Een veel gehoorde opmerking is dat “alternatieve therapieën niet schadelijk zijn”.
In de categorie “dat heeft u dan verkeerd” het volgende bericht uit Engeland:
Het nogmaals bekijken van de doodsoorzaak van mensen die snel zijn overleden na een acupunctuurbehandeling vond geperforeerde harten en longen, beschadigde bloedvaten en levers, zenuwproblemen, schok, infectie en bloedingen, voornamelijk veroorzaakt doordat acupuncturisten hun naalden verkeerd plaatsten of niet steriliseerden.
Het onderzoek is gedaan door Edzard Ernst, waar ik al eerder over schreef, die aan het eind van zijn studie moest concluderen dat bovenstaande gevallen waarschijnlijk slechts het topje van de ijsberg zijn.
In dit geval gaat het om 86 overledenen over de afgelopen 45 jaar.
Niet alleen zijn het ongeveer 86 doden in 45 jaar, maar anders dan je bij oppervlakkige kennisname van het bericht zou denken, is het ook nog eens wereldwijd EN voorzover in de medische vakliteratuur. Nog geen twee per jaar wereldwijd – misschien gaan er meer mensen dood door een verkeersongeluk op weg naar de acupuncturist.
Even rekenen voor een orde van grootte: per 10 miljoen mensen reken ik 500 acupuncturisten, die dagelijks 20 klanten hebben op 250 dagen per jaar; elk van die klanten legt 5 km heen en terug af. Dat zijn 25 miljoen km, overeenkomende met 0,1 verkeersdoden. West Europa plus de VS hebben 80 maal zoveel mensen als die 10 miljoen, geeft 8 verkeersdoden.
De ware betekenis van het getal van 86 is dat daar alleen maar placebobaten tegenover staan.
Een sceptische houding t.o.v. dit artikel zou beter passen. Nu lijkt het er op dat artikelen (of in ieder geval dit artikel) die de gevaren van alternative therapien beschrijven minder kritisch bekeken worden.
Ik vind het zelf voornamelijk interessant dat men überhaupt aan acupunctuur kan overlijden. Een veel gehoord argument over alternatieve geneeswijzen is dat ze op z’n minst niet schadelijk zouden zijn. En dat kan dus wel. Het aantal vind ik ook niet bepaald schrikbarend, hoewel de onderzoeker wel aangaf dat dit waarschijnlijk het topje van de ijsberg is.
Ik denk niet dat ik minder kritisch ben bij onderzoeken die schrijven over de gevaren bij alternatieve therapieën dan bij onderzoek die schrijven over de gevaren van reguliere therapieën. Dat komt omdat het aansluit bij bestaande kennis. Een naald welke in een lichaam wordt gestoken zou op het eerste gezicht best schade kunnen aanrichten. Het werkingsmechanisme begrijp ik/is te begrijpen.
Op wat voor manier lijkt het alsof deze artikelen over gevaren van alternatieve therapieën minder kritisch bekeken zouden worden?