Via het tweetje van SKEPP vonden we deze video waarin de maker zich afvraagt:
Stonden er ooit mensen op de maan? Geen idee, maar ze konden het in elk geval niet faken.
http://youtu.be/sGXTF6bs1IU
Met dank aan SKEPP.
Hoax
Is die foto echt of nep?
Computerprogramma’s bedoeld voor het bewerken van digitale foto’s zijn tegenwoordig zo geavanceerd, dat het zelfs voor experts erg lastig is om vast te stellen of een bepaalde afbeelding echt is of nep. Skeptici zullen misschien vooral geïnteresseerd zijn in het achterhalen of foto’s van UFO’s of Bigfoot gemanipuleerd zijn, voor Justitie gaat het vaak om belangrijker zaken. Zo is het bij vermeende kinderporno van groot belang om te weten of er geknipt en geplakt is, of dat er daadwerkelijk minderjarigen zijn gebruikt als model. Een bedrijfje uit de Verenigde Staten heeft nu software ontwikkeld waarmee je objectieve informatie kunt verkrijgen van een afbeelding die kan helpen om de vraag te beantwoorden of het om een origineel beeld gaat.
Na de orkaan Sandy, die o.a. New York hard trof, begonnen er op het Internet talloze foto’s te circuleren, waarvan je je af kon vragen of ze wel echt waren. Een mooi voorbeeld is de onderstaande foto, die een haai laat zien die door de ondergelopen straten van Brigantine Beach in New Jersey zou zwemmen.
De website Snopes.com kon de bron achterhalen van de foto van de haai, die gebruikt was om in de foto van de ondergelopen buurt te plakken. Als het je niet lukt om zo’n bronafbeelding te achterhalen, kan het knap lastig zijn om te laten zien dat het om een hoax gaat. Fourandsix Technologies biedt in sommige gevallen een oplossing. De software die ze ontwikkeld hebben, maakt gebruik van het gegeven dat er niet één vastgelegde manier is waarop foto’s in het JPEG-formaat worden opgeslagen. Alle fabrikanten van fototoestellen en de makers van bewerkingssoftware doen dat op net iets andere wijze.
De ‘forensische’ software van Fourandsix kan van een afbeelding een soort vingerafdruk nemen en die vergelijken met een enorme database met daarin de ‘vingerafdrukken’ van camera’s en software die bekend zijn. Op die manier kan dan vastgesteld worden of de compressie van de afbeelding overeenkomt met een origineel beeld uit een camera of dat er iets aan de hand is. Een gedeelte van de foto kan bijvoorbeeld een andere ‘vingerafdruk’ hebben dan zijn omgeving en op die manier door de mand vallen als knip-en-plakwerk.
Een van de oprichters van Fourandsix hield een interessant verhaal op de Luminance 2012 conferentie, waarin dit allemaal nog eens langskomt. Hij laat interessante voorbeelden zien, ook over hoe onze waarneming makkelijk voor de gek gehouden kan worden.
De software valt waarschijnlijk buiten het budget van de doorsnee computergebruiker, maar ik kan me goed voorstellen dat het voor overheden en bedrijven interessant kan zijn. Het heeft ook weinig zin om er te gebruik van te maken als je niet de beschikking hebt over afbeeldingen die mogelijk origineel zijn. Een plaatje geplukt van een website is normaal gesproken al veel te veel verkleind om nog bruikbare informatie op te leveren. Als je toch aan de slag wil, is er ook een web-based demo version die nog wel te betalen is.
Tot slot wil ik wijzen op het historische overzicht van fotomanipulatie dat op de website staat onder de titel ‘Photo Tampering throughout History‘. En ook op het blog staan een aantal interessante artikelen die je kunnen helpen om van foto’s vast te stellen of ze gemanipuleerd zijn.
Zo maken ze het ons wel heel makkelijk
Er worden tegenwoordig zoveel UFO filmpjes gemaakt en via YouTube verspreid, dat er geen beginnen aan is om ze allemaal te ‘debunken‘. Met moderne videobewerkingsoftware die ook een leek in korte tijd onder de knie kan krijgen, is het niet moeilijk een filmpje te maken (er zijn tutorials voor), dat je niet zomaar doorprikt. Maar soms kan dat toch binnen luttele seconden. Lukt u dat ook? Kijk naar de volgende spooky beelden van een UFO-vloot die een geheime maanbasis verlaat …
Een hint: hebt u op 15 september 2012 naar buiten gekeken? Kijk anders hier even.
Graancirkelseizoen 2012 in Engeland
Het blijft wel mooie plaatjes opleveren, die graancirkelgekte. Tegenwoordig zullen nog maar weinig mensen denken dat we hier met een onverklaarbaar fenomeen te maken hebben, toch blijft er een waas van geheimzinnigheid omheen hangen. Niet onbegrijpelijk, want het blijft toch een soort kattenkwaad, waarbij je schade aanricht aan gewassen en daarom liever niet gesnapt wordt bij het maken. Maar je kunt tegenwoordig in Engeland gewoon op commerciële basis een graancirkel bestellen bij een website als http://www.circlemakers.org. Die betalen dan keurig de boer voor de schade die geleden wordt. Het BBC-programma Qi en dagblad The Sun (als ondersteuning van het Engelse bod voor het WK-voetbal 2018) deden dat al eens.
Drie bijzonder fraaie exemplaren van dit seizoen:
|
|
|
|
Het gaat hier niet om reclame, maar waarschijnlijk komen ze allemaal van één project: Break3. En moeten we het maar zien als landschapskunst met een wiskundige insteek. Een van de begeleiders van het project, Rob Irving, komt herhaaldelijk op de site circlemakers.org voor, dus is er wel een connectie. Het eerste kunststukje verscheen overigens op hetzelfde stuk land, waar eerder een aantal door de BBC bestelde graancirkels waren gemaakt. De boer liet later doorschemeren dat hij nu wederom toestemming had gegeven en vergoeding voor de schade had ontvangen. Op de site van Break3 moesten ze het daarna ook wel toegeven.
De tweede ‘cirkel’ verscheen pal naast een festival, BoomTown Fair ’12, dat als thema ‘Outer Space!’ had. Op andere foto’s kun je het festivalterrein zien liggen op enkele honderden meters afstand. Het is niet het eerste festival dat een graancirkel bestelde voor promotie doeleinden. In België had Tomorrowland 2012 er eentje die hun logo liet zien.
De website Crop Circle Wisdom ziet aanwijzingen dat ook deze tweede formatie door Break3 gemaakt is, vooral omdat er wel heel snel nadat er foto’s bekend werden, leden van die club (o.a. die Rob Irving) berichten op Facebook plaatsten over de ontdekking. En de organisatie van het festival deed ook niet meer dan een halfhartige poging te ontkennen erbij betrokken te zijn.
In het verleden zijn er ook wel aardige graancirkelformaties gemaakt in Nederland (zie bijvoorbeeld het Skepterartikel uit 1999), maar de productie van dit jaar steekt toch maar magertjes af bij het visuele geweld in Engeland.
De configuratie hiernaast lijkt nog de meest ingewikkelde. Die werd weer eens ‘gevonden’ door Robbert van den Broeke, op 26 juli jongstleden, en was het onderwerp van een item in WNL’s Half 8 Live!
Robbert van den Broeke fotografeert weer eens wat
Eigenlijk was ik wel een beetje klaar met het fenomeen Robbert van den Broeke. Maar hij duikt toch telkens weer op in het nieuws of in de commentaren hier op Kloptdatwel. In De Telegraaf konden we onlangs lezen hoe hij het aan de stok kreeg met een boze boerin. Van den Broeke zou zelf de graancirkel op haar land hebben gemaakt. Maar enigszins buiten ieders blikveld vindt er ook een venijnige discussie plaats tussen verschillende groepen in het graancirkelwereldje. Aanleiding? Een filmpje van Van den Broeke waarin verschijningen te zien zijn van Pat Delgado, een ‘graancirkeldeskundige’ van het eerste uur en vreemd genoeg ook van Dave Chorley. Die laatste is één helft van het duo Engelse grappenmakers dat begin jaren ’90 bekend maakte dat zij verantwoordelijk waren voor het merendeel van de graancirkels in de jaren ervoor. Het gedoe en waarover het precies gaat, vind ik niet zo boeiend. In ieder geval is wel duidelijk dat de familie van Delgado niet zo blij is met de filmpjes van Van den Broeke en wat hij beweerde door te krijgen van de geest van Pat Delgado.
Het foto-experiment
Interessanter vind ik een andere filmpje dat Van den Broeke maakte waarin Delgado en Chorley een rol spelen. Dit filmpje is gemaakt om te laten zien dat hij zijn verschijningsfoto’s kan maken, zonder de truc te gebruiken die door Rob Nanninga op het Skepsis-blog uit de doeken is gedaan. Cameraman Stan filmt in één ononderbroken shot hoe Van den Broeke eerst laat zien dat zijn camera geen beelden in het geheugen heeft zitten, geen transparantje voor de lens kan houden en vervolgens toch drie foto’s kan maken waarvan twee met verschijningen. Wonderbaarlijk of niet? Eerst zelf even kijken:
Op het blog van een grote aanhanger van Van den Broeke, Nancy Talbott, wordt ruim aandacht gegeven aan deze verschijningen. De drie foto’s die Van den Broeke maakte, staan daar ook (op de eigen website van Van de Broeke staan alleen de twee waarin de verschijningen voorkomen).
|
|
|
|
Tijdsverschillen
Talbott merkt op dat er iets raars aan de hand is met de tijden waarop de foto’s zijn gemaakt. Volgens de videobeelden moeten ze alle drie binnen een paar seconden zijn gemaakt. Maar de tijdsaanduidingen van de digitale bestanden zijn nogal verrassend. Ze liggen minuten uiteen en lijken van een uur of twee vóór de video-opname te zijn. Maar dat laatste zegt natuurlijk niet zoveel als niet duidelijk is of de tijdsinstellingen van video- en fotocamera gesynchroniseerd waren:
Photo #1 (Dave Chorley) taken @ 03.21.04 am
Photo #2 (Pat Delgado) taken @ 03.28.58 am
Photo #3 (Stan w/video) taken @ 03.55.45 am
Vreemd, maar dit soort anomalieën komen wel vaker voor bij de foto’s van Van den Broeke. De volgorde van foto’s op een geheugenkaartje verandert of de nummering verspringt opeens. Voor zij die geloven in Van den Broeke alleen maar meer aanwijzingen dat hij over bijzondere vermogens beschikt. Maar dan zijn ze er toch nog één vergeten!
De vermogens van Van den Broeke gaan nog verder!
Als je goed kijkt naar de drie foto’s (die dus volgens Van den Broeke) binnen een tijdsbestek van een paar seconden gemaakt zouden zijn, valt het je misschien op dat Stan de cameraman alléén in de laatste foto de handstrap van de videocamera om zijn hand heeft zitten! Als we het verhaal van Van den Broeke en zijn cameraman moeten geloven, is die tussen de opnames van de tweede en derde foto plots om de hand gaan zitten. En dat allemaal zonder dat de camera wild heen en weer beweegt. Voorwaar een prestatie.
Als je dat eenmaal gezien hebt, zie je ook dat de foto’s niet allemaal vanuit exact dezelfde positie lijken te zijn genomen of dat Stan toch iets verder van de rand van het gordijn muur afstaat in de eerste twee foto’s. Hieronder de drie foto’s uitgesneden op Stan en zijn camera. Je kunt het ook zien als je bovenstaande video goed bekijkt en op de juiste momenten stilzet (zo rond 1:26 is het erg opvallend dat het perspectief verspringt tussen foto 2 en foto 3).
Hoe flikt Van den Broeke het?
Al ga je er vanuit dat de opnames met de geestverschijningen eerder zijn gemaakt (met zo’n transparantje) en al op de geheugenkaart stonden voordat het filmpje werd gemaakt, dan nog is niet meteen duidelijk hoe Van den Broeke kan starten met een ogenschijnlijk lege geheugenkaart. Ik dacht zelf eerst aan de mogelijkheid dat het blauwe schermpje met de mededeling ‘Geen afbeeldingen beschikbaar‘ misschien een afbeelding is die ook op het geheugenkaartje is gezet. Als je dan op ‘afspelen’ drukt, laat de camera die afbeelding zien en lijkt het net alsof de camera de mededeling doet. Zou kunnen, maar dan moet Van den Broeke die nog snel even wissen voordat hij de afbeeldingen aan Stan laat zien. Na het laten zien van de eerste afbeelding, druk hij nl. op ‘links’ en dan komt foto drie weer in beeld. Er zitten dus nog maar drie afbeeldingen op de geheugenkaart.
Deze optie werd ook genoemd in een discussie op de website Grenswetenschap.nl. Daar suggereerde iemand echter ook de mogelijkheid dat de afbeeldingen in het interne geheugen stonden. Dat leek me niet zo waarschijnlijk, omdat de camera’s die ik in handen had gehad meteen een foutmelding geven als er geen geheugenkaart in het toestel zit. Dacht ik. Maar met het toestel dat ik twee jaar terug kocht (een Panasonic Lumix) blijkt het heel gemakkelijk voor elkaar te krijgen. Je neemt eerst, met de truc die Nanninga heeft beschreven, de twee foto’s zónder geheugenkaart in het toestel. Waarschijnlijk neem je er meer en gooi je de foto’s die niet bevallen, weg. Die twee overgebleven opnames staan dan in het interne geheugen.
Vervolgens plaats je een lege geheugenkaart in het toestel en als je drukt op afspelen, geeft het toestel inderdaad een mededeling dat er geen afbeeldingen zijn om weer te geven. Met 7 keer klikken (bij mijn camera) kan je dan de afbeeldingen vanuit het interne geheugen kopiëren naar de geheugenkaart. Nieuwe foto’s die gemaakt worden, komen gewoon na de gekopieerde foto’s op het geheugenkaartje te staan. Maar de volgorde van handelingen maakt niet uit: ook als je eerst de nieuwe foto’s maakt en dan pas de foto’s uit het interne geheugen kopieert, staan de foto’s in de goede tijdsvolgorde.
Met de camera uit het filmpje moet het ook zo kunnen (zie de uitgebreide handleiding op blz. 77, het relevante gedeelte zie je rechts in het plaatje). Net voordat Van den Broeke de afbeeldingen aan de camera laat zien, heeft hij al wat knopjes ingedrukt (tussen 1:19 en 1:22). De laatst gemaakte afbeelding verschijnt ook niet meteen, wat er op kan duiden dat de camera nog ergens mee bezig was (het kopiëren van de afbeeldingen vanuit het interne geheugen misschien?). En zijn duim ligt niet op de knop die je gebruikt om op ‘afspelen’ te drukken (die zit iets verder links onder), maar op de grote ‘control’-knop waarmee je de kopieerinstructie kunt geven. Het is aardig krap in de tijd en de cameraman moet niet te snel komen kijken. Maar met even oefenen, kan je het natuurlijk blind doen; het is een vaste volgorde van knopjes indrukken die dicht bij elkaar liggen.
Maar hoe zit het dan met het gegeven dat je Van den Broeke drie keer hoort afdrukken? Heeft hij dan ook nog eens snel twee foto’s gewist (die dan erg zouden moeten lijken op foto 3)? Dat denk ik niet. Als je goed luistert, hoor je een afdrukgeluid op ongeveer 1:07, 1:11 en 1:16. Alléén bij de middelste ‘afdruk’ zie je kort daarna het gezicht van Van den Broeke oplichten door het LCD-scherm dat de genomen foto weergeeft. Wellicht zijn de geluiden van de andere ‘afdrukmomenten’ later in het filmpje gemonteerd.
Oorsprong van de gebruikte beelden
Het is intussen wel bekend dat de verschijningen Van den Broeke meestal zijn terug te vinden in boeken, tijdschriften of op Internet. Ook hier lijkt duidelijk te zijn waar de afbeeldingen vandaan komen. Ene Roger Wibberley heeft een YouTube filmpje geplaatst “Robbert’s Fake shots of Pat Delgado and Dave Chorley“, waarin hij aardig overtuigend laat zien dat de verschijningen van Delgado en Chorley lijken te komen van stills van een televisieverslag over de bekendmaking van de hoax door Chorley en zijn compaan Doug Bowers.
Het filmpje van Wibberley:
http://www.youtube.com/watch?v=Gsa2oYECcFg