hard kunnen maken dat ze geen enkele snipper van deze correspondentie meer op kunnen hoesten.
Reacties zijn welkom.
Afgelopen vrijdag ontving ik per e-mail een brief van Joost Dervoo op briefpapier van de TU Delft. De brief heeft als dagtekening 18 november 2020 en als kenmerk 2020/UD-COM/JR-KW. Onder de brief staat een handtekening van Joost Dervoo. Zie https://www.adformatie.nl/carriere/joost-ravoo-weg-bij-amsterdam-wegens-gebrek-aan-support voor wat achtergronden over Joost Dervoo.
Uit de inhoud van de brief valt op te maken dat ik hier geen onwaarheden heb verkondigd en dat hetzelfde geldt voor https://www.pepijnvanerp.nl/2020/03/the-basra-reed-warbler-case/
Goed nieuws dus.
Wel stelt Joost Dervoo in deze brief: “u meent zich in dit artikel te herkennen.” Joost Dervoo refereert in dit citaat naar https://www.delta.tudelft.nl/article/klagen-met-maar-een-doel-beschadigen en https://www.delta.tudelft.nl/article/complaining-just-one-reason-wreak-havoc Dit is een nieuwe ontwikkeling, want de TU Delft stelt hier dus met zoveel woorden dat het niet zeker is dat beide artikelen over mij gaan. Argumenten hiervoor staan niet in deze brief. Ik heb daarom vandaag een e-mail naar Joost Dervoo gestuurd waarin staat dat het niet klopt dat het niet zeker is dat beide artikelen in Delta over mij gaan.
Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Joost Dervoo, ‘Director Marketing and Communication’ van de TU Delft schrijft in zijn brief van 18 november 2020 aan mij (kenmerk 2020/UD-COM/JR-KW):
“Daarnaast is de kwestie voorgelegd aan Raad voor Journalistiek en die heeft Delta e.a. in het gelijk gesteld.”
Ik heb Joost Dervoo afgelopen zondag per e-mail laten weten dat de informatie in deze zin niet klopt.
In de beslissing van 3 juli 2020 van de Raad voor de Journalistiek (RvdJ) over deze zaak (RvdJ 2020/B6) staat namelijk: “de Raad zal echter geen inhoudelijke beslissing uitspreken”.
Hier staat dus in heldere taal dat de RvdJ geen inhoudelijk weerwoord heeft gegeven op de inhoudelijke gronden van mijn beroep.
Met andere woorden: er is geen sprake van dat de RvdJ Delta e.a. in het gelijk heeft gesteld.
Daarnaast heb ik via de RvdJ en via andere kanalen geen enkel stuk boven tafel weten te krijgen waaruit zou blijken dat Delta c.s. een inhoudelijk weerwoord hebben gegeven op mijn inhoudelijke kritiekpunten.
Joost Dervoo, de ‘Director Marketing and Communication’ van de TU Delft schreef in zijn brief van de TU Delft aan mij (kenmerk 2020/UD-COM/JR-KW, dagtekening 18 november 2020, per e-mail verzonden 20 november 2020):
(1): “(…) een volgens u “frauduleuze” studie naar de broedbiologie van de Basrakarekiet (…)”.
(2): “(…) de volgens u frauduleuze studie.”
Dit is dus het bekende liedje wat al vele jaren wordt gezongen. Joost Dervoo onderbouwt niet hoe hij tot deze conclusie is gekomen. In de brief staan ook geen namen van deskundigen (van de TU Delft) op grond waarvan bovenstaande conclusie is getrokken. Ik heb Joost Dervoo daarom op zondag 22 november 2020 een e-mail gestuurd met daarin het volgende citaat:
“(…..) Tot heden hebben me geen berichten bereikt dat 1 of meer leden van de door het CvB van de TU Delft benoemde leden van de Wetenschappelijke adviescommissie van Delta (cf artikel 6 op https://www.delta.tudelft.nl/redactiestatuut ) inzage hebben gehad in (een deel van) de ruwe onderzoeksdata van Al-Sheikhly et al. (2013). Tot heden hebben me bovendien geen berichten bereikt dat 1 of meer leden van deze adviescommissie namen hebben weten op te hoesten van deskundigen die stellen dat Al-Sheikhly et al. (2013, 2015) gebaseerd is op ‘solid science’.
Er zijn dus geen (0) leden van deze Wetenschappelijke adviescommissie die (a) inzage hebben gehad in (een deel van) de ruwe onderzoeksdata van Al-Sheikhly et al. (2013) en (b) namen hebben weten op te hoesten van deskundigen die stellen dat Al-Sheikhly et al. (2013, 2015) gebaseerd is op ‘solid science’.
Met andere woorden, alle leden van deze Wetenschappelijke adviescommissie van Delta zijn het met me eens dat de ruwe data van Al-Sheikhly et al. (2013) niet bestaan en dat daardoor de bewuste studie over de broedbiologie van de Basrakarekiet op fraude is gebaseerd.
(….) Joost, wetenschap is een zoektocht naar de waarheid en wetenschap is in essentie een kwestie van debat en discussie over argumenten / feiten die op tafel worden gelegd. Ik zie dus uit naar namen van 1 of meer leden van deze Wetenschappelijke adviescommissie die (a) inzage hebben gehad in (een deel van) de ruwe onderzoeksdata van Al-Sheikhly et al. (2013) en op grond daarvan een visie hebben over deze studie en/of (b) namen hebben weten op te hoesten van deskundigen die stellen dat Al-Sheikhly et al. (2013, 2015) gebaseerd is op ‘solid science’.
Geen bericht is goed bericht, ergo het klopt dat alle leden van de Wetenschappelijke adviescommissie van Delta het met me eens zijn dat de ruwe data van Al-Sheikhly et al. (2013) niet bestaan en dat daardoor de bewuste studie over de broedbiologie van de Basrakarekiet op fraude is gebaseerd.
(….) Joost, nogmaals, in jouw brief met kenmerk 2020/UD-COM/JR-KW staan geen (0) namen van deskundigen (van de TU Delft) die het niet met me eens zijn dat, bijvoorbeeld op grond van de informatie in de preprint op https://www.researchgate.net/publication/344770291 , de ruwe data van Al-Sheikhly et al. (2013) niet bestaan.
Joost, die deskundigen heb je dus niet weten te vinden. (….) Vanzelfsprekend ben ik altijd bereid om met deskundigen (van de TU) inhoudelijk van gedachten te wisselen over de inhoud van de preprint op https://www.researchgate.net/publication/344770291
Ik ga ervan uit je hiermee voldoende geïnformeerd te hebben.”
Tot heden is hier niet op gereageerd. De conclusie lijkt dus gerechtvaardigd dat alle deskundigen van de TU Delft die Joost Dervoo heeft weten te vinden het dus wel degelijk allemaal met mij eens zijn dat de ruwe data van Al-Sheikhly et al. (2013) niet bestaan en dat op grond daarvan Al-Sheikhly et al. (2013, 2015) een op fraude gebaseerde studie is.
Momenteel zitten 22 personen in deze adviesraad, zie https://www.delta.tudelft.nl/colofon voor een overzicht. Vanzelfsprekend heb ik een aantal malen contact gelegd met leden van deze adviesraad. Tot heden heb ik 1 reactie ontvangen.
“From: Ekkes Brück – TNW; To: Klaas van Dijk; Sent: Monday, January 06, 2020 6:04 PM; Subject: Re: Formele klacht tegen Saskia Bonger en tegen Delta
Beste heer van Dijk, Het verheugd mij te zien dat de universiteitskrant ook buiten de TU gemeenschap aandacht krijgt. Met vriendelijke groeten Ekkes Brück”
Schreef lid van de Adviesraad Brück letterlijk: verheugd? Dat nog afgezien van andere spelfouten. Zo ja: commentaar overbodig.
Er is al geruime tijd geen voortgang in dit dossier en een verbeterde versie van een preprint op https://www.researchgate.net/publication/344770291 lag al bijna een jaar te verstoffen.
In het Paasweekend ben ik begonnen met een grondige revisie van de tekst van deze preprint. Dat ging best vlot. Er ligt nu een grondig herschreven tekst. In de nieuwe versie heb ik ook aandacht besteed aan de vele dreigbrieven die ik in de loop der tijd heb gekregen en aan de diverse negatieve publicaties over mij.
Vooralsnog zijn de belangrijkste conclusies:
1. Er is tussen 2015 en 2022 geen enkele aanwijzing boven tafel gekomen dat de ruwe data van de Basrakarekietstudie zouden bestaan.
2. Er is tussen 2015 en 2022 geen enkele deskundige gevonden die heeft willen verklaren dat de Basrakarekietstudie op solide onderzoek is gebaseerd.
3. Er is tussen 2015 en 2022 geen enkele universiteit of onderzoeksinstituut gevonden die heeft willen verklaren dat de Basrakarekietstudie op solide onderzoek is gebaseerd.
4. Er zijn in deze periode al zo’n 15 deskundigen gevonden die hebben verklaard dat (het hoogst waarschijnlijk is dat) de ruwe data inderdaad niet bestaan en dat de Basrakarekietstudie daardoor op fraude is gebaseerd. Een aanzienlijk deel van deze verklaringen staan in de preprint.
5. De communicatie met alle betrokkenen en met tal van andere partijen over het bestaan van de ruwe data en over verzoeken om inhoudelijk commentaar op (verbeterde versies van) deze preprint is (nagenoeg) onmogelijk.
6. De reacties van deze betrokkenen en van al die andere partijen vallen uiteen in drie categorieën: (1) geen reactie; (2) een dreigbrief / een negatieve publicatie over mij; (3) alles uit de kast trekken om het niet over de inhoud te hebben.
7. De betrokken en al die andere partijen hadden mij definitief tot zwijgen gebracht als ze mij inzage hadden gegeven in de ruwe data.
8. De betrokken en al die andere partijen hadden mij volkomen belachelijk gemaakt als ze een grondig inhoudelijk weerwoord op de preprint hadden gegeven en als ze een grondig inhoudelijk weerwoord hadden gegeven op de twee rapporten die de grondslag vormen voor de preprint.
9. Het gezwijg, de dreigbrieven en de diverse negatieve publicaties over mij maken duidelijk dat de betrokkenen en al die andere partijen de ruwe data niet hebben en dat ze niet in staat zijn om de preprint met gedegen inhoudelijke kritiek tot de grond toe af te branden.
10. De betrokkenen en al die andere partijen zullen nooit toegeven dat ze desgevraagd geen grondige inhoudelijke kritiek op (verbeterde versies van) deze preprint kunnen geven. Uiteraard blijf ik dan op het standpunt staan dat de betrokkenen en al die andere partijen dit dus niet kunnen. Het gaat hier volgens mij om een cirkelredenering waar ik dan uiteindelijk de knopen doorhak.
@ https://overnu.nl/van-serieaanklager-tot-heksenjager/ en anderen,
Tot heden heeft VU Amsterdam hoogleraar Ronald Meester geen inzicht gegeven in de bron en de aantallen “reports about adverse events following vaccionation” die hij vermeldt in een formele VU Amsterdam preprint. Tot heden heeft VU Amsterdam hoogleraar Ronald Meester geen verklaring gegeven waarom hij in deze preprint slechts verwijst naar een stuk bagger van notoire antivaxxers van de Hart Group (en dus zwijgt over vele andere publicaties hierover). Zie https://pubpeer.com/publications/907A5AB72AF2401C38C1749E387167 voor details.
Zoals alom bekend is VU Amsterdam hoogleraar een (hardcore) creationist. Hij ontkent tevens dat pokkenvirussen kunnen muteren. De details zijn na te lezen via links in een draad op https://twitter.com/KlaasvanDijk5/status/1521449198331338758
We hebben hier dus te maken met een hoogleraar aan de VU die cruciale kenmerken van de moderne biologie ontkent. Ik begrijp er nog steeds niets van dat dit allemaal kan bij de VU in Amsterdam.
Hans1263 schreef op 11 July 2022 at 17:23: “Schreef lid van de Adviesraad Brück letterlijk: verheugd? Dat nog afgezien van andere spelfouten. Zo ja: commentaar overbodig.”
Ekkes Brück lijkt volgens https://nl.linkedin.com/in/ekkes-bruck-43917118 afkomstig te zijn uit Duitsland. De tekst van de email van hem naar mij klopt wel. Hieronder nogmaals de tekst van deze email van Ekkes Brücks.
“From: Ekkes Brück – TNW / To: Klaas van Dijk / Sent: Monday, January 06, 2020 7:04 PM / Subject: Re: Formele klacht tegen Saskia Bonger en tegen Delta
Beste heer van Dijk,
Het verheugd mij te zien dat de universiteitskrant ook buiten de TU gemeenschap aandacht krijgt.
Met vriendelijke groeten
Ekkes Brück”
Alle betrokkenen van TU Delft zwijgen nog steeds als het graf. Alle betrokken van TU Delft zijn volgens de eerste zin van de preambule van de 2018 versie van de Gedragscode verplicht om zich uitsluitend bezig te houden met een zoektocht naar de waarheid (pagina 7). Bron: https://www.universiteitenvannederland.nl/wetenschappelijke_integriteit.html
Daarnaast staat op pagina 13 in deze Gedragscode bij het principe “Onafhankelijkheid” dat het verboden is voor alle betrokkenen van TU Delft om zich te laten leiden door “buiten-wetenschappelijke overwegingen (bijvoorbeeld overwegingen van commerciële of politieke aard).” Tot slot wordt dit verbod geconcretiseerd in norm 18 op pagina 17 van de Gedragscode. Hier staat: “vermijd dat de keuze van de onderzoeksmethode, de data-analyse, de beoordeling van de resultaten en de weging van mogelijke verklaringen worden bepaald door buiten-wetenschappelijke belangen, argumenten of voorkeuren (bijvoorbeeld commerciële of politieke).”
Ik kan echter betogen wat ik wil, maar alle betrokkenen bij TU Delft blijven vooralsnog weigeren om een inhoudelijk standpunt in te nemen over alle informatie in mijn preprint op https://www.researchgate.net/publication/344770291 (dan wel met mij hier van gedachten over te wisselen, dan wel over nieuwe versies van deze preprint, zie ook hierboven, mijn posting van 27 april 2022).
Lezers zijn dan best is staat om hun conclusies trekken over het niveau en de activiteiten van deze Wetenschappelijke Adviesraad van Delta en van alle andere betrokkenen bij de TU Delft en bij Delta.
LOWI komt in een recent ‘advies’ over een ondertussen teruggetrokken antivax preprint van VU hoogleraar Ronald Meester terug op de op fraude gebaseerde studie over de broedbiologie van de Basrakarekiet, het onderwerp van deze blog op Kloptdatwel.
De bewuste antivax preprint van Ronald Meester gaat over de vaccins tegen corona en stond sinds december 2021 op ResearchGate. Destijds heeft Ronald Meester flink aan de weg getimmerd over de bevindingen in deze preprint. Ik en anderen hebben vele vergeefse pogingen gedaan om inzage te krijgen in software en berekeningen om daarmee de bevindingen van Ronald Meester te kunnen controleren. Ook ben ik eindeloos bezig geweest om helderheid te krijgen over de omvang en de herkomst van “reports about adverse events following vaccination” (pag 10 in de preprint van Ronald Meester) en over de “ethical approval” (= toestemming) van deze “reports about adverse events following vaccination”. Ik en anderen hebben niets boven tafel kunnen krijgen, helemaal niets. Alle wegen liepen dood (meestal werd niet gereageerd).
In oktober jl. had ik op advies van de decaan van de Faculteit van de Betawetenschappen van de VU een (nieuwe) klacht over deze gang van zaken ingediend bij de VU. De VU reageerde met een reactie die ik beschouw als een dreigbrief. Vervolgens heb ik LOWI gevraagd voor een advies. LOWI kwam met een ‘advies’ waarin staat dat ik kwaadaardig bezig was, dat ik misbruik maakte van mijn rechten als klager en dat ze daarom niet inhoudelijk aan de gang gingen met mijn verzoek voor een advies over deze antivax preprint van Ronald Meester en over de weigering van Ronald Meester om inzage te geven in bronnen etc. Vorige week bleek dat Ronald Meester de antivax preprint stilletjes had verwijderd van ResearchGate. De vragen zijn nooit beantwoord en de controle van de berekeningen zal dus nooit kunnen worden uitgevoerd. De preprint is uiteindelijk teruggetrokken (‘retracted’), m.i. een uitstekend resultaat. Ook anderen waren hier zeer goed over te spreken. Vermoedelijk zal het altijd onduidelijk blijven waarom deze preprint is teruggetrokken.
Wel zet deze stap het ‘advies’ van LOWI over deze zaak in een totaal ander licht. En waarom komt LOWI in dit ‘advies’ terug op mijn pogingen om ervoor te zorgen dat de op fraude gebaseerde studie over de broedbiologie van de Basrakarekiet wordt teruggetrokken?
LOWI is al meer dan 4 jaar in het bezit van twee rapporten uit 2026 over deze kwestie. Het ene rapport staat op https://osf.io/j69ue/ en het andere rapport staat op https://osf.io/ajsvw/ LOWI is ook in het bezit van een preprint op https://www.researchgate.net/publication/344770291 (online sinds oktober 2020). Daarnaast is LOWI in het bezit van een ongepubliceerd manuscript met als titel “It is time to retract the fraudulent study on the breeding biology of the Basra Reed Warbler” (de versie van 17 mei 2022). Je zou dus verwachten dat LOWI in dit recente ‘advies’ (over mij) op inhoudelijke gronden volkomen de vloer heeft aangeveegd met: (a) de inhoud van het ene rapport, (b) de inhoud van het andere rapport, (c) de inhoud van de preprint, en (d) de inhoud van het manuscript, en dat LOWI op grond daarvan terecht en met goede inhoudelijke argumenten betoogt dat ik kwaadaardig bezig ben en dat ik daardoor misbruik maak van mijn rechten. Niets van dit alles. Helemaal niets. Dat is een erg vreemde gang van zaken en het is nog veel vreemder dat de antivax preprint uit december 2021 van VU hoogleraar Ronald Meester, het centrale onderdeel van mijn klacht bij de VU en van het ‘advies’ van LOWI, ondertussen stilletjes is teruggetrokken. Ik denk daarom dat het hoog tijd is dat er een openbare discussie komt over het functioneren van LOWI.
Op 20 februari 2024 heb ik op en met de RUG een uitgebreid en een erg nuttig gesprek gevoerd over o.a. de huidige omgang van RUG-hoogleraar Herman Bröring, de vice-voorzitter van LOWI, met mij. Ik had Herman Bröring ook voor dit gesprek uitgenodigd, maar daar heeft hij nooit op gereageerd. Uit het gesprek kwam onder andere naar voren dat Herman Bröring en LOWI de komende 100 jaar niet met mij in gesprek willen gaan (over de op fraude gebaseerde Basrakarekietstudie). Ook bleek dat Herman Bröring en LOWI de komende 100 jaar niet willen aangeven welke fouten of onzorgvuldigheden er staan in het manuscript “It is time to retract the fraudulent study on the breeding biology of the Basra Reed Warbler”. Op 31 januari 2024, zie hieronder, had ik hier een bericht over gepost. De versie van 5 april 2021 staat ondertussen ook op https://www.researchgate.net/publication/377830314
Op https://korthof.blogspot.com/2022/01/ronald-meester-claimt-dat-covid-19.html staat meer te lezen over de bewuste preprint van Ronald Meester. Ook over dit onderwerp is tijdens het gesprek op en met de RUG duidelijk geworden dat Herman Bröring – LOWI de komende 100 jaar niet inhoudelijk gaan reageren op de verzoeken om de brondata vrij te geven van 2 VU publicaties van Ronald Meester. Via https://pubpeer.com/publications/907A5AB72AF2401C38C1749E387167 is hier wat meer over na te lezen.
Gisteravond kreeg ik opeens een e-mail dat een preprint van mij over dit onderwerp was gepubliceerd. De preprint heeft als titel “A fraudulent study on the breeding biology of the endangered Basra Reed-Warbler Acrocephalus griseldis” en staat op https://doi.org/10.22541/au.170665464.42695929/v1 (zie hieronder voor een gearchiveerde url).
Het is een vreemde gang van zaken, want het gaat om een preprint van een manuscript uit april 2021. Het manuscript had ik toen aangeboden aan een tijdschrift. Dit tijdschrift werkt samen met een preprint server en auteurs kunnen als optie aanvinken dat hun manuscript gelijk na het indienen ook als preprint wordt gepubliceerd. Ik zal dat destijds ook hebben aangevinkt. Het manuscript werd vlot na het indienen afgewezen en het is nog niet gepubliceerd. Het is raar dat ik dan na 2 jaar en 9 maanden bericht krijg dat dit manuscript, met als dagtekening 5 april 2021, pas nu, en met dagtekening 30 januari 2024, als preprint is gepubliceerd. Een gearchiveerde versie staat op https://web.archive.org/web/20240131104530/https://www.authorea.com/users/365914/articles/709569-a-fraudulent-study-on-the-breeding-biology-of-the-endangered-basra-reed-warbler-acrocephalus-griseldis