George Goodheart (1918-2008), de bedenker van de Toegepaste Kinesiologie. Goodheart ontwikkelde zijn idee in 1964 (bron: kwakzalverij.nl).
De Australische skeptici hebben een interessante podcast, The Skeptic Zone. Hieronder een van hun video-podcasts waarin ze overtuigend laten zien dat ‘toegepaste kinesiologie‘ berust op een trucje. ‘Toegepaste kinesiologie’ is een alternatieve behandelwijze die berust op zogenaamde spiertests. De encyclopedie ‘Tussen Waarheid en Waanzin’ op de website van de Vereniging tegen de Kwakzalverij vertelt er het volgende over:
‘[Applied Kinesiology (AK)] … is een vorm van *reflextheorie. De spiertest … gaat als volgt. Een van de ledematen (het hoofd, een arm, een been) wordt in een voorgeschreven stand gebracht en dan wordt er in een bepaalde richting tegen geduwd door de diagnosticus. Als de onderzochte persoon dan meegeeft is de zo onderzochte spier ‘zwak’, en als gemakkelijk tegendruk gegeven kan worden is de onderzochte spier ‘sterk’. … Volgens de AK kunnen vele kwalen en geestelijke aandoeningen met behulp van deze spiertests worden vastgesteld. Uiteraard kan de spiertest ook als een soort *leugendetector werken, want elke bewering waar de patiënt het niet mee eens is zal een spierverzwakking teweegbrengen. Medicamenten en voedselallergieën kunnen ook onderzocht worden door de patiënt het spul in een flesje ter hand te stellen en dan een spiertest uit te voeren, en het vaststellen van *hypoglykemie is eveneens een koud kunstje. De AK is in 1964 ontwikkeld door de Amerikaanse chiropractor (*chiropraxie) George J. Goodheart jr (1918-2008)’.
De Nederlandse wikipedia heeft terecht een kritisch artikel over Toegepaste Kinesiologie waarin de volgende kernconclusie wordt gepresenteerd:
‘De Natural Standard heeft in samenwerking met het National Center for Complementary and Alternative Medicine en de medische faculteit van Harvard een onderzoek gepubliceerd waarin staat dat “toegepaste kinesiologie niet aangetoond heeft effectief te zijn voor het stellen van een diagnose of het behandelen van ziektes”.
Tot mijn stomme verbazing staat boven het artikel dat de neutraliteit van het artikel wordt betwist, de lezer wordt opgeroepen om naar de overlegpagina te gaan. Het Engelse wikipedia artikel is iets minder uitgesproken dan het Nederlandse, maar toch ook vrij duidelijk. Daar ontbreekt de waarschuwing over gebrek aan neutraliteit gelukkig wel. Tijd voor een bijdrage aan de discussiepagina zou ik zeggen!
Bekijk de uitstekende video van de Australische skeptici hieronder en trek je eigen conclusie:
Foto voorpagina: still uit besproken video
Ooit zat ik bij een vriend thuis en ik had hoofdpijn. Zijn moeder vroeg of ik dat vaker had? (Natuurlijk) “Ja”, iedereen heeft wel vaker hoofdpijn, vermoed ik.
En of ik goed sliep?
“Meestal wel, maar soms wordt ik ’s nachts wakker”. (ik woonde in een gehorige flat met een dronkeman als bovenbuurman, die mij wel eens wekte met zijn gezang.)
Dan moest ik maar even meekomen.
Op naar een paarse kamer vol kristallen en flesjes. Ik kreeg een korte uitleg: ‘mijn lichaam antwoordde op haar vragen, niet ik’. “Kijk maar”. En ik moest m’n arm strekken, zij legde haar hand op mijn hand en gaf wat druk.
Ze stelde wat vragen. Bij een negatief, zou mijn arm dat aangeven door omhoog te gaan. En verdorie, hij ging omhoog. Om te bewijzen dat het geen trucje was, draaide ze het spel om: m’n arm zou omhoog gaan bij een positief. En verdorie, hij ging omhoog bij een positief antwoord.
Na wat vragen bleek dat ik wat minder karnemelk moest drinken en een zwart steentje dat ze me gaf op het stopcontact moest plakken, dat zou de straling wegnemen.
M’n hoofdpijn was dezelfde avond weg.
Ik had inmiddels wat gegeten en gedronken (karnemelk), wat dat rommelende gevoel in m’n maag liet verdwijnen. En een paar uur later was die hoofdpijn dus ook weg.
Wat een goede maaltijd en wat vocht allemaal kunnen bewerkstelligen in het menselijk lichaam! Onvoorstelbaar!! Dáár zou iemand eens onderzoek naar moeten doen! 😉
Briljant.
Een paar dagen later wilde ik eens wat testen.
Ik was bij een vriend die ik al een jaar of tien goed kende. En die heel open staat voor alles wat níet regulier is.
Ik legde hem uit wat er gebeurd was en zei dat ik ook bepaalde gaven had die getriggerd waren door het gebeuren eerder die week.
Hij geloofde me niet.
(hij kende mij immers óók al tien jaar en weet dat ik weleens wat sceptisch kan zijn.. 😉 )
Ik moest het maar laten zien.
Hij strekte een arm, ik legde mijn hand op zijn hand en vroeg hem die hand op dezelfde hoogte te houden. Niet nadenken over antwoorden op mijn vragen, maar focussen op de vraag. “En de hand hou je op dezelfde hoogte”.
(tijdens het praten voerde ik héél geleidelijk de druk op zijn hand op, hij gaf hierdoor ongemerkt geleidelijk steeds meer tegendruk..)
Ik stel wat vragen -ook wat minder oppervlakkige, als ‘bewijs’ dat het écht was. En verdorie, op elke vraag gaf zijn lichaam correct antwoord: bij een positief gebeurde er niets, bij een negatief ging zijn hand omhoog.
Ook als ik het spel omdraaide (positief = omhoog) gaf zijn lichaam steeds de correcte antwoorden.
Hij begon langzaam serieus onder de indruk te raken. Hij was verbaasd, omdat er ook vragen bij zaten die heel persoonlijk waren en over zijn karakter gingen. Dat ik hem al tien jaar goed kende leek hij even vergeten..
De laatste vraag was heavy. Tijdens het stellen van enkele vragen stelde ik nonchalant de vraag ‘hou je van [naam van zijn vriendin]?’
Zijn hand schóót omhoog.
Een ‘beetje’ perplex zei hij dat dit allemaal wel héél confronterend was.
Ik zeg ‘dit kan niet’ en stel de vraag opnieuw. Hop, omhoog ging de arm!
Hij was er helemaal stil van, denkend (wetend!!) dat hij heel veel van zijn vriendin hield. Hierop draaide ik het spel om en zei dat een positief omhoog betekende. Ik stelde weer wat vragen en de arm ging een paar keer omhoog. Daarna opnieuw de vraag of hij van [naam vriendin] hield?
De arm schóót weer omhoog.
Nu snapte hij het niet meer, ‘mijn arm zei net toch dat ik niet van haar hou?? Hoe kan hij dan nu zeggen dat het wel zo is?’
Hierop schoot ik in de lach en legde uit dat ik hem liep te f#cken. Ik legde de truc uit. Ongemerkt de druk opvoeren en dan op het juiste moment subtiel de druk even verminderen: je hand gaat omhoog.
Hij geloofde me niet. Want zijn lichaam gaf antwoord op vragen waarvan ik het antwoord helemaal niet kon weten! Ook over hoe hij dacht en over zijn karakter, twijfels, et cetera.
Ik vroeg hem hoe lang wij elkaar kenden. En of hij mijn karakter zou kunnen schetsen. Dat zou hij wel kunnen dacht hij.
Hierop begonnen er kwartjes te vallen. Hij snapte het hele verhaal en moest er hard om lachen.
We zijn nu enkele jaren verder en hij is nog steeds erg vatbaar voor alles wat niet regulier is.
Hij geeft voetreflexmassages, praat over energieën, blokkades en heeft daar een eigen praktijk in opgezet.
We zijn nog steeds goede vrienden, zien elkaar regelmatig en we hebben dan leuke, goede en heel persoonlijke gesprekken. Hij komt hier nog wel eens lachend op terug.
En het is al enige tijd over tussen hem en zijn vriendin.
Een hilarisch filmpje!