Kloptdatwel?

Argos

Tweede Kamerlid Michiel van Nispen nog steeds in de ban van ritueel misbruik

by Leave a Comment

Op woensdag 6 maart 2024 besprak de Kamercommissie Jusititie & Veiligheid dan eindelijk het rapport van de commissie-Hendriks over georganiseerd sadistisch misbruik, dat ruim een jaar geleden verscheen. Over de merkwaardige achtergrond van het tot stand komen van het rapport schreef ik samen met Peter Zegers vorig jaar in Skepter. De belangrijkste conclusie van de Commissie Hendriks is dat er geen aanwijzingen zijn voor het bestaan van netwerken waarbinnen satanisch ritueel misbruik plaatsvindt. In feite dezelfde conclusie van de werkgroep-Hulsenbek in 1994.

We schreven ook dat de Tweede Kamer de onderzoeksvraag ‘handig’ had verpakt als een onderzoek naar georganiseerd sadistisch misbruik van kinderen om de schijn te vermijden dat de parlementariërs stiekem zelf toch ook wel geloof hechten aan al die spannende verhalen van slachtoffers van elite netwerken die er satanische praktijken op nahouden. De commissie trapte daar niet in, de aanleiding van het verzoek tot het onderzoek lag ook heel duidelijk in de radioprogramma’s van Argos die juist draaiden om rituele kenmerken. Uiteraard kon de commissie er niet omheen ook onderzoek te doen naar georganiseerd misbruik zonder rituele kenmerken, en nu hebben de Kamerleden het uiteraard liever alleen daar nog over. Daarbij zal ook wel meespelen dat vorig jaar het verhaal van Argos over het meisje ‘Lisa’ stevig onderuit ging, en haar moeder inmiddels wegens smaad is veroordeeld.

[Read more…] about Tweede Kamerlid Michiel van Nispen nog steeds in de ban van ritueel misbruik

Motie Tweede Kamer over nieuw onderzoek naar seksueel ritueel misbruik. Voor de bühne?

by 29 Comments

Het is het radioprogramma Argos aardig gelukt om het onderwerp seksueel (of satanisch) ritueel misbruik weer op de agenda te krijgen. Niet alleen in de Tweede Kamer, maar ook lokale politici in o.a. Amsterdam en Rotterdam vragen om nieuw onderzoek.  Op de keper beschouwd is dat raar, Argos heeft eigenlijk nauwelijks iets nieuws naar voren gebracht, zoals ik eerder op Kloptdatwel heb uitgelegd.

Motie Tweede Kamer over nieuw onderzoek naar seksueel ritueel misbruik. Voor de bühne? 1
Een motie waarin gevraagd wordt om een nieuw onderzoek naar seksueel ritueel misbruik werd unaniem aangenomen,

Er wordt door de Argos in de uitzendingen gesuggereerd dat de verhalen van ritueel misbruik a priori niet serieus genomen worden door de deskundigen van de Landelijke Expertisegroep Bijzondere Zedenzaken (LEBZ) en dat daarom de politie ook geen echt werk maakt van het uitzoeken van aangiftes. Maar kijk naar de antwoorden op eerder gestelde kamervragen. Er zijn gewoon nauwelijks aangiftes gedaan met rituele aspecten (3 in de laatste 7 jaar), dus hoe kan LEBZ dan onderzoek (al dan niet terecht) met adviezen op ruime schaal frustreren?

,Het gaat dus al eerder ‘mis’ met serieus onderzoek naar dit soort verhalen: de personen die claimen slachtoffer te zijn van ritueel misbruik doen haast nooit aangifte. Het lijkt er sterk op dat dat deels toe te schrijven is aan het advies dat ze krijgen van hun therapeuten. Die wekken de indruk dat aangifte geen zin heeft, omdat LEBZ toch wel negatief zal adviseren over verder onderzoek. Ligt het echter niet veel meer voor de hand dat slachtoffers van ritueel misbruik en hun behandelaars bang zijn dat hun verhaal een serieus onderzoek gericht op feiten  – politieonderzoek na aangifte met daarna een advies van LEBZ – niet kan doorstaan en daarom geen aangifte doen?

Er is een vergelijking te trekken met hoe politici omgaan met angst voor (5G-)straling. Ja, er zijn mensen die claimen gevoelig te zijn voor straling en daarvan gezondheidsklachten krijgen, terwijl er geen plausibel biologisch werkingsmechanisme bekend is dat die klachten kan relateren aan de elektromagnetische velden van zendmasten en telefoons. Bij provocatietesten is echter gebleken dat deze mensen geen verschil kunnen voelen tussen het aan of uit staan van een stralingsbron. Terwijl ze vaak claimen dat ze het meteen merken of er ergens een mobiele telefoon of router aanwezig is.
Deze elektrogevoeligen zijn ook vaak huiverig om aan zo’n provocatietest deel te nemen. Waarom? Misschien omdat ze verwachten dat een belangrijk deel van hun claims onderuit zal gaan en ze bang zijn dat daarna hun klachten ook niet meer serieus worden genomen (of in ieder geval niet op een manier die ze zien zitten).

Voor politici is dit lastig. De wetenschappelijk kennis stelt dat er geen reden is gezondheidsklachten te verwachten mits je beneden bepaalde normen blijft (maar een kleine groep mensen blijft roepen dat ook niet bewezen is dat er géén schade kan optreden). Met een mijns inziens misplaatst beroep op het voorzorgsprincipe wordt er in de praktijk daarom toch veel gesteggeld in gemeenteraden en rechtbanken over uitrol van bijvoorbeeld een 5G-netwerk.

Iets als dat voorzorgsprincipe zie je ook terug in de argumentatie rondom nieuw onderzoek naar ritueel misbruik. In zijn brief begon minster Grapperhaus de beantwoording van de Kamervragen zo’n beetje met de zin: “Er valt niet uit te sluiten dat ritueel misbruik in Nederland voorkomt.” Enerzijds klopt het als een bus, want hoe zou je het immers volledig uit kunnen sluiten? De overheid kan niet ieders gangen continu in de gaten houden, en dat is maar goed ook. Maar anderzijds wordt dat zinnetje ook makkelijk geïnterpreteerd als ‘zie je wel, ze hebben helemaal geen zicht op het probleem!’
In dezelfde brief staat echter ook duidelijk: “Uit de – veelal uitvoerige – opsporingsonderzoeken die in de afgelopen decennia zijn uitgevoerd naar aangiften of meldingen van ritueel misbruik, is echter tot op heden geen ondersteuning gevonden voor ritueel misbruik.”

Dus wat is dan de reden om nu te pleiten voor nieuw onderzoek? Echt nieuwe aanwijzingen voor het bestaan van ritueel misbruik heeft Argos niet boven water gehaald. De verhalen die ze brachten zijn volstrekt vergelijkbaar met de verhalen die in de jaren ’90 zijn onderzocht en waar nooit iets concreets uitkwam. Terwijl er bij veel verhalen wel is vastgesteld dat ze niet klopten, die waren tot stand gekomen in een merkwaardig samenspel tussen cliënt en therapeut, soms op basis van hervonden herinneringen.

Motie Tweede Kamer over nieuw onderzoek naar seksueel ritueel misbruik. Voor de bühne? 2
In een Q&A gaat Argos in op vragen die gesteld zijn door luisteraars over hun uitzending.

Het verbaast me eigenlijk dat nog geen ander medium zich tot nu toe kritisch heeft uitgelaten over deze opleving van ideeën over (elite)netwerken die bezig zouden houden met seksueel ritueel misbruik. Wel kregen slachtoffers de gelegenheid hun gruwelijke verhalen te vertellen in o.a. Telegraaf en Nederlands Dagblad.
Her en der is ook opgemerkt dat de uitzendingen van Argos intussen door QAnon-aanhangers zijn omarmd. Bij de recente demonstraties tegen kindermisbruik waarbij je QAnon-leuzen op protestborden kon aantreffen, zie je ook regelmatig verwijzingen naar Argos. De redactie van Argos is zich hiervan bewust en maakt zich er zorgen over. Dat is mooi, maar eigenlijk zijn die complotflodders van QAnon veelal niet zo veel fantasievoller dan de verhalen van de mensen die claimen slachtoffer te zijn geweest van ritueel misbruik en vertellen aan het Argosonderzoek te hebben meegewerkt.

Het lijkt erop dat de politici die pleiten voor een nieuw onderzoek, eigenlijk stellen dat de politie dit soort verhalen met een lagere standaard van bewijs moet gaan benaderen dan het geval is sinds het vorige grote onderzoek uit de jaren ’90. Lijkt me geen goede zaak.

gebaseerd op een draadje op Twitter

Bracht Argos eigenlijk wel iets nieuws over ritueel misbruik?

by 55 Comments

Afgelopen zaterdag ging het onderzoeksjournalistieke programma Argos over ritueel misbruik. Een uur lang werd de luisteraar afwisselend geconfronteerd met soms gruwelijk verhalen van vermeende slachtoffers, hun behandelaars, klaarblijkelijke experts uit binnen- en buitenland, en ook heel veel twijfel bij de makers. Ritueel misbruik? Hadden we dat hoofdstuk eigenlijk niet al zo’n 25 jaar geleden afgesloten? Nooit was er toch iets concreets aangetoond dat wees op het bestaan van netwerken van satanisten of een sadistische elite? En de dubieuze therapieën waarmee herinneringen werden hervonden waren inmiddels toch echt wel uit het reguliere zorgcircuit verbannen? Toch? Wat was er dan voor nieuws onder de zon, dat er kamervragen over gesteld zijn en dat oud-advocaat generaal Joost Hulsenbek vindt dat er nieuw onderzoek moet komen naar ritueel misbruik?

Eigenlijk komt het neer op twee zaken: een eigen langdurig onderzoek van Argos journalisten Sanne Terlingen en Huub Jaspers onder vermeende slachtoffers en een aantal gesprekken met deskundigen in binnen- en buitenland. Het eigen onderzoek van Argos begon met een vragenlijst die in samenspraak werd opgesteld met een aantal deskundigen (van wie alleen Christel Kraaij met name wordt genoemd). Zo’n 140 ingvulde vragenlijsten kwamen binnen. Met zo’n honderd deelnemers had Argos contact en meer dan twintig ontmoetten ze.
Je kunt de lijst nog steeds bekijken en invullen. De enqûete werd onder andere verspreid door het Kenniscentrum Transgenerationeel Georganiseerd Geweld (TGG), waarin behandelaars verenigd zijn die overtuigd zijn van het bestaan van ritueel misbruik, wat op zich al het gevaar inhoudt dat je een overrepresentatie krijgt van slachtoffers die in contact geweest zijn met therapeuten die hierbij zijn aangesloten.

Een aantal vragen leken mij (vast onbedoeld) nogal sturend. Als je weet dat in de bekende verhalen vaak daders met een enigszins elitair beroep voorkomen, of personen waarvan kinderen in zekere mate afhankelijk zijn, kun je afvragen of je met de volgende vraag niet teveel naar bevestiging zoekt. Waarom staan hier bijvoorbeeld geen beroepen tussen als bakker, callcentermedewerker of marktkoopman?

Bracht Argos eigenlijk wel iets nieuws over ritueel misbruik? 3
Vraag 16 uit de enqûete van Argos: waarom staan hier allerlei beroepen ‘voorgestorteerd’?

Rode draad door de uitzending is het verhaal van Marinke, waar zoveel concrete verifieerbare aspecten in zitten, dat het merkwaardig is dat er geen aangifte is gedaan zodat de politie ermee aan de slag kan. Zou het er iets mee te maken hebben dat Bas Kremer van het Kenniscentrum TGG vertelt dat zij tegenwoordig afraden om aangifte te doen, omdat zaken over ritueel misbruik toch geseponeerd worden? Dat zou dan gebeuren op advies van de Landelijke Expertisegroep Bijzondere Zedenzaken (LEBZ) waar alle dossiers met rituele aspecten heen moeten worden gestuurd. Wat er precies gebeurt als er een afwijzend advies komt om een zaak als ritueel misbruik te onderzoeken, horen we niet. Als er concrete aanwijzingen van ‘normaal’ misbruik overblijven, of andere aspecten die kunnen wijzen op strafbare handelingen, neem ik aan dat de politie die toch wel verder onderzoekt.

Op een geven moment horen we Jaspers vertellen dat ze te rade gingen in het buitenland, omdat ze daar “inmiddels veel meer stappen gezet hebben om ritueel misbruik professioneel te onderzoeken”, waarmee impliciet ook de suggestie gewekt wordt dat het in Nederland niet goed genoeg zou gebeuren. Op de geraadpleegde buitenlandse deskundigen is echter wel het een en ander af te dingen. Nagenoeg allemaal komen ze uit het kamp dat gelooft in het bestaan van ritueel misbruik. Lees voor de details het blog van Peter Zegers dat ook hier op Kloptdatwel is gepubliceerd.

In Duitsland hebben ze dus een heuse onafhankelijke regeringsfunctionaris voor seksueel misbruik van kinderen die op grond van vijf persoonlijke contacten met getroffenen overtuigd geraakt is van het bestaan van ritueel, georganiseerd, seksueel misbruik. Maar wat in de uitzending van Argos niet naar voren komt, is wat de rechtspyschologen in ons buurland van zijn standpunt vinden.

En datzelfde geldt ook voor de positie van de Australiër Michael Salter: hoe ligt hij bij zijn Australische academische collega’s? Salter geeft bijvoorbeeld ook wel erg gemakkelijk af op de Amerikaanse False Memory Syndrome Foundation, een organisatie die streed tegen valse beschuldigingen van seksueel misbruik op basis van hervonden herinneringen:

De beweringen van de FMSF hebben specifiek betrekking op de vraag of het mogelijk is om valse herinneringen van autobiografische gebeurtenissen op te wekken. De claims van de stichting zijn niet relevant bij het beoordelen van beschuldigingen van kindermisbruik. De oprichters zijn geen experts op het gebied van kindermisbruik, en zullen dit ook niet worden. Nog een belangrijk feit is dat in de periode waarin de stichting werd opgericht, beschuldigingen van ritueel misbruik vooral van kinderen kwamen. Dit had dus niks te maken met zogenaamde “hervonden herinneringen”.

Salter laat dan weg dat de stichting een stevig bezette wetenschappelijke adviesraad had, waarin bijvoorbeeld de alom erkende expert Elizabeth Loftus zitting had.

Salter vertelt ook dat hij zelf crime-scenes gezien heeft “waar dierenbloed over de muren was gespoten en er overal symbolen getekend waren. In sommige gevallen waren dezelfde symbolen op de lichamen van de slachtoffers gebrand.” Helaas lijken de journalisten van Argos hier niet op doorgevraagd te hebben, want details komen we niet te weten over deze zaken die een sterk argument zouden kunnen zijn tegen de gevestigde mening dat ritueel misbruik niet voorkomt. Een korte zoektocht of Salter iets over deze zaken geschreven heeft, leverde mij vooralsnog niets concreets op. [zie update]

Interessanter wordt de uitzending als Terlingen vertelt dat ze Marinke ruim honderd foto’s voorlegden die bestonden uit een mix van willekeurige personen, bekende mensen die vaker in verhalen over ritueel misbruik op complotsites op internet rondgaan, en onbekendere personen die in verhalen van andere slachtoffers waren opgedoken. Van die laatste groep wees Marinke er met stelligheid een aantal aan die er ook bij haar bij zouden horen en zij wist veel details over deze mensen te vertellen die niet te vinden zouden zijn op internet. Hoe Argos deze test precies heeft opgezet horen we niet en is ook niet op de website te lezen, maar het lijkt des te betreurenswaardiger dat Marinke niet met haar verhaal naar de politie is gestapt die het nader kan onderzoeken. Opvallend is dat Marinke zoveel details weet te noemen van deze mensen (namen, woonplaats, namen van hun kinderen, favoriete sport, morbide seksuele voorkeuren), dat het haast merkwaardig is dat zij die niet uit zichzelf in eerdere gesprekken heeft gegeven.

Ook horen we dat een aantal deelnemers aan het onderzoek eenzelfde loods in de bollenstreek heeft aangewezen waar misbruik zou hebben plaatsgevonden en kinder- dierenporno zou zijn gemaakt. En in totaal zouden er meer dan tien plaatsen in Nederland en daarbuiten uit de enqûete  naar voren komen die door meerdere deelnemers werden genoemd. Maar gaat het dan om deelnemers waarmee Terlingen en Jaspers direct contact hebben gehad, of zit een groot gedeelte van deze overlap in anoniem ingevulde enqûetes? Dezelfde vraag kun je stellen bij de 40 daders die door verschillende slachtoffers worden omschreven.

De loods kon niet verder onderzocht worden, die ging in vlammen op, kort nadat Argos een anoniem mailtje had gekregen waarin gewaarschuwd werd dat ‘ze’  alert waren op hun onderzoek en dat ‘ze’  bewijs kwijt zouden maken. Toeval of niet, in ieder geval leert het dat het rondging dat de journalisten van Argos met dit onderzoek bezig waren en dat er personen die met het onderwerp betrokken zijn de moeite namen om de redactie anonieme berichten te sturen en te beïnvloeden.

Dan neemt het verhaal rondom Marinke een dramatische wending. Zij verdwijnt een paar uur, verblijft enige tijd op een locatie in Utrecht die ook door andere deelnemers aan het onderzoek is genoemd, en als zij weer opduikt blijkt zij glas in haar baarmoeder te hebben, dat in het ziekenhuis verwijderd moet worden. Eerder in de uitzending had Terlingen het voorkomen van verhalen over glas in de vagina al genoemd en gechecked bij gynaecologen of ze er bekend mee waren. Dat werd bevestigd, vier artsen kenden dergelijke gevallen. Was die rondvraag echter ná het incident met Marinke, of daarvoor? Had Argos het er misschien met haar over gehad? Die indruk kan makkelijk ontstaan omdat een vriendin de ingreep filmde om voor de journalisten van Argos “vast te leggen dat dit echt met Marinke is gebeurd.” In ieder geval leidde ook dit incident niet tot een gesprek bij de politie, Marinke wil dat niet.

Vlak daarna is de eigenlijke uitzending afgelopen en krijgt de luisteraar te horen dat het LEBZ dan wel geen interview had willen geven voor de uitzending maar wel een uitgebreide schriftelijke reactie op vragen van Argos heeft gestuurd. Die is op de website te lezen en ik zal niet de enige zijn die na het lezen daarvan denkt dat het erg jammer is dat veel van die antwoorden al niet waren meegenomen gaandeweg het onderzoek van Argos. De gang van zaken rond de aangiften lijkt bijvoorbeeld nogal anders dan Kremer doet voorkomen.

Ik bleef achter met het gevoel dat Argos, ondanks alle twijfels die ook hoorbaar zijn, zich toch te veel heeft laten meeslepen door het beeld dat gedreven behandelaars schetsen, te weinig kritisch gekeken hebben naar de buitenlandse deskundigen, de waarde van hun enqûete overschatten, en te persoonlijk betrokken raakten in een casus als die van Marinke.

Eerder op Kloptdatwel

Artikelen uit Skepter over ritueel misbruik:

Rapport van de Werkgroep Ritueel Misbruik, Den Haag, Ministerie van Justitie, Directie Staats- en Strafrecht, april 1994.

Update 8 juli 2020
Ik nam vorige week contact op met Michael Salter om hem te vragen naar die crime scenes waar hij het over had. Nog de volgende ochtend (in Australië) had ik een reactie. Salter had erover geschreven in zijn boek Organised Sexual Abuse, het zou gaan om de periode 1999-2005. Hij wees nog op een 16 jaar oud nieuwsbericht over de heropening van een aantal politieonderzoeken die er mee te maken zouden hebben.

Niets in dat bericht wijst echter op ritueel misbruik. Op een website vond ik een interview met Salter, waarin verwezen wordt naar fragmenten uit het boek van Salter. Bij het lezen van dit persoonlijke relaas viel me op dat alle details over de crime scene die Salter in de uitzending noemde, daarin vermeld worden: de symbolen met bloed op de muren en de brandmerken met diezelfde symbolen. Het gaat hier echter om incidenten die Salter meemaakte als vriend/partner van een slachtoffer, nog voordat hij aan zijn academische carrière begon. Dat zet het mijns inziens toch in een wat ander licht.

Bracht Argos eigenlijk wel iets nieuws over ritueel misbruik? 4
citaat van Salter uit interview met Argos

Op een vervolgmail aan Salter of het klopte dat hij die crime scene niet als professionele onderzoeker had waargenomen, maar eerder als iemand die er persoonlijk nauw bij betrokken was, heeft hij, ondanks herhaald verzoek, niet meer gereageerd.

Brein achter dubieus netwerk van goede doelen ontmaskerd

by 29 Comments

Cees Renckens rekent het tot zijn grootste successen in zijn strijd tegen de kwakzalverij: de ontmaskering van een drietal nieuwe ‘charitatieve’ gezondheidsfondsen in 2000. Deze fondsen waren vanaf  1998 opeens komen meevissen in de vijver voor donaties, maar deden dat op slinkse wijze. De namen waren zo gekozen dat je makkelijk kon denken met bestaande fondsen van doen te hebben. De look-a-like-fondsen waren gevestigd in dezelfde plaatsen als hun gerenommeerde tegenhangers en hadden zelfs bankrekening-nummers die zo waren gekozen dat ze leken op die van de echte fondsen.
Het spoor naar het brein hierachter liep destijds dood, maar recent onderzoek van radioprogramma Argos maakt duidelijk wie er achter zat: zakenman Roland Pluut. Hem ging het er waarschijnlijk alleen maar om zoveel mogelijk geld te verdienen met zijn bedrijven die opdrachten uitvoerden voor die fondsen. Kwakzalverij als dekmantel.

Brein achter dubieus netwerk van goede doelen ontmaskerd 5
Cees Renckens (Foto: Vivian Oei)

Renckens heeft het over ‘kwakfondsen’, omdat in de raden voor wetenschappelijk advies nogal wat personen zaten vanuit de alternatieve (vooral orthomoleculaire) hoek. In 2000 liep het spoor dood bij een tweetal Zwitserse stichtingen waaronder de drie look-a-like-fondsen waren opgehangen. In de besturen van die die Zwitserse stichtingen zaten wel weer louter Nederlanders, waaronder zakenman Ronald Pluut, zijn vrouw Wen Zhi Lin Pluut (arts-acupuncturist ) en oud-politiecommissaris Joep van der Wolk. Argos onthulde in de uitzending van 18 mei 2013 dat die Zwitserse stichtingen waren opgericht om allerlei werkzaamheden voor de fondsen te verrichten. Maar het dubieuze aan het verhaal is dat al die werkzaamheden werden uitbesteed aan bedrijven waar Pluut direct eigenaar van is of via familierelatie bij betrokken.

Het is een tamelijke schokkende aflevering, waarvan Pluut via zijn advocaat nog de uitzending probeerde te verhinderen. Juridisch gezien kon het blijkbaar allemaal net hoe het in elkaar stak, maar met een transparante manier van fondsenwerven voor een goed doel heeft het erg weinig te maken. In de uitzending doen een aantal oud-bestuurders van de fondsen uit de doeken hoe het in elkaar stak. Een citaat van één van hen:

[Roland Pluut en Wen Zhi Lin Pluut] waren mensen die heel bevlogen waren op de inhoud. En ik moet zeggen, de fondsenwerving in eerste instantie lukte fantastisch. Dat is ook de reden dat je denkt, die man is heel betrouwbaar, is een keurige meneer. Maar blijkt achteraf dat hij overal zijn organisaties heeft opgezet zodat hij er geld aan kan verdienen. Meneer Pluut heeft gefaciliteerd dat er een goed doel opgericht kon worden. Hij heeft een bestuur bij elkaar gezocht, hij heeft zijn eigen markt voor zijn werkzaamheden gecreëerd.

De bestuursleden van de fondsen waren er waarschijnlijk met de beste bedoelingen ingestapt, maar kwamen er achter dat ze zich niet zo makkelijk van Pluut konden ontdoen toen ze de schimmige contracten ontdekten. Pluut had via een bedrijf dat op naam van zijn vrouw staat (Petralbert BV) bijvoorbeeld de rechten op het adressenbestand en de naam van de fondsen in handen en ook het intellectuele eigendom van alle informatie van de fondsen (folders e.d.). Onderdeel van een aangepaste overeenkomst, die de fondsen in ieder geval zelf liet beslissen waar het opgehaalde geld bestemd voor wetenschappelijk onderzoek naar toe zou gaan, was een geheimhoudingsverklaring over de gang van zaken. Dat je daar als goede doelenbestuurder mee akkoord gaat, is ook iets wat bij menigeen verbazing zal wekken.

Radioprogramma Argos ontrafelde het netwerk rond de look-a-like-fondsen
Radioprogramma Argos ontrafelde het netwerk rond de look-a-like-fondsen

Deze onfrisse materie is volgens mij het best tot je te nemen door de Argos aflevering te beluisteren (“Rijk worden van het goede doel“) en het stuk van Renckens (pdf) uit de laatste editie van het Nederlands Tijdschrift tegen de Kwakzalverij er bij te houden. Ook de transcriptie van de Argos uitzending (pdf) staat online.

Cees Renckens is erevoorzitter van de Vereniging tegen de Kwakzalverij en schrijft op Kloptdatwel regelmatig columns.