Yoga is mateloos populair – maar niet zonder risico’s voor de gezondheid. Dat wordt duidelijk uit een lang stuk in de weekendbijlage van de Amerikaanse krant New York Times. Je kunt er lelijke beschadigingen aan gewrichten, spieren, pezen, bloedvaten en zenuwbanen aan overhouden. In het artikel zegt yoga-leraar Glenn Black ronduit: ‘de meeste mensen zouden moeten stoppen met yoga – de kans op schade is gewoon te groot’. Times-journalist William Broad heeft er een boek over geschreven dat over een maand uitkomt.
Broad schrijft in het Times-artikel dat hij na een wervelbeschadiging yoga ging doen om zijn klachten te verminderen. Dit leek aanvankelijk te helpen, maar bij een bepaalde oefening (de ‘extended-side-angle pose’) ging hij door z’n rug. Aanleiding voor Broad om meer onderzoek te doen naar de bijwerkingen van yoga. En die zijn er. Veel mensen zien yoga als een kalm alternatief voor sport, rustgevend, en met veel positieve effecten. Het kan je tot rust brengen, genezen, nieuwe energie geven en zelfs goed zijn voor je sexleven. En dat alles zonder bijwerkingen. Dat beeld is volgens het Times-artikel niet terecht.
Yoga-leraar Black licht dit toe. Moderne stedelingen hebben een heel ander bewegingspatroon en hun lichaam is veel minder flexibel dan de oorspronkelijke yogabeoefenaars in India. Die waren b.v. gewend om met gekruiste benen/knieën op de grond te zitten (en niet in een kantoorstoel of bankstel). En ze hadden veel lichaamsbeweging. Veel yogahoudingen zijn een uitvergroting van houdingen uit het dagelijkse leven van de oorspronkelijke beoefenaars. Dat is heden ten dage wel anders: ‘Now urbanites who sit in chairs all day walk into a studio a couple of times a week and strain to twist themselves into ever-more-difficult postures despite their lack of flexibility and other physical problems’, aldus Black.
Verder waarschuwt Black dat de ongekende populariteit van yoga er toe heeft geleid dat veel leraren onervaren zijn en niet goed weten wat hun leerlingen wel en niet aankunnen: ‘there is now an abundance of studios where many teachers lack the deeper training necessary to recognize when students are headed toward injury. “Today many schools of yoga are just about pushing people,” Black said. “You can’t believe what’s going on — teachers jumping on people, pushing and pulling and saying, ‘You should be able to do this by now.’ It has to do with their egos.”
Yoga wordt vaak onterecht ingezet om blessures te verhelpen/verlichten of voor revalidatie. Black raadt dit af: “They look at me like I’m crazy,” he goes on to say. “And I know if they continue, they won’t be able to take it.”
Black haalt een aantal voorbeelden aan van bekende Yoga-leraren die flinke schade hebben opgelopen door yoga. Black wijdt dit aan het (te) grote ego van de leraren. Ze willen laten zien dat ze alle houdingen perfect onder de knie hebben. Maar yoga gaat volgens Black juist om het kwijt raken van je ego. Dat lukt dus niet altijd: ‘He spoke of well-known yoga teachers doing such basic poses as downward-facing dog, in which the body forms an inverted V, so strenuously that they tore Achilles tendons. “It’s ego,” he said. “The whole point of yoga is to get rid of ego.” He said he had seen some “pretty gruesome hips.” “One of the biggest teachers in America had zero movement in her hip joints,” Black told me. “The sockets had become so degenerated that she had to have hip replacements.” I asked if she still taught. “Oh, yeah,” Black replied. “There are other yoga teachers that have such bad backs they have to lie down to teach. I’d be so embarrassed.”
Broad schrijft dat er steeds meer bewijzen zijn dat yoga tot medische problemen kan leiden. De eerste artikelen over beschadigingen door yoga verschenen al tientallen jaren geleden in toonaangevende medische bladen. Lees b.v. dit artikel in het British Medical Journal waarin wordt uitgelegd dat sommige yogahoudingen een hersenbloeding kunnen veroorzaken. Yogaklachten komen inmiddels zo vaak voor dat sommige een eigen naam hebben gekregen (b.v. de ‘yoga foot drop’):
‘The problems ranged from relatively mild injuries to permanent disabilities. In one case, a male college student, after more than a year of doing yoga, decided to intensify his practice. He would sit upright on his heels in a kneeling position known as vajrasana for hours a day, chanting for world peace. Soon he was experiencing difficulty walking, running and climbing stairs. Doctors traced the problem to an unresponsive nerve, a peripheral branch of the sciatic, which runs from the lower spine through the buttocks and down the legs. Sitting in vajrasana deprived the branch that runs below the knee of oxygen, deadening the nerve. Once the student gave up the pose, he improved rapidly. Clinicians recorded a number of similar cases and the condition even got its own name: “yoga foot drop.”
Het Times-artikel beschrijft in detail een aantal andere (publicaties over) gevallen waarin Yoga leidde tot ernstige schade. Dit zijn volgens het artikel geen op zichzelf staande gevallen. In 2002 werden in de USA 46 mensen opgenomen in de intensive-care als gevolg van yoga. In 2000 waren dit er nog 13 en en in 2001 20. In een onderzoek uit 2009 van de Columbia University uit New York meldden yogaleraren rugbeschadigingen, blessures aan schouder, knie en nek, en hersenbloedingen.
De Amerikaanse yogagemeenschap begint de problemen te erkennen. Lees b.v. deze pittige column van Roger Cole in Yoga Journal. Of dit artikel van Carol Krucoff uit hetzelfde blad:
‘[Carol Krucoff] told of being filmed one day for national television and after being urged to do more, lifting one foot, grabbing her big toe and stretching her leg into the extended-hand-to-big-toe pose. As her leg straightened, she felt a sickening pop in her hamstring. The next day, she could barely walk. Krucoff needed physical therapy and a year of recovery before she could fully extend her leg again. The editor of Yoga Journal, Kaitlin Quistgaard, described reinjuring a torn rotator cuff in a yoga class. “I’ve experienced how yoga can heal,” she wrote. “But I’ve also experienced how yoga can hurt — and I’ve heard the same from plenty of other yogis.”
Volgens sommigen is de oplossing dat bepaalde yogaoefeningen gewoon niet meer moeten worden gedaan. Black gaat verder – hij vindt yoga voor de meeste mensen een brug te ver.
Ik verwacht dat de situatie in Nederland niet heel anders is dan die in de VS. Wie googelt op ‘beschadiging door yoga’ komt vooral ‘disclaimers’ tegen. Zoals die van Happy Yoga uit Groningen: ‘Happy Yoga aanvaardt dan ook geen aansprakelijkheid voor directe of indirecte schade welke ontstaat door gebruikmaking van, het vertrouwen op of handelingen verricht naar aanleiding van de op deze website verstrekte informatie’. Ook andere searches leveren niets op. Tijd voor onderzoek van eigen bodem!
Steun Kloptdatwel
Waardeer je dit artikel? Je kunt onze site steunen met een financiële bijdrage. Dat waarderen wij dan weer! Een donatie kun je doen via dit betaalverzoek (of klik op de afbeelding hiernaast).
NB de rekening staat op naam van Maarten Koller, formeel eigenaar van deze site.
Beweging en sport blijken weer eens levensgevaarlijk 😉 Lijkt er op dat Dick Swaab steeds meer gelijk krijgt met wat hij opmerkte in “Wij zijn ons Brein”:
Ik zit goed wat dat betreft 😉
Zelfs het kijken naar sport vind ik dodelijk saai. Wat is er aan om naar die eindeloos rondjes draaiende schaatsers te kijken waarbij de een een honderdste seconde eerder aankomt dan de andere?
De sportbespiegelingen op de radio vind ik nog bespottelijker. En voor sport moet tegenwoordig op radio 1 alles wijken, en dan word je weer eens vergast op rolstoelbasketbal…
Wel oppassen voor hersenverzwikking Pepijn!
Ik heb eigenlijk zo m’n twijfels over die aanbeveling van Dick Swaab. Heel lang geleden heb ik nog eens een blauwe maandag geschaakt. Nergens vind je zoveel sociaal & psychisch aberrationisme als in een schaakclub. Zenuwtrekjes, achtervolgingswaanzin, Napoleon complexen – alles tref je er aan. Ik heb me wel eens afgevraagd hoe dat kwam: voelen neuroten en maniakken zich aangetrokken tot het schaakspel of veroorzaakt veel schaken juist al die onaangepastheid?
“I object to being called a chess genius because I consider myself to be an all around genius who just happens to play chess, which is rather different.” – Bobby Fisher
Martin Bier
Je observatie over een hoog gehalte aan ‘bijzonder’ menselijk gedrag op een schaakclub, kan ik wel beamen 😉 Maar ik denk dat Fisher’s opmerking wel aangeeft hoe het zit: het schaken is er niet de oorzaak van, dat gedrag vertoonden die personen ook al voor dat ze met schaken in aanraking kwamen.
Er zijn wat initiatieven om schaken juist actief in te zetten bij mensen met autisme:
http://www.schaken-en-autisme.nl/
Over de geschiedenis van yoga als verzameling extreme lichaamnshoudingen zie ook het artikel van Rob Nanninga in de voorlaatste Skepter http://www.skepsis.nl/yoga.html .
Kort samengevat: dit soort yoga is een twintigste-eeuws bedenksel ontstaan onder invloed van westerse lichaamscultuur.
En die westerse lichaamscultuur is ook niet echt oud…
Even tussendoor als het mag van de webmaster : heeft iemand toevallig belang bij een exemplaar van het januarinummer van het Franse skeptische blad SPS ? Ik heb een exemplaar over.
Indien ja, mail dan uw adres even naar Kloptdatwel waar iemand ongetwijfeld wel zo aardig zal zijn om dat naar mij door te mailen.
De inhoudsopgave staat hier : http://www.pseudo-sciences.org/spip.php?article1802
Dat is geen probleem hoor… Voor deze ene keer dan 😉
2012/1/12 Disqus
Kritische geluiden betreffende sportbeoefening zijn er al vanaf het moment dat sporten populair werd (rond 1900 geloof ik). Onlangs kocht ik bij een antiquariaat een boekje uit 1930 getiteld:
‘Besmettelijke Zielsziekten voorheen en thans, de Danszucht, de Naaktloperij, de Geeselaarsvertooningen en de hand-over-hand-toenemende SPORTEPIDEMIE en hare bevorderaars (SPORTARTSEN enz.) met een naschrift gericht tegen een artikel van Prof. Snapper over ‘HET SPORTHART’ door E. VAN DIEREN, Arts te Amsterdam’ (De hoofdletters staan zo in de titel.)
Deze arts had over heel veel zaken een mening die hij schijnbaar onvermoeibaar in allerlei geschriften van argumenten voorzag (onder andere schreef hij ook al een boekje tegen de leer van Freud). Soms is het wel erg gedateerd (zijn ideeen over kunst en muziek bijvoorbeeld, zo gaat hij tekeer tegen de ‘naaktvertooningen’ van Kees van Dongen en heeft hij het over ‘afgrijselijk jazz-lawaai’). Maar in zijn gedachten over sport kan ik me best vinden. Hij is van mening dat fanatisme in sportbeoefening niet gezond is en nog om allerlei andere redenen afkeurenswaardig, het moet vooral ontspannen en leuk blijven.
En inzake oplichter Freud had hij ook gelijk.
Ja, inderdaad. Het zou me niet verbazen als hij al lid van de Vereniging tegen de Kwakzalverij was,(die is in 1881 opgericht).
Dat valt nog wel na te kijken in de administratie, denk ik. Ik hoop maar dat de secretaris van de VtdK dit leest. Maar of het veel werk is? Dat zou best eens kunnen.
Vroeger was er regelmatig een ledenlijst gevoegd bij het Maandblad, en de namen van nieuwe leden stonden er regelmatig in. In het maartnummer van 1931 stond de lijst van leden per 1-1-1931. Dat waren er 810, maar in Amsterdam volgt J.W. Dito op I. van Daal. Overigens stond toen bij de Amsterdamse leden ook, volgend op Wed. G.O.A. de Thouars. apoth. de naam: Vereeniging tot bev. d. Homoeopathie.
Tempora mutantur…
In een land van 300 miljoen waar yoga erg populair vind ik minder dan 50 intensive-care opnames jaarlijks t.g.v. yoga erg meevallen. De kans dat je weg op weg naar je yoga in de intensive-care te belandt dankzij een roekeloze automobilist is waarschijnlijk groter dan de kans op zo’n yoga-veroorzaakte intensive care opname.
Martin Bier
In de USA zijn ca 6.000 IC-units, zie http://www.njha.com/qualityinstitute/files/428200432035PM61.pdf. Als je op de IC komt gaat het erg slecht met je. Daarom zijn er zelfs in een groot land als de USA niet zo veel IC-units nodig. In dat licht zijn 50 IC-opnames per jaar in mijn ogen best veel.
In 1931 zal homeopathie naar ik aanneem ook als kwakzalverij zijn beschouwd.
Kennelijk werd toen iedereen als lid toegelaten, zelfs als die leden laakbare denkbeelden hadden. Dat zal tot een levendige discussie hebben geleid.
En de kwakzalvers bleven natuurlijk prima op de hoogte van wat er in de VtdK plaatsvond.
Ik denk het niet. In die tijd verstond men onder kwakzalverij dingen als de verkoop van ‘geheimmiddelen’ (pillen met aloë vera, of gewoon met meel of teer of paraffine) en ook de activiteiten van magnetiseurs. In de jaren 1920 had homeopathie een zekere respectabiliteit, en eerlijk gezegd was op het punt van farmacologische behandeling de medische wetenschap nog bijna nergens. Het allereerste sulfamiddel dateert van 1932. Ik kan wel eens nakijken wanneer de eerste opmerkingen over homeopathie in het Maandblad verschenen en wanneer de homeopathische vereniging lid werd van de VtdK.
In elk geval was de homeopathie begonnen (begin 19de eeuw) als protest tegen onder andere het gebruik van allerlei onzinnige middelen, dus tegen de ouderwetse kwakmiddelen zullen ze ook begin 20ste eeuw geweest zijn.
Naschrift: in het februarinummer van 1885 staat een lang (ruim 3000 woorden) hoofdartikel over ‘homoeopathie’. Het is zonder meer afwijzend. De aanleiding was een reeks advertenties waarin een homeopathische arts, desnoods uit het buitenland, opgeroepen werd zich te vestigen in Amsterdam. De enige aanmerking die men op het stuk kan maken is dat de auteur zich niet gerealiseerd heeft dat de ‘verschijnselen’ die allerlei stoffen teweegbrengen met zogeheten geneesmiddelproeven zijn vastgesteld waarin doorgaans ook hoogverdunde middelen worden gebruikt. De auteur noemt lycopodium dat 890 ‘symptomen’ heeft (o.a. symptoom 102: tranende ogen bij guur weer, sym,ptoom 862: een gevoel van verveling). Verder somt hij nog op: zwavel 1040 symptomen, plantaardige kool 930, phosphorus 1025, ‘en zoo vervolgens’.
Dat schrijvers over homeopathie niet weten dat de geneesmiddelbeelden doorgaans berusten op proeven met hoogverdunde middelen is trouwens nog steeds zo. De homeopaten houden deze mythe ook zorgvuldig in stand.
In het maartnummer reageert een briefschrijver dat de homoeopathie nog maller is danm in het blad stond, want dat in het boek van Hahnemann zelf staat. Hij citeert een Franse vertaling van een Duits boek, dat de zieke het middel niet hoeft in te nemen, maar er slechts aan hoeft te ruiken. Men vindt dat ook in paragrafen 248 en 284 van de Organon.
Al in het julinummer van de tweede jaargang (1882) wordt de ‘electrohomoeopathie’ van graaf Cesare Mattei op de korrel genomen. De middelen zijn volgens de graaf rode en blauwe elektriciteit, en veel beter dan de gewone homeopathie, namelijk niet tegen de symptomen, maar tegen de grondoorzaken van ziekte. Men kon ze in flesjes van rood respectievelijk blauw glas kopen, en dan kreeg men voor f 1,50 een hoeveelheid van ongeveer drie vingerhoeden zuiver water. Er waren ook glazen buisjes met ca. 1 gram aan pilletjes van suiker en meel. Ter vergelijking: een kilo suiker kostte toen 70 cent, en een jaar lidmaatschap van de VtdK (waarvoor men twaalfmaal een maandblad kreeg toegestuurd) kostte 3 gulden. De schrijver in het Maandblad vond het ‘toch opmerkelijk dat het mogelijk is met een dergelijk kinderachtig bedrog nog in onzen tijd te slagen!’
Ach, als hij eens in de toekomst had kunnen kijken, dan had hij geweten dat het met nog veel kinderachtiger bedrog voor nog veel meer geld ook mogelijk is te slagen.
Wanneer de hom. vereniging lid van de VtdK geworden is, moet ik nog nagaan.
Die dubbele plaatsing was niet de bedoeling!
Naschrift: in het februarinummer van 1885 staat een lang (ruim 3000 woorden) hoofdartikel over ‘homoeopathie’. Het is zonder meer afwijzend. De aanleiding was een reeks advertenties waarin een homeopathische arts, desnoods uit het buitenland, opgeroepen werd zich te vestigen in Amsterdam. De enige aanmerking die men op het stuk kan maken is dat de auteur zich niet gerealiseerd heeft dat de ‘verschijnselen’ die allerlei stoffen teweegbrengen met zogeheten geneesmiddelproeven zijn vastgesteld waarin doorgaans ook hoogverdunde middelen worden gebruikt. De auteur noemt lycopodium dat 890 ‘symptomen’ heeft (o.a. symptoom 102: tranende ogen bij guur weer, sym,ptoom 862: een gevoel van verveling). Verder somt hij nog op: zwavel 1040 symptomen, plantaardige kool 930, phosphorus 1025, ‘en zoo vervolgens’.
Dat schrijvers over homeopathie niet weten dat de geneesmiddelbeelden doorgaans berusten op proeven met hoogverdunde middelen is trouwens nog steeds zo. De homeopaten houden deze mythe ook zorgvuldig in stand.
In het maartnummer reageert een briefschrijver dat de homoeopathie nog maller is danm in het blad stond, want dat in het boek van Hahnemann zelf staat. Hij citeert een Franse vertaling van een Duits boek, dat de zieke het middel niet hoeft in te nemen, maar er slechts aan hoeft te ruiken. Men vindt dat ook in paragrafen 248 en 284 van de Organon.
Al in het julinummer van de tweede jaargang (1882) wordt de ‘electrohomoeopathie’ van graaf Cesare Mattei op de korrel genomen. De middelen zijn volgens de graaf rode en blauwe elektriciteit, en veel beter dan de gewone homeopathie, namelijk niet tegen de symptomen, maar tegen de grondoorzaken van ziekte. Men kon ze in flesjes van rood respectievelijk blauw glas kopen, en dan kreeg men voor f 1,50 een hoeveelheid van ongeveer drie vingerhoeden zuiver water. Er waren ook glazen buisjes met ca. 1 gram aan pilletjes van suiker en meel. Ter vergelijking: een kilo suiker kostte toen 70 cent, en een jaar lidmaatschap van de VtdK (waarvoor men twaalfmaal een maandblad kreeg toegestuurd) kostte 3 gulden. De schrijver in het Maandblad vond het ‘toch opmerkelijk dat het mogelijk is met een dergelijk kinderachtig bedrog nog in onzen tijd te slagen!’
Ach, als hij eens in de toekomst had kunnen kijken, dan had hij geweten dat het met nog veel kinderachtiger bedrog voor nog veel meer geld ook mogelijk is te slagen.
Wanneer de hom. vereniging lid van de VtdK geworden is, moet ik nog nagaan.
PS. 2
Op de jaarlijkse ledenlijst van de VtdK stond de Ver. tot bev. der Hom. nog niet in 1915, maar wel op 1 januari 1917.
In het juninummer van het Maandblad wordt het Homoepathisch Maandblad expliciet genoemd als tijdschrift dat weigert kwakzalversadvertenties te plaatsen.
In 1919 bespreekt de arts Windemuller een zijns inziens schandalig kwakzalversboek van pastoor Felke, en hij hoopt dat ernstige homoeopathische geneesheeren te velde zullen trekken tegen dit vod omdat het hun leer belachelijk maakt.
Windemuller vindt duidelijk dat de meeste homeopaten ‘buiten den geneeskundigen stand kwakzalvers zijn.
Die ledenlijsten zijn overigens opmerkelijk in een ander opzicht. In het bestuur zaten advocaten en officieren van justitie en inspecteurs der gezondheidszorg, en de eerste minister van arbeid, prof. Piet Aalberse stond openlijk op de ledenlijst, met functie erbij. Ook tal van zgn. kruisverenigingen waren collectief lid.
Tegenwoordig mogen ministers helemaal geen lid zijn van welke club dan ook, in elk geval niet clubs zoals de VtdK – ze zouden eens van belangenverstrengeling verdacht kunnen worden.
Des te opmerkelijker dat de huidige minister van Volksgezondheid in overleg is gegaan met de VtdK en zij duidelijk een afwijzende mening over kwakzalverij heeft.
Ik ben nieuwsgierig naar de ontwikkeling van de mening van de VtdK als vereniging over homeopathie, dus naar de periode waarin de mening unaniem afwijzend is geworden (als er ueberhaupt al een verandering van mening heeft plaatsgevonden). Jammer dat de tijdschriften nog niet in totaliteit digitaal te doorzoeken zijn. Althans ik beschik er niet over.
Men zal zich begin vorige eeuw toch wel gerealiseerd hebben dat de “oneindige” homeopathische verdunningen geen effect zouden kunnen hebben? Inderdaad was men farmacologisch niet echt ver in die tijd, maar de relatie tussen dosering en effect kende men wel. Maar men hield misschien nog een slag om de arm v.w.b. de wet van Arndt-Schultz
Ja, die wet van Arndt-Schultz schijnt belangrijk te zijn geweest want hij leek de homeopathie een degelijke farmacologische basis tegeven.Uiteindelijk is deze wet niet houdbaar gebleken, zo lees ik in ‘Homeopathie 200 jaar vereerd en versmaad’ (p27) maar wanneer precies staat er niet bij . Blijkbaar speelde dit eind 19e eeuw want vervolgens staat er dat het begin 20e eeuw stil werd rond de homeopathie. In 1925 was er weer een opleving toen de internationaal vermaarde chirurg en uitvinder van de lumbale anesthesie August Bier een lans brak voor de homeopathische ideeen. Opmerkelijk dat in de jaren 1910 de homeopathie ingang vond bij de VtdK.
Er wordt hoofdzakelijk gewaarschuwd voor lichamelijke letsels,maar yoga is zeer gevaarlijk voor de mentale gezondheid van haar beoefenaars.In feite is yoga nergens goed voor en heeft als gevolg de vernietiging van de persoonlijkheid en de wil.Wie meer wil weten kijkt op dangeryoga.com.
Hendrickx
Wow, dat zijn claims die in de eerste instantie er bij wijze van spreke als neon-reclame uit springen als totale onzin. Ik ben zeer benieuwd naar de onderbouwing maar helaas is de website op dit moment niet werkzaam.
2012/2/7 Disqus
Ok, de site werkt weer. En waarschuwt hoofdzakelijk voor lichamelijke letsels. Daarnaast zijn er enkele nieuwsberichten dat religieuze figuren (pastor/dominee types) denken dat yoga heidens is en demonisch enzo. Grappig. Daarnaast zijn er wat geluiden dat yoga een psychose zou veroorzaken. Dat is natuurlijk onzin, anders zouden miljoenen mensen een psychose krijgen. Dat iemand na wat yoga lessen een psychose heeft zegt niets over de oorzaak van die psychose, als die al aanwijsbaar zou zijn.
Een vernietiging van de persoonlijkheid en wil door yoga… Meent u dit nu serieus? Waar op die site staat daar een onderbouwing van?
2012/2/7 Disqus
Ik kon het niet laten om door de verzameling artikelen te bladeren op deze site.
Deze bijvoorbeeld is leuk;
http://www.examiner.com/interfaith-spirituality-in-los-angeles/authorities-search-for-reasons-behind-the-arizona-shooting-can-these-include-lo.
Ik quote;
“Jared Loughner, the Arizona Shooter that killed six and wounded thirteen including Congresswoman Gabrielle Giffords, reportedly participated in Tia Chi, Yoga, and Meditation classes in the years prior to the rampage on January 8. Is there a link?”
(Vrij vertaald naar het nederlands: “Gisteren liep er een jongen over straat en gleed uit over een stuk ijs dat hij over het hoofd had gezien. De jaren er voor heeft hij water uit de kraan genuttigd van waterbedrijf X. Is there a link?”… okay, toegegeven, het is misschien erg vrij vertaald maar de strekking is hetzelfde…)
De komische noot van het verhaal komt pas echt naar voren als het onderbouwend pleidooi begint met de volgende zinsnede: “Researchers in Transpersonal Psychiatry suggest (…)”
Transpersonal Psychiatry. Mijn dag kan niet meer stuk.
Lees mijn artiekel “is yoga gevaarlijk ?”op http://www.stelligen.nl/kleintje.
Nog niet gelezen maar dit is het artikel? http://www.stelling.nl/kleintje/436/FERN1289479597.html
2012/2/17 Disqus