het Fail Blog heeft een verzameling grappige missers van helderzienden. Hier zijn er een paar. Veel plezier!
Een helderziende vergist zich tijdens haar show. Ze gaat in gesprek over een foto alsof die van een man is. Dit gaat op de bekende manier die Derek Ogilvie ook gebruikt: een raadspelletje waarbij de helderziende uit de reacties van de ondervraagde razendsnel afleidt of ze op het juiste spoor zit en daarop doorvraagt. Dit wordt ‘cold reading’ genoemd. Dan komt de helderziende er achter dat ze echt op het verkeerde spoor zit – de foto is helemaal niet van een man maar van een vrouw: de nan (=oma) van de ondervraagde (ik dacht eerst dat ‘nan’ kinderjuf betekent, zie de reactie van Jenny Jo). Ze doet dan het enige wat je kunt doen als je betrapt wordt op een fout. Direct je excuses aanbieden.
Wie hieronder geen videovenster ziet, kan hier klikken.
Ook grappig is deze ‘onvoorziene’ afzegging van een helderziende happening:
En in deze video wordt een helderziende tekening gemaakt. De helderziende geeft duidelijk aan dat ze niet weet wat ze tekent – uit de tekening zal blijken welke boodschap doorgegeven wordt. Inderdaad lijkt de helderziende zich niet bewust van haar eigen gedachten. Zou ze zich misschien te sterk hebben geconcentreerd op haar mannelijke gast?
Wie hieronder geen videovenster ziet, kan hier klikken.
Foto voorzijde: uit besproken blog
In het eerste filmpje gaat denk ik niet om de kinderjuf maar om de oma van de dames. Hoewel de kinderjuf (de nanny) ook wel wordt aangeduid als “nan”, is nan of nana in het Engels een algemeen gebruikte koosnaam voor oma en de meeste kinderen (en volwassenen!) in Engeland refereren dan ook in het normale spraakgebruik aan hun oma als nan of nan(n)a.
Zie ook de rolverdeling van de comedy “The Royle Family”, bij Liz Smith, die de rol van oma (Nana) speelt: http://en.wikipedia.org/wiki/The_Royle_FamilyWat overigens allemaal niks afdoet aan de oenigheid van de helderzienster.
Dank je wel!
Die helderziende is in elk geval niet helderhorend, dat weten we zeker. 🙂 Toch typisch evengoed, als je er wat langer over nadenkt. En heel grappig ook. Als je toch zo je brood moet verdienen…
Er ging iets mis in mijn vorige reactie.
Dit is de juiste link naar de rolverdeling van The Royle Family: http://en.wikipedia.org/wiki/The_Royle_Family#Characters
De zin daarna moet luiden: “Wat overigens allemaal niks afdoet aan de oenigheid van de helderzienster.”
Klop klop klop…
Wie is daar?
Sorry, ik dacht dat ik bij de waarzegster was.
Had het nou even aan mij gevraagd, dan had ik je zo kunnen voorspellen dat kloppen geen zin heeft. Dat werkt namelijk alleen maar bij helderhorenden. Wel een beetje meedenken hoor Hans!
Sorry, ook een scepticus laat wel eens een steekje vallen.
a. Knock-knock
b. Who’s there?
a. The interupting cow
b. The interu-
a. MOOOOO!
Lol 🙂
Natuurlijk kunnen er wel eens fouten gemaakt worden, zaak is wel dat deze niet verdoezeld worden maar openlijk uitgesproken.
Eens met helderziende. Openheid is belangrijk zeker als het gaat om paragnosten, juist dat zorgt ervoor dat mensen zelf kunnen bepalen of iemand al dan geen kwaliteiten heeft. Ook duidelijkheid is belangrijk, ofwel geen vage bewoordingen maar heldere taal.
Overigens, testen daar ben ik ook voorstander van, dat zou helderheid geven. Wel vind ik dan dat de test individueel opgesteld dient te worden omdat standaard testen vaak te algemeen uitgaan van hoe een paragnost zou “moeten” werken en dan gaat het niet altijd goed. Een individueel opgestelde goede test die uitgaan van alleen de sterkste punten van een paragnost lijkt me dan ook heel interessant.
@Paragnost:disqus op de site waarop je belandt als je op uw ‘nick’ klikt, staan genoeg mediums die toch met een serieus voorstel mee zouden kunnen doen aan de uitdaging van Skepp. Als ze getest kunnen worden op hun sterkste punten, moet er toch makkelijk een miljoen te verdienen zijn voor ze, of niet soms? Zie http://www.skepsis.nl/blog/2012/10/een-miljoen-voor-een-paranormaal-wonder/
@Pepijn Van deze test heb ik weleens gehoord maar weet niet of deze test voldoende geschikt is. In zijn algemeenheid zou er m.i. voor een goede test rekening gehouden moeten worden met een een sterke individualisering (flexibele opzet dus) alsmede ook opsplitsing in kwaliteiten en werkwijzen. Bijvoorbeeld, een wichelroedeloper werkt op een geheel andere wijze in vergelijking tot bijv. een kaartlegger of helderziende en daarbinnen bestaan ook weer verschillen. Daarnaast is het zo dat de antwoorden juist door het verschil in aanpak anders kunnen zijn maar allen op zich mogelijk juist. De een benoemd bijv. exact een locatie, de ander kan dat niet en omschrijft de omgeving enz. Als een testopzet dus heel eenzijdig is opgesteld als zijnde dat “dit” het antwoord moet zijn dan vind ik een test niet geschikt. Hoe dan ook, interessant is het zeker en eenieder is vrij om welke test dan ook uit te voeren, ik zou het zeker met belangstelling volgen.
De voorgestelde werkwijze is niet goed. Als je veel verschillende dingen zegt (een techniek die bij paragnosten inderdaad in gebruik is), wordt daarmee de kans dat 1 van die dingen waar is natuurlijk groter.
Mag ik even in herinnering brengen dat zich in de zaak van de ontvoering van Gerrit Jan Heijn 2500 paragnosten meldden met de meest uiteenlopende verhalen en dat ze allemaal samen de ‘locatie’ zo slecht hadden dat iemand die blindelings 2500 locaties in Nederland had aangewezen het waarschijnlijk beter had gedaan. (Cirkel straal 3 km = 1/1200 van de oppervlakte van Nederland.)
Wie denkt dat hij een locatie op paranormale wijze kan aangeven, moet dat maar duidelijk claimen, maar het gaat niet aan om als het niet uitkomt naar al dan niet grote gelijkenissen te gaan zitten speuren tussen elk der vele dingen die een paragnost gezegd heeft en de omstandigheden van het geval in kwestie.
@google-517c929316f9334703cc418aa3697e85:disqus Je conclusie op basis van wat je schrijft deel ik niet, wat je schrijft staat er nl. niet op die manier. Er staat niet geschreven dat je voor een test gebruik moet maken van verschillende dingen van 1 paragnost en dat vervolgens als collectief van antwoorden moet beoordelen. Wat ik heb proberen duidelijk te maken is dat het in mijn ogen belangrijk is dat je o.a. ruimte biedt aan individuele/flexibele opzet. Daarmee waardeer je dus 1 antwoord maar ga je dit niet heel vast omkadert toetsen over wat het enige antwoord “moet” zijn.
Eenieder die paragnostische claims heeft, moet zich maar melden met wat hij of zij denkt goed te kunnen. Daarom nodigt Skepsis zulke mensen impliciet wel uit
http://www.skepsis.nl/diagnoses.html
http://www.skepsis.nl/blog/2012/10/een-miljoen-voor-een-paranormaal-wonder/
maar de mensen moeten wel zelf mnet een voorstel komen.
Maar een ‘flexibele opzet’ kan niet inhouden dat men achteraf gaat interpreteren.