Koning, keizer, admiraal: een titel willen we allemaal!

Cees Renckens schrijft columns voor Kloptdatwel. Van 1988 tot 2011 was hij voorzitter van de Vereniging tegen de Kwakzalverij. Foto: Klaas Jaarsma

De Nederlandse wet is onduidelijk over de toegestane titulatuur na afronding van erkende opleidingen aan Nederlandse universiteiten. Veel recent afgestudeerde artsen willen meer duidelijkheid over het gebruik van de titels doctorandus, master of science of medical doctor. Sinds Europa in 1999 besloot tot uniformering via het ‘three cycle degree system’, kregen wij hier ook de ontwikkeling richting Bsc, Msc en PhD. De titels ‘doctorandus’ en Msc mogen door elkaar gebruikt worden, terwijl PhD staat voor de gepromoveerde.

Veel Nederlandse artsen gebruiken in het buitenland MD, maar dat staat in de Britse traditie voor degenen die een bijzondere bijdrage aan de geneeskunde hebben geleverd (zoals een promotie). In de VS geldt dat minder. De auteurs van een artikel hierover (Fuijkschot e.a., Med Contact 27 aug. 2015:1584-1585.) adviseren de doctorandustitel niet meer te gebruiken en na de letters Msc nog toe te voegen wat men doet bij voorbeeld ‘Terpstra Msc, huisarts’. Het zal even wennen zijn. Dat Msc kan ook wel weggelaten, want elke huisarts behaalde ooit zijn Msc, zodat aparte vermelding alleen op leken indruk maakt. Reden overigens waarom veel alternatieve artsen altijd nog hun drs. titel vermelden.

Op 12 september trad minister Bussemaker naar buiten met de waarschuwing dat het valselijk voeren van de titel bachelor of master strafbaar wordt. De boete kan oplopen tot vierduizend euro. Het valselijk voeren van de titel drs., zoals Charles Schwietert (later PR- en reputatie-manager van Pluut) ooit deed, was altijd al strafbaar.

Ons land kent ook een Islamitische Universiteit te Rotterdam, die daar in 2003 werd opgericht. Deze ronkende naam IUR is misleidend omdat er sprake is van een hbo-opleiding. Men kan er een hbo-bachelor islamitische theologie behalen en een hbo-master islamitische geestelijke verzorging. Dat de rector magnificus van de IUR, de heer Ahmet Akgündüz soms curieuze uitspraken doet over tegenstanders van Erdogan (‘De HDP is een partij van homo’s en Armeniërs’), dat leidt wel tot gemopper in kringen van mensenrechtenactivisten, maar de IUR kan zich beroepen op een heuse NVAO-accreditatie. Dat Leo Prick in een Volkskrant-artikel op 3 november sprak van een ‘flut-accreditatierapport’ is pijnlijk voor mensen als ik die nogal veel waarde hechten aan de NVAO-accreditaties.

Intussen duurt de tergende onzekerheid voort over de vraag of chiropractoren als Molina uit Assen zich wel doctor mogen blijven noemen, zoals een Hof te Leeuwarden voorjaar 2014 bepaalde. Sindsdien staat deze uitspraak recht overeind, want van de ingestelde cassatie is het nog niet gekomen. Voordat u gaat roepen dat hier sprake is van rechtsweigering (ik deed in 2011 aangifte) kan ik u doorgeven wat de griffie van dat Hof mij over de procedure meedeelde. De vertraging ligt aan het Openbaar Ministerie van de Hoge Raad. Maar er wordt aan gewerkt.
Molina behaalde zijn diploma aan het Parker College of Chiropractic in Texas, waar men zich dus geen universiteit noemt. Al zou dat zelfs nog niets gezegd hebben, als wij ons de observaties van Lévi Weemoedt in herinnering roepen, die hij in een reisverslag vanuit de VS in de Avenue uit 1994 beschreef. Hij zag daar op het strand allerlei gespierde jongens met gebruinde hoekige kaken lopen, allen met een surfplank onder de arm en een T-shirt met ‘University of Florida’ over de brede bortscrawlkas. Hij kon ‘zich plotseling heel aardig voorstellen hoe Florida’s hoogste instituut van onderwijs eruitzag. Het moest een zeer open universiteit zijn waar hoge graden werden behaald in Celsius en Fahrenheit’.