Albrecht Muth verblijft op een gesloten afdeling van een ziekenhuis in Washington (USA). Hij zegt dat hij generaal is van de special-forces van het Iraakse leger. Behalve Muth gelooft niemand dit. Hij verblijft in het ziekenhuis ter observatie. Hij wordt verdacht van de moord op zijn vrouw. Muth ontkent alles – zijn vrouw zou vermoord zijn door een huurmoordenaar die naar hem op zoek was. Muth’s val is diep: hij wist door te dringen tot de hoogste kringen in Washington. Ambassadeurs, politici, journalisten en generaals waren bij hem en zijn vrouw te gast en hingen aan zijn lippen. De krant New York Times beschreef in de zaterdagbijlage van afgelopen weekend het vreemde en verzonnen leven van Albrecht Muth en zijn vrouw Viola Drath.
Het leven van Albrecht Muth was niet wat het leek. Het is interessant om te lezen hoe hij met zijn fantastische verhalen het vertrouwen wist te winnen van de meest invloedrijke kringen in de Amerikaanse hoofdstad. Je zou toch verwachten dat mensen die zo ver gekomen zijn wel beter zouden weten. Niet dus.
Naar het verhaal van Albrecht Muth.
Als tiener krijgt hij in 1982 een stagebaantje in de Amerikaanse Senaat, vergelijkbaar met onze Eerste Kamer. Hij ontmoet de 40 jaar oudere journaliste Viola Drath, net weduwe geworden. Zij is gecharmeerd door de jongeman die voor haar als assistent aan de slag gaat. Hij vult die rol op een opmerkelijke manier in. Een vriend van Drath herinnert zich hoe Muth gasten op geëxalteerde wijze thee serveerde: ‘When visitors dropped by, Muth would serve them tea, take an exaggerated bow and quietly exit the room. “It looked like his next stop was Maxim’s”.
Viola Drath en Albrecht Muth trouwen in 1989. Muth verdiept zich gaandeweg in de relaties van Viola Drath. Het stel organiseert veel etentjes die goed bezocht worden door de Washingtonse incrowd. In 1999 is Muth zo goed ingewerkt in Washingtonse kringen dat hij er in slaagt een ‘think tank’ op te richten van bekende personen met als missie om de Verenigde Naties te ondersteunen: de ‘Eminent Persons Group’. Een tijdje lang functioneert de EPG ‘opvallend onopvallend’: er worden doortimmerde rapporten gepubliceerd en conferenties georganiseerd. De steenrijke George Soros zorgt voor geld.
Ondertussen ontwikkelt Albrecht Muth uitgekiende methodes om machtige en bekende mensen aan zijn tafel en bij de EPG te krijgen. Hij ontdekt dat militaire attaches van buitenlandse ambassades vaak een geïsoleerd bestaan leiden en makkelijk op uitnodigingen in gaan. Met dit ‘lokaas’ verleidt hij buitenlandse correspondenten om ook te komen, en zo werkte hij stap voor stap door totdat zelfs ministers de weg naar het rijtjeshuis van stel weten te vinden.
Albrecht Muth’s vernis begint echter in 2002 scheurtjes te vertonen. Hij verschijnt in buitenissige kledij op EPG-dinertjes en hij hangt ongeloofwaardige verhalen op:
‘Before long, however, some of Muth’s colleagues at the E.P.G. began to catch on. “He came to a reception in a full morning suit, looking like a German aristocrat out of the 1800s,” Peggy Mason recalls. “People got a little nervous and started digging around.” His talk about having served in the French Foreign Legion seemed particularly absurd’.
George Soros stopt daarop zijn financiële bijdragen.
De relatie tussen Viola Drath en Albrecht Muth verslechtert. Muth begint steeds meer te drinken en hij slaat zijn vrouw. In 2006 zet Drath hem de deur uit na een gewelddadige ruzie. Muth verdwijnt uit het leven van Drath.
Kort daarna begint hij e-mails te verzenden vanuit ‘Villa Zarathustra, Sadr City, Iraq’. Hij zendt in een mail-bombardement wilde verhalen de wereld in. Hij zou undercover als dubbelagent en generaal in Irak werken om opstandelingen rond de opstandige geestelijke Moqtada al Sadr te beteugelen, die hij in zijn mail liefkozend aanduidt als ‘Mooki’:
‘The focus of his efforts was the insurgent Moqtada al Sadr, whom he referred to either as Mookie or with the honorific Hojatoleslam. He said that he had implanted himself as an aide in Sadr’s camp so that he could act as a double agent: while he advised Sadr, he would try to steer him and his Mahdi Army away from violence’.
Muth ontwikkelt een slimme methode om op het internet Aziatische kranten te scannen op nieuwtjes uit Irak die nog niet in Amerikaanse kranten zijn verschenen. Daardoor lijkt het alsof hij over ‘insider knowledge’ beschikt. Hij krijgt prijzende mailtjes terug van de Amerikaanse veiligheidsfunctionarissen op zijn maillijst. Die mails stuurt hij naar Viola Drath en haar liefde voor Muth groeit weer. Het stel komt weer bij elkaar. Het is weer geen gelukkige relatie. Niet alleen blijft Muth vreemde mails de wereld in sturen en loopt hij in militaire fantasie-uniformen door Washington, Muth blijft Drath ook mishandelen en hij begint een relatie met een vriend die hij in hun huis laat wonen. In 2011 loopt een ruzie uit de hand en vindt de 91 jarige Viola Drath de dood.
Vier dagen later wordt Albrecht Muth gearresteerd. Volgens de artsen die hem observeren en behandelen gelooft de 47-jarige Muth oprecht dat hij een generaal is in het Iraakse leger. Hij verwerpt elke suggestie dat hij last heeft van wanen. Uit politieonderzoek blijkt echter dat Muth werkte als hotelbediende in Florida in de tijd dat hij zogenaamd zijn mails vanuit Irak verstuurde. Muth weigert dit te geloven. Het advies van de artsen: Albrecht Muth is ontoerekeningsvatbaar.
