Kloptdatwel?

Uit het nieuws

Robbert van den Broeke fotografeert weer eens wat

by 61 Comments

Robbert van den Broeke fotografeert weer eens wat 1Eigenlijk was ik wel een beetje klaar met het fenomeen Robbert van den Broeke. Maar hij duikt toch telkens weer op in het nieuws of in de commentaren hier op Kloptdatwel. In De Telegraaf konden we onlangs lezen hoe hij het aan de stok kreeg met een boze boerin. Van den Broeke zou zelf de graancirkel op haar land hebben gemaakt. Maar enigszins buiten ieders blikveld vindt er ook een venijnige discussie plaats tussen verschillende groepen in het graancirkelwereldje. Aanleiding? Een filmpje van Van den Broeke waarin verschijningen te zien zijn van Pat Delgado, een ‘graancirkeldeskundige’ van het eerste uur en vreemd genoeg ook van Dave Chorley. Die laatste is één helft van het duo Engelse grappenmakers dat begin jaren ’90 bekend maakte dat zij verantwoordelijk waren voor het merendeel van de graancirkels in de jaren ervoor. Het gedoe en waarover het precies gaat, vind ik niet zo boeiend. In ieder geval is wel duidelijk dat de familie van Delgado niet zo blij is met de filmpjes van Van den Broeke en wat hij beweerde door te krijgen van de geest van Pat Delgado.

Het foto-experiment
Interessanter vind ik een andere filmpje dat Van den Broeke maakte waarin Delgado en Chorley een rol spelen. Dit filmpje is gemaakt om te laten zien dat hij zijn verschijningsfoto’s kan maken, zonder de truc te gebruiken die door Rob Nanninga op het Skepsis-blog uit de doeken is gedaan. Cameraman Stan filmt in één ononderbroken shot hoe Van den Broeke eerst laat zien dat zijn camera geen beelden in het geheugen heeft zitten, geen transparantje voor de lens kan houden en vervolgens toch drie foto’s kan maken waarvan twee met verschijningen. Wonderbaarlijk of niet? Eerst zelf even kijken:

Op het blog van een grote aanhanger van Van den Broeke, Nancy Talbott, wordt ruim aandacht gegeven aan deze verschijningen. De drie foto’s die Van den Broeke maakte, staan daar ook (op de eigen website van Van de Broeke staan alleen de twee waarin de verschijningen voorkomen).

Robbert van den Broeke fotografeert weer eens wat 2
De eerste foto, met verschijning van Dave Chorley

Robbert van den Broeke fotografeert weer eens wat 3
Foto 2, met Pat Delgado die verschijnt

Robbert van den Broeke fotografeert weer eens wat 4
De derde foto, zonder verschijningen

Tijdsverschillen
Talbott merkt op dat er iets raars aan de hand is met de tijden waarop de foto’s zijn gemaakt. Volgens de videobeelden moeten ze alle drie binnen een paar seconden zijn gemaakt. Maar de tijdsaanduidingen van de digitale bestanden zijn nogal verrassend. Ze liggen minuten uiteen en lijken van een uur of twee vóór de video-opname te zijn. Maar dat laatste zegt natuurlijk niet zoveel als niet duidelijk is of de tijdsinstellingen van video- en fotocamera gesynchroniseerd waren:

Photo #1 (Dave Chorley) taken @ 03.21.04 am
Photo #2 (Pat Delgado) taken @ 03.28.58 am
Photo #3 (Stan w/video) taken @ 03.55.45 am

Vreemd, maar dit soort anomalieën komen wel vaker voor bij de foto’s van Van den Broeke. De volgorde van foto’s op een geheugenkaartje verandert of de nummering verspringt opeens. Voor zij die geloven in Van den Broeke alleen maar meer aanwijzingen dat hij over bijzondere vermogens beschikt. Maar dan zijn ze er toch nog één vergeten!

De vermogens van Van den Broeke gaan nog verder!
Als je goed kijkt naar de drie foto’s (die dus volgens Van den Broeke) binnen een tijdsbestek van een paar seconden gemaakt zouden zijn, valt het je misschien op dat Stan de cameraman alléén in de laatste foto de handstrap van de videocamera om zijn hand heeft zitten! Als we het verhaal van Van den Broeke en zijn cameraman moeten geloven, is die tussen de opnames van de tweede en derde foto plots om de hand gaan zitten. En dat allemaal zonder dat de camera wild heen en weer beweegt. Voorwaar een prestatie.

Als je dat eenmaal gezien hebt, zie je ook dat de foto’s niet allemaal vanuit exact dezelfde positie lijken te zijn genomen of dat Stan toch iets verder van de rand van het gordijn muur afstaat in de eerste twee foto’s. Hieronder de drie foto’s uitgesneden op Stan en zijn camera. Je kunt het ook zien als je bovenstaande video goed bekijkt en op de juiste momenten stilzet (zo rond 1:26 is het erg opvallend dat het perspectief verspringt tussen foto 2 en foto 3).

Robbert van den Broeke fotografeert weer eens wat 5
Cameraman Stan heeft in opname drie plotseling de handstrap om zijn hand zitten.

Hoe flikt Van den Broeke het?
Al ga je er vanuit dat de opnames met de geestverschijningen eerder zijn gemaakt (met zo’n transparantje) en al op de geheugenkaart stonden voordat het filmpje werd gemaakt, dan nog is niet meteen duidelijk hoe Van den Broeke kan starten met een ogenschijnlijk lege geheugenkaart. Ik dacht zelf eerst aan de mogelijkheid dat het blauwe schermpje met de mededeling ‘Geen afbeeldingen beschikbaar‘ misschien een afbeelding is die ook op het geheugenkaartje is gezet. Als je dan op ‘afspelen’ drukt, laat de camera die afbeelding zien en lijkt het net alsof de camera de mededeling doet. Zou kunnen, maar dan moet Van den Broeke die nog snel even wissen voordat hij de afbeeldingen aan Stan laat zien. Na het laten zien van de eerste afbeelding, druk hij nl. op ‘links’ en dan komt foto drie weer in beeld. Er zitten dus nog maar drie afbeeldingen op de geheugenkaart.
Deze optie werd ook genoemd in een discussie op de website Grenswetenschap.nl. Daar suggereerde iemand echter ook de mogelijkheid dat de afbeeldingen in het interne geheugen stonden. Dat leek me niet zo waarschijnlijk, omdat de camera’s die ik in handen had gehad meteen een foutmelding geven als er geen geheugenkaart in het toestel zit. Dacht ik. Maar met het toestel dat ik twee jaar terug kocht (een Panasonic Lumix) blijkt het heel gemakkelijk voor elkaar te krijgen. Je neemt eerst, met de truc die Nanninga heeft beschreven, de twee foto’s zónder geheugenkaart in het toestel. Waarschijnlijk neem je er meer en gooi je de foto’s die niet bevallen, weg. Die twee overgebleven opnames staan dan in het interne geheugen.
Vervolgens plaats je een lege geheugenkaart in het toestel en als je drukt op afspelen, geeft het toestel inderdaad een mededeling dat er geen afbeeldingen zijn om weer te geven. Met 7 keer klikken (bij mijn camera) kan je dan de afbeeldingen vanuit het interne geheugen kopiëren naar de geheugenkaart. Nieuwe foto’s die gemaakt worden, komen gewoon na de gekopieerde foto’s op het geheugenkaartje te staan. Maar de volgorde van handelingen maakt niet uit: ook als je eerst de nieuwe foto’s maakt en dan pas de foto’s uit het interne geheugen kopieert, staan de foto’s in de goede tijdsvolgorde.

Robbert van den Broeke fotografeert weer eens wat 6
Gedeelte van blz. 77 van de handleiding. Klik voor een vergroting.

Met de camera uit het filmpje moet het ook zo kunnen (zie de uitgebreide handleiding op blz. 77, het relevante gedeelte zie je rechts in het plaatje). Net voordat Van den Broeke de afbeeldingen aan de camera laat zien, heeft hij al wat knopjes ingedrukt (tussen 1:19 en 1:22). De laatst gemaakte afbeelding verschijnt ook niet meteen, wat er op kan duiden dat de camera nog ergens mee bezig was (het kopiëren van de afbeeldingen vanuit het interne geheugen misschien?). En zijn duim ligt niet op de knop die je gebruikt om op ‘afspelen’ te drukken (die zit iets verder links onder), maar op de grote ‘control’-knop waarmee je de kopieerinstructie kunt geven. Het is aardig krap in de tijd en de cameraman moet niet te snel komen kijken. Maar met even oefenen, kan je het natuurlijk blind doen; het is een vaste volgorde van knopjes indrukken die dicht bij elkaar liggen.
Maar hoe zit het dan met het gegeven dat je Van den Broeke drie keer hoort afdrukken? Heeft hij dan ook nog eens snel twee foto’s gewist (die dan erg zouden moeten lijken op foto 3)? Dat denk ik niet. Als je goed luistert, hoor je een afdrukgeluid op ongeveer 1:07, 1:11 en 1:16. Alléén bij de  middelste ‘afdruk’ zie je kort daarna het gezicht van Van den Broeke oplichten door het LCD-scherm dat de genomen foto weergeeft. Wellicht zijn de geluiden van de andere ‘afdrukmomenten’ later in het filmpje gemonteerd.

Oorsprong van de gebruikte beelden
Het is intussen wel bekend dat de verschijningen Van den Broeke meestal zijn terug te vinden in boeken, tijdschriften of op Internet. Ook hier lijkt duidelijk te zijn waar de afbeeldingen vandaan komen. Ene Roger Wibberley heeft een YouTube filmpje geplaatst “Robbert’s Fake shots of Pat Delgado and Dave Chorley“, waarin hij aardig overtuigend laat zien dat de verschijningen van Delgado en Chorley lijken te komen van stills van een televisieverslag over de bekendmaking van de hoax door Chorley en zijn compaan Doug Bowers.

Het filmpje van Wibberley:
http://www.youtube.com/watch?v=Gsa2oYECcFg

Rijdt iedereen in Pakistan binnenkort op water?

by 19 Comments

In Nederland probeert Niburu Free Energy al tijden een auto te laten rijden op water alleen. Recente demonstraties waren echter niet zo succesvol zoals u  al eerder (hier en hier) op kloptdatwel heeft kunnen lezen. In Pakistan zijn ze al een stukje verder: ingenieur Agha Waqar Ahmad heeft met zijn demonstraties zoveel aandacht weten te genereren dat het kabinet er al drie keer over vergaderd schijnt te hebben. Het is nog slechts een kwestie van tijd dat er miljoenen subsidie in de verdere ontwikkeling van Waqar z’n ‘water fuel kit‘ zullen worden gestopt . Tenzij de uitvinding natuurlijk binnenkort toch als onzin wordt ontmaskerd.

https://www.youtube.com/watch?v=OAfr-2gw8aY

De minister voor Religieuze Zaken, Khursheed Shah, heeft zich laten overtuigen door een testritje met een omgebouwde auto en ook andere ministers hebben hun steun uitgesproken. Bekende Pakistaanse wetenschappers als dr. Samar Mubarakmand en dr. Abdul Khan, die nauw verbonden zijn aan Pakistan’s nucleaire programma, hebben zich ook al in positieve zin uitgelaten. Volgens Khan zou er zeker geen sprake zijn van fraude. Het systeem werkt volgens zijn uitvinder op basis van een veel beter elektrolyseapparaat, waarbij er blijkbaar op ondoorgrondelijke wijze meer energie uitkomt in de vorm van de potentiële verbrandingswarmte van het gegenereerde knalgas, dan er aan elektriciteit ingaat.

Kernfysicus dr. Pervez Hoodbhoy maakt zich zorgen over het gebrek aan kennis van zijn landgenoten en het gemak waarmee iedereen achter het verhaal aanloopt. In een artikel in The Express Tribune beschrijft hij hoe weinig kritisch de Pakistaanse politici, die bekende wetenschappers en de media zijn. Waqar kon zijn verhaal in verschillende prime time talkshows houden. En het hoofd van de Council of Scientific and Industrial Research wil bijvoorbeeld niet de indruk wekken dat zijn instituut zo’n belangrijke ontwikkeling heeft gemist (en voorbij wordt gestreefd door een eenvoudige ingenieur) en liet daarom weten dat zij ook al in deze richting onderzoek hadden laten doen.
Het is merkwaardig dat ook deze wetenschappers denken dat de Hoofdwetten van de Thermodynamica zomaar onderuit gehaald kunnen worden.  Waarschijnlijk denken ze dat ook niet echt, maar is het riskanter voor hun positie om kritiek te leveren op dit soort zaken, die in de populaire media erg positief zijn ontvangen, dan kritiek te krijgen van collega’s.
Het is natuurlijk erg simpel om te laten zien dat de ‘water fuel kit‘ niet echt doet, wat Waqar erover beweert. Laat iemand op een afgesloten terrein maar eens achter elkaar rondjes rijden om te zien hoe lang de volle accu’s waarmee gestart wordt, de elektrolyse aan de gang kunnen houden. Ik denk niet dat dat uren in beslag hoeft te nemen.
Volgens de laatste berichten neemt de steun vanuit politieke hoek alleen maar toe (een andere minister noemt hem al een ‘Nationale Held’), maar een geplande test ging niet door vorige week. Toen de krant Waqar per telefoon vroeg om de reden van het uitstel, hing ie op. Maar nu lijkt hij toch in te willen gaan op een uitdaging van ene professor Malani die een cheque van vijf miljoen Pakistaanse Rupees (43.000 euro) heeft afgegeven die aan Waqar wordt uitgereikt als die zijn beweringen kan waarmaken in de komende twee weken. Ook hier speelt politiek weer een rol: Malani wil niet dat de partij, waarin zijn broer een belangrijke rol speelt, zich zo belachelijk maakt. Malani gaat ervan uit dat Waqar een cilinder met waterstofgas heeft verstopt in zijn auto.

Over 80 kilometer en 17 meegerookte sigaretten

by 13 Comments

Het begon met een tweetje dat ik voorbij zag komen. Kandidaat Tweede Kamerlid voor GroenLinks Niels van den Berge brengt de wens van zijn partij onder de aandacht om de snelheid op snelwegen rond steden te beperken tot 80 kilometer per uur. In het krantenartikel (AD) waar Van den Berge naar verwijst, staat waarom: ‘Structureel rustiger rijden beschermt de gezondheid én de nachtrust van deze omwonenden. Daarom willen we dat op drukke stadssnelwegen maximaal 80 kilometer gereden [wordt].’ (citaat van zittend kamerlid Jesse Klaver). Dat is natuurlijk een mooie gedachte, maar ik vond de tweet zelf intrigerender:

 

Over 80 kilometer en 17 meegerookte sigaretten 7
‘zeventien sigaretten meeroken’ klinkt natuurlijk als iets dat niet zo goed voor je is (screenshot 2-8-2012)

Ik vond het maar een rare vergelijking: ‘een drukke snelweg‘ klinkt niet zo precies, maar ‘17 sigaretten p/d meeroken‘ weer wel. Het zal wel weer ergens uit rapportje komen, dacht ik. Op de site van GroenLinks komt het zo uit de mond van Klaver: “Wonen nabij de snelweg staat op dit moment gelijk aan het meeroken van zeventien sigaretten per dag. Je hoeft geen arts te zijn om te kunnen bedenken dat dit voor iedereen slecht is“. OK, maar ik was toch nieuwsgierig genoeg om Van den Berg te vragen waar het uit kwam en daarmee begon een speurtochtje op Internet …

Van den Berge antwoordde een dag later met een link naar een artikel uit de Rotterdamse Milieukrant: “Overschie wil meer groen en betere lucht.” En daar staat het inderdaad: “De GGD stelde al jaren geleden dat het wonen langs de A13 gelijk staat aan het meeroken van 17 sigaretten per dag!“. Die politici van tegenwoordig hebben hun bronnen gelukkig paraat! Het viel me echter op dat dit bericht uit 2009 was en dan zou het aantal van 17 sigaretten dus nog een stukje ouder moeten zijn … Verder zoeken! Eerst maar bij de GGD Rotterdam. Daar stond wel iets:

Luchtkwaliteit en gezondheid

De krantenkoppen liegen er niet om: ‘Bewoners eisen schone lucht’, ‘Niks aan de hand, gewoon deuren en ramen dicht’, ‘Zo vuil als 17 meegerookte sigaretten per dag’, ‘18.000 levens 10 jaar verkort’. Berichten met een dergelijke strekking lezen we steeds vaker in de krant. Hoe erg is het nu eigenlijk echt met de buitenlucht? En hoe zit het in Rotterdam? Wat betekent dit voor uw gezondheid?

Nu kan ik de GGD Rotterdam wel gaan mailen, dacht ik, maar ik zoek eerst zelf nog even verder. Die genoemde krantenkoppen kon ik inderdaad terugvinden: “Zo vuil als 17 meegerookte sigaretten per dag” schrijft de Volkskrant op 6 april 2005. Het gaat dus inderdaad om een ‘feitje’ van alweer een paar jaartjes terug. Nog maar een keertje Google aanslingeren leverde een verslag van een toespraak van toenmalig minister Pieter van Geel: “Van Geel pleit voor schoner, stiller, zuiniger verkeer” (congres Gezond Verkeer, 15 april 2004) met daarin de zin  “Het maakt het wonen in de buurt van een drukke snelweg ongeveer even ongezond als het meeroken van 17 sigaretten per dag.” We zijn inmiddels alweer afgezakt naar 2004.
Ik probeerde het rapport te vinden op de website van VROM, omdat in verschillende stukken stond dat de uitspraak daar vandaan kwam. Maar dat ministerie is opgegaan in het nieuwe ministerie van Infrastructuur en Milieu en daar kon ik het niet zo snel vinden. Toen had ik eindelijk toch beet met een betere zoekopdracht. Ik vond het document getiteld: “Stad en Milieu Overschie, Luchtkwaliteit en Gezondheid” van de GGD Rotterdam (op een website, waarvan de hoofdpagina niet meer actief is, vreemd genoeg). Hoewel het rapport uit 1999 stamt en cijfers uit 1995(!) gebruikt, moet dit toch de bron zijn van de “17 sigaretten per dag meeroken”. Meteen in de samenvatting (blz. 4) kom je het al tegen:

Over 80 kilometer en 17 meegerookte sigaretten 8
Is dit de bron voor het “ongeveer even ongezond als het meeroken van 17 sigaretten per dag”?

Hè, hè, kunnen we eindelijk opzoeken hoe het nu precies zit met die sigaretjes. Die blijken gebruikt te zijn om op een begrijpelijke manier het gecombineerde risico van de verschillende stoffen in de lucht bij de snelwegen rond Overschie weer te geven. Overschie ligt in de hoek waar de snelwegen A13 en A20 bij elkaar komen en de bewoning staat er akelig dicht op de wegen. Erg fris is het daar dan ook niet.
Per vieze stof is ongeveer bekend hoeveel die de kans op longkanker vergroot in een bepaalde concentratie. En dat is ook ongeveer bekend voor het meeroken. Dus kun je het totale risico op longkanker uitdrukken in meegerookte sigaretten. In het rapport rekenen ze met benzeen, benzo(a)pyreen, koolmonoxide, zwaveldioxide, stikstofdioxide en fijnstof. Als we even wat doorbladeren, zien we dat eigenlijk alleen de fijnstof er echt toe doet.

Over 80 kilometer en 17 meegerookte sigaretten 9
Wonen aan de A13 bij Overschie leverde je in 1995 een extra risico op longkanker op dat vergelijkbaar was met het meeroken van 16 à 17 sigaretten.

Nu zou ik uit kunnen gaan zoeken of die omrekening naar meerooksigarettenrisico wel zo zinnig is, maar dat laat ik maar even zitten. Die is ook alleen maar gebruikt om de vergelijking van de verschillende toekomstscenario’s voor de verkeerssituatie rond Overschie op gezondheidsaspecten mogelijk te maken. In 2010 zou bij doortrekken van de A4 het extra risico dalen tot 14 à 15 meerooksigaretten en als alleen de A20 verbreed zou worden, blijft het onveranderd.

Over 80 kilometer en 17 meegerookte sigaretten 10
De aanleg van de verbinding A13/A16 vermindert de blootstelling aan fijnstof aanzienlijk voor de bewoners van Overschie

Interessanter is de variant waartoe nu besloten schijnt te zijn, namelijk de verbinding A13/A16. Dan blijkt uit het gebruikte model dat het extra risico daalt tot 8 sigaretten meeroken per dag! Overigens is het allemaal niet zo heel precies. Het 95% betrouwbaarheidsinterval om die 8 loopt van 4 tot 66 meerooksigaretten per dag.

Wat me nog opviel in het rapport is dat de onderzoekers niet zoveel effect verwachten van de ontwikkeling van schonere dieselmotoren specifiek voor fijnstof. Voor de vergelijking van de varianten onderling maakt dat waarschijnlijk ook niet zoveel uit.
Het Compendium voor de Leefomgeving geeft echter aan: “De emissie van fijn stof door het wegverkeer is in de periode 1990-2010 met 55% afgenomen. Dit is vooral te danken aan schonere dieselmotoren in zware bedrijfsvoertuigen.”
Misschien is het te kort door de bocht gerekend, maar het lijkt erop dat we die 8 meerooksigaretten nog wel mogen halveren. Als die snelwegverbinding tussen de A13 en A16 dan eindelijk gerealiseerd wordt, roken de Overschieërs dus zo’n 12 sigaretten minder mee dan in 1995!

Maar wat had dit ook al weer precies te maken met die 80 kilometer per uur? Hoe zit het bij andere snelwegen? Wat is eigenlijk nu de gemiddelde snelheid in die rare bij bocht bij Overschie? En, en  … ach laat ik maar even ophouden voor vandaag. Laat ik me tevreden stellen met het achterhalen dat die zeventien meerooksigaretten al zeventien jaar oud zijn.

Ach nee toch! Vind ik daar per ongeluk toch nog wat ‘recente’ cijfers over die situatie bij Overschie. Bij de milieudienst Rijnmond staat een stukje over de effecten van de invoering van die 80 kilometer per uur op de A13 (mei 2002) én een rapport met metingen van TNO van vóór en ná die maatregel. Toch maar even inkijken. Die metingen blijken dan toch wat ingewikkelder te interpreteren dan in dat rapport uit 1999 naar voren komt. Met name de windrichting heeft veel invloed en die varieert gemiddeld behoorlijk per jaar. De onzekerheden zijn dan waarschijnlijk ook nog wel wat groter dan ik uit dat oude rapport opmaakte.
Nou ja, even stug doorrekenen. Vóór invoering van die 80 km/h was het risico ongeveer 12 meerooksigaretten extra per dag en daarna iets van 5. Maar als je dat windeffect mee neemt (TNO gebruikt daarvoor een ingewikkeld model) was de echte winst waarschijnlijk maar 3 uitgespaarde meerokertjes. Misschien moet Jesse Klaver zijn slogan dus maar even aanpassen naar: Weer 80km/h bij Overschie voor gezondheidswinst van 3 meegerookte sigaretten minder p/d voor mensen die 50m van A13 wonen! Past ruim genoeg binnen 140 tekens om goed retweetbaar te zijn.

 

Telefoonstraling ontregelt mieren (of was het de ventilator?)

by 30 Comments

Een experiment van de Université libre de Bruxelles (ULB) concludeert dat gsm-straling mieren ontregelt. Wat slecht is voor mieren, is ook slecht voor mensen denkt ULB-onderzoekster Marie-Claire Cammaerts. Luc Verschaeve van de Universiteit van Antwerpen is het niet eens met de conclusies van Cammaerts. De wetenschap staat aan zijn zijde.

Telefoonstraling ontregelt mieren (of was het de ventilator?) 11
De Belgische krant De Standaard waarschuwt dat telefoonstraling mieren kan doden (standaard.be).

De Belgische krant De Standaard berichtte op 12 juli 2012 onder een sappige kop ‘Experiment met gsm straling dodelijk voor mieren’ over een onderzoek van de Université libre de Bruxelles (ULB). Een diergedrag-expert van de ULB had vastgesteld dat telefoonstraling de reukzin van de mieren aantasten:

‘In hun experiment stelden onderzoekers mieren bloot aan gsm-stralen. Wanneer de mieren voedsel zochten, vonden ze de weg naar hun nest niet meer. Dat zou te wijten zijn aan een slechtere reukzin, aldus de onderzoekers. De mieren stierven uiteindelijk. Een tweede groep mieren, die niet aan de straling werd blootgesteld, gedroeg zich normaal. “Met de gsm bellen is dus gevaarlijk”, concludeert Cammaerts’.

Onderzoeker Luc Verschaeve is het hier niet mee eens:

‘Deze studie levert daarvoor helemaal geen bewijzen, zegt Luc Verschaeve, medewerker bij het Wetenschappelijk Instituut voor de Volksgezondheid. “Een studie over mieren zegt niets over mensen”.  Verschaeve twijfelt ook aan het experiment van Cammaerts. Hij heeft de beschrijving van het experiment daarom door een ingenieur laten nakijken. Verschaeve: “Een van de opmerkingen die de ingenieur had, ging over de manier waarop de mieren aan de straling worden blootgesteld. Om de straling op te wekken, gebruik je een golvengenerator. Die is altijd gekoppeld aan een ventilator. De mieren zijn dus niet enkel blootgesteld aan straling, maar ook aan het lawaai van de ventilator en aan de wind. Ik zeg niet dat de mieren zich door het lawaai of de wind anders gedroegen. Maar het is niet uitgesloten”. Wat gsm-straling met insecten doet, hebben eerder ook andere onderzoekers proberen na te gaan, vertelt Verschaeve. ‘En zij vonden niets’.

Verschaeve wijst terecht op ‘publicatie-bias’: heel veel onderzoeken tonen aan dat gsm-straling niet schadelijk is. Die onderzoeken halen de pers niet. Maar een opvallend onderzoeksresultaat haalt de kranten juist wel. Zo kan makkelijk een vertekend beeld ontstaan over de werkelijke gevaren van telefoonstraling. Inderdaad werd het bericht van Cammaerts door allerlei media over de hele wereld opgepikt. Zie bijvoorbeeld dit bericht op een Spaanstalige nieuwssite of dit bericht van de Franstalige Belgische omroep RTL. En ook Nederlandse sites namen het bericht over, zoals b.v. grenswetenschap en nujij. En natuurlijk de Belgische krant De Standaard die alarm sloeg met ‘Experiment met gsm-straling dodelijk voor mieren’.

Telefoonstraling ontregelt mieren (of was het de ventilator?) 12
Een basisstation voor mobiele telefonie – als onderzoekster Cammaerts gelijk heeft zul je er weinig mieren aantreffen (wikimedia commons, Pierre-Yves Beaudouin)

Zoals Pepijn van Erp op 24 februari 2012 schreef op Kloptdatwel, is er veel onderzoek gedaan naar mogelijke schade door telefoonstraling. Die vonden geen aanwijzingen voor een schadelijk effect van mobieltjes:

‘Op Skepdic.com staat een aardig overzichtsartikel dat gaat over de mogelijke risico’s van electromagnetic fields (EMF) en Dirk Koppenaal schreef er in Skepter een uitgebreid artikel over: “Bang voor GSM-straling“. Samenvattend: die veronderstelde risico’s moeten laag ingeschat worden, alleen al vanwege het feit dat de straling waar het hier om gaat niet voldoende energie levert om chemische verbindingen te verbreken’.

Gezien de merkwaardige en onverwachte uitkomst van het onderzoek van de Brusselse onderzoekster is er volgens mij alle reden om het mieren-experiment snel te herhalen. De skepticus kan thuis aan de slag nu de mieren actief zijn in iedere achtertuin (en in menige keuken een ongewenste gast zijn). Je kunt in deze omstandigheden zelf makkelijk onderzoeken wat effectiever is: een oude gsm of een mierenlokdoosje. Bij Kloptdatwel besteden we graag aandacht aan de resultaten van een goed opgezet onderzoek!

 

Met dank aan Agnes Tieben.

Het fantasieleven van Albrecht Muth

by 10 Comments

Albrecht Muth verblijft op een gesloten afdeling van een ziekenhuis in Washington (USA). Hij zegt dat hij generaal is van de special-forces van het Iraakse leger. Behalve Muth gelooft niemand dit. Hij verblijft in het ziekenhuis ter observatie. Hij wordt verdacht van de moord op zijn vrouw. Muth ontkent alles – zijn vrouw zou vermoord zijn door een huurmoordenaar die naar hem op zoek was. Muth’s val is diep: hij wist door te dringen tot de hoogste kringen in Washington. Ambassadeurs, politici, journalisten en generaals waren bij hem en zijn vrouw te gast en hingen aan zijn lippen. De krant New York Times beschreef in de zaterdagbijlage van afgelopen weekend het vreemde en verzonnen leven van Albrecht Muth en zijn vrouw Viola Drath.

Het fantasieleven van Albrecht Muth 13
Albrecht Muth (in fantasie-uniform) en zijn vrouw Viola Drath (districtofcharlatans.com)

Het leven van Albrecht Muth was niet wat het leek. Het is interessant om te lezen hoe hij met zijn fantastische verhalen het vertrouwen wist te winnen van de meest invloedrijke kringen in de Amerikaanse hoofdstad. Je zou toch verwachten dat mensen die zo ver gekomen zijn wel beter zouden weten. Niet dus.

Naar het verhaal van Albrecht Muth.

Als tiener krijgt hij in 1982 een stagebaantje in de Amerikaanse Senaat, vergelijkbaar met onze Eerste Kamer. Hij ontmoet de 40 jaar oudere journaliste Viola Drath, net weduwe geworden. Zij is gecharmeerd door de jongeman die voor haar als assistent aan de slag gaat. Hij vult die rol op een opmerkelijke manier in. Een vriend van Drath herinnert zich hoe Muth gasten op geëxalteerde wijze thee serveerde: ‘When visitors dropped by, Muth would serve them tea, take an exaggerated bow and quietly exit the room. “It looked like his next stop was Maxim’s”. 

Het fantasieleven van Albrecht Muth 14
Het onopvallende rijtjeshuis waar de Eminent Persons Group bij elkaar kwam onder leiding van Albrecht Muth (thegeorgetowndish.com).

Viola Drath en Albrecht Muth trouwen in 1989. Muth verdiept zich gaandeweg in de relaties van Viola Drath. Het stel organiseert veel etentjes die goed bezocht worden door de Washingtonse incrowd. In 1999 is Muth zo goed ingewerkt in Washingtonse kringen dat hij er in slaagt een ‘think tank’ op te richten van bekende personen met als missie om de Verenigde Naties te ondersteunen: de ‘Eminent Persons Group’. Een tijdje lang functioneert de EPG ‘opvallend onopvallend’: er worden doortimmerde rapporten gepubliceerd en conferenties georganiseerd. De steenrijke George Soros zorgt voor geld.

Ondertussen ontwikkelt Albrecht Muth uitgekiende methodes om machtige en bekende mensen aan zijn tafel en bij de EPG te krijgen. Hij ontdekt dat militaire attaches van buitenlandse ambassades vaak een geïsoleerd bestaan leiden en makkelijk op uitnodigingen in gaan. Met dit ‘lokaas’ verleidt hij buitenlandse correspondenten om ook te komen, en zo werkte hij stap voor stap door totdat zelfs ministers de weg naar het rijtjeshuis van stel weten te vinden.

Albrecht Muth’s vernis begint echter in 2002 scheurtjes te vertonen. Hij verschijnt in buitenissige kledij op EPG-dinertjes en hij hangt ongeloofwaardige verhalen op:

‘Before long, however, some of Muth’s colleagues at the E.P.G. began to catch on. “He came to a reception in a full morning suit, looking like a German aristocrat out of the 1800s,” Peggy Mason recalls. “People got a little nervous and started digging around.” His talk about having served in the French Foreign Legion seemed particularly absurd’. 

George Soros stopt daarop zijn financiële bijdragen.

De relatie tussen Viola Drath en Albrecht Muth verslechtert. Muth begint steeds meer te drinken en hij slaat zijn vrouw. In 2006 zet Drath hem de deur uit na een gewelddadige ruzie. Muth verdwijnt uit het leven van Drath.

Kort daarna begint hij e-mails te verzenden vanuit ‘Villa Zarathustra, Sadr City, Iraq’. Hij zendt in een mail-bombardement wilde verhalen de wereld in. Hij zou undercover als dubbelagent en generaal in Irak werken om opstandelingen rond de opstandige geestelijke Moqtada al Sadr te beteugelen, die hij in zijn mail liefkozend aanduidt als ‘Mooki’:

‘The focus of his efforts was the insurgent Moqtada al Sadr, whom he referred to either as Mookie or with the honorific Hojatoleslam. He said that he had implanted himself as an aide in Sadr’s camp so that he could act as a double agent: while he advised Sadr, he would try to steer him and his Mahdi Army away from violence’.

Het fantasieleven van Albrecht Muth 15
Nadat Muth terug is van zijn verzonnen verblijf in Irak (waar hij dienst zou hebben gedaan als generaal) laat hij zich in Washington zien in zelfgemaakte uniformen (wlja.com)

Muth ontwikkelt een slimme methode om op het internet Aziatische kranten te scannen op nieuwtjes uit Irak die nog niet in Amerikaanse kranten zijn verschenen. Daardoor lijkt het alsof hij over ‘insider knowledge’ beschikt. Hij krijgt prijzende mailtjes terug van de Amerikaanse veiligheidsfunctionarissen op zijn maillijst. Die mails stuurt hij naar Viola Drath en haar liefde voor Muth groeit weer. Het stel komt weer bij elkaar. Het is weer geen gelukkige relatie. Niet alleen blijft Muth vreemde mails de wereld in sturen en loopt hij in militaire fantasie-uniformen door Washington, Muth blijft Drath ook mishandelen en hij begint een relatie met een vriend die hij in hun huis laat wonen. In 2011 loopt een ruzie uit de hand en vindt de 91 jarige Viola Drath de dood.

Vier dagen later wordt Albrecht Muth gearresteerd. Volgens de artsen die hem observeren en behandelen gelooft de 47-jarige Muth oprecht dat hij een generaal is in het Iraakse leger. Hij verwerpt elke suggestie dat hij last heeft van wanen. Uit politieonderzoek blijkt echter dat Muth werkte als hotelbediende in Florida in de tijd dat hij zogenaamd zijn mails vanuit Irak verstuurde. Muth weigert dit te geloven. Het advies van de artsen: Albrecht Muth is ontoerekeningsvatbaar.