Kloptdatwel?

Robbert van den Broeke opgepakt voor bedreigingen

by 385 Comments

Omroep Brabant bericht vanavond dat ‘medium’ Robbert van den Broeke is opgepakt vanwege bedreigingen van diverse personen. In totaal zouden er vijf aangiften gedaan zijn. Van den Broeke werd op 6 januari opgepakt en zat drie zes dagen vast.

omroepbrabant-rvdb-arrestatie

Een bedreigde persoon is met name genoemd in het stuk, de schrijver Henk Verhaeren. Wie de ontwikkelingen rond de onsmakelijke praktijken van Van den Broeke een beetje gevolgd heeft, weet dat hij recent ook Liesbeth van Dijk, Viola Holt en Emile Ratelband lastig viel op hun Facebookpagina’s. En laatste heeft daar naar eigen zeggen ook aangifte van gedaan. Ook Bert Brussen, hoofredacteur van The Post Online, deed aangifte na bedreigingen. Lees “Brabants medium (‘genverbrander’) Robbert van den Broeke wil hoofdredacteur TPO.nl offeren aan Satan” en je snapt wel waarom.

Voor oudere bedreigingen en de voorgeschiedenis, zie “De duistere kanten van Robbert van den Broeke“. Later vast meer.

Update 18-1-2016:
Overzichtje van (Nederlandstalige) nieuwswebsites/blogs die berichten over deze nieuwe ontwikkelingen rondom Van den Broeke:

Updates vanaf 10-2-2016

Updates vanaf 2-10-2018

  • Volgens een bericht op de website van ParaVisie zou het Openbaar Ministerie besloten hebben de vervolging te staken vanwege gebrek aan bewijs. RvdB legt deed dan weer uit als dat zijn onschuld is komen vast te staan, maar dat is natuurlijk wel iets anders.

Tips over verdere berichtgeving zijn welkom, laat ze bijvoorbeeld achter als reactie hieronder.

Bontscanner

by 26 Comments

Bont voor Dieren ging in het afgelopen jaar Nederland rond met de campagne ‘Maak het niet te Bont’ om duidelijk te maken dat er veel meer echt bont wordt verwerkt in kleding dan je denkt. Zo blijken de op het moment trendy bontkragen op jassen, waarvan de dragers dachten dat het wel om nepbont zou gaan, tot hun grote schrik vaak van echte dieren afkomstig. Het campagneteam toont de herkomst aan met een speciaal voor Bont voor Dieren ontwikkelde bontscanner:

In de Facebookgroep ‘Skeptici der Lage Landen‘ wierp een van de leden de vraag op hoe die scanner eigenlijk zou werken? Niet alleen stelt die klaarblijkelijk vast of zo’n kraag van echt of namaakbont is, maar kan die ook bepalen van welk dier het vachtje afkomstig is als het onverhoopt om een echt bontje blijkt te gaan. Tamelijk sterk. Iets met een verschil in elektrostatische lading ofzo?

Ik mailde Bont voor Dieren voor opheldering. In eerste instantie stelden ze dat ze niet konden prijsgeven hoe het apparaat werkt, wel dat het speciaal voor hen ontwikkeld was. Ook waren ze erg nieuwsgierig waarom ik het eigenlijk wilde weten. Toen ik terugmailde dat ik van Skepsis ben en een dergelijk apparaat met van die sterke claims me enigszins deed denken aan de beruchte wichelroedes waarvan de verkopers beweren dat ze allerlei stoffen op afstand kunnen detecteren (van explosieven tot virussen), kwam de aap uit de mouw: het is allemaal maar een toneelstukje. In feite stellen de vrijwilligers visueel vast of het om echt of nepbont gaat en om welk dier het gaat. Dat is ook niet erg zo lastig, er staat een checklist voor op hun site.

Op mijn vervolgvraag of ze de deelnemers aan de test achteraf vertellen dat die scanner niet echt iets doet, bleef het vervolgens stil. Ik heb geen reden om te twijfelen aan de goede bedoelingen, noch aan de expertise van de vrijwilligers die de ‘meting’ verrichten, maar ik zie toch ook een klein risico in het ‘foppen’ van het publiek op deze manier. Men zou er aan kunnen gaan twijfelen of andere tests van Bont voor Dieren wel zo betrouwbaar zijn, bijvoorbeeld het onderzoek naar de gifstoffen in de bontkraag. Mij lijkt het verstandig om toch ergens duidelijk te maken dat de scanner geen echt detectieapparaat is, maar slechts wordt gebruikt als aandachtstrekker. Maak het niet te bont, dus!

Update (10:15): ik ontving vanochtend toch nog een mail, waarin Bont voor Dieren schrijft dat ze het geen toneelstukje vinden, maar ‘een vriendelijke manier om met mensen in gesprek te komen’. En dat ze uiteraard eerlijk vertellen hoe de vork in de steel steekt als mensen vragen hoe het werkt. Tsja, dat zal wel, maar dan is het toch een beetje vreemd dat ik in eerste instantie een ontwijkend antwoord kreeg op mijn mail.

Boekbespreking: Superforecasting – Philip Tetlock

by 2 Comments

Via de link onderaan kunt u het boek bestellen.
Klik op de afbeelding of kijk onderaan het artikel om het boek te bestellen.

Hoe moet je denken als scepticus? Wat maakt hem anders in zijn manier van redeneren dan een paranormaal genezer? Hoe moeten we oordelen?
Philip Tetlock helpt je met zijn boek Superforecasting (2015). Hij haalde grote opiniemakers onderuit en geeft een korte geschiedenis van redeneerfouten. Dankzij wetenschapsjournalist Dan Gardner is het een uitstekend leesbaar boek geworden.  Een aanrader voor iedereen die zich wil verdiepen in sceptisch denken.

Tetlock is een Amerikaanse psycholoog met politiek als onderzoeksgebied. Hij is beroemd geworden met een 20-jarig onderzoek onder experts (‘pundits’) in politiek en economie. Volgens Tetlock verschijnen de bekende opinieleiders zelden op televisie wegens hun voorspellende gaven maar eerder door hun overtuigende presentatie. Experts geven nooit een tijdslimiet en hanteren altijd vage termen (‘serieuze mogelijkheid’), waardoor je achteraf taaie discussies krijgt over wie er gelijk had.

De grote namen weigerden allen hun medewerking aan zijn onderzoek zodat hij het met een paar honderd professionals uit de Intelligence Community (o.a. CIA en NSA), think tanks en internationale organisaties zoals de Wereldbank moest doen.
In de daarop volgende 20 jaar veranderde de wereld. Er waren 6 presidentsverkiezingen en 3 oorlogen, Rusland viel uiteen en Gorbatsjov ging reclame maken voor de Pizza Hut. In totaal onderzocht Tetlock ruim 28.000 voorspellingen.
De resultaten sloegen in als een bom: alle experts deden het niet beter dan de beroemde chimps die willekeurig pijltjes gooiden.

Het leuke van Tetlock is dat hij het er niet bij liet zitten. Hij zag dat er een subgroep van experts was die ietsje beter voorspelde dan de rest. Het zat ’m niet in de academische graad of de toegang tot geheime informatie. Het zat ’m in de manier waarop ze dachten: pragmatisch, met vaker gebruik van mentale verschuivingen. Hij noemde ze ‘foxes’. Naar de Griekse dichter Archilochus: “de vos weet veel dingen, maar de egel slechts één”.

Daartegenover stonden de ‘hedgehogs’ die in Grote Ideeën dachten (ideologieën als socialisme, vrije-markt fundamentalisten). Zij stapelden redeneringen op waarom zij gelijk hadden en de ander juist niet met termen als ‘bovendien’ en ‘daar komt bij’. Ze gebruikten woorden als ‘onmogelijk’ en ‘zeker’. Er bleek een omgekeerde correlatie tussen beroemdheid en accuraatheid. Kenmerkend zijn  de uitspraken van de beroemde econoom Kudlow die de Bush-economie tegen beter weten in bleef prijzen (‘Bush boom’, ‘biggest story never told’, ‘it’s a mental recession, not an actual recession’). Zijn carrière leed daar overigens absoluut niet onder. Mensen vinden nuance en onzekerheid namelijk vervelend en willen dat niet op TV zien.

Tetlock startte daarop in 2011 The Good Judgment Project en tartte daarmee de autoriteiten. Zijn selectie van onderzoekers, voornamelijk leken met een hang naar feiten en cijfers, kon veel beter voorspellen dan de CIA met hun budget van $50 miljard en hun toegang tot Classified Information. Hun grootste inschattingsfout was bijvoorbeeld de niet-bestaande massavernietigingswapens van Saddam Hoessein.

Het geheim zit hem in een andere manier van denken. Een paar tips:
– Stel voortdurend je opinie in kleine stapjes bij aan de hand van nieuwe feiten. Thomas Bayes had daar in de 18e eeuw al zijn beroemde formule voor.
– Leun niet te veel op je eigen intuïtie, het is bijna onmogelijk om jezelf onvatbaar te maken voor bias en illusies. Zelfonderzoek is vermoeiend! En het gevoel van iets te weten is erg verleidelijk.
– Ga er vanuit dat de realiteit om je heen diep complex is. Churchill, Steve Jobs en Keynes hadden bepaald geen lage dunk van zichzelf, maar beschikten wel over de intellectuele nederigheid om dat te beseffen.
– Werk in een groep, maar vermijd groepsdenken.

Meteorologen en pokerspelers krijgen altijd prompt een terugkoppeling van hun voorspellingen en dat geeft ze de kans om beter te worden in hun vak. Politierechercheurs gaan volgens Tetlock echter te vaak uit van hun jarenlange ervaring, maar die is waardeloos als je je intuïties nooit bijstuurt.

Onzekerheidsonderzoek startte laat in de geschiedenis. De invloedrijke arts Galenus had een gezag dat 15 eeuwen duurde. Hij twijfelde nooit: als een therapie niet werkte kwam dat omdat de patiënt ongeneeslijk was en experimenteren was iets voor twijfelaars. Pas in de 18e eeuw daagde het besef dat onzekerheid de realiteit is, dat juist totale zekerheid een illusie is. Het zoeken en vinden van betekenis in bijvoorbeeld een ramp komt niet alleen bij religieuzen voor maar ook bij atheïsten. Het is zeer goed als hulp in een verwerkingsproces, maar staat lijnrecht tegenover probabilistisch denken. Denk ook hoe je de liefde van je leven hebt ontmoet: het zat vol met toevalligheden en het had net zo goed iemand anders kunnen wezen.

De arts James Lind gaf in de 18e eeuw zes groepen zeelui verschillende therapieën tegen scheurbuik, o.a. citrusvruchten, maar hij begreep zelf de overtuigende conclusie niet en scheurbuik bleef nog lang bestaan. En de medische stagnatie ook.

Pas in 1921 kwamen de eerste medische tests gebaseerd op statistieken. Dat was een revolutie omdat artsen daarvóór nooit wetenschap bedreven, alleen toegepaste wetenschap zoals het gebruik van röntgenfoto’s en bacteriekweken.

De scepticus Archie Cochrane startte na WO II de eerste randomized trials, zeer tegen de zin van het medisch establishment, dat de nadruk legde op intuïtie. Hij toonde aan dat patiënten op de cardiologie-afdeling (CCU) slechter af waren dan thuis. In 1993 werd een instituut naar hem vernoemd dat evidence based adviezen geeft.

Geinteresseerd in het boek? Bestel het via onderstaande link bij Bol.com en steun daarmee Kloptdatwel!

Cammaerts en Johansson doen Deens tuinkersexperiment over – nog knulliger dan de scholieren

by 8 Comments

Engels - UK vlag 30x24Bijna twee jaar terug gingen de schokkende resultaten van het ‘Deense tuinkersexperiment’ het Internet over: middelbare schoolleerlingen lieten zien dat tuinkers die gekweekt werd in de buurt van Wi-Fi routers veel minder goed groeide. Vooral de foto’s waarin een fris groen, onbestraald, bakje tuinkers werd getoond naast een groezelig, bestraald, bakje leken boekdelen te spreken. Buitenlandse wetenschappers waren onder de indruk van het experiment en drongen aan op herhaling. Twee van hen publiceerden onlangs hun replicatie en die is nog knulliger is dan het experiment van de scholieren.

Wat er mis was met het oorspronkelijke experiment heb ik uiteen gezet in: Experiment met tuinkers en Wi-Fi – Wel prijs, maar niet zo’n best onderzoek. De belangrijkste problemen waren het gebrek aan blindering en de niet afdoende controle van de omstandigheden. Voor een scholierenonderzoekje helemaal niet zo’n probleem, maar de manier waarop in eerste instantie hun docent en vervolgens die ‘buitenlandse wetenschappers’ er mee aan de haal gingen om hun verhaal mee te ondersteunen (‘straling van mobiele telefonie en Wi-Fi is veel gevaarlijker dan de gevestigde wetenschap en overheden ons voorhouden’) is nogal stuitend.

Twee van die buitenlandse ‘experts’, de Belgische Marie-Claire Cammaerts en de Zweed Olle Johansson, hebben de handen ineengeslagen om dit experiment te repliceren. Zij hebben blijkbaar een artikel over hun experiment gepubliceerd weten te krijgen in het Argentijnse tijdschrift Phyton, International Journal of Experimental Botany onder de titel Effect of man-made electromagnetic fields on common Brassicaceae Lepidium sativum (cress d’Alinois) seed germination: a preliminary replication study (december 2015). Het staat nog niet op de website van het tijdschrift, maar daar kunt je wel zien dat de impactfactor van dit blad 0,117 is, bepaald niet indrukwekkend. U kunt het artikel al wel downloaden op diverse websites die angst voor straling verspreiden (bv. bij stopumts.nl).

Niet onverwacht vonden deze onderzoekers weer schokkende resultaten: de tuinkerszaadjes zouden helemaal niet ontkiemen bij hoge stralingsintensiteit. En natuurlijk horen er weer plaatjes bij als:

Fig 2: Uitgekozen plaatjes van het experiment: A zaadjes na 7 dagen; B: wortels na 10 dagen; C: tekeningen van zaadjes na 10 dagen; D: zaadjes verwijderd van oorspronkelijke locatie en onder strlingsniveau van 2µW/m2 gebracht. Elke keer, a = zaadjes onder 70-100 µW/m2, b = zaadjes onder 2-3 µW/m2.
Fig 2: Uitgekozen plaatjes van het experiment: A zaadjes na 7 dagen; B: wortels na 10 dagen; C: tekeningen van zaadjes na 10 dagen; D: zaadjes verwijderd van oorspronkelijke locatie en onder strlingsniveau van 2µW/m^2 gebracht. Elke keer, a = zaadjes onder 70-100 µW/m^2, b = zaadjes onder 2-3 µW/m^2.

Van professionele wetenschappers zou je mogen verwachten dat ze de fouten die zijn aangewezen met betrekking tot de opzet van het scholierenexperiment wel zouden kunnen vermijden – zo lastig is dat niet. Maar nee, Cammaerts en Johansson doen het zelfs nog veel beroerder. Ik noem maar een paar punten:

  • Ze noemen het zelf een preliminary replication study, maar meteen valt op dat ze helemaal niet met Wi-Fi werken, maar zeggen naar het effect van GSM-masten te kijken. Hoezo replicatie? Of is alle straling één pot nat voor deze ‘deskundigen’?
  • Ze gebruikten maar liefst twee (2!) kweekbakjes met zaadjes die ‘dichtbij’ de stralingsbron stonden en twee die er verder vandaan stonden. Twee per groep is een nog heel stuk minder dan de zes van de Deense scholieren, wat ook al niet indrukwekkend was.
  • Ze hielden op met meten na tien dagen, terwijl de scholieren er pas na dertien dagen genoeg van hadden.

Bij de bespreking van het scholierenexperiment heb ik aangegeven dat het ontkiemingsproces nogal gevoelig is voor omgevingsfactoren als temperatuur. Een kleine afwijking daarin kan al gauw een paar dagen schelen bij het ontkiemen. Om die omstandigheden goed te controleren (zodat ze precies gelijk zijn voor de experiment- en controlegroep), heb je eigenlijk een klimaatkamer nodig, zoals gebruikt in het Wagenings onderzoek naar de mogelijke invloed van straling op bomen. Wat zeggen Cammaerts en Johansson over hun opzet:

All the other environmental conditions were near-identical for each of the two double series of seeds (temperature = 20°C, humidity = 70%, luminosity ≈ 300 lux). The seeds were then observed after four, seven and ten days, and tap water was poured on the compost, equally for each series of seeds, at regular intervals.

Dat maakt bij elkaar bepaald geen geweldige indruk. Je krijgt de indruk dat ze die bakjes zo maar ergens neergezet hebben en om de paar dagen er eens een blik op hebben geworpen. Het resultaat, als we daarvan al kunnen spreken, is ook volstrekt ongeloofwaardig. In het abstract wordt dat deels omschreven als: “the first step of seeds’ germination ‒ e.g. imbibitions of germinal cells ‒ could not occur under radiation.”  En dat terwijl op talloze keukenvensterbankjes probleemloos tuinkers gekweekt wordt onder vergelijkbare of hogere stralingsniveaus als die van de experimentgroep. Die straling kwam volgens de onderzoekers namelijk hoofdzakelijk van twee GSM masten op zo’n 200 m afstand, wat een stralingsinsiteit van 70 – 100 μW/m2 (ongeveer 175 mV/m) zou hebben gegeven. Misschien was het ook slim geweest als de onderzoekers eerst eens het stralingsniveau bij diverse tuinkerskwekers hadden gemeten.

Cammaerts is werkzaam als onderzoeker aan de Université libre de Bruxelles en we kennen haar op Kloptdatwel onder andere van het frauduleus aandoende onderzoek naar mieren (zie Mieren gestoord door GSM?). Johansson, die door de Zweedse skeptici al eens tot misleider van het jaar werd uitgeroepen, werkt aan het fameuze Karolinksa Institutet, maar lijkt daar weinig steun te genieten – hij startte onlangs een petitie om bij zijn bazen te protesteren tegen het steeds verder inperken van zijn onderzoeksmiddelen.

Therapeutic Touch: zelfs geen placebo-effect

by 41 Comments

Therapeutic Touch is een complementaire behandelwijze die ervan uitgaat dat alle mensen een energieveld om zich heen hebben. Een behandelaar kan dat veld met zijn of haar handen aftasten op verstoringen. Deze worden vervolgens gedurende 10-20 minuten handmatig weggemanipuleerd. De patiënt wordt al die tijd niet aangeraakt: in wezen geeft de behandelaar een luchtmassage.

Dat Therapeutic Touch niet meer is dan een beetje extra aandacht aan de patiënt besteden werd onlangs pijnlijk duidelijk in een Canadees onderzoek naar de inzet van de methode bij de behandeling van borstkankerpatiënten die radiotherapie krijgen. Een nadeel van bestraling bij zulke patiënten is dat er huidschade (dermatitis) kan ontstaan. Uit het onderzoek bleek dat Therapeutic Touch geen gunstig effect op het voorkomen daarvan had: er was geen significant verschil met de controlegroep. Maar zelfs als gekeken werd naar meer subjectieve factoren als kwaliteit van leven, stemming en vermoeidheid was er niets positiefs te melden.

evidence-tt1Bij een vage, naar pseudowetenschap riekende behandelwijze als Therapeutic Touch zal de skepticus zich direct afvragen waarom daar eigenlijk onderzoek naar gedaan moet worden. De Canadese onderzoekers leggen dat aan het begin van hun in Complementary Therapies in Medicine gepubliceerde onderzoek uit: er zouden klinische onderzoeken zijn waarin een positief effect van Therapeutic Touch op wondherstel werd aangetoond. Die opmerking mag direct verbazing wekken. In de voetnoten wordt naar meer dan 15 jaar oude studies verwezen, én naar een Cochrane Review uit 2014 met een allesbehalve positieve conclusie: “There is no robust evidence that TT promotes healing of acute wounds.”

De onderzoekers, onder wie een Certified Therapeutic Touch Practitioner, rekruteerden hun proefpersonen onder borstkankerpatiënten die op de rol stonden om aanvullende radiotherapie te krijgen. Ze vroegen 17 patiënten om mee te doen en die bleken daar allemaal toe bereid. De onderzoekers namen het rekruteren zeer serieus. Patiënten mochten bijvoorbeeld tijdens het onderzoek geen homeopathische middeltjes tegen dermatitis gebruiken. Stel je voor dat die het resultaat zouden beïnvloeden! De 17 patiënten werden gedurende 5 weken bestraald en kregen 3 keer per week een Therapeutic Touch-behandeling van zo’n 15-20 minuten. In totaal ging het dus om 15 behandelingen per patiënt, oftewel 225-300 minuten. Na afloop werd een controlegroep van 32 patiënten gerekruteerd volgens dezelfde criteria. Ook zij werden bestraald, maar ze kregen geen Therapeutic Touch-behandeling.

TT tabelZouden Therapeutic Touch-behandelingen het ontstaan van dermatitis kunnen voorkomen? De onderzoekers keken naar twee objectieve factoren: “the worst grade of radiation dermatitis experienced and time to develop the worst grade”. Er werd geen positief preventief effect van de behandelingen op de ontwikkeling van huidschade gevonden. Er waren geen significante verschillen tussen de twee groepen als werd gekeken naar de ergste graad van dermatitis (zie tabel) en de onderzoekers moesten zelfs concluderen dat “the number of days to develop any grade radiation dermatitis favored the control group (29 days in control group versus 20 days in the TT group, p < 0.001)”.

Verrassender is dat er ook geen positief nieuws te melden is als gekeken wordt naar meer subjectieve factoren, te weten kwaliteit van leven, stemming en vermoeidheid. Juist klachten op die terreinen zijn gevoelig voor placebo-effecten en enkele honderden minuten extra aandacht zouden hier toch enig effect moeten laten zien. Hoewel het onderzoek op dit punt wat vaag is en tabellen met data ontbreken, is de conclusie van de onderzoekers duidelijk: “The secondary objectives were quality of life, fatigue and mood, which were also not significantly impacted by TT.”

De uitkomsten van deze studie zijn dus duidelijk negatief voor Therapeutic Touch, en aan het einde van het onderzoek merken de onderzoekers ineens op dat dit in overeenstemming is met de conclusie van de hiervoor genoemde Cochrane Review. Diezelfde review dus die indirect werd aangegrepen om het uitvoeren van het onderzoek te rechtvaardigen. In het onderdeel Discussion doen de onderzoekers dan nog een poging de deur voor Therapeutic Touch op een kier te houden. De groep van 17 patiënten was misschien te klein, de follow-up te beperkt, de groepen onderling wellicht te verschillend. Dat mag allemaal zo zijn, de conclusie blijft dat sommige patiënten gedurende 5 weken tot wel 5 uur extra aandacht kregen, en dat dit geen enkel effect bleek op te leveren. De raadselachtige slotopmerking van de onderzoekers is dat “TT may have variation in impact with different TT practitioners, possibly diluting the benefit seen with TT”. Wat willen ze hiermee zeggen? Dat ze een stelletje klunzen hadden ingehuurd om de behandelingen te geven?

Oud-hoogleraar complementaire en alternatieve geneeskunde Edzard Ernst schreef een rake blog naar aanleiding van dit onderzoek, onder de veelzeggende titel “Therapeutic Touch – time to stop taking such rubbish seriously!”. Ernst, die zelf in het verleden ook onderzoek deed naar helen op afstand, schrijft onder meer:

“Like all forms of ‘energy healing’, TT lacks any biological plausibility and is not clinically effective. At best, it can generate a placebo-response; but in this particular study it did not even manage that.”

BuschDe vraag is inderdaad waarom we een behandelwijze die al lang geleden door een destijds 9-jarig meisje (met wat hulp van haar ouders en Stephen Barrett) onderuit is gehaald nog serieus zouden nemen. Te meer daar beoefenaren van Therapeutic Touch in ons eigen land nog altijd steevast weigeren hun gaven op de proef te laten stellen in eenvoudige onderzoekjes door een organisatie als Skepsis.