Gedragseconoom Dan Ariely, auteur van ‘Volmaakt onvoorspelbaar’, gebruikt klassieke visuele illusies en zijn eigen tegen-intuïtieve onderzoeksresultaten om aan te tonen dat we niet zo rationeel zijn als we denken bij onze waarneming en bij het nemen van beslissingen. Natuurlijk een belangrijk gegeven voor iedere skeptische denker.
De lezing (met NL ondertitels) begint met enkele interessante visuele illusies, daarna staat Ariely stil bij de vraag hoe het kan dat er twee soorten landen in Europa zijn: landen waar veel mensen bereid zijn om orgaandonor te worden en landen waar maar weinig enthousiasme is voor orgaandonatie. Buurlanden vertonen grote verschillen. Hoe kan dat? Daarna bespreekt hij een paar intrigerende wetmatigheden in de menselijke besluitvorming: corrigeren we een eenmaal genomen beslissing in het licht van nieuwe informatie? Beoordelen we of we iemand anders aantrekkelijk vinden wel zo rationeel als we hopen? Ariel sluit af met een tip voor mensen die op zoek zijn naar een date.
Wie hieronder geen scherm ziet kan hier klikken.
Enjoy!
Heel interessant, maar er is toch iets meer achter het orgaandonatieverhaal. De beslissing om de default-optie donatie-ja te maken in plaats van donatie-nee is niet de uitkomst van een toevalsproces. Daar is tot op parlementair niveau over gedebatteerd in Nederland. Iedereen die voor orgaandonatie is weet natuurlijk dat als je iedereen noteert als potentiële donor tenzij ze de moeite hebben genoemen om zich in te schrijven in een soort belmeniet-register, er veel meer donoren komen. Dus het gaat erom welke groep net de meerderheid heeft in het parlement. Als er een bepaalde politieke partij is voor wie een van beide opties heel erg belangrijk is, en die bovendien een belangrijke rol speelt bij meerderheid-ja of meerderheid-nee in het parlement, dan krijgt die zijn zin omdat de kwestie dan een wisselgeldzaak wordt, een kluifje dat de ene partij krijgt toegeworpen in ruil voor andere concessie van hun kant.
Een heel andere zaak is als het op doneren zelf aankomt. Asl de familie dan alsnog niet accoord gaat, gaat het toch niet door. Ik denk dat als je je gaat vergelijken met feitelijk uitgevoerde donaties bijvoorbeeld aantallen nierdonaties per hoofd bevolking de verschillen minder uitgesproken zullen zijn. Ik weet het niet. Heeft er iemand cijfers?
Cijfers? Aantallen nierdonaties per hoofd bevolking <2
(Kon het niet laten)
Een leuk filmpje. En kijk, daarom ben ik blij met Kloptdatwel. Boeiende stukjes worden getoond. In feite zouden ze dit gewoon op tv moeten doen.
Op Belgie is het wel te zien, maar wel om de achterlijke tijd van 00:00.
Interessant vond ik het voorbeeld met de drie opties. Als je naast een optie een andere soortgelijke, maar blijkbaar slechtere plaatst, groeit de kans dat men voor de erste optie kiest.
Ik had een vaag gevoel dat zo iets in de marketing word aangewend, maar nu ben ik er zeker van. Zelfs in een warenhuis plaatsen ze vaak artikelen met verschillende kwaliteiten of hoeveelheden met bijna dezelfde prijs. Maar de prijzen blijven wel nog een beetje schelen, anders zou de truuk toch opvallen. Een schroef kost 1 euro, 8 schroeven kosten 2 euro, dus ik kocht het steeds nog veel te dure pakje. Ook bij de diverse modellen van een bepaalde voorwerp, bv. een fototoestel, kan je dit verschijnsel waarnemen.