Emily Rosa onderzocht energetisch therapeuten en kwam daarmee in het Guinness book of Records:
At age 11, Emily Rosa, of Loveland, Colorado, USA, became the youngest person to have research published in a scientific or medical journal when an article she co-authored appeared in the Journal of the American Medical Association on 1 April 1998.
Het artikel onderzocht de voornaamste claim van Therapeutic Touch (TT) therapeuten:
Er bestaat een universele levensenergie die (…) het sterkst [is] in en rond levende organismen. Als een organisme gezond is, stroomt de levensenergie er vrij en op een evenwichtige manier doorheen, maar bij ziekte is de energiestroom geblokkeerd, ontregeld en verzwakt. De toestand van het energieveld kan worden vastgesteld op basis van bepaalde sensaties die TT-beoefenaren voelen wanneer ze hun handen op een decimeter afstand langs het lichaam van de patiënt bewegen.
Rob Nanninga schreef voor Skepter al eens een uitgebreid artikel over Therapeutic Touch.
Het idee van Emily om deze mensen te onderzoeken kwam toen ze zich op haar negende afvroeg: kunnen TT-therapeuten écht een energieveld voelen? Als schoolproject besloot ze de TT-therapeuten eens te onderwerpen aan een simpele test:
De test was simpel: laat de therapeuten hun hand door een karton steken waar ze niet doorheen kunnen kijken. Houd vervolgens een van je eigen handen boven een van de handen van de therapeut en laat ze vertellen boven welke hand jouw hand zich bevindt. Als ze inderdaad een energieveld kunnen voelen, dan is het een simpele opgave.
Als je zo’n test tien keer doet, dan zou je gemiddeld ongeveer 5 keer goed moeten zitten. Dat aantal wordt dus gehaald door ieder willekeurig persoon die je maar van de straat plukt en dat betekent dus dat er niets speciaals aan de hand is: iedereen scoort rond de 5 keer.
Sommige therapeuten dachten echter al dat ze met 4 uit de tien een goede score hadden behaald… zoals Emily al zegt: die snappen niets van statistiek.
Sommige mensen hadden kritiek op het feit dat Emily niet de eerste auteur is van ‘haar’ artikel, dat is namelijk haar moeder Linda Rosa. Mevrouw Rosa reageerde daarop op de site Reddit.
Emily Rosa heeft een zeer simpel maar zeer belangrijk onderzoek gedaan.
De theorethische onderbouwing van het effect van magnetische velden op het menselijk lichaam is recent beschreven in het artikel: “Power Lines and Cancer, Distant Healing and Health Care” geschreven door Eugenie Mielczarek and Derek Araujo inSkeptical Inquirer Vol 35, No 3, May June 2011. De sterkte van het magnetische veld van handen tijden een Therapeutic Touch (TT) sessie bedraagt 2 tot 4 milligauss. Heel interessant is dat de magnetische velden van hoogspanningsleidingen op grondniveau ook 2 tot 4 milligauss bedragen. De effecten van beiden vallen echter weg tegenover het magnetische veld van de aarde dat een sterkte van 500 milligauss heeft. De conclusie van dit stuk zou kunnen zijn, dat mensen die in TT geloven het best onder een hoogspanningsleiding kunnen gaan leven want dan worden ze continue gratis behandeld als ze thuis zijn.
Tijdens een MRI-onderzoek is een patient blootgesteld aan 200.000.000 milligaus zonder voelbaar effecten zonder blijvende fysiologische veranderingen.
Een wandeling buiten levert 40 milligauss aan magnetische veldbelasting op. Conclusie: 1 wandeling buiten vervangt 10 tot 20 TT sessies.
De sterkte van het magnetische veld van TT-beoefenaars is geen 2-3 milligauss. Dat staat alleen maar in een artikel van Gloria Gronowicz uit 2008, een professor chirurgie die een proef had laten doen door TT-praktizijns die hadden geprobeerd botkankercellen te beïnvloeden.
Het aardmagnetische veld is inderdaad in de orde van 500 milligauss, maar 3 milligauss zou gemakkelijk aan te tonen moeten zijn. Bij het analyseren van het magnetisme van oud gesteente worden nog veel zwakkere velden gemeten.
Zogenaamde SQUIDs kunnen zelfs het magnetische veld van de stroompjes in de zenuwbanen in de hersenen meten. De elektrische stroompjes in de zenuwen van het lichaam en andere ladingsverplaatsingen brengen een veld van ongeveerr 0,004 milligaus teweeg, zo schrijven de auteurs.
We kunnen dus gevoeglijk vergeten wat een chirurg in het blad Journal of Orthopedic Research beweert over magnetische velden van handen. Hoe ze op dat idee gekomen is weet ik niet. Een milligauss is 100 nanotesla (100 nT) en ze kan wel iets fout hebben omgerekend en de redactie of de referees van het tijdschrift hebben niks in de gaten gehad.
Het stuk in SI vergelijkt alleen de genezingsclaims van de TT’ers met de angstaanjagerij door journalisten voor velden van elektrische leidingen.
Iets anders is dat deze veldsterkten weinig zeggen zolang het veld statisch is. Zoals bekend van het verschijnsel dynamo/elektromotor kunnen magnetische velden iets met verandering van energie te maken hebben als ze veranderen: als een geleider beweegt ten opzichte van een magnetisch veld ontstaan er potentiaalverschillen in een geleider. Bewegende ladingen worden in hun baan afgebogen door een magnetisch veld (en wel in een richting loodrecht op de veldrichting). Als het veld in sterkte toe of afneemt heeft dit analoge effecten. Dus voor energieoverdracht heb je te maken met: hoe vlug verandert het veld, hoe vlug bewegen geleiers zich in het veld? Je kunt dus niet op basis van de veldsterkte alleen zeggen wat voor effecten die velden hebben. Velden van hoogspanningsleidingen zijn 50 Hz. Met welke frequentie je de velden van echte mensen of TT’ers moet vergelijken is onduidelijk. Het menselijke veld wordt veroorzaakt door voortdurende veranderende zenuwactiviteit (de stroom door zenuwen gaat in pulsjes). Het veld in een MRI-machine is statisch en de persoon die erin ligt beweegt niet zo veel, en dat is waarschijnlijk maar goed ook.
Ik snap ook niet hoe de auteurs van het SI-artikel het effect van lopen door het aardmagnetisch veld omrekenen naar 40 milligauss. Misschien kun je als standaard nemen de hoeveelheid energie die vrijkomt in een standaard geleider in zo’n veld (ten gevolge van de elektrische stromen die erin gaan lopen). Die zal ruwweg evenredig zijn met de veldsterkte EN met de frequentie in geval van een stationaire geleider in een laagfrequent veld.
Wat ik wel zo’n beetje snap is dat ze zeggen dat op moleculair niveau (dus wat allerlei chemische processen zoals reacties in cellen en prikklevoortplanting in zenuwen veroorzaakt) zo’n veld van 2 milligauss (als het zou bestaan) voor invloed heeft. Ze vergelijken het met de gemiddelde warmte-energie van deeltjes bij de temperatuur het menselijk lichaam. De hoeveelheid energie die een dergelijk veld op deletjes kan overdragen is naar schatting 0,000 000 000 000 001 maal die van de porties energie die op een chaotische manier worden uitgewisseld tussen deeltjes ten gevolge van de gewone warmtebeweging.
In vergelijking daarmee heeft gewoon daglicht een ongeveer 100 maal zo groot effect als de wamtebeweging volgens de auteurs (wat ik niet helemaal snap want de zon is maar ongeveer 20 maal zo warm als het menselijk lichaam dus de fotonen van de zon hebben 20 maal zoveel energie als de fotonen van de menselijke warmtestraling). Om 1 glucosemolecuul te bouwen, heeft een plant heel veel van die fotonen nodig, en de oxidatie van 1 glucosemolecuul levert
dan ook een flink veelvoud van de energie van een lichfoton op.
Heeft iemand enig idee op welke schaal TT momenteel wordt toegepast in bij voorbeeld ziekenhuizen ?