Bijna vier jaar gelden schreef ik hier op Kloptdatwel al over een uiterst dubieus onderzoek dat het Oegandese Rode Kruis in samenwerking met het Water Reference Center (WRC) eind 2012 in Oeganda zou hebben uitgevoerd. Malariapatiënten zouden binnen een dag zijn genezen door het toedienen van het kwakzalversmiddel Miracle Mineral Supplement (MMS), wat in feite een gevaarlijk bleekmiddel is. Het Internationale Rode Kruis en dat WRC distantieerden zich van dat onderzoek en de video’s die erover naar buiten kwamen, maar wat er zich nu precies in Oeganda afspeelde is nog steeds niet helemaal duidelijk.
Wetenschapsblogger Myles Power verdiepte zich er de laatste paar maanden ook in, maar loopt uiteindelijk net als ik aan tegen de onwil van de betrokkenen om open kaart te spelen. In drie video’s legt hij uit wat er volgens hem aan de hand is. Dat komt nagenoeg overeen met mijn conclusies in 2013, wat niet zo vreemd is, want ik had de laatste tijd regelmatig contact met hem over deze kwestie.
Kloptdatwel artikelen uit 2013:
- Grof schandaal: MMS kwakzalvers doen alsof ze malaria kunnen genezen in Oeganda
- Nieuwe video van dubieuze test met MMS tegen malaria in Oeganda
Toevallig zag ik dat afgelopen vrijdag het bedrijf Tendris Solutions failliet ging. Dit bedrijf was oorspronkelijk waarschijnlijk van Ruud Koornstra en Taco Neeb, totdat die laatste in 2015 volledig eigenaar werd. Tendris Solutions was één van de oprichters van het WRC, opgericht om watergerelateerde problemen op te lossen, maar of er nog enige activiteit van WRC heeft plaatsgevonden sinds 2013 is mij niet duidelijk. Beide heren tref je nog wel aan op de ‘Who we are’–pagina van het WRC, Koornstra als secretaris van de Board en Neeb als medebestuurder naast Klaas Proesmans, die ik als hoofdverantwoordelijke beschouw van dit schandalige onderzoek.
Myles Power merkt pas aan het eind op dat aan de zogenaamde clinical trial iets ontbreekt, namelijk een reference groep. Een serieuze trial heeft een groep patiënten die niet behandeld wordt, of althans niet met het verum. En de beslissing wel/niet behandelen moet volgens een soort toeval genomen worden, en niet op basis van (bijvoorbeeld) wie er erg ziek is (of juist niet). Het ontbreken van een controlegroep is het allereerste dat had opgemerkt moeten worden.
Dat zie je in allerlei vormen terugkeren bij alto’s. De patiënt(en) is (zijn) zo ziek dat een genezing sowieso een wonder is. Dat werkt zelfs als je maar een patiënt hebt. Maar verkopers van nep-vaccinaties redeneren ook zo: 94% van mijn klanten kreeg geen griep (maar de kans op echte griep is sowieso maar ongeveer 10%). Nauwelijk minder primitief is dat je wel een controlegroep hebt, maar dat je die geen geloofwaardig placebo geeft in een situatie dat het placebo-effect een behaoorlijk effect kan hebben.
Als je in het buitenland zat, Pepijn, en direct via een Amerikaanse/Engelse website zou publiceren (of Engelstalige YouTube clips maken, zoals Myles), zou je vast meer publiek trekken. Myles gaat er een beetje mee aan de haal, voor mijn gevoel althans. Leuke kerel, verder niet veel mis mee. Maar Nederland is nu eenmaal klein. Misschien tijd je grenzen te verleggen? Of misschien samen gaan samenwerken met Myles. Jullie lijken me een goed team: “Go the extra Myles with Pepijn”. Zoiets.
Aanvulling: Ik bedoel iets anders hiermee dan je eigen Engelstalige website pepijnvanerp.nl, maar een overkoepelende site, zoals deze KDW site, maar dan met internationaal bereik (dus: Engelstalig).
Of kanaal: YouTube. In het Engels.