In 2009 en 2010 demonstreerde de Turkse uitvinder Muammer Yildiz zijn magneetmotor op de Technische Universiteiten van Eindhoven en Delft. Dat veroorzaakte nogal wat rumoer: waarom zouden deze universiteiten aandacht schenken aan de zoveelste knutselaar die meent een perpetuum mobile te hebben gebouwd? Op het Skepsis-blog schreef Martin Bier er een uitgebreid artikel over naar aanleiding van de demonstratie aan de TU Delft. Daarna was het een tijdlang rustig.
Maar op websites die zich bezig houden met alternatieve nieuwe vormen van energiewinning als koude kernfusie, nulpuntsenergie en dit soort magneetmotoren was af en toe iets te lezen over een aanstaande proef aan een Europese universiteit. Een serieuze test dit keer, waarin de motor 30 dagen continu zou gaan draaien. Er blijven ook Nederlandse connecties met het verhaal van Yildiz’ magneetmotor. Assistant professor Jorge Duarte aan de TU/e doet pogingen een theoretisch model voor de werking van de motor te geven en ontwerper/wetenschapper/kunstenaar Ward van der Houwen is bezig met het maken van een documentaire. Wat is hun motivatie om zich bezig te houden met iets dat door de meeste natuurkundigen meteen afgedaan wordt als onmogelijk? Vandaag eerst over die documentaire die gemaakt wordt. Een korte teaser staat inmiddels al twee maanden op Internet, Van der Houwen op bezoek bij Yildiz:
Techniek en controverse
Van der Houwen presenteert zich op zijn website als ontwerper, wetenschapper & kunstenaar. Ik sprak hem over zijn motivatie om aan de documentaire mee te werken en probeerde natuurlijk uit te vinden hoe hij er echt over denkt. Hij is vooral bezig met de rol van techniek in de maatschappij en probeert via allerlei activiteiten het publiek te laten zien hoe mooi techniek kan zijn. Tot nu toe is hij vooral bekend van zijn producten die een medische toepassing hebben, maar vaak wel met een apart verhaal eraan verbonden. Het spannendste is het om onverwachte combinaties van mensen met verschillende achtergronden te vormen, waaruit heel verrassende nieuwe technische toepassingen komen. Maar het is beter om zijn website te bekijken om een indruk te krijgen hoe hij over techniek denkt (dit filmpje bijvoorbeeld).
Van der Houwen vertelde dat hij al een tijdje geïnteresseerd was in al die websites waarover gesproken wordt over free energy, cold fusion en dat soort zaken, die zich een beetje buiten het blikveld van de gevestigde wetenschap ophouden. Het is niet meteen duidelijk dat het alleen maar onzin is, maar wel opvallend is dat er weinig interactie is tussen ‘serieuze wetenschappers’ en deze ‘alternatievelingen’. Ze maken soms wel technisch fascinerende apparaten, zoals die motor van Yildiz. En het enthousiasme waarmee veel mensen er mee bezig zijn is natuurlijk mooi om te zien voor iemand die techniek als zodanig graag onder de aandacht brengt.
Van der Houwen valt het wel op dat er heel heftig gereageerd wordt op iedere belangstelling van wetenschappers voor zoiets als Yildiz’ motor, als die wat anders inhoudt dan een resolute afwijzing (omdat het immers niet kán volgens de thermodynamica wetten). Dat ervaart hij zelf ook en hij heeft veel meer dan bij andere projecten het gevoel dat hij heel voorzichtig moet optreden. De motor zelf is natuurlijk al een interessante puzzel, maar ook die controverse over dit technisch vernuftig apparaat, hoax of niet, vindt hij interessant genoeg om er zich mee bezig te houden; in de rol van neutrale ‘host’ of presentator van de documentaire. Hij raakte erbij betrokken na de aankondiging begin dit jaar dat er een test van 30 dagen aan een vooraanstaande Europese universiteit zou plaatsvinden.
Doorbraak of hoax?
Maar hoe zit het nu met die motor van Yildiz? Van der Houwen weet niet hoe het apparaat werkt. Hij heeft het gezien en geconstateerd dat er geen spoelen in de bewegende rotor zitten en ook niet in de ringen daar direct om heen. Ook zijn er geen aansluitpunten voor stroomtoevoer naar die onderdelen en de motor wordt niet merkbaar warm als die draait. Dus blijft het vooralsnog voor hem een raadsel hoe de aandrijving plaatsvindt. Maar ook hij heeft natuurlijk de essentiële onderdelen niet mogen onderzoeken.
Wel is duidelijk dat Yildiz en mensen rondom hem in Turkije niet zo goed weten hoe het normaal gesproken in zijn werk gaat met patenten. Het cultuurverschil van de Turken en ‘wij’ uit het Westen vormt een boeiend element in het verhaal. De communicatie verloopt bijvoorbeeld niet zo gemakkelijk. Yildiz is vaak lastig te volgen, omdat hij zelf geen Engels spreekt en niet altijd standaardtermen voor natuurkundige zaken gebruikt. Van der Houwen was het, geloof ik wel wel eens met de drie mogelijke scenario’s die ik hem voorlegde over wat er nu aan de hand kan zijn:
1) het apparaat werkt echt zoals Yildiz beweert en er moeten wat natuurkundige theorieën op de schop;
2) het is een technisch bijzonder knap in elkaar gezette hoax én
a) Yildiz is een slimme oplichter, van begin af aan op groot geld uit en gokt op een grote investeerder;
b) of het is een uit de hand gelopen hobby/grap waar Yildiz zich niet meer zo goed uit kan praten zonder gezichtsverlies (en mogelijk boze investeerders).
Waar en wanneer precies die test aan de universiteit zou gaan plaatsvinden bleef onduidelijk, totdat deze week het bericht kwam dat het helemaal niet doorgaat! Van der Houwen weet niet om welke universiteit het zou gaan en óf er wel echt gesprekken waren. Yildiz en de mensen om hem heen zijn uiterst terughoudend in het verschaffen van informatie daarover. Het kan natuurlijk goed onderdeel uitmaken van de totale maskerade als we uitgaan van oplichting. Mij komt optie 2b nog zeer wel mogelijk voor; het heeft er nog niet zo de schijn van dat Yildiz op enorme geldbedragen uit is. Daarvoor betracht hij iets te veel geduld in mijn ogen, maar misschien onderschat ik hem. Intussen zullen wel een aantal mensen uit Yildiz’ omgeving geld geïnvesteerd hebben en de vraag is of hij nog wel met goed fatsoen terug kan uit de fuik waar hij mogelijk in is gezwommen. Dat is een niet zo ongebruikelijk scenario voor uitvindingen die zo revolutionair claimen te zijn, dat je op grond van de huidige kennis moet vaststellen dat het ‘niet kan’.
Een serieuze test?
In plaats van de uitgebreide test op een universiteit gaat Yildiz nu op een expo in Geneve (10-14 april) zijn motor vier dagen continu laten draaien om de sceptici te overtuigen. Dat kan alleen niet zomaar in de expo hal, omdat die ‘s nachts afgesloten wordt vanwege veiligheidsredenen. Daarom zal Yildiz zijn opstelling op een trailer installeren, telkens voor sluitingstijd naar buiten rijden en op de parkeerplaats stallen. Alles vastgelegd door een webcam die continu zal aanstaan. Het zal lastig zijn om met die test echt te overtuigen; teveel is daarvoor gecontroleerd door Yildiz.
Met Van der Houwen heb ik het nog gehad over een test die begeleid zou worden door Skepsis of andere skeptische organisaties. Op zich zou dat niet zo’n gek idee zijn. Een goede test zou meteen veel duidelijkheid kunnen geven, wat in bijna ieders voordeel is. Behalve dan misschien voor Yildiz als het in feite om een hoax gaat. De bal ligt daarom, denk ik, in eerste instantie toch bij Yildiz. Maar misschien staat hij wel open voor suggesties om een wat overtuigender demonstratie te geven dan we tot nu toe gezien hebben. In de eerste plaats moet die lang genoeg duren om uit te sluiten dat er een batterij in het apparaat verborgen is en als tweede zou ik graag die herrie makende ventilator vervangen zien door een dynamo met daaraan een simpel meetinstrument. Misschien hebben de lezers nog wel meer goede suggesties.
Het verhaal vertoont veel parallellen met de kwestie rond de Nederlandse uitvinder Jan Sloot, die eind jaren ’90 van de vorige eeuw, claimde op een geheugenchip van 64 Kb meerdere DVD’s te kunnen zetten door een nieuwe vorm van compressie. Wiskundig gezien is de zaak klip en klaar, dat is onmogelijk. Toch wist Sloot met een werkend prototype zoveel indruk te maken op mensen als Roel Pieper dat er miljoenen guldens ingestoken werden. Net toen het product eindelijk in een patent zou moeten worden beschreven, overleed Sloot aan een hartstilstand. Nooit werd zijn ‘broncode’ aangetroffen. De geïnteresseerde verwijs ik naar het boeiende boek ‘De Broncode‘ van Eric Smit over deze kwestie.
In een volgend blog wil ik verder ingaan op de vraag hoe je hier als wetenschapper mee om moet gaan. Is het al zinnig om te gaan speculeren over mogelijk exotische verklaringen? Of is het verstandiger om eerst maar eens een serieuze test af te wachten? Loop je niet het risico dat elke serieuze interesse verkeerd uitgelegd wordt en mogelijk misbruikt voor het verkopen van iets wat zeer goed mogelijk niet meer is dan een knap gemaakt fopding? Volgende week hoop ik ook Duarte te spreken om zijn kijk op de zaak te horen.
[Interview met Duarte op 23 maart 2013 gepubliceerd: Over de Yildiz motor – interview met Jorge Duarte]
Meer afbeeldingen op de site van Yildiz: www.bsmhturk.com
Steun Kloptdatwel
Waardeer je dit artikel? Je kunt onze site steunen met een financiële bijdrage. Dat waarderen wij dan weer! Een donatie kun je doen via dit betaalverzoek (of klik op de afbeelding hiernaast).
NB de rekening staat op naam van Maarten Koller, formeel eigenaar van deze site.
Ik heb het Youtube filmpje bekeken en ik moet zeggen, ik zou, als ik al niet zeer sceptisch was, door het filmpje ook al erg achterdochtig worden. Het aanzet mechanisme wekt de indruk (of zou moeten wekken) dat de motor in feite enkel stilstaat omdat hij tegengehouden wordt. Het dramatische van-het-slot-haal moment om hem te starten maakt dat in no time de motor op volle toeren draait. (Wel ongeveer zoals je zou verwachten van een gewone elektromotor, overigens.) Maar bij het stoppen verwacht je dan dat je de motor opnieuw tot stilstand moet dwingen. Dat je hem af moet klemmen tot hij stil staat, en dan opnieuw op slot moet zetten. In plaats daarvan wordt weer zo’n dramatisch slot moment toegepast op een op volle snelheid draaiende motor. (En precies zoals verwacht bij een afgezette elektromotor draait de propeller nog lekker even uit.) Dat zou betekenen dat de propeller los gekoppeld is van de motor, en dat de motor nu geblokkeerd is. Maar dat is wel een erg rigoureuze manier om dat mechanisme te stoppen. Gaat de motor daarvan niet kapot? Hoe kan het dat de blokkerende pen zomaar meteen aansluit in die draaiende motor? De indruk die het wel wekt is dat de pen de spanning van een elektromotor stopt, en zo de motor zelf nog even lekker laat uitdraaien. Het lijkt helemaal niet op een mechanische motor die zelf geblokkeerd wordt. Bij zo’n motor zou je bij abrupte blokkering toch iets van een harde knal verwachten, en een schok in het apparaat zien, lijkt mij.
Dat is zo maar mijn indruk als ik me neutraal op probeer te stellen.
Het aanzetmechanisme wekt bij mij de indruk dat het een simpele schakelaar verbergt.
Als verklaring zou ik als uitvinder kunnen aanvoeren dat de ideale positionering van de magneten d.m.v. de klap op de pen wordt bereikt en omgekeerd. Dan is uitdraaien geen probleem zoals op de vele Youtube video’s over dat soort free energy magneetmotoren goed te zien is.
In het filmpje is voor het eerst een close up van de pen te zien die blijkbaar nogal los in de behuizing zit. De klap op de pen kan de “klik” van de electrische schakelaar prima verhullen.
Aanvulling: vervolgens wordt de pen met een inbussleutel gefixeerd om te voorkomen dat de pen per ongeluk of door derden aangeraakt wordt en de schakelaar onbedoeld overhaalt.
De eenvoudigste (en meest logische) oplossing is dat de motor *niet* mechanisch geblokkeerd wordt maar om een andere reden stopt (en start). Aangezien alles blijkbaar om een bepaald magnetisch veldlijnenpatroon draait, ligt het voor de hand dat er ergens een magneetje wordt bijgeschoten / weggehaald.
http://www.freedomopportunities.com/magnetmotortv/
Kijk maar eens naar video 7
Dan heb je antwoord het antwoord op het doorlopen van de propeller.
In deze video gaat het langzaam, (heb buitenste magneetveld dichter bij elkaar zetten. Bij Yildiz gaat het waarschijnlijk met een hamerslag.
Ik heb het gekeken en ik vind helemaal geen antwoord. Wat zou dat antwoord moeten zijn volgens jou?
Alles wat ik zie is een oplichter, die sindsdien is opgepakt omdat hij meer dan een miljoen euro had afgetroggeld van goedbedoelende enthusiastelingen die investeerden in zijn geknutsel, en vervolgens niet geleverd kregen wat er was beloofd.
http://pesn.com/2010/04/24/9501640_Michael_J_Brady_arrested_for_embezzlement/
Natuurlijk niet, het ding wat hij pretendeert te maken werkt immers helemaal niet. Het kan niet werken.
De wet van behoud van energie kan niet zomaar omzeilt worden door wat kunstjes met magneten. En al helemaal niet door wat blabla over nulpunts quantum mechanica. Dit is gewoon een perpetuum mobile ideetje wat net als al die andere ideetjes niet werkt, omdat de bedenker ergens een kracht over het hoofd ziet die alles toch weer tot 0 reduceerd. Nou ja, nul, minus de wrijving en dergelijken, dus een aflopend systeem. Tenzij je er stiekem een andere kracht aan toevoegd. Dat heet valsspelen!
ALs het wel had gewerkt was de beste man nu al rijk, omdat dag in dag uit energie aan mensen kon leveren…… Zelfs zonder zijn geheim te verklappen..
Zou een verzegelde glazen bak en een lampje (of twee om er zeker van te zijn ingeval er een stuk gaat) in plaats van die ventilator geen goede opstelling zijn? En nog een webcam erop en klaar is kees.
Misschien best een lavalamp, zodat er constant een onvoorspelbare beweging in is en er moeilijker met de beelden kan gefoefeld worden?
Een lamp is te makkelijk aan de praat te houden op basis van een verborgen accu. Accu’s zijn goed tegenwoordig…. Het wordt zo ook steeds moeilijker om een dergelijke uitvinding te bewijzen. Of juist makkelijker om met misleiding te beweren dat je het bewezen hebt…..
– De ventilator kan zodanig zijn gebogen dat hij weinig weerstand ondervindt.
– Een dynamo + meetinstrument kan door critici aangemerkt worden als een motor + accu die in feite Yildiz’ machine laat draaien.
– Met lampjes hou je de discussie over wattage en verborgen accu’s, alhoewel ik de lavalamp, los van de motor, een slim idee vind voor de continue webcamcontrole. Een aquarium vol vissen is ook een mogelijkheid of CNN 24/7 op de achtergrond.
– Als je een doorzichtige waterpomp aankoppelt die X liter per uur een meter omhoog pompt kan men thuis uitrekenen welk vermogen de motor afgeeft.
Als skeptici betrokken zouden kunnen zijn bij de test, zou je wel kunnen afspreken dat zij dan de dynamo en meetapparatuur leveren of liever een onafhankelijke derde, anders kan Yildiz natuurlijk weer zeggen dat de meetapparatuur niet eerlijk is.
Ideaal zou inderdaad iets zijn, waarover je geen discussie kunt hebben. Misschien is zo’n doorzichtige waterpomp (alles mechanisch) wel een idee. Of iets handigers zonder water. Aansturen van een kettingsysteem dat kogels van een bepaald gewicht optakelt, die dan weer via een gootje naar beneden rollen naar het reservoir. Dan hoef je alleen te tellen en het ziet er nog leuk uit ook.
Complotdenkers kunnen zeggen dat de skeptici in het complot zaten.
Voordeel van water is dat het gewicht bekend is en een stalen kogel kan nog steeds een zwart geverfd pingpongballetje zijn 🙂 (dus die moet door een waterbad heenrollen).
Bakjes van 10x10x10cm die omkiepen als ze vol met water zijn kun je ook tellen.
Aan de doorsnee van een waterstraal kunnen de kijkertjes thuis ook een inschatting van het aantal liters maken; dat is wat telt, wat zie ik en is het nauwelijks te vervalsen?
En zelfs als ze een niet-snel-verdampende vloeistof vinden die de helft weegt van water, dan moet de proef zo lang duren dat daarin dat mogelijk mindere gewicht wordt meegenomen.
Uiteindelijk moet het zo zijn dat je ervan uitgaat dat de motor vol met de allerbeste bekende accu’s zit.
Daarvan kun je het volume en gewicht bepalen en uitrekenen wat de motor minimaal aan arbeid zou kunnen leveren voordat de accu’s leeg zijn. Factor 2 of 3 er overheen en je weet hoelang de motor moet draaien om te bewijzen dat er geen accu’s inzitten.
Brandstofcellen misschien? Een klap voor de ontstekingsvonk 😉 en een ventilator om de warme gassen snel te verspreiden? 🙂
Ik had al eens De Broncode aangehaald als vergelijkbaar verhaal van oplichting en mensen met dollartekens in hun ogen die erin trappen, maar er blijkt al een voorganger te zijn: John Worrell Keely.
Deze flikte hetzelfde met talloze langdurige vertragingen, verbouwde zelfs ingenieus zijn huis om het aandrijfmechanisme te verbergen.
http://www.lhup.edu/~dsimanek/museum/keely/keely.htm
Het verhaal van Keely heeft er inderdaad veel van weg, leuk om te lezen. In het boek Voodoo Science van Robert Park staan ook vergelijkbare voorbeelden.
Grappig! Zes van de zeven “signalen van voodo science” kloppen in dit geval:
1 A discovery is pitched directly to the media, bypassing peer review, e.g., Pons & Fleischmann’s claims about cold fusion and Dennis Lee’s claims about free energy.
2 A powerful “establishment” is said to be suppressing the discovery.
3 An effect is always at the very limit of detection.
4 Evidence for a discovery is anecdotal.
5 A belief is said to be credible because it has endured for centuries, i.e., commits the fallacy of appeal to tradition. E.g., acupuncture and Ayurvedic medicine.
6 An important discovery is made in isolation (the “lone genius”).
7 New laws of nature are proposed to explain an incredible observation. A common lament of parapsychologists.
Van der Houwen is niet vies van enige zelfpromotie, maar als hij niet oppast loopt hij hiermee een wetenschappelijke deuk op.
Een filmpje met een erkende wetenschapper en uitvinder op Youtube geeft de gelovers (en investeerders?) weer een positieve push. Naïef om te denken dat je zo de rol van neutrale ‘host’ speelt. Als zou blijken dat Yildiz de zaak belazert loopt Van der Houwen klappen op omdat hij blijkbaar zonder grondige verdieping in de feiten schijnbaar aan de kant van Yildiz is gaan staan.
– Waarom heeft iemand na 30 jaar knutselen de standaardtermen voor natuurkundige zaken nog niet in zijn hoofd?
– Waarom loopt Yildiz’ huishouden niet op zijn eigen motor?
– Waarom is er nog geen enkel patent na 30 jaar?
– Waarom mag zelfs Van der Houwen niet weten welke universiteit de test gaat doen?
Hier een soortgelijk meer recentelijk verhaal waar mensen voor 10 miljoen het schip ingingen:
http://en.wikipedia.org/wiki/Steorn
Inderdaad een zeer terechte vraag: waarom loopt zijn huishouden eigenlijk niet op zijn eigen motor?
Misschien dat we ineens zijn elektriteitsrekening moeten opvragen? Want ja, het minste dat je kan verwachten is toch dat hij toch allereerst volledig zelfvoorzienend is, niet?
Het eigen huishouden zou toch moeten kunnen, aldus Walter de Rochebrune.
Wat is er mooier dan Yildiz die zijn meterkast opentrekt waar 3 Yildiz motoren staan te brommen en als je die uitzet dat het dan donker wordt?
De volgende stap is gewoon gaan bouwen, in 30 jaar had je er toch wel een paar af kunnen hebben, en een fabriekje van stroom voorzien. Volgens het Broncode scenario is daar bezwaar tegen omdat dan het geheim gevaar loopt omdat via een inbraak de motor gestolen kan worden. Idem voor een electrische auto. Nog afgezien van “Big-power” die je geen stroom laat verkopen.
Waarschijnlijk kun je meer geld verdienen door bouwtekeningen te verkopen en als het dan niet werkt beweren dat de bouwer niet nauwkeurig genoeg heeft gewerkt, werkt altijd.
Of een biografie van 30 jaar struggle tegen de machtige “Bigs” met inspirerende woorden, theorieën en schema’s voor al die Niburu-kopers.
“Big-power” laat je geen stroom verkopen? Hoe zit dat dan met mensen die bijvoorbeeld met zonnepanelen stroom opwekken?
Nou, in NL is het ook al niet zo makkelijk, al zeg ik niet dat big power daar de hand in heeft.
Als je een fabriek in Limburg hebt kun je een windmolen op je erf plaatsen en stroom aan jezelf leveren. Handiger is het om die molen aan de kust neer te zetten vanwege heel veel meer wind. Vervolgens stop je de stroom in het electriciteitsnet en tap je die in Limburg weer af, met een kleine vergoeding voor de nettransporteur.
Maar nee, volgens de wet ben je vanaf de kust energieleverancier (aan het net) geworden en moet er BTW en energiebelasting ofzo betaald worden ook al lever je 100% aan jezelf. Dus de molen blijft in Limburg of komt er helemaal niet.
Als een VVE het dak van hun flatgebouw vol met zonnepanelen wil zetten en pro rata aan de flateigenaren wil leveren dan wordt de VVE opeens als rechtspersoon energieleverancier en moet er belasting betaald worden. Als particulier of buurtvereniging kun je dus ook niet zo voordelig je stroom met eigen zonnepanelen op een weiland in de buurt gaan opwekken.
Als jij bijvoorbeeld 10 cent betaald voor een eenheid stroom maar je levert overdag met zonnepanelen aan het net, dan krijg je maar 6 cent per eenheid. Als je ‘s avonds je eigen stroom weer terug wilt hebben voor 6 cent + bewaarloon, dan kan dat niet, je betaalt 6 cent plus belasting = 10 cent.
Ik dacht dat ze dit soort obstakels nu uit de weg aan het ruimen zijn.
Tja, wie heb je als sponsor? Yildiz moet met motor en aanhang ergens naartoe en visa en 30 dagen onderdak krijgen. Als je ziet welke poeha daarover in de mails gemaakt werd op pureenergyblog snap je niet dat ze zo snel al besluiten wèl naar de expo in Genève te kunnen gaan.
Die zogenaamde universiteit zou de testkamer stralingsdicht maken (Faraday) voor € 50.000,-! En nu het niet doorgaat is er geen enkele universiteit die klaagt dat Yildiz niet komt en Yildiz zegt niet welke universiteit hem belazerd heeft.
Ik geloof wel een beetje in scenario 2b, elk uitstel is dan welkom, maar dan moet je onderhand wel handlangers hebben om dat scenario vol te houden.
Die uitnodiging voor Genève kwam trouwens zo’n 31 dagen van te voren en toen dacht ik al dat dat spaak ging lopen met de “universiteit”. Dus, tja kunnen we gaan wedden hoe groot de kans is dat Genève ook niet doorgaat of een niet-controleerbare demonstratie wordt?
Misschien een wedstrijd argumenten voorspellen:
– Te strenge Zwitserse veiligheidsvoorschriften lieten het niet toe
– Beurs laat geen trailer met motor toe
– Trailer met motor mag niet op parkeerterrein staan
– Crew mag niet op parkeerterrein overnachten ter bewaking van de motor
– Permanente bewaking met webcams niet mogelijk of worden urenlang onderbroken tijdens transport naar buiten/binnen
Als die Yildiz echt zo’n knutselaar is, dan moet het geen probleem zijn om met die magische trommel een ouderwetse bakfiets aan te drijven. Die trailer in Geneve kunnen we dan gebruiken om de bakfiets naar de voet van de Mont Ventoux te rijden. Daar gaan we vervolgens met z’n allen met die bakfiets omhoog en met die trommel als aandrijver. Yildiz’ assistent Halil stuurt de bakfiets en in de laadbak zitten Yildiz, twee skeptici en Ward van der Houwen dus om alles te filmen.
Vijf personen, de tovertrommel van Yildiz en een bakfiets wegen samen zo’n 500 kg. Van de voet naar de top van de Mont Ventoux is het hoogteverschil zo’n 1500 meter. De energie om naar de top te geraken is dus minimaal: Energie = massa x valversnelling x hoogteverschil = 7,5 megajoule. Als er in die tovertrommel van Yildiz (48 kilo) een banale Priusbatterij zit van 42 kilo en 1,4 kWh, dan lukt het niet. Want 1,4 kWh is gelijk aan 5 megajoule.
Dat lijkt me een goeie objectieve test. En als die bakfiets dan midden in dat maanlandschap in de striemende wind gaat haperen en vervolgens stil komt te staan, dan geeft dat voor Ward een stuk prachtige en onsterfelijke filmdramatiek.
Die knutselaar heeft allang een gocart in elkaar gezet. Daarmee kan hij die trailer de berg op trekken.
http://www.youtube.com/watch?v=ZELZQOuIASU
Agno is in zijn jonge jaren ook altijd geïntrigeerd geweest door magneetmotoren. Had op een dag een geweldig idee voor een perpetuum mobile en meteen geprobeerd om mijn magnetische zuigermotor te bouwen met Lego magneten (van de trein), maar het werkte niet… Het idee was als volgt:
* Zuiger heeft noordpool magneet.
* “Bougie” heeft ook noordpool magneet.
* Zuiger kan niet naar bougie toe bewegen want beide noordpolen stoten elkaar af.
* Dus. Plaats er metalen plaatje tussen (opgebouwd uit dunne van elkaar geisoleerde ijzeren plaatjes).
* Zuiger kan nu opeens wel naar boven (wordt zelfs omhoog getrokken) en komt vlak bij de bougie.
* Trek (of draai) snel het metalen plaatje weg.
* En een magnetische “explosie” duwt dan de zuiger naar beneden
* Etc.
Wist ik veel over inductiestromen en waarom het toch wel erg veel kracht kostte om dat metalen plaatje snel weg te trekken… Zie plaatje beneden.
In het commentaar van lezers op de originele Skepsis-blogpost van 2010, vroeg iemand zich af waarom een bedrieger zulke mooie afgewerkte onderdelen gemaakt zou hebben om alleen maar de kluit de belazeren. Ik denk dat er een denkfout in deze redenatie zit. Deze meneer heeft waarschijnlijk oprecht geloofd dat zijn idee zou gaan werken. Dat heeft ie ook aan iedereen in zijn periferie verteld. Ook dat hij daarmee heel beroemd zou gaan worden. En dan ga je aan de slag en dan maak je indrukwekkend glimmende onderdelen en laat je magneten ingieten in plastic. En dan is ie af en geef je hem een zwieper. En dan staat telkens weer stil…
En dan schreeuw je “krütcebab !!!” (<- shit in het Turks). En wat dan te doen? This man desperately needs a face-saver! Hey, idee. Snel motortje erin bouwen en dan luid "Akerue !!!" (<- Eureka in het Turks) tegen iedereen roepen en demos geven. Dat maakt indruk. Haal advocaat erbij om je te beschermen en dat trekt ook meteen weer andere geldruikende sujetten aan. Voor je het weet passeer je het morele 'point of no return' en is de geest volledig uit de fles. Ik denk daarom oprecht dat deze man het slachtoffer is geworden van zijn eigen idee en geldingsdrang (het 2b scenario dus).
Heeft iemand al eens aan Yildiz gevraagd waarom er electriciteitsdraden (met een kroonsteentje aan het einde) naar binnen lopen? Is dat soms om de accu telkens weer op te laden…?
Leuk die machine! Ik kan helaas geen video op Youtube vinden waar een “shield” op die manier wordt weggetrokken cq, bewogen.
Dat van die draden op Yildiz’ motor zat me ook dwars. Terwijl Ward van der Houwen “geconstateerd” heeft dat er geen spoelen in de motor zitten. Misschien iets voor Pepijn als hij Ward aan de lijn heeft, of Duarte.
Wards opmerking over die “spoelen” verraadde enigszins de mans naieviteit. Op bijv. http://adamone.rchomepage.com/guide5.htm kun je zien dat een motortje zo groot als je duim volstaat voor een 200 Watt omzetting van elektrische batterijenergie naar een draaiende as. Batterijen zijn tegenwoordig heel populair voor de aandrijving van modelvliegtuigen. Met een batterij ter grootte van een gsm kun je een modelvliegtuig van 2 kilo pakweg een kwartier in de lucht houden. De vuistregel is ongeveer 100 W per kilo. Het zou me niets verbazen indien Yildiz veel inspiratie voor z’n perpetuum mobile had gevonden in de moderne modelvliegtuigbouw.
Motoren op lucht te laten lopen is een andere optie:
http://abcnews.go.com/Technology/vintage-car-runs-air/story?id=18738263
Motoren die op samengeperste lucht lopen zijn er al een tijdje:
http://www.autoblog.nl/archive/2008/01/09/hybride-aangedreven-door-lucht
http://www.autoblog.nl/peugeotcitroen-heeft-hybride-op-benzine-en-perslucht
Als je met een electrische motor de lucht voor de auto samenperst omzeil je de accijns van benzine of diesel, maar energie wordt er nog steeds verbruikt. Het is een mooie vorm om (rem?)energie op te slaan en stilletjes en schoon door de stad te rijden.
Het is net als met waterstof, dat is geen energieleverancier, maar een energiedrager.
In het abcnews filmpje wordt vloeibaar gemaakte lucht gebruikt, dat krijg je niet zomaar, dat kost energie om te maken. Het filmpje en artikel wekken onterecht de indruk dat dat allemaal niets kost.
Auto’s op gebakken lucht:
http://www.lowtechmagazine.be/2007/07/autos-op-gebakk.html
Ja, maar ik bracht dit als ludieke bijdrage en zo wordt het door ABC eveneens gebracht aangezien ze een fragmentje uit “Back To The Future” laten zien, waarin de prof zijn fueltank voorziet van afval, zodat hij weer verder kan reizen. Dit scenario vind ik overigens zeer realistisch. Everything is only a matter of time. Grap of niet, it will come. Or it’s already there.
Daarom zou het wel aardig zijn als jullie Ward een beetje wijzer maakten zodat hij niet alleen een “open mind” maar ook een kritische geest heeft gedurende de documentaire en het niet een eenzijdig verkooppraatje voor Yildiz wordt.
Wie financiert die documentaire eigenlijk? Follow the money?
Vroeger had je autootjes en treintjes die liepen op een veer, je moest een schuifje omzetten en weg waren ze. Daar doet dit me aan denken, heeft trouwens voor wat het aan en uit zetten ook gelijkenis met windmolens.
And the beat goes on…
http://www.pureenergyblog.com/2013/03/19/622/yildiz-magnet-motor-documentary-trailer-march-2013/
Je houdt de zaak goed in de gaten 😉
Het is Yildiz’ motor of Nanotechnologie waar ik mijn spaarcenten in ga stoppen voor “free energy”.
Justin Hall-Tipping: Energie uit het net laten vrijkomen
http://www.ted.com/talks/justin_hall_tipping_freeing_energy_from_the_grid.html
> claimde op een geheugenchip van 64 Kb meerdere DVD’s
> te kunnen zetten door een nieuwe vorm van compressie.
> Wiskundig gezien is de zaak klip en klaar, dat is onmogelijk.
Maar het hoeft toch geen verliesvrije compressie te zijn? Hoe bewijs je in dat geval wiskundig dat het niet kan? Heb je daarvoor niet op zijn minst een formele definitie van ‘kwaliteit’ nodig? Als het dvd’s vol tekst betrof zie ik een bewijs nog wel zitten.
Je hebt gelijk, dat ik er de kwaliteit van het vertoonde beeld bij had moeten vermelden, maar ik dacht dat uit de context wel duidelijk wordt, dat die van zo’n niveau was dat mensen als Pieper dachten er een verkoopbaar product mee in de markt te kunnen zetten. Ik zal het rekenwerk hier niet doen, maar 64 Kb is echt heel weinig hoor! Als indicatie: ik zipte net even alleen het ondertitelbestand van een film (Inception), da’s alleen tekst met tijdsindicatie, en daarmee heb je de helft van die 64 Kb al gevuld.
Dat is een handenwapperbewijs wat ik hier niet verwacht had 🙂 Volgens mij bestaat er zoiets als algorithmische codering (Barnsley) wat goed leek te werken voor natuurlijke objecten. Blijkbaar was voor Boon’s idee een speciale compiler nodig, wat iets anders is dan een simpele zipper.
Ach, ik had natuurlijk ook het wiskundige toverwoord ‘triviaal’ moeten gebruiken 😉
Maar even een toelichting dan. Volgens Sloot was zijn compressiealgoritme universeel, dus werkte het voor welke film dan ook. Laten we dan eens kijken naar een subset van mogelijke films, die waarin de tekst van een boek wordt getoond. De informatie in zo’n film wordt bepaald door de tekst die getoond wordt. Die zul je ‘lossless’ moeten coderen, anders wordt het een ander boek. Nu zitten we dan met een hoeveelheid informatie die zonder verlies gecomprimeerd moet worden en hoe dat gaat, vertelt de theorie van Shannon (zie bijv: http://www.data-compression.com/theory.html#theory ).
Engelse tekst kun je ongeveer een factor 6 indikken. Met 64Kb heb je dan ruimte voor 64 x 1.024 bytes x factor 6 = 393.216 tekens (uitgaande van een korte ASCII tabel). Is dat veel? Nou dat valt wel mee. Gemiddelde woordlengte (5+spatie) en leessnelheid (200 p.min) leert dat je dat in een uurtje of zes wel weg leest. Leuk vermaak, maar dan moet je al die explosies en spannende achtervolgingen er dus zelf bij bedenken, dat past niet meer op dat chipje. 16 normale DVD’s pas er dus echt niet op.
Pepijn, bedankt voor je antwoord. Het toverwoord is ‘verliesvrij’, dit is inderdaad wat Sloot claimde. Het ontkrachtend bewijs is dan “triviaal” (Shannon, entropie, Kolgomorov, etc., etc.).
De Nederlands Wikipedia heeft een uitstekend lemma over Sloot (vele malen informatiever dan bv. het Engelse verhaal, dat verwachtte ik niet en zat daarom even op een verkeerd spoor). In de links van dat lemma kom je een bestand tegen ( http://www.keyword.nl/compressie.pdf ) wat een mooi overzicht geeft van alle mogelijke theorien over Sloot’s uitvinding.
Ik vind zelf het meest aannemelijk dat er een LZW
algoritme bedacht is dat met een woordenboek van plaatjes werkte. In die tijd (en op een laptop scherm) is een demonstratie van 16 films in een mozaiek vast indrukwekkend geweest (160x100x8 pixels, de huidige icons zijn 256x256x24), en een fullscreen filmpje misschien ook nog wel (in die tijd hadden we DOS en hoogstens 15 bit kleur, 640×400). Het probleem dat dan nooit kan worden opgelost is hoe dat woordenboek van bitmaps in die 64K te krijgen. Daar was die schoenendoos waarschijnlijk voor nodig, en die kon niet door de internet kabel 🙂
PS: Sorry dat ik off-track ga. Ik vind deze site vooral leuk door de secundaire informatie en de aansporing om eens rustig over de hypes van het verleden na te denken. Ik was anders nooit aan Sloot en (b.v.) James Randi toegekomen.
Op http://jansloot.telcomsoft.nl staat meer over Sloot. Daar staat dat het iets anders in elkaar stak, maar dat is volgens mij op basis van een reconstructie achteraf, om de demonstraties te verklaren. Maar het maakt weinig uit voor de wiskundige tegenwerpingen. Als elk boek of film met een sleutel van 1 Kb uit die data van 370Mb getoverd kan worden, dan zouden er maar 1024 verschillende boeken en films zijn, quod non.
Het was even spitten, maar: http://jansloot.telcomsoft.nl//Sources-1/Octrooi/Octrooi_2.htm vertelt hoe het idee (of een eerdere versie ervan) in elkaar steekt. Het idee werkt, naar mijn mening, niet voor speelfilms omdat het uitgaat van het foutieve idee dat exact dezelfde beeldlijnen (of triviale varianten daarop) zeer veelvuldig voorkomen. Ik had Kolgomorov er dus niet eens bij te hoeven halen, het is veel simpeler dan dat.
Als het idee wel had gewerkt was het nog niet geweest wat de investeerders dachten. In de implementatie zou iedere gebruiker een doos met ROM chips hebben gekregen met de ‘database’ voor bv. 1000 speelfilms. De keycard (64kB volgens octrooi) ontsluit een aantal van die filmpjes. In de visie van sommigen is de compressie dan 1000 speelfilms : 1000 bytes, maar het is natuurlijk 1000 speelfilms : . Het blijft nog steeds een prestatie, maar waarschijnlijk is het grondidee waar het patent op rust (veel precies gelijke beeldlijnen) nooit echt getest. En op een gegeven moment (Pieper) kon de uitvinder de doos van Pandora niet meer dichtkrijgen.
Dit is natuurlijk maar speculatie van mijn kant. Het is echter wel beangstigend om te zien hoeveel er door mensen gepraat is over dit onderwerp zonder ook maar een enkele deskundige in beeld te brengen. In een van de documentaires wordt bv. een e-mail van een Natlabber voorgelezen waarbij deze eerst uitlegt waarom de uitvinding niet werkt, en daarna wat hij verder met het verhaal gaat doen (niets natuurlijk). Alleen het tweede stukje wordt getoond, de motivatie is weggeknipt (zie diverse links op deze website over deze methodiek 🙂
Ik weet niet of mijn antwoord in een van de links voorkwam, maar ik herinner me een uitleg waarbij de computerinstructie “het hele scherm=marineblauw” (simpeler/korter kan niet en is niet comprimeerbaar) al voldoende bytes opleverde. Zodanig veel dat een filmpje met beeldschermen gevuld met één kleur al niet meer op een credit card past.
Het toverwoord was dus niet kwaliteit maar basisinstructie o.i.d. en dat had “cum laude informaticastudent aan de faculteit der wiskunde Roel Pieper” moeten begrijpen. Maar dollartekens vertroebelden mogelijk zijn blik.
Het (oude) patent zegt niet dat de keycard 16 speelfilms bevat. (Welk mens met enig technisch benul kan zoiets geloven?) Zodra er ROM geheugen in de doos zit is het ook niet nodig dat het kaartje zelf de referenties bevat naar alle deelstukjes om een van die films te herconstrueren. Je kan immers ook gewoon wijzen (met een paar bits) waar in het ROM geheugen die blauwdruk staat. Op die manier heb je de mogelijkheid om 64KB * 8 bits = 2^24 mogelijk speelfilms te selecteren.
Het is nog steeds een knappe prestaties om 16 speelfilms in die schoenendoos te krijgen, maar met de techniek van vandaag kijkt daar niemand meer van op. Zoals Pieper zelf ook zegt in een van de documentaires was er uiteindelijk het (onoplosbare) probleem om de database (het ROM geheugen) bij de klanten te krijgen. Met de hype van de snelle jongens eraf geblazen blijft alleen de vraag over of Sloot inderdaad iets had gevonden dat beter was dan LZW.
Ik ken het patent niet, maar in het boek gaat het wel degelijk over 16 films op een chipkaart die via(!) een “doosje” afgespeeld worden, niet over een doosje met 16 films.
Van der Sloot was panisch dat iemand het decodeerkastje zou openmaken, want “het geheim om 16 films op een chipkaart te zetten was dan direct te zien”.
Waar Pieper zegt wat jij beweert weet ik niet, maar hij voorzag giga veranderingen in het transport van video, dat kan niet als het kastje met rommetjes alle films al moet bevatten, het was alleen een decodeerkastje.
Het is wel opmerkelijk dat netflix het zo goed doet, hebben ze toch de broncode gekraakt
Van der Houwen heeft een verslagje van een demonstratie op 15 juni op zijn website neergezet. Nu krabbelt Van der houwen flink terug want de test mislukte en Yildiz en companen vertrokken met de noorderzon…
Of die documentaire er ooit nog gaat komen..?
http://vdhouwen.eu/yildiz-magnet-motor.html
Van der Houwen heeft zijn verslagje van de demonstratie op 15 juni van zijn website weggehaald. Probeert Van der houwen zijn straatje schoon te vegen? Zou die docu er ooit nog komen?
Daarom voor de geschiedenisboekjes hieronder de google vertaling van het verslagje naar het engels zoals geplaats door Sterling D. Allan op Peswiki.com.
Here is a Google translation (slightly edited):
The test of the Yildiz Engine on 15 June was a “fiasco”
Mr . Yildiz, with a new, improved version of his magnet motor, [showed up to do a demonstration of it at] the complex of Chava Energy near Berlin, and there was also a new engine — at first glance even simpler than the version before.
Meanwhile, the crew of Chava Energy (the host of the test in an old GDR “Funk Test” complex) worked day and night on the test rig, consisting of two truck engine alternators on a torsion balance sheet structure, with a 1 meter long arm on the scales — quite elegant. The dynamos [were set up to be] driven [by the magnet motor], [to then pass through] an inverter to [power a] load [consisting of] an entire row 220V floodlights.
Everything was ready on Saturday 1400 hr …
However, when Mr. Yildiz gave a small demo of the engine, [it turned maybe] 30 [revolutions] and eventually stopped … Not good. [Mr. Yildiz] fumbl[ed with the] settings, and then continued back to the bungalow, where [he] remained … and …. and evening at the BBQ: No Yildiz. However, an apologetic Murat … If tomorrow [they] would not succeed, then maybe [they could do] a test in Turkey … Nothing about a second serious offer to test [at] a University next week … in Europe.
And In the morning they were gone … It was exactly as I had predicted. The Turkish “inventor” himself hopes that his invention will work if he plays with me and follows his intuition.
Remains the mysterious first silver demo bike I’ve seen myself yet run. [(In reference to something Chava displayed at the BBQ?)] And Dr. Duarte, who [steadfastly stands] behind the engine is … also [collegial at the] bbq — great people (evening bowls and chanting from the outbuildings), stories of rete – intelligent people, Dirac equations, electron-spin from the electron viewed, and also normal, intelligent-looking, but much faster-derived people, on visiting aliens and the third phases of death.
In short: beautiful recording material. A weekend of haste and stress, belief and disbelief, disappointment and anger …. and yet especially so much hope ….
On to the next test, but again …. Next Episode of “Turkish dreams” …
Wat stelt zulke oplichterij nog voor in het licht van wat er in de bankenwereld is gebeurd (en nog gebeurt)?
Is dat een verzuchting die voortkomt uit de frustratie over de banken, of een vergoelijking van wat Yildiz uitspookt? Of beiden 😉
Priorities is the name of the game. There are bigger fish to catch. Maar toegegeven, geen idee waarom ik dat precies hier zou willen aankaarten.
Yildiz kondigt de start van verkoop van zijn apparaten aan: http://www.bsmhturk.com/news.html
In het eerste kwartaal van 2015 kun je al een machine kopen voor ruim 15.000 euro, alleen even 5.000 euro aanbetalen …. Ik vermoed dat de start van de verkoop wel weer uitgesteld zal worden of dat we snel het einde van het verhaal Yildiz mee gaan maken.
Tamelijk vreemd die prijs van 15.100 euro en 5.100 euro aanbetaling. Een commerciële prijs is altijd 14.950.
Of zouden er juridische implicaties in Turkije of Europa vastzitten aan de grens van 5.000 of 15.000 euro? Of een vreemde berekening vanuit de Turkse munt?
Dat aanmeldingsformulier is echt een lachertje, er wordt niet eens gevraagd welk type motor men wenst en hoeveel.
Ik ben net zo benieuwd hoe dit gaat aflopen. 100 aanbetalende slachtoffers is toch totaal 510.000 euro, en ga jij maar eens procederen om 5.100 euro.
Het zit zo, Een magneet die niet belast word slaat een heleboel energie op en verliest deze met ongeveer 1% op 1000000 jaar als je ze niet belast. De kostprijs van een magneet kost zeer veel als je bekijkt hoeveel magneten je nodig hebt om een voldoende kracht op te wekken, Electromagneten zijn 100 maal sterker. Daarbij is er nog een probleem als je teveel energie aftapt loop de motor warm en dit zorgt er voor dat dat de permanente magneten zeer snel alle energie definitief verliezen. Je kan ze dan wel weer opladen met spoelen, maar dat gaat ook weer heel veel energie kosten. Het werkt dus wel degelijk en je kan er zelfs energie mee opwekken maar vergeet niet dat dit zeldzame aardmaterialen zijn waar bij onze wereldbol vele miljoenen jaren er mee bezig is geweest om deze energie (magnetische) in de permanente magneet te stoppen, Verder zijn er jaren geleden vele permanent magneet motoren gemaakt, maar omdat de kracht onvoldoende is worden de elektromagneet motoren die een combinatie gebruiken meestal enkel toegepast in zeer kleine motoren zoals de harddisks ventilators en zo voort.
Deze worden niet zo warm omdat men niet zoveel energie onttrekt.
Vele van die uitvinders verschieten dat ze geen patent krijgen op hun machine en zeggen dat de overheid de schuld is. Maar vergeet niet als er iemand reeds een pattent heeft op het systeem en dat pattent is afgelopen dan is dit systeem algemeen inzetbaar, De uitvinders moeten niet naar het pattent streven maar een fabrikant zoeken die dit op de markt wil brengen. Laten we tenslotte zo verklaren een permanente magneet motor is niet de juiste naam omdat de energie wel degelijk gebruikt word als stof opgeslagen in de magneet, eenmaal opgebruikt weg dure energie, en moet je er nieuwe insteken. Is zeer slecht rendement!
Ja ook bij waterstof en zelfs bij brandstof is een zeer slecht rendement. Men beweert alleen dat het rendement groter is omdat ze de kosten voor het omzetten van de co2 naar carbon gewoon verwaarloost, dat kost namelijk ook meer energie dan we er uitgehaald hadden. Als je het totale beeld bekijkt is waterstof explosie nog het rendabelste als we met de afvalstoffen rekening houden. Ik zeg wel explosie (hho) knalgas. Dit levert veel minder nuttige energie op dan benzine of diesel maar de afvalstoffen zijn enkel water, bij een waterstofcell maakt men geen winst maar verlies omdat je geen gebruikt maakt van de extra energie die de atomen vasthoud. Je moet daar dus weer energie instoppen voor je het eruit kan halen. om de kracht genoeg te produceren met knalgas word de installatie
te groot en te zwaar om in een voertuig te plaatsen wegens de grote hoeveelheid stroom die extra moet opgewekt worden door de motor. En nee de natuur moet nog steeds de energie erin stoppen. waterstof is het tweede meest voorkomende product op aarde na nitrogeen.
Was het niet ook dat Nicolas Tesla begin vorige eeuw ook voor oplichter door de gevestigde wetenschap werd verguist omdat zijn denken ver vooruit was? Wetenschappers moeten naar mijn smaak open staan voor wat wellicht onmogelijk lijkt in hun “beperkte” wereld van denken.Waren het niet de uitvinders die ons verder brachten en de wetenschappers binnen dat “nieuwe” concept leerde denken.
Denkt u dat thermodynamica niet meer van toepassing is? Op basis waarvan dan wel?
De thermodynamica en de wet op behoud van energie is wel degelijk van toepassing je moet het alleen in verband kijken met de totale ruimtelijke energie die er aanwezig is en ook rekening houden met de prosessen die de energie in een materiaal moeten stoppen. Zelfs een simpele rotssteen bevat zoveel energie vergelijkbaar met een kernreactor maar dat is niet aan te raden voor thuisgebruik natuurlijk. Bij kernenergie als je rekent hoeveel energie je erin moet stoppen om de afvalstoffen cirkel om te draaien dan is een rotsblok toch weer een betere oplossing gezien de overvloed en je hoeft dit proces niet om te draaien omdat de afvalstoffen natuurvriendelijk zijn.
“Zelfs een simpele rotssteen bevat zoveel energie vergelijkbaar met een kernreactor maar dat is niet aan te raden voor thuisgebruik natuurlijk”.
Stenen genoeg. Maar…
Hoe krijg ik de energie uit die kubieke centimeter steen om mijn huis (en tegelijk maar even dat van alle Nederlanders) te verwarmen? Laat ik niet moeilijk doen, ik verwarm dan België ook wel even mee.
Wat is nu de essentie van uw letterlijk onnavolgbare verhaal?
Dat bestaat al. Een rotsachtig gesteente bevat veel thorium. Thorium en uranium zijn de twee krachtigste materialen voor kernsplijting. Dat gaat je thuis niet lukken. Er is al een bedrijf bezig om dat te promoten, de opstelling van zo een centrale kost heel veel geld, Ik denk dat daar het probleem ligt. Het voordeel van thorium zou zijn dat er geen tonnen actief materiaal achterblijven.
U beweert dus – als ik uw 2 laatste reacties juist samenvat – dat 1 kubieke cm gesteente zoveel thorium bevat dat je er meer dan genoeg energie uit kunt halen voor een heel land gedurende een jaar?
Promoten van die wijsheid is iets anders dan het in werkelijkheid uitvoeren, lijkt me.
Maar gauw aan de slag met dat bedrijf! We horen het wel als het zover is. Of… wat ik sterk vermoed: we horen nooit meer iets na een lucratieve promotietour?
Ik heb gezegd alleen voor het huishouden! Kijk op Wikipedia bij nuclear energie from thorium. Mijn kennis hierover is veel te beknopt, dat moet ik toegeven. Trouwens heel het verhaal hier is maar een toelichting wat ik gevonden had op internet. Wij praten hier over magneetmotoren. De bedoeling is alleen om duidelijk te maken dat er overal energie in zit.
Zoudt u maar niet liever ophouden met dit soort verwarde mengsels van waarheid en verdichting en klakkeloos uit internet opgeviste meningen en onbegrepen natuurkundige begrippen?
O.K. Dan ga ik nu ophouden. Ik zal me dadelijk uitschrijven. Ik heb er ook geen zin meer in om naar uw beledigingen te luisteren. En als er dan toch geen gesprek mag gevoerd worden op een nette manier op een daarvoor bestemde webpagina??? En nee ik weiger u ook te beledigen. Heb alleen maar een beetje meelij. Groetjes.
In de inmiddels verwijderde reacties van “vervoort” ging het over de energie die er in een magnetisch veld zit en die benut zou kunnen worden. Je hoort dat wel vaker. Er heerst veel wanbegrip dienaangaande.
Het magnetisch worden van een stuk ijzer is zoiets als het bevriezen van water. Het is een faseovergang. Je kunt dat magnetisch zijn ook weer ongedaan maken door je ijzer op te warmen.
De hoeveelheid energie die er is opgeslagen in het magnetisch veld van een stuk magnetisch materiaal is relatief klein.
Laat me dit kwantitatief toelichten.
De energiedichtheid van een magnetisch veld van sterkte B (in Tesla) is u= (1/(2 mu)) B^2. Hierbij is “mu” de zogenaamde magnetische permeabiliteit. Dat is een constante die voor gewone huis-, tuin- en keukenmaterialen in SI eenheden een waarde heeft van 1,3 10^(-6). Voor bijvoorbeeld het aardmagnetisch veld (40 10^(-6) Tesla) vinden we dan een energiedichtheid van 0.00061 Joule per kubieke meter. Met andere woorden, de magnetische energie van zo’n kubieke meter is zelfs niet genoeg om een gloeilampje van 10 Watt een tienduizendste van een seconde te laten branden.
Iedere nijvere hobbyist kan zelf de gegevens opzoeken en dan narekenen met hoeveel graden de temperatuur van een staafmagneetje omhoog gaat wanneer je die magnetische energie omzet in warmte. Zelfs met een supersterke neodymium magneet van ongeveer een Tesla zul je zien dat het om minder dan een graad Celsius gaat.
Dan wachten we dus maar rustig op het promoten van nieuwe wijsheden door het bedrijf van de heer Vervoort. 🙂
Jij bent helemaal mee! Martin. Misschien ken jij ook wat van thorium???
Hier een tekst uit wikipedia:
Een thoriumreactor is een kernreactor die kernsplijting van thorium als energiebron gebruikt. De gesmoltenzoutreactor (Engels: Molten Salt Reactor (MSR) of soms Liquid Fuel Thorium Reactor (LFTR)) wordt populair vaak aangeduid als ‘thoriumreactor’, hoewel ook een conventionele kerncentrale thorium als brandstof kan gebruiken en een gesmoltenzoutreactor ook alleen op uranium en plutonium kan werken. Door de toenemende schaarste van fossiele brandstoffen, het dreigende broeikaseffect, en het protest tegen kernenergie als gevolg van de kernrampen van Tsjernobyl en Fukushima, is de interesse in thoriumreactoren gestegen, omdat deze volgens voorstanders niet de nadelen dragen van op uranium gebaseerde reactoren, en daardoor een uitkomst kunnen bieden van het kernenergiedebat.
Op Kickstarter proberen geregeld allerlei fantasten soortgelijke dingen aan de man te brengen, Trouwens wel tekenend dat Kickstarter zelf dit gewoon toelaat,
https://www.kickstarter.com/projects/1339025023/the-energy-accelerator
https://www.kickstarter.com/projects/1894108276/fulford-electric-generator
https://www.kickstarter.com/projects/488628412/magnet-energy-generator/description
“Comments for backers only”!
Tja, zo houd je kritiek buiten de deur.
Wel een aardige manier om een beetje geld te scoren en weg te wezen.