Kanker is een kado. Dat staat op de voorpagina van de website van Yvette van Boven, zelf genezen van kanker. Op haar website probeert Van Boven zieke mensen het idee aan te praten dat ze kanker hebben gekregen met een reden die ze zelf hebben veroorzaakt. Nu ze eenmaal kanker hebben, kunnen ze het aangrijpen om eens echt goed naar zichzelf te kijken, de reden van de kanker te ontdekken, blokkades in hun energieveld op te lossen en voortaan gezondheid en geluk ‘aan te trekken’.
Fijn he? Echt prettig zo’n positieve boodschap. Ik kan je vertellen dat ik hem zelf ook ooit heb verkondigd tegen een naaste met kanker. Ja echt. Ik geloofde vroeger ook dat ziek zijn een keuze was (als kerngezond persoon had ik daar gek genoeg geen vraagtekens bij) en als er echt iets mis met je was moest je maar eens bij jezelf te rade gaan. En dat is positief want het geeft je zo’n lekker fijn gevoel dat je er iets aan kan doen!
En toen werd ik kaal.
En ik kon er geen flikker aan doen. Want tja, zulke dingen overkomen mannen nou eenmaal. Net zoals kanker. Dat overkomt mensen ook nu eenmaal.
Op Van Bovens website valt te lezen:
Iemand zei laatst: ‘Bij mij is het anders. Ik kan niet meer beter worden.’ Maar is dat zo? Er is geen kankersoort waarvan niet iemand is genezen. Er zijn mensen geweest met een agressieve tumor en maar 2% overlevingskans. Toch hebben ze het overleefd.
(…)
Na m´n diagnose ben ik honderden boeken gaan lezen over mensen die maar 2% kans hadden om te overleven en die het toch overleefd hebben en gekeken wat zij daarvoor gedaan hebben.
(…)
Maar ik weet ook van een vrouw die nog maar twee procent overlevingskans werd gegeven. Zij geloofde echter dat ze in leven zou blijven en het gebeurde!
Er zijn ook boeken over mensen die de loterij hebben gewonnen –> maar ook dat is gewoon toeval en het lezen van die verhalen zal je niet helpen een loterij te winnen.
Het leven is hard en wat betreft ziektes kun je veel doen om ze te voorkomen (vaccinaties, regelmatig sporten, gezond eten, niet-roken, weinig alcohol etc, om maar even het standaardlijstje op te noemen), alleen 100% preventie is niet realistisch.
Maar wat is er nu precies mis met het idee dat je ziektes zelf veroorzaakt en ook zelf kunt oplossen?
Simpel: buiten dat het niet waar is geef je mensen een vals gevoel van hoop. Men voelt zich daardoor misschien wat beter (placebo-effect) maar het heeft geen effect op de ziekte zelf, alleen denken mensen vaak van wel (“maar ik voel me toch beter?”). Door dat gevoel ontstaat het gevaar dat men een echte behandeling met aangetoond effect gaat uitstellen, of mogelijk zelfs de keuze maakt helemaal geen behandeling te willen ondergaan!
En dat is een reëel gevaar. Terwijl zelfs Jomanda na het debacle met Silvia Millecam geleerd heeft dat je altijd moet zorgen dat mensen naar een arts gaan voor een behandeling, heeft Yvette van Boven op haar website die moeite niet genomen (ik kon het in elk geval nergens ontdekken).
Wat doet Van Boven eigenlijk? Wat promoot zij?
Op haar webpagina ‘Genezen via Arcturian lichtveld therapie’ valt te lezen:
Arcturian lichtveld therapie is een energie die wordt doorgegeven door de Arcturianen. Arcturianen zijn multidimensionele wezens die in de vijde [sic] dimensie leven. In deze dimensie worden zij de cirkel makers genoemd. Ze zijn meesters in het werken met frequentie. Zij zijn mede verantwoordelijk voor het transformeren van holografische pictogrammen in graancirkels.
Right…
Zelf werk ik met helend licht wat doorgegeven wordt vanuit de vijfde dimensie. Het wordt doorgegeven door de Arcturians. Het licht werkt echter alleen bij mensen die hiervoor open staan. Wanneer jij je ervoor afsluit kan het niets voor je doen.
Handig. Het werkt dus, en als het niet werkt, dan ligt het aan jezelf. Waar kennen we dat nog meer van?
Eventuele succesverhalen van Van Bovens methode zijn logisch te verklaren: degenen die toch al spontaan zouden genezen, genezen spontaan en zeggen dat het komt door Van Boven’s therapie. Net zoals diegenen die tegelijkertijd (‘voor de zekerheid’) een reguliere behandeling ondergaan. Veel negatieve verhalen (op een enkele na) zullen er niet komen want degene die overblijven hebben geen tijd of energie om te klagen, omdat ze te druk zijn met het overlijden aan hun ‘kado’.
