Met klachten over valse reclame gaat men in de eerste plaats naar de Reclame Code Commissie, maar ook andere instituten kunnen daarbij behulpzaam zijn. Voor de bezoekers van Kloptdatwel zal ik hier uitleggen hoe zo’n klacht in zijn werk gaat. Mijn klachten hebben bijna allemaal betrekking op kwakzalverij en ik zal een aantal voorbeelden geven van de procedures die ik gestart ben in de loop van de tijd. Sinds 11 juli 2002 houd ik een tabel van mijn klachten bij de Reclame Code Commissie bij en daaruit blijkt dat ik sindsdien 177 klachten heb ingediend. Met succes, want er werden er slechts zestien om erg verschillende redenen niet behandeld of afgewezen.
Reclame Code Commissie en samenwerkende instituten
Het doel van de Reclame Code Commissie (RCC) is de bevordering van verantwoord reclame maken, zodat de consument vertrouwen in de reclame heeft en behoudt. De manier waarop men dit aanpakt staat hier beschreven. Zo nodig wordt er samengewerkt met de Autoriteit Consument en Markt, het Commissariaat voor de Media, de Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit, de Autoriteit Financiële Markten en de Kansspelautoriteit. Verder wordt er door de RCC nog advies gevraagd aan de Keuringsraad KOAG/KAG over de advertentieregels voor gezondheidsproducten, voor medische hulpmiddelen en voor geneesmiddelen. Omdat veel van mijn klachten deze gebieden betreffen, heb ik KOAG/KAG soms flink wat werk verschaft. Maar dat is extra werk voor de RCC; daar hoef ik zelfs niet eens om te vragen. Bij één van mijn klachten voegde de KOAG/KAG er waarachtig ook nog zelf een klacht bij. Die klacht werd zeker door de RCC aanvaard. Geruime tijd geleden moest juist de klager bij de KOAG/KAG aan de deur kloppen, maar dat is allang voorbij.
Zelf maak ik naast de RCC ook gebruik van de NVWA (voor oudere mensen: daar is de Keuringsdienst van Waren in opgegaan). De NVWA kijkt in de eerste plaats bij hun controles naar de werkzaamheid en veiligheid van de diverse aanbiedingen waarover klachten zijn binnen gekomen, maar onjuistheden in de reclame worden door hen ook onderzocht en, waar nodig, verwijderd. De NVWA heeft echter te weinig geld en dus ook te weinig personeel en dus duurt het vaak lang voor ze kunnen antwoorden. Aan producten die gevaarlijk kunnen zijn, wordt zonder meer – en terecht – voorrang verleend. De NVWA kan er voor zorgen dat er boetes worden gegeven, maar dat mag zij in de meeste gevallen niet publiceren. De klager krijgt een bericht dat de NVWA maatregelen heeft genomen, maar wat die maatregelen zijn, vermelden ze niet. Maar men hoeft alleen maar naar de websites waar de foute reclames op stonden te kijken om te constateren dat verwijdering van die valse reclame tot stand was gekomen. Het kan als een goede afwerking dienen van de beslissingen van de RCC. De NVWA en de RCC zijn overigens geheel onafhankelijk van elkaar.
Verder heb ik enkele keren geprobeerd om gebruik te maken van de ACM. Om dat te kunnen doen blijkt het vereist te zijn om minstens twee keer bij de RCC te hebben geklaagd (dit is overigens geen formeel vereiste). Maar dat zijn juist gevallen waarvoor de RCC ook aanklachten indient. Tot twee keer toe had ik bij mijn aangifte bij de ACM vermeld dat ik dat al gedaan had en de beslissingen bij mijn klacht ingesloten. De eerste keer nota bene op aanraden van de RCC. Toch kreeg ik als antwoord dat ik twee RCC beslissingen bij de klacht moest inzenden! Maar dat had ik dus al gedaan!! Ook moest men hun klachtformulier gebruiken en maximaal 350 woorden gebruiken. Maar dat is alleen genoeg voor eenvoudige problemen. Of zou het genoeg zijn om te schrijven: “Het werkt niet”? Maar misschien heb ik met hen gewoon pech gehad. En vergeet niet dat twee RCC beslissingen ook al de nodige tijd vragen. De behandeling van één klacht vraagt bijna altijd minstens 2 maanden. En men moet toch altijd enige tijd wachten voor men opnieuw dezelfde klacht over hetzelfde onderwerp weer indient. Toch ben ik wel van plan om het bij een nieuwe non-compliant weer te proberen. Je moet nooit opgeven. Gelukkig stuurt de RCC de non-compliant zaken ook door naar de ACM.
De voorzitter en de Bemer
Maar nu terug naar de RCC. De (voorzitter van de) RCC toetst of de betreffende reclame-uiting voldoet aan de regels in de Nederlandse Reclame Code (NRC). De voorzitters van de RCC zijn juristen. Nu ben ik zelf een elektrotechnisch ingenieur en ik weet heel erg weinig van rechtsgeleerdheid. Maar juristen weten meestal net zo weinig van techniek of van geneeskunde. Dat kan men hen niet kwalijk nemen. Maar daardoor komt het wel eens voor dat in de beslissing over reclame natuurkundige fouten worden gebruikt. Om een voorbeeld te noemen (dat gelukkig toch goed afliep): dat was het geval bij de klachten betreffende de Bemer.
De Bemer is een matje met 6 platte spoelen waarmee, volgens de fabrikant, je een heleboel ziekten kunt genezen of tenminste het ongemak ervan drastisch kunt verminderen, omdat het magnetisch veld van het matje de bloedsomloop versnelt. Dit argument werd door de voorzitter aanvaard. De elektrische stroom die door de spoelen wordt geleid zorgt inderdaad voor een zeer zwak magnetisch veld binnen de spoelen. De patiënt ligt op de mat dus in een magnetisch veld dat de bloedstroom zou versnellen omdat de rode bloedcellen ijzer bevatten. Echter het ijzer in de rode bloedcellen is nauwelijks magnetisch. Men heeft een magnetisch veld van meer dan 10 tesla nodig om de snelheid van de bloedstroom te verhogen (Roland Glaser: Heilende Magnete – strahlende Handys” Wiley VCH, Weinheim, 2008, ISBN 978-3-527-40753-8, blz. 82). Het veld van de Bemer ligt tussen de 15 en 50 microtesla.
Gelukkig bepaalde de RCC dat door de versnelde bloedstroom geen groot aantal sterk verschillende ziektes kon worden verbeterd, dus de eindbeslissing was toch nog correct. Overigens schijnt het dat Bemer de theorie die de werking van het matje zou verklaren recentelijk drastisch heeft veranderd. Van een effect van het magnetisch veld schijnt geen sprake meer te zijn. Dit schreef iemand die echt enthousiast was over de Bemer aan mij. Maar zelf ben ik in hun reclame deze nieuwe aanpak nog niet tegen gekomen. En in de Provinciale Zeeuwse Courant (ik woon op Walcheren) heb ik zelfs hun reclame helemaal niet meer gezien.
De aanpak van de klachten door de RCC
Bij verreweg de meeste klachten heeft men zulke moeilijkheden niet. In dat geval verloopt de behandeling van de klacht redelijk vlot. Maar dat schrijft nu wel iemand die meer dan 177 klachten heeft ingediend, waarvan de grote meerderheid succesvol is verlopen. Het kan dus een kwestie van ervaring zijn.
De klager kan een klacht per brief of per e-mail indienen. Desgewenst kan men het on-line klachtenformulier gebruiken, maar het hoeft niet. Binnen enkele dagen krijgt u dan een ontvangstbericht. De RCC stuurt indien de klacht voldoet aan de vereisten en de voorzitter hem niet zelf direct afwijst een kopie van uw klacht naar de firma die op de reclame wordt vermeld. Die kan daarop reageren en een kopie van die reactie wordt naar de klager gestuurd. Dit neemt nogal wat tijd in beslag. De klager kan daar meestal niet verder op reageren. Dat mocht voorheen wel en een reactie daar weer op was ook toegestaan. Dat veroorzaakte echter vaak nodeloos lange vertragingen. Een enkele keer beseft de RCC tegenwoordig dat er wel degelijk een verdere discussie noodzakelijk is en bericht dat dan uiteraard zowel aan de klager als aan de adverteerder. Men vermeldt daarbij wel dat het maar één keer betreft.
Zowel de klager als de adverteerder krijgt een bericht over de datum van de zitting van de voltallige RCC. Zowel de klager als de adverteerder kan getuigen meebrengen, maar moeten dat wel van te voren berichten. Voor de eenvoudiger zaken beslist de voorzitter zelf over de zaak. De (voorzitter)RCC toetst of de betreffende reclame-uiting voldoet aan de regels in de Nederlandse Reclame Code (NRC). Een minder eenvoudige zaak gaat direct naar de voltallige RCC. Tegen elke uitspraak van de voorzitter van de RCC kan bezwaar bij de voltallige RCC worden gemaakt. Tegen elke uitspraak van de voltallige RCC kan beroep worden aangetekend bij het College van Beroep (CvB). Hier meer daar over.
In de meeste gevallen gehoorzaamt de adverteerder min of meer aan de uitspraak, hoewel sommigen dat op de minst veranderlijke manier doen. Dat kan de klager dan weer proberen te corrigeren door een nieuwe klacht. Bij zo’n nieuwe klacht faalt de adverteerder meestal ook weer. En soms doet de adverteerder dat rustig meerdere keren. De adverteerder kan na de eerste veroordeling door de RCC in feite rustig enige tijd fout doorgaan, want lang niet iedere klager – eerlijk gezegd zelfs ik niet altijd- gaat na een maand of zes (je moet de adverteerder de tijd geven voor het corrigeren van de foute advertentie) een nieuwe klacht indienen tegen de onveranderde foute reclame.
Recentelijk was er een erg vreemde reactie van een firma met een hoofdkantoor in Hong Kong geleid door iemand met een erg Nederlands klinkende naam. Hun Nederlandse kantoor is in Goes, dus lekker dichtbij voor mij. Hun advertenties werden door de RCC afgekeurd, maar de firma tekende geen beroep aan. Hun directeur in Hong Kong zou toch al naar Goes komen en wilde dan ook een gesprek met mij hebben. Zijn brief was in het Engels. Een beetje eigenaardig Engels, maar het zal wel Hong Kong-Engels zijn geweest. Maar ik antwoordde hem in mijn eigen Amerikaans Engels: “Ik ben 83 jaar, heb hartzwakte en knieartrose. Ik kan niet reizen, zelfs niet naar Goes, maar ook drukte thuis is me afgeraden.” Hij antwoordde dat hij mijn ziekte respecteerde en daarmee was de zaak voor mij afgelopen, al ben ik wel heel erg benieuwd hoe deze zaak verder zal gaan. De teksten van hun advertentie pagina’s op het Internet bevatten eerder nog sterkere beweringen.
Van advertenties die door de RCC twee maal waren afgekeurd worden de uitspraken door de RCC over het algemeen als persberichten (“Alerts”) gepubliceerd. Op basis van het Reglement kan de RCC het secretariaat van de Stichting Reclame Code opdracht geven de uitspraak als “Alert” onder de aandacht te brengen van een breed publiek (bij voorbeeld bij een herhaalde overtreding, of vanwege de ernst van de overtreding). Als een overtreder geen gevolg geeft aan de uitspraak (ongeacht of deze als persbericht is verspreid) dan wordt de adverteerder samen met het dossiernummer van de uitspraak geplaatst op de non-compliance lijst. Hiervan wordt ook melding gemaakt aan de ACM: de lijsten per jaar vanaf 2009. Een deel van de non-compliant firma’s blijkt nogal eens meerdere jaren op de lijst te staan.
Een hardnekkige non-compliant
Op de website van de RCC kunt u zien dat Biotiek bv in 2013 dubbel op de lijst staat. Ineko bv, die er in 2009 op staat, is dezelfde firma; men heeft alleen de naam veranderd. Dit betreft dus drie afgekeurde reclames. Maar intussen zijn de betreffende websites wel al kaler geworden. De reclame voor Microbioticum, een dierendrankje met 40% alcohol, werd door de NVWA gereinigd, maar nog niet volledig. Daar is de NVWA nog niet aan toe gekomen. Die voor Tancosan, een mensendrankje met 42% alcohol werd eind 2009 op bevel van de IGZ ook door de NVWA gereinigd. Alle vermeldingen van medische werkzaamheden van het drankje werden verwijderd.
Deze drankjes kan men nog altijd per telefoon bestellen. Voor Tancosan wordt de prijs niet meer vermeld, maar die was voorheen € 42,37 voor een flesje van slechts 0,1 liter. Dat is dus €423,70 per liter. Een liter Bombay Sapphire met 40% alcohol en tien smaakvolle kruiden kost hier in Oost-Souburg slechts € 22,95. In Tancosan zitten veel spotgoedkope plantjes, zoals het driekleurig viooltje, rode zonnehoed, knoflook, ronde zonnedauw, kweek en kamille. Menige veeboer beschouwt kweek als een onkruid. Ik ben in een melkveedorp opgegroeid en ben het met die veeboer eens, maar mijn poes gebruikt het als een middel om de haren uit de maag te verwijderen. Dus laat ik het in mijn achtertuin maar staan. Ook vermoed ik dat Siberische ginseng, Boldo en Pau d’Arco toch niet zo heel erg duur zullen zijn.
Vergelijk eens met Microbioticum; dat is ditzelfde drankje, maar dan zonder de ronde zonnedauw en het was oorspronkelijk bestemd voor alle zoogdieren (maar niet voor de mens) en vogels. Na het bezoek van de NVWA is het alleen nog bestemd voor koeien. De prijs wordt niet opgegeven. Daarvoor moet men de zaak opbellen. De kosten waren voorheen: € 86,90 per liter, geleverd in jerrycans van 5 liter, dus €434,50 voor 1 jerrycan van 5 liter. Verzendkosten € 6,75 per 5 liter, exclusief 21% BTW. Blijkbaar wordt voor de koeien een veel goedkopere soort alcohol gebruikt dan voor mensen, want ronde zonnedauw is volgens Heukel’s Flora van Nederland helemaal niet erg zeldzaam en dus zal het ook niet erg niet erg duur zijn.
Er is geen enkel wetenschappelijk bewijs voor de werkzaamheid van de beide middelen. De verkoop van beide drankjes door Biotiek lijkt daarom voor mij veel op pure oplichterij, maar waarschijnlijk is dat wettelijk niet het geval. In ieder geval is de alcohol een “werkzaam” deel van beide drankjes en misschien wel het enige werkzame deel. Maar zo duur is alcohol toch echt niet.
Literatuur
Nu ik naar het geheel van mijn RCC klachten kijk, besef ik dat een groot deel daarvan over “genees”kruiden gaat. Maar toch niet allemaal. Haaienkraakbeen is geen kruid en visolie, silicium en leem ook niet. Kruidenfirma’s komen echter verreweg het meest in mijn lijst voor. Dat is, uiteraard, omdat ik daar wel al het nodige van af wist en ik heb daarover de nodige literatuur op mijn boekenplank staan.
Het voornaamste is overigens de Natural Medicine Comprehensive Database van de Therapeutic Research Faculty te Stockton, CA, VS. Dit verstrekt uitgebreide gegevens, niet alleen over planten, maar ook over alle andere soorten van natuurlijk bronnen. Dus haaienkraakbeen, visolie, silicium en leem worden daar ook in behandeld. Hun afkomst uit de natuurgeneeskunde is hier en daar toch nog te merken. Ze zijn niettemin gebaseerd op de wetenschap en zelfs het uiterst strikt wetenschappelijke weblog Science Based Medicine gebruikt hun gegevens. Ze zijn op het Internet te bereiken, maar niet gratis. Dat komt omdat ze zelfstandig zijn. Geen subsidies van wie dan ook. Ik ben er op geabonneerd.
Het is echter niet mijn enige kennisbron. Er zijn nog veel meer naslagwerken en de nodige andere literatuur. Soms kijk ik zelfs in de “ESCOP Monographs, The Scientific Foundation for Herbal Medicinal Products”, dat ook op mijn boekenplank staat. Je verwacht dat de adverteerders van kruidengeneesmiddelen en dan speciaal indien het de fabrikant betreft, van dit boek veel gebruik zullen maken. Maar ik ben bij hun verdedigingen van hun advertenties voor natuurgeneeskruiden de titel van dit boek tot nu toe nauwelijks tegengekomen. Dat vind ik eigenlijk nog altijd heel erg vreemd.
Conclusie
Het indienen van klachten bij de RCC geeft in de regel weinig problemen, maar neemt soms wel veel tijd in beslag. Meestal ben ik het met de beslissingen eens; uiteraard niet met de afwijzingen. De RCC is geen overheidsdienst zoals de Food and Drug Administration (FDA) in de VS. Daar heb ik 18 jaar gewoond en ik was dus aan hun gewoontes gewend. Maar de RCC kan niet, zoals de FDA, naar de rechter gaan om verkoopverboden en terugbetalingen te bereiken. De RCC kan geen boetes opleggen of de verkoop verbieden. Dat desondanks een flink aantal ontvangers van hun uitspraken toch met die uitspraken rekening houdt, is zonder meer een positief effect. Dat er een klein aantal adverteerders toch fout blijft adverteren, is te vergelijken met de lieden die door de rechter veroordeeld zijn en toch met hun foute gedrag doorgaan.
Over een aantal andere klachten van Marie Prins is te lezen op de site van de Vereniging tegen de Kwakzalverij
Steun Kloptdatwel
Waardeer je dit artikel? Je kunt onze site steunen met een financiële bijdrage. Dat waarderen wij dan weer! Een donatie kun je doen via dit betaalverzoek (of klik op de afbeelding hiernaast).
NB de rekening staat op naam van Maarten Koller, formeel eigenaar van deze site.
Rie you rock!
Daar sluit ik me helemaal bij aan. Rie verdient een lintje, hoewel, als je ziet dat ook kwakzalvers een lintje krijgen…
Dan zou je bijna zeggen: Rie is te goed voor een lintje. 🙂
En dan blijkt het ook nog niet makkelijk om z’on zéér onterecht verkregen lintje terug te vorderen van de kwak:
https://kloptdatwel.nl/2014/07/03/antwoorden-op-kamervragen-over-het-dubieuze-aids-remedy-fund/
Eerst gedaan en dan pas gedacht, heeft al heel wat onnodige ellende gebracht.
De erepenning van de VTdK heeft Rie Prins ruimschoots verdiend!
Eerlijk? Marie Prins is lerares elektrotechniek geweest en staat nergens geregistreerd als zijnde expert in: medische zaken, wetenschappelijke zaken of kruidenzaken. Merkwaardig dat de VTdK de indruk wekt om met deze mevrouw een kenner in huis te hebben gezien het “hoog van de toren” gehalte. Buiten dit opmerkelijke en bedenkelijke gegeven, meldt de EOS dat bij een steekproef slechts 6 van de 53 onderzochte kankeronderzoeken betrouwbaar bleken (~11%!). Dus ook bij regulier wetenschappelijk onderzoek kan je je rustig afvragen “Klopt dat wel?”. In ruime meerderheid blijkbaar niet. De VTdK heeft wetenschappelijk onderzoek als uitgangspunt. Hoog tijd op dit uitgangspunt eens serieus tegen het licht te houden als blijkt dat we door de wetenschap ruimhartig belazerd worden. Alsmede zou men het inzetten van quasi “experts” als Marie Prins tegen het licht moeten houden. Hoog tijd voor een werkelijk serieuze en kritische instantie. Het VTdK wekt meer de indruk met een kruistocht bezig te zijn. Beetje zielig.
Frappant dat als een oude huisvrouw zich als kruidendokter presenteert dat geen enkele alterneut protesteert en vraagt naar de medische expertise.
Frappant dat als een plaatwerker de genezende werking van de Biostabil-magneet presenteert dat geen enkele alterneut protesteert en vraagt naar de medische expertise.
Maar als iemand met gezond verstand, leervermogen en doorzettingsvermogen deze misstanden aan de kaak stelt, dan staat er wél altijd een alterneut op om de expertisevraag te stellen.
Iedereen met gezond verstand kan leren onderscheid te maken tussen ontbrekend onderzoek, goed onderzoek en slecht onderzoek zonder zelf direct expert op het gebied te zijn.
De VTdK en Marie Prins blijken geen haar beter te zijn dan hetgeen ze proberen bestrijden. Een beetje googlen leert dat eigen laureaat Marie Prins alleen iets weet van elektrotechniek en dat veel bestuursleden van de VTdK geen medische achtergrond hebben. Opmerkelijk. Hedendaags onderzoek is uiterst specifiek waardoor je wel degelijk expert moet zijn om een relevant oordeel te kunnen vellen. En wat blijkt, zelfs de experts worden door vakgenoten en masse om de tuin geleid. Dus een leek met ‘gezond verstand’ kan het vergeten om een zinnig oordeel te kunnen vellen. Onderzoek kost miljarden. Voor het overgrote deel weggegooid geld door fraude, verkeerde onderzoeksopzet enz. Treurig allemaal. De website van de VTdK bekijkend is het veel van hetzelfde: aanklachten tegen stoute kruidenvrouwtjes, ondeugende homeopaten weet ik wat die alternatieve troep allemaal voor chique namen heeft. Een kind kan zien dat die lui niet deugen en het is prima dat dit serieus aan te kaak wordt gesteld. De VTdK kan echter zelf niet serieus worden genomen.
Uw argumentatie is nogal merkwaardig; enerzijds heeft u het over “alternatieve troep” en “prima dat dit serieus aan te kaak wordt gesteld” en anderzijds zet u Marie Prins, die dat daadwerkelijk aan de kaak stelt, weg als “geen haar beter te zijn dan hetgeen ze proberen bestrijden.”
Ik heb al gezegd dat iedereen met gezond verstand kan leren onderscheid te maken tussen ontbrekend onderzoek, goed onderzoek en slecht onderzoek zonder zelf direct expert op het gebied te zijn. Voor zover ik de gevallen hier en op de VtdK kan beoordelen is dat precies wat Marie Prins doet. Of er andere gevallen zijn waar wel specifieke medische kennis nodig was weet ik dus niet, maar dan zijn er veelal rapporten van mensen die die kennis wel voorhanden hebben om de reclame code commissie te overtuigen.
Uw bewering dat Marie Prins alleen iets weet van elektrotechniek is onzinnig zolang u haar net niet hebt gesproken en uit bovenstaande artikel blijkt al overduidelijk haar expertise bij het indienen en volgen van klachten bij de RCC, of weet u dat soms beter?
Dit artikel gaat over klagen bij de RCC en niet over de VtdK. Marie Prins is lid, maar geen bestuurslid van de VtdK, dus ik snap niet waarom u haar probeert te kleineren vanwege het beleid van de VtdK.
Verder beweert u onterecht dat “veel bestuursleden van de VTdK geen medische achtergrond hebben.” Van de 18 bestuursleden is er een advocaat, een econometrist (penningmeester), een italianist en een bouwkundige (oud Tweede Kamer lid) en dat noemt u veel? Moet de penningmeester, de jurist of een PR medewerker een medische opleiding hebben?
Als u wilt dat de VtdK de pharmaceuten aanpakt dan moet u de VtdK aanspreken met uw details en uw cijfers en uw bewijzen over fraude en niet Marie Prins en niet op deze plek want dit artikel gaat niet over de VtdK.
Inderdaad schrijf ik serieus aan de kaak worden. Want dat serieuze ontbreekt eraan. De VTdK komt meer over alles een fanatiek hobbyclubje compleet met eigen prijsjes en onderscheidinkjes die ze vervolgens o.a. aan hun eigen anti- kruidenvrouwtje geven met nul expertise. Ik zie verder dat er psychologen betrokken bij de VTdK. Als er een vakgebied is waar onderzoeksdata op grote schaal uit de duim worden gezogen dan is het daar wel. Dus zo ver kom je met gezond verstand ook niet als de feiten worden gecontroleerd. Miljarden aan onderzoek worden weggegooid aan totaal zinloos flutonderzoek. Het lijkt me zinniger en uitdagender om dat aan de kaak te stellen dan het gerommeld van de alternatieve jongens die de reclame regels overtreden. Het blijkt dat de reguliere figuren net zo hard creatief met de waarheid omgaan als de alternatieven. Toch iets om je grote zorgen om te maken. Maar ik lees er NIETS over bij de VTdK. Hoe dan ook, al googlend las ik toch wat opvallende dingen over de VTdK. En wat betreft de Reclame Code Commissie. Dit blijkt een stichting te zijn. Een papieren tijger dus en ook niet serieus te nemen. Net als de roeptoeters van de VTdK met hun prijsjes. Dat is eigenlijk wat ik kwijt wilde.
Het helpt niet als uw reactie bijna 100% hetzelfde is als uw reactie van 13 juli. Het heeft dus ook geen zin op herhalingen in te gaan, ik heb alles al gezegd op 13 juli.
Behalve één punt dan:
“Stichting dus papieren tijger” is een van de meest mallotige redeneringen die ik gezien heb. Over de macht of liever gezegd invloed van de RCC ga ik u verder niet onderwijzen, maar als kwakzalvers een rechtszaak beginnen om de RCC proberen de mond te snoeren (censuur!), dan zegt dat voldoende.
http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBAMS:2012:BX3886
Eigenlijk doet het niet echt toe of Marie Prins een expert is op het gebied van plantkunde (met diploma’s enzo). Zij weet er in ieder geval genoeg van om mogelijke overtredingen van de reclameregels door verkopers van dit soort middelen mee te identificeren. En met succes, gezien het hoge percentage van de zaken waarin de Reclame Code Commissie haar klachten terecht vond.
Het is eerder opmerkelijk te noemen dat de beklaagden in dit soort zaken hun zaken zo slecht op orde hebben. Als zij namelijk wel ‘echte’ expertise in huis zouden hebben, dan zouden ze toch gemakkelijk de klachten van een amateur kunnen weerleggen?
Prima dat er een Reclame Code Commissie is. Die zullen zeer blij zijn met het werk van Marie Prins.
Wat is nu eigenlijk uw probleem?
Mevrouw Prins ontdekt op in de handel zijnde producten allerlei claims die kennelijk niet waar zijn en die niet op onderzoek berusten, maar hoogstwaarschijnlijk slechts op fantasie. Daar hoef je geen expert in diverse faculteiten voor te zijn.
Zij kaart die door haar veronderstelde misstanden keurig via de reguliere weg aan bij de instanties die daarvoor zijn. En… ze krijgt meestal gelijk.
Hebt u er een probleem mee dat obscure en onwerkzame producten op die manier worden ontmaskerd?
Vreemd is dat. U wilt toch niet beweren dat u tegengestelde belangen hebt?
Punt is dat ‘regulier’ onderzoek net zo hard data loopt te verzinnen van onze belastingcenten. Dat is een zorgwekkende ontwikkeling. Ik lees er niets over bij de VTdK. Sterker, VTdK maakt zelf gebruik van niet experts. Dat lijkt me wat vreemd.
– Het artikel hierboven gaat niet over de VTdK.
– De VTdK maakt v.w.b. dit onderwerp niet gebruik van al-dan-niet-experts. Mevrouw Prins handelt uit eigen beweging.
– De VtdK heeft zijn waardering uitgesproken voor het werk van mevrouw Prins.
– Ik sloot me hierboven van harte aan bij deze waardering, wat ik overigens ook al in de betreffende vergadering van de VtdK heb gedaan door middel van welgemeend applaus.
– “Van onze belastingcenten”. Waar hebt u het over? Is dat on topic?
– “Data loopt te verzinnen”. Hoezo? Zoals? Is dat on topic?
– Ik vraag u nogmaals: Hebt u er een probleem mee dat obscure en onwerkzame producten worden ontmaskerd?
Nee natuurlijk niet Hans. Prima zelfs. Vraag is welke instantie moet dit doen? De VTdK? Dit blijkt toch een wat teleurstellende club te zijn met een erg makkelijke agenda. En daarnaast, worden obscure en onwerkzame producten door de verzekeraar vergoed? Als de consument zich op eigen kosten wil laten belazeren prima, dat is haar keuze. Wat mij meer zorgen baart is dat een zeer ruime meerderheid van regulier onderzoek complete onzin blijkt te zijn. Dit is uiteraard een enorme belemmering voor de voortgang van kennis en ontwikkeling van behandelingsmogelijkheden. On topic of niet, ik stel dat de VTdK hier verdomd weinig tot niets over schrijft. Dat de hele zaal klapt voor Marie Prins is aandoenlijk maar uw club zou toch de blik moeten verleggen van wiggelroedelopers naar fraudeurs in de wetenschap.
U haalt er van alles bij wat niet met het onderwerp te maken heeft. Als u kritiek wilt uitoefenen op de VtdK doet u dat beter bij een artikel over de VtdK. Mevrouw Prins handelt, ik zei dat al eerder, op eigen initiatief, heel lovenswaardig. Uw inzichten m.b.t. de VtdK deel ik volstrekt niet. Als u vindt dat de vereniging “de blik zou moeten verleggen”, prima, dan wordt u toch actief lid? Wat de verzekeraar met obscure en onwerkzame producten van doen heeft, ontgaat me. Dat de consument wordt belazerd, is niet zijn of haar keuze. Dat is bedrog en dat moet aan de kaak worden gesteld.
Lid worden? En me dan opwinden over de geclaimde geneeskracht van slappe kruidenthee? Nee dank je Hans. Ik zie de VTdK als een wat bekrompen groep fanatici met een eenzijdige blik. Dat is jammer.
U weet werkelijk niet waarover u het hebt.
En nogmaals: het artikel gáát niet over de VtdK.
U misbruikt deze mogelijkheid tot reageren alleen maar om uw misplaatste frustraties te dumpen en luistert niet naar tegengeluiden.
Het zij zo; ik beëindig verdere discussie met u. Die leidt namelijk tot niets.
Lees vandaag of morgen nog even over het werk van
Don Poldermans van het Erasmus, hij is weer in het nieuws las ik. Deze specialist zoog ook data uit zijn duim. Ik heb er niets over gelezen bij uw club, terwijl reguliere fantast Poldermans toch met pek en veren door de anti-kwak mensen de straat op gestuurd zou moeten worden. Het blijft bij pagina’s met epistels van Broers Scholtens tegen kruidenthee en weet ik wat voor onzin. En oh ja, prijsjes voor mevr. Marie Prins.
Als u over Don Poldermans wilt discussiëren dan kunt u dat de redactie melden of plaatsen in de rubriek Skeptisch Chatten.
Deze “club” Kloptdatwel.nl heeft voor zover ik kan zien niets gepubliceerd van van Broers Scholtens tegen kruidenthee, dus u zoekt alleen maar naar mogelijkheden om VtdK betrokkenen opnieuw zwart te maken.
Dat er “regulier” fouten worden gemaakt, is me bekend. Ook daar moet natuurlijk tegen worden opgetreden. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat “irregulier” (d.w.z. kwakzalverij) zijn gang maar mag blijven gaan met zijn bedrog.
Deze regelmatig terugkerende denkfout tref ik vaak aan bij kwakzalvers. Alsof het ene bedrog acceptabel wordt als een ander ook bedriegt…
U leest kennelijk slecht. Wat u denigrerend noemt “epistels […] tegen kruidenthee” resp. “prijsjes voor mevrouw Marie Prins”, maken bij mijn “club” (u bedoelt waarschijnlijk de Vereniging tegen de Kwakzalverij) maar een heel klein deel uit van het al vele jaren belangrijke werk van deze vereniging.
U heeft bijvoorbeeld de stroom artikelen over het forse bedrog door chiropractors over het hoofd gezien? Daar hoor ik u namelijk niet over.
U bent bovendien nogal off topic bezig.
Ik had de discussie met u toch beëindigd? Inderdaad, u leest slecht.
Chiropractors Hans, vallen niet in het reguliere circuit. Dan kan je weten dat je moet oppassen nietwaar? Je verwacht toch ook niets als je daar komt? Ik zag ooit een rij voor een figuur die met 1 apparaat honderden ziektes kon opsporen: 2 elektroden aan de grote tenen, 10 minuten liggen en het software programma hoestte de gesignaleerde problemen eruit. De bediende had nog een witte jas aan ook. Hij noemde het bioresonantie geloof ik. Maar dan weet je toch dat je belazerd wordt? Dat is toch kermis? Het is toch een open deur om daar iets over te schrijven? Ook voor jullie huisschrijver Broer Scholtens. En ook voor Marie Prins ondanks dat zij wel kennis heeft van elektroden.
Wat mij dus stoort is dat jullie “club” inderdaad niet de moed heeft om glasharde bedriegers in het reguliere circuit aan de kaak te stellen. Dat vind ik jammer. Er blijkt daar nogal wat mis zoals ik al schreef. Maar goed, laten we inderdaad de discussie maar stoppen: we dwalen wat af. Ik wens de VtdK veel succes in haar strijd.
Wat de VtdK wel en niet moet doen, vertelt u ze maar op hun eigen platforms, dat begint hier nogal off-topic te worden. Overigens is op de site van de VtdK volgens mij genoeg te vinden over bioresonantie.
Ik dwaal niet af, dat doet u!
Bedenkt u alleen even wat de naam VtdK betekent en dan weet u precies waartegen de vereniging strijdt. In een biljartvereniging doet men meestal niet aan schaken, nietwaar?
En tegen chiropactors hoeft men niet te schrijven want dat dit bedrog is ziet iedereen wel? Wat een onzin! U zou de mensen de kost moeten geven die in deze bedriegerij geloven…
En nu stop ik echt met tijd spenderen aan uw verwarde reacties.
Maar Hans, er zijn ook mensen die UFO’s zien of geloven dat de berg naar Mohammed is gekomen of in Lou de Palingboer. Dat is aan hen. Chiropractors, osteopaten, enz zijn niet officieel erkende beroepen. Klaar. Als het maar niet door de zorg vergoed wordt. Punt is, er is blijkbaar veel mis in het regulier circuit dat niet door de VtdK aan de kaak wordt gesteld.
En Pepijn wat jouw opmerking betreft, ik heb bij de secretaris van de VtdK al eerder eens om een reactie gevraagd op de misstanden in reguliere zorg. Naar aanleiding van de schandalige kwakzalver Ernst Jansen Steur die onder zijn bescherming van zijn registratie naar hartenlust kon experimenteren. 0 respons.
Als u uw klacht daar op dezelfde manier heeft gedeponeerd als hier met dezelfde denigrerende opmerkingen over een hardwerkende dame die niet het beleid bepaald van de VtdK, dan snap ik volkomen dat ze uw klacht in de prullenbak hebben gegooid.
Dat u vervolgens hier op KDW door blijft drammen in een poging aandacht te krijgen is niets minder dan trollen.
Wat ‘trollen’ betreft kan ik nog heel wat van de VtdK leren. En ook wat denigreren betreft. Marie Prins had destijds overigens volstrekt niets met mijn vraag aan de secretaris van VtdK te maken. Om dit kort toe te lichten: ik vroeg netjes waarom een reguliere überkwakzalver Jansen Steur compleet genegeerd werd door de VtdK. Dit vond en vind ik kwalijk omdat ik in het reguliere circuit niet met kwakzalvers in aanraking wens te komen. 0 reactie. Wat dat betreft doet u en de reageerders alhier het gelukkig beter.
Ik heb weinig behoefte om de VtdK te verdedigen, maar zoals ik ze een beetje ken, zien zij geen rol voor de vereniging om fraude binnen reguliere zorg aan te pakken. Dergelijke fraude is heel erg, maar niet per se kwakzalverij. En de beroepsgroep pakt het uiteindelijk wel aan, hoewel het bij Jansen Steur wel het een en ander aan falen van het systeem heeft blootgelegd.
Maar verder graag terug naar het onderwerp van deze blog.
Wat een gezeur!
De VtdK bestrijdt kwakzalverij. Punt.
De reguliere wetenschap reinigt zichzelf meestal prima zelf, soms nogal laat.
ik vraag me af of de patiënten van Jansen Steur en Poldermans het met u eens zijn. Maar het is duidelijk, de VtdK heeft meer interesse in de praktijken Jomanda, piskijkers, Klazien en andere kermisklanten. Boeiend.
Hou eens op met dat off-topic gezeur en ga terug naar het onderwerp, de RCC.
Gezeur en geklets en getrol!
Als je een klacht indient bij de RCC wordt die doorgestuurd aan de beklaagde, inclusief je naam en woonplaats. Dat vond ik nogal verrassend. Ik vind het wel enigszins logisch dat je niet anoniem kunt klagen, maar voor de beklaagde partij zou het eigenlijk niet moeten uitmaken wie er klaagt. Niet iedereen zit te wachten op zo’n reactie als Marie Prins kreeg van de directeur van het bedrijf gevestigd in Hong Kong.
Dat staat er geloof ik niet bij als je “aangifte” doet.
Natuurlijk is met open vizier spelen het beste, maar er zitten af en toe echt louche bedrijfjes tussen.
Soms ben je gewoon klant (b.v. telecommunicatie), en als die een aantekening bij je naam maken kan je dat wel eens opbreken als je hun klantenservice nodig hebt.
Bij klachten over kwakzalverij loop je het risico niet dat je hun klantenservice nodig hebt.
Rie
Precies, mevrouw Prins, daarom zette ik er maar telecommunicatie bij 🙂
Bij deze mijn complimenten en dank voor uw jarenlange inzet waarvan we allemaal profiteren.
En waarom in het Engels, waarschijnlijk in onvervalst steenkolenengels van een Nederlander? Extra interessantdoenerij of wat?!
Ik zou ook niet willen dat mogelijke oplichters mijn naam en adres zouden weten. Het is wat Frank ook zegt: ‘ er zitten af en toe echt louche bedrijfjes tussen.’
Stel je voor dat die dan mogelijk ongevraagd aan jouw deur staan. Ik moet er niet aan denken.
Alleen naam en woonplaats staat op de klacht die doorgestuurd wordt, maar daarmee is het volledige adres meestal snel achterhaald, we heten niet allemaal ‘F. de Vries’ woonachtig te Amsterdam.
Ja Pepijn, daar heb je helemaal gelijk in. Met een naam als De Vries, of Jansen, ben je nog redelijk anoniem, maar er zijn ook namen die wat minder veelvuldig voorkomen en ik zou er niet aan moeten denken dat de een of andere oplichter ineens verhaal zou komen halen bij m’n vader, omdat dit toevallig wel in het telefoonboek staat.
Hong Kong deed bij mij een belletje rinkelen. Het was ff zoeken, maar dan heb je ook wat:
https://kloptdatwel.nl/2014/05/14/rechter-kent-geen-gewicht-toe-aan-medisch-oordeel-chiropractor/#comment-1426421095
en meteen daarna:
KPR is Krullaards Perfect Reset en niemand kan vertellen wat dat apparaat meer doet in 30 sec. dan wat piepjes laten horen:
https://kloptdatwel.nl/2014/05/14/rechter-kent-geen-gewicht-toe-aan-medisch-oordeel-chiropractor/#comment-1386633208
En naast de brutaliteit van het uitnodigen van een klager, om die te bestoken met om-verkooppraatjes, de advertenties blijkbaar nog wat aandikken:
Rie:
Het is al godgeklaagd dat de broekafzakkende onzin überhaupt op de markt heeft kunnen komen, en dan zo’n moeite moeten doen om in ieder geval alvast -spreekwoordelijk- de leugens uit de verkoop te krijgen. Bah, bah en nog eens bah!!!