Als iemand het filmpje (zie vorig bericht) bekeken heeft dan lijkt me verdere onderbouwing niet meer nodig: ALLE onderzoeken MOETEN gepubliceerd worden. Het wetenschappelijke proces is in gevaar wanneer dit niet gebeurt, want dan verliest het een groot deel van zijn geloofwaardigheid.
Op de website www.alltrials.net staat een petitie die je kunt ondertekenen om het idee te steunen dat alle onderzoeken moeten worden gepubliceerd. Gebruik de knop hiernaast om de petitie te ondertekenen. Bij plaatsing van dit bericht waren er al ruim 30.000 individuele ondertekeningen en hebben tal van patiëntenorganisaties hun steun uitgesproken.
Een van de laatste positieve berichten is dat ook farmacie gigant GlaxoSmithKline, in het boek van Ben Goldacre nog fel bekritiseerd, zich aansluit bij het initiatief. Er is goede hoop dat nu ook de andere geneesmiddelfabrikanten zullen volgen.
De aanbevelingen uit Bad Pharma
In september 2012 kwam het boek Bad Pharma van Goldacre uit met als ondertitel How Drug Companies Mislead Doctors and Harm Patients. In Bad Pharma staat heel veel verontrustends: veel gevalsbeschrijvingen van ongelukken veroorzaakt door het achterhouden van gegevens en een uitvoerige handleiding in het hoofdstuk ‘Bad Trials’ (die natuurlijk met rode oortjes gelezen wordt door alto-onderzoekers of ze daar nog iets van kunnen leren) met zeker vijftien methoden om te frauderen met gepubliceerd onderzoek. In de Wikipedia staat een samenvatting van het boek.
Goldacre geeft ook hier en daar aanbevelingen. Hieronder heb ik ze maar even samengevat. Ik hoop dat ik er geen heb overgeslagen.
Uit het hoofdstuk ‘Missing Data’
vanaf pagina 54
1. Als een farmaceutisch bedrijf onderzoekers een geheimhoudingsplicht oplegt, zodat het bedrijf later de resultaten ongehinderd kan verdraaien of zelfs verzwijgen, dan moet dit duidelijk aan de proefpersonen worden uitgelegd.
2. Het bestaan van een dergelijke contractueel afgedwongen geheimhoudingsplicht moet in alle publicaties over het desbetreffende onderzoek genoemd worden.
3. Onderzoekscontracten van universiteiten moeten standaard dergelijke geheimhoudingsclausules verbieden.
4. Wetgeving moet geheimhoudingsclausules verbieden voor medisch-farmacologisch onderzoek.
5. Beroepsorganisaties moeten het niet-publiceren van gegevens over trials classificeren als ernstig wangedrag.
6. Alle onderzoekers die te maken hebben met proeven op mensen moeten zorgen dat de uitkomsten van zulke proeven binnen een jaar gepubliceerd worden.
7. Alle betrokkenen bij een overtreding van regel 6 moet op een makkelijk toegankelijke zwarte lijst gezet worden.
8. Ethische comités moeten goed naar die zwarte lijst van nummer 7 kijken voor ze een onderzoek goedkeuren.
9. Trials worden niet goedgekeurd door een ethisch comité, tenzij er garanties zijn dat er binnen een jaar na completering wordt gepubliceerd.
pagina 54
10. Tijdschriftredacteuren, en Amerikaanse en Europese regelgevers moeten veel serieuzer werk maken van registers van trials. Ongeregistreerde trials zouden onmogelijk moeten zijn en de ‘resultaten’ ervan zouden overal voor publicatie moeten worden geweigerd.
pagina 98
11. Er moet gecontroleerd worden op overtredingen van regel 6, met forse straffen voor zondaars.
12. Systematische reviews moeten meer aandacht geven aan trials waarvan men weet dat ze gedaan zijn, maar waarvan de resultaten worden verzwegen.
13. Alle klinische studies en alle onderzoeken op mensen moeten (eventueel na anonimisering van de proefpersonen) openbaar gemaakt worden en online gezet worden.
14. Er moeten nieuwe methoden worden ontwikkeld om deze reusachtige hoeveelheden gegevens samen te vatten.
15. Iedereen die proeven met mensen doet, hoort zijn of haar gegevens op patiëntniveau te delen met andere onderzoekers via online databanken die voor onderzoeksleiders toegankelijk zijn.
Uit het hoofdstuk ‘Bad Regulators’
pagina 168
16. Farmabedrijven horen bij nieuwe middelen te vertellen hoe goed die het doen, vergeleken met bestaande middelen (dus niet met placebo’s).
17. De toezichthouders moeten de farmabedrijven dwingen om hun proeven zo in te richten dat de uitkomst ook bruikbare informatie levert.
18. Alle gegevens over werkzaamheid en veiligheid die aan de toezichthouders worden verstrekt, horen openbaar te zijn, evenals gegevens die door overheidsinstanties worden vermeld over ‘adverse events’.
19. Gegevens over voor- en nadelen van middelen moeten worden gepubliceerd op zo’n manier dat artsen en patiënten er wat van snappen.
Uit het hoofdstuk ‘Marketing’
pagina 271
20. Reclame voor geneesmiddelen moet verboden worden (VS) en blijven (Europa).
21. Farmabedrijven zouden moeten betalen aan een centrale organisatie die dan subsidies uitdeelt aan goede en onafhankelijke voorlichters die het publiek uitleg geven over specifieke medicijnen.
22. Nieuwe ziekten mogen niet ‘verkocht’ worden door bedrijven die de middelen daartegen ook verkopen.
23. Een bedrijf dat de aandacht op een bepaalde ziekte vestigt, moet er het in advertenties eerlijk bij vertellen als ze tegelijkertijd een middel ontwikkelen of verkopen tegen die ziekte.
24. Idem voor ander materiaal dan advertenties.
pagina 284
25. Dokters moeten geen artsenbezoekers (van farmabedrijven) te woord staan.
26. Ontzeg artsenbezoekers de toegang tot klinieken.
27. Artsen, verpleegkundigen en managers van klinieken die denken dat ze niet door cadeautjes van farmabedrijven worden beïnvloed, moeten dan maar op een voor al hun patiënten duidelijk zichtbare plaats aangeven wat die cadeautjes dan wel waren.
28. Ontzeg artsenbezoekers de toegang tot de opleidingsinstituten voor medici.
29. Meld het als artsenbezoekers over de schreef gaan.
30. Besteed in de artsenopleiding aandacht aan het gevaar van artsenbezoekers.
31. Voorkom dat apothekers informatie (bijvoorbeeld over voorschrijfgedrag van artsen) aan artsenbezoekers verstrekken, desnoods door de wetgeving aan te passen.
32. Verwijder alle cadeautjes van farmabedrijven (koffiebekers, kalenders, pennen, USB-sticks…) uit je spreekkamers.
pagina 302
33. Zorg dat je universiteit verbiedt dat de staf zich inlaat met de praktijk dat farmabedrijven kant-en-klare artikelen aanlevert waar men alleen maar de eigen naam boven hoeft te zetten (‘ghostwriting’).
34. Bij artikelen moet er altijd bij staan wie wat gedaan en geschreven heeft, en hoeveel er aan welke organisatie betaald is voor het schrijven van (delen van) het stuk.
35. Peuter iedereen aan het verstand dat een naam boven een stuk niet wil zeggen dat die het ook geschreven heeft.
36. Als je onderwijs geeft in de geneeskunde, vertel je studenten dan dat het schering en inslag is onder opinieleiders in de geneeskunde om hun naam te (laten) zetten boven stukken waar ze niks mee te maken hebben gehad.
37. Als je iemand kent die op zo’n manier ‘gastauteur’ is geweest, ga dan in discussie met ze over deze vorm van bedrog.
38. Als je lid bent van een Academie van Wetenschappen, probeer dan gedaan te krijgen dat ze ‘ghostwriting’ verbieden.
pagina 311
39. Medische tijdschriften moeten nauwkeurig opgeven hoeveel advertentie-inkomsten ze van farmabedrijven krijgen.
40. Idem voor inkomsten uit overdrukken.
41. Redacteuren moeten anoniem kunnen klagen over commerciële pressie.
42. Redacteuren moet ook eventuele ‘conflicts of interest’ declareren.
43. Er moet meer onderzoek gedaan worden naar de manier waarop inkomen uit advertenties en overdrukken het al dan niet accepteren van artikelen beïnvloedt.
pagina 320
44. Vraag je (huis)arts of die cursussen volgt van farmabedrijven.
45. Ben je arts, ga dan niet naar cursussen van farmabedrijven, ook niet als docent.
46. Als je collega’s zoiets doen, ga dan in discussie met ze en vertel ze over alle bewijzen dat dergelijke handelwijzen ze bevooroordeeld maken.
47. Gratis onderwijs is ook een tamelijk duur cadeau van farmabedrijven. Artsen zouden gedwongen moeten worden ook dat soort cadeaus duidelijk (voor hun patiënten) te declareren.
48. Artsen moeten van de overheid zich voortdurend laten bijscholen. Daar zouden ze eigenlijk voor moeten betalen, of de overheid moet dat doen. Die lessen kunnen een stuk goedkoper als je ze niet in luxe oorden geeft.
pagina 339
49. Artsen horen volledige opening van zaken te geven over hun hele inkomen (ook ‘gratis’ onderwijs) en dat moeten patiënten en collega’s kunnen nazoeken in een centraal register.
50. Farmabedrijven moeten alles wat ze aan of voor elke arts betalen of cadeau doen opgeven aan een centraal register.
51. Regeringen zouden zulke registers als in 49 en 50 moeten bijhouden.
52. De US Sunshine Act is een goed voorbeeld voor wetgeving. Elke arts hoort in de wachtkamer de gegevens over hem- of haarzelf uit zo’n register als in 51 ter inzage te leggen.
53. Er zijn enorme verschillen in hoeveel conflicterende belangen instellingen hebben. De American Medical Students Association heeft een heel mooie lijst samengesteld. Dat zouden meer mensen moeten doen.
Uit het hoofdstuk ‘Afterword: Better Data’
pagina 357
54. Maak eens een opmerking of schrijf aan je arts over wat die precies van farmabedrijven krijgt, bijvoorbeeld in de vorm van cursussen.
55. Vertel eens aan je arts dat je niet goed vindt dat hij jouw medische gegevens doorneemt met een artsenbezoeker.
56. Opper eens dat de arts zo’n lijst als in 52 in de wachtkamer legt.
pagina 359
57. Als je als patiënt aan een trial deelneemt, eis dan geschreven garanties dat
(1) het trial in een openbaar register is aangemeld;
(2) dat de uitkomsten binnen een jaar na afloop worden gepubliceerd.
(3) Vraag de naam van degene die daarvoor verantwoordelijk is en
(4) vraag of je het uiteindelijke onderzoeksverslag kunt krijgen.
Update 23/10/2013: Een uitgebreide bespreking van Bad Pharma door Jan Willem Nienhuys verscheen in Skepter 25.2 en staat nu ook online op de Skepsis-site: Frauduleuze farma.
Geïnteresseerd geraakt wat Ben Goldacre allemaal te vertellen heeft? Bestel een van zijn boeken via de links hieronder bij Bol.com en steun daarmee Kloptdatwel!
Steun Kloptdatwel
Waardeer je dit artikel? Je kunt onze site steunen met een financiële bijdrage. Dat waarderen wij dan weer! Een donatie kun je doen via dit betaalverzoek (of klik op de afbeelding hiernaast).
NB de rekening staat op naam van Maarten Koller, formeel eigenaar van deze site.
😀
Mogen ze wel in de achterkamer uitgestald worden, JW?
Ben ik nou gek, of heb ik deze een paar dagen terug al heel even op de site zien staan?
[klopt, door foutje in de planning; je had geen last van helderziendheid 😉 Mod(PvE)]
Hoe dan ook, zeer belangrijk onderwerp…
Twee keer zelfs, foutjes in de planning van de artikelen en komt voor namelijk door mij 😉 Mea culpa!
2013/3/1 Disqus
Dit stuk was al enige tijd klaar, maar is doorgeschoven. Wat betreft advies 32: er staat ‘office’ in het Engels, en het advies van Goldacre voegt eraan toe dat men al die ‘junk’ in een ‘bin’ doet of aan een museum geeft. In samenhang met advies 27 is het duidelijk wat Goldacre bedoelt. Farmabedrijven geven trouwens ook wel duurdere cadeautjes dan dit soort junk.
Op p. 280 legt Goldacre uit dat enkel jaren geleden er een regel in ws gemaakt dat cadeautjes minder dan 6 pond (GBP) mochten kosten en bovendien medisch nut moesten hebben. Maar deze regels worden heel soepel gehanteerd:
“Ik begrijp nog steeds niet hoe de laptops die ik heb zien uitdelen ten behoeven van ‘samen aan een project werken’ aan artsen van wie ik weet dat ze dit boek zullen lezen (ik heb verkozen jullie niet bij name te noemen) onder die zespondregel vielen.”
Door het hele boek heen beargumenteert Goldacte dat allerlei beleidsvoornemens en stelregels en plannen voortdurend geschonden worden. Ook daar valt een lijst van te maken. In verband zijn de tegenwerpingen van de farmabedrijven dat dit allemaal verleden tijd is ongeloofwaardig.
Wereldwijd is de totale omzet van de farmabedrijven 600 miljard dollar. Van die 600 miljard aan contanten die naar de farmabedijven vloeit, besteden ze 150 miljard aan allerlei vormen van reclame en 75 miljard aan onderzoek (Goldacre beweert trouwens ook dat het prijskaartje van rond de 1 miljard dollar voor een nieuw medicijn zwaar overdreven is; er zijn namelijk heel veel me-too-medicijnen die helemaal niet zoveel kosten; dat miljard is alleen voor speciale gevallen, en dan nog is de berekening opgeblazen.) Veel reclame- en PR-geld is salarissen voor artsenbezoekers trouwens. Met zo’n reusachtige smak geld is een boete van een paar miljard voor een farmabedrijf wel even slikken maar toch een calculeerbaar bedrijfsrisico. Een tweede punt is dat het feit dat de reclameafdeling het voor het zeggen heeft en zijn macht onder meer gebruikt om te frauderen met onderzoek. Reclame is sowieso toch een veredelde vorm van liegen (mijn idee, niet Goldacres). Volgens Goldacre is het ergste dat de farmabedrijven systematisch onwelgevallig onderzoek verdonkeremanen. Maar in zijn hoofdstuk ”Bad Trials” geeft hij zoveel manieren van fraude – die grootschalig worden aangetroffen in wel gepubliceerd onderzoek – dat ik concludeer dat de verdonkeremaande onderzoeken zelfs niet met al die fraudemogelijkheden te redden waren, en dus wel heel erg nadelig moeten zijn uitgekomen.
Dat valt me van je tegen. Het is niet waar dat big pharma èèn grote oplichterij is. En zo is reclame niet altijd liegen.
Die laptops wogen misschien minder dan 6 pond? ^^
Punt 44 t/m 48 en 54 : dat kan nog wel eens problematisch worden in Nederland. Ooit eens in een serieus artikel gelezen dat praktisch ALLE verplichte bijscholing door farmaceutische bedrijven wordt georganiseerd (en vermoedelijk ook grotendeels betaald).
Heb een paar dagen geleden al het een en ander gevraagd aan mijn huisarts en kreeg het volgende aardige mailtje terug #trotsopmijnhuisarts.
Beste Steven,
Ik kan je vertellen dat wij als huisartsen geen uitjes of giften van de farmaceutische industrie ontvangen, we ontvangen ook geen ‘artsenbezoekers’, juist om de reden die jij ook noemt. Sommige nascholingen die we volgen worden wel gesponsord. Daar is haast niet aan te ontkomen.
Wel een aardig idee om dat ook op onze site te vermelden. Ik zal het eens in ons team bespreken.
Met vriendelijke groet,
***********
Overigens weet men ook hier nog wel onder de ‘geen reclame’-regel uit te komen. Men maakt gewoon geen reclame voor een bepaald medicijn, maar voor een bepaalde aandoening, waarna men adviseert om naar een website of de huisarts te gaan.
Dat zou met punten 22-24 aangepakt moeten worden. Voor websites over (nieuwe) aandoeningen zou je mijns inziens best mogen eisen dat de naam van het farmabedrijf in de domeinnaam moet voorkomen, zodat meteen duidelijk is dat de informatie mogelijk gekleurd is.
regels 22-23 gaan daar specifiek over. Het wordt uitvoerig besproken door Goldacre, onder het tussenkopje Medicalisation.
Op p. 259-266 worden diverse voorbeelden gegeven, te weten:
– eerder genoemde checklists voor ‘depressie’
– Clomicalm (tegen seperation anciety voor honden)
– paroxetine (tegen ‘social anxiety’ = hinderlijke verlegenheid)
– Female Sexual Dysfunction (waar wel 43% van de vrouwen aan zou lijden)
Deze voorbeelden lijden enigszins aan het feit dat Goldacre psychiater is, en dus het meest weet van dingen in zijn straatje. In Nederland hebben we schimmelnagels gehad.
PS. Het is jammer dat Goldacre die tussenkopjes niet in zijn “Contents” verwerkt heeft, want dat zou het zoeken in zijn boek makkelijker maken.
Misschien zijn alleen die schimmelnagels op radio/tv geweest, maar tik eens in Google erectiestoornis, depressie en hoofdpijn in en dan zie je erectiestoornissen.nl, depressie.nl en hoofdpijn.nl, van resp. Lilly, MSD en Servier.
[Verwijderd door Mod(PvE): die grijsgedraaide plaat mag je in het https://kloptdatwel.nl/skeptisch-chatten/ voortzetten wat mij betreft, maar hier voegt het echt niets toe.]
Volgens mij kan er ook nog flink wat verbeteren aan het melden van bijwerkingen door zorgverleners. Dit is in feite ook ‘missing data’ als ze niet gemeld worden bij het Lareb. Als je kijkt hoe weinig meldingen er eigenlijk gedaan worden, moet je haast wel concluderen dat veel zorgverleners er nauwelijks van op de hoogte zijn. Veel bekende bijwerkingen zul je niet telkens opnieuw willen melden, maar zeker bij nieuwe medicijnen is het wel belangrijk dat er inzicht komt in hoe vaak ze optreden.
Maar ik schrok een beetje toen ik zag dat in 2011 het ziekenhuis met het hoogste aantal meldingen maar op 46 uitkwam (lijst). En dat loopt snel terug in de lijst, de nummer 20 scoort nog maar 20 meldingen. Het Lareb geeft op zijn site best een aantal handige tips om het te verbeteren (bijvoorbeeld standaard een snelkoppeling naar het meldingsformulier op elk computer-bureaublad), maar die zijn lang niet overal ingevoerd.
* Cursivering door mij.
Just curious, wat versta jij onder “even”?
Ik vind je een kei JW, met al je noeste werk.
een of twee uurtjes. Ik heb trouwens nog iets overgeslagen namelijk het hele
hoofdstuk 5. Zie daarvoor http://en.wikipedia.org/wiki/Bad_Pharma
Dus gemiddeld 1,5 uur. Dan ben je naast een noeste, ook nog eens een snelle en effectieve werker!
Ik heb zojuist ondertekend.
Getekend. Als nummer 38,864.
Tja, een perfecte wereld zullen we nooit krijgen.
Pag 357. punt 55 staat me al helemaal niet aan. Het moet toch niet idioter worden. Schending van privacy van de patient.
Daar teken ik wel voor.
Perfect zal het nooit worden, zoals ik al eerder vermeldde, want je kunt dit alles onmogelijk verifieren, maar helemaal nietsdoen schiet ook niet op.
in de VS gebeurt het dat apotheken hun gegevens minus de namen van de patiënten verkopen aan ondernemingen. De namen van de zieken ontbreken, maar niet die van de artsen. Zo kan ‘men’ – de artsenbezoekers – erachter komen welke middelen een arts zoal voorschrijft. De staat Vermont had dat in 2007 verboden, maar er is vervolgens tot en met het Supreme Court doorgeprocedeerd met als resultaat dat de wet ongeldig werd verklaard.
Een artsenbezoeker kan bijv. met een arts afspreken dat de eerste 5 pat. met een bepaalde indicatie met het middel van de bedrijf van de ab worden behandeld. Op basis van zulke apotheekgegevens kan worden nagegaan ofe de dokter dat ook gedaan heeft.
Zo ver is het nog niet in het VK, maar daar gaan de artsenbezoekers gewoon naar de ‘chemist’ en vragen of ze in de computer mogen kijken.
in dezelfde subsectie (p.274-286) staat ook dat de helft van op artsen gerichte reclame-uitgaven opgaat aan salaris e.d. voor artsenbezoekers. Als een artsenbezoeker een diner of lunch organiseert voor ‘het team’ van een afdeling in een ziekenhuis, hoort dat natuutlijk ook bij die kosten.
Toen ik jaren geleden nog in de verzekeringsbranche werkzaam was heb ik nogal veel keuringsformulieren voor een A.O.V. verzekering onder ogen gehad, de medische termen kon ik wel aardig interpreteren omdat ik ooit in mijn jeugd een paramedische opleiding heb gevolgd, daar kun je ook weer je vragen bij gaan stellen of ze daar niet een ander protocol voor kunnen bedenken,
want een keuringsrapport en de daaruit voortvloeiende medische conclusies en beslissing liggen ook nogal privacy gevoelig.