Kloptdatwel?

Hij heeft het weer geflikt. Halfnaakt in de kou de top van de hoogste berg in Afrika beklommen, de Kilimanjaro, bijna 6.000 meter hoog. En dat met een groep onervaren klimmers – in recordtijd. Petje af voor ‘Iceman’ Wim Hof. In slechts 32 uur 4.000 meter naar boven in de ijle lucht. Zet hij hiermee alle critici in het hemd, die zeiden dat deze snelle stijging vanwege het grote risico op hoogteziekte onverantwoord is?

Voor wie niet zo bekend is met het beklimmen van vulkanen in Oost-Afrika, hier het detail uit het persbericht dat vertelt wat deze geweldige prestatie nu precies voorstelt:

Wim Hof en de groep pioniers zijn op 14 januari gestart op 1.800 meter hoogte. Vanuit hier zijn ze doorgelopen naar een kamp op 3.700 meter hoogte. Hier hebben zij overnacht, om vervolgens de volgende ochtend zeer vroeg door te stoten naar de top op 5.685 meter (Gilman’s Point). Normaal gesproken is dit tempo niet te realiseren in verband met acclimatisatie-tijd om hoogteziekte te voorkomen.

Maar, eh, wacht even … Gilman’s point? Da’s toch niet helemaal boven op de Kili, toch? Hé, Hofje! Hoe zit dat?

@pjvanerp Uhuru peak ligt "slechts" op 1.5 uur afstand. Zekerheid boven Ego gekozen. Zonder hoogte ziekte, 31 uur. topprestatie van de groep

— Wim Hof (@Iceman_Hof) January 19, 2015

OK, ondanks het stranden op 200 meter onder de echte top, blijft het best een uitzonderlijke prestatie. Die hoogteziekte is geen pretje en treft veel klimmers op de Kilimanjaro. Dat Hof met zijn groep er ondanks die rappe stijging geen last van had, is interessant en wellicht zit er dus wel degelijk wat in zijn ademhalingstechnieken waar bergbeklimmers in het hooggebergte iets aan kunnen hebben.

Maar de titel van het persbericht, ‘Wim Hof en groep bereiken de top van de Kilimanjaro in recordtijd’, is dus enigszins misleidend. Ook het begin van het stuk over deze beklimming op het blog van Wim Hof vergt wat close reading om te begrijpen wat met “Wim Hof succeeded to reach the peak of Kilimanjaro with a group in record time – A new world record, the fastest group ascending world’s highest volcano” dus echt wordt bedoeld.
Uit dat blog kunnen we trouwens ook opmaken dat het laatste stuk van de klim (vanaf Kibo-hut) gewoon gekleed geklommen werd en niet in ‘Wim Hof’-outfit (korte broek en ontbloot bovenlijf); een detail dat opmerkelijk genoeg niet in de Nederlandse versie staat. Vijf deelnemers (Hof nam er achttien mee) haalden de ‘top’ niet, maar dat zou niet komen vanwege hoogteziekte. In de berichten wordt ook telkens de beklimming in 32 uur afgezet tegen de ‘normale’ tijdsduur van 5-7 dagen, terwijl die op een beklimming mét afdaling slaat. Hof’s groep had natuurlijk ook nog tijd nodig om af te dalen, de hele trip kwam neer op een niet zo exact gegeven tweeënhalve dag.

Een nieuwsbericht in de Tanzaniaanse Guardian on Sunday geeft informatie, waarmee het iets duidelijker wordt in welk tijdschema Hof naar de rand van de krater klom. Dan blijkt dat ze niet zozeer sneller klommen, maar langer achter elkaar doorliepen. De tijdswinst ten opzichte van een ‘normale’ toeristenbeklimming (Maragangu route) zit ‘m in het lopen van telkens twee etappes op één dag en het niet inplannen van een acclimatiseringsdag op 4.000 meter.
De aankomst op de rand van de krater vond door dit schema wel aan het eind van de middag plaats, terwijl de toeristen zorgen dat ze daar rond een mogelijk spectaculaire zonsopgang arriveren. Het late tijdstip is dan waarschijnlijk ook de reden dat de groep niet verder kon naar de echte top, Uhuru Peak. Dat zou minstens twee uur toevoegen aan de tocht en dan zouden ze nog langer in het donker moeten afdalen naar de veiligheid van een hut dan nu al het geval was. In dat krantenbericht staat ook dat de oorspronkelijke planning was om in 36 uur de ‘top’ te halen, maar hoe dat tot een verantwoord schema met beklimming/afdaling op de het laatste stukje zou moeten leiden is mij niet helemaal duidelijk. En in het pikkedonker aankomen op een top levert natuurlijk ook geen fraaie foto’s op …

Als je de bronnen naast elkaar legt (persbericht, blogs en krantenartikel), vallen inconsistenties en vaagheden op. Rondom het al dan niet halen van de echte top, het al dan niet gekleed lopen en of er nu sprake is van een echt Guinness World Record. Ik ben bang, dat Hof er niet al teveel belang bij heeft om hier zelf duidelijkheid over te verschaffen. ‘Familiebedrijf Hof’ lijkt er sowieso niet zoveel moeite mee te hebben de prestaties van ‘The Iceman’ iets mooier te doen voorkomen dan ze werkelijk zijn. In de media, natuurlijk, maar ook op Wikipedia. Het opmerkelijk goed gedocumenteerde Wikipedia-artikel over Hof werd vorige maand door één van zijn zoons wat bijgekleurd zonder al te veel respect voor bronvermelding. Dit werd natuurlijk niet geaccepteerd door de Wikipedia gemeenschap; de discussie erover is op de overlegpagina terug te lezen.

Tot slot: enig idee wat het individuele record is voor de beklimming en afdaling van de Kilimanjaro? Dat is de bijna onvoorstelbare tijd van 6 uur, 42 minuten en 24 seconden! Dat werd afgelopen jaar gevestigd door de Zwits-Ecuadoriaan Karl Egloff. En dat is dus op en neer naar de echte top van de Kili: Uhuru Peak.