Happinez recensie, 1-2011

Happinez is een blad dat veel gelezen wordt in het alternatieve circuit. Het wordt soms zelfs als bron aangehaald, terwijl er vaak claims in worden gedaan die allang onderzocht en achterhaald zijn. De komende tijd bespreken we op Kloptdatwel.nl iedere editie.

Het thema van 2011 is een reis die begint bij jezelf en eindigt bij jouw plek in het grote geheel. Van ‘ik’ (dit nummer) naar ‘wij’ (nummer 8). De acht edities beloven samen een pad vol onderzoek, wijsheid en inzicht te vormen.

In de zeven artikelen die op de cover worden aangekondigd staat het ‘ik’ centraal:

-Wat maakt jou tot wie je bent?
-De boodschap van de Sioux indianen
-Leef je mooiste leven
-Schrijf en vind de weg naar je hart
-Gezond eten : houd het simpel
-Test: hoe groot is jouw ego?
-Sjamanisme in Scandinavië

De boodschap van de Sioux indianen
Na meer dan 20 bladzijden foto’s en advertenties begint op p. 26 eindelijk het eerste artikel, het is een interview met de 33-jarige Kiesha Crowther (indianennaam: Little Grandmother). Ze geeft over de hele wereld lezingen om de boodschap van de Sioux indianen te verkondigen. Hoewel ze er blond en blank uitziet beweert ze in het interview dat haar moeder behoort tot de Sioux/Salish stam. Nadat haar moeder haar vader had ontmoet, verwisselde ze het reservaat voor een boerderij op het platteland ergens in het zuiden van Colorado, alwaar Kiesha is opgegroeid.

Op haar dertigste verjaardag ging de telefoon en werd Kiesha gevraagd om sjamaan en hoeder van de wijsheid te worden. De ouderen van de stam van haar moeder hadden haar vanaf haar geboorte gevolgd en beweerden dat ze was voorbestemd om sjamaan te zijn. Na enkele weken van bidden en mediteren besloot ze de roeping te accepteren.
Kiesha’s boodschap is dat we allemaal broers en zusters zijn omdat we dezelfde moeder hebben: Moeder Aarde. We hebben allemaal een hoger zelf, een ziel, een ‘ik ben’ die ons helpt te herinneren wie we zijn, waar we vandaan komen en wat we hier te doen hebben. Het leven op aarde draait om leren. Als je dit beseft ben je vrij. Je zult vanuit liefde gaan leven en niet meer oordelen over anderen. Want waar anderen ook in verzeild raken, het is voor hun eigen bestwil, o nee foutje, er staat ‘het is voor hen bedoeld om van te leren’.

Natuurlijk heb ik Kiesha Crowther even gegoogeld, er zijn veel filmpjes van haar te zien op YouTube, en zo kwam ik ook terecht bij een wel ingelichte skeptische site waar ik las dat ze helemaal geen indiaanse moeder heeft, sterker nog , die Sioux/Salish stam bestaat niet eens, ze heeft het gewoon allemaal zelf verzonnen!
Verder valt te lezen: de federatie van Salish- en Kootenai-stammen van het Flathead-reservaat neemt nadrukkelijk afstand van de claims van Kiesha Crowther, ze is niet hun sjamaan en heeft niet het recht deze titel te claimen:

We have zero connection to Kiesha Crowther. Her online talks are not based in any kind of authentic knowledge from this tribe, or as far as I can tell, any tribe.
(…)
I’ve been contacted by people from Hawaii, Spain, Denmark, Switzerland and Germany who appear to have given her great fees to speak. Zero dollars have come to support our language, culture, safety net programs of this reservation. We have no record of the family names she’s shared in her many biographical posts. Nothing about her stories feels remotely authentic as pertaining to Salish, Lakota, or general Indian culture or beliefs.

Rob McDonald
Communications Director
Confederated Salish Kootenai Tribes

Het volgende artikel: Wat maakt jou tot wie je bent? is geschreven door schrijfster en vaste redactiemedewerkster Lisette Thooft.
Er wordt gefilosofeerd over: waarom ben ik ik?, waarom ben ik nou toevallig die ene ik en niet een ander. Na drie bladzijden mijmeren waar je geen steek wijzer van wordt volgt de afsluiter, Lisette komt tot het spectaculaire inzicht dat de vraag moet worden verlegd, waarom ik ik ben is niet meer belangrijk, al filosoferend is ze er achter gekomen dat het gaat om de rol die je komt spelen op het wereldtoneel. Met andere woorden waarom ben ik hier? Er zijn veel goede bestaansredenen mogelijk, bijvoorbeeld: ik ben hier om te leren lief te hebben of om te leren mezelf te zijn. De eerste helft van je leven heb je vaak nodig om uit te zoeken waarom je hier bent, de andere helft kan je dan gebruiken om te zijn wie je bent. (zucht, wat een gezever)
Dat ik niet de enige ben die zich stoort aan het wollige taalgebruik van Lisette Thooft kunt u hier lezen, het is een originele, bijzonder humoristische en zeer rake analyse van een van haar boeken.

Dan volgt het artikel: Sjamanen van het noorden waarin journaliste Ingrid Melenberg samen met de Amsterdamse sjamane Linda Wormhoudt een rondreis door het zuiden van Noorwegen maakt.
De informatie uit historische bronnen is schaars maar met een beetje fantasie en een portie eigen beleving en ervaring kom je toch nog een heel eind. Voor wie geinteresseerd is in sjamanisme: Skepsis heeft een véél interessanter artikel hierover op haar website staan.

Het volgende artikel is de egotest: hoe groot is jouw ego?
Ik vermoed dat het de bedoeling is dat je ego niet te groot is. Er wordt gewerkt met het concept egostrippen bedacht door Coach en (enter) trainer Rick van Asperen (leuk met woorden). ‘Onze ego’s komen regelmatig in een trip terecht. Dat wil zeggen: je bent boos, gekwetst, verdrietig. Dan is het tijd om je ego te strippen, want daar knap je van op.
Ik concludeer hieruit dat het er bij Rick om gaat de dingen weer in de juiste proporties te zien. Nou ja, niks mis mee natuurlijk.

Toch vind ik het begrip ego nogal verwarrend, de gebruiker van het woord doet het meestal voorkomen alsof de term volkomen vanzelfsprekend en helder is maar als je even verder kijkt blijkt dat er iedere keer weer wat anders mee wordt bedoeld. In de inleiding van het tijdschrift schrijft hoofdredacteur Ruud Hollander: als je je bezig houdt met complimenten, verwijten, plezier, pijn, verlies, winst, roem of schaamte, dan weet je dat niet je ziel maar je ego aan het woord is. (En dat is niet goed, zo klinkt het.)

Een zin verder schrijft hij alweer iets wat daar tegenstrijdig mee is: ‘Door de stem van zijn ego een beetje te smoren, werd voor mijn vriend duidelijker wat hij belangrijk vond in het leven. Wat hij echt met plezier deed en wat niet.’ (Dus plezier is nu ineens weer wel oke.)

Op p. 92 in de rubriek, gezondheid: gezond eten, houd het simpel: Wat moet je eten als je gezond wilt leven?
‘Echt eten’ zegt de Amerikaanse journalist en filosoof Michael Pollan. Hij schreef een boekje met 64 tips zoals: koop wat je overgrootmoeder kocht, kies voor eten wat bederft, eet geen eten als het gemaakt is in gebouwen waarin iedereen een operatiemuts op moet, mijd een product met meer dan vijf ingrediënten. Kortom hij is een van de vele deelnemers aan de kruistocht tegen de ‘processed foods’ die wordt uitgedragen door de talloze kookprogramma’s, tijdschriften en columns, alles wat is voorverpakt, voorgesneden of voorgekookt wordt met minachting bekeken. (Rosanne Hertzberger, Er gaat niets boven een kant-en-klaarmaaltijd met additieven) ‘Terug naar de middeleeuwen!’ lijkt het motto te zijn van deze fanatiekelingen.

Op p. 98 in de rubriek, zingeving: leef je mooiste leven, zoektocht naar geluk met yogadocent en schrijver Johan Noorloos (met grote foto van Johan, knappe jongeman met dromerige en toch indringende blik).
Johan Noorloos is niet zomaar een yogaleraar, hij is de personal yogateacher van vele BN’ers. Hij maakte een voorstelling ‘het inzicht’ waarin je in vijf stappen richting geluk wordt geleid. Een van de stappen is visualiseren: ‘de kracht van ons voorstellingsvermogen is enorm. Alles wat wij geloven, wordt werkelijkheid. Het is de hoogste tijd dat wij gebruikmaken van ons ongelofelijke potentieel’ (niet ongevaarlijke onzin dus)

Tot slot, schrijf en vind de weg naar je hart,
Het gaat hier om een pelgrimstocht op papier, het idee is afkomstig van schrijfcoach Christine de Vries. In plaats van elke dag een stuk lopen ga je elke dag een stuk schrijven. Christine komt met een zeven stappenplan. Leuk idee, dacht ik in eerste instantie en begin enthousiast aan de eerste stap: kilometerschrijven. Oefening: begin zonder vooraf te bedenken waar je het over gaat hebben bovenaan een A-4’tje en schrijf deze zonder onderbreking vol. Stop niet wanneer je even uit je concentratie raakt, ga niet nadenken. Schrijf door tot de pagina vol is.
Bij mij levert het een lap tekst vol onzin op, geen touw aan vast te knopen. Zouden de Happinez-medewerkers ook deze schrijftips ter hand hebben genomen? 😉