In maart 2018 deden 124 gezondheidszorg professionals in Le Figaro een oproep aan hun collega’s en gezondheidszorginstanties om eindelijk eens duidelijk afstand te nemen van alternatieve behandelwijzen waarvoor geen enkel deugdelijk bewijs is als homeopathie, mesotherapie en acupunctuur. Dit zette wel het een en ander in beweging, de universiteit van Lille stopte met hun opleiding homeopathie en de overheid ging kijken of de vergoeding voor de schudverdunde remedies niet ingeperkt moest worden. We schreven daar al eerder over.
De aanhangers van alternatieve behandelwijzen dienden echter klachten in bij de medische tuchtraad tegen een aantal ondertekenaars van de oproep, als ik het goed begrijp met het argument dat zij zich daarmee oncollegiaal hadden gedragen. Inmiddels heeft die raad, la chambre disciplinaire de première instance, een aantal berispingen uitgesproken en een arts zelfs voor drie maanden geschorst! Tamelijk krankzinnig.
Hieronder het persbericht van de actiegroep Collectif FakeMed over deze uitspraak. Ze gaan uiteraard in beroep.
Absurd!
De homeopaten, acupuncturisten enzovoort zouden juist blij moeten zijn met een ferm standpunt en ondersteuning in de wetenschappelijke achtergronden van hun beroep door hun vakgenoten. Daar is toch niets oncollegiaals aan? En dan… ze hoeven slechts nog even een deugdelijk en overtuigend bewijs te leveren voor hun afwijkende zienswijze. Als ik hen goed begrepen heb, hadden ze toch al honderden, zo niet duizenden, betrouwbare onderzoeken gedaan? De Nobelprijs lonkt… Of… ?
Orac schrijft er vandaag ook over:
https://respectfulinsolence.com/2020/02/21/president-of-fake-medecine-suspended-homeopath/
Boiron was not happy.
Vooral betreffende hun Oscillokwakcinum.
Een schone taak voor de Belgische sceptici en onze Ver. tegen de Kwakz. om deze zaak te internationaliseren.
Het schijnt volgens het Franse huisartsenblad te gaan om een voorwaardelijke ontzegging van de bevoegdheid gedurende drie maanden (avec sursis). Evengoed erg.
https://www.legeneraliste.fr/actualites/article/2020/02/20/condamnation-dun-medecin-anti-homeopathie-son-avocat-denonce-une-decision-aberrante-_321493
En Frankrijk is lid van de EU. Dit houdt indirect in dat bijvoorbeeld artsen in andere lidstaten zich indirect mogen bemoeien met wat de artsenvereniging van Frankrijk bekokstoofd.
Men gaat vanzelfsprekend in beroep. Het zou best eens kunnen dat de kwakkers met hun aanklacht uiteindelijk in hun eigen voet hebben geschoten. Het kost vast erg veel tijd.
Helaas heb ik de aanklacht en het vonnis nog niet kunnen vinden.
De Vereniging tegen de Kwakzalverij gaat er vast wel vernietigend over schrijven.
Vonnis en aanklacht zullen wel in het Frans gesteld zijn. Maar wellicht is er iemand die alles soepel uit het Frans kan vertalen. Mede daarom refereerde ik aan onze Belgische geestverwanten bij Skepp, die weliswaar Vlaams zijn maar toch wel eens iets te maken hebben met het Frans. 🙂 Maar het blijft nogal krankzinnig om tegenstanders van kwakzalverij te waarschuwen en (voorwaardelijk?) te schorsen. Bovendien, de ene kwakzalverij leidt nogal eens tot de andere en dus is het hekelen van kwakzalverij meer dan op zijn plaats.
We hebben op de Ned. tv de programma’s Jinek en Op1. Vreemd dat dit soort programma’s geen aandacht besteden aan bijvoorbeeld het geval Middelkoop (toch een aanval op de vrije pers) en kwakzalverij en het hekelen ervan. Wel is er ruimschoots, te ruimschoots aandacht voor de Gordonnen en de Brarden, dus voor het pulpamusement.
En wat te denken van programma’s als Radar en Opgelicht? Die zouden nu juist prima geschikt zijn om de onwerkzaamheid van homeopathie en de flauwekul van acupunctuur voortdurend scherp aan de kaak te stellen. Wat zou eigenlijk het verschil zijn tussen kwakzalverij en de oplichting en het bedrog dat daar wekelijks voorbijkomt?
Iets dergelijks speelde in Nederland rond 1990 toen Kees van der Smagt een kritisch stuk in Medisch Contact had geschreven (21-10-1988). Vervolgens werd hij aangeklaagd door enkele fanatieke alto-gelovigen, namelijk dat hun naam besmeurd was. De districhtraad van de KNMG wees de klacht af, maar toen gingen de alto’s in hoger beroep en wonnen! dat was in maart 1990. VdS moest een bizarre zelfbeschuldiging schrijven. Het veroorzaakte een storm van protest.
Nou is verenigingstuchtrecht wel wat anders dan het Medisch Tuchtrecht. D KNMG kan een arts niet de bevoegdheid tot praktiseren ontnemen.