In deze video wordt de wetenschappelijke manier van denken over buitengewone verschijnselen op een heel duidelijke manier uitgelegd. De startvraag in de video is: worden heksenkringen van paddestoelen gemaakt door feeën? Als je deze video bekeken hebt, kijk je met een heel andere blik naar series zoals Ghost Hunters op SyFy. Als je hieronder geen scherm ziet klik dan hier.
Steun Kloptdatwel
Waardeer je dit artikel? Je kunt onze site steunen met een financiële bijdrage. Dat waarderen wij dan weer! Een donatie kun je doen via dit betaalverzoek (of klik op de afbeelding hiernaast).
NB de rekening staat op naam van Maarten Koller, formeel eigenaar van deze site.
Probleem blijft dat dit filmpje weinig bekeken/afgekeken zal worden door TC’s. Ik ben zelf een paar maanden geleden op een hardcore christensite verzeild geraakt, maar nooit meer teruggekeerd. Het kan me gewoon niet boeien wat ze daar allemaal zeggen. Om niet in dezelfde valkuil te vallen heb ik dit filmpje ook maar eens niet afgekeken. Zag laatst Thijs van de Brink in een uitzending van “Adieu God” en het enige wat hij nodig heeft voor zijn geloof in God is dat hij een paar keer ervaren heeft dat hij er is. Daarmee is dan de kous af, wat hem betreft. Klaar, voldoende bewijs. Niet voor rede vatbaar verder. Jammer dat Erik van Muiswinkel hem niet verder heeft doorgezaagd daarover. Hij kwam wel een heel eind door te stellen dat Thijs een verklaring voor zichzelf had. Voor zichzelf. Iedereen mag in fairy’s geloven, voor zichzelf. Maar als je anderen wilt overtuigen, vind ik dat je op zoek moet naar toetsbare argumenten.
Het probleem van vragen naar toetsbare argumenten is volgens mij dat je dan de verantwoordelijkheid op de verkeerde plek legt. De bewijslast voor een buitengewone opmerking ligt in mijn ogen bij degene die de buitengewone bewering doet. Je kunt niet van een ander vragen om de buitengewone bewering te ‘onbewijzen’. Wat je wel kunt doen in mijn ogen is commentaar leveren op de methode van kennisverzameling die degene gebruikt die de buitengewone bewering doet en de valkuilen die daarin (mogelijk) zitten. Daarover gaat dit filmpje in mijn ogen. Het verschaft daarom denk ik nuttige argumenten die een scepticus kan gebruiken in gesprek met iemand die een buitengewone bewering doet.
Ik weet het niet. Mij lijkt dat hier de ‘tegenpartij’ toch wel erg dom wordt afgeschilderd. Vooral de bewering ‘Nature doesn’t produce such structures’ is zwak. Bomen en hartjes van bloemen zijn ook vaak rond net als de hoeden van zwammen trouwens. En de regenboog is rond en de kringen op een wateroppervlak waar iets invalt enzovoorts. Door TC zulke domme dingen te laten zeggen zal de gelovige in het een of ander denken dat hier door middel van een metafoor het geloof in het bovennatuurlijke domweg belachelijk wordt gemaakt. En dan die schoolmeesterachtige toon van TF.
TF had trouwens best wel mogen uitleggen dat bij de ontdekking van de structuur en de rol van DNA ook Erwin Schrödinger kunnen noemen die in zijn lezing “What is Life?” ( http://en.wikipedia.org/wiki/What_Is_Life%3F ) al in 1944 opperde dat een aperiodiek kristal eigenlijk de enige manier was waarop erfelijke eigenschappen stabiel (dus moeilijk te beschadigen door de warntebeweging van moleculen) konden worden vastgelegd. Dit was een grote inspiratie voor Crick en Watson, die dat ook expliciet erkenden.
Het is helemaal niet zo moeilijk, vrees ik, om de wetenschappelijke onderzoekers met behulp van een karikatuur even simplistisch af te schilderen. Dan leg je natuurlijk de nadruk ergens anders. Ik ga het niet voordoen.
Maar deze schoolmeester TF zou toch wel een beetje enthousiasme kunnen uitstralen voor dat fraaie specimen van een paddenstoelenring. Ik ben vergeten welke bekende geleerde (Feynman?) zich verweerde tegen het verwijt dat hij de romantiek van een bloem met zijn wetenschappelijke ‘verklaringen’ doodsloeg, hij zei iets in de trant van dat alles wat hij van de bloem wist bij de esthetische waardering kwam, niet in plaats van.
Einstein parafraserend: natuurwetenschap kan eigenlijk niet zonder een gevoel van ontzag voor de grootsheid en onderlinge samenhang van het universum, een gevoel dat het begrijpelijk is zonder dat je eigenlijk kunt bevatten waarom dat zo is. Maar je moet het natuurlijk niet laten bij ‘Tjonge tjonge dat snap mik niet, daar zal wel een bovennatuurlijke verklaring voor zijn.’ Kijk, dat enthousiasme kan TF niet overbrengen. Hij blijft zitten in het piepkleine hoekje van ‘debunking superstition’ en in plaats van Einstein of Feynman of Newton is zijn held kennelijk James Randi.
Persoonlijk vind ik een regenboog altijd weer een fraai gezicht en als er een te zien is, ga ik altijd kijken. Ik snap dan ook technisch georiënteerde lieden niet die geen flauw idee hebben wat de volgorde van kleuren in een regenboog is, of trouwens in elk spectrum.
Ik ben zelf opticien. En ik weet zelfs af en toe de volgorde niet. Dat heeft met luiheid te maken.
Dat heb ik ook. Dat geldt ook voor de sterrenhemel. En voor de nog niet uitgevouwen blaadjes van de Vrouwenmantel, om maar enkele te noemen van de vele zaken in het universum die mij vervullen met gevoelens van ontzag, verwondering en ook vaak ontroering. Daar vallen onzichtbare elfjes dan wel goden erg bij in het niet wat mij betreft. Ik begrijp daarom niet waarom er zo vaak gedacht wordt dat dergelijke gevoelens niet zouden kunnen samengaan met een verlangen om te weten hoe dingen in elkaar steken. Het veel gehoorde verwijt aan “skeptici” dat zij geen oog hebben voor de grootsheid en onderlinge samenhang van het universum vind ik dan ook nergens op slaan.
Precies zoals je geen christen hoeft te zijn of ook maar enig gevoel voor spiritualiteit hoeft te hebben om de oneindige schoonheid van de Matthaeus Passion van J.S. Bach te ondergaan (of noem maar welk muziekwerk dan ook met christelijke connotatie, al naar gelang ieders smaak).
Ja, dat is helemaal het toppunt. Die mensen denken echt dat alleen “gelovigen” (in wat voor ONZIN dan ook, dondert niet wat, hoe dom ook, als je maar “gelooft”) oog hebben voor de grootsheid van van het universum. Daar kan ik zo kwaad om worden!
Inderdaad! Maar mij is weleens door een gristen gevraagd hoe het toch kon zijn dat man en ik zo hartstochtelijk van Bach houden, terwijl wij toch helemaal niet gristelijk of zelfs maar gelovig zijn. Tja, wat moet je daar nou mee?
Meewarig kijken, JennyJO. Tegen dergelijke domheid zijn argumenten niet opgewassen.
Dat klopt Hans. Ik heb weleens geprobeerd uit de leggen waarom ook niet-gelovigen heel veel van Bach kunnen houden en toen kreeg ik als reactie dat dat weliswaar mogelijk was, maar dat dit dan toch een min of meer oppervlakkig genieten blijft, enkel gebaseerd op de schoonheid van de muziek zelf. Je kunt het pas echt optimaal waarderen als je zelf kunt doorvoelen waar het over gaat – en dat kan alleen als je zelf ook gristen ben.
Soms word ik er boos en verdrietig over, dat gelovigen andersdenkenden zo vaak het gevoel willen geven dat zij een mindere mensensoort zijn en hun gevoelens van een lagere orde, want niet voortkomend uit geloof in de heer J.
Dat is een vaak voorkomende arrogante houding van christenen JennyJO. Alsof zij de wijsheid in pacht hebben met hun waarden en normen! Als je eens doorvraagt over die waarden en normen, weten ze die nauwelijks te benoemen en bovendien blijken die waarden en normen al snel niet specifiek christelijk te zijn. Dan krijg je kort daarna natuurlijk prompt de vraag wat je dan wel zelf gelooft. Dan antwoord ik “niets”. Grote verwarring, en dan vraagt men schuchter of ik dan atheist ben. Daarop zeg ik dan dat ik dat een tamelijk beledigende term vind omdat er zoveel is wat ik niet ben, maar dat ik me heus wel netjes zal gedragen. Dat laatste is een antwoord op een vraag die ze nog niet hadden durven stellen en dat veroorzaakt blosjes (en een einde van het gesprek over dit onderwerp).
Ik ga dat hele gesprek niet uit mezelf aan maar men begint er zelf over als men iets tegenover mij over muziek of kunst opmerkt, kennelijk zonder er de ballen verstand van te hebben, en daarmee een corrigerende opmerking uitlokt.
Elfjes bestaan. Dat weet ik omdat ik hun nabijheid al meerdere keren heb ervaren en wel in mijn achtertuin in de hoek links, achter de Rosa Rugosa. Het plaatje op de hoofdpagina klopt echter niet, want elfjes zijn onzichtbaar. Dat weet ik, omdat ik ze nog nooit gezien heb.
Een van de weinige dingen die skeptici kunnen doen in de strijd voor de redelijkheid, is denk ik inderdaad hun eigen enthousiasme overbrengen.
Dat je ook zo kunt genieten van natuur, daar zullen de gelovigen met open mond naar luisteren. Het wonderlijke effect dat dat kan hebben is dat je door de gelovige tot gelovige wordt verklaard. Daaraan ten grondslag ligt denk ik een heel verkeerd beeld bij gelovigen van skeptici. Dat wellicht in stand wordt gehouden door mannen als TF.
Naar het overbrengen van enthousiasme ben ik er nog niet helemaal uit hoe je nu het taboe kunt doorbreken dat de gelovigen zichzelf voor de gek houden.
JennyJo: Niet alleen maar meewarig kijken, want dat roept dan ook weer vraagtekens op, probeer die mensen uit te leggen dat het gelovig zijn geen meerwaarde hoeft te hebben in betrekking tot het genieten van de muziek van Bach, ga gewoon de discussie aan en wie weet, maak je hun dan ook weer een stukje wijzer c.q. ruimdenkender.
Ragnar, mijn genieten van die muziek is per definitie van een lagere orde, want ik geloof niet dus kan ik de ware bedoeling van die muziek niet doorvoelen dus kan ik simpelweg nooit optimaal genieten van Bach. Je komt er niet doorheen en ik probeer het ook niet meer.
Je zou kunnen tegenwerpen dat de meeste christenen de muzikale details van de muziek van Bach ook niet kunnen doorgronden en er dus ook de muziek niet kunnen begrijpen.
Ik kan ook van de gedichten van Novalis en Friedrich Hölderlin genieten, zonder hun wereldbeeld te delen.
Juist dat “zich toeëigenen” wekt de irritatie op.
Natuurlijk was Bach zeer christelijk, maar ja, wie was dat niet in die tijd? Met alleen maar wereldse muziek had hij de dagelijkse boterham niet verdiend, denk ik.
Als ik de oersaaie en monotone muziekbagger van tegenwoordig hoor (nou ja, dat duurt wel heel kort, dan heb ik al overgeschakeld naar klassieke muziek), dan begrijp ik de mensheid al helemaal niet. Wat is er swingender en spannender dan de muziek van Bach en zijn zonen, Schubert, Brahms, Mozart, Berlioz, Mendelssohn? Gezien de overwegend grijze hoofden in de concertzalen, missen de meeste mensen, waaronder de meeste christenen, helaas erg veel.
We dwalen af…
JennyYo: Christenen beschouwen inderdaad hun geloof (een diep innerlijk zeker weten) met aanverwante dogmatiek als het eeuwig zaligmakende.
Net wat Renate1 schrijft, ze kunnen evenmin de muziek begrijpen, (misschien is dat ook wel de verkeerde term, het gaat uiteindelijk om het gevoel wat muziek in je wakker maakt, daar kun je bij fantaseren wat jezelf wil), als mensen die niets met het geloof hebben.
Echt doorvoelen waar het over gaat, wat een pretentie, genieten van een lagere orde, leuk geformuleerd.
Zelf ben ik trouwens wel zeer streng Christelijk opgevoed maar heb er in de loop van de jaren wel afstand van kunnen nemen, hoewel het wel altijd diep ingeslepen blijft staan op je harde schijf.
Als filosofische uitgangspositie spreekt het agnosticisme me nog het meest aan. Maar dit even terzijde.
Een goede kennis van me met wie ik regelmatig schaak, is ook weer van die club, zo kwam het weer op mijn pad, na enige pogingen, want de Christenen proberen het altijd weer, mensen bekeren, heb ik hem vriendelijk doch beslist duidelijk gemaakt dat het onderwerp, wat mij betreft absoluut niet bespreekbaar en zelfs taboe is.
Dat veroorzaakte in het begin wel eventjes een spanningsveld, maar is nu opgelost.
Verder komt af en toe nog eens een verdwaalde drammerige Jehovah getuige aan de deur, maar daar ben ik dan snel klaar mee, dat gaat meestal in de trant van: U mag genieten van uw sprookje, ik geniet van het mijne.
Goedendag.