Wat nou jarenlange training nodig? Gewoon even naar de website van Boiron gaan, je naam invoeren (of wat anders leuks) en in het dropdown-menuutje meteen naar ‘Printing Instructions’:
Robbert ziet ze vliegen
In de zomermaanden houdt het Brabantse medium Robbert van den Broeke zich doorgaans bezig met het maken van graancirkels, maar waarschijnlijk vanwege het slechte weer in juni is zijn productie dit jaar nog bedroevend laag. Z’n andere hobby, het maken van geestfoto’s, zit een beetje in het slop en het lastigvallen van anderen met hatemail en naaktfoto’s van zichzelf bleek ook geen succes. Vandaar misschien tijd voor nieuwe flauwekul: ufo-filmpjes.
Deze maakte hij in april en het filmpje haalde zelfs nog wat websites die graag aandacht geven aan onzin.
Graancirkelkenner Matthew Williams wijdde er nog een debunk-video aan. Williams gaat er van uit dat Robbert de wat gecompliceerdere mogelijkheden van zijn videobewerkingssoftware onder de knie zou hebben en stelt dat de dansende vlek er achteraf in gemonteerd is. Veel te geavanceerd voor Robbert. Net zoals met zijn geestfoto’s gebruikt hij volgens mij een analoge truc. Hij filmt door een raam waarop een donkere vlek zit, al dan niet bewust aangebracht. Lastig is dat niet, ik filmde zo ook wat in mijn achtertuin:
Gewoon een stickertje op het raam geplakt en een beetje bewegen met je telefoon bij het filmen. Dat Robbert door een raam filmt valt ook af te leiden uit de lichtpuntjes in het tweede deel van zijn filmpje, waarschijnlijk de reflectie van een lamp in de kamer in het dubbelglas.
Robbert’s volgende ufo-filmpje is van hetzelfde laken een pak.
Waarom eigenlijk aandacht geven aan deze onzin? Komkommertijd is een excuus, maar ik liep toevallig tegen een wat ouder artikel (1996) op de website van Skepsis aan, waarin een video van een ufo uit 1995 wordt besproken. Het lijkt verdacht veel om een zelfde soort opname te gaan. Ufo-onderzoeker Wim van Utrecht trok toen ook de conclusie dat er waarschijnlijk gefilmd was door een raam waarop de ufo geplakt was.
KNAW hoeft alternatieve zwaartekrachttheorie niet te onderzoeken
Een amateurwetenschapper stelde 30 jaar geleden een alternatieve hypothese over de zwaartekracht op en vond dat de Koninklijke Nederlandse Akademie der Wetenschappen (KNAW) deze moest onderzoeken. De KNAW vond van niet. De amateur spande een rechtszaak aan om de KNAW te dwingen zijn ideeën te bekijken en bij de professionele wetenschappers onder de aandacht te brengen. Een verloren zaak.
De rechtbank was vermoedelijk snel klaar met haar oordeel, de eiser had een idee over de taken van de KNAW dat niet overeenkomt met zoals die in de wet staan. De uitspraak is na te lezen op uitspraken.rechtspraak.nl. De inhoud van de theorie kwam vermoedelijk helemaal niet ter sprake, maar die is wel opgenomen in de uitspraak, in het originele handschrift van deze miskende wetenschapsenthousiasteling. De KNAW had in de afwijzing gewezen op andere manieren om de theorie aan andere voor te leggen voor de nodige kritische feedback:
We raden u aan om uw vragen te poneren via bijvoorbeeld discussiefora op internet of via studieverenigingen/universiteiten. Dit geeft u de mogelijkheid om feedback te krijgen en interactie met andere wetenschappers aan te gaan.
Goed idee! Misschien dat iemand in de reacties zijn of haar licht kan laten schijnen op dit revolutionaire idee:
Over acupunctuur, congresserende kwakzalvers en een oude bekende
Als het vliegtuig, dat zaterdagmiddag 11 juni van Stuttgart naar Amsterdam vloog, zou zijn verongelukt, dan zou dat een zware slag hebben betekend voor de vaderlandse kwakzalverijsector, want kijkt u maar even met mij mee.
Nederlanders, die als sprekers deelnamen aan het International Congress for Integrative Health and Medicine, waren Erik Baars, Rogier Hoenders, Ton Nicolai, Pim van Lommel en Ines von Rosenstiel. Het driedaagse congres begon op 9 juni en in de lijst van niet-Nederlandse sprekers treffen wij beruchte namen aan als Zhang Qi, Dieter Melchart, Helmut Kiene, Gunver Kienle en Peter Fisher.
Niet ongenoemd mogen blijven nog een Nederlander, ene Willem de Vos (hoogleraar microbiologie in Wageningen, die vermoedelijk geen idee heeft in welk gemankeerd gezelschap hij zich begaf) en Torkel Falkenberg. Het vriendelijke gezicht van deze Zweed op de site van het congres kwam mij erg bekend voor en na enig nadenken wist ik het weer. Ik had met hem eens stevig gedebatteerd over de waarde van ‘CAM’ tijdens het jaarlijkse congres van de European Society on Human Reproduction and Embryology, dat in 2010 in Rome plaatsvond. In dat door gynaecologen gedomineerde gezelschap was Falkenberg een vreemde eend in de bijt, maar de congresleiding had voor mij een zo waardig mogelijke opponent uitgezocht. Een samenvatting van onze voordrachten staat nog op het net.
Hij bleek bioloog te zijn, verbonden aan het prestigieuze Karolinska Instituut te Stockholm en hij gold als sympathisant van ‘CAM’, want zijn aandachtsgebied was niet alleen neurobiologie, hij was ook directeur van het Integrative Science Centre van het Karolinska en bovendien werkte hij mee aan het perfide WHO-standpunt over CAM & Traditional Medicine dat in 2013 zou verschijnen.
Wij voerden een hoffelijk debat en overtuigden elkaar natuurlijk niet. Voor mij, als aanhanger van de wetenschappelijke methode, was het debat een thuiswedstrijd, want veel medestanders in de zaal had Falkenberg niet. Een van de meer hinderlijke argumenten die hij tegen mijn kritiek op de acupunctuur had was dat deze methode in Engeland door het National Institute for Clinical Excellence (NICE) was betiteld als geaccepteerde behandeling van lage rugpijn. Men baseerde zich daarbij o.m. op de grote Duitse GERAC studie (2007), die door Neil ‘O’Connel, Benedict Wand en Ben Goldacre al snel – als prototype van onjuist interpreteren van onderzoeksdata – op excellente wijze werd onderuitgehaald (O ’Connel, Wand, Goldacre. Interpretive Bias in Acupuncture Research? A Case Study. Evaluation & the Health Professions. Dec 2009, Vol. 32:393-409).
Ik wees Falkenberg in ons debat op de onjuistheid om acupunctuur te vergelijken met een controlegroep, want in die laatste groep zal vaak teleurstelling niet de acupunctuur te mogen ondergaan, maar slechts ‘usual treatment’, tot een zogenaamd nocebo-effect leiden. Toch liet dit argument, erkenning door het NICE, niet na enige indruk te maken, met name bij congressisten met een open mind. Het NICE had en heeft een groot gezag en vervult eenzelfde functie als in ons land het Zorg Instituut Nederland ZIN (tot 2014 College voor Zorgverzekeringen), dat de overheid adviseert over de stand der medische wetenschap en het verstrekkingenpakket.
Maar nu het goede nieuws: op 24 maart 2016 maakte het NICE een ontwerprapport bekend waarin nu expliciet vermeld staat dat acupunctuur niet meer mag worden toegepast bij lage rugpijn, onafhankelijk van de vraag of er een hernia bestaat of niet.
Het definitieve rapport zal in september worden vastgesteld, maar dat het er nu ook in Engeland somber uitziet voor het theatrale placebo dat acupunctuur is, dat staat wel vast. Het geduld van een scepticus wordt soms op de proef gesteld, maar wie het laatst lacht, die lacht het best. Zou Torkel er wakker van liggen? Ik vrees van niet.
Misvattingen van de Duurzame Meisjes over GMO’s
In kringen van mensen die een groene en duurzame wereld nastreven worden GMO’s (genetisch gemodificeerde organismen) en vooral het bedrijf Monsanto weggezet als zowat het ergste wat de mensheid momenteel bedreigt. Vaak met onjuiste argumenten. Zo gaven de Duurzame Meisjes op hun webpagina GMO’s en Monsanto als belangrijkste reden om tegen het verdrag met Oekraïne te stemmen. Omdat kritiek op hun Facebook-pagina werd beloond met een block, heb ik ze een open brief geschreven. Daarin ik laat zien waar deze Duurzame Meisjes de mist in gaan in hun kritiek op GMO’s, en waarom genetische modificatie een belangrijk hulpmiddel kan zijn om duurzaam en veilig voedsel te produceren.
Het artikel gaat met name in op herbicidetolerante (HT) en insectresistente (IR) gewassen. Volgens de auteur, Duurzaam Meisje Helen Buijs, zorgt de RoundUp-Ready eigenschap dat planten zelf glyfosaat produceren en gaan mensen die Bt maïs eten vanzelf ook Bt produceren. In werkelijkheid reageert de actieve stof in RoundUp, glyfosaat, met een belangrijk enzym van de plant op zo’n manier dat de plant niet meer goed groeit. In de genetisch gemodificeerde gewassen is dit enzym net wat anders. Het bindt nog steeds aan glyfosaat, maar de normale werking wordt niet verhinderd. Het gemodificeerde gewas is dus resistent tegen glyfosaat, maar er is dus geen sprake van glyfosaat-productie in de planten zelf.
Zowel de RoundUp-Ready als de Bt gewassen zijn onderzocht op effecten na consumptie. De Europese Commissie en de European Academy Science Advisory Council (EASAC) zijn het erover eens dat GMO’s (waaronder Bt gewassen) niet per se gevaarlijker zijn dan gangbare gewassen. Sterker nog, het overschakelen naar Bt gewassen heeft voor veel boeren gezorgd dat ze minder pesticiden hoeven te spuiten. Beter voor de boeren (met name in arme landen) en beter voor de biodiversiteit binnen een gewas.
De auteur noemt ook dat 90% van de Amerikaanse ondervraagden een GMO-label wil, maar is kennelijk niet bekend met het onderzoek dat deze vraag anders formuleerde. Toen het Rutgers (School of Environmental and Biological Sciences) vroeg of de mensen iets miste op het voedseletiket, antwoordde slechts 7% dat ze een GMO-label willen. Zo interessant vindt de burger dit dus niet.
De schrijfster lijkt zich werkelijk niet voor te kunnen stellen dat Monsanto ergens niet bij betrokken is – tot tweemaal toe beschuldigt ze het bedrijf vals. Eerst rondom terugtrekking van het artikel Seralini et al. 2012 (die kennen jullie vast nog). En daarna in verband met een interview over glyfosaat met dr. Patrick Moore, promotor van Golden Rice, een man die niks met Monsanto en niks met pesticiden te maken heeft. Uit dit alles leidt dit Duurzame Meisje af dat Monsanto een gevaar is voor zowel natuur en volksgezondheid. Ik ben het daar niet helemaal mee eens.
Zie de hele open brief op mijn website voor een volledige behandeling van het artikel. Hoewel ik het ergens niet verwacht, hoop ik oprecht dat de Duurzame Meisjes open staan voor deze discussie en laten zien dat ze niet alleen voor duurzaamheid zijn als het hip is, maar ook als het ongemakkelijk is.