Onlangs schreven we dat de angst voor vaccinaties enorm is aangejaagd door de wetenschappelijke fraude van Andrew Wakefield. Die liet zich betalen voor een bij elkaar gefantaseerd onderzoek dat vaccinaties kunnen leiden tot autisme. Zijn artikel in The Lancet heeft veel schade aangericht, schreef het het British Medical Journal onlangs.
Angst houdt niet alleen in het Westen mensen af van vaccinaties, dat is ook het geval in derdewereldlanden. En daar zijn de gevolgen nog groter dan in de rijke landen. Daarover schreef de Engelse krant The Guardian in een recent artikel.
Het artikel vertelt dat angst voor vaccinaties van alle tijden is. Toen het pokkenvaccin ter beschikking kwam, stonden cartoons in de krant van mensen met een koeienkop. Ieder land lijkt zijn eigen angsten te hebben. In Frankrijk leidde een hepatitisvaccin tot angst voor MS. De vaccinatieangst slaat over naar de derde wereld. In Zuid-Afrika is weerstand ontstaan tegen het vaccin tegen mazelen, rode hond en de bof. Dit heeft geleid tot een mazelenepidemie met honderden sterfgevallen. In India ziet de overheid ervan af om kinderen in te enten tegen Hib. Dit tegen adviezen van deskundigen in. In India overlijden volgens de WHO jaarlijks 80.000 kinderen aan Hib.
De vaccinatieangst in het Westen jaagt de angst in derdewereldlanden aan:
‘Our anti-vaccine fears, and the groups set up to highlight them in the developed world, may not directly cause these problems, but are “fuelling and amplifying them”, according to Dr Heidi Larson of the vaccine programme and policy group at Imperial College London. Shockingly, just five minutes spent looking at websites critical of vaccines increases your perceptions of the risks, and reduces the perceptions of the risks of not being inoculated, according to a recent paper from a German group published in the Journal of Health Psychology. Rumours about vaccines quickly gain credence in the internet hothouse, with sites feeding off each other’.
De angst wordt aangejaagd door desinformatie op het internet. Daar vind je bijvoorbeeld op allerlei plaatsen het verhaal van vier Indiase meisjes die overleden binnen 24 uur nadat ze het HPV-vaccin hadden gekregen. Wat er niet bij wordt verteld is dat twee overleden door een auto-ongeluk, de derde door een slangenbeet en de laatste door verdrinking in een waterput.
Wat kan dienen als tegengif? Hoe kunnen we verzekeren dat kinderen wel hun injecties krijgen? Het antwoord kunnen we misschien vinden in Zuid-Amerika. Daar is een beweging ontstaan met vertegenwoordigers die zich op lokaal niveau inzetten voor vaccinaties:
‘In South America, which has astonishingly high rates of vaccination, ownership clearly works. Brazil’s rates are 98% of children across all of the childhood vaccines. This is partly because campaigners such as Ciro de Quadros, the legendary former director of the Pan American Health Organisation, have made vaccination rates a matter of local pride. “Every mayor in Brazil can tell you the vaccination rate in their town,” he told me at the recent International Paediatric Congress in Johannesburg. Grassroots advocacy has also been a powerful counter force to rumour in countries such as Bolivia and Peru, which are as poverty-stricken and with infrastructure as poor as some in Africa’.
Wie nog eens de feiten over inentingen tegen kinderziektes op een rijtje wil zien, kan naar deze video kijken (klik hier als je geen scherm ziet).
Vaccines: Separating Fact from Fear from Mind and Body on Vimeo.
De film duurt nogal lang (27 minuten). Het leeuwendeel is Paul Offit die (kort na 2000) vragen beantwoordt. Hij geeft drie hoofdredenen voor vaccinatie:
1. Vaccinatie voorkomt de ziekte en daarmee complicaties. Wie niet is ingeënt tegen waterpokken krijgt de ziekte bijna zeker. In de VS belanden jaarlijks 7000 kinderen met complicaties van waterpokken in het ziekenhuis, en daar gaan er 50 van dood.
2. Veel mensen moeten tegen bijvoorbeeld mazelen zijn ingeënt om te voorkomen dat de ziekte zich verspreiden kan. Nog in de lente van 1991 woedde er een mazelenepidemie in Philadelphia. Er waren over 1500 gevallen en 9 doden. De arts Robert Levenson vertelt dat hij nog steeds de droeve taak heeft overlijdensgevallen van mazelen te onderzoeken, soms zelfs twee op een dag.
3. Sommige ziekten zijn in de VS uitgeroeid door vaccinatie, bijvoorbeeld polio en difterie. Maar in de rest van de wereld komen zulke ziekten nog voor. Als er niet wordt ingeënt kan een enkele reiziger een epidemie veroorzaken.
Over de risico’s van inenten wordt keer op keer benadrukt dat die risico’s er wel zijn, maar gering in vergelijking met risico’s van niet-inenten. Vermeld worden:
A. Milde bijwerkingen zoals voorbijgaande pijn op de plaats van inenting. Die staan in geen verhouding tot de ernst van de ziekte die voorkomen wordt.
B. Het voorbeeld wordt gegeven van een vaccin tegen kinkhoest dat in uiterst zeldzame gevallen aanzienlijke bijwerkingen geeft. De frequentie daarvan weegt niet op tegen de kans op ernstige kinkhoest.
C. ‘Natuurlijke’ infecties beschermen natuurlijk ook, maar die hebben een onaanvaardbare kans op zware complicaties, waaronder ook die de dood of levenslange invalidititeit ten gevolge hebben.
D. De kwestie-Wakefield wordt genoemd. Offit legt uit wat Wakefield ontdekt zou hebben (bij 12 kinderen), maar zegt vervolgens dat verschillende grote onderzoeken kort daarna (met meer dan 400 kinderen) geen enkel verband konden leggen tussen autisme en inenting. Op de vraag of je het BMR-vaccin niet beter in drie afzonderlijke zittingen kunt geven was het antwoord dat dit voor de kinderen verveld is (drie keer prikken) en dat de kinderen dan een tijdje langer onbeschermd zijn tegen de ziekte die het laatst komt.
E. Er zijn geen aanwijzingen dat chronische aandoeningen als MS of autisme en diverse andere worden veroorzaakt door vaccinatie.
F. Nadat een vaccin wordt geïntroduceerd blijft men opletten. Het voorbeeld wordt gegeven van een vaccin tegen rotavirus aan het eind van de jaren 1990. Dat gaf zeldzame bijwerkingen, zo bleek na introductie. Toen is men er subiet mee gestopt.
G. Is het niet beter om bij nieuwe vaccins de kat uit de boom te kijken? Alweer is het antwoord een afweging van de risico’s. Het vaccin wordt vrijgegeven op een ogenblik dat degenen die het kunnen weten na weging van alle onzekerheden de kans op en de ernst van de negatieve gevolgen veel lager schatten dan de negatieve gevolgen van niet vaccineren. De vraag wordt gesteld naar aanleiding van de toen recente introductie van een pneumokokken-vaccinatie.
Een vragenstelster vroeg hoe je kunt weten welke informatie betrouwbaar is. Daarop volgt een interview met een moeder die geloof had gehecht aan de tientallen websites die verkondigen dat vaccinaties puur geldverdienerij zijn van de dokters en farmaceutische industrie. Toen haar kindje ernstig ziek werd aan een ziekte, vroeg de behandelende arts waarom het nooit ingeënt was. Toen bleek de arts op alle vragen die ze had goed antwoord te kunnen geven, en in de ziekenhuisbibliotheek kon ze nog veel meer informatie vinden. Het advies wordt gegeven dat men probeert te letten op de kwaliteit van het onderzoek. Goed onderzoek verschijnt in goede tijdschriften en wordt bovendien ook herhaald.
Bij de introductie van de film komt een oudere heer in een makkelijke leunstoel aan het woord die voorzichtig zegt dat vaccinatie misschien wel miljoenen mensenlevens spaart. Dat lijkt me een understatement. In de twintigste eeuw stierven er nog wereldwijd 300 miljoen mensen aan de pokken. Door vaccinatie is die ziekte uitgeroeid. Wereldwijd gaan er nog steeds 350.000 kinderen dood aan mazelen, jaar in jaar uit. Afschaffen van alle vaccinaties zou een teruggang naar de negentiende eeuw betekenen met een kindersterfte (aan kinderziekten) van tientallen procenten.
Dank voor dit nuttige overzicht.