Tros Radar besteedde op maandag 23 april aandacht aan de Ecowasbal, de wasbal van Ecozone en de Green Effex wasbal. Wat er uit de test kwam, zal de trouwe lezer van Kloptdatwel.nl niet verbazen: de Ecowasbal en die rare Fx-bal deden hoegenaamd niets. De Ecozone wasbal doet wel wat ie claimt, maar of het iets met duurzaam wassen te maken heeft, blijft in mijn ogen een vraag. Ik onderzocht de herkomst van de Ecowasbal – dat bracht zaken aan het licht die Tros Radar nog niet had gemeld.
De fabrikanten claimen dat de ballen getest zijn door instituten als TNO en TüV.. Ik stelde hierover vragen aan de TüV. Die antwoordde dat het keuringscertificaat ten onrechte werd gevoerd. Mijn vragen aan TüV hadden effect: de commerciële uitingen voor de wasbal zagen er na een paar weken ineens anders uit. Een verhaal over een speurtocht door het labyrint van keuringsclaims voor de wasbal.
Maar laten we eerst nog eens kijken naar het bewuste item van Tros Radar:
- video niet meer embedbaar, bekijk ‘m op de website van het programma
De conclusies van Tros Radar (en de TU Delft) sluiten naadloos aan bij wat ik in mijn artikel Even opfrissen: de wasballen nader bekeken schreef. Over de herkomst van de Ecowasbal en de keurmerken heeft Radar weinig te melden. Ik kan daar nu echter wel wat meer over vertellen. Nadat mijn artikel geplaatst was, wees ik daar af en toe mensen op via Twitter, als ik zag dat ze informatie vroegen over de mogelijke werkzaamheid of wanneer er juichverhalen over verteld werden. Een beetje sceptisch tegengeluid leek me dan wel nuttig. Ook stelde ik het energiebedrijf Nuon, die flink reclame maakt voor de wasbal, een aantal vragen via hun Facebook pagina. Maar die werden inhoudelijk ‘professioneel genegeerd’, net zo lang totdat het bericht van de voorpagina was afgeschoven.
Contact met Ecowasbal
Blijkbaar was de producent van de Ecowasbal hier toch niet zo blij mee en na eerder nooit inhoudelijk op mijn vragen via e-mail ingegaan te zijn, werd ik half december plotseling gebeld: of ze er niet met mij over konden praten? Daar zag ik niet zoveel in, zeker niet zolang ze mijn vragen niet eens beantwoord hadden (zie naschrift bij mijn vorige artikel).
Een week later kreeg ik via mail die antwoorden alsnog, met als belangrijkste het certificaatnummer van TüV Sud. De Zuid Koreaanse ingenieur die de wasbal zou hebben bedacht, werd door Ecowasbal niet herkend als Dr. Jeon Hyoung Tag van Biocera, zoals ik geopperd had. Wie het dan wel is, vertelden ze jammer genoeg niet. Het certificaatnummer kon ik echter niet traceren in de database van TüV Süd en ik vroeg Greenhabits, de leverancier van de Ecowasbal, toen maar om gewoon een scan van de papieren versie te mailen. Daarop heb ik niets meer van ze vernomen.
De herkomst van de Ecowasbal
Begin januari besloot ik uiteindelijk zelf maar TüV te mailen. Eerst moest ik tot de conclusie komen dat ik tot dusver bij de verkeerde TüV (Rheinland namelijk) had aangeklopt, wist ik veel dat het om gescheiden organisaties gaat! Maar eenmaal bij het juiste adres kreeg ik vrijwel direct het volgende antwoord:
‘According to our database your enquired certificate B 08 03 65904 001 held by MBAURA CO., LTD. for Washing Balls is shown as not valid’.
Dit antwoord bevestigde in ieder geval mijn vermoeden dat de Ecowasbal die van MB Aura is. En dus ook dezelfde bal als de Ecobolo Irisana. Dat was ook één van mijn vragen aan Ecowasbal geweest en die was ontkennend beantwoord. Het ongeldige certificaat van MB Aura blijkt op vier verschillende ballen te slaan. Hieronder staan de ballen die je het meest aantreft op diverse internetsites:
Met deze informatie was het vervolgens niet moeilijk om andere leveranciers over de wereld op te sporen en uiteindelijk vond ik ook de tussenhandelaar: Rapha World Co Ltd. Op een pagina op hun site staan keurig al hun ‘partners’ genoemd. Die wasballen blijken in nogal wat landen leverbaar. In het kleine Nederland zijn er alleen al via de Nuon duizenden stuks verkocht, om hoeveel zou het wereldwijd wel niet gaan?
In de VS en Canada is o.a. Good Morning Enterprises Inc. (GME) de leverancier, maar het werd mij niet duidelijk of het hier om een zusterbedrijf van MB Aura gaat, of slechts om een doorverkoper. Op de site van MB Aura staan ze als gelijken. In ieder geval wist ik daar met een beetje bluf een setje gescande certificaten los te krijgen. Die stuurde ik weer naar TüV.
Toen raakten ze daar in Duitsland toch wat meer geïnteresseerd en vroegen ook of ik wat betere afbeeldingen van de verpakking van Ecowasbal kon mailen. Het antwoord kwam weer snel:
‘According to our database your enquired certificate B 08 03 65904 001 held by MBAURA CO., LTD. is shown as not valid.
According to our database your enquired certificate Z2 08 03 65904 002 held by MBAURA CO., LTD. is shown as not valid.
As accreditated body we are bound to confidentiality to our clients towards third parties. Therefore, please understand that we cannot provide you the requested information.The attached declarations of conformity were not issued by the TÜV SÜD Product Service GmbH and the pictured TÜV SÜD holograms are added without the relevant authorization’.
Acties van TüV Süd
Helaas wilde TüV mij dus niet vertellen wat er aan de hand zou kunnen zijn en hoe ze het verder gingen afhandelen. De regels van TüV zelf lieten daar volgens mij weinig onduidelijkheid over bestaan: het voeren van het logo is niet toegestaan en het logo moet verwijderd worden van al het beschikbare materiaal, of de producten moeten vernietigd worden (lees maar na op pag. 7, punt 2.2). Ik besloot zelf maar even tot een ‘radiostilte’ en af te wachten of TüV inderdaad wat zou doen.
De ‘boosdoeners’ zitten duidelijk in Zuid-Korea en de leveranciers (als Ecowasbal/GreenHabits) moesten in eerste instantie waarschijnlijk ook maar vertrouwen op informatie die ze kregen van MB Aura en/of Rapha. Wellicht dat TüV daarom alleen maar aandringt op het verwijderen van het logo op de meest zichtbare plekken. Op een aantal websites zag ik namelijk dat er de afgelopen weken veranderingen zijn opgetreden. Vergelijk de huidige website van ‘TheMagicEraWashingball‘ (van GME) maar eens met het screenshot hieronder. Ook hieronder een afbeelding die eerder op de site stond waar ze de Ecobolo Irisana verkopen. Nu worden er nog maar drie zijden van de verpakking getoond. De vierde, die is verwijderd, had ik eerder gemaild naar TüV Süd.
En Ecowasbal?
Misschien is het toeval, maar in het antwoord van Ecowasbal op het programma van Tros Radar wordt TüV Süd ook niet meer genoemd. En onlangs maakte iemand in Wikipedia een pagina aan over de Ecowasbal (inmiddels verwijderd, omdat het gewoon reclame was). In de paar dagen dat die pagina erop stond, werd er wel een opmerkelijke wijziging aangebracht door degene die het oorspronkelijke lemma had aangemaakt: een verwijzing naar TüV Süd werd verwijderd. Op de eigen site van Ecowasbal wordt nog wel over TüV gerept maar dat kan een verwijzing naar de test zijn die wel/niet door TNO werd uitgevoerd (het bewuste onderdeel van TNO is in 2010 overgenomen door TüV Rheinland, zie mijn eerdere stuk voor de onduidelijkheid hierover).
Al eerder merkte ik op dat Ecowasbal waarschijnlijk te goeder trouw in zee is gegaan met de leveranciers in Zuid-Korea. Dat de wetenschappelijke onderbouwing van de vermeende werking van de bal echter ontbreekt, kon echter nu al minstens twee jaar bekend zijn. Ook vind ik het opvallend dat het bedrijf maar een heel klein stukje van de wetenschappelijke onzin geeft, die door MB Aura wordt verteld (klik op de link: het is echt heel smakelijke onzin!). Ecowasbal neemt alleen heel beknopt het verhaal over de ‘hydroxyl-ionen’ over. De huidige eigenaar van Ecowasbal gaf in ons gesprek wel toe dat al die andere formules en verhalen over ‘verkleinde waterclusters’ ook werden genoemd door hun leverancier als verklaring voor de werking van de wasbal. Werden ze weggelaten voor de Nederlandse consument, omdat die ook voor Ecowasbal iets te dubieus klonken?
Steun Kloptdatwel
Waardeer je dit artikel? Je kunt onze site steunen met een financiële bijdrage. Dat waarderen wij dan weer! Een donatie kun je doen via dit betaalverzoek (of klik op de afbeelding hiernaast).
NB de rekening staat op naam van Maarten Koller, formeel eigenaar van deze site.
Ik weet niet precies welke pretenties men had met dat TüV-logo, maar op die gescande certificaten staat alleen maar dat de ballen weinig lood, kwik enzovoorts bevatten, met andere woorden dat als je ze weggooit ze niet bij het chemisch afval hoeven. In de eerste plaats is dat weinig opzienbarend en in de tweede plaats zegt het natuurlijk niets over de effectiviteit, zelfs als het waar is.
Het is van dezelfde orde als het bedrog met CE-certificaten voor allerlei wonderlijke gezondheidsmachines. Zie bijvoorbeeld http://skepp.be/apparatuur/ce-certificaat . Als een ‘medical device’ een klasse IIa certificaat heeft, betekent het alleen maar dat het je er niet per ongeluk door geëlektrocuteerd wordt, of dat je je aan het apparaat kunt verwonden. Daarvoor moet ook worden nagegaan hoe het productieproces verloopt, zodat niet alleen het apparaat “zoals ontworpen” veilig is, maar ook dat het productieproces (inclusief de fabriekscontroles) garandeert dat er niet per ongeluk iets misgaat. Vaak worden zulke certificaten dan gebruikt om de indruk te wekken dat het ook op de een of andere manier doet wat het belooft.
Precies hetzelfde als bij de ISO-certificaten waarmee bedrijven schermen. Die zeggen alleen maar dat je iets hebt laten certificeren (en dat mag je zelf kiezen!) en dat wat je hebt laten certificeren ook inderdaad klopt. En dan is er op warenwettelijk gebied de mantra “HACCP”. Dat staat voor Hazard Analysis of Critical Control Points. Dan roepen bedrijven dat ze “voldoen aan HACCP-eisen”. Nee, ze hebben alleen een analyse uitgevoerd. Dat soort certificaten en uitroepen lijken dus heel indrukwekkend, maar ze stellen inhoudelijk vaak weinig voor.
Ik liep gisteren tegen de New LaundryPure aan, een ding van € 1100 waarmee je met koud water en zonder wasmiddel kunt wassen. Op basis van ontwikkelingen NASA. Schermen met dat soort instituten maakt me meteen achterdochtig. Op internet geen onafhankelijke controleerbare info gevonden. Iets bekend bij iemand?
Ik heb heel snel even gekeken, maar het is een apparaat dat je tussen de watertoevoer en de wasmachine moet plaatsen. Dan zullen ze wel beweren dat er iets met dat water gebeurt, maar daar zou ik niet al te veel verwachten voor het wassen. Je kunt alleen het toevoerwater ontkalken of schoner maken. Maar in NL is dat al zo zuiver, waarom zou dat wat uitmaken? Ik geloof er vooralsnog niets van.
Met veel aandacht uw onderzoek gelezen over de wasbal….. ik overwoog deze op te nemen in ons assortiment,… lijkt er toch op dat maar niet te doen!….. Ik heb er ooit 1 op een rommelmarkt gekocht en in de trommel gegooid, maar kon er in de praktijk niet mijn vinger op leggen!
Ik vroeg mij af…. heeft u ook onderzoek gedaan naar de werking en beweringen van droogballen. Ik verkoop momenteel in mijn assortiment een “was droger set” van XINDAO / XDDESIGN. Aangezien die in de basis heel beperkt zijn met de info ben ik altijd beetje achterdochtig voor hun “ECO” produkten. De complete ste bevat ook wasknijpers, en is ook meer een kadoortje met een “knipoog”!… Maar over de in het pakket zittende “droogballen” worden toch ambitieuze beweringen gedaan;de was zou tot 25% eerder droog zijn in een droger!”.
Ik heb wel eens gezocht naar een onderzoek met die droogballen. Volgens mij heb ik er toen wel één gevonden, die geen verschil vond, maar overtuigend vond ik dat ook weer niet. Ik zal nog eens zoeken, maar die claims tot 25% minder energieverbruik komen mij erg ongeloofwaardig over.
Waarschijnlijk had ik dit toen ook gelezen: http://www.eco-scams.com/archives/537