Op 5 december jl. verscheen een nogal opmerkelijk ‘vakartikel’ op de website van het Koninklijk Nederlands Waternetwerk (KNW). Het artikel met de titel ‘Water wichelen en radiësthesie‘ is geschreven door Frank Silvis, een voormalig regiodirecteur van drinkwaterbedrijf Vitens.
Silvis’ artikel staat vol met onzin over hoe wichelroedes zouden werken en dat er iets energie-achtigs te meten valt dat je in de Boviswaarde uitdrukt. Ook de homeopathische teleportatieproeven met DNA van Luc Montagnier komen even langs. Er is genoeg te lezen op de website van Skepsis over deze pseudowetenschappelijke kul. Laat ik hier volstaan met verwijzen naar het stuk dat Rob Nanninga in 2002 schreef over Hans Andeweg, wiens werk Silvis ook aanhaalt en dat die Boviswaarden bespreekt. En een nog ouder (1997) stuk van Rob van den Berg over onderzoeken naar wichelroedelopers.
Dit webartikel heeft Silvis geschreven in reactie op een artikel dat in het septembernummer van H2O verscheen (‘het vakblad voor waterprofessionals’ van KNW) [update 16/12/2016 nu ook online]. Daarin wordt beschreven dat sommige monteurs waterleidingen denken te vinden met een wichelroede (met gasleidingen kan die misvatting wel eens erg vervelende gevolgen hebben). Silvis vond het blijkbaar nodig de achtergrond en historie van deze ‘onbekende wetenschap’ toe te lichten en ook ‘de praktische toepassingsmogelijkheden voor waterleidingbedrijven en waterschappen’ te beschrijven.
Ik licht een klein stukje uit het artikel van Silvis eruit. Dit gaat over zijn metingen (met een pendel en biometer) aan verschillende watermonsters:
De eerste parameter wordt gemeten op de schaal van Bovis. Hoe hoger deze waarde, hoe hoger de biofysische energie-inhoud van het water en dus, hoe meer ‘voeding’ het water geeft. De overige drie parameters worden gemeten op een relatieve schaal van 0 tot 10. Het water is gezonder naarmate de kiemkracht hoger is (dichter bij 10) en de negatieve informatie en elektromagnetische belasting lager zijn (dichter bij 0). In tabel 1 zijn de metingen van vier watermonsters weergegeven. De eerste twee monsters betreffen drinkwater van hetzelfde grondwaterproductiebedrijf, het derde is een monster van een ‘heilige’ bron en het vierde ten slotte is een monster uit één van de piramides in Bosnië.
Deze metingen zijn volgens Silvis “volledig reproduceerbaar met identieke uitkomsten bij hetzelfde monster”. Dat maakt het vrij makkelijk om een skeptische proef in te richten om zijn gave onder gecontroleerde omstandigheden op de proef te stellen. Zou hij het aandurven zich bij Skepsis te melden om te kijken of hij de 10.000 euro kan binnenhalen die staat op het (tweemaal) succesvol uitvoeren van zo’n proef?
Silvis heeft blijkbaar een opmerkelijke switch gemaakt in zijn leven. Volgens de website van zijn ‘advies- en zuiveringspraktijk’ Vortex Vitalis, was hij van oorsprong een ‘harde wetenschapper’, studeerde civiele techniek in Delft, en werkte o.a. bij Deltares, Bureau de Gruyter, WMO en tenslotte Vitens. Tijdens die laatste betrekking ontdekte hij zijn gave om water radiësthetisch te meten en allerlei vormen van straling waar te nemen. Met zijn bedrijf meet en vitaliseert hij water, maar weet ook straling te neutraliseren. Hij levert daarvoor bijvoorbeeld antistralingsstickers voor mobiele telefoons en je elektriciteitsnet ….
Wie het geduld kan opbrengen, kan een ruim anderhalf uur durende presentatie van Silvis bekijken. Die hield hij bij – het kan de trouwe lezer van Kloptdatwel bijna niet verrassen – Studium Generale van de TU Delft onder leiding van Coen Vermeeren.