Nogal wat mensen hebben het idee hebben dat ze gevoelig zijn voor elektromagnetische velden en daar zelfs lichamelijke klachten van krijgen. Een flink deel van deze elektrogevoeligen geeft aan dat ze vrijwel direct doorhebben of ze blootgesteld worden aan straling van Wi-Fi, mobiele telefoons, DECT telefoons of andere bronnen, en wanneer niet. In testsituaties waarbij de proefpersonen niet konden zien of horen aan apparaten of ze aan of uit stonden, was deze gevoeligheid evenwel nooit aantoonbaar. Recent Nederlands onderzoek laat zien dat elektrogevoeligen ook in een vertrouwde omgeving niet beter dan de kansverwachting scoren.
Er was namelijk wel kritiek op de eerdere onderzoeken die in laboratoriumomgeving plaatsvonden. Zo’n setting zou niet representatief zijn voor de eigen vertrouwde omgeving waarin de elektrogevoelige wel zou kunnen voelen hoe het staat met de elektromagnetische velden waarvoor hij of zij meent gevoelig te zijn.
Voor het nieuwe onderzoek – Van Moorselaar et al. (2017), Effects of personalised exposure on self-rated electromagnetic hypersensitivity and sensibility – A double-blind randomised controlled trial, Environment International. – was eerder al een mobiel apparaat ontwikkeld waarmee allerlei soorten elektromagnetisch velden opgewekt kunnen worden en dat gebruikt kan worden voor een dubbelblinde test. Het apparaat is overigens nog best flink, zoals op de foto hiernaast te zien is.
Je kunt het zo instellen dat zowel de testpersoon als degene die het apparaat bedient niet kan zien tijdens de test of er een veld wordt gegenereerd of niet. Ook creëert het apparaat velden die goed lijken op de echte velden: niet alleen de ‘gladde’ draaggolf wordt nagebootst maar ook de ‘ruis’ die op deze draaggolf wordt ‘geplakt’ waarin de feitelijke informatie verstopt zit. Ook zogenaamde dirty electricty kan het apparaat produceren.
Zie Huss et al (2016), Novel Exposure Units for at-Home Personalized Testing of Electromagnetic Sensibility, Bioelectromagnetics voor de details.
Onderzoek Van Moorselaar
Voor het onderzoek met elektrogevoeligen werden in eerste instantie 67 personen benaderd, waarvan er 42 daadwerkelijk meededen. De deelnemers mochten zelf bepalen met wat voor soort straling de test zou worden uitgevoerd. Het merendeel koos voor radiofrequente velden zoals die van een GSM-zender, UMTS-zender, WiFi en DECT-telefoon. Een paar kozen voor laagfrequente velden, zoals die ontstaan bij een hoogspanningslijn of LED-lamp.
Eerst vond er een open test plaats waarbij de proefpersonen wisten of het apparaat aan stond of niet. Als ze dan aangaven dat ze het verschil konden voelen, volgde een dubbelblinde testreeks. Twee deelnemers vielen hierdoor af, zij voelden bij deze open test geen verschil. De 40 overblijvers werden tien keer gedurende 10 minuten al of niet bestraald (met telkens 5 minuten pauze daartussen) en moesten dan aangeven in welke stand ze dachten dat het apparaat stond. Er werd hen verteld dat er minstens één keer echt gestraald zou worden, maar niet hoe vaak in totaal (dat was tussen de 3 en 7 keer).
Als een proefpersoon in minder dan 8 van de 10 tests de juiste stand aan had gegeven hield de test op. In het onderzoek scoorde twee personen in eerste instantie 8 uit 10 en met hen zou volgens het protocol later een tweede sessie van 10 plaatsvinden. Maar één van hen wilde meedoen aan die tweede sessie en scoorde toen 6 uit 10, in totaal 14 uit 20 dus. Niemand in het onderzoek liet zo zien over de uitzonderlijke gevoeligheid voor elektromagnetische velden te beschikken waarvan ze dachten dat ze die hadden. Ze ‘gokten’ niet beter dan je op basis van toeval mag verwachten.
Het onderzoek was zo opgezet dat één groep meteen na de start werd getest en een andere groep pas twee maanden nadat de eerste groep was geweest. Zo probeerden de onderzoekers te achterhalen of er een effect zou zijn van het deelnemen aan de test (maar een echte controlegroep was er niet). Als iemand geconfronteerd zou worden met het gegeven dat hij onder geblindeerde omstandigheden niet in staat blijkt de straling te voelen, zou je kunnen denken dat hij/zij die overtuiging laat varen en misschien ook minder last zou krijgen van de eventueel ervaren klachten. Nu namen de klachten in de loop van het onderzoek wel iets af en ook de zekerheid over de veronderstelde elektrogevoeligheid, maar of dat aan de deelname aan de test ligt, kun je niet zeggen. Eigenlijk bleek er alleen direct na de test namelijk enige verschil te zien tussen de groepen, bij de feedback na twee en vier maanden bleken beide groepen niet verschillend. De conclusie dat dit soort testen voor een subgroep van elektrogevoeligen van nut kan zijn, lijkt daarom wat aan de optimistische kant.
Kritiek StopUMTS
Bij het Kennisplatform Elektromagnetische velden is ook een bespreking te vinden (daar hebben ze vreemd genoeg over 48 deelnemers) en natuurlijk ook bij StopUMTS. Deze laatste organisatie, die zich opwerpt als belangenbehartiger van mensen die denken last te hebben van elektromagnetische velden, vindt het onderzoek bij monde van voorzitter Leendert Vriens maar niets.
Als belangrijkste reden voert Vriens aan dat het hier alleen maar gaat om elektrogevoeligen die stellen al binnen een paar minuten te kunnen voelen of er sprake is van een elektromagnetisch veld of niet, terwijl dat maar een klein gedeelte van de mensen zou betreffen die claimen last te hebben van blootstelling aan straling. In het onderzoek van Van Moorselaar wordt echter onderzoek aangehaald waaruit blijkt dat deze groep 56 procent beslaat van de totale groep mensen die beweert elektrogevoelig te zijn. Vriens houdt het liever bij zijn eigen ervaring: “We kennen heel veel EHS-ers, maar geen enkele heeft ons ooit een dergelijk knipperlicht reactie gerapporteerd. Mede gezien onze waarschuwingen op StopUMTS en per mail heeft voor zover ons bekend geen van hen aan het onderzoek deelgenomen.” Hij maakt zich er ook druk over dat er niet aan onderzoeken wordt gerefereerd, die hij als toonaangevend beschouwt. Het betreft dan echter studies die om diverse redenen niet echt serieus genomen kunnen worden (een aantal zijn wel eens in de commentaren op Kloptdatwel langs gekomen).
Ook vindt Vriens het aantal deelnemers (42) te laag om harde conclusies te trekken. Dat is misschien wel zo voor de stelling dat deelname aan zo’n test mensen kan helpen om van de vervelende gevolgen van de overtuiging dat ze elektrogevoelig zijn af te komen, maar niet voor de dubbelblinde test op elektrogevoeligheid zelf. Het is duidelijk dat geen van de deelnemers in de test de gevoeligheid heeft laten zien waarover ze zelf dachten te beschikken. Volgens mij is het niet zo dat er mensen tussen zaten die zeiden dat ze maar een beetje elektrogevoelig waren, dus dat ze bij veelvuldig testen iets hoger dan de kansverwachting zouden scoren (dat zou op zich ook wel opmerkelijk zou zijn, enigszins vergelijkbaar met de Ganzfeldexperimenten in de parapsychologie).
Vriens heeft nog wel meer te klagen over het onderzoek, zo zou hij er zelf een flink aantal deelnemers uit hebben gelaten vanwege een verkeerde motivatie. Maar dat heeft er mijns inziens allemaal mee te maken dat hij sowieso liever een heel ander soort onderzoek had willen zien. Misschien vreest hij dat dit onderzoek gebruikt zal worden om iedereen die claimt last te hebben van elektromagnetische velden weg te zetten als fantasten en dat de gerapporteerde klachten allemaal te wijten zijn aan nocebo-effecten. Dat er schadelijke effecten optreden als het gevolg van blootstelling aan elektromagnetische velden die beneden de vastgestelde normen blijven, blijft echter uiterst onwaarschijnlijk. Wat het onderzoek van Van Moorselaar wel laat zien is dat je mensen die sterk het idee hebben dat dat in hun geval anders ligt, helaas maar heel lastig op andere gedachten kunt brengen.
Steun Kloptdatwel
Waardeer je dit artikel? Je kunt onze site steunen met een financiële bijdrage. Dat waarderen wij dan weer! Een donatie kun je doen via dit betaalverzoek (of klik op de afbeelding hiernaast).
NB de rekening staat op naam van Maarten Koller, formeel eigenaar van deze site.
Toevallig staat er vandaag in het Eindhovens Dagvlad een foto van en bijeenkomst met Jesse Klaver, die op allerlei vragen andwoord gad. Leendert en Eke Vriens stelden ook een vraag,
Hun foto werd bij het stuk geplaats, hij staat ook op de website:
https://images1.persgroep.net/rcs/E25HQizw5wloF8eDTUF1_yXZ7uM/diocontent/100270428/_fitwidth/694/?appId=21791a8992982cd8da851550a453bd7f&quality=0.9
“Eke en Leendert Vriens drukken Klaver op het hart om het probleem van straling op de agenda te zetten. Zij hebben een dochter die ziek is van de straling van bijvoorbeeld mobiele telefoons. De dochter woont in een speciaal huis waar geen straling is. Klaver heeft weinig kennis van deze materie, maar zegt toe zich in het onderwerp te verdiepen.”
staat op de website van het ED, in de krant staat;
De 77-jarige Leendert Vriens uit Knegsel heeft een vraag over straling van mobiele communicatie. “Onze dochter is daardoor al vier jaar ziek en raakte alles kwijt. Er is nu nog geen enkele partij die daar aandacht aan schenkt.”, legt hij Klaver voor. “Hier heb ik me eerlijk gezegd nog nooit in verdiept “, moet die toegeven. “Ik vind het erg voor uw dochter en ben verrast, maar vind het moeilijk hier nu iets zinnigs over te zeggen.
PS. de desbetreffende dochter komt op 17 december uitvoerig aan het woord in het ED
http://www.ed.nl/overig/moeder-uit-knegsel-vraagt-aandacht-voor-gezondheidsproblemen-door-smartphones~aa02da672/
De desbetreffende dochter is gewoon overspannen en in plaats van de oorzaak te zoeken bij haarzelf en haar voormalig werk geeft ze de straling de schuld.
Oeps, diagnose op afstand, dokter V? 😉
Maar het klinkt wel als een modeziekte, ingefluisterd door angst of alt-websites.
Er staat daar: “… ontaardde uiteindelijk in verbranding van mijn huid zodra ik in de buurt kwam van een wifi-router.”
Ik lees dit ‘zodra’ als een direct sensitieve, dus de dochter van Leendert Vriens is zelf een direct sensitieve? Zelfs als de verbranding van de huid pas na 14 dagen verschijnt, dan moet het toch makkelijk te testen zijn in naam der wetenschap en het menselijk welzijn, om aan paar stukjes huid dubbel blind random controlled te testen op een beetje verbranding? Dat is ook mogelijk als de “verbranding” in feite niet meer dan een branderig gevoel is.
Raar dat Leendert Vriens met zijn ’30 jaar lang als onderzoeker bij het NatLab van Phillips’ (met dubbel l volgens sg.tudelft.nl) dat zelf nooit eens getest en geopenbaard heeft.
In april 2016 meldde de gratis krant Metro, een goede bron van kritiekloze berichtgeving, dat Peter van der Vleuten van dat alternatieve kennisplatform over straling de Tweede Kamer had benaderd. Kamerleden zouden aan een veel te hoge dosis elektromagnetische straling blootgesteld worden. Van der Vleuten probeerde de Kamerleden bang te maken met wilde verhalen over onvruchtbaarheid en Alzheimer, maar kreeg nauwelijks gehoor. In het stukje stond de quote “GroenLinks erkent het probleem wel, maar zegt er geen tijd voor te hebben om hier aandacht aan te besteden”. Met die erkenning valt het zo te zien ook wel mee als ik het ED moet geloven. Klaver zegt gewoon dat hij er weinig van weet en zich gaat inlezen. Dat is iets heel anders dan erkenning.
Hier is het verslag dat Eke Vriens er zelf van maakte:
https://www.stopumts.nl/pdf/Klaver%2023-02-2017%20lunch%20verslag.pdf
Lunch met Jesse Klaver
Op 23 februari was Jesse Klaver op de redactie van BN de Stem in Etten Leur. Wij, Leendert en ik (Eke) en andere Brabantse krantenlezers waren uitgenodigd om aan te schuiven aan de koffietafel van de redactie om Jesse vragen te stellen. Er waren twaalf mensen aan tafel en er om heen ook nog wel vijftien, journalisten, cameramensen en van de redactie van de Stem. En zo bereikten we toch weer aardig wat mensen met onze boodschap.
De meeste vragen gingen over…….
Een kwalijke zaak dat Leendert Vriens met waarschuwingen op zijn website en e-mails heeft geprobeerd het onderzoek te torpederen. Maar het past wel in zijn strategie om alles wat enigszins succesvol zijn beweringen ontkracht, af te doen als niet geldig.
Je staat natuurlijk met 0-1 achter als directe gevoeligheid sterk onderuit gehaald wordt en je langdurende gevoeligheid nog steeds niet bewijzen kunt.
Op zijn site erkent Vriens dat er wel degelijk snelle sensitieven zijn, alleen zouden ze niet binnen 15 minuten na blootstelling weer van de kwalijke gevoelens af zijn. Maar dat had dan ook uit de test kunnen blijken, dat er een aantal personen zou moeten zijn die na de eerste echte blootstelling aan straling vervolgens bijna alle daarop volgende periodes als “aan” hebben gekwalificeerd?
Ook zijn kritiek op de motivatie van deelnemers die soms aangaven gewoon te willen ontdekken óf ze sensitief waren. Maar hij gaat mijns inziens voorbij aan “Eerst vond er een open test plaats waarbij de proefpersonen wisten of het apparaat aan stond of niet. Als ze dan aangaven dat ze het verschil konden voelen, volgde een dubbelblinde testreeks. Twee deelnemers vielen hierdoor af”.
Dan hebben die mensen zichzelf als sensitief aangewezen, wat kun je dan nog meer eisen?
Het riekt naar diskwalificatie van deelnemers die zijn raad niet opgevolgd hebben.
Ik vraag me af hoe ze de ‘open’ test hebben georgansieerd.
In het stuk lees ik over de test:
“Exposure duration was set to 30 s with 5 s break in between exposure conditions, resulting in total testing duration of about 35 min per volunteer per unit. Exposure strength was set to maximum of respective signal.”
Maar over de pretest zie ik niets staan. Omdat 1 test 35 seconden omvat en de hele proef 35 minuten kostte voor 50 tests (5 blokken van 10) zou je kunnen denken dat de open test gewoon 1 blok van 10 was. Maar het staat er niet. Dat is wel belangrijk, want als de pp. bij de open test na 5 seconden al geen last meer hadden van de vorige sectie van 30 seconden, dan vervalt een deel van de bezwaren van StopUMTS e.d.
Dat haal je volgens mij uit het onderzoek waarin het apparaat zelf getest werd (Huss, 2016). In Van Moolenaar (2017) staat:
o wat suf, ik had inderdaad alleen in het stuk van Huss gekeken. Ik snapte al niet waarom daar nog meer leek te ontbreken…
Op zich was het misschien ook wel een goed idee geweest om ná de dubbelblinde reeks weer een aantal open tests te doen. Dan zou je kunnen zien of die open test vooraf de proefpersonen al uitgeput had ofzo, waardoor ze in de dubbelblinde setting minder goed scoren.
De stralingshandel floreert desondanks.
Burgerbeweging zal ook vast vragen stellen:
De laatste in de lijst
http://www.deburgerbeweging.nl/kandidaten/
is Wim Massop die gelijk vast adverteert met zijn:
http://www.stralingsvrijhuis.nl/nl/
Anti-stralingskastjes van een €2.000 en wederverkoper van FOSTAC:
http://www.fostac.ch/en/produkte/elektrosmog.html
http://www.fostac.ch/en/produkte/beschreibung/airwell.html
Roeland
Nou, als ik de kandidatenlijst van deze partij zie, dan krijg ik een sterk Happinez gevoel en dat is geen goed teken.
De opinie van Ralph Posset:
http://politiek.tpo.nl/column/posset-politiek-lijst-17-burger-beweging/
Posset over politiek: Lijst 17 – De Burger Beweging
Complottheorieën als basis voor politiek
25-02-2017, 8:59
De Burger Beweging heeft het goed met de mensheid voor. Men heeft het zelfs zo goed met de mensheid voor, dat men ernstige twijfelt aan de motieven van andere mensen. Die hebben het volgens de partij namelijk zo slecht met mensen voor dat er wel allerlei duistere krachten op de achtergrond bezig moeten zijn om de mens te vergiftigen. Vooral de banksector en de farmaceutische industrie zijn de instrumenten van de duivel.
De Burger Beweging wil bijvoorbeeld dat er een gedegen onderzoek wordt gedaan naar het vaccineren van kinderen voor allerlei ziekten. Dit onderwerp is bij uitstek het domein van mensen die heilig geloven in complotten. Er zijn al honderden onderzoeken gedaan naar het inenten van kinderen voor verschillende ernstige ziektes. Al deze onderzoeken hebben een uitkomst: het inenten van kinderen spaart vele mensenlevens en de gevaren die er tegenover staan zijn vrijwel nihil. Maar complotdenkers houden zich nou eenmaal liever vast aan ………..
Renate:
http://www.deburgerbeweging.nl/uitgangspunten/
(**) Gezondheid
Gezondheid staat voorop, zowel lichamelijk, geestelijk als sociaal. Hierbij is voorkomen beter dan genezen. De leefstijl en leefomgeving van mensen speelt een belangrijke rol. Mensen die toch ziek worden moeten kunnen kiezen voor de zorg die bij hen past, waar mensen zich goed bij voelen, met respect voor persoonlijke keuzes en die vooral ook voor iedereen betaalbaar is. Daarom wil DBB:
* Goede voorlichting over een gezonde leefstijl, toegang tot gezonde voeding (ook op scholen!) en veel ruimte voor burgers om samen hun buurt groen en veilig te maken.
* Transparant en onafhankelijk onderzoek naar kwaliteit en effectiviteit van vaccinaties, medicijnen en mogelijk schadelijke omgevingsfactoren zoals straling. Belangrijk is dat er vrije beschikking, meer onafhankelijke informatie, meer verbinding en een betere samenwerking komt tussen reguliere en natuurlijke geneeswijzen.
* Mensen de zorg bieden die ze nodig hebben en het beste bij hen past, rekening houdend met effectiviteit en veiligheid van de gekozen zorg. (**)
[vet door mij]
Ik heb nog maar een beetje gelezen en krijg er nu al rechtop de schijt van. Da’s ook geen goed teken.
Dat stukje over de plannen voor de gezondheidszorg heb ik ook met steeds krommer wordende tenen zitten lezen.
Het geloof in dit soort dingen kan ontzettend hardnekkig zijn. Ik heb als biomedisch elektronicatechneut wel eens een meetsessie gehouden bij een ‘elektrogevoelig’ persoon die ik via een forum had ontmoet. De persoon meende vooral ernstig last te hebben van straling die het gevolg zou zijn van onduidelijke activiteiten van de buurman, maar was naar eigen zeggen ook gevoelig voor mobieltjes, wifi enzovoort.
Het protocol was simpel: de proefpersoon zou iedere 10 minuten een ‘symptoomscore’ noteren, en de partner en ik zouden op diezelfde momenten de RF-veldsterkte noteren zoals gemeten met een simpel meetinstrumentje, echter zonder dat we elkaars score konden waarnemen. Na afloop bleek natuurlijk geen significante correlatie. Omdat de proefpersoon nog niet overtuigd was, liet ik de veldmeter daar achter, om bij het ervaren van symptomen te kunnen controleren wat er daadwerkelijk aan RF was. In de weken daarna was (uiteraard) wederom geen echte correlatie. Desondanks zijn deze mensen uiteindelijk toch verhuisd wegens ‘straling’ van onder meer de buurman… Het geeft eens te meer aan hoe sterk ook een nocebo-effect kan zijn…
Als je je hele leven hebt opgehangen aan het haakje ‘lyme’ of ‘candida’ of ‘straling’ en dat soort modeziektes, dan is het pijnlijk als de dokter niks kan vinden en de technicus niks kan meten. Het leven weer oppakken en verder gaan is toegeven dat er niks aan de hand was. Daar moet minstens een grote verandering aan voorafgaan. Dus ga je toch verhuizen en dan mag alles opeens voorbij zijn en doe je net alsof je gelijk hebt gekregen. Het hoeft niet eens 100% bedrog te zijn, als je maar gelooft dat die stap je gaat helpen.
Zelf zag ik zo iemand na jaren sukkelen besluiten naar een of andere helper in Zuid-Amerika te gaan. Een vreemde zware reis voor iemand die voornamelijk op de bank lag te zuchten. De familie voorspelde daarom dat ze beter zou worden. Dat klopte als een bus en dat moest ook wel, want haar relatie was op de klippen gelopen en daarmee ook de financiering van haar werkloze en bijstandsloze bestaan. Het kwam allemaal wel erg goed uit.
[excuses voor de verkeerde nickname in mijn vorige reactie]
Ik vraag me trouwens ook af of het ‘stralingsniveau’ tegenwoordig zoveel hoger is dan tientallen jaren geleden. Je had toen weliswaar niet overal GSM- en wifi-zenders, maar wel tal van radio- en tv-zendmasten die bepaald geen kinderachtige zendvermogens afgaven — je kon er soms op de grond een tl-buis mee laten oplichten. En wat betreft ‘straling’ binnenshuis: hele generaties zijn zo ongeveer tegen de tv-beeldbuis aangeplakt opgegroeid; juist ook de oudere beeldbuis-tv’s produceerden flinke elektromagnetische velden. Toch was er niemand die toen klaagde last te hebben van deze velden.
En dit alles uiteraard nog afgezien van het feit dat er geen enkel verklarend mechanisme is hoe die zwakke elektromagnetische velden invloed zouden kunnen hebben op biologische structuren.
Richard,
Van de zogenaamd verklarende mechanismen kan je de smaak in de mond krijgen door te gaan zoeken met de sleutelwoorden:
Fractal Antenne DNA.
Veel verbazing zal je deel zijn.
Roeland
‘Fractal Antenna DNA’ lijkt gewoon nonsens, om tal van redenen:
– DNA heeft geen vrije elektronen die stroom kunnen geleiden over grotere afstanden dan hooguit enkele baseparen. Als het al als ‘antenne’ zou werken, heb je het over golflengten van minder dan een nanometer, dus harde röntgenstraling, geen RF van mobieltjes e.d..
– Wanneer DNA op grotere schaal beschadigd raakt (bijvoorbeeld bij stralingsziekte), geeft dat pas na langere tijd symptomen die in het algemeen ook lang aanhouden. Elektrogevoeligheid gaat volgens de gelovigen juist gepaard met snel optredende en ook weer afnemende symptomen.
– DNA-schade is nauwelijks compatibel met de beschreven symptomen; elektrogevoeligen vertonen afgezien van een stressreactie ook helemaal geen objectief meetbare klinische symptomen zoals weefselirritatie of -schade.
– Wanneer DNA beschadigd raakt, treedt steevast een verhoogde kans op kanker op. RF-velden veroorzaken geen meetbare verhoging van de kans op kanker, zodat het uiterst onwaarschijnlijk is dat ze DNA-schade veroorzaken.
– E.e.a. verklaart ook niet waarom de gevoeligheid varieert van nul bij de overgrote meerderheid van mensen tot extreem hoog bij een doodenkele persoon. De fysiologische gevolgen van bijvoorbeeld ioniserende straling zijn juist goed voorspelbaar, en variëren maar weinig van persoon tot persoon. Ook is helemaal geen sprake van een dosis-responsrelatie, iets wat je absoluut zou verwachten bij een mechanisme dat willekeurige DNA-schade aanricht.
– De bedenkers van die ‘Fractal DNA Antenna’-theorie (zie http://www.tandfonline.com/doi/full/10.3109/09553002.2011.538130 ) hebben ook helemaal geen onderzoek aan DNA of elektromagnetische velden uitgevoerd. Ze baseren hun hele theorie zo te zien uitsluitend op onderzoeksrapporten van anderen die verhoogde niveaus van stress-eiwitten en breuken in DNA beschreven in correlatie met blootstelling aan elektromagnetische velden. Nergens wordt gespecificeerd om welke veldsterkten of frequenties het gaat, en ik kan ook nergens terugvinden op welke bronnen ze dit baseren.
– De resultaten zijn zo te zien ook niet gedupliceerd of onderschreven door andere wetenschappers, en als klap op de vuurpijl blijkt auteur Martin Blank een Man met een Missie, die de wereld al twintig jaar probeert te overtuigen van de ‘verborgen gevaren’ van mobiele telefoons e.d..
Ik neem dit dus vooralsnog met een hele grote korrel zout.
Richard,
Prima terzake.
Alleen wilde ik laten zien dat er wel degelijk, -en uiteraard door de kwakslijters-, verklaringen worden aangedragen. Dat is namelijk onderdeel van de vernachelmethodieken.
Wat mij elke keer begroot is dat ook jouw keurig weerleggende uitleg onbegrijpelijk is voor de doelgroep van de kwakslijters.
Met dank ondertussen, want je hebt kennelijk eea paraat wat ik geduldig moet nazoeken.
Ik zal zien hoe ik je tekst kan omwerken en gebruiken.
Roeland
Roeland,
Die analyse van mij inzake die ‘fractale DNA-antenne’ is nog wel wat warrig en kan zeker verbeterd worden; ik sluit ook niet uit dat er dingen niet helemaal kloppen — correcties zijn altijd zeer welkom, want daar leren we van 🙂
Simpel samengevat gaat het echter in tegen alles wat ik weet van RF-antennes, van de effecten van elektrische spanning en stroom in biologische systemen, en van bindingen in organische moleculen (en dan met name de energie die vereist is om deze bindingen te verbreken). Ik kan geen natuurkundig mechanisme verzinnen waardoor RF-velden van wifi e.d. voldoende spanning en/of energie kunnen opbouwen in weefsels om wat dan ook te bewerkstelligen, afgezien van een uiterst minieme opwarming(*). Als die zwakke velden al zouden doen wat Blank beweert, zou niemand bijvoorbeeld een MRI-scan overleven, met soms RF-velden van gemiddeld een kilowatt en pieken tot > 30 kW. Idem voor magnetische velden — ik heb wel eens gewerkt met apparatuur voor magnetische hersenstimulatie (TMS), en de velden die nodig zijn om zelfs maar een uiterst miniem (en in wezen compleet onschuldig) stroompje in de hersenen op te wekken, zijn vele ordegrootten krachtiger dan velden van GSM en wifi e.d..
*: Ja, in theorie kunnen door reflectie en interferentie ‘hot spots’ in weefsels ontstaan; echter zijn er goede redenen om aan te nemen dat dit in de praktijk geen effect is dat daadwerkelijk optreedt bij lage vermogens.
Desgewenst wil ik er ook wel een wat coherenter verhaal van maken — eventueel in een wat minder technisch jargon. Er is trouwens ook door minstens één ander commentaar geleverd dat erop neerkomt dat DNA helemaal niet goed kan functioneren als antenne: http://www.tandfonline.com/doi/full/10.3109/09553002.2011.626490?src=recsys
Overigens begrijp ik dus dat jij de Roeland Heeck bent van de Skepp-webpagina met kwakapparaten — ik heb dat alweer de nodige tijd geleden met interesse gelezen, al is het treurige feit natuurlijk dat al die dingen niks nuttigs doen en alleen maar bedoeld zijn om goedgelovige (en soms helaas ook wanhopig zieke) mensen te scheiden van hun geld…
Bedankt.
Richard,
a)
Stuur even een e-Mail naar heeck die zit op planet.nl; dan kan ik contact met je opnemen.
b)
Alternatieve business blijft business, en na een veroordeling zet je de uitspraak over je alternatieve, onbewijsbare praktijken gewoon weg als een “van mening zijn”:
” .. Bioresonantie
ER IS EEN VERBOD OPGELEGD DOOR DE RECLAME CODE COMMISSIE OM TE SUGGEREREN DAT DE E-LYBRA EEN BEPAALD RESULTAAT GENEREERD. ZIJ ZIJN VAN MENING DAT BIORESONANTIE NIET WERKT EN GEEN KLACHTEN KAN VERHELPEN. DAT IS DE REDEN DAT ONZE WEBSITE IS AANGEPAST DOOR SANCTIES VAN HOGER HAND. WIJ HEBBEN ECHTER ZELF DE WONDERBAARLIJKE WERKING VAN DE E-LYBRA ERVAREN EN VEEL VAN ONZE CLIENTEN ZIJN (WEER) MEDICIJN- EN KLACHTENVRIJ (zie de ervaringen).”
Terug te vinden op
http://www.becomehealthy.nl/achtergrond
Roeland
ER IS EEN VERBOD OPGELEGD DOOR DE RECLAME CODE COMMISSIE OM TE SUGGEREREN DAT DE E-LYBRA EEN BEPAALD RESULTAAT GENEREERD. ZIJ ZIJN VAN MENING DAT …
Moet zijn:
– genereert
– zij is van mening
Het alternatieve volkje excelleert zelden in correcte spelling en grammatica.
Vr. gr.
RV
Aanvullende informatie:
https://kloptdatwel.nl/2016/02/12/reclame-code-commissie-bioresonantie-en-aanverwante-energetische-behandelingen/
Reclame Code Commissie: Bioresonantie en aanverwante energetische behandelingen
Reeks van theorieën en behandelwijzen waarin ervan wordt uitgegaan dat ziekte het gevolg is van een verstoring van de natuurlijke elektromagnetische trillingen of frequenties in het lichaam. Of zoiets. Met behulp van peperdure apparaten met namen als BICOM, E-Lybra en dergelijke zouden deze trillingen/frequenties kunnen worden gemeten en gecorrigeerd, waardoor de patiënt energetisch weer in evenwicht wordt gebracht. Aanhangers van de bioresonantie en aanverwante therapieën zien overal toepassingsmogelijkheden en menen dat ze hun tijd ver vooruit zijn.
Is dus gebeurd, laat even weten indien niet aangekomen.
Wat betreft ‘bioresonantie’: dat is (uiteraard) pure kwakkernij, net zoals 99% van alle ‘alternatieve’ behandelwijzen.
Ik blijf het uitermate bizar vinden dat het verkopen van gebrekkige of niet functionerende goederen onder valse voorstelling van zaken strafbaar is, maar dat dit ineens niet meer van toepassing is zodra het gaat om uitgerekend het belangrijkste wat we hebben: onze gezondheid. Naja, dit zal wel een van de redenen zijn dat dit land inmiddels meer kwakzalvers dan reguliere artsen telt 🙁
Toegift over de veronderstelde EMF-homeopathie:
https://www.youtube.com/watch?v=uBytZu7G7K0
Roeland
Kunnen jullie een aantal keren “elektrogevoeligen” in het meer gebruikelijke “elektrosensitieven” veranderen in het artikel?
Ik zoek me iedere keer een ongeluk op Google met elektrosensitieven (site:kloptdatwel.nl) zonder dit artikel te vinden.
Ik heb de term aan de ‘tags’ toegevoegde, dat zal het ook wel doen.
Dank, ik zal in een paar dagen nog eens googlen, tags zijn niet allesbepalend.
Elektrohypersensitiviteit en EHS is ook nog een optie.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Elektrohypersensitiviteit